ორი თვე გავიდა...სკოლა დამთავრდა,და დაიწყო ზაფხული...დღეს 18 ივნისია,მე უკვე ანასთან სახლში ვცხოვრობ,ანდერსონთან ისევ ისე ვარ როგორც ადრე,მაგრამ შტაბეჭდილება მაქვს რომ რაღაცას მალავს,მაგრამ არ ვეკითხები არ მინდა რომ ურთიერთობა გავაფუჭო...ეხა იდეალურად ვართ,მე და ნოე შევრუგდით,მამას კი სულ ვურეკავ,მისი ცოლო და ლიამი გამაცნო...სკაიპით რათქმაუნდა,ცოლმა კარგი შთაბეჭდილება დატოვა,ლიამი კი ისე მგავს...ძალიან შემიყვარდა აქედანაც კი...ანდერსონზეც იციან,და ანდერსობის მამა,და და გავიცანი...სოფია,და ალექსანდრე...კეტრინმა სოფიაზე და ალექსანდრეზე ყველაფერი გაიგო,და ერთად არიან...მე და ნიკოლასი ძაან შევეწყვეთ,მოკლედ ყველაფერი უდეალურად არის,ეხა კი მთელი ოჯახი ვვახშმობთ,მადონამ შეგვკრიბა...არვიცი რაზე,მაგრამ რაღაც მნიშვნელოვანი უნდა გითხრათო...მაგ ქალთან საშინლად ვარ ვერ ვიტანთ ერთმანეთს,თავისი მიზეზით ისევ!
ყველა ვისხედით,ძლაიან ბედნეირები,და ვსაუბრობდით,წლოს გეგმას ვადგენდით,და გვინდოდა ერთი კვირა მაინც მხოლოდ ჩვენ სადმე წავსულიყავით,ანა ძალიან შეცვლილია,და ეხა ნამდვილად ვგრძნობ რომ მშობლები მყავს...
კარების დაკეტვის ხმა გაისმა,ყველამ გავიხედეთ,მადონა მოდიოდა,ჩვენს წინ დადგა
-იტყვი ოდესმე? "მატეო"
-დავიღალე! "ნიკოლასი"
-მიჭირს ამის თქმა... "მადონა"
-რანე მოხდა? "ანა"
-კი...საშინლება!....ორსულად ვარ. "მადონა" - ყველამ მატეოს გავხედეთ,მატეომ კი ანაზ გახედა
-მერე?! "მატეო"
-ვისგან? "მე"
-ელიზაბრტ ესს...ეს უბარლოდდ შეცდომა იყო... "მადონა"
-რა? "მე"
-ანდერსონისგან.... "მადონა"