19

453 18 0
                                    

გაყინული,ვიჯექი,და ბავშვებს ვუყურებდი,განადგურებული პალატის ექთანს ველოდებოდით,როდის გავიდოდა...ყველა ჩუმად იყო,არავინ თვალებში არ მიყურებდა,მაგრამ ყველაზე ძვირფასი,ის აქ არიყო...ყველაზე ნამდვილი,წრფელი,და....ჯადნდაბა!ცრემლები ერთმანეთის მოყოლებით,მომდიოდა,არ ჩერდებოდნენ,წამითაც სვლაზ...როცა ექთანი გავიდა,ემილი მოვიდა და ხელზე ხელი დამადო,ნიკოლასმა ამომხედა...
-მაპატიე ელიზაბეტ იმ ბოზის გამო...
-შენ რა გაქ საპატიებეელი ნიკო... - ვერ ვსაუბრობდი,ძალა არ მქონდა,გენხათ რას ვგავდი,ჩამომჭკნარი,სუსტი,ფერკმთალი,და დასიებული აწითლებული თვაკებით...
-რას აპირებ? "ემილი" - ყველას გადავხედე
-წავალ... "მე" - ყველამ ამოიხედეს,გაფართოებულუ თვალებით,მიყურებდნენ...
————————————————————

შუა აეროპორტში,ვიდექით ყველა,ჩემი მეგობრები დედა,და მატეო...ემილი,და ანა ტიროდნენ,ლამის მომკვდარიყვნენ,მე კი ამის თავიც არ მქონდა...მატეო თვალებში არ მიყყრებდა,როგორც ნიკოლასი...
-თქვენ არაფერ შუაში ხართ,ნიკოლას მატეო...
-მოვკლავ! "მატეო"
-გაზარდეთ... "მე" - ნოე მოვიდა,და ზლიერად გადამეხვია
-ყველაფრის პასუხს მიიღებს! "ნოე"
-აუცილებლად! "მაქსი"
-არ ვიცი...მაგრამ სანამ არ ჩავალ!არავინ არაფერი უთხრათ! "მე"
-კარგი...

"იწყება რეგისტარცია ნიუ-იორკი - ლობდონის რეისით,გთხოვთ გამოცხადდეღ,მეოთხე სადგონთან!"

გაისმა მთელს აეროპორტში აქ კი საბოლოოდ ძალიან ხმამაღლა ავტირდი ადამიანს არ ვგავდით,არცერთუ...
-გთხოვ არიტირო შვილო გთხოვ! "ანა"
-ყველაფერი კარგად იქნება დედა!მაგრამ არაფერი არასდროს წლების შემდეგაც არ უთხრათ ჩემზე!ეს ჩემი ბოლო თხოვნა იყოს! "მე"

რეგისტრაცია გავაირე,თვითფრინავში ჩავჯექი,მთელი გზა ვტიროდი,მთელი გზა!არვერთი წმაი არ გავჩერებულვარ...

როცა ჩავედი,განაგურებული ვიყავი,ჩანთები ავუღე,და თვითფრინავიდან ჩავედი...ყველაფერი სხვად მეჩვენებოდა,ან ესეც იყო...გარეთ გავედი,პასპორტის რეგისტარციაც გავიარე,და რიცა გავედი დავინახე,ბაცნობი სხეულები...მამა,მარია,და ლიამი...პატარა ლიამი,როგორ ეკავა მამას...ჩემკენ წამოვიდა მეც ჩანთები დავყარე,და გადავედვუე...ვტიროდი,ოსიც,ლიამი მომიყვანა,ისე ჩამეხუტა თითქოს მიცნობდა...მარიასაც გადავეხვიე,და გავედით გარეთ...

###
დავიწყე ახალი ცხოვრება,ახალ ქალაქში,ახალი წესებით,ახალი მიზნებით,და ადამიანებით...მაგრამ არ დამივუწყებია წარსული,მისი ისტორია,და ცხოვრწბა!ვსწავლობდი,ვმუშაობდი,და ლიამის გაზრდაში მონაწილეობას ვიღებდი,მყავდა ახალი მეგობრწბი,და ოჯახი...მაგრამ ძველუ მეგობრწბის შესადარი არცერთი იყო...ლიამი ყველაზე საყვარელი და პატარა არსება ჩემს ცხოვრბაში რომეკიც ყველა სიტუაცუაში მშველიდა,ჩემი ყველაზე დიდი შენაძენი იყო...

და რა ხდება?როგორ დავივიწყე?დღისით და ღამე ყველაფერი განსხვავებული იყო!არ მინახავს კისი არცსრთი ფოტო,ვიდეო და მინაწერი!არაფერი,ყველაფერი გავაუქმე,და შევცვალე!მაგრამ...

მიყვარს!სიგიჟემდე მიყვარს!და ეს ყიველ დღე უფრო და უფრო ღრმავდება,ამას კი არ ვაღუარებ მაგრამ,ვიცი რომ ეს ესეა!
მაგრამ სდასრულდა,ის რაც მან დაიწყო!

რამდენი წელი გავიდა?ოთხი ოთხი წელი გავიდა,მეე კი ყველაფერი შევცვალე ჩემს ცხოვრებაში,მოდელი ვარ საკმაოდ ცნობილი,ყოველ დღე დავდუვარ დარბაზში,მყავს ახალი "დაქალებიც" პირად ურთიერთობაში კი,ვერიდები არ მინდა,და ესე ვაპირებ გავაგრძელო,ეხა რომ ვინმესთან ურთუერთობაში ვიყო ეს ყვრლაზე ყალბი და არაგულწრფელი იქნება...

კაფის კუთხეში ვიჯექი,მინიდან ვუყურებდი როგორ წვიმდა,როგორ ჩამოივლიდა ერთი ორი კაცი ხოლმე,და როგორ მირბოდნენ სახლში ადამინები,გარეთა მანქანების ხმამ წამით შიგნითაც შემოაღწია,და ეს მაშინ მოხდა რიცა კრი გაიღო და....

მასწავლებელიWhere stories live. Discover now