დილოთ როცა გამეღვიძა ანდერსონს ეძინა,მის მკლავებში მოქცეულს განრძევის საშვალებაც არ მქონდა,თავი დავიღწიე,და მძინარეს ტუჩებში პატარა კოცნა დავუტოვე,როცა ადგომა ვცადე მივხვდი რომ ყველაფერი მტკიოდა,ჯანდაბა ანდერსონ!
ძლოვს წამივდექი,ჩავუცვი,და ქვემოთ ჩავედი,ანდერსონისთვუს საუზმის მომზადება დავიწყე,ბლინები,შკოლადით და მარწყვით გავუმზადე შემდეგ კი ყავას ვამზადებდი როცა უკნიდან დიდი ძლოერი სხეული ამეკრო...თავი ჩემს კისერში ჩარგო,და ხელი ზედის ქვეშ შეაცურა...
-ვაღიაროთ შენნაირი არაფერი გამისინჯავს!
-იმდენს გასინჯავდი არ გემახსოვრება,ამიტომ ეგრეც ნუ იტყვი,სხვებს გული ეტკინებათ! - ხელში ამიყვანა და მაგიდაზე შემომსვა
-რომ ვამბობ რომ არავინ გამისინჯავს ანუ ესეა! - გაბრაზდა,გამეცინა,ხელები მოვხვიე,და ჩავეხუტე -სიამოვნებით გავიმეორ...
-ნწუუ,ეხა შეჭამ და წავალთ,დედაჩემს კაბის ასარჩევად უნდა გავყვე!
-ნიკოლასიც იქნება?
-არვიცი არამგონია მას რა უნდა ჩვენთან...
-არ მომწონს,ელიზაბეტ ეგ ტიპი!
-შენ ის მითხარი რომელი კაცი მოგწონს რომელსაც მე ვიცნობ!
-ჩემი ძმაკაცები!
-სებასტიონის და ლუკასის გარდა!
-არავინ.
-ჰოდა ამას ვამბობ!ნიკოლასი კარგი ბავშვია,ნუ შენ იმიტომ არ მოგწონს რო ექვიანობ,მაგრამ მოგიწევს მას შეეგუო!ჩემი ძმაა ეს კი ბევრ რამეზე მიუთითებს!
-ნახევარ ძმაც არ გამოდის!
-შეძენილი ძმა გამოდის!
-ელიზაბეტ მეშინია შენი დაკარგვის!
-ვერასდროს ვერავინ ვერ წაგართმევს ჩემა თავს!არასდროს დაგტოვებ ანდერსონ!რაც არ უნდა მოხდეს,რისი გაკეთებაც არ უნდა მომიწიოს! - ხელები უფრო მოვხვიეთ ერთმანეთს,შემდეგ კი ვისაუზმეთ,მოეწონა,ან არ შეიმჩნია რომ არ მოეწონა:))
შემდეგ მაჯაც ჩაუცვა,და სახლი დავტოვეთ,მე სახლში დამსვა,თვითონ კი საქმეებზე წავიდა.
სახლში როგორცკი მივედი ვიბანავე და ჩავუცვი
თმები გავისწორე,და ოდნავ მაკიაჟიც გავიკეთე,გაზაფხული ყველაზე მეტად მიყვარს,ამ თვეს ყველაფრის ჩაცმა შემიძლია...
ქვემოთ ჩავედი,ანა მელოდებოდა,როგორცკი დამინახა წამოდგა,და სახლი დავტოვრთ.
გზაში სიმღერებს ვუსმენდით,და არც ხმას ვიღებდით,რიცა მაღაზიაში მივედით,ორივემ ერთად დავტივეთ,მანქანა და შევედით,მაღაზიაში.ქალი შემოგვეგება,რომელიც ანას გადაეხვია,და ჩემკენ მოიხედა
-ეს შენი გოგონაა არა? "?"
-ჰოო,ელიზაბეტ გაიცანი ნიკოლასის მამიდა მადონა "ანა" - საერთოდ არ მომწონდა ეს ქალი...
-გამარჯობა "მე"
-გამარჯობა საყვარელო,წამოდით კაბა ავარჩიოთ "მადონა" - თვალები ავატრიალე,და მათ გავყევი,ჩვენ დავჯექით,მადონამ კი კაბები მოიტანა,და ანას მისცა,ისიც შევუდა ჩასაცმელად
ტელეფონს ვუყურებდი როცა მადონამ შემომხედა
-რამდენი წლის ხარ?
-18
-შეყვარებული გყავს?
-კი
-ვინარის ის იღბლიანი?
-ანდერსონ ადამსონი! - მარტივად ვუპასუხე,მას კი ფერიბგადაუვიდა -კარგად ხართ?
-კი...კი... - შემეშინდა -შეგიძლია მისი ფოტო მანახო!
-კარგი?
-მისი სახელი და გვარით ვიცნობ ერთს. - მეც ვანახე,ჩვენი ფოტო,სადაც მკოცნის...ავარდა,და გავარდა...რა დაემართა ესეთი?სასწაული,რაღაც უცნაური ქალია მთალდ დაწყობული არ უნდა იყოს საწყალი!
ამ დროს ანა გამოვიდა,გრძელი დიდი ძალიან ლამაზი კაბა ეცვა,ძალიან უხდებოდა,დავათვალიერე მიღიმოდა,მეც გავუღიმე
-მგონი ამ კაბით ყველაფერი ნათქვამია! - მხოლოდ ეს ვუთხარი
-მეც ესე ვფიქრობ,მადონა სად წავისა?
-რავიცი მე,რაღაცა ძაან უცნაური ქალია ნეტა რა ჭირს?
-ის მიატოვეს,ეხლახანს ვიღაც კაცმა,და ცოტა დეპრესია აქვს...
-სულ არ მომეწონა!
-ელიზაბეტ!
-კარგი ჰოო...
-კარგი გამოვიცვლი,და სალონში წავიდეთ
-კარგი... - შევიდა,მე კი ჩემი და ანდერსონის ფოტოს მივაშტერდი,დებილივით უბრალოდ მეღიმებოდა...
როცა გამოვიდა გარეთ გავედით,მადონა ცუდად იყო აშკარად,წყალს სახეზე ისხამდა,ანა მივარდა,მეც მუვედი,ყველაფერი კარგად არისო,ისე მითზრა თითქოს ის მე ჩამეგდო ამ მდგონარეობაში...არმომწონს!
უცებ ტელეფონი აბზუილდა,დავხედე ანდერსონი...გამეღიმა
-ანდერსონი მირეკავს,მოვალლლ... - ავიღე,და მოშორებით დავდექი.ავუღე -გისმენნნ დერრ...
-ჩემო პატარა რას შვები?სად ხარ?და ვინები ხართ?
-ამომასუნთქე...ეხა გამოვედით კაბიდან,და მივყავარ სალონში,უნდა გავყვე,ხოლო იმაზე თუ ვინ ვართ მე დედა და ერთი უცნაური ქალი...მატეოს და...
-აჰა გასაგებია!
-შენნ სად ხარ?რას შვები?
-ბიჭებთან ვარ ლუკასის სახლში,და ჩემი დაც აქ არის...მე კი გამოსული ვარ სიგარეტის მოსაწევად.
-ნუ ეწევი ანდერსონ ადამსონ!შენს ჯანმრთელობაზე მოქმედებს,და ჩემსაზეც...ორსულად რომ ვიქნები და ჩემთან მოწევ,იცი პატარას რა დაემართება?! - ცოტახანი ხმას არიღებდა -ანდერსონ?
-შენ რომ ორსულად იქნები,სუნთქვასაც კი შევიკავებ!
-ანდერსონ...
-გისმენ პატარავ...
-ჩვენი შვილი,ხომ გეყვარება?
-რათქმაუნდა პატარავ,ძალიან,ძალიან მეყვარება!
-კიდევ ერთი კითხვა მაქვს!ოღონდ არ დამცინო კარგი?
-კარგი...
-დამპირდი!
-გპირდები!
-ჩემზე მეტად ხო არ გეყვარება? - ჩუმად იყო შემდეგ კი მისი სიცილის ხმა გავიგე -ოუუ ანდერსონ!
-ჩემო პატარავ!იცი როგორ მინდა აქ იყო!შეგჭამდი... - გამეღიმა
-ელიზაბეტ წამოდიიი! - ანა მეძახდა
-ანა მეძახის,უკვე დავიღალე!
-მიდი ოატარავ,როცა დაგირეკავ ეგრევე ამიღე!არ მანერბიულო,და სახლშიც დროულად მიდი!
-კარგიიი...
-ჭკვიანად!რომ მიხვალ მაშინვე მომწერე!
-ანდერსონ!დავუღალე!
-კარგი თავს განებებ,მიყვარხარ!სიგიჟემდე!
-მეც ძალიიიან! - გავუთიშე,და ბედნიერი მათკენ წავედი,მადონამ შემომხედა...მე კი ვიღიმოდი
-რამდენი წლის არის შენი შეყვარებული?
-30! - თვალები ავატრიალე,და ანას მანქანაში ჩავჯექი,მოკლედ...შემდეგ არაფერი საინტერესო არ მომხდარა,ფრჩხილები და თმა გამიკეთეს,ბოლოები შვიჭერი რომ კარგად გამეზარდოს,ანდერსონი კი ყიველ ნახევარ საათში რეკავდა,ოღონდ სერიოზულად,გამაგიჟა!ძალიან ბედნიერი ვიყავი,ეს მადონა კი ორჯერ გული წაუვიდა,ორივეჯერ დაეცა...
სახლში როცა მივედით,ანა მატეოსთან წავიდა,მე კი ანდერსონს მივწერე რომ სახლში ვიყავი,ჯერ რვა საათი იყო...არვიცოდი რა მეკეთებინა,როცა ანდერსონმა დარეკა...
-გისმენნ დერრ
-გამოდი... - კიდევ კარგი არ გამომიცვლია,ავდექი,და მაშინვე გარეთ გავედი,ანდერსონი მანქანას მიყრდნობილი ზედმეტად ანერვიულებული მელოდებოდა,და ეს აქედანვე შევატყვე,როცა დამინახა,სიგარეტი ისროლა,და გვერდზე გაიხედა,მივედი,და მაშინვე ჩამეხუტა,ისე მეხუტებოდა,ცოტათი გამიკვირდა მაგრამ არ ვიმჩნევდი...
-რაგჭირს? - ავხედე
-უბრალოდ ესე იყავი!
-კარგი? - არ მინდოდა დამეძაბა,და ზედმეტი კითხვებითაც გადამეღალა თავი ავწიე,მისი სახე ხელებში მოვიქციე,თვალებში ჩავაშტერდი თან ვეფერებოდი...
-ყველაფერი კარგად იქნება,კარგი? - ტუჩებში ვაკოცე
-ყლე ვარ,ყლე!
-არხარ!შენ ყველაზე დიდი სიყვარული ხარ!ჩემს ცხოვრებაში,შენ ყვრლას აბედნიერებ! - ტუჩებში კიდევ ვაკიცე,და ხელები მოვხვიე...
-შემოდი ანა არ არის სახლში,და მაინც გვიან მოვა.
-არა პატარავ,საქმეები მაქვს...
-საღამოს რატომ გაქვს საქმე?!ან ვისთან?!
-ჩემი ეჭვიანი...მამაჩემთან უნდა წავიდე,მერე დედასთან...
-კარგი მაშინ... - მთელი სახე დავუკოცნე,შემდეგ კი წავიდა...მეც სახლში შემიშვა,სანამ არ დარწმუნდა რომ კარი გადავკეტე არ წავიდა...ძალიან ცუდად გამოიყურებოდა,რაღაცას არ მეუბნებოდა,და ეს რომ არ მენახა ვგრძნობდი...
ვიჯექი,და ტელეფონს ვუყურებდი,როცა ემილიმ დამირწკა
-გისმენნ...
-სად ხარ??
-სახლში?
-ეხა მე და მაქსი გამოგივლით ნოე არ იქნება!და სადღაც უნდა წავიდეთ!
-არა რა გთ...
-ეხა ვიფიქრებ რო ანდერსონის მერე დაგვიკიდე!
-კარგი კარგი... - ავდექი,ჩანთა ავიღე,და როცა ანდერსონს ვწერდი,მაქსმა სიგნალი ატეხა,უცებ გავედი,და კარი ჩავკეტე,ანას დავურეკე...და მანქანაში ჩავჯექი...
-აბააა რა ხდება?მიტაცებთ?
-დაახლოებით! "ემილი"
-რა?
-ჩემს ძმას ავიყვანთ,და სადმე წავალთ! "ემილი"
-კარგიი... "მე"
-როგორ ხარ ანდერსონთან? "მაქსი"
-ცინიკურობა შეინახე რაა!და ნოესთან გამოიტანე,მაგას უფრო ჭირდება!
-ცუდად არის... "ემილი"
-რა ჭირს?
-სვამს,სახლიდან არ გამოდის,არც ჩვენ გვიშვებს,თავისი დედ-მამა გამოაგდო კინაღამ "მაქსი"
-რავქნა მე ვერგავიგე?!არ მოქცეულიყო არასწორად,და არარფერი არ დაემართებიდა!
ბევრი ვისაუბრეთ გზაში,ნიკოც ავიყვანეთ,როცა ფოტოებს ვიღებდი ნიკოსთან ტელეფონი გამეთიშა,მანქანაზე შემიერთა,და იტენებოდა,მე და ნიკო ვსაუბრობდით...
-დედაშენი თხოვდება ხო? "მაქსი"
-კიი და თან ვიზე?ჩემი ახალი კლასელის მამაზე "მე"
-ვახხ ყოჩაღ "მაქსი"
-დღეს კაბა ვიყიდეთ,მე არ ვიცი რა ჩავიცვა,ქორწილო კი კვირის ბოლოს არის... "მე"
მაკდონალსში მივედით,ნიკოს ესე უნდოდა,ჩვენ დავჯექით,მაქსი და ემილი კი შესაკვეთად წავიდნენ...ტელეფონი ჩავრთე,და რატომ ჩავრთე...ანდერსონის 99+ დანარეკი იყო...აისად დაგერხა ელიზაბეტ!
უცებ გადავრეკე...აიღო
-სად გაქ ელიზაბეტ ეს დედმოტყნული ტელეფონი?!სად ხარ და ვისთან ერთად! - ღრიალებდა,ნერვები მომეშალა,რამ გაამწარა ერთი?!
-რას ყვირიხარ ანდერსონ?გამეთიშა ელენესთან მაქსთან და ემილის პატარა ძმასთან ვარ!
-დროზე ადგილმდებარეობა მომწერე!დროზე!
-არაფერსაც არ მოგწერ!და საერთოდ ნახვამდის!როცა ნერვებს დაიწყნარებ,მერე შემეხმიანე,თუ გვიანი არ იქნება! - გავუთიშე,და ტელეფონი გამოვრთე,მაქსის და ემილის ტელეფონებუც გამივრთე,კიდე კაი აქ ქონდათ...
რეკოს და იყოს,ცოტა მაკლდა ტირილამდე...
მოვიდნენ,მოიტანეს მენიუებიც,და ვისაუბრეთ,ხასითუ მომიწამლა იმ იდიოტმა!ჯანდაბა არ მინდოდა ჩხუბი!დებილი ვარ დატრნე რა ეს ტელეფონი,მისიც მეზმის ,მაგრამ რაც თვითონ გააკეთა,და კიდევ უარესი იგივეზე მე რატო მიყვირის?!24 საათში ადამიანი იცვლებოდეს მის გარდა არ მყავს ნანახი!ალბათ სახლში მელოფება,არ მივალ!და მელოდოს!ემილისთან წავალ!
ერთ საათზე მეტი ვიყავით,ნიკო სათამაშოდ სპეციალურ კუთხეში შევიდა,შემდეგ კი წავედით...როცა ემილისთან მივედით,ეგრევე ოთახში ჩავედით მე გამივუცვალე
და ყველაფერი მოვუყევი,ამ საღამოზე დღევანდელზე,აგარაკზე...და ყველაფერზე...ტელეფონი ჩავრთე,მოწერილები და ისევ 99+ ნარეკები ქონდა...თვალებუ ავატრიალე,და ტირილი ამიტყდა,ვერ ვჩერდებოდი
-კარგი რა დამშვიდდი...მაქსიც ესე მოიქცეოდა დარწმუნებული ვარ!ხო იცი არა კაცრბის ამბავი?
-ესე რატომ მიყვირა?თან იმაზე რაც მასაც ვაპატიე!
-უფფფ,იდოტები არიან რა ეს კაცები,მაქსს აბაზანაში ვიყავი და მესიჯზე და ზარზე ვერ ვუპასუხე,ისე მაწიოკა,ერთი საათი არ მირიგდებოდა....ზოგჯერ მე ვარ ბიჭი თუ ის ვერ ვიგებ... - ამაზე გამეცინა,შემდეგ დავმშვიდდი...
ემილის ტელეფონზე ურეკავდნენ...აიღო
-გისმემთ?
-....
-კი აქ არის... - ანდერსონი!
-.....
-კარგი,კარგი... - გათიშა შემომხედა - ქვემოთ გელოდება,არ ჩამოვა და მე ამივალო!
-იდიოტი! - ვიცოდი ამოვიდოდა,ემილის კი ორობლემებს ვერ შევუქმნიდი,ამიტომ თმები ავიწიე,და ქვემოთ ჩავედი,ყველა იწვა,ჩუმად გავედი...მელოდებოდა,როცა დამინახა ჩემკენ წამოვიდა,მე გავჩერდი...მოვიდა,და ხელების მოხვევა სცადა,მე კი უკან დავიხიე...
-რა გინდა?!
-ელიზაბეტ როცა იცი რომ დამნაშავე ხარ!მაშინ მაინც ნუ იბუტები!
-ისე გამოგყავს ვითომ მაგარი ბუტია ვარ!და შენ იგივე რაღაც არ გაპატიე?!შენ რა გააკეთე საერთოდ?!მომატყუე თან ზემოდან...მე კი ორი წუთი ვერ გიპასუხე და...
-არ იყავი საჩხუბარი?!
-არა ანდერსონ არვიყავი!ისე მწარედ როგორც მოიქეცი!
-პატარავ,რაღაც საშინელება ვიფიქრე,და ეგრეც ყოფილა!
-რა ყოფილა ეგრეც?!
-მაქსთან ყოფილხარ!
-ჰო მერე?!მაქსი ჩემი მეგობარია და სუ რო არ იყოს ემილის შეყვარებულია,ამით ყველაფერი ნათქვამია!
-ბოდიში პატარავ,მაპატიე,მაგრამ ვინერვიულე!
-ჰოდა როცა აღარ განერვიულდები მაშინ დამირეკე კარგი?! - გავწიე,და სახლში შესვლ ვცადე,ხელი მომკიდა -არ მინდა ანდერსონ სცენები!და კოცნები!შენს საქციელზე ერთხელ პასუხი უნდა აგო!და გაგახსენდება ხოლმე... - ხელი გამასვებინე,და შიგნით შევედი...