Φτάνοντας έξω από το σπίτι του Ζήση βρήκαν παρκαρισμένα και άλλα αυτοκίνητα. Προφανώς είχε πει και σε άλλους για το περίφημο τραπέζι που θα έκανε. Χτύπησαν το κουδούνι και οι φωνές που αντηχουσαν σταμάτησαν μέχρι που η Ελευθερία τους καλωσόρισε. Το πρόσωπο της έλαμπε και η υποδοχή της ήταν θερμή.
Την έπιασε από το χέρι και την οδήγησε στη τραπεζαρία όπου όλοι ήταν μαζεμένοι αγνοώντας τον Στέφανο που έκλεισε τη πόρτα και πλησίασε αργά μετα χέρια στις τσέπες. Το κλίμα ήταν ευχάριστο και όλοι είχαν κάτι να πουν, ο Αντώνης ήταν δίπλα στον Ζήση που φαινόταν προβληματισμενος από τη συζήτηση που είχαν, ο Χρήστος απλά παρακολουθουσε το θέμα ενώ η Αγγελική γελούσε με άλλες κοπέλες που πιθανόν ήταν φίλες της Ελευθερίας. Με την άκρη του ματιού της εντόπισε την Βασια που καθόταν δίπλα σε κάποιον που έβλεπε πρώτη φορά. Δεν είδε περισσότερα καθώς η Ελευθερία της τράβηξε τη προσοχή.
Ελευθ: Κάτσε απέναντι από την Βασια σε λίγο θα φέρω το ορεκτικό.
Της έκλεισε το μάτι και χάθηκε στη κουζίνα. Ο Στέφανος έβγαλε το σακάκι από τους ώμους της και η γυμνή της πλάτη έκανε την εμφάνισή της. Εκείνος το έβαλε στο μπράτσο του σκουροχρωμου καναπέ πίσω του και ύστερα ψιλαφισε το αψεγάδιαστο δέρμα της με τις άκρες των δακτύλων του. Κατέληξε χαμηλά στη πλάτη της και ψιθύρισε στο αυτί της.
Στ: Η βραδιά θα έχει ενδιαφέρον.
Η ανάσα του χαιδεψε τον εκτεθειμένο λαιμό της και έστειλε ρίγος στο υπόλοιπο σώμα της.
Ελ: Το ελπίζω.
Ψιθύρισε και τον οδήγησε στο τραπέζι κρατώντας του το χέρι.
Κάθισαν και η Ελευθερία δεν άργησε να σερβίρει και να μπει στη συζήτηση.
Ο Ζήσης της κρατούσε συνεχώς το χέρι και τα χαμόγελα που ανταλλασσαν μαρτυρουσαν την αγάπη που ένιωθαν. Ασυναίσθητα η ίδια έσφιξε το χέρι του Στέφανου κάνοντας τον να στρέψει την προσοχή του σε αυτήν.
Στ: Καλά είσαι?
Ελ: Ναι μια χαρά.
Εκείνος της χαϊδεψε το χέρι τρυφερά και συνέχισε να την κρατάει. Όλοι μιλούσαν περί ανέμων και υδάτων και όλοι συμμετείχαν στη συζήτηση εκτός από τον Στέφανο και τον άνδρα δίπλα από τη Βασια. Άθελά της πρόσεξε περίεργες ματιές ανάμεσα τους. Κυρίως από τον Στέφανο που δεν έμοιαζε καθόλου χαλαρός. Αρχικά πίστεψε πως ήταν η ιδέα της. Δεν ήταν η ιδέα της όμως. Ο άνδρας απέναντι κοιτούσε και τους δύο περίεργα. Λίγο το κρασί λίγο η υπέροχη βραδιά την έκαναν να επικεντρωθεί στη συζήτηση. Κάποια στιγμή ο Ζήσης σηκώθηκε και επέβαλε ησυχία.
Ζη: Δεν σας κάλεσα τυχαία εδώ. Θέλω να πω κάτι. Να μοιραστώ μαζί σας τη μεγαλύτερη ευτυχία της ζωής μου μετά το γάμο μου. Θέλω να...όχι όχι δεν θα πω πολλά, ψέλλισε.
Θα πω μόνο ότι θα γίνω μπαμπάς!
Δέχτηκε συγχαρητήρια από όσους βρίσκονταν εκεί. Ο καθένας είχε χαρεί με τον δικό του τρόπο. Υπήρχε λοιπόν ο Αντώνης που μετά τα συγχαρητήρια του ξεκαθάρισε να μην περιμένει αύξηση.Υπήρχαν και οι υπόλοιποι που απλώς ευχήθηκαν καλά γεννητούρια και γέμισαν τα ποτήρια τους με κρασί.
Μέρα από το επιδόρπιο η Βασια και η Έλενα πήγαν να βοηθήσουν την Ελευθερία στη κουζίνα. Έμοιαζε ακόμα πιο ευτυχισμένη. Θα έκανε την οικογένεια που επιθυμούσε με τον άνθρωπο που αγαπάει. Γιατί να μην είναι...
Ελ: Καλά μιλάμε γεια στα χέρια σου, δεν το συζητώ θα μου δώσεις την συνταγή.
Ελευθ: Χαχα οπότε θέλεις. Και δεν μου λες...Ποιος είναι αυτός που σε πασπατευε τόση ώρα.
Βα: Αα δεν τα ξες εσύ! Είναι ο καινούργιος. Στέφανο τον λένε και είναι καλύτερος από τον προηγούμενο.
Ελευθ: Ναι ε? Καλό κομμάτι.
Ελ: Άστο κομμάτι και κοίτα τον Ζήση τον χαζομπαμπα.
Βα: Τα κατάφερε πάντως...
Ελευθ: Ε ναι! Ο Ζήσης μου είναι...επιβήτορας.
Τα κορίτσια ξέσπασαν σε γέλια.
Βα: Τον Τάσο πάντως επιβήτορα δεν τον λες...
Ελ: Γιατί εγώ ακούω πρώτη φορά γι αυτόν?
Βα: Γιατί χθες τον γνώρισα.
Ελ: Πότε προλαβες να...Ρε Βασια!
Βα: Είναι πολύ περιποιητικος δεν ακούω λέξη.
Ελευθ: Άστην αυτήν και πες μου. Ο δικός σου καλός?
Ελ: Ο Στέφανος?
Ελευθ: Ξέρω γω...Έχεις κι άλλον?
Ο Τάσος μπήκε στη κουζίνα διακοπτοντας και η Έλενα πρώτη φορά ένιωσε τόση ευγνωμοσύνη.
Τα: Βασια φεύγω θες να σε πάω?
Βα: Ναι...Να φεύγω εγώ καληνύχτα και....Έλενα θα το συνεχίσουμε εμείς.
Ελ: Οπότε θες.
Γύρισε να φιλήσει σταυρωτά τη Βασια αλλά προς έκπληξή της παρατήρησε τον Τάσο να την κοιτάει έντονα. Δεν πήρε τα μάτια του από πάνω της μέχρι που και ο Στέφανος έκανε την εμφάνιση του στη κουζίνα.
Στ: Φεύγουμε.
Στάθηκε δίπλα από τον Τάσο.
Στ: Ελευθερία χάρηκα που σε γνώρισα.
Ελ: Καληνύχτα και από εμάς Ελευθερία μου.
Και έτσι βρέθηκαν πάλι στο αυτοκίνητο μόνοι τους.
Ελ: Μου λες τι σε έπιασε και φύγαμε έτσι?
Στ: Βαρέθηκα.
Ελ: Βαρεθηκες? Και όταν βαριέσαι φεύγεις?
Στ: Ναι.
Ελ: Και όταν με βαρεθεις πάλι έτσι θα κάνεις?
Τα μάτια του αστραπιαία στράφηκαν πάνω της. Ύστερα στον δρόμο και ξανά πάνω της.
Στ: Αυτό είναι διαφορετικό.
Ελ: Τίποτα δεν είναι διαφορετικό.
Δεν ξαναμιλησαν μέχρι που έφτασαν στον προορισμό τους, στο διαμέρισμα που "έτυχε" να μένουν και οι δύο.
Λίγο πριν χωριστούν της έπιασε το καρπό και την γύρισε στο μέρος του.
Στ: Μην είσαι αρπαγμενη.
Ελ: Γιατί είναι διαφορετικό? Πες μου έναν...Μόνο έναν καλό λόγο.
Στ: Δεν θα σε αφήσω αν δεν με αφήσεις.
Κοιτούσε ευθεία στα μάτια της και η ειλικρίνεια του την αφοπλησε. Το εννοούσε. Δεν ήξερε ούτε ο ίδιος γιατί το είπε αλλά το είπε. Ίσως γιατί το ένιωθε. Ένιωθε πως ήθελε να την κλείσει στην αγκαλιά του και να την προστατεύσει από όποιον θέλει το κακό της.
Ελ: Δεν-
Πριν ολοκληρώσει, εκεινος συγκρουσε τα χείλη της με τα δικά του. Το φιλί του ήταν πιο επιθετικό από όσα της είχε δώσει μέχρι στιγμής. Η ανάγκη του να την νιώσει έβγαινε στην επιφάνεια και η ίδια ανταποκρινοταν με την ίδια λαχτάρα.
Τα χέρια του την πιεζαν πάνω του και έκαναν τα πόδια της αδύναμα. Ισορροπησε στον τοίχο του διαδρόμου και πιάστηκε από τον ίδιο κάνοντας το φιλί ακόμα πιο παθιασμένο. Η ανάσα του έγινε πιο βαριά. Το στήθος του ανεβοκατεβαινε σε έναν ρυθμό που τα σώματα όριζαν. Έσυρε τα φιλιά του μέχρι το λαιμό της και ύστερα δάγκωσε απαλά αλλά παιχνιδιαρικα το λοβο της.
Στ: Αποφάσισε μωρό μου. Τώρα.
Ελ: Σε θέλω.
Μόνο αυτό του έφτανε. Έφτασαν μέχρι την πόρτα της. Ξεκλείδωσαν και μπήκαν χωρίς να χωρίσουν τα στόματα τους. Το παλτό του βρέθηκε στο πάτωμα δίπλα στο δικό της. Έφτασαν μέχρι το δωμάτιο και σωριαστηκαν στο κρεβάτι. Η ορμή της τον παρέσυρε σε έναν αγώνα για κυριαρχία. Έδιωξε κάθε σκέψη από το μυαλό του. Ένα πράγμα τον ένοιαζε μόνο, η ανάγκη που δημιουργηθηκε για αυτήν. Γρυλισε περνώντας το ένα μπράτσο γύρω από τη μέση της, πιάνοντας με το χέρι του το μαζεμένο φόρεμα για να την τραβήξει πάνω του. Καθισμένη πάνω του με τα πόδια ανοιχτά στριφογυρισε νευρικά σαν να προσπαθούσε να έρθει όσο το δυνατόν πιο κοντά. Ώθησε τους γοφούς του και την ένιωσε να τον τυλίγει πιο σφιχτά. Ο Στέφανος ήξερε το πάθος. Το είχε μοιραστεί με αρκετές γυναίκες στο παρελθόν αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν μόνο πάθος.
Ανασηκωνε το φόρεμα όλο και πιο πάνω , γύρω από τη μέση της, μέχρι που άγγιξε τη γυμνή επιδερμίδα της.
Την ξάπλωσε ανάσκελα. Με τα χέρια γύρω από τη μέση της την τράβηξε πιο πάνω στο κρεβάτι με μια δύναμη που γεννιόταν από βιασύνη. Κάλυψε με τη παλάμη του το στήθος της και τη φίλησε ξανά. Τα χέρια της κράτησαν σφιχτά το κεφάλι του και η ανάσα της προδιδε την απόλαυση. Ξεκουμπωσε και ξεφορτωθηκε το φόρεμα της τόσο γρήγορα όσο και το πουκάμισο του.
Τελευταίο έβγαλε το παντελόνι του ενώ άφηνε υγρά φιλιά στη περιοχή του λαιμού της. Το χέρι του γλίστρησε κάτω, στο κέντρο του πόθου της. Δεν έψαχνε επιβεβαίωση την είχε πάρει ήδη. Πήρε θέση ανάμεσα της.
Στ: Αυτό θέλεις?
Η φωνή του ακούστηκε βραχνή, τραχιά από τον πόθο.
Το κορμί της είχε χαλαρώσει κάτω από το δικό του και την αισθανόταν παθιασμένη για εκείνον παρ'ολα αυτά ήθελε να την ακούσει. Ακούμπησε το χέρι του ξανά στο στήθος της και την ένιωσε να τρανταζεται.
Στ: Πες μου Έλενα.
Πίεσε το κορμί του στο δικό της βασανιζοντας και τον εαυτό του και εκείνη.
Στ: Τι θέλεις?
Ελ: Στέφανε...
Ξεφωνησε ξεπνοα και αυτό ήταν αρκετό για να σπάσει και τον τελευταίο δεσμό αυτοσυγκρατισης που είχε. Έτσι βυθίστηκε μέσα της.
Έτρεμε γύρω του και τα πόδια της τυλιχτηκαν στη μέση του κάνοντας τις ωθησεις του βαθυτερες. Το τρέμουλο πέρασε στο δικό του κορμί. Το επόμενο δευτερόλεπτο είχε επιταχύνει. Τα ξεφωνητα της τον κρατούσαν σε επαφή με την πραγματικότητα. Οι κινήσεις του έφτασαν στο αποκορύφωμα. Και οι δύο έφτασαν στη λύτρωση. Το σώμα του σκέπασε το δικό της και εκείνος βυθίστηκε σε λήθη. Η Έλενα χαλάρωσε από κάτω του. Η αίσθηση του κορμιού του, παρά το βάρος του, πάνω της την έκαναν να νιώθει ασφάλεια. Αποκοιμηθηκαν. Έτσι ενωμένοι και με τον έρωτα να στοιχειώνει τα όνειρα τους.
========================
Ναιιι! Έγραψα! Ντρέπομαι που έγραψα ^_^ ...
Ξεπέρασα τα όρια μου με αυτό το κεφάλαιο οφείλω να ομολογήσω :Ρ
Ελπίζω να έκανα καλή προσπάθεια πάντως.
Τέλος πάντων... Μην ξεχάσεις να πατήσεις το αστεράκι αν σ'αρεσε το κεφάλαιο και μέχρι το επόμενο πολλά φιλιά. ♡:*