EPILOGUE : just give me a reason
(SHANE MADRIGAL'S LAST POV)
Nakapikit ako, may kung anong boses akong naririnig pero hindi ko naman mainitindihan, parang aliens.
"doc, kailan ho ba gigising ang anak ko."
she sound so familiar, via's ? mom's voice ? pero what are they talking about ? pero bakit parang umiiyak siya, there was a lot of sadness in her voice
"i don't know ma'am, kadalasan po sa mga gantong kaso kapag lumalaban ang pasyente, isang linggo would do, but your daughter she seem to..."
"WHAT DO YOU WANT TO TELL ME... NA GUSTO NG MAMATAY NG ANAK KO ?"
unti - unti kong naririnig when i heard someone say clearly......
"Ma'am si ma'am shane po gising na...."
everyone stormed into the room. they were all crying, lahat sila nakangiti sakin. sobrang saya ?
"hey. " agad naman akong niyakap ni mommy.
"what actually happen ? " walang sumagot, tumingin ako kay via, pero iniwas niya ang tingin niya...
"did he..... uhmm, visited me?" aaminin ko sobrang gusto ko siyang makita.. mahawakan.
kung kanina masaya ang mga mata nila, now theyre eyes are all sad.
"hey, answer me. bat walang gusto magsalita." naiinis ako, ang dami kong tanong ni hindi ko ma-alala kung anong nangyari...
when i was about to ask again.... biglang...
napahawak ako sa ulo.....
"shit,,,, my head... hurt as hell. "
"AGGGGGH" an intolerable pain, sobrang sakit na parang mabibiyak na yung ulo shitttt..... a slip of memory past through me....
i dont know but body starts to shiver then the next thing i knew umiiyak na ako.....
-----------------
i cant think straight, naglalakad ako kasama ang anak ko at nakita namin siya na may kasamang babae, and whats worst isang batang babae, i want to strangle his neck, to cut his ball to show how hurt i'am, iniwasan niya ako dahil nagkaanak siya ? iniwan nya ako para palakihan ang anak ng iba.
it felt cold... it felt really, Alone.
humigpit ang hawak sa kamay ko ng aking anak, "mommy, why you crying ?" his innocent face.. sobrang kamukha niya ang daddy niya.
"nothing baby, malamig kasi eh. lets walk fast we might catch cold" ibinuhat ko siya, i really do hope na wag na siyang magtanong tungkol sa daddy niya...or rather sa lalaking nakasalubong namin kanina.
we were about to cross the pedestrian lane when suddenly...
"mommy..." it was my son's voice...
"mommy.." he was crying....
my head hurts..... sobrang sakit na parang mabibiyak na yung ulo ko sa sakit...
sobrang lightheaded ko, i want to bam my head sa unang poste na makikita ko, pakiramdam ko may mga memory na pumapasok sa utak ko. i feel like vommiting at the same time. geez. for christ sake ni hindi naman ako uminom.
"shane!!!" it was the last voice i heard, that man called my name, the man who hurted me a lot but also the same man i vowed to be with.
after that...
everything went blank.
-----------
unti unti ko ng naaalala , hinawakan ako ni via sa ulo, at pinapatahan.
"shhhh. its okay."
"ahhhh. sobrang *sob* sakit via. AHHGHHHH!!!!!!!@#$%?&*("
"SHHHH.." may lumapit na nurse sakin and injected me something.... na nagawang makapagpatulog sakin...
bago ako pumikit... "v...viiaaaa, i..i want to see hi...m" then i passed out.
(via's POV)
sobrang nawawasak yung puso ko to see my friend suffer like this akala ko huli na nung taon na yun pero hindi.
an hour passed tulog parin siya, ng dumating si tita ang mommy niya.
"tita kelan po natin sasabihin" nakita ko nanaman ang luha sa mata ni tita.
"i can't tell her right now, sobrang nastress na siya nun , and i don't want to repeat it again, natatakot ako. i might lose her this time via." napayakap si tita sakin.
"tita he needs to know... isang taon na po, isang mahabang taon. "
"i know via but....."
"but what ?" hindi namin akalain na gising na pala si shane... how can we tell her.... HOW.
(shane's POV)
narinig kong naguusap si mama at si via sa tabi ko, they were talking about who ? isang taon ? ako nastress ? HUH ?
nakita ko si mama na umiiyak.
umiling lang siya kay via. "via, anong nangyayari ? you all act so weird. may nangyari ba and... how long did i actually sleep."
"kasi shane, uhmmm. you were sleeping for a month now." nagulat ako, really ? possible yun ?
"HAHAHAHAHAHAHA, really ? iam such a fighter i guess" natatawa ako are they trying to make me laugh ?
parang nabasa naman ni via yung nasa ulo ko, hindi siya ngumti instead. " iam dead serious."
"fine, then what happen." wala nagtangkang sumagot sakin...
"i said WHAT HAPPEN." sa totoo lang it freaks me. wait.... asan na nga pala ang anak ko....
"wait where my son ?" hindi parin nila ako sinasagot....
"ANSWER ME!!!" sobrang galit nako, how can they be like this, para akong kakapanganak na sangol na walang alam, isang buong bwan ako nakatulog , ang dami kong hindi alam.
narinig kong magbuntong hiininga si via.
lumapit siya sakin at hinawakan ang kamay ko.
"it all started when i gave you the envelope..." huh ?
"wala akong paki sa envelope, asan na si jiro, asan na ang anak ko ?"
"SHUT UP,makinig ka lang" hindi na ako umimik kaya ipinagpatuloy na ni via ang sasabihin niya. " nawala mo yung envelope right ?" ohhhm yung envelope na maganda (ch:43) tumango lang ako.
"actually, hindi yun nawala, at alam kong nakita mo yun sa vault ni jiro." hindi ko maalala yun.
"dalawang buwan ng hindi nagpaparamdam sayo si jiro, actually.. 7mos na. itinago mo pa ng sakin na hindi na kayo naguusap diba ? nagfafake kapa na may kausap kahit wala naman talaga..."
hindi ko na maintindhan, pano niya nalaman lahat ng yun ? at na-aalala ko yun, ginagawa ko lagi yun nung nadalas ng hindi tumatawag si jiro.
"na-aalala mo right ? regarding sa pagfafake mo, naiwan mo kasi minsan yung phone mo, chineck ko yung call log, at ni bakas ni jiro wala. puro ikaw lang, puro attempt mo lang to call him pero you cant reach him right ? that was you memory, after nun Ano ng nangyari shane ?"
napaisip ako, ano nga bang nangyari.... sumakit nanaman ng sobra yung ulo ko....
---------------
(via's POV)
she really want to know what happned ? sobrang nakakaawa ang nagyari sakanya, rather sakanila.
ang nagyari kasi... ** nung hindi niya makontak si jiro, isang taon na nun na halos ikabaliw ni shane, napabayaan niya na yung sarili niya tapos buntis pa siya sobra siyang stress mas lumala yung sitwasyon niya nung naipanganak ang bata, naging sakitin si shane, isang araw habang hawak niya ang anak niya bumisita siya sa bahay namin para may kalaro ang anak niya, pero nagulat nalang ako nung nakita kong hawak nya na yung envelope....
tama kayo, yung envelope na nawawala, yung hawak niya ngyon yung original, at ang laman ng envelope nayun ? **
nakatulala si shane, her tears started to flow... "naalala niya na." i said to myself...
"it.... i... remember...."
it was not a letter of hearts and flower but she receive the letter .. the letter that timed her death.
"but i saw her with a child, malamig nun. nakabanga namin siya ng anak ko.... ASAN NA ANG ANAK KO..." naghhiysterical na siya....
(shane's POV)
hindi ko mainitindihan. halos wala akong ma-alala..
"bumalik si krisha, kakaalam ko lang na half sister ko siya god... and umalis si jiro iniwan niya ako, he didnt contacted me for a year after that i started my life with key, pumunta ako ng amerika, then i saw him with child.. uhh wait he was together again with krisha!'' TAMA, AYAN NGA ANG MGA NAAALALA KO.
"youre wrong...."
naningkit yung mata ko....
"nabasa mo yung letter shane, you knew it. nalaman mo na aalis si jiro because she had a daughter with krisha, na-alala mo nung una kayong nagkita ? i was with you that time nagCR ka at gusto mong magpakilala kay jiro, you heard them fighting kaya yun yung ginamit mong way kay jiro na ipagkakalat mo sa press right ? pero youre wrong it was a fight kung san icucustody yung anak nila....YOU KNOW THAT SHANE. YOU KNEW THAT!"
hindi ko maintinidihan... "i....i cant remem--" bago ko pa maituloy yung sinabi ko. "you are a coward shane, you didnt want to remember it, you supress what happen, wala pa tayo sa climax shane.... actually that envelope was supposed to be given pagbalik ni jiro, ipinatago niya yun, pero you read it already. at shane.. anong nagyari after nun ?"
inisip kong mabuti... sumakit nanaman yung ulo ko...
"sh*t" i....i..... did via said i supress my memories ?.... i......... thought.........he..... lea---
"yes shane , inisip mo na hindi ka niya kinontak ng isa pang taon pero ang totoo.. YOU WERE THE ONE NA NAGREJECT LAHAT NG TAWAG NIYA SA PHONE."
DID... I really do that..... ??
"ST....TOPPPPP." I shake my head, sobrang dami ng information... hindi ko na kaya....
"no you need to know this, asa kalahati palang tayo, gumawa ka ng scenario sa utak mo shane, inisip mo na iniwan ka ni jiro ng tuluyan 3 YEARS mong inisip na iniwan ka niya, ni hindi mo ma-alala yung dahilan kung bat mo ginawa yun basta lumipad ka papuntang states, kasama ng mga kinalimutan mong alalaala yung sa envelope na may anak na siya , akala mo iniwan ka niya but you were wrong he stayed with you, hindi siya makalapit nun kasi nung tinangka niyang lumapit sayo you created a scene that he was the bad guy, he never stop loving you."
"ang tangin totoo lang sa naaalala mo eh yung huling pagkikita niyoo."
"yes...sss i remembered him calling my name...."
"but did you remember....................
that he died.............
for you ?"
i froze, hindi ako makahinga. si jiro......
---------------
*somewhere up*
nakapabilog sila....
ngumiti ako sa mga batang kaharap ko.
"may tanong pa ba kayo ?"
nagtaas ng kamay yung isang batang naka pig tails...
"kuya you love her no ? you even sacrifice your life for her ?"
ngumiti ako...
mahal na mahal ko siya, with all the things na nangari sakanya, andito ako sa taas tinitingnan siya..... napahawak ako sa puso ko. kinakausap niya ako....
tiningnan ko siya...
"i'm sorry jiro..." tumutulo nanaman yung luha niya....
niyakap ko siya..... tumulo narin yung luha ko.... hindi ko kasi maiparamdam na okay ako.... " i love you" bulong ko sa tenga niya na hindi naman niya siguradong maririnig.
na-alala ko tuloy nung naguusap kami nung highschool pa kami.
*flashback*
"pag namatay tayo, dapat may sign tayo"
"ano ?" tanong ko kay shane
"pagka, humangin yakap mo ako, pag umulan malungkot ka pagka naman lumipad yung mga dahon sinasabi mong mahal mo ako."
*end of flashback*
hinipan ko yung mga dahon.....
mahal kita, sabay nun ang paggalaw ng mga dahon.
mas umiyak siya. napaupo siya habang sapo niya ang mukha niya....
"bat ka ba kas.. ba t kasi wala kana....."
napatingin siya sa paligid.
nakita niya yung mga dahon na naguunahan sa paggalaw.
"i... i..loveyou..too."
****
nakapabilog parin sila, "tell more kuya.."
"69 days... 69 days para mainlove ako sakanya.
hindi pala talaga lahat ng gusto mo FOREVER nang nasayo.
i met a girl and at the same time I fell for her -- EVERYTHING is UNEXPECTED
in a blink of an eye everything ended.
i miss her
i miss the way she talk
i miss the way she smile
i miss her scent
and how i wish i can bring myself back....
to ease her pain, to be by her side... i want to touch and kiss her im stuck watching her, ill tell god to give her the right man.. yung hindi siya sasaktan, hindi siya iiwan na gaya ng ginawa ko..... "
"...b..but kuya, do you regret loving her. can you stand the pain watching her as someone hold her in their arms ?"
" i dont regret loving her, i never did stop loving her, hindi ka naman magssisi na sagipin yung buhay ng taong yun kapalit nung sayo, the car accident was not the one to blame, no one, maybe hanggang dun nalang talaga ako, masaya ako na nabubuhay parin yung mahal ko. i might not take it kung may kasama ng iba si shane, pero if that would make her happy, you would be happy, mahal mo siya kaya kailangan mo siyang mapasaya. hindi ako naniniwala sa happy endings, but now. alam ko namang onting panahon nalang makakasama ko rin sila ng anak ko, mabubuo rin kami. in that time.... sana sana, maging perpekto nakong asawa at tatay sakanila."
nakita ko naman umiiyak na ang mga bata....
"HAHAHA, come'on, lets play kung sino mahuli siyang taya......"
-----------
(shane's POV)
A million words would not bring him back, I know because I've tried, neither would a million tears, I know I've cried, i tried to move on PERO pano ko gagawin yun kung sa bawat minutong dadaan mukha niya yung nakikita ko ? kung sa bawat boses na naririnig ko boses niya yung hinahanap ko ? at sa bawat taong nakakasalamuha ko PAGKATAO NIYA yung gusto ko ?
kaya ko naman ibigay lahat eh, bastaa bumalik lang siya.......
he is my happiness pero pano pa ako ngingiti kung wala na siya ?
pano nga ba uli mabuhay ng wala na siya ?
mahirap pero gagawin ko... kasama ang little version ng lalaking minahal ko ng buong puso...
"key anak, say babye to daddy."
"bye daddy, i loveyou. i'll take care of mumi"
-THE END-