- 3 weken later
Justin POV
Ik zit nog steeds aan het bed van Olivia. Ik ben nog niet weg geweest. Ik besef wat ik heb gedaan.. En ik besef me dat ik van haar hou.. Ik wil haar niet kwijt.. Ik keek naar Olivia.. In die films kussen ze hun ware toch altijd op de mond.. En dan ontwaakt ze toch altijd? 'Het is het proberen waard' fluister ik zachtjes. Ik sta op en pak haar hand. 'Kom bij me terug Liv' En ik kuste haar zachtjes op d'r lippen. Ik trok zachtjes terug en keek naar Olivia. Ik voelde haar zachtjes in m'n hand knijpen.. Ik keek naar d'r gezicht en zag dat ze voozichtig haar ogen opende. OMG HET WERKTE FK!! dacht ik bij mezelf... 'Justin?' vroeg Olivia zacht. Ik knikte 'Waar ben ik? Waarom ben jij hier? Ben ik dood? Is het gelukt?' vroeg ze. 'Nee, liv het is je niet gelukt, je bent in het ziekenhuis. Dit is mijn schuld.. Ik had niet naar je pa moeten luisteren en je bij me moeten houden' zei ik terwijl ik tranen over m'n wangen had lopen. 'Het is je vergeven' Zei Olivia. 'Serieus? je maakt een grapje?' Olivia schudde haar hoofd. 'Hoe kun je me dit vergeven?' vroeg ik met een verbaasd gezicht. 'Luister, ik kan het je nu nog vergeven, maar als het me gelukt was had het niet gekund. Maar Justin... Ik ga je niet nog een kans geven.. Je hebt me echt pijn gedaan... En ik weet niet of... Nee laat maar..' zei Olivia terwijl ze de andere kant op keek. Ineens ging de deur open en kwam de dokter binnen. 'Olivia, we moeten nog een paar testjes doen en dan mag je naar huis.' zei de dokter. Olivia knikte en ging met de dokter mee.