"Καλά. Χθες είδα κάποιον να φιλάει την Νικη κάτω από το μπαλκόνι."
"Δεν μου κάνει εντύπωση."
"Δεν σε ενδιαφέρει?"
"Όχι πια. Ας κάνει ότι θέλει."
"Εντάξει."
"Μπαμπά?"άκουσα τη φωνή του μικρού να φωνάζει από το δωμάτιο του. Ο Μάνος σηκώθηκε επάνω και κατευθύνθηκε στο δωμάτιο του Δημήτρη.
Βγήκε έξω με τον Δημήτρη στην αγκαλιά του που φορούσε τα πιτζαμακια του.
"Εβελινα!"είπε ενθουσιασμένος και κατέβηκε από τον Μάνο.
"Ήρθες να παίξουμε?"
"Ήρθα και γι'αυτό."
"Έλα, πάμε μέσα." Είπε και έπιασε το χέρι μου.
"Δημητρη η Εβελινα δεν δουλεύει σήμερα."είπε ο Μάνος.
"Δεν πειράζει, πάμε να παίξουμε." είπα και μπήκαμε μέσα στο δωμάτιο του Δημήτρη.
[...]
"Γιατί ήρθε εδώ?" Άκουσα την Νίκη να μιλάει με τον Μάνο.
"Προσέχει τον Δημήτρη."
"Αφού είσαι εσύ εδώ, δεν νομίζω να χρειάζεται."
"Φυσικά εγώ, αφού εσύ είσαι όλη μέρα έξω και δεν ασχολείσαι καθόλου μαζί του."
"Μην αλλάζεις θέμα. Προσπαθείς να μου την φέρεις σιγά σιγά ,ε?"
"Τι λες?"
"Έφερες την γκόμενά σου μέσα στο σπίτι μας!"
"Είσαι παράλογη."
"Εγώ?"
"Ναι! Άλλωστε εσύ δεν φιλιεσαι κάθε βράδυ έξω από το σπιτι σου?"
"Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό."
"Ξέρουμε και οι δυο ότι το έχεις κάνει, και μην μου λες ψεματα."
"Θα κάνω ότι θέλω! Έτσι κι αλλιώς εσύ δεν μπορείς να μου λες τι να κάνω."
"Σωστά! Χεστηκα με ποιον πας. Κάνε ότι θέλεις."
Άκουσα μια πόρτα να χτυπάει δυνατά! Αυτό κι αν ήταν αμήχανο! Κοίταξα τον Δημήτρη δίπλα μου και ήταν σαν να μην είχε ακούσει τίποτα.
Εμφανίστηκε ο Μάνος στην πορτα του δωματίου και μας κοιταξε χαμογελώντας.
"Δημήτρη μου πάμε μια βόλτα?"
"Ναι!" Φώναξε δυνατά ενθουσιασμένος.
"Η Εβελινα θα έρθει μαζί μας?" Ρώτησε ο Δημήτρης.
"Αν το θέλει." Τα βλέμματα τους στράφηκαν πάνω μου και περίμεναν την απάντηση μου.
"Ναι, φυσικά και θα έρθω."
"Ωραία, άντε ετοιμαστείτε!"
Ο Δημήτρης τρέξε να φορέσει τα παπούτσια του αφήνοντας μας μόνους στο δωμάτιο.
"Συγγνώμη που μας άκουσες να μαλώνουμε."
"Δεν πειράζει."
"Μπορείς να μην έρθεις μαζί μας, μη σε παρασέρνει ο Δημήτρης, θα του εξηγήσω ότι δεν γίνεται να έρθεις."
"Όχι θέλω να έρθω."μου χαμογέλασε.
"Πάμε?"Είπε ο Δημήτρης περιμένοντας μας στην πορτα.
"Ναι."
Βγήκαμε από το σπίτι και πήγαμε σε ένα παιδότοπο. Ο Δημήτρης ηταν αρκετά ενθουσιασμένος και έτρεξε αμέσως στα φουσκωτά παιχνίδια. Ο Μάνος και εγώ καθίσαμε στην καφετέρια να απολαύσουμε τον καφέ μας.
[...]
Κοιτούσα τον Δημήτρη που έπαιζε και περνούσε ευχάριστα με τα υπόλοιπα παιδιά που γνώρισε εδώ. Είναι τρελό το πως παίζουν όλοι μαζί και γελανε αν και γνωρίζονται μόνο λίγη ώρα! Έχουν αθώες ψυχουλες και αυτο ειναι το ωραίο σε αυτή την ηλικία. Όλα είναι τόσο ανέμελα. Έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να αναπολεί τα παιδικά μου χρόνια, θα ήθελα να τα ξανά ζήσω! Και τι δεν θα έδινα να γυρνούσε ο χρόνος πίσω. Η ενηλικίωση έχει υποχρεώσεις και είναι βαρετή.
Είδα μια φιγούρα να παίζει μαζί με ένα κοριτσάκι. Την γνωρίζω αυτή τη φιγούρα. Παρατήρησα καλύτερα και συνειδητοποίησα ότι είναι η Φαίη. Τι κάνει εδώ?
"Μάνο επιστρέφω σε λίγο."είπα και σηκώθηκα.
Πλησίασα την Φαίη και της φώναξα.
"Εβελινα?"Είπε με έκπληκτο ύφος.
"Τι κάνεις εδώ?"
"Δουλεύω όπως βλέπεις."
"Σε πήραν? Και γιατι δεν μου το είπες?"
"Αν σήκωνες το τηλέφωνο σου θα το ήξερες."
Ωω να πάρει!
"Το εχω στο αθόρυβο."
"Μπράβο!" Είπε με ειρωνεία στην φωνή της.
"Συγγνώμη."
"Δεκτή."της χαμογέλασα και με κοίταξε με ένα παιχνιδιάρικο ύφος"εσύ τι κανεις εδώ?"
"Μεγάλη ιστορία." Είπε και σήκωσε το φρύδι της. "Κοίτα διακριτικά τον ξανθό με την μαύρη μπλούζα." Γύρισε το πρόσωπο της απότομα και άρχισε να ψάχνει. "Αυτό είναι διακριτικά?"
"Τον βρήκα!"είπε χαμογελαστά.
"Χαμπα Χαμπα!"
"Φαιη!" της ειπα προειδοποιητικά.
"Δεν πιστεύω να είναι ο τύπος που βρήκες αναίσθητο στην πορτα σου?"
"Κι όμως!"
"Καλά ρε βουρλο εδώ ήρθατε?"
"Μάντεψε!"
"Τι?"
"Είναι παντρεμένος με παιδί!"είχε μείνει άφωνη.
"Ατυχία!"
"Και δεν είναι αυτό μόνο! Προσέχω και το παιδί του."
"Καλά πώς έμπλεξες έτσι?"
"Εσύ μου είπες να τηλεφωνήσω για τη δουλειά!"
"Πω μπλέξιμο!"κουνησα καταφατικά το κεφάλι μου κα αναστεναξα.
"Πάντως είναι πολύ ωραίος!"ειπε και κοίταξε ξανά.
"Είναι ο άτιμος!"
"Σε έχει φάει με τα μάτια του πάντως." Χαμογέλασα και γύρισα το κεφάλι μου να τον δω.
"Ρε καρφωνεσαι!" Ανασηκωσα τους ώμους μου.
"Δεν με νοιάζει!"
"Αχ θεέ μου, ερωτοχτυπημενη!"
"Ειιι!"
"Να δεν είσαι!" Είμαι? Είμαι!
"Λοιπόν το βράδυ θα βγούμε με τα παιδιά, θα έρθεις?"
"Μάλλον!"
"Θα σε πάρω τηλέφωνο."
"Εντάξει. Άντε επέστρεψε στη δουλειά σου."
Πήγα πίσω στο τραπέζι και έκατσα στην θέση μου.
"Το βράδυ δουλεύεις?"Τον ρώτησα.
"Όχι!"
"Θέλεις να πάμε για ποτό?"
"Δεν θα έλεγα ποτέ όχι."Νομίζω ότι τα μαγουλα μου έχουν γίνει κατακόκκινα.
"Ωραία."
"Η κοπέλα είναι φίλη σου?"
"Κολλητή μου."είπα και χαμογέλασα.
"Μπαμπά πεινάω." είπε ο Δημήτρης καθώς ερχόταν.
"Τι θελεις να σου πάρω?" Ο Δημήτρης απέκτησε ένα ακόμα πιο παιδικό βλέμμα καθώς σκεφτόταν τι θα μπορούσε να φάει.
"Κλαμπ σάντουιτς."
"Φυσικά πώς δεν το καταλαβα." Είπε και του χάιδεψε τα μαλλιά. "Πάω να το παραγγείλω."είπε και σηκώθηκε επάνω.
Ο μικρός έκατσε στην καρέκλα και περίμενε με ανυπομονησία το φαγητό του.
***********
Γεια σας!!τι μου κάνετε??? Να το και το κεφάλαιο!!! Ελπίζω να σας άρεσε!! Περιμένω τη γνώμη σας και το σημαντικό αστερακι.... Μην δισταζετε να με ρωτάτε οτι απορία έχετε ή οτιδήποτε άλλο θέλετε! Δεν δαγκωνω😂❤❤
Σας φιλώ
Μαλλου!!!