CHAPTER SEVEN
TINIIS ni Guia ang lahat ng paghihirap sa
relasyon nila ni Nico. Tiniis niya ang galit ng
ama, ang hindi nila pagkakaunawaan at ang
pagkakaroon ng lamat ng kanilang pamilya.
Kinausap na rin siya ng mga kapatid. Paulit-‐‑ulit
na siyang pinagsabihan ng mga ito.
Patuloy siyang iniwasan ni Nico at alam niya
iyon. Kaya’t minabuti niyang magpasama kay
Karen upang kausapin si Fer.
“Nandito siya kahapon, nagbilin na male-‐‑late
siya ngayon at kung sakali daw na pupunta ka
ngayon, sabihin ko na lang daw ang message
niya.”
Maski paano‘y na-‐‑excite si Guia sa puntong
may iniwan namang message si Nico para sa
kanya.
“Pinasasabi na lang na marami daw siyang
trabaho at problema. Basta, pupuntahan ka na
lang daw niya kapag maluwag na siya.”
Nakadama siya ng matinding sakit at
pagkainsulto. Akala mo ay kung sino lang siyang
babae kung pagsabihan ng ganoon.
“S-‐‑sige, Fer. Salamat.”
Lumayo na sila sa classroom nina Nico.
Dumaan sila ni Karen sa isang comfort room ng
mga babae, agad siyang pumasok doon. Sa isang
cubicle, hindi napigilan ni Guia ang sarili. Doon
niya inilabas ang lahat ng sama ng loob. Umiyak
siya nang umiyak. Inalo siya ni Karen.
“T-‐‑tama na, tahan na.”
“Hès so unfair, Karen. I gave up everything
for him! Everything! Hès so unfair!”
Niyakap siya ng kaibigan, awang-‐‑awa ito sa
kanya. “A-‐‑alam mo naman pala, tama na, tigilan
mo nàyan. It's about time para isipin mo ang
sarili mo.”
“K-‐‑Karen, mahal na mahal ko si Nico. Hindi ko
alam kung paano ang mabuhay nang wala siya.”
“Maraming lalaki, Guia, you deserve much
better than him. Kung nagagawa ka na niyang
saktan at bale-‐‑walain, dapat humanap ka na ng
lalaking magmamahal at mag-‐‑aalaga sàyo.”
SA KABILA ng lahat ng pananakit ni Nico ay
hindi pa rin sumuko si Guia. Naglakas-‐‑loob
siyang puntahan ito sa pinagtatrabahuhan.
“Ano’ng ginagawa mo rito?” iritableng tanong
ni Nico.
“Nico, please. Mag-‐‑usap tayo. Nahihirapan na
ako.”
“Guia, may trabaho ako. Gusto mo bang
matanggal ako dito dahil sa ginagawa mo?”
“Hihintayin kita maski anong oras.”
Tiim-‐‑bagang si Nico. “Sandali!”
Paglabas ni Nico ay nakapagpalit na ito ng
damit. Kaagad itong pumara ng taxi, at sumakay
sila. Ilang sandali pa’y pumasok ang taxi sa isang
motel. Miss na miss na niya si Nico kaya hindi na
siya tumutol nang dalhin siya nito sa lugar na
iyon.
Nakayakap siya sa hubad na katawan ni Nico,
kapwa sila nakabalot ng kumot.
“Ano kaya kung magsama na tayo?” Siya pa
mismo ang nag-‐‑alok niyon kay Nico.
Bumangon si Nico. “Alam mo namang hindi pa
ako handa.”
“Hindi ko naman sinabing pakasalan mo ako,
ang sabi ko lang ay magsama na tayo.”
“Para ano? Para lang tayong magbabahay-‐‑
bahayan niyan.”
“Para mapagtulungan natin ang problema mo.”
“Isa lang naman ang problema ko, ang nanay
ko. Hindi ko alam kung paano ko siya
mabibigyan ng maayos na buhay. Gusto ko
siyang gumaling. Gusto kong maranasan niyang
muli kung paano ang mabuhay ng normal.”
“N-‐‑nasubukan mo na ba siyang ipasok ng
hospital?”
Umiling si Nico. “W-‐‑wala akong pera.”
Naawa siya sa sinabing iyon ni Nico.
“Paano siya gagaling kung hindi mo
susubukan?”
Bumangon si Nico at nagsimula nang magbihis.
“Hindi ko alam, Guia. Bastàt gusto ko siyang
gumaling. Gusto kong ipagkaloob sa kanya ang
lahat ng magagandang bagay at karanasan dito
sa mundo. Bago man lang siya tuluyang
pumanaw.”
“Bakit ba pulos ang nanay mo ang nasa isip
mo, Nico?”
Napatda si Nico sa tanong niya.
“Ako, kailan mo ako iisipin? Kailan mo
patutunayan na mahal mo ako?”
“Wala naman akong ipinangakong maski ano
sàyo, hindi ba?” tahasang sabi ni Nico.
Hindi makapaniwala si Guia sa mga narinig.
“K-‐‑kaya ba parang ang dali sa‘yo na mawala
ako?”
“Kaya nga ba sabi ko sàyo noon pa, lumabas
ka na sa buhay ko, dahil walang mangyayaring
mabuti sàyo. Masasaktan lang kita.”
“B-‐‑bakit? Dahil hindi mo ako kayang mahalin
ng totoo?”
“Dahil hindi ko pa kayang magmahal ng
totoo.”
“Dahil sa nanay mo.”
“Alam mo kung gaano ko siya kamahal.”
“To the point na isakripisyo mo pati ako?”
tanong ni Guia kay Nico. Inihanda niya ang sarili
sa magiging sagot ng nobyo.
“Kung kinakailangan, bakit hindi?”
Parang sinampal ng malakas si Guia sa sagot ni
Nico.
“N-‐‑Nico, bale-‐‑wala ba sàyo ang lahat ng ito?
Ang lahat ng pag-‐‑ibig ko sàyo?”
“H-‐‑hindi ko alam, ang tiyak ko lang sa sarili ko,
masasaktan lang kita. Kaya habang maaga, iwan
mo na ako. Huwag mo nang pahirapan ang sarili
mo sa akin.”
“Bakit nagsasalita ka ng ganyan sa akin?”
Nagtama ang paningin nila, matatag ang
mukha ni Nico.
“Your dad offer me an amount na hindi ko
kayang tanggihan, layuan lang kita.”
Tinakasan ng kulay ang mukha ni Guia,
nanlamig ang buong katawan niya.
“He offered me half a million, halaga ng isang
mamahaling kotse.”
“T-‐‑tinanggap mo?” Basag ang tinig ni Guia.
Umiling si Nico. “P-‐‑pinag-‐‑iisipan ko pa.”
“T-‐‑tatanggapin mo?”
“Nasa akin na ang tseke, pinag-‐‑iisipan ko kung
tuluyan kong tatanggapin o isosoli ko sa kanya.”
“N-‐‑Nico—”
“But I guess, mas kailangan ko ang pera para
sa future ko at sa nanay ko. Gusto ko siyang
gumaling.”
Napuno ng galit ang mukha ni Guia. Isang
malakas na sampal ang tinanggap ni Nico.
Tiniyak niya sa sariling ang lalaking labis niyang
minahal ay kamumuhian na niya hanggang sa
huling hibla ng kanyang hininga.
PAG-‐‑UWI niya ay tinungo niya ang silid ng
kanyang mga magulang. Sinumbatan niya ang
kanyang ama sa ginawa nito.
“Binayaran n'yo si Nico para lang layuan ako!
Anong klase kayong ama?”
“At ano ring klase ng lalaki ang Nico nàyon?
Tinanggap niya ang tseke, ibig sabihin ay mas
mahalaga sa kanya ang pera kaysa sàyo.”
“Tinapatan n'yo ang pangangailangan niya!”
“Kung talagang mahal ka niya, hindi siya
papayag na magkalayo kayo! Ipaglalaban ka niya
sa akin! Patutunayan niyang karapat-‐‑dapat mo
siyang mahalin!”
Ang sakit-‐‑sakit ng nararamdaman ni Guia
nang mga oras na ‘yon. Hindi niya matanggap
ang ginawa ni Nico sa kanya. Tama ito nang
sinabi sa kanya noon. Hindi pa nga niya
lubusang kilala ang pagkatao nito. At sa
pagkakataong iyo’y hindi na niya kayang
tanggapin si Nico. Sapat na ang lahat para isiping
tapos na ang lahat sa kanila. Kailangan na niyang
limutin ang lalaking pinakaiibig.
SA LOOB ng kanyang silid ay inalo siya ng
kanyang ina.
“M-‐‑Mom—”
“Guia, anak.”
“A-‐‑ang sakit-‐‑sakit, Mom.”
Niyakap siya ng ina habang umiiyak. “H-‐‑
huwag kang magagalit sa amin lalung-‐‑lalo na sa
daddy mo. Mahal na mahal ka namin. And your
dad wants the best for you.”
“A-‐‑alam ko, Mom. Nasasaktan lang ako kasi
napatunayan kong hindi karapat-‐‑dapat mahalin
si Nico. Hès not worth it.”
“Pero alam kong kaya mòyan. Believe me,
iha, mao-‐‑overcome mo rin ang lahat. May
darating na para sàyo kung saan matatagpuan
ang tunay na kaligayahan.”
“Thanks, Mom. At least, alam kong nandiyan
pa rin kayo para sa akin. It makes me feel better.”
Niyakap siya ng ina. Unti-‐‑unting nabawasan
ang sakit ng sugat na nilikha ni Nico sa puso
niya.
ANG SAKIT-‐‑SAKIT ng kalooban ni Nico nang
mga sandaling iyon. Malaking halaga ang nasa
kamay niya, ngunit nawala naman nang tuluyan
sa kanyang buhay si Guia. Natuon ang kanyang
pansin sa natutulog na ina. Nilapitan niya ito at
umupo sa gilid ng papag.
“'Nay.” Hinaplos ni Nico ang mukha ng ina.
“A-‐‑ang laki-‐‑laki ng ipinagpalit ko para sàyo,
'Nay. Mahal na mahal ako ni Guia at lahat ay
ginawa niya para sa akin.”
Garalgal na ang boses ni Nico.
“Kahit kailan ay wala akong sinabi at
ipinangako sa kanya, wala akong ipinangako,
pero nanatili siyang tapat at nagmamahal sa
akin.”
Umagos ang luha sa pisngi ni Nico.
“S-‐‑sinaktan ko siya. Ipinagpalit ko siya sa
kinabukasan nating mag-‐‑ina kahit alam kong
hindi niya ako mauunawaan. At saka, alam kong
habang nasa ganyan kang kalagayan ay hindi
tayo matatanggap ng lipunang ginagalawan
niya. Paulit-‐‑ulit ko lang siyang masasaktan.”
Pinahid ni Nico ang luha sa pisngi habang
patuloy siya sa pagsasalita. Sinasabi niya iyon sa
ina, ngunit mas sinasabi niya iyon sa sarili. Mas
kinukumbinse niya ang sarili na tama ang
kanyang naging desisyon.
“K-‐‑kahit kailan, hindi ko sinabing mahal ko
siya. Hindi na niya siguro malalaman iyon.
Mahal na mahal ko si Guia, 'Nay. Katumbas 'yon
ng buhay ko. Ngunit hindi kita kayang pabayaan.
Kailangang mamili ako ng mamahalin at
paglilingkuran. Hindi ko kaya nang sabay. Hindi
ko kayang makita na naghihirap ka at naghihirap
din siya sa akin. Ayokong patayin ang mga
pangarap niya dahil lang sa akin. 'Nay,
naiintindihan mo ba ako?”
Naalimpungatan si Aling Sabel. Nang
magmulat ito ng mga mata ay tumambad dito si
Nico na lumuluha. Wala itong nagawa kundi ang
pakinggan ang mga sama ng loob ng anak.
“H-‐‑hindi ako naiintindihan ni Guia, 'Nay.
Maski anong gawin ko, hindi niya mauunawaan
ang pagmamahal ko sàyo at ang pagmamahal ko
sa kanya.”
Niyakap niya ang ina. Gaano man kasakit ay
wala siyang gustong pagsisihan alang-‐‑alang sa
pagmamahal sa ina.
ISANG buwan ang lumipas. Tinapos lang ni Guia
ang isang semestre at nagpasya na siyang
pumunta sa Amerika upang doon ipagpatuloy
ang pag-‐‑aaral. Tumira siya sa isang kapatid niya
na sa California na naninirahan.
Inihatid si Guia ng kanyang mga magulang at
ni Karen sa airport.
“Susulat ka nang madalas,” bilin ni Karen.
Marahan siyang tumango, niyakap niya ang
kaibigan.
“Sabihin mo sa Ate Laila mo, sa December na
kami makakasunod. Magtatagal kami doon dahil
nga doon ka na mag-‐‑i-‐‑stay,” bilin ng ama.
“Yes, Dad.” Naroon pa rin ang munting galit
niya rito.
“Mag-‐‑iingat ka, Guia. Kung anuman ang
kailangan mo, sabihin mo kaagad sa ate mo,
hindi ka naman nòn pababayaan,” anang
kanyang ina.
“Yes, Mom.”
“Huwag kang masyadong malulungkot,
masasanay ka rin sa buhay doon,” bilin pa rin
nito.
“Kapag nabo-‐‑bore ka, mag-‐‑long distance ka
lang sa akin. You know my schedule. Kapag wala
ako, magbilin ka, ako ang magre-‐‑return call.
Okay?” paalala naman ni Karen.
Huminga siya nang malalim, tinandaan ang
lahat ng sinabi ng ama‘t ina at ni Karen.
Puwede siyang hindi umalis alang-‐‑alang sa
mga ito. Puwede niyang pagtiisan ang lahat ng
sakit na idinulot ni Nico sa buhay niya. Pero
kilala niya ang sarili, kailangan niyang takasan
ang lahat para maka-‐‑survive. Minsan na siyang
naturuan ng pag-‐‑ibig ni Nico na maging
matapang subalit binawi nito ang lakas at
katatagan niya. Nagbalik ang dating kahinaan
niya at pagkaduwag na humarap sa lahat ng
pagsubok sa buhay.
Ilang saglit pa‘y sakay na ng eroplano si Guia
patungo sa ibang bansa. Iniwan niya ang mapait
na alaala ng pag-‐‑ibig ni Nico.