Coast Series #1: Dark Greenish Skies (ON GOING)
Coast Series #2: Among Dapitan
This story contains spoilers for Coast Series #1
DISCLAIMER: this is a work of finction. Names, characters, business, places, locales, events, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a finction manner. Any resemblance to actual person, living or dead, or actual events are purely coincidental.
The story is not affliated with LPU/ NU/ UST/ UP/ ADMU/ other univerisities
***
"Mommy? Wala ka schedule ngayon sa hospital? Anong ginagawa mo rito?" sunod-sunod na tanong ko.
Naabutan ko kasi si Mommy na naka upo sa swivil chair habang umiinom ng tsaa yata 'yon. Inilapag ko naman ang mga folder na hawak ko sa maliit na couch sa opisina ko.
"No, dear. Dumaan lang ako rito para iabot sa 'yo 'to," napatingin ako sa kaniya.
Marahan n'ya inilapag ang folder na inilabas n'ya sa purse n'ya. Umangat naman ang dalawang kilay ko ng makita 'yon. Ano nanaman 'to?
"Nag hahanap ka ng engineer for your mini museum. Go on. Tignan mo kung sino ang better na head engineering d'yan. How many other companies have I contacted for that."
Bumuntong hininga naman ako lumakad papunta sa kaniya. Umupo ako sa tapat n'ya tsaka bored na tinignan ang mga folder na dala n'ya. Ang kakapal nito. Nasa sampu yata. Dinaig pa n'ya ang mga mag a-apply na amplicant.
"Not interested," bored na sagot ko.
Narinig ko ang pag singhal n'ya. "What? Until now, are you still going to keep that promise?"
"Of course not, Mommy!" nag pa-panic bigla na sagot ko. "I mean no... kapos pa ako sa mga oras na 'to kaya hindi ko pa nauumpisahan 'yung project na 'yon. Tsaka na..."
Nakakainis naman! Kailangan pa ba i-bring up 'yon? Ibinaba naman ni Mommy ang tsaa n'ya tsaka ako marahan tinignan. Hindi ko s'ya pinansin at kinuha nalang ang laptop ko.
"Where is your secretary? Bakit ikaw lang ngayon ang andito?" she asked.
"May sakit. Okay lang naman, My. Hindi naman ganon ka sikip ang schedule ko. Actually may pasok ako sa Cloud Company. Sa Cagayan De Oro 'yon," I informed her.
"I see, please take care. May bagyo don, right? Mag baon ka ng med, honey. Text me time to time. Walang iba mag tatanong sa 'yo kung kumain ka ba or what..."
"Mommy?!"
Kailangan paba pa ulit-ulitin na single na ako for how many years?! Hindi naman ako nag mamadali. Wala lang talaga pumapasa sa standrad ko.
"Alright. Tignan mo lang ang mga folder na 'yan kung may interest ka na," walang kulay na sabi n'ya.
Tumungo lang ako at pinag pa tuloy ang pag ty-type sa laptop ko. Tinignan ko na rin ang schedule ko kung may meeting at meron. Mamaya pa naman 'yon after lunch. Madami pa akong oras para tapusin ang mga interior design digital na ise-send ko sa client ngayon araw.
"Anong itsura 'yan? Ang aga-aga!" napa-angat ang tingin ko ng bumukas ang pinto at pumasok si Ke, bestfriend ko.
"Wala. Busy lang," nginitian ko s'ya.
"Naka salubong ko si tita sa lobby. Anong meron?" pang chi-chika n'ya.
"Ibibigay lang 'yan. 'Di ba yung kwinekwento ko sa inyo na mag tatayo nga ako ng mini museum sa pasig," pag kwe-kwento ko.
"Then?" kunot noong tanong pa n'ya.
"Ayan!" turo ko sa mga folder. "Kulang nalang s'ya na ang mag hired ng mga head engineer para sa project ko na 'yon," singhal ko.
"Eh? Ayaw mo n'on tinutulungan ka na nga. Tsaka masyado mo naman kasi nilulunod yung sarili mo sa pag tratrabaho. Kaya pati yung sarili mo hindi mo na naalagaan," panenermon pa n'ya.
Hindi naman ako paka paniwala na tignan s'ya. Isinandal ko ang sarili ko sa upuan habang mag ka-krus ang dalawang braso.
"Look who's talking. Ikaw, sis? Ilan years ka na nga ulit na single?" pambabara ko naman.
Tumawa pa s'ya na parang bata. "Gutom lang 'yan! Anong gusto mo? O-order lang ako. D'yan ka lang!"
Mukhang iniiwasan n'ya ang tanong na 'yon kaya napailing nalang ako. Sinabi ko naman sa kaniya kung ano ang order ko. Kaya naman umalis na rin s'ya.
"Ma'am, the board is ready na po," sekretarya 'yon ni Daddy.
Mukhang matatagalan pa si Ke kaya naman tumayo na ako para maka punta sa board meeting. May bago daw kasi project.
"Goodmorning..." matamlay na bati ko.
Nag tutunguan naman ang mga tao kapag nakikita ako dumadaan sa prod. Ganon din ang iba na nag lalakad sa hallway. Akala mo naman dyos ako na kulang nalang ay sambahin. Hindi naman ako ganon nakakatakot tignan. Ewan ko ba sa mga 'to.
"Good morning Miss, Vladenx."
Sabay-sabay na tumayo ang mga board member para mag bigay galang sa COO. Which is me. Andon na rin si Daddy. Himala at ang luluag ng schedule nila.
"Go on," sabi ni Daddy sa isang babae na nasa harap.
Nilibot ko naman ang paningin ko. Halos hindi ko kilala ang lahat ng andito. Obviously, bagong company nanaman. Naningkit ang mata ko ng makita ang isang pamilyar na mukha. The hell?
"What do you think Mr. Xavier Salvantes?" the old man asked.
"That is really true, roads and highways must be regularly maintained and expanded. When that happens, civil engineers may provide geotechnical engineering, site engineering, and structural engineering services. Depending on the project, sir."
Napa tungo nalang ako patago. Mukhang nakikinig nga s'ya. Ngayon ko nalang din nakita ang isang 'yon. Tsaka wala rin naman dahilan para mag kita kami.
"I heared your brother is getting maried. How about you, Xavier? Kailan?" nag tatawanan tanong ng iba tao sa kaniya.
Nag liligpit na ako ng marinig 'yon. Puro chika nalang din naman ang ginagawa nila. Hindi naman ako interesado pa marinig 'yon.
"I haven't found anything for me yet, sir. It was, but now I seem to have found it," narinig ko pa na sabi n'ya.
Naramdaman ko naman ang tingin n'ya sa 'kin kaya tumaas ang kilay ko. Dahan-dahan na dumaloy ang ngiti sa labi n'ya ng tumingin ako. Halatang nag-aasar ang isang 'to.
"What?" I mouthed.
Hindi ko nalang s'ya pinansin ng tawagin ako ni Daddy para mag take ng picture sa iba n'ya kilala. Para tuloy akong nasa family gathering dahil tanong sila nang tanong kung may asawa na or anak na ba ako.
"That's not in my mind yet, Ma'am..." natatawang sagot ko.
Nag paalam nalang ako para mag bigay galang. Ayoko naman na bigla nalang sila iwan don. Baka mapagalitan pa ako ni Daddy. Pagkalabas ko, narinig ko ang ilan yapak sa likuran ko. Hindi na ako nagulat ng makita si Xavier.
"What?" inis na tanong ko.
"Dadaan lang ako. Naka harang ka naman d'yan," natatawang sabi pa n'ya. "Ibang-iba ka na nga, Akisha..."
"Fuck you," I teased.
Tinalikuran ko nalang s'ya at baka kung ano pa ang masabi ko. Narinig ko pa ang mahinang tawa n'ya na mas lalo nag pakulo ng dugo ko. My day went so well, hindi nga ako nakaramdam ng pagod. Natagpuan ko nalang ang sarili ko na nasa condo. Kinabukasan, maaga akong pumunta sa company kung saan kami magtitipon at sabay-sabay na pupunta sa Cagayan.
"Akisha Vladenx, nag-uulat."
Sinenyasan na ako ng team ko na mga-outro na kaya ginawa ko na. Aapak pa naman ako sa ibabang hagdan para ipakita kung ano ba ang nangyayari sa kapaligiran ngunit ayaw na naman nila.
"Baba na. Pupunta na tayo Manila. Pumayag na mag pa-interview ang Jonx Insport."
Halos manlamig katawan ko sa sigaw ng director namin habang nasa tent ako. Nag tatanggal pa lang ako ng bota ko na puro putik. Andito kasi kami sa Isabella kung saan ang bagyo. Ako ang na ia-assign na maging achor ngayon.
Kahit umulan o umaraw naman 'yan kahit pa krimen. Hindi ko tatanggihan. Gusto ko maka gawa ng pangalan sa industriyang 'to.
"Ikaw naman siguro ang uutusan na mag interview 'di ba, Lianne?" tanong ko, isa rin s'ya reporter. "Ayoko tanggapin ang project na 'yan. Sabihin na nilang immature. Dedma!"
"Huh? Bakit ako?" tanong n'ya pabalik. "Ayaw mo no'n makikita mo si ex?"
"Alam mo kakaganyan mo. Maaga mo rin makikita si santanas."
Gusto ko um-absent. Paano pag sa 'kin na assign 'tong interview na 'to? Paano nalang ako aakto sa harapan n'ya? Wala man lang kasi pahinga. Kahit mga five minutes, ganoon? Wala? Sure na 'to?
"Hurry up! Hurry up!"
Mukhang sure na nga.
Sigaw nang sigaw ang director namin mula sa labas kaya natataranta na ako mag-ayos ng mga gamit ko. Kahit alam ko na hindi na ma-ayos 'yon, siksik ko nalang nang sikniksik nalang ako. Bahala na. Aayusin ko nalang ang mga 'yon kapag nakarating ng Manila.
"Feel ko nahihilo ako," umarte pa ako humawak sa sentido ko. "Buntis yata ako Lianne. Nag cra-crave ako sa sick leave!"
"Pag nag crave din ang head directors natin na tanggalin ka sa trabaho tignan nalang natin."
Wala talaga pumansin sa 'kin. Ganito na ba talaga ang mga tao ngayon? Wala pakialam kung mamatay na sa paligid mo? Binabagalan ko tuloy ang kilos ko. Nag babakasakali bumagal din ang oras.
"Pupunta na muna tayo sa head quarters. Tsaka n'yo malalaman kung sino ang ia-assign para sa interview."
Pakiramdam ko wala nag sick-in sa 'kin kahit isa sa mga sinabi ng diretor namin. Sana hindi ako! Cover lang naman 'yon, hindi naman broadcast siguro, oo. Tama! Sana i-cover lang. Nanalangin na ako na sana hindi ako ang piliin.
Hindi na nga ako yung pinili. Sana hindi rin ako yung piliin dito!
"Sana si Akisha ang i-assign. Deserve n'ya na magkaroon ng cover ng isa sa mga representative natin dito sa Pilipinas. Grabe ang dedication sa work."
Gusto ko pa sana pigilan ang head director namin dahil sa suggestion n'ya. Hindi na nga ako magiging hard working! Mas lalong hindi naka tulong ang mga re-react ng mga ka trabaho ko ngayon.
"Feel ko po mas deserve po ni Lienne," nahihiyang sabi ko.
Mahina lang s'ya tumawa kaya ngumuso ako. Napaka tamad naman kasi nitong si Lianne paano nalang mabibigyan ng ganoon project. Pagdating, sa van. Isiniksik ko nalang ang mga gamit ko sa compartment. Nakakainis!
"Cover ba 'yon or Broadcast, Sir?"
Kahit ako nag hihintay na sa sagot ng head director namin sa tanong ni Lianne. Kung cover, pwede ko 'yon tanggihan. But, never pa ako tumanggi sa kahit ano project na ibinibigay sa 'kin!
"Broadcast."
Ayan na nga ba ang sinasabi ko. Gusto ko sabunutan ang sarili ko. Para ako may bulati ngayon na hindi na talaga mapakali. Pwedeng ba mag wala? Ah, bawal.
"Yari, sis." Siniko pa ako ni Lianne.
Inismiran ko nalang s'ya bago hinintay ang mga kasamahan ko na pumasok na ng van. Nag dadasal pa ako ng mahina na sana hindi ako mapili.
"Rest na muna tayo."
Mahina ko lang tinunguan si Lianne. Kahit pagod na pagod ako nitong mga nakaraan araw, kahit nabilad naulanan. Pakiramdam ko lahat ng 'yon nawala. Dahil sa nalaman ko project ngayon. Makikita ko nanaman s'ya?!
"Ang lalim ng iniisip ni Akisha. Hayaan mo. Ipapanalangin din namin na sana ikaw ang mapili."
Ang lalakas naman nila kay lord kung gan'on! Gusto ko tadyakan ang isa sa camera man namin dahil sa dasal n'ya. Lord, sa iba muna ang unahin mo, ah. Huwag muna 'yung kanila, mas maraming kailangan dinggin. Kaya today lord? Sana kaya today!
Tumahimik na ang mga staff sa van kaya tumahimik na rin ako. Kahit nakapikit, hindi mo magawa matulog. Pakiramdam ko nag fla-flash back sa 'kin lahat. Ilan taon ko na ba s'ya hindi nakita, huh?
Seven years!
Pitong taon din 'yon. Paano nalang ako aakto sa harapan n'ya ngayon? Nakakailang naman sobra. Kahit hindi pa sa 'kin na a-assign ang project. Makikita at mag kikita pa rin kami sa prodaction! Um-absent nalang kaya ako? Akisha nasan nalang ang profetionalism?
Fine!
"Hello, Manila!"
Nagising nalang ako dahil sa sigawan ng mga staff mula sa labas. Dahan-dahan ko minulat ang mata ko at andito na pala kami sa harap ng companya pinag tratrabauhan ko. Bumaba na rin ako para sumunod sa kanila. Kinuha ko na rin ang mga gamit ko.
Bawat yapak ko sa prod. Pabilis nang pabilis ang pag tibok ng puso ko hanggang makarating kami sa office ng mga head directors namin.
"Hi, Sir."
Gusto ko pigilan ang dalawang paa ko na sumunod mula sa kanila sa loob ng opisina ng head quarters. Nagbuntong-hininga pa ako bago pumasok sa loob, nakita ko na andon na rin ang lahat ng staff.
"For the first time in history. Isa beses pa lang mag papa-interview ang Insport. So, I want to make this history remembered. I choose the best achor in our company."
Halos pumikit na ako upang hindi marinig ang mga susunod na sasabihin ng head director namin.
"That's why I choose you, Akisha."
Napuno man ng palakpakan ang quarters. Pakiramdam ko nabingi ako sa narinig ko. I'm going to met him? Mag-uusap ulit kami? Mag kakasama? Gusto ko sumabog ngayon.
Kaya kahit labag sa loob ko. Nagawa ko pa rin ngumiti sa kanila. Paano na ngayon 'to? Literal na walang atrasan na 'to. Mukhang malakas ang camera man namin kay lord. Next time h'wag na s'ya manalangin. Hindi nakakatulong, eh.
Naka move on na yung tao rito! Nala move on na, eh. Tapos gaganituhin n'yo naman ngayon. What a life!
"T-thankyou, Sir."
Halos manginig ang boses ko. Pina-out na kami ng head director namin upang makapag pahinga. Lalo na raw ako. Pakiramdam ko naka lutang ako hanggang makarating ako ng parking lot. Nag-drive ako hanggang makarating ng condo ko, nakatulala.
"Fuck." Inis na sabi ko.
Padabog ko binaba ang bag ko sa couch. Kinuha ko ang wine glass upang mag salin ng alak don. This month is so suck. Gusto ko mag wala. Halos lahat na yata ng mura nasabi ko na.
"Okay lang 'yan. Mabilis lang ang interview," pampalubag loob ko sa sarili ko.
Gusto ko na matapos kaagad 'tong interview sa kaniya kahit wala pa man. Hindi nalang ako nag-isip sa tulong ng wine nakatulog kaagad ako. Mabuti nalang at hindi ako ngarag papasok ng company.
"Pretty like a morning sunshine!"
Bati kaagad ni Lianne, pag pasok ko. I just wore a simple polo shirt partnered with my trouser. Ito lang naman palagi ang suot ko, huh? Wala naman bago.
"Blooming Miss, Vladenx."
Halos kumunot ang mukha ko habang nag lalakad sa office. Wala naman bago? Anong mayroon ang kung maka pag-compliment naman sila. Napailing nalang ako. Mamayang gabi pa naman ang interview ng Insport. Mahaba haba oras pa. Kaya noong breaktime, bumaba na rin kaagad ako upang bumili ng pagkain.
Nasa cafèferia na ako. Ang dami nag co-congratuate sa 'kin. Ngumingiti nalang ako. Itong project lang 'to ang hindi ko nagustuhan ever.
"Sandwich."
Hindi pa naman ako gutom kaya 'yon nalang ang binili ko. Aalis na sana ako ng bigla may masanggi ako mula sa likuran ko.
"Oh my god!" napatingin ako sa sapatos ko ng may matapunan 'yon ng kape. "Shit."
"Sorry," he said in monotone.
Umangat ang tingin ko sa lalaki nasa harapan ko ngayon. He looks so much taller and handsome and more... Fit. Dahil mas matangkad s'ya sa akin kailangan ko siyang tingalahin.
"Excuse me." I said, without emotion.
Hindi ako makaalis dahil naka harang s'ya sa dinadaan ko. Pinag gigitnaan kasi kami ng railings kung saan pwede pumila. Mali ang dinaan n'ya!
"I can replace that shoes if you want," he said.
Kaagad naman akong umiling. Inis ko naman binaba ang sandwich na binili ko bago kumuha ng tissue sa isang table. Tinaas ko ang isang paa ko sabay yumuko upang punasan ang matsya. Nag babakasali na matanggla ang kape na andon. Kahit na malabo na.
"Let's go, Zack."
Napatingin ako sa babaeng humawak sa braso n'ya kaano-ano n'ya yon? Ano ba pakialam ko? Tutal wala na rin naman kami. Pinagmasdan ko ang likuran n'ya hanggang sa makaalis sila dalawa.
I watched him leave, as if I hadn't made a fool of him so many times.
___________________________________________________________________