ვცდილობდი თვალები ამერიდებინა,და მინიმალისტურად შემემცირებინა ჩემი ყურადღრბა მისდამი,მაგრამ ამაოდ,წუთსაც ვერ ვატარებდი მისი შეხედვის გარეშე...
ემილისთან და მაქსთან საუბარმა გამართო,შუა საუბარში დავინახე როგორ გამოვიდა ექიმი,მისკენ წავედი,ყველა მე გამომეკიდა
-როგორ არის?! "მე"
-მდგონარეობა ამ ეტაპზე სყაბილურია,რთული ოპერაცია იყო,მშობლები კაბინეტში შემომყვნენ... "ექიმი" - წავიდა,ამოვისუნთქე ექთანთან მუვედი
-ნახვას როდის შევძლებთ? "მე"
-ხვალ დილით,დღეს მაინც ეძინება,და რომც გაიღვიძოს ძალები სჭირდება "ექთანი" - გამიღიმა,მეც გავიღიმე,და უკან დავბრუნდი...ვიჯექი ანდერსონი მივიდა,ჩემთან ჩაჯდა
-წავიდეთ,ხომ გაიგე რო კარგად არის!არაფერო გაქვს ნაჭამი დარწმინებული ვარ!
-არ მინ...
-არ მიკითხავს!ადექი! - წამოდგა,და წინ წაიჭრა ბიჭებთან მივიდა რაღაც უთხრა,მე მაქსს და ემილის სიტუაცია ავუხსენი და წავედუ,ანდერსონი მელოდა...
ხმას არცერთი ვიღებდით,მანქანაში სანამ არ ჩავსხედით...
-ჩემთან წაგიყვან,ანა სახლში არ არის!
-სახლში წამიყვანე,ანდერსონ...
-სანამ არ დავრწმუნდები რომ ძალიან კარგად ხარ,არსად წახვალ მარტო,ან ჩემ გარეშე! - გავხედე,მანაც გამომხედა,დათმობას არ აპირებდა,გავიხედე...
დიდი სახლოს წინ გავჩერდით,არმეგონა აქ თუ ცხოვრობდა,გადავედით,კარები გააღო და შევიდა,მეც შევედი...სავარძელში ჩავესვენე,და სახლს თვალი მოვავლე...
-საჭმელს გავაკეთებ,შენ კი წამოდი! - ისიც ნაწყენი იყო,ვნანობ რაც ვუთხარი,მაგრამ,ძალიან გავბრაზდი,მის სიყვარულს და ყველაფერს შეურაცხყოფა მივაყენე ესე არ უნდა მექნა...
გავყევი,მეორე სართულზე ავედით,ძაააალიან დიდი სახლია,და ძალიან კარგი ინტერიერით,ნაცრისფერი და თეთრი განსაკუთრებულ ადგილას იკავებს როგორც მივხდვი...
ერთ-ერთი ოთახის კარო შეაღო,მეც შევყევი მისი ოთახი,იქ დადებული შავი ზედა მომცა
-გამოიცვალე,კომფორტულად იქნები,ცხელა აქ.
-მადლობა... - მიყურებდა,უნდოდა რაღაც ეთქვა,მაგრამ გაჩერდა,ოთახი დატოვა და კრებიც მოხურა,გამოვუცვალე,ისვე ტირილი ამიტყდა,ამჯერად არც ნოეს და არც ანდერსონის გამო...უბრალოდ მამა მენატრებოდა,ძალიან...
როცა გამოვიცვალე,აბაზანაში შევედი,სახე დავიბანე,თვალევბს ვერაფერი მოვუხერხე,ქვემოთ დავბრუნდი...ანდერსონი სამზარეულოში იყო,კედელს მივეყრდენი ვერ შემამაჩნია,ტანზე გახდილი ქონდა,მისი ტატუები ნავარჯიშებ სხეულზე ძალიან კარგად უჩანდა,საჭმელს ჩემთვის ამზადებდა,რამდენიმე ცრემლი გადმომიგორდა ლოყებზე,არ შემეძლო ანდერსონის გარეშე,ვივრძენი,ვოგრძენი რომ სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა,მიყვარდებოდა,ისე როგორც არვინ, ვერ გადავიტანდი,კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი მამაკაცის დაკარგვას ჩემს ცხოვრებაში,ვერ გადავიტანდი...ის ყველაფერს ცვლიდა...მამა მამაც ესე იყო,ყველაფერო შეცვალა...
ანდერსონთან მივედი,უკნიდან ჩავეხუტე,ჩემი ცრემლები მის სხეულს შეეხო,თავი მივადე,ეხა საბოლოოდ ავტირდი...ანდერსონმა ყველაფერო დაყარა,მოტრიალდა სწრაფი მოძრაობით,მაგიდაზე დამსვა,და ჩემს ფეხებს შორის ჩადგა,ხელები მოვხვიე,ჩავეხუტე მის მხარზე ვქვითინებდი...
-რამოხდა პატარავ...ნუ ტირი,ნუ ტირი...
-ან...ანდერსონ,არ მინდა რონ დაგკარგო,მეშინია,რომ შენთან ყოფნის უფლებას არ მომცემენ,მეშინია რომ ჩემს გვერდით არ იქნები... - ხელები უფრობმომიჭირა
-არასდროს არავის მივცემ ამის უფლებას ელ,არასდროს,რაც არ უნდა მოხდეს,ვინც არ უნდა გადამიდგეს წინ!არასდროს დამკარგავ!არასდროს! - ცრემლები კიდევ წამომივიდა
-მიყვარხარ ძალიან მიყვარხარ...მე არ დაგტოვებ,სულ შენთან ვიქნები,როცა გულს გატკენენ,მე პირველი ვიქნები რომელიც ამას მოგიშუშებს... - თავი აწია,მეც ავწიე,დამაკვირდა,გაიღიმა ცრემლები მომწმინდა,და ტუჩებზე დამეუფლა,ეს ყველაზე განსხვავებული იყო,მომენატრა,მისი გემო,მისი სურნელი,მისი შეხება...ერთ დღეში მისი ყველაფერი მომენატრა...ყველაზე კარგად რასაც აკეთებდა ეს კოცნა იყო:))
ხელები ისევ მოვხვიე თავი მეს კისერში ჩავრგე ესე ვიყავით კარგახანს ჩუმად...
-არ გშია პატარავ,ვჭამოთ...
-მე უკვე ვჭამე... - გავსწორდი
-რა?!
-ეს - თითები ტუჩებზე გადავატარე,დაიძაბა
-მაიმუნო,მიწვევ?
-შეიძლება?
-არ მოგეწონება,ჯერ პატარა ხარ!
-ვცადოთ... - გავუღიმე,მივიწიე და მის ტუჩებს ეხა მე დავეუფლე,ყველაფერმა გამიარა,ყველა ტკივილმა,მხოლოდ ის და მე ვიყავით,მხოლოდ ერთო გრძნობა მქონდა "სიყვარული" ამას კი ვერაფერი და ვერავინ გააქრობდა...
ხელში ამიყვანა,თავი გავწიე,გაუკვირდა
-კითხვა მაქვს!
-ოჰოო რამ გააბრაზა პატარა ქალბატონი,ორ წამში?!
-ნუ მაბავ!სიმართლე მოთხარი! - სავარძელში ჩაჯდა,მე ხელები მოვაშორე თვითონ კი უფრო მიმიზიდა,და ყელში კოცნა დამიწყო -ბევრ ქალთან იყავით ბატონო ანდერსონ?! - თავი აწია დამაკვირდა,ცოტახანი მაკვირდებოდა შემდეგ სიცილი დაიწყო,თვალები ავატრიალე
-ნუ იცინი!თორემ არაფერი იქნება!არც ამ ტუჩებს შეეხები და არც არაფერს... - თავი გავაქნიე...დასერიოზულდა
-მაშანტაჟებ? - თვალები დააწვრილა
-შეილება... - წამში გადამაწვინა,მის ქვემოთ მომაქცია,და კოცნა დაიწყო -პასუხი არ მიმიღია!
-ამ დროს ამაზე როგორ შეგიძლია იფიქრო?!
-მე იმაზე ვფიქრობ რამდენს ეხებოდი ესე როგორც მე ეხა! - ამაზე მართლა გავღიზიანდი
-ბევრს,ბევრს ვეხებოდი,მაგრამ ამ გრძნობით პირველად ვეხები!
-ჰოდა ბევრს რომ ეხებოდი მაგისთვის დაისჯები!მე ჩემი პირველი კოცნაც კი შენ მიგეცი...
-და დასჯა რა იქნება?
-ეხა გაჩერდები! - კარგად დავაკვირდი ღიმილი გაუქრა
-ეხა ვერაფერი შეამჩერებს!
-მაგრამ მე კი! - ლოყაზე ვაკოცე,ხელები მოხვიე,დანებდა,ჩემს ზემოდან კომფორტულად მოთავსდა და თვალები დახუჭა...თმაზე და შიშველ ზურგზე ვეფერებოდი...
-ანდერსონ...
-გისმენ პატარავ
-მაპატიე,რაც გარეთ გითხარი იმის გამო...
-არაუშავს პატარავ,ელ...შენთან საუბარი მინდა,ნოეზე...
-გთხოვ ეხა და დღეს არა...
-კარგი პატარავ...
-გეძინება?
-ძალიან...
-დაიძინე,მე კი წავალ...
-სად?!
-საავადმყოფოში...
-იქ მისვლოთ არაფერს შეცვლი,არც ნახვა შეგიძლია!
-ანდერსონ რაღაცის გამო ხარ ნოეზე ესე გაბრაზებული,ამას ვგრძნობ!
-ამაზე საუბარი ეხა არ გინდა!
-არა მინდა!ვისაუბროთ!
-კარგი როგორც გინდა...
ადგა,მეც ავდექი,მასთან ახლოს დავჯექი
-ბიჭებს ნოემ უთხრა სებასტიონს და ლუკასს რომ....უყვარხარ სიგიჟემდე,ბავშობიდან,და შენი განწყობის გამო...ამის თქმას ვერ ბედავს!აი ამიტომ,ამიტომ არ მინდა რომ მასთან ახლოს იყო!
არმჯერა....