Kabanata 11
Marena
Papunta ako ngayon sa bahay ni Denice. Uwian na at hindi pa rin siya pumapasok kaya nag-aalala na ako. Nabanggit niya lang sa tawag na hindi niya magawang matanggap na hindi siya totoong anak. That's good for me and bad for her.
Atleast ay wala na sa isip ko na kapamilya niya ang ganoong klaseng tao iyon nga lang ay parang malaki ang naging epekto noon sa kaniya.
She's mad at her grandparents. She concludes that they lied. Na naniwala raw siya sa kuwento pero nang kumpirmahin niya ito sa matatanda ay totoo raw ang mga nasabi sa kaniya.
I know her grandparents. Alam kong hindi nila kayang magsinungaling para lang makahanap ng magulang si Denice. I am confused of many things right now. How did that happen? Paanong may mga pekeng impormasyon na nakalagay sa pinaglalagyan ni Denice noong baby pa siya? Planado ba ito? Plano nino? At para saan?
Nasa tapat ako ng pintuan at nag-doorbell. Bumuntad sa akin ang lolo ni Denice at nakangiti itong pinapasok ako.
"Punta lang po ako sa kuwarto niya," paalam ko.
"Sige hija."
Pagdating sa kaniyang kuwarto ay nakita ko kaagad itong nagmumukmok. Umiiyak at magang maga na ang mga mata.
"Still crying? Everything will going to be fine."
"H-hindi raw nila ako totoong anak..." pag-uulit niya nang makita ako.
"'Di ba sabi ni lola, Princess Freyazia ang totoo kong pangalan? Bakit nakita nila ako sa Village ng mga Caviezel? Ayon din sa sulat na nakita nina Lola ka birthday ko ang batang 'yon? Alam mo kahit one week ko lang sila nakasama naramdaman ko na sila ang tunay kong pamilya. Napamahal na rin sila sa akin kaya hindi ko matanggap," dire-diretso niyang sinabi. I understand her. Having someone to call mom and dad is her almost impossible dream.
Alam ko ang nararamdaman n'ya. Siguro nga masakit ang gano'n 'cause she expect and assumed to much. Kung ako ang nasa kalagayan niya, kung saan mataas na ang ekspektasyon kong anak ako, then suddenly I'll discover that I'm not, I'll get mad and cry too.
"Isa lang ang gusto kong gawin... All my life I wanted to meet my parents. Pinangarap ko noon na kahit sa libingan makausap ko pero peke pala ang kuwento nila sa akin. Now that I thought Caviezel's my family, kinuha nalang bigla ang pag-asa kong iyon. And that fake! I need to do something to get rid of her! She's fake!"
I tried to calm her but then she kept on saying that 'she's fake'. Ilang minuto pa ay sinubsob nito ang mukha sa unan.
I was about to say something but I realized she's now asleep.
Sinuklay ko ang kaniyang buhok.
"Don't you worry. Tutulungan kitang mahanap ang mga magulang mo but not them Denice. Not the Caviezel. I need to kill them..."
**
Naisipang sundan ni Zeiner ang babaeng kasalukuyang kinagagalakan ng magulang niya. He can't just sleep peacefully when he felt like it wasn't his sister.
Iba rin ang kilos ng babae kaya alam niyang may tinatago ito.
Tumigil ang dalaga sa masikip na eskinita. He quietly followed her. Pumasok ito roon at ilang saglit pa ay may narinig siyang pamilyar na boses nitong kausap. Tahimik niya itong sinundan papasok.
"Marena... Akala ko ay hindi ka na darating. Mabuti na lang at nandito ka na. Kailan mo ba ako sasagutin?" It's a male's voice. Kung pagbabasehan niya ang narinig ay nanliligaw ang lalaki rito.
His hands form into fist. It's Duel, one of the member of Diamond Band. Ang banda na binayaran niya ng malaking halaga.
"Hindi na nga sana ako pupunta kaya lang magpasalamat ka at mabait ako." The girl paused for a second.
"Alam mo bang utu-uto ka? Anong akala mo sa akin cheap? Hindi ikaw ang type ko. Ginamit kita dahil alam kong malaki ang maitutulong mo sa akin. I like Heliad than you. Salamat na lang sa pagtulong mo sa akin para masulsulan ang doctor na matandang 'yon, your tita right? Huwag kang mag-alala babayaran kita kahit sabihin mong 'wag na, remember mayaman na ako. So? Bye!"
Gusto niyang lumabas at suntukin ang lalaki. Mura ang binitawan niya sa kaniyang isip. He did that for a girl? Para lang sa walang kuwentang babaeng 'yon?
He was right then. Tama ang lahat ng iniisip at pakiramdam niya rito. Ibig-sabihin lamang ay totoo ngang nagpanggap ang babae.
He hide himself and wait 'til Marena's gone. Nang mawala na ang babae ay saka siya lumapit sa lalaki. Gulat ang mukha nito nang makita siya. Hindi siya nagdalawang isip at inambahan ito ng suntok sa mukha.
"Gago! Bakit mo 'yon ginawa?!"
Napaupo ito sapo ang mukhang tinamaan.
"Ano bang sinasabi mo?" pagkukunwaring tanong pa ni Duel sa kaniya. The bastard was lucky that he have a mercy. Kahit pa sabihing tinulungan niya ay biktima pa rin siya ng babae.
"Alam mo ang kayang kong gawin, Duel. Tell me everything you know about her and I won't do anything bad to you or to your family. Pero kung hindi mo gagawin, wala akong ibang choice kung hindi ang pabagsakin ang kumpanya n'yo. You know I can do that, do you?" seryoso niyang sabi rito, walang bakas ng kahit anong biro.
Kapag bumagsak ang kumpanya nila Duel ang tanging pagiging sikat nalang nito bubuhay sa pamilya nila. Iyon ay kung sisikat pa siya...
But Duel knows that he can also remove him from the band. Lalo na at malaking isyu itong ginagawa niya.
"W-wala nga sabi akong alam." Zeiner's teeth gritted. Trying to protect the girl than his own family? Stupid.
"Okay, if that's what you want. I'll call my secretary now. Malay mo baka bukas makakuha ka ng balitang pabagsak na ang inyong kumpanya. Telling me everything is your only choice "
"Bingi ka ba?! Sinabi nang hindi ko alam ang sinasabi mo!" sigaw nito, lumalabas ang litid sa leeg.
"Madadamay ang pamilya mo sa kalokohan mo."
"You!" wala itong magawa at puro lang sigaw sa kaniya.
"What now?" He asked losing his patience.
"Fine! Sige at sasabihin ko na. Just don't hurt her..." Pagak siyang tumawa sa gusto nitong mangyari. The boy was too in love. Alam niyang ang ganoong pagmamahal ay hindi maganda.
"Tell me..."
Duel breath deeply before speaking, "Totoong mahirap sila Marena. Galit na galit siya sa mga magulang niya dahil sa kahirapang nangyayari sa buhay niya. Nakilala ko siya dahil nang mapadaan ako sa isang bar nakita ko siyang naiyak. Ako ang laging nand'yan kapag may probelama s'ya... And yet she did this to me... but then my heart still beats for her. " Pansin niya ang hinagpis ng lalaki. Betrayal. One of the reason of it.
"Sinabi niya sa akin na sawang-sawa na s'ya sa buhay niya." Pumikit siya na tila binabalikan ang mga nangyari.
"Nalaman niyang sikat ako. Nagkagusto ako sa kaniya. Habang tumatagal mas lalo akong nahuhulog. I love her so much. I told her about it. Pumayag siyang ligawan ko siya and it is almost a year, parang hindi nagbabago ang pagtingin niya sa akin. Sabi niya ay sasagutin niya na ako kapag mayaman na siya. Binigay ko ang lahat ng gusto niya para maisip niyang pantay kami, na mayroon siya ng kung anong mayroon din ako. Nagpabili rin siya sa akin ng condo dahil ayaw niya muna makita ang mga magulang n'ya. Naging masaya ako nang malaman kong may hinahanap kayo dahil alam kong maaaring ito na ang paraan para masagot niya na ako."
Tumigil si Duel at lumingon kay Zein.
"Call me desperate but that's what I want."
Hindi siya nakaimik sa sinabi nito.
"Sinabi ko sa kaniya ang lahat ng nalalaman ko. Nagpanggap siya sa katauhan ng ibang tao. Maganda ang kinalabasan ng plano namin pero simula noon ay hindi na siya muling nagpakita sa akin. A week ago... saka lang siya lumitaw at iyon ay para humingi ng tulong. Because I am desperately in love with her, sinuportahan ko siya sa lahat. Even the fucking DNA test! Kung hindi ko rin iyon gagawin ay nagbanta siya na p-papatayin niya ang sarili niya." Namumula na ang mata nito habang nagkukuwento. He's in pain. Walang sino ang hindi masasaktan doon.
"That's all that I can say. Please, don't hurt her," he pleaded. Gusto niyang magalit sa lalaki sa katangahan nito. After all the pain he will asked for her safety? That's insane.
"Hindi ko siya sasaktan kung sasama ka sa'kin. Kailangang malaman nina dad ang totoo. Let's meet here. Tumupad ka sa usapan," binigay niya ang isang papel. Nakasulat doon ang address na pagkikitaan nila mamaya. An abandoned house.
Going home he saw Marena sitting at the couch. Nakataas ang paa at nakapatong sa maliit na lamesa.
Binati siya nito pero inignora niya iyon.
Mamaya na rin agad ang usapan nila but he need a rest.
Ilang oras siyang nakapagpahinga nang magsimula ng mag-ayos. Pagkatapos ay pinuntahan niya sa opisina ang kaniyang magulang. They're working at home this whole week. That's because they wanted to spend more time with his fake sister.
"I have a surprise mom," ngumiti pa siya rito bago hagkan sa pisngi.
Tumaas ang kilay ng ina niya.
"Surprise? For what?" Ngayon ay kunot noo na nitong tanong.
"It's a surprise mom. I can't tell you. Tumayo ma kayo ni Dad at mabilis lang ito."
Mabilis niyang napilit ang ama't ina niya. He can't wait to see the girl's reaction.
His mother look at him with confusion. Lalo na at nang pagpasok nilang tatlo ay naroon na si Duel. Blanko ang ekspresyon nito.
"Bakit tayo narito?" tanong ng Dad niya.
"Please be patient Dad."
Kinuha ni Zeiner ang cellphone at tinawagan si Marena. He got the number from their housemaid, mayroon na kaagad ang bawat kasam-bahay ng numero nito.
"Hey, Princess. I have a surprise for you." He said without any hint of happiness. Kahit ganoon ang pagkakasabi ay rinig na rinig ang tili ng babae sa kabilang linya.
"OMG Kuya! Is that true?! What is it?! A car? Dress? Im so excited! Nasaan kayo ngayon nina Mom?" She said in excitement. Naiisip niya ng rinig na rinig ang sigaw nito sa buong mansyon nila.
"If you want to get your gift go in the address I'll send you," kaagad niyang tinapos ang tawag at sinend ang address ng kinaroroonan nila ngayon.
"What a sweet kuya Zeiner. May gift ka sa kapatid mo?" His mom asked. Kahit ito ay napaniwala ganoon nga ang mangyayari.
"I'm really a kind kuya, mom. Hindi ko hahayaang may pumalit na iba sa pwesto ng kapatid ko."
Naguluhan man ang magulang ay hindi na nagtanong pa sa kaniya.
Mabilis na dumating si Marena. Maybe because of excitement. Inakala na may regalo talaga sa kaniya. He can't fool him.
Hindi nito napansin si Duel dahil nakatago ang lalaki sa dilim.
"Where's my gift?" bungad nitong tanong kay Zein.
"Oh, you mean my surprise?" he said with devil smile plastered on his face.
"Y-yes." Tumango pa ito pero naging kabado nang makita ang pagngiti niya rito sa unang beses.
"Duel..." Natigilan ang dalaga at nanlaki ang mata nito. Ang paa ay halos umatras pa nang banggitin nito ang pangalang Duel.
"W-what are you doing kuya?"
His mother hold him in his arms. Hindi mapakali at naguguluhan sa usapan.
"Mom, Dad..." Tinuon ng magulang niya ang buong atensyon sa kaniya.
"She's not my sister. She's not your daughter. Her name is Marena," aniya bago lingunin ang tulalang babae. Putla na sa takot.
"That's... not true k-kuya!"
Tiningnan niya si Duel at sinenyasan na gawin nito ang gusto niyang mangyari.
"You! Niloko mo ako!" walang pakundangang akusa ni Marena kay Duel.
"Bakit hindi mo ba s'ya niloko?" Ani Zeiner, masama na ngayon ang tingin sa babae.
"No!" Naiiyak na sigaw ng babae at nagbalak pang tumakbo. Napigilan iyon ng dalawang barkada ni Zeiner, parte rin ng Death Slayers.
"Ano ba?! Nasasaktan ako! Bitiwan niyo ako!" sigaw nito habang nagpupumiglas.
"Zeiner! 'Wag niyo siyang sasaktan!" wika ni Duel na hindi makakilos sa kinatatayuan. May usapan na sila kaya alam na nito kung ano lang ang dapat ma gawin.
"Huwag ninyong higpitan ang hawak sa kaniya," utos niya sa dalawa.
"Is it true Zeiner?" tanong ng Dad niya. Seryoso na rin ang boses at halata ang galit.
"Yes Dad. Duel will explain it."