Mutfaktan çıkıp yatak odasına doğru yürüdüm. Ömere muhteşem bir kahvaltı hazırlamıştım. İnşAllah beğenirdi. Yavaşca kapıyı açtım halen uyuyordubo kadar tatlı uyuyoduki saatlerce onu izleyebilirdim. Yanına gidip bağdaş kurarak oturdum. Yanaklarını öptüm elini yanağına götürüp kaşıdı. Omzundan dürtmüştüm ama halen uyuyodu.
"Ömer kalk doğuruyorum!"
"Ömer evde biri dolaşıyo!"
"Ömer ölüyorum galiba!"
Sesli bir şekilde söylemiştim ama uyuyodu yoksa ömer diye bağırmıştım. Ömerin gözleri benim gözlerimi bulunca rahatlamıştım. Ona sinirlice baktım. Uyku sersemi olduğu için esnemişti.
"Ne öküz herifsin ya senin için burda kahvaltılar hazırlayım sen uyu. Bide öperek uyandırmaya çalışıyorum hâta bende asıl."
Ömer bana hayretler içerisinde bakıyodu. Ona tek kaşımi kaldırıp baktım.
"Benim için bu saate kalkıp kahvaltı hazırladın. Vay be. Teşekkürler güzelim."
Gözlerim kısık bir şekilde ömeri dinledim sanki normalde hiç kahvaltı hazırlamıyodum. Evet haklıydı ama ben uykusuna düşkün biriyim.
"Önemli değil."
Yatakdan kalkcaktımki elimi tutmuştu. Bir anda onun altında buldum kendimi ağırlığını üstüme vermiyodu ama o kaslarından dolayı yine de ağır geliyodu.
"Trip mi atıyosun bana sen?"
"Hayır ne tribi."
"Seni etki altında bırakmayı seviyorum bana kızgınsın ama belli bile edemiyosun."
Onun bu lafına sinirlenip. Hızlı bir şekilde omzundan ittim ve üstüne çıktım. Ömer bana şaşkınlıkla kim kimi etki altında bırakıyomuş acaba.
"Bana bakın ömer bey beni sinir etmeyin cidden yapacaklarımi tahmin bile edemezsiniz ona göre ve iş görüşmesine geç kalıcam."
Kafamı eğip sağ yanağına öpücük kondurup geri çekildim. Üstünden kalktım ve mutfağa doğru yol aldım.
Aslında ömere hastalığını söylemek isterdim ama yapamıyodum işte. Eğer öğrenirse beni bırakır ve gider. Onsuz bir hayat düşünemiyorum. Normalde bugün ilk iş günüm olcaktı ama gitmedim. Zaten şirketin sekreterine söylemiştim. Bizim zorlu mücadelimiz daha yeni başlıyodu. Bugün ömere süpriz yapcaktım. Onların şirkettinde çalışabilceğimi söylemişti. Ömerin gözlerimin önümde eriyip gitmesine izin veremezdim vermiycektimde. Ömwrin hastalığını babası ve cem biliyodu. İkiside duyunca şok olmuştu. Hele ki babası ağlıyacakdı nerdeyse. Aslında ömerin bu yaşta bu hastalığı olmaso ilginç geldi ama doktor bey normal karşılamıştı. Kader işte napabilirizki.
Ömer ile birlikte güzelce kahvaltımızı yaptıkdan sonra sofrayı topladık. Ömer odasına giyinmeye gitti. Hemen gider gitmez elime telefonu aldım. Cem'le konuşmam gerekiyodu. Hadi cem aç şu teli meşguldu. Cem'e kısa mesaj attıkdan sonea bende odaya giyinmeye gittim. Kapıyı çalmadan girdiğim için ömerin baklavaları beni karşılamıştı. Tabi ömer birşey arıyomuş gibiydi. Gözlerimi kısıp ona baktım cidden çok yakışıklıydı. Bu düşüncelerime son verip dolaptan siyah elbisemi çıkarttım.
"Dilay benim kravatlarım nerde." Arkamı dönüp ona baktım. Gözlerimi kıstım ve tebessüm ederek açtım. Çekmeceyi gidip açtım ve gömleğinin rengine göre kravatını uzattım bana tebessüm edip elimden aldı. Doktorun dediği geldi. İlk önce basit şeyleri unutmaya başlar. Ya sonra ben ailesi ve arkadaşları işte buna bir çözüm bulmak zorundaydım. Odadaki banyoya girip üstümü değiştirdim. Ömerden halen utanıyodum. Ama o istediği haraketi yapıyodu. Evet onun yanında rahatım ama işte utanmamı önleyemiyorum ve dalga konusu olmak istemem. Saçımı at kuyruğu yaptım. Dişimi fırçalıkdıktan sonra banyodan çıktım. Ömer kravatını yapmaya çalışıyodu. Yanına yavaş adımlarla gittim ban göz ucuyla bakıp geri yapmaya çalıştı.
"Ben yapabilirim."
"Hayır anlam veremediğim her gün yaptığım birşey ama" susmuştu. Ayak ucumda yükselip kravatını yapmış yanağına küçük bir buse kondurup geri çekildim. Tam arkamı dönüp gidiyodumki bileğimi tuttup beni kendine çevirdi.
"Aslında bugün işten izin alabilirim ne dersin."
"Aslında ola...olmaz. Benim iş görüşmem var müdürüm kızmasın sonra."
"Sana diyorum ki bizim şirkette çalış ama sen halen inat ediyosun." Ömer benden yavaşça ayrıldı ve üstümü süzdü. Çenesi kasılmıştı. "Dilay iş görüşmesine gittiğine eminmisin bu halin ne." Senin için giyindiğimi bilsen susardın. Onun bu tepkisine karşı ben sakince cevap vermiştim. "Hayatım birşey olmaz." Bana alayca gülümseyip. "Eğer o elbiseyi çıkartmassan ben çıkartıcam." Sinirlenmememk için sabrediyodum ama sinir ediyodu. O kadar kısa değildi bazıları ne giyiyodu haberi varmıydı ki hele kendi şirketindeki kızlar. " Tamam çıkartıyorum." Ömer memnun olmuştu suratına hemen gülüşünü yerleştirmişti. Kapı çalınca bakmaya gidiyodum ki ömer beni durdurup kendi gitti. Cemin sesini duymuştum demek ki mesajımı almıştı. Tam üstümü çıkarıyodum ki ömer pat diye girmişti. İnsan bir kapı çalar dimi. Benimde çaldığım yok ama neyse.
"Ben çıkıyorum. Cemle gitcez başarılar." Alnımdan öptü ve geri arkasını dönüp gidiyodu ki durdu. "Dilay lütfen üstüne kısa birşey giyme eğer öğrenirsem birdaha öyle elbiseye giyecek bacakların kalmaz anladınmı beni." Kafamı hemen olumluca salladım. Kapı çarpma sesini duyunca. Gittiklerini anlamıştım. Dolabın kapağını açtım acaba ne giyebilirdim ki. Elbiselerinden arasından bana sırıtan kırmızı elbiseyi elime aldım. Evet kesinlikle buydu. Ama çok abartılı ne giysem ki. Derin bir nefes aldım. Askılıktan beyaz elbiseyi aldım bu da kısa ama idealdi. Üstümdeki elbiseden kurtulup beyaz elbisemi giydim. Aynaya baktığımda iyi görünüyodum saçımı açık bıraktım. Makyajımıda yaptıkdan sonra tamamdım. Topuklu ayakabılarımı giyip odadan çıktım. Eve gelir gelmez temizlik yapmam gerek.
Ömerin arabsını burda olduğu için arabaya atlayıp şirkete doğru sürdüm. Trafik azdı iyiki. Radyoyu açıttım. Sesli bir şekilde şarkı söylemeye başladım. İnsanın ne kadar kötü olsa bile söyleyince rahatlıyo ve kendini sanki özgür hissediyo gibi. Yeşil ışığın yanmasını bekliyodum. Yanımdaki biri bağırınca kafamı oraya çevirdim. Kızın biri bana sırıtarak bakıyodu yanındaki sevgilisiydi heralde.
"Karga gibi sesin var şarkı söylemeyi kes." Kıza gözlerimi kıssıp baktım. Sessim kötüyse sanane be. Sinirle napcağımı şaşırdım şimdi biraz sonra yeşil ışık yanardı. Kıza alaycı bir gülüş atdım. "Sanane be. " Yanındaki oğlanla göz göze geldim. "Bu kadına nasıl dayanıyosun ayrıca dikkat et derim. Çünkü daha geçen gün kafede başka birisiyle sarma dolaştı." Çocuk bana bakıp güldü. "İşi o zaten." İşi o derken oha yeşil ışık yanınca onlara doğru döndüm ve dil çıkarttım. Gaza basttım. Beni bulmak zorundamıydılar bunlar. Kafamı iki yana salladım şirkettin önüne geldiğimde hemen arabayı park ettim acaba ömerin tepkisi ne olcaktı.
Sekreterin yanına geldiğimde öksürdüm. Ama beni duymuyo gibiydi. Bu sefer bağlam çıkartacak bir şekilde öksürdüm sonunda bilgisiyardan gözünü ayırıp bana baktı. "Buyrun ne için gelmiştiniz." Beni tanımamışmıydı. Derin bir nefes aldım zorla gülümsemeye çalışarak cevap verdim. "İş görüşmesi için." Kadın olumluca başını salladı. "Ömer beyin sekreterlik görüşmesi için o zaman şu yerde bekleyin baya bir görüşme için gelenler oldu." Sekreterin gösterdiği yere kafamı çeviridim. İnanmıyorum ne aptalı o kırmızı elbiseyi giycektim. Kızların hepsi çok güzel olmuş ayriyeten ömer sekretermi arıyodu. O yere yavaşça yürüdüm. Ve boş bir yer bulup oturdum.
"Ömer çok yakışıklı dimi ay beni seçer."
"Tam benim tipim beni bir seçse sekreterliğine."
"Ama sanırsam sevgilisi varmış."
Kıskançlık hormonlarım tavan yapmış bir şekilde sakin olmam gerek. KIzlar ömer hakkında konuşup duruyodu. "Kızlar." diye seslendim. Hepsi konuşmasına son verip bana baktılar. "Ömer bey aslında öyle birisi değil gerçekte." Hepsi bana anlamamış gibi bakınca. Elimle top işereti yapıp kızlara gösterdim. Bazıları şok olmuştu. "Ciddiyim hatta benim erkek arkadaşım buraya iş görüşmesine geldiğinde." Kıızn biri lafımı bölmüştü. "Ay tamam sus inanmıyorum yani." Hepsi feryat ediyodu bazıları inanmıyodu bile. Onların bu davranışına güldüm. Kızın birisi bana baktı. "Peki sen niye iş görüşmesine geldin." Sanane diycem olmuycak. "İş bulmam lazım. Hem daha güvende olurum bazı patronlar sapık olabiliyo." Kız kafasını olumluca salladı. Yarısından çoğu gitmeye başlamıştı. Demek ki iş için gelmiyolar ömer için geliyolar. sevgilimi size bırakırmıyım be asalaklar. İsmimi duyunca yerimden kalktım.
Yavaşça kapıyı tıkladım ve ömerin gir sesini işittim. Kapıyı yavaşça açıp içeriye girdim. Ömer bilgisiyarıyla ilgileniyodu hala. Sadece odada topuklu ayakabımın sesleri duyuluyodu. Yvaşça yerime oturdum. Çantamdaki dosyayı çıkarttıp ömere uzattım. Ama elim kalmıştı hadi be adam kaldırsana kafanı. Ömerle göz göze geldiğimizde. Sadece gözlerimin içine uzunca baktı. Tebessüm ettim. Dosyaya baktı ve sonra bana baktı.
"Dilay hanım biz sizi sonra ararız."
Ciddimiydi ömer benim dilay nasıl sonra ararız şaşkınlıkla ona bakıyodum ama o işine tekrar dönmüştü. Gözlerim dolmaya başlamıştı. Be...beni unutmuş olabilirmiydi. Hayır olamaz gözümden bir yaş düştü hemen elimin tersiyle sildim. Ve yerimden kalktım. Arkadan ömerin gülme sesini duyunca durdum ve arkama baktım. Tek kaşımı kaldırıp ona baktım.
"Dilay hanım sanırsam müstakbel eşiniz size bir uyarıda bulunmuştu." Eliyle elbisemi göstermişti. Önemli olan kıyafet değildi. Ömer bana şaka mı yaptı yoks gerçekten. Düşünmesi bile çok kötü yavaş adımlarla onun yanına gittim.
"İşe alındım mı." Kafasını olumluca salladı. Ömerin masasının üstüne bakınca birlikte olan fotoğrafımızı gördüm. Gülmüştüm. Ömer yerinden kalkmıştı. Elini belime dolayıp beni kendine çekti."Burda çok eğlenicez dilay hanım." Kolarının arasından kurtuldum. Gülmemeye çalışarak konuştum. "Ömer bey ben nişanlıyım ve kendinize sahip çıksanız iyi olur." Onun cevap vermemesini beklemeden odadan çıktım.
Uzun bir bölümdü. O yüzden sizlerden görüşleriniz bekliyorum. Yorum ve vote atmayı unutmayın... :)