Chapter 43
Kinaumagahan, mas nauna akong nagising kaysa kay Emma. Siguro kasi kahit comfy ako sa kamang tinulugan namin ay hindi rin ako makatulog ng maayos dahil bothered ako sa mga nangyayari. Not that I'm not trusting those seven guys, siguro dahil lang sa worried ako kay Arthur ngayon. Ano na kayang iniisip nung lalaking 'yon sa biglang pagkawala ko? Nag-aalala kaya siya sa akin? Magdidinner dapat kami kagabi e, but sh1t happened. Nadiskaril pa.
Nabigla ako nang may humampas na malambot na bagay sa ulo ko. "Uy! Tulala ka dyan? Miss mo na si boss babe mo, 'no?"
Nilingon ko siya. Obviously, it's Emma. Kanina pa kami gising pero hanggang ngayon ay hindi pa rin kami bumabangon. I just don't feel like it. Naiilang pa rin kasi ako sa kabarkada ni Arthur. Hmm, hindi naman sa naiilang. Hindi lang siguro ako kumportable sa kanila. Most of them are outgoing. Baka ma-conscious lang ako kapag tinanong nila ako tungkol sa amin ni Arthur o 'di kaya'y sa buhay ko.
Niyakap ko lang yung unang hinampas sa akin ni Emma at saka humarap sa kanya. "Hindi, 'no." Sumimangot siya. "Ano ka ba, nag-aalala lang ako sa reaksyon ni Arthur. Umalis ba naman ako nang walang paalam e."
Ngumisi siya nang mapang-asar. "Sus, as if namang for good itong bigla mong pag-disappear. Alam mo, mas mabuting nagpapamiss kayo sa isa't-isa para may sabik factor sa pagitan ninyong dalawa. Araw-araw nalang kayong nagkikita e."
I shook my head internally. Ilang araw din kaya akong nahiwalay kay Arthur nung nagpunta ako ng SG. Kahit ilang araw lang 'yon, inaamin ko, namiss ko talaga silang dalawa ni Venice. Para bang I felt so empty. Masama na 'to.
I breathed out and got up from bed to dismiss the talk. "Tara na. Let's fix ourselves. Baka hinihintay na tayo sa baba."
HINDI ko alam na ngayon pala ang birthday ni Arthur. Hindi man lang kasi nabanggit nito sa akin kung kailan ang special day niya. Habang nagshoshower tuloy ako ay iyon ang nasa isip ko. Naalala ko yung sinabi ng Mama niya. Hindi raw ito nagcecelebrate ng birthday simula dahil nagpaka-workaholic siya. His life must be so serious. Wala nang masyadong fun. Bata pa naman siya ah. 26 is quite young pa naman, 'di ba?
Pababa kami ni Emma nun sa hagdanan nang maabutan naming magkakasama ang barkada ni Arthur sa sala. They're must be talking about something serious. Nakabakas kasi sa mga mukha nila.
"Bakit kasi hindi mo iniba ang boses mo, Waynepot? Si Arthur pa. Automatic ang utak nu'n," the cold guy said. Dustin yata ang pangalan nito. I'm not sure though.
"Eh kung ikaw nalang sana kasi, Dustpan. Bakit kasi ako pa?" Sigurado na akong si Wayne na ang isang 'to. He's the most outgoing of all. Hindi nauubusan ng sinasabi.
"Lul. Mas lalo na ako. Mas halata yan."
Napalingon sa amin si Alex nung narinig niya yata ang footsteps namin na pababa ng hagdanan kaya tumango kami sa kanila at bumati ng; "Good morning." Sabay pa talaga kami ni Emma pero mas wagas nga lang 'yun ngiti niya kaysa sa akin. Ugh, this girl!
"Anong meron?" I asked as I sat on the sofa next to Emma.
They all looked so anxious except to Dustin na poker-face pa rin. Seryoso, ang weird niya. Hindi ba nagbabago ang facial expression niya?
"Your boss babe must have busted us," sabi ni Derrick habang iniaabot sa akin ang phone ko. Binasa ko yung naka-open na thread and my jaw dropped open as I read the message.
From: Boss Babe
Quit this sh1t. You'll be damned, a-holes.
Sh1t. I swear, hindi na siguro maipinta ang mukha ko sa sobrang kahihiyan. Dali-dali kong pinalitan yung pangalan ni Arthur sa contacts ko at saka ibinalik sa center table ang phone. Bakit ba kasi boss babe pa ang nakalagay sa contacts e? Lintek naman oh.
Kinuha 'yon ulit nung Derrick nang nakangising aso. "Pinalitan mo pa. Alam na ng buong kabahayan na 'boss babe' ang term of endearment niyo. Angas ah," he teased and my face burned up.
"H-hindi ah!" tanggi ko with matching todo iling pa.
Natawa naman itong si Wayne pati na rin yung kambal. "Baka may number pa yan ah. Parang 'boss babe bente dos walang titibag'," sabi nung Wayne at lalong lumakas ang tawanan nilang lahat.
Napasimangot na talaga ako nang tuluyan nang pati si Emma ay nakitawa rin.
"W-wala yan! Ako lang tumatawag nyan sa kanya. Pang-asar lang, not some kind of endearment. Pwede ba?" I said, rolling my eyes like a b1tch.
"Ah, shet! Baka 'yung kay Arthur, boss mapagmahal?" asar naman nung isa sa kambal. Wala na akong pakielam kung anong pangalan niya... Kent or Brent? Ugh, basta naaasar na ako!!!!
"Bhosxz aztig!"
Tumayo na ako nang padabog sa gitna ng hagalpak na tawanan nila. "Ayoko na! Uuwi na ako ng Maynila," sabi ko kaya bigla silang natahimik.
Tumayo si Wayne at dahan-dahan akong pinabalik sa pagkakaupo by placing both his hands on my shoulders and then pushed me back to the sofa.
"Ikaw naman, masyado kang hot. Kapag isa sa X10 ang gusto mong maging boyfriend, dapat marunong kang humandle ng joke." Nakangiti lang sa akin si Wayne habang bumabalik siya sa seat niya. "Alam mo na, ayaw namin ng masyadong seryoso. Nakaka-stress yung ganyan. Ilang taon ka na ba?"
I almost rolled my eyes again at his question. Ayan na naman tayo sa usaping edad.
"20."
Para silang nag-usap-usap sa mga tinginan nila. 'Yan na nga ba ang sinasabi ko e. Kaya ayoko pang lumabas kanina sa kwarto dahil baka tanungin nila ako ng mga ganitong tanong.
"Kaya pala. Baby pa pala..." side comment nung blonde hair, yung crush ni Emma. Jake yata?
Sinimangutan ko siya. "Hindi na ako baby!"
"Sabi mo e."
Siniko ako ni Emma kaya napatingin ako sa kanya. "Hindi na siya baby. Kaya na nga niyang gumawa ng baby e." I gasped. Ugh! EMMA! "Joke lang! Ganyan lang yan si Alison pero mature enough na siya to handle situations. 'Diba?"
Okay, nakabawi siya du'n. Hindi nalang ako umimik dahil anytime ay baka sumabog na ako sa pagkapikon. I'm not jeje kasi!
"See? Buti pa si Emma, nakakausap ng ganito," sagot nung Jake at itong namang si Emma, namula na hanggang scalp. Jusme.
"Tama na nga yan," sabat ni Alex. He stood up and took my phone from Wayne. "Hindi pa naman siguro tayo nahuhuli dahil sa boses ni Wayne."
"Oo nga. Paos kaya ako," Wayne commented and a grin cracked across his face.
"Matalino si Arthur. Baka hinuhuli niya lang tayo."
Matalino talaga 'yon at knowing him, I know he has other ways just to get us busted. I maintained a straight face when I decided to raise my hand slightly to catch his attention. "E paano kung ipa-trace ni Arthur ang location natin by using my phone?" I asked as though I knew I got them there.
I heard Dustin snort. Ngumisi pa siya pero alam niyo yung ngising cold?
"Isa lang naman ang hihingian niya ng tulong sa pag-trace ng phone mo," sabi nito at aroganteng sumandal sa kinauupuan nito. "Si Toffer lang. He's an accomplice to begin with."
Nilibot ko ang tingin sa kanilang lahat. Kaya pala wala 'yong Toffer. Hindi sa alam kong part ng barkada nila si Toffer, pero nasabi na sa akin noon ni Arthur na close friend niya ito. So, there are 9 of them kung idadagdag sa kanilang pito sina Arthur at Toffer. Hindi pa ginawang sampu. Tss.
"Fine. Now, what's the problem?" mataray na tanong ko. "Bakit kasi ako pa 'yung ipinain niyo sa kanya?"
Derrick smirked to me. "C'mon, you're special to him. Hindi ka pa ba aware?"
Natigilan man ako saglit sa sinabi niya ay na-compose ko kaagad ang sarili ko. "Paano mo naman yan nasabi, e ngayon pa nga lang kita nakita?"
"Miss, Arthur wouldn't have gone hysterical if you're not that special to him. Hindi niya kami bubulabugin ng hanggang madaling araw kung wala lang ikaw sa kanya."
"At hindi magleleave sa trabaho si Arthur para lang makasama ka sa Singapore. For him, job is precious next to Venice," sabi ni Alex kaya kumunot ang noo ko. "I know that. Sa akin siya nagpatulong para sa immediate flight nung araw na 'yon."
"Sa akin naman siya nagpatulong para kumuha ng private bodyguard mo," sabi naman ni Jake. "Sa tingin mo, bakit pa mag-aabala si Arthur na pabantayan ka kung hindi ka special sa kanya?"
Damn. Now, I'm speechless.
"Hindi rin siya hihingi ng tulong sa amin na patumbahin 'yung lalaking umaaligid sayo noon sa SG. Ano nga bang pangalan nu'n, Kent?"
The twin turned to his other twin. "Troy Liu? Ang angas nung gang nu'n. Mga paslit palang naman..."
This is too much to take. Ang hirap nilang paniwalaan. Hangga't hindi nanggagaling kay Arthur ay ayoko munang umasa, pero shet! Parang kinikiliti ang kaloob-looban ko sa nalaman ko. Tinignan ko si Emma at sinindot niya lang ang tagiliran ko.
Tumikhim ako. Kunwari hindi affected. "Uh. So, ano nang next step natin? Ngayon na ang birthday niya, 'di ba?"
Alex shrugged his shoulders. "Well, just go on with the plan. Kailangan matapos ninyo ang set-up bago siya makarating dito."
Emma leaned on to whisper something to me. "Anong balak mo?"
I turned to her cluelessly. "I don't know. Maybe we should cook?"
"Anong favorite food ni Boss babe mo?" I frowned at her last words. "I mean ni Arthur?"
I shrugged my shoulders. Hindi ko alam. Wala pa akong masyadong alam sa kanya. Dang! Bahala na.
"I'll cook," sabi ko sa kanila.
"Sige. Anong lulutuin mo? Kami na ang bibili ng kakailanganin mo," sabi ni Derrick.
Tinignan ko si Emma. I felt so helpless. Hindi naman ako marunong magluto tapos nag-volunteer pa ako. Haayyy... just for Arthur, I'll do this.
I breathed in, unsure of what to say. "Siguro magluluto nalang ako ng—"
My words were cut off by a loud ring from my phone. Natigilan tuloy kaming lahat. Kinuha iyon ni Alex at sinenyasan kami na tumahimik. He tapped on its screen. Sh1t, ba't parang kinakabahan ako?
"Si Toffer lang pala," sabi nito kaya nakahinga ako ng maluwag. "Handsfree ko nalang para marinig niyo."
As he turned on its handsfree, Toffer's anxious voice crept in.
"Ngayon palang nagsosorry na ako! Lintek. Nadulas ang dila ko, mga dude! Nasabi kong nasa Batangas kayo. Napaghinalaan niya tuloy na kayo ang dumukot kay Alison dahil sinabi raw ng nakausap niya kagabi na kidnapper kuno na pinapapunta raw siya sa Batangas— stop playing with me! – shet, ayan na. Bye na nga!"
Dial tone.
3rd Person's POV
Naputol ang usapan nila Toffer sa phone nang bigla nalang sumulpot si Arthur sa bahay nito.
"Arthur, ang aga-aga naman ng punta mo dito!" kunwaring bugnot pero may halong kabang sambit ni Toffer sa kaibigan.
"Stop playing sh1ts with me!" Arthur said as he rushed inside his bedroom. Pumasok ito sa walk-in closet at saglit lang ay ibinato kay Toffer ang ilang damit. "Get off your arse! We're going to Batangas!"
Napakamot lang si Toffer sa batok niya. Hindi niya alam kung bakit hindi niya na-filter ang naisagot niya kay Arthur kahapon. He's a failed accomplice! Don't blame him for being so. Masyado lang siyang pre-occupied sa buhay lately.
"Arthur, huwag mo ako idamay. Baka marinig ka ni Mama sa kabilang kwarto. Magigising talaga yun!"
Nagulat ito nang kwelyuhan siya ni Arthur at sapilitang itinayo sa kama. "Tinawagan ko kayo. Inisa-isa ko pa. Sina Alex, Jake, yung kambal, sina Derrick, Dustin at Wayne kahit na busy sila sa buhay nila. Out of reach sila! Ano 'to, lokohan?"
"E baka naman naka-charge, sira ang phone, lowbat, nadukutan, nagpalit ng number—"
Mas lalo nitong hinigpitan ang pagkakakapit sa kwelyo ni Toffer. "Sabi ng mga asawa nina Dustin at Derrick nasa Batangas sila. May nabanggit ka ring nasa Batangas sila. Pinapapunta naman ako ng kidnapper sa Batangas. 'Wag ako, iba nalang. 'Di niyo ako maloloko."
Toffer sighed in defeat. Wala na siyang kawala. Kahit anong palusot na gawin niya ay alam niyang dead-end na.
"Oo na. Sila na ang may pakana nito," tinatamad na sagot ni Toffer at marahas na tinulak ang kabigan. Humiga ulit ito sa kama at kinumutan ang sarili. "Osya, umalis ka na, dude. Puntahan mo na ang prinsesa mo. Istorbo ka sa pagtulog ko."
Marahas ding tinanggal ni Arthur ang kumot na tumatakip kay Toffer. "Why the hell are you doing this?! Bakit niyo siya dinukot?!" Nagtagis ang mga bagang niya. The truth is, he stayed awake all night thinking about Alison. Kahit na alam niya nang ang mga kabigan nito ang dumukot dito ay hindi niya maiwasang hindi mag-alala.
He cares for her that much. He's apparently scared to lose her.
"Ako ba? Nananahimik ako dito, dude! Gusto ko mang sumali sa kanila pero busy ako sa mapapangasawa ko! Sa katunayan, mamamanhikan na kami ni Mama mamayang gabi kaya pakiusap, tantanan mo muna ako, Arturo!"
Arthur was caught off guard by what Toffer said. Aba, ang mama's boy magpapakasal na. Napailing nalang siya sa sarili at lalabas na sana ng kwarto nang marinig niyang may pahabol pa si Toffer.
"Anyway, happy birthday, dude! Have some sexy time!"
He just narrowed his eyes to him and quickly closed the door behind himself.
"Hindi ko birthday ngayon," he mumbled to himself as he stormed off the house.
Alison's POV
"Tulungan niyo kaya ako dito?"
Sumimangot ako nang kahit isa sa kanila ay hindi man lang ako nilingon. Busy sila sa ginagawa nila. Kanya-kanyang gadget kasi ang kaharap nila at may sari-sariling mundo. Wala na e. We're busted. Alam na ni Arthur na sila ang dumukot kuno sa akin. Kaya 'yan at hindi na namomroblema para umisip pa ng paraan para paikutin ang isip ni Arthur.
"Madali lang magluto ng spaghetti, girl. Medyo nawindang lang ako sa pasta na binili nila. Pang-sosyal itong fetuccini."
Sa totoo lang, kung wala si Emma ay baka forever akong nakatanga sa harapan ng kusina. Good thing, marunong siyang magluto kaya gina-guide niya ako. Nakapagluto na rin kami ng ilang putahe pero itong Spaghetti, medyo kumplikado.
"Nasaan ba sina Lola at Mama?" tanong ko sa kanila. Sa wakas, lumingon din ang isa. Si Jake.
"Naglibot-libot dito sa Nagcarlan. Nagbabakasaling may mahanap na real estate."
Tumango lang ako habang naghihiwa ng hotdogs. "'Di niyo ba talaga ako tutulungan?" Seriously, I am tired as fvck. Nakakapanghina palang magluto ng magkakasunod na putahe.
"Ginusto mo yan e," sabi ni Derrick.
"Kakain din naman kayo e."
Siniko ni Derrick si Dustin. "Tulungan mo na nga, dude. Ikaw ang magaling magluto dyan sa atin e."
Poker-faced, he turned his head to me. "Tinatamad ako. Sorry ka nalang." Ghad, para siyang walang emosyon. Lantang gulay kumbaga. Gwapo pa naman.
"Tamad? Ang sipag mo ngang gumawa ng bata. Balita ko, buntis na naman si Chloe ah?" sabay hagalpak ng tawa ni Derrick.
"Lul."
Napaismid nalang ako sa kanila. Kung ayaw nilang tumulong, edi 'wag. Tinabihan ko nalang si Emma sa sink na ngayon ay naghihiwa ng sibuyas at bawang.
"Last naman na 'tong lulutuin diba?" tanong ko sa kanya pero hindi pa siya nakakasagot nang bigla nalang sumulpot si Jake sa tabi niya. Para tuloy nanigas sa kinatatayuan niya si Emma. Grabe 'tong babaeng 'to. Masyado siyang halatado.
"Ako nalang ang tutulong. Ano bang gagawin?"
"Uh..."
I mentally rolled my eyes at her stammering kaya sumingit na ako't iniusog kay Jake yung hindi ko pa tapos na hiwain na hotdogs. "Ito nalang ang i-slice mo, Jake. Papakuluan ko nalang yung pasta."
"Alright."
So, while I was doing my thing sa harap ng stove ay busy naman ang dalawa sa paghihiwa ng sangkap. Akala ko, tahimik lang kami sa kitchen the whole time pero mali ako dahil binasag ni Emma ang katahimikan.
"Ang laki naman ng hotdog mo."
Tinignan ko si Jake. Tumigil siya sa pag-slice at saka ngumisi. "Masarap 'yung ganyang kalaki."
"Hihihi. Kaya nga. Lalo na yung ganyang pula?"
"Oo naman, pero may cheese yan sa loob."
"Hihi. Ang cute."
Gusto kong hilain si Emma palabas ng kusina dahil parang nilulumot na naman ang utak niya o baka ako lang 'yon?
"Mahilig ka ba sa hotdog?" sabi ni Emma kay Jake. Seriously, what's with the question?
"Hindi masyado. Ikaw?"
"Hindi naman. Gusto ko yung light in color. Cheesedog ang gusto ko e. Hulaan ko. Sausage ang gusto mo, 'no?"
"Oo, yung malaking sausage. Paano mo nalaman?"
"Hihi. Hula ko lang. Masarap din 'yon."
Natawa lang si Jake sa sinabi ni Emma pero nabigla ako nang marinig ko ang boses ni Derrick mula sa sala.
"Oy, anong usapang hotdog at sausage yan? Baka kung ano na yan ah! Jake, behave!"
Napa-'tss' lang si Jake at ngumisi. "We're talking about foods. Huwag mo akong igaya sa'yo," sabi nito at tumingin kay Emma. "I'm done. Ano pang maitutulong ko?"
"Wait..." Nilibot ni Emma ng tingin ang counter top. "Wala ng mantika? May giniling ba dyan?"
"Anong giniling?" nagtatakang tanong ni Jake.
"Ground pork."
"Oh, wala. Teka, bibili nalang ako sa palengke. Sama ka sa akin."
Nagpanting ang dalawa kong tenga sa narinig. At ano? Pagkatapos niyang isama si Emma, pag-uwi niya dito ay girlfriend niya na ang kaibigan ko? Tapos lolokohin niya lang at paiiyakin kapag nagsawa na siya. Tinignan ko si Jake mula ulo hanggang paa. Yung ganitong pormahan, alam kong chickboy na.
"Sure," sagot ni Emma at nilingon ako. "Ali, maiwan ka muna naman saglit ah?"
Pinanlakihan ko siya ng mga mata. "No way. Sasama ako," buong diin kong sabi.
"Huh?"
Pinatay ko ang stove bago ko siya muling hinarap. "SA.SA.MA. A.KO."
"Alright. Tara," yaya ni Jake kaya walang sabi-sabi kaming sumama sa kanya.
***
"Damn it, I forgot my phone."
Nakatingin lang kaming dalawa ni Emma kay Jake habang kami ay busy sa pag-inom ng palamig. Nabili na namin lahat ng kakailanganin namin— mantika at giniling na baboy. Nagdagdag din kami ng bread at syempre, may kaunting side trip ding naganap. Hindi kasi namin in-expect na marami palang papasyalan dito. Nakalimutan na tuloy namin ang oras.
"May problema ba, Jake?" tanong ni Emma kay Jake.
Umiling lang ito. "Wala naman. Baka lang pakielaman ng mga ugok ang cellphone ko. Ano, uuwi na ba tayo?"
"'Wag muna. Pasyal-pasyal muna tayo dito."
Kumamot sa batok si Jake. Medyo naubo pa nga dahil nasa tabi kami ng ihaw-ihaw. "Baka hinahanap na nila tayo. 'Di pa naman tayo nagpaalam. Akala ko kasi, saglit lang tayo."
Kunsabagay, inabot kami ng tatlong oras kakapamasyal sa bayan. Nagshopping pa nga kami ni Emma ng pasalubong.
"Sige na nga. Uwi na tayo."
Pumunta kami sa pinagparadahan ni Jake ng van, ngunit hindi pa man kami nakakalapit ay narinig na namin ang malutong niyang mura.
"Fvck!"
Tumakbo kami palapit sa van at nakita namin ang pagsipa ni Jake sa gulong nito... mukhang nabutas. Sh1t.
"Ba't nagkaganyan?"
Jake was really looking frustrated. Sinipa niya pa ang gulong sa inis. "May dala kang phone?" tanong niya sa akin.
"Wala. 'Di ba hiniram ninyo?"
Tumingin naman siya kay Emma. "Wala rin e. Naka-charge sa kwarto."
"Damnit. Stay here. Hahanap lang ako ng aayos nito."
INABOT kami ng mahigit isang oras sa paghihintay na mapalitan ang gulong ng van. Nagsabi pa nga kami na uuna nalang kami pauwi kaso ayaw pumayag ni Jake. Hindi raw naman alam ang daan pabalik. kaya heto kami ngayon at inabot na ng dilim sa daan.
"Hindi pa naman tayo tapos magluto," problemado kong sabi kay Emma. "Kasi naman 'yang gulong na yan e. Sino bang nagbutas?"
"Hayaan mo na. Ako nang bahala," Emma reassured me.
I felt so tired during the trip. Para ngayon ko lang naramdaman yung pagod sa kakaluto at kagagala namin kanina. Jake was just silently driving back to the villa when I heard him curse... again.
"Sh1t!"
We anxiously looked to him infront. "Bakit?" tanong ko.
Nagmamadali niyang pinatay ang engine. Nasa villa na pala kami. "Nandito na si Arthur. Kotse niya yan diba?"
Binuksan ko ang sliding door ng van at tumambad sa paningin ko ang kanyang black Ford Expedition. No doubts. It's his. Damnit.
"Let's go!"
Nagmamadali kaming bumaba ng van at dumiretso papasok sa villa. Natigilan ako nang maabutan namin ang nag-aalalang mukha ng barkada niya pati sina Mama Catalina at Lola Leticia... at ang seryosong mukha ni Arthur.
Napakagat ako sa labi nang lumapat ang tingin nilang lahat sa amin. Para tuloy nagtindigan lahat ng balahibo sa katawan ko.
"Err. . . surprise!"
Awkward silence...
Nabigla ako nang mabilis humakbang palapit sa akin si Arthur at niyakap ako ng mahigpit. Sa sobrang higpit, parang napipiga ang katawan ko.
"A-Arthur—"
"Akala ko, iniwan mo na ako."