At dahil hindi ko kayo matiis eto na po ang next chapter ko. Ang lakas nyo sakin e :-) this chapter is dedicated to @yourfangirl Salamat dear. Godbless =)
Life is too precious & too short to sit around regretting lost opportunities.
PREVIEW:
"Bagay na bagay sila, hindi lang yun kaya nya ding ihandle yung amo nating masungit"
Chapter 45:
Gab’s POV
"Maraming salamat talaga Mr. and Mrs.Tan! Hindi ko alam kung paano ko kayo pasasalamatan! Maraming salamat!" umiiyak na sabi ng mommy ni Rui. Naibalik na kasi namin sya sa mommy nya, nakakatuwa kasi magkasama na sila kaso nakakamiss din yung kakulitan ni Rui
"Wala pong anuman yun, napakabait na bata po ni Rui alagaan nyo po sya" tumango sya habang patuloy sa pagluha. Nilapitan ko si Rui hinalikan sa pisngi saka ako nagpaalam
"Huwag ka ng pupunta sa kung saan ha? Be a goodboy" ngumiti sya pati na rin si Mike
"I will miss you" ayy ang sweet naman :"] "And you too Mr." 6 years old ba talaga sya? Parang hindi e.
"Sige po Mrs.Castillo aalis na po kame, bye Rui" nakangiting paalam ko, naks! Ang gwapo ni mylabs! Kumakaway kasi sya kay Rui e. Hihi.
"Bye Ruiboy!" paalam nila Mikah. Magkakasama kasi kaming pumunta sa resort ng mommy nya, diretso na din kami sa airport pauwi ng Manila
Magkakasama kami sa van, ako, sila Mike, Mikah, Runo, Kin, Nico, Kyle, pati na rin yung tatlong ugok. Sa likod kami nakaupo katabi ko si Mikah na kanina pa busy kakatext. Hm.. Sino kaya katext nito?
"Gab?" napalingon ako kay Mike na seryosong nakatitig sa mukha ko
"Ano yun mylabs?" seryoso lang sya
"Mahal kita" ee naman ih! Ayaan nanaman po ang kilig ko sakanya! :">
"Mahal din kita mylabs!" niyakap ko sya sa leeg tapos hinalikan ko sya sa pisngi ng madaming madame
"Teka Gab, dahan dahan lang hindi ako-- oho! Oho!" bahala ka dyan mylabs hindi kita titigilan
"Ang sakit! Araay!" napalingon naman kami lahat kay Mikah
"Mikah bakit?" sabay na tanong namin ni Mike
"Sa sobrang sweet nyo pati ako nilalanggam!" napanganga ako, pick up line ba yun? "Hehe peace" sabi nya at nag peace sign pa
"Tumawa naman kayo!" pahabol pa nya. O sige na nga pagbigyan
"Hahahahahahahaha" tawa naming lahat yan pwera lang kay Mike at Kyle. Itong dalawang 'to, parang laging may pinagdadaanan
Puro tawanan at kulitan ang nangyari sa buong biyahe namin, hanggang sa makasakay kami ng plane at makarating kame ng Manila
"Bye guys" paalam ng lahat. Nasa lobby na kasi kame ng airport, hiwa hiwalay na din kame ng sasakyan
"Next time out of town naman!" sabi ni Nicolo
"Oo nga naman!" magkasundong magkasundo na talaga sila ni Runo ah, "Sa Macau maganda!" tama ka Rien! Maganda talaga sa Macau.
"Tayo na at magsiuwi! Saka na pagusapan yang Macau Macau na yan" Si Kinah ang nagsalita. Nagpaalam na silang lahat at ganun din naman kame ni Mike, ay ako lang pala. Hindi kasi sya nagsasalita e, pareho sila ni Kyle, bigla na lang nanahimik
"Come on" sabi ni mylabs, pinagbuksan nya ako ng pinto tapos iniabot nung driver yung susi sakanya
"Teka mylabs, paano sya uuwi?" pinaandar nya na kasi yung kotse iniwan nya yung family driver nila.
"Commute" masungit na sabi nya. Galit nanaman ba si mylabs? Hala..
"Mylabs galit ka ba?" hindi sya sumagot. Hindi na nga ako mangungulit, baka pagod lang sya. Umayos ako ng upo kinuha ko ang ipod ko tapos pinatugtog ko
"Gab"
Ang ganda naman ng kantang 'to.
"Gab!" nagulat ako ng bigla nyang hinatak ang earphone na nasa tenga ko
"Mylabs bakit?" si Mike talaga, pag pinapansin naiinis, pag hindi naman pinapansin nagpapapansin
Parang timang lang si mylabs oh.
"Are you hungry?" OO! Kaninang kanina pa!
"Medyo" sagot nya, ngumiti sya ng maganda. "Lets eat muna?" yun! Kakain kami! Wait lang tummy ha? Eto na kakain na tayo.
"Sure!" ang takaaaw koo..
@Seafood Resto
"Anything else Attorney Tan? How 'bout you ma'am?" tanong nung waiter. Umiling lang si Mike, aba! Kilala pala si mylabs dito "Nothing" nakangiting sagot ko.
"If there's anything you want ma'am just call me, thank you and Enjoy your food"
"Sure" sagot ko. Etong si mylabs talaga napakasuplado.
"Mylabs kilala ka dito? Lahat kasi ng manager dito binabati ka, tapos parang taranta sila nung dumating tayo, oo medyo masungit ka madalas wala sa mood pero iba talaga yung takot nila sayo e." mahabang sabi ko. Sorry naman masyado na ba akong mausisa? E kasi naman mukang nakakita sila ng tigre e.
Lahat sila pulido ang galaw, nakangiti at mukhang masaya pero kung pagmamasdan mo sila para talagang natatakot sila, para silang mga de susi, de remote, de makina.
"I own this" (O.O)
"OHO! OHO! OHO!" halos mabilaukan ako sa sinabi nya "Hey! You okay?" tinapik tapik nya ang likod ko.
Nagsilapitan ang mga managers "Excuse me sir, baka po kailangan nyo---" hindi na nya naituloy ang sasabihin nya dahil sa isang kumpas lang ng kamay ni Mike natahimik sila. Hanep royal prince ang dating ni Mike
"O-okay lang akoo oho! Oho! Oho!" bigla sya sumimangot. "Tsk!" tumayo sya sa tapat ko saka patuloy na hinimas ang likod ko. Shems! Nakatingin lahat ng mata samin, ang dami pa namang tao dito! Hala hala!
"Who's the chef?" mahinahong sabi nya, takot na takot lahat ng staff sakanya. Lahat sila nanginginig sa takot. "Si Chef Mao attorney" sagot ng isang manager
"Call him" utos nya. Agad namang sumunod ang manager na kausap nya
"Teka Mike oho! Oho! O-okay oho! Lang ako" sunud sunod ang pagubo ko. Grabe naman yung impact sakin nung sinabi ni Mike
"A-attorney Kim pa-pasensya na po" ohmy! Matanda na pala si Chef Mao! Around 50's na yata sya! Baka sisantihin sya ni mylabs! Naiiyak na si Chef! Huhu its my fault
"30 years of service" seryosong sabi ni mylabs. Shems! Ganun na pala sya katagal dito, tapos matatanggal lang sya dahil sakin? Hindi makatarungan yun mylabs!
"Pa-pasensya na po t-talaga Attorney, parang awa nyo na po 'wag nyo po sana ak-akong sisantihin. Hindi na po mauulit, isang p-pagkakataon pa po"
Okay na ako, wala ng nakabara sa lalamunan ko. Kailangan kong pigilan si mylabs!
"Gab tell me what's the problem? Is that the food?" nagaalalang tanong ni Mike. Napalingon ako kay Chef Mao, nakayuko sya habang nagpupunas ng paunti unting luha. Omg! Hindi ko kayang makita syang ganyan dahil sakin!
"Mike there's nothing wrong with the food, actually the taste is great, please let Chef Mao do his job, Please. It was just an accident. Please.." lumapit ako kay Chef, inabutan ko sya ng panyo tinanggap nya naman iyon at nagpasalamat.
"Napakabuti nyo po ma'am Gabril" ramdam ko ang tension sakanya. "Huwag po kayong magalala Chef" yun lang ang nasabi ko.
"Makakaalis na ho kayo" sabi ni Mike. Pakiramdam ko nawalan ako ng pag-asa, hindi talaga makatarungan yun!
"Pero.. Mike hindi tama yun, wala syang kasalanan" tuluyan ng lumuha si Chef Mao. Halaaa na talaga!
"Chef huwag ho kayong umiyak, ang ibig kong sabihin makakabalik na kayo sa kitchen" sabi ni Mike, bigla akong nabunutan ng tinik sa lalamunan! Takte akala ko pa naman.. Buti na lang.
"Attorney maraming salamat po, maraming maraming salamat po talaga." nakakaiyak naman si Chef. "Wala pong anuman" sagot ni mylabs
Bumaling ang tingin sakin ni Chef, yumuko saka nagpasalamat "Ma'am maraming salamat po, napakabuti nyo" ang sarap pala sa pakiramdam na may isang taong nakakakita ng kabutihan mo
"Chef pasensya na kayo sakin, naabala ko pa ho kayo" alalay ko ang braso nya, medyo may katandaan na kasi ang pangangatawan nya kaya nahihirapan na syang tumayo.
"Hindi po ma'am Gab, wala po yun sakin" sabi nya at tuluyan ng lumakad papunta ng kitchen.
"Okay ka na ba talaga?" nakikita ko sa mga mata ni Mike ang pagaalala
"Oo naman mylabs. Sorry kung nagalala ka sakin ha? Ikaw kasl ginulat mo ko e." ngumiti lang sya. Si mylabs talaga, puro ngiti.. Kaya nakakainlove e
"Lets eat" sabi ko. Nyay! Awkward.. Ang daming nakatingin samin, halos lahat ng babae nakatingin samin, kung makatingin sila kay mylabs akala mo walang nakikitang kasama e.
"Gab oh" halaa.. Si mylabs ba talaga 'to? Hihi. Kasi naman e, gusto nya kong subuan nung steak! Ayy kilig much :">
"Yiee.. Sige na nga." haha o girls mainggit kayo! Hahaha. Tameme yung mga nakatinging flirts sakanya e.
"Bagay na bagay sila, hindi lang yun kaya nya ding ihandle yung amo nating masungit" narinig kong sabi nung isang manager. Haha. Opo! Bagay po talaga kame! At opo! Masungit po talaga si Mike mylabs.
Natapos na kaming kumain, nagyaya na ding umuwi si mylabs. Pagod na daw kasi sya e. Mga 30 minutes ang biyahe namin from resto to home sweet home.
"Namiss ko 'to" nakatingala ako habang tinitignan ang kabuuan ng buong bahay. Namiss ko talaga 'to! Sobra..
"Halika pasok na tayo" yaya nya sakin, kinuha ko ang mga bag na dala ko pero kinuha din sakin ni mylabs yun
"Teka nga mylabs! Bakit ba lahat ng kinukuha ko kinukuha mo din sakin?" sabi ko habang nakapamaywang.
"Pftt!" nagbabadya ang tawa nya. Shit! Ang cute lang. Hihi.
"Hey Attorney Mikekim Tan! Bakit ka natatawa dyan? Mukha ba akong clown? Huh?" kunyari naiinis na sabi ko. "HAHAHAHA" ayan tuluyan na syang tumawa.
"Mike crazy" sarkastikong sabi ko. Ayun natawa pa din sya.. "Bakit ka nga kasi natawa mylabs?" napatigil sya
"Ako na kasi ang magbibitbit papasok, mabigat kaya yung mga bag." ayyy ang sweet sweet talaga ni mylabs :]
"Kaya nga kita tinutulungan e, kasi mabigat"
"Magtatalo pa ba tayo?" seryosong sabi nya. Ay sige ikaw na lang mylabs, mahirap na, baka magalit ka pa sakin e.
"Sige na nga. Pero.. Bakit ka nga natatawa sakin kanina?" akala mo nakalimutan ko na yun ah. Nagkakamali ka! Haha.
"Ang cute mo kasi pag naiinis ka.. Para kang toro na umuusok yung ilong sa sobrang galit" hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa sinabi nya e.
"Ang yabang mo mylaaabs!" sabi ko sakanya saka ko sya kinurot sa tagiliran. Kahinaan nya yan e. Haha!
"Toro pala ah!" diniinan ko pa lalo ang pagkurot, hindi nya na natagalan kaya naman napatakbo na sya para makaiwas sa kurot ko
"Hey Gab masakit yan!" natatawa ako sa itsura nya. Hahahaha. "O sino ang parang toro ngayon?" kahit sya natatawa na sa kalokohan naming dalawa.
"Halika na nga Mrs. Tan" nakangiting sabi nya, inextend nya yung kamay nya sakin, inabot ko naman. Magkahawak kaming pumasok sa loob ng bahay ng nakangiti.
Ngiting wagi. =]
***
Sorry for typos guys. di ko na nacheck e :')
comment and vote.
Godbless.
- Ms.Hopeless