Andrei’s POV
Been busy for a while. Been hiding for a month. Hindi ko tinatakasan yung mga kalokohan ko. In fact inaayos ko lahat.
Tinatama ko na lahat ng mali ko. Nagsisi na din ako. Ipinagnovena ko na ang sarili ko. Kung may gustong pumatay sakin at this very moment go ahead.
Wala na kong pakialam.
“I don’t even need your money Iho. Our company have survived already.” Then she smiled.
Kung hindi lang talaga ko pinalaki ng maayos ng mga magulang namen ni Lewis papatulan ko na tong matandang to.
“No wonder kung bakit gusto ni Carl magpalit ng Ina. You don’t act as one. Tsss.” – Ako.
Mautak yung nanay ni Carl. Sa sobrang pagiging mautak sobrang naging gahaman. Nakakaputa talaga eh. Pucha nabubuhay siya sa pera.
Baka mapatay ako ng Papa ko pag nalaman niya tong nangyayaring to. I invested my shares to that effin company. Ibinigay ko lahat yung pwede kong iinvest dun.
Hell yeah. Pang teleserye yung kwentong to.
Nag-invest ako sa company nila Carl kapalit ng pananahimik ng Mommy niya, in return pababayaan niya si Carl at Ysh. Everything was so perfect.
Ganun ko kamahal si Ysh. Isusugal ko lahat.
At kahit ganun hindi ko maintindihan kung bakit hindi niya ko kayang mahalin pabalik.
Hindi ko alam kung ano yung takbo ng utak ng nanay ni Carl. Grabe.
“Only half of your shares ang maibibilik ko sa’yo. We had a deal.” Paninindak pa niya.
I left her office baka hindi ko matancha yung matandang yun imbis mabawasan mga kasalanan ko, lalo lang ako magkasala.
*RIIIIIIIIIIIING*
*DAD CALLING*
(Iho you need to go home ASAP.)
“Sige Dad. Be home soon.”
*TOOOOOOOOOOOOOOOOOT*
Ano naman kayang problema? Alam na kaya nila? I’m dying sa mga konsomisyon.
Ashley’s POV
“Ate once and for all can you just forget your grudge kay Dada. Please? I told you not to go here pero sumunod ka pa din. Ugh. Ewan ko sa’yo.” Bulyaw saken ng ate ko este ng kapatid ko.
Hindi ko ba alam kung bakit ako napilit magpunta dito. Bakit ba? Tulad ng sabe ko hindi ko rin alam.
“Mom can you smile? Kahit fake lang po?” sabe naman ng anak ko.
Okay sigeee naaaa.
Nagagalit na ang mga mas nakakatanda sakin. Nakakahiya naman sa kanila.
Magbibirthday lang kasi bakit kailangan pa maghanda, prepare for him. Can’t he just celebrate that day as simple as it can be?
I mean it’s not his debut nor his 7th birthday, o kahit sweet 16. DUH? He’s already 19. Tsss. Ang childish talaga.
“What are you doing here?” he asked.
Pagdating na pagdating yan agad bungad sa mga tao sa kanila. Like WTF? Hindi ba pwedeng mapansin yung effort ng kapatid ko, para sa kanya to oh.
“Surprise.” – Ysh.
“You don’t have to do this.” – Andrei.
HAH?! What’s his problem? I was like asdfghjkl;’’;?! Ugh!
“Ashley can we talk?” he asked.
“Yeah sure?” hindi ko siguradong sagot.
Andrei’s POV
Sino na namang pakana nito? Hindi ako natutuwa. Hindi ako masaya. Ayoko ng ganito.
Ramdam na ramdam ko lang lalo yung mga kasalanan ko at lakas lang isampal sa sarili kong gago ako.
“Stop this.”
“Oy teka naman, di pwedeng pasintabi sakin? Gahd Andrei nahigit nga lang ako dito oh. Stop mo your face. If there would be a reason why I’m doing this, para sa kapatid ko. Hindi sa’yo oy. Gising-gising din sa katotohanan pag may time.”
“Hindi ko iyayaman tong mga surprises sa’yo.” She added.
Sana sinampal na lang niya ko diba. Di ko na rin alam kung anong tumatakbo sa utak ko. No scratch that. Walang matinong tumatakbo sa utak ko. Putangina.
“Kung ano mang hilingin niyang related sakin wag mo sundin pabayaan mo siya.” Sabay talikod at lakad ko palayo sa kanya.
“Dyan ka magaling sa pag walk out mo…” Kung may idinagdag man siya sa mga salitang yan hindi ko na naririnig.
Wala na kong ibang naririnig kundi yung konsensya kong malamang kinokonsensya ako.
“DADA HAPPY BIRTHDAY! Blow your candle!” salubong sakin ni Ysh pagbalik ko sa loob.
Ysh’s POV
Pucha anong meron? Mukha akong gagong ewan dito. Ano bang problema ni Madrigal? Tangena netong lalakeng to.
“Dada! Will you stop with walking?! Look at us. May icing pa yung damit ko oh! Ano bang problema?”
This silence is killing me.
“Pag ba pinilit kita ligawan di pa rin pwede?” Dada asked.
I gave him ARE-YOU-FVCKING-KIDDING-ME-LOOK?!
“HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA. Stop this please. HAHAHAHAHAHAHA.” Namatay ako sa kakatawa.
Ang lakas niya lang mantrip.
*pok*
“Forever panira ka ng moment alam mo yun?”
Ang drama lang eh. At sa kanina pa nameng palakad-lakad hindi ko alam kung nasaan kame.
Ermergherd.
“What the hell are we doing here?”
Okay. Dinala niya ko sa soccer field. Perstaym ko dito. Shet. Manghang-mangha naman ako. Hahaha.
“Here. Pero mamaya mo na yan buksan. Laro muna tayo.” Yaya niya.
Shit. Unang-una sa lahat, namiss ko siya kasama, pangalawa ngayon na lang ulit ako nakalaro sa kadahilanang di naman ako pinapasok sa mga laban sa school. Walang kwentang soccer team talaga.
ON THE OTHER SIDE OF THE STORY.
Jairo’s POV
Ilang taon pa kaya ang gugugulin ko sa Pilipinas para maging alipin ng mga to?
“Pwede bang lumabas naman muna ko at magliwaliw? Kailangan ko ding lumanghap ng sariwang hangin. Hindi puro hangin ng aircon.”
Ayan na naman siya sa titig thingy tapos hindi ako papayagang lumabas, tapos mabuburo na naman ako dito sa bahay niya tapo….
“In one condition.”
“Ano na naman?” – Ako.
“Sama ako.” – Saab.
“No. Dito ka lang. Walang buntis na pumaparty.”
“Meron ako yun.”
Tapos kumapit siya sa balikat ko at nakakapit lang tuloy ako sa pintuan.
“Saab naman sige na ngayon lang oh. Babalik naman ako eh. Andyan naman si Manang. Hindi ka naman mawawala dito sa loob ng bahay mo.”
*EEEEEEEEEEEEEEEEEEEEKKKKKKKKKKKKKK*
O_______________________________________________o
Ako lang ba nagulat? O kameng lahat?
“Beb?!” sigaw ni Airo.
Napatingin ako kay Saab na nakataklob ng mukha niya’t humihikbi na pala.
“Ano to? Sino ka? Anong ginawa mo kay Saab? Tarantado ka ah!”
*BOOOOOOOOOOOOOOOGGGGGGSSSSSSSSSSHHHH*
Tangina! I was about to make my revenge…
“Stop it! Kayong dalawa tumigil kayo! Jairo just leave. What the hell are you doin’ here?”
I left that house. Grabe ha. Nasapak pa yung gwapo kong mukha. Ano bang buhay to. Jusko.
Saab's POV
"I miss you." sabay yakap niya sakin.
WTF?
"So ganun na lang yun? Uuwi ka dito kung kelan mo gusto? Mag I MISS YOU ka okay na tayo? What the hell is wrong with you Airo! Tell me!"
Eto yung mga oras na yung mga luha mo na lang mismo mag-explain kung gaanong sakit yung nararamdaman mo. Ni wala ng salitang lumalabas sa mga bibig mo.
Puro sakit lang yung nararamdaman ko sa mga oras na to. Halos tumigil na yung mundo mo.
Of all people di ko alam bakit ganun si Airo pa.
Kung may mga pagkukulang man ako sabihin niya sakin pupunan ko naman, walang labis walang kulang.
"Beb I'm really sorry......"
"Fvck that sorry! Airo hindi ganun yun kadali! Hindi ako batang bibigyan mo ng candy eh okay na tayo!"
"Airo mag-isip-isip ka na, hindi na lang ako yung kargo mo!" I added.
"What do you mean?" walang ka muang-muang niyang tanong.
Gago talaga. Feeling inosente amputa.
"Buntis ako."
I was waiting for a happy reaction but hell I was shocked.
"Anong buntis? Sinong ama niyan? Tang-ina naman Saab nawala lang ako tapos ganito. Ano to ga.."
*PAK* (A/N: SAMPAL)
I didn't let him finish his words.
"What's happening to you? Ganyan kababa yung tingin mo sakin? Ganyan lang ako sa'yo? I don't know you Airo! Hindi ikaw yung nakilala ko. Hindi ikaw yung pinakasalan ko!"
Oh tangina nga! Tangina talaga! Matapos kang mag-invest ng pagmamahal ito lang isusukli sa'yo! Tangina lang diba?
"Ipalaglag mo yan."
*PAK*
"Leave my house immediately." I said.
Then wala na kong maalala sa nangyare. Kung ano mang nangyayare samen ngayon sana matapos na. Ayoko ng ganito. Ayoko sa Airo na nasa harap ko.