Seçim'in kazananlarının açıklanmasının ardından geçen iki gün boyunca bir kere bile düzgün bir nefes alamamıştı. Etrafında sürekli komut veren asistanlar Seungmin nereye gitse takip ediyor, saraya gidip tam anlamıyla gelecekteki krala sunulmadan önce herhangi bir kadınla ya da erkekle sokak aralarında sevişip sevişmediğini kontrol ediyor, ailesi dışında hiç kimseyi görmesine izin vermeyip kendilerince önlem almış sayılıyorlardı.
Kraliyet ailesine uyum sağlaması için, ki kraliyet çalışanları uyum sağlamasının zor olacağını çok ciddi bir şekilde yüzüne vurmuştu, getirilen ondan fazla terziyle hayatı boyunca göremeyeceği kadar çok elbise dikiliyordu.
Bu süreç boyunca, Seungmin bir kere daha yanlış bir karar verdiğine emin olmuştu. Hyunjini iki gündür göremediği için içindeki sıkıntı git gide büyüyor ve ağlamamak için kendini zor tutmasına neden oluyordu.
Kendisinin aksine oldukça mutlu olan annesi, oğlunu uzaklara göndereceği için üzülen babası ve aldığı ilgiden oldukça memnun olan kardeşleriyle de sıkıntısı gittikçe artıyordu.
Bu yüzden ki sonunda bütün bu karmaşa bittiğinde nefes alabileceğine emin olduğu tek yere, sevgilisinin kollarına gittiğinde rahatlamış ve iki gündür içinde büyüyen sıkıntısının getirisiyle kendisini saran güçlü kollarla göz yaşlarını tutamamıştı. Hyunjin saçlarını okşarken mutluydu ve hayatının sonuna kadar istediği tek şeyin bu olduğunu düşünüyordu.
"Hyunjin, bu çok büyük bir hataydı. O seçime en başından adımı yazdırmamam gerekiyordu, seni ardımda bırakmak zorunda olmamalıydım. Biz evlenecektik, belki bir çocuğumuz az miktarda paramız, çokça mutluluğumuz olacaktı. Şimdi bir daha seni görüp göremeyeceğimden bile emin değilken ve hayatımın en mutsuz günlerini yaşıyorken, tek istediğim senin yanında olabilmekken yarın burada olmayacağım bile." Seungmin uzun süren ağlamalarını durdurduktan sonra boğuklaşmış sesiyle sevgilisinin göğsüne yaslanırken konuşmuştu.
"Aşkım, seni her şeyden çok sevdiğimi biliyorsun değil mi? Senin için gerekirse bütün engelleri aşar ve o saraya gelirim. Sana olan sevgimin bir sonu yok ve bu bizim için bir ayrılık değil. Ben, Hwang Hyunjin, sana yeminim olsun ki o saraya gelip seni tekrardan benim yapacağım."
Aynı küçük sevgilisi gibi mutsuzluğu gözlerinden okunan Hyunjin için ise bütün bu olanlar bir rüya gibi geliyordu. Sanki Seungmin'le ağaç evlerinde uyuyakalmışlar ve yarın uyandığında güzel sevgilisi kollarında olacak, bütün bu yaşananlar, Seungmin'in seçim'e kabul edilmesi bir rüyadan ibaret olacaktı.
En başından Seungmin'e katılması teklifini sunarken seçilmesi gibi bir durumu asla göz önünde tutmamıştı. Bu Seungmin'in yetersiz oluşundan değildi, aksine Seungmin, 20 yıllık hayatı boyunca tanıdığı en adaletli, güzel, yetenekli, sevgi ve saygı dolu insandı. Bir kral olmak için bütün özellikleri hiç zorlanmadan barındırıyordu. Kral olacak kişi Seungmin olacaktı, diğer adayların hiçbir şansı bile yoktu.
Hyunjin'in, Seungmin'in kazanma ihtimalini aklına getirmemesinin tek nedeni seviyesiydi. Seungmin'in mükemmelliğine gölge düşüren tek şey, beşinci seviye oluşuydu.
Hyunjin, sevgilisinden daha düşük seviyeli biri olarak bu etkeni hiçbir zaman umursamamıştı. Kraliyetin ise onun için görünmez sayılan bu seviyenin eksikliklerini umursayacağını ve onu kabul etmemelerini beklemişti.
Kollarında, yarın gidecek olmasına ve mutsuz olduğu belli olmasına rağmen yine de kendisini mutlu etmek için yüzünü şekilden şekile sokan sevgilisine bakarken ağlama isteğini bastırdı. İçlerinden birinin güçlü durması gerekiyordu ve bunun sonucunda kendisi mutsuz olsa bile sevdiği için bu fedakarlığı yapacaktı.
Gece kendini sabaha bırakırken ve Seungmin'i saraya götürmek için gelecek özel arabanın gelmesine iki saatten az bir zaman kaldığında Hyunjin, küçük sevgilisini bir daha göremeyeceğinin bilinciyle, bütün sevgisini aktarmak istermiş gibi son kez öpmüştü.
İkisi de Seungmim'in ne zaman istese seçim oyununu bırakıp gelebileceğini biliyordu fakat yine aynı şekilde ikisi de birbirine itiraf edemese bile Seungmin'in o saraya adımını attığı an çıkmayacağını biliyordu.
Belki şu anda böyle düşünmüyordu ama Seungmin, gelecekteki Kral olacaktı ve Hyunjin haftada bir kere televizyonu açıp küçük sevgilisini gördüğünde ağlamalarına engel olamayacaktı.
Çünkü Hyunjin'in Seungmin'e aşkı, Seungmin Kral olsa bile devam edecekti. Küçük sevgilisi başka birinin kollarında, başka bir evde, uzaklarda olsa bile kalbinin bir kısmı her zaman, yalnızca Seungmin'e ait olacaktı.
Hyunjin, Seungmin'i bırakabilecek kadar çok seviyordu.
--------
Seungmin'in Hyunjin'in yanından ayrılmasının üstünden geçen iki saatlik bir zamanda Seungmin'in ne ileriyi düşünecek, ne içinden geldiği gibi ağlayacak ne de nefes alacak zamanı olmuştu.
Son kontroller yapılırken, tüm kıyafetlerinin tam olup olmadığına emin olunurken ve küçücük evlerinde bir karmaşa süregelirken Seungmin'in tek yapabildiği salon diyemeyeceğiniz kadar küçük alanda bulunan koltuklarına oturmak ve duvarı seyretmekti.
O gece sevgilisini son kez öpmüş, son kez hissetmişti ve tek yapmak istediği kendisini odasına kapayıp saatlerce ağlamaktı.
Gerçi, artık bu evde bir odası bile yoktu. Yeni evi, yeni odası, yeni sığınağı saray olacaktı. Kabul etmek istemese de belki de başka bir adamın kolları güvenli bölgesi olacaktı. Şu yaşına kadar kabul ettiği bütün her şey değişecekti.
Saraya gideceği araba geldiğinde ve annesiyle babası ona sarılarak ağlarken bile içinden ağlamak gelse de yapamamıştı. Şu an tam bir duygusuz gibi göründüğünün bilincindeydi fakat o kadar dolmuştu ki ağlayacak gücü bile bulamıyordu kendinde. Bütün bu birikmişlerinin bir yerde patlayacağını bilerek adımını attı arabaya. Saraya, Krala, Kraliçeye ve Prense son bir adım kalmıştı şimdi.
---------
Bütün seçilmişlerin saraya gitmeden önce medyaya kendilerini tanıtmaları ve şimdiden kendilerini destekleyen hayranlarına karşı sevgi gösterisi yapmaları gerekiyordu. Bunun sebebi, kendilerini seçecek kişinin Prensten ziyade halk olmasıydı.
Eğer haftalık yapılan oylamalarda halk, bir prense düşük puan verirse, Prens o kişiye aşık bile olsa saraydan gönderilirlerdi. Kraliyet ailesinden önce halkın gözüne girmeleri gerekiyordu.
Bu yüzden art arda dizilmiş 25 arabadan aynı anda inen 25 prens, hayranlarının bulunduğu bölgeye doğru adımlarken Seungmin'in diğer prenslerin aksine yavaş yürümesinin sebebi hiçbir hayranı olmayacağını düşünmesiydi. Bütün ülkeye ve daha varmadan Kraliyet ailesine rezil olmak pek isteyeceği bir şey olmazdı.
Ülkelerinde çok yaygın olmayan bir şekilde doğuştan kızıl saçları, kehribar rengi gözleri vardı ve bütün varlığıyla bile tüm herkesten farklıydı.
Bu farklılık kendisi açısından hayatının hiçbir döneminde olumlu sonuçlar doğurmamış, kendi özelliklerinden hoşlanmamasına sebep olmuştu. Hyunjin'in her gün özenle taramasına ve öpücükler koymasına rağmen onu özel yapan bu özellikleri sevememişti.
Aynı kendisinin sevememesi gibi halkın da kızıl saçlılara bir önyargısı olduğu için hayranı olmayacağının bilincinde kendisi için ayrılan yere gitmişti.
Tahminlerinde de yanılmamıştı. Prens Jeongin ve Prens Beomgyu'nun önünde oldukça tanınmış birer model olmalarından dolayı upuzun bir sıra vardı. Aynı şekilde Prens Felix'in önünde güzelliğiyle büyülenmiş insanlar bekliyor, Prens Jisung da diğerleri kadar popüler olmasa bile ülke genelinde başarılı ve tanınmış bir avukat olduğundan önünde hatrı sayılır bir sıra vardı.
Kendi önündeyse yalnızca üç kişi vardı o an. Aynı kendisi gibi kızıl saçlara sahip küçük bir kız çocuğu, çalışmaktan yorgun düşmüş annesi ve küçük kızın elini tutan yine kızıl saçlara sahip erkek kardeşi olduğunu tahmin ettiği bir çocuk.
Seungmin'i o an mutlu eden tek şey küçük kızın ona büyülenmişçesine bakan gözleriydi. Sanki karşısında sıradan bir insan değil de idolü varmış gibi bakıyordu ve maksimum 4-5 yaşlarında görünen bu kızın bakışlarıyla bile değerli hissetmesine anlam verememişti Seungmin.
Prens Jeongin kadar ünlü olmayabilirdi, Prens Felix kadar güzel ve Prens Jisung kadar başarılı olmayabilirdi, fakat önündeki demirleri aşıp ona doğru koşan küçük kızın varlığı bile diğer Prenslerin önündeki kalabalığı bir hiçmiş gibi gösterebiliyordu.
Küçük kızın, önündeki demirleri aşıp Seungmin'e doğru koştuğunu gören görevliler kızı durdurmak için hareketlendiği sırada Seungmin, tek elini havaya kaldırıp görevlilere göstermiş ve tamamen istemsiz yaptığı bu hareket, görevlilerin atacakları adımı durdurmalarına sebep olmuştu. Sonuçta Seçim için adı duyurulduğu andan itibaren Seungmin bir Prensti ve şu anda bu ülke sınırları içerisinde Seungmin'in emir veremeyeceği tek kişi Kraliyet ailesiydi.
Ona koşan kızıl saçlı kız yarı yolda hızını alamayıp düştüğünde Seungmin'in bunu beklemeyen gözleri kocaman olmuş ve hemen yanına doğru koşmuş, onu yerden kaldırmıştı.
Dizi kanayan küçük kız ağlamaya başlarken önündeki bu görüntüye dayanamayan Seungmin kızın saçlarını okşayıp ona sarılarak sakinleştirmeye çalışmıştı. Bir süre sonra başarılı olduğunda küçük kızı göğsünden ayırmış, iyi olduğundan emin olduğunda parlak bir gülümseme vermişti.
Kızıl saçlı kız ona yanaklarında kurumuş, göz pınarlarındaysa hala parlak parlak duran gözyaşlarıyla baktığında ayağa kalkıp elinden tutmuş ve annesiyle kardeşinin yanına doğru adımlamıştı.
İki kızıl saçlı el ele tutuşarak ailenin yanına vardığında Seungmin nazik hareketlerle kızın elini, yorgun görünen annenin ellerine bırakmıştı.
Son bir kez küçük kıza dönüp herhangi bir şeyi olup olmadığını sorduktan sonra diğer Prenslerin onu beklediği yere gidecekken kolunan tutan minicik elle tekrar kıza dönmüş, canının acıdığını düşündüğü için gözünden okunan merakla ve endişeyle tek ayağı üzerinde yere çökmüş minik kıza bakmıştı. Kızıl saçlı kızın kulağına doğru yaklaşmasıyla o da küçük kıza yaklaşmış ve dinlemeye başlamıştı.
"Prens Seungmin, sizi televizyonda gördüğümde çok mutlu olmuştum. Arkadaşlarım bana çok çirkin olduğumu söyleyip kızıl saçlarımı çekse bile sizi televizyonda gördükten sonraki gün arkadaşlarımın yanına gidip heyecanla kızıl saçlı abinin gelecekteki Kral olacağını söyledim. Sizin sayenizde artık benimle dalga geçemiyorlar. Annem ne kadar saçlarımın beni güzel ve özel yaptığını söylese de sizi görene kadar inanmıyordum. Ama benim gibi saçları olan birisi bile Kral olabiliyorsa, ben de özel olabileceğimi anladım. Lütfen Prens Seungmin, beni unutmayıp benim için diğer abilerle yarışabilir misiniz? Büyüdüğümde televizyona baktığımda da sizi gibi birini görmek ve kendimi özel hissedebilmek istiyorum."
Küçük kızın söyledikleriyle gözleri dolan Seungmin sabahtan beri içinde biriktirdiği gözyaşlarının akmaması için kafasını yukarı doğru kaldırmıştı.
Gözyaşlarına bu kadar direndikten sonra bütün ülkenin ve kendisini destek olarak gören küçücük kızın önünde ağlamaya niyeti yoktu. Bu yüzden kendini sakinleştirip kıza dönmüş, kocaman gülümseyerek "Senin ve ülkenin geleceği için çabalayıp, sana layık bir Kral olmaya çalışacağım." demişti.
Bu, Seungmin'in geleceğine ilk teslim oluşu ve seçim'in bir parçası olduğunu ilk kabul edişiydi.
Ve son da olmayacaktı.