მასწავლებელი

5

დილით ადრე გავიღვიძე რათქმაუნდა ამას სკოლა მოითხოვდა,წამოვდექი,ვიბანავე ფორმა ჩავუცვი თმრბი გავიკეთე,და ჩანთა ჩავალაგე,ოთახიც მივალაგე და ქვემოთ ჩავედი

ანა ამდგარი არ იყო ანუ ფეხით წავალ,ყავა გავიკეთე და მშვიდად ვსვამდი სანამ მივხვდი რომ მოაგვიანებოდა,ჭიქა ნიჟარაში სწრაფად ჩავდე,და ჩანთაბმოვიკიდე,საცლიდან გავედი...

ფეხით ქუჩას დავუყევი,და სადღაც 20 წუთი დამჭირდა მისასვლრლად,ზარი უკვე დარეკილი იყო,ეზო გავირბინე კიბეებზე ავირბინე,და კლასშიც სწრაფად შევედი,მაგრამ როცა შევედუ ვინანე,ესე რომ შევვარდი...პირველი დღეს მათრმატიკა მქონდა,ანდერსონი მიყურებდა,მაგიდას მიეყრდნო ამათვალიერა,და ფანქარი მაგიდაზე დადო,ხელები გადაარეჯვადინა,და თითქოს ჩემს ახსნას ელოდა ისე მიყურებდა...

თმა ყურსუკან გადავიწუე,ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე,არვიცოდი რა უნდა მეთქვა,მითუმეტეს ხალხში,ვფიცავ ეხა მარტო რომ ვყოფილიყავით ეგ მერჩივნა ვიდრე ესე...ავხედე,ტუჩებს ისველებდა,ჯანდაბა!ჯანდაბა!

-გელოდებით! "ანდერსონი"
-ამმ,მმმ.... "მე"
-ამმმ?რა გავიგო?! "ანდერსონი" - ის რომ შენი მოკვლა მინდა!
-ჩამეძინა,და ფეხით მოვდიოდი... "მე"
-ეს ერთი გაფრთხილება იყოს!მეორეჯერ სხვანაირად დაბილაპარაკებთ!შენს ადგილას დაჯექი! "ანდერსონი" - ისე მელაპარაკაბა თითქოს გუშინ ღამე მან არ მაკოცა...ნერვები მომეშალა,ჩემს ადგილას დავჯექი,და წიგმები აკოვიტამე,თმრბი ერთ მხარეს გადავიყარე,და ხელს დავეყრდენი,ყავა რომ არ დამელია სუ დამეძინრბიდა...ანდერსონს გავხედე,რომელიც ისევ მიყურებდა,უმეტეს შემთხვევაში...თვალი ავარიდე,და რვეულში ისევ გულრბის ხატვა სავიწყე,ესე გაგრძელდებოდა თავზე რომ არ დამდგომოდა ბატონი რობოტი

-რატომ არ წერ დავალებას?!
-ჩავფიქრდი... - თავი ავწიე,და რვეული გადავშალე წერა დავიწყე,არ მიდიოდა,ავხედე
-ამის მერე ჩემს კაბინეტში შემოდი! - წავიდა,დავალებები ჩავაბარეთ და ზარიც დაირეკა,ჩანთა ავიღე და კლასი დავტოვე,სად მოვდიოდი რომ კოვდიოდი?!არავის ვიცნობ,და ეხა კაბინეტთან უნდა ველოდო?!