Again
Hindi ko na masundan ang nangyayari dahil sa sobrang bilis neto. Basta namalayan ko nalang na nasa likod ko na si Kayden at mariing nakahawak sa baywang ko. His eyes were flaring at Vince's. Kung nakakasunog lang ang mga tingin nya ay kanina pa natupok si Vince.
"Delafranco..." Vince's voice were stone cold. Pareho silang naka igting ang mga panga habang nagsusukatan ng tingin.
"Soriano. What. the. fucking. fuck. are. you. doing. here?" Madidiing tanong ni Kayden sa kanya.
"I'm an investor here. Don't you think you're being a bit harsh, Delafranco?" He answered in a playful tone.
"Wag kang ngumisi, gago hindi mo bagay." Matigas na sabi ni Kayden na nagpalaglag ng panga ko.
"Aminin mo nalang na naga-gwapuhan ka lang sa akin." Mayabang na turan ni Vince na tuluyang sumira ng mukha ni Kayden.
Napapikit ako ng makitang pareho silang nagsusukatan. Pag hindi ako pumagitna ngayon ay siguradong magsusuntukan o magpapatayan sila ano mang oras.
"Baby..." Malambing na tawag ko kay Kayden para maagaw ang atensyon nya.
Hindi naman ako nabigo dahil ngayon ay nasa akin na ang buong atensyon nya. His face also soften as he lower his head to look at me closer.
"What is it, baby?" Concern nyang tanong.
Ngumuso ako at pinigilan ang pagngisi dahil sa lambing ng boses nya.
"I'm hungry..." Sabi ko habang hinihimas ang tiyan ko. His eyes lowered on my tummy and he caressed it, too kahit nasa harap kami ni Vince.
"Are you... pregnant?" Nakataas ang isang kilay na sabi nya.
Nalaglag ang panga ko at alam kung ganon din ang mga nakarinig sa sinabi nya.
My god! Sa ganitong tensyon ay naisip nya ang bagay na iyon?
"I'm not!" Namumulang sigaw ko sa kanya.
Nakita ko ang pagkagulat ng mga nasa katabing mesa dahil nasa amin ngayon ang atensyon nila. Mabilis kung itinago ang mukha ko dahil sa sobrang kahihiyan. Nahihiyang sinubsob ko ang mukha ko sa dibdib ni Kayden. Damn him!
"Is this what you want to tell us, kuya? Magkakaanak na ulit kayo?" Nakangiwing tanong ni Kayla na nasa tabi parin ng nanlalaki ang mga matang si France.
Pero alam kung hindi dahil sa sinabi ni Kayden kundi dahil sa lalaking nakatayo na ngayon sa harap nya.
Nakaharang na sa min ngayon ang likod ni Vince na nakaharap na sa gulat na si France.
"Lia?" Gulat din ang boses na tawag ni Vince sa kanya.
Ng makabawi sa pagkagulat si France ay agad na napalitan ng pagkairita ang ekspresyon ng kanyang mukha.
Kung kanina ay nasa amin ang atensyon ay hindi na ngayon. Puno ng pagtataka ang mukha ng barkada at kahit ako ay walang alam sa nangyayari sa dalawa.
"It's you! Do you know how much tried to find you? Hindi ka man lang nagpaalam 'nong umalis ka." Halata ang pagkadismaya sa boses ni Vince.
"Tigilan mo ako Vincent, wala akong dapat ipaliwanag sayo." Matigas na sabi ni France na ngayon ay hinila na si Kayla pabalik mesa namin.
Vince immediately followed them kaya mas nagtaka na kami. Did something happened between them?
"Hey..." Kayden's voice interrupted my thoughts. Hindi ko namamalayang kaming dalawa nalang pala ang natitira ngayon dito.
"Baby, interesado ka ba sa kumag na iyon?" Malamig ang boses na tanong nya habang tinatanaw ang kinaroroonan ni Vince gamit ang matalim na titig.
Napasinghap ako dahil sa sobrang pagkabigla ng iniisip nya. Really? Sa lahat ng nangyayari ngayon pumasok ang imposibleng bagay na iyon sa utak nya?
"What? It's not like I said something offensive to you." Nakangusong paliwanag nya ng makitang seryoso ang mukha ko.
"Ano pa ang laman ng utak mo? Bukod sa selos mo ano pa?" Naiinis na tanong ko.
Nagkamot sya ng ulo na lagi nyang ginagawa pag nagagalit ako. Mannerism na nya iyan pag sya ang may kasalanan kung bakit ako galit.
"Damn you're mad!" Mariing sabi nya at malakas na ginulo ang buhok, walang pakealam kung pinaayos nya iyon o ano.
Pero sa halip na pumangit ay mas gumwapo sya sa nangyari sa buhok nya. He's messy hair takes my breath away. Hindi ko alam kung tamang hangaan ko sya ngayong nagagalit ako pero wala akong magawa. I can't take my eyes off of him.
"You should try to control your temper, baby. Kasi iyan ang dahilan kung bakit nakaka pag-isip ka ng kung ano-ano." Malumanay na sabi ko sa kanya.
He immediately nod and face me with apologetic expression.
"I'm sorry, baby..." Sobrang lambing ng boses nya. Gusto ko tuloy magtampo ng paulit-ulit.
Ngumiti ako at nilapitan sya. I shoved my face on his wide chest.
"It's okay... I love you." I wholeheartedly said. I don't him to be lonely on his night. Baka pag nagtampo ako ay hindi na sya makapagsalita mamaya sa stage dahil sa sobrang pagkadismaya. I don't want that to happen.
"I'm sorry about Julia Jean." Mahinang bulong nya habang ikinukulong ako sa bisig nya.
I didn't answer. I hug him but I didn't answer. I want him to talk.
"Her father's suffering from a kidney failure and she needs my help. She want me to find them a donor as soon as possible." Aniya na gumulat sa akin.
"What?" Hindi makapaniwalang sabi ko.
So that's why Julia's crying that day? Kasi may sakit ang ama nya at si Kayden lang ang makakatulong sa kanila. I thought she's stealing my husband but I was wronged. Wala sa isipan ko ang ganitong posibilidad. Muntik na kaming masira ni Kayden dahil sa nangyari. It was all my fault.
Nag-init ang sulok ng mga mata ko. I am a very bad person. My fragile side's eating me again. I hate to feel this way but I just can't help it. Ito talaga ako eh, masyadong mahina.
"F-ck baby, are you crying?" Marahas na tanong ni Kayden na agad sinapo ang mukha ko.
"I'm sorry... I'm sorry I thought she's... I thought she's..." Hindi ko maisatinig ang gusto kung sabihin. The guilt is all over me. Is it okay to feel this way? I feel so bad for myself.
Kayden immediately hug me. "Baby stop it. Please wag mo na namang sisihin ang sarili mo... It's not your fault. Stop it..." Paulit-ulit nyang bulong habang niyayakap ako ng mahigpit.
Hinayaan ko lang na umiyak ako sa bisig nya. Tama sya, dapat tigilan ko na 'to. Tigilan ko na 'yong lagi kung paninisi sa sarili ko. This is not healthy anymore.
"You know I hate to see you cry... Please baby, hush now..." Pagpapakalma nya sya akin habang hinahalikan ang buhok ko.
I close my eyes and tried to calm myself. I shouldn't be doing this here. I don't want to ruin this night.
Nang kumalma ako ay bumalik na din kami sa upuan namin. Julia Jean and Vince weren't there anymore. Ang naabutan nalang namin ay ang lukot mukha ni France habang inaasar sya ng mga boys.
"Sabi ng hindi kami, eh!" Singhal nya may Josh na pilit syang pinapaanim sa kung ano.
"Sige na, sabihin mo na kasing kayo talaga. Ikaw malihim ka din, eh." Dagdag pa ni Kayla mukhang ang saya saya sa napipikong mukha ni France.
"Ayoko don. Hindi marunong humalik tapos kahit magkasama kami tangna tinatawagan parin ang nanay nya! Mama's boy yata 'yon, eh!" Tanggi pa ni France sa kanila.
"Oh, edi nagseselos ka sa nanay nya? Ikaw ba girlfriend nya o gusto mong maging nanay nya?" Natatawang tanong ni Josh sa kanya, dahilan para hampasin nya ito.
Hindi ko mapigilang mapangiti sa pag-aaway nila.
"Ano ba kasi kinakagalit mo, eh gwapo naman 'yon! Mas gwapo pa sa mga naging boyfriend mong leader ng mga gang!" Sabi sa kanya ni Kean.
"Hindi ko sila naging boyfriend! Kasalanan ko bang maganda ako kaya hinahabol nila ako? Excuse me!" Depensa nya sa sarili na masamang inirapan si Kean.
"So boyfriend mo 'yong si Soriano, France?" Sa wakas ay sumabat na si Kayden sa usapan nila.
Naiilang pa ako ng tumingin sa amin ang grupo. Paano kasi nakapulupot sa akin ang mga braso nya habang nakapatong sa balikat ko ang baba nya. He's hugging me from the side and I feel awkward kasi madalas sa amin ang tingin ng mga tao.
"He's not my boyfriend!" Mariing tanggi ni France.
"Whatever, France. Ideny mo pa 'yang kalandian mo. Pag ikaw umiyak sa gagong 'yon hindi ka namin igaganti!" Singhal sa kanya ni Josh.
"Hindi ako iiyak gago kasi hindi ko 'yon boyfriend!" Galit nyang sagot kay Josh.
Nagkibit balikat ang lahat maliban sa akin. They really think that France and Vince are in a relationship?
"Are you hungry, baby? Do you want to eat something?" Mahinang tanong sa akin ni Kayden. Pinaglalaruan nya ang wedding ring namin sa kaliwang kamay ko.
Oo nga pala, hindi kami nakukuha ng pagkain kanina dahil sa nangyari. I totally forgot it but I'm not hungry pa naman.
"I'm okay, baby. Sabay nalang tayong lahat mamaya." Sagot ko sa kanya.
Tumango sya and he kissed my temple. Nilingon ko sya kaya mas naglapit ang aming mga mukha. He smirk at me while staring my face. Ngumisi ako.
"Stop tempting me or else..." He said stopping me from laughing.
"What?" Namamanghang tanong ko sa kanya.
"Your smile is making me horny... Fck." Bulong nya at bahagyang kinagat ang tainga ko na dahilan para magtayuan ang mga balahibo ko.
"Baby! Stop it!" Madiing suway ko sa kanya.
My god, this man! Kahit dito ay gumagana ang kalandian nya!
Humalakhak sya ng makitang namumula ako. "Sht. baby you're blushing... mas natuturn-on ako-" I put my hand on his mouth to stop him from talking. Baka marinig nila kami!
"Tumigil ka na!" Pinanlakihan ko sya ng mata pero ngumisi lang sya at mas yumakap pa ng mahigpit sa akin.
"I really love you, baby... I can't imagine my days without you." Masuyong sabi nya.
Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang loob ko. Pag sinasabi nya ang mg ganitong salita, may kung anong naghahabulan sa loob ng katawan ko. This is his effect on me.
Nilingon ko sya at nakita kung bahagyang nakaawang ang mga labi nya habang mariin syang nakatitig sa akin. I kissed him a little, just to calm my hammering heart.
"I really love you, too." Sagot ko.
He gladly kissed me back. Ginaya nya ang halik ko pero gusto ko pa. Gustong mawala ang pake ko sa kung nasaan man kami ngayon I want to kiss him more.
"F-uck baby... stop torturing me..." Anas nya. Ngumisi ako at bahagyang yumuko dahil sa kahihiyan. I kissed him with people watching. Alam kung may nakakita dahil sa tikhim at daing palang sa paligid namin ay alam ko na.
"Excuse me lang mr. CEO? Bago kayo mag-ubusan ng labi pwedeng umakyat ka na muna sa stage? Kanina pa paulit-ulit na tinatawag ang pangalan mo." Iritadong sabi ni France sa amin.
Nagulat ako dahil hindi ko man lang narinig ang pagtawag sa kanya, maging sya man ay bahagya ding nagulat.
"Will I hear rainbow colored words, dude?" Kunwari ay nasusukang tanong ni Josh ng tumayo na si Kayden. He's still holding my hand kahit na nakaupo pa ako.
"You can do it, baby." Ngumiti ako sa kanya and I mouthed 'I love you'.
"Of course, baby. Just watch me." Kinindatan nya ako. He's still full of confidence. Malaki ang tiwala nya sa kanyang sarili.
Sobrang opposite kami dahil kung ako ang nasa kinatatayuan nya ay siguradong manginginig ako sa kaba. But he still manage to walk confidently in front of everyone. Even his steps can intimidate every man dahil sa tindig palang, nakakapanginig na ng mga tuhod at kalamnan. How can this man be so perfectly handsome?
At hindi ko maiwasang makaramdam ng selos pag nakikita ko ang pangingisay ng mga babaeng nakatitig sa kanya. Puno ng pag-hanga ang kanilang mga mata habang sinusundan ang asawa kung umaakyat tinatahak ang daan papunta sa stage. I want to hide him. Gusto ko syang ipagdamot ngayon.
"Looks like someone's ready to kill..." France trailed of while staring at me.
"Oh right. I know that stare. That's get-your-eyes-off-my-husband-if-you-don't-want-to-die stare." Kayla laugh together with France.
I shook my head. They're making fun of me. Masyado yatang halata ang selos sa mukha ko.
"Wag nga muna kayong maingay. Magsasalita na si Kayden!" Pigil ni Josh sa amin.
When I look up in the front where Kayden is standing proudly with his unwavering confidence, my heart calms down. Alam kung maitatawid nya ito ng maayos at malinis.
Nagsimula sya sa pagbati sa mga bisitang nandoon pati na rin sa mga share holders at invetors ng DF Global. I couldn't help myself but to clap my hands together with everyone.
"This past two years have been the most tragic and hard road for the company because of what happened to my father..."
We all keep quite as he continue his speech.
"And I am thankful for everyone for guiding me and assessting me to be a better leader to all of you. And with that, I want to thank all of you from the bottom of my heart." He said after bowing his head to show his gratitude.
"Let's go bigger as we go global, DF global!"
Everyone cheered on his last sentence. Kitang-kita ko ang saya ng lahat sa sinabi nya at maging ako man ay hindi ko mapigilang makaramdam ng pagmamalaki habang tinatanaw sya.
"At kahit ganito na ang nararating ng aming pamilya, hindi parin mawawala ang mga pagsubok na alam kung mas magpapatibay sa aming samahan. My father, the former CEO of Delafranco has been through a serious illness for this past years..."
Umingay ang mga bulong-bulungan sa paligid.
"At tama po kayo, ako ang pumalit sa kanya. I may never be good as him pero hinding hindi ko po sisirain ang tiwala ninyo sa akin. We will make this company sail not only in the country but also in the whole world. Gagawin ko po ang lahat para sa kompanyang ito, hindi para sa sarili ko kundi para sa mga taong umaasa dito. Hindi ko po kayo bibiguin. Trust me as we go bigger, globally." He confidently said.
"Pero hindi mangyayari ang lahat ng ito kung hindi dahil sa taong nagbigay sa akin ng lakas at tibay para harapin ang lahat ng pagsubok sa buhay. This may sound cliche but she really did change my life..." Mariing sabi nya habang sinasalubong ang mga titig ko.
Kumalabog ang puso ko. I'm starting to feel nervous. Is he really doing this?
"Nasasaktan ako pag minamalit nya ang sarili nya. Nasasaktan ako pag minamaliit sya ng iba. She's fragile but not weak. She's not pretty but beautiful. And she's not perfect but the most perfect girl in my eyes. My life, my sun, my everything. I want to introduce the only woman in my heart. My boss, the real commander in chief..." He paused while everyone's laughing at his last sentence.
"Can you join me here on the stage, baby?" Buong lambing nyang sabi habang nakangiting pinagmamasdan ako.
I'm shaking and I don't know what to do! Iniisip ko palang na tatayo ako ngayon sa harapan nilang lahat ay sapat na para mamanhid ang mga tuhod ko. Makakaya ko bang magsalita o kahit tumayo man lang?
"Hey, stand up now, misis Delafranco, you're king is waiting for you." Bulong sa akin ni France na buong pusong nakangiti sa akin.
Nakitang kung maging sila Rafael ay nakangiti habang pumapalakpak.
"Bes, tayo na!" Panghihikayat sa akin ni Kayla ng hindi parin ako tumatayo sa upuan ko.
But I didn't know this night will break my heart, into pieces. Hindi ko inaakalang ang sayang nararamdaman ko ngayon ay mapapalitan ng labis labis na pagkasawi ng puso.
Dahil habang pinagmamasdan ko ang babaeng paakyat ngayon ng stage ay hindi ko mahagilap ang nararamdaman ko. Namanhid na yata maging ang puso't isip ko dahil literal na naging blanko ang lahat.
Julia Jean walks near my husband who's now dumbfounded at the situation. Ang kanyang pagkamangha at pagkagulat ay sapat na para wasakin ako. He didn't utter a word even whe Julia Jean sneak an arm around him.
What the is happening?
You're breaking me, baby. You're breaking me... again.