დღეს სკოლაში მივდუვარ,იმიტომრო დამათვალიერებინონ ხვალ კი გაჯვეთილებსაც დაბესწრები ძალიან არ მინდა იმ სკოლაში წასვლა,სადაც ტელეფონები არ შეიძლება,უმკაცრესი წესებია და თავში ავარდნილი ბავშვების დაჯგუფებები...
ავდექი,სააბზანოში შევედი წყალი გადავივლე,თმები ლამაზად მქონდა მხოლოდ დავუვარცხნე,კრემისფერი გრძელი ოდნავ ტალღოვანი თმა როდის აქეთ არის უშნო?
ოდნავ მაკიაჟი გავიკეთე,არმკითხოთ რაში მჭირდება არც მე ვიცი,შემდეგ კი ჩავიცვი
ჩანთა დავიტოვე რადგან აქედან მეგობრებთან მივდიოდი,სუნამო მივიბკურე,გულსაბნევი გავიკეთე რამდენიმე ბეჭედიც,ჩანთაში საჭირო ნივთები ჩავიდე,და გავედი...
ვიცოდი რომ სკოლის მოსწავლეს არ ვგავდი მაგრამ,ეს ყიველთვის ესე იყო...ანა ყავას სვამდა როცა დამინახა ჭიქა ნიჟარაში ჩადო,და წინ წავიდა,სახლიდანაც მალე გავედით როგორც მიხვდით...
გზა გრძელი არ აღმოჩნდა რაც გამიხარდა,მანქანიდან გადმოვედი,ეს კი ზედმეტია...
ბავშვრბი ყველა ფორმებში იყვნენ გამოწყობილები,ერთმანეთში ირეოდნენ მხოლოდ გარეთ ასობით ბავშვი იდგა,წარმომიდგენია სკოლაში რამდენი არიან,ანა წინ წავიდა,მეც დამელოდა,გვერდით ამოვუდექი,და გზა ბავშვებში გავიკვლიე,ყველა მაკვირდებოდა,თავს ცუდად ვგრძნობდი მაგრამ ვცდილობდი გადამელახა...არასდროს ესე არ ვყოფილვარ...
კიბეები ავუარეთ,უზარმაზარი სკოლა იყო,მუქ ფერებში,ეს აურა კი მძიმე იყო ნამდვილად...
ანა სადღაც მიდიოდა მეც მას მივყვებოდი,საბოლოოდ კი დირექტორი კაბინეტთან გავჩერდით,კარზე დააკაკუნა,ქალის ხმაც მალე გაისმა...
კარი შევაღეთ,კაბინეტში 45-50 წლის ქალი იჯდა,მასთან კი სადღაც 27-30 წლის კაცი იდგა,ძალიან სიმპატიური იყო,საერთოდ არ გავდა მოსწავლეს...ვერც დაემგვანებოდა,მისი ჩაცმულობით,კლასიკურად ეცვა,მთელს სხეულზე ტატუები ქონდა,და კისრამდე ესე ადიოდა,ულამაზესი შავი თვალები,და ყბა ქონდა...
მივხვდი რომ ვაშტერდებოდი,და ეს ორმხრივი იყო,ამიტომ გამოვფხიზზლდი და დედაჩემს შევეყევი
-ეს კი ჩემი გოგონაა,ელიზაბეტ კლინტონი! "ანა"
-გამარჯობა "მე"
-გამარჯობა საყვარელო,მე შენი დირექტორი ვარ ეს კი,ანდერსონ ადამდონია,ჩვენი სკოლის ერთ-ერთი ღირსეული წევრი,ის შენ მათემატიკას გასწავლის... "ქალი" - ყურადღება კაცზე გადავიტანე,რომელიც მიყურებდა,ჩემკენ წამოვიდა წინ დამიდგა,და ხელი გამომიწოდა...
დავიბენი ჩემზე მაღალი იყო,ხელი მეც გავუწოდე,შემდეგ კი ჩქარა მოვშორდი,კედელთან მივედი
და მივეყრდენი...
-ნამდვილად ძალიან ლამაზია "ქალი"
-ჰოო,ვიცი "ანა"
-მართალს ამბობდით "ანდერსონი" - თავს უხერცულად ვგრძნობდი,აღარ შემეძლო აქ ყოფნა...
-ეს საბუთებია ხელი მოგვიწერეთ ორივემ,და შემდეგ სკოლა დავათვალიეროთ "ქალი"
-მოდი ელიზაბეტ "ანა" - თვალები ავატრიალე,დაღლილი მივედი ხელი მოვაწერე,და უკან დავიხიე,ანდერსონის გარდა ყველას და ყველაფერს ვუყურებდი,მაგრამ
ვფიცავ ვგრძნობდი რომ მიყურებდა...
-კარგი წავიდეთ "ქალი" - არცერთს დავლოდებივარ კარი მეთვითონ გავაღე და წინ წავიჭერი,ისინიც მალე გამოვიდნენ,ანდერსონმა ისევ შემომხედა,მაგრამ არც კი იღიმოდა რამდენიმე წუთის წინ გავუცანი,და მის სახეზე რიგორი იქნება გაღიმრბა არც კი წარმომიდგრნი...
-მე გაკვეთილი მაქვს შეხვედრამდე ელიზაბეტ! "ანდერსონი"
-ძალიან მიხარია კიდევ რომ შევხვდებით "მე" - თვალები ისევ ავატრიალე,და წინ წავედი,ანა და ქალი მე მომყვებოდნენ,ამ ქალის სახელი ჯერ კიდევ რო არ ვიცი ტეხავს...
მოკლედ მთელი სკოლა დამათვალიერებინეს,შემდეგ კი ზარი დაირეკა ორმოცი წუთუც გასულა,კოლიდორში ვიდექით როცა ანდერსონი და მის გვერდით 30-35 წლის ქლი მოდიოდნენ,ჩვენთან გაჩერდნენ
-გაიცანი ანჯელა ეს ჩვენი მომავალი მისწავლეა ელიზაბეტ კლინტონი "ქალი"
-სასიქმოვნოა ელიზაბეტ მე შენი ინგლისური ენის მასწავლებელი ვიქნები ანჯელა "ანჯელა"
-კარგი "მე" - ვიცი უგულოდ გამომდიოდა,მაგრამ იქნებ ანას გადაეფიქრებინა ჩემი გადმოყვანა...
ყველა ჩუმად იყო,მაგრამ ჩემმა ტელეფონმა ეს საინტერესო საუბარი გაგვაწყვეტინა:))ჩანთიდან ტელეფონი აკოვიღე,და ცალკე გავედი ნოე იყო
-ხოო ნოე "მე"
-სადხარ? "ნოე"
-ჩემმს ახალ სკოლაში იმდენად მიახრია,ეხა შეიძლება ბედნიერებისგან მთელს სკოლას წრე დავარტყა "მე" - გაუცინა მეც გამეღიმა
-მოგაკითხავ ეხა და ერთად წავიდეთ "ნოე"
-კარგი კარგი "მე" - გამითიშა მეც,მათკენ წავედი -ბოდიში რომ საუბარში გეჭრებით მაგრამ ანა,ნოე მომაკითხავს ეხა მე გარეთ დაველოდები,ნახვამდის! "მე" - გამოვეცალე,ერთი ანდერსონს მოვკარი თვალი რომ ინტერესიანად მიმზერდა,ეს მაკლია ეხა ანა არ მეყოფა...
გარეთ დავდექი,და ნოეც მალე მოვიდა,მანქანაში ჩავუჯექი,და ადგილას მოვწყდით
-აბაა გააზიარე ემოციები "ნოე"
-მოვკვდები!დედას ვფუცავარ ამ სკოლაში მოვკვდები ნოე!იცი რა ხდება საერთოდ?! "მე"
-რავი კაი გოგოები კი ყავთ და "ნოე" - ხელი ვკარი
-მე რაზე გესაუბრები და რას მპასუხობ! "მე"
-კარგი ბოდიში მოყევი "ნოე"
-დამანებე საერთოდ! "მე"
მთელი გზა ვეწუწუნებოდი,ბოლოდ მეც დავიღალე,ამიტომ გავჩუმდი....ადგილზე ძლოვს მივაღწიეთ როგორც იქნა,საშინელი საცობები იყო...
ემილო და მაქსი გარეთ გველოდებოდნენ,მე ჩქარა მათთან მივედი გადავკოცნე და სკამზე დავჯექი,მოსაცმელი გავიხადე და ფეხებზე დავიფარე
-კაბა რამ ჩაგაცვა,სკოლაში... "ემილი" - საშინლად გავხედე,ნოემ გაიცინა და ემილის გახედა
-გაჩუმდი თუ გინდა რომ აქედან მთელი გაგიტანონ "ნოე"
-რამოხდა თქვი "მაქსი"
-მოუყევი "მე"
-მოკლედ ფორმები აცვიათ,ფმდირექტორი დედამისი დაქლია,მასწავლებლები ყავთ არიკითხოთ,ბავშვები კიდე ყველა ერთმანეთზე უარესი... "ნოე" - მასზე გამეცინა ყველაფერი დაუმახსოვრებია
-ოპააა,მინა გითხრა დაგენძრა "მაქსი"
-შენ რო არ დამიმატო მე არ ვიცი?! "მე"
-კაი ბრატ რას იღრინები? "მაქსი"
-ნერვებს მიშლი! "მე"
-იცი რა იქ არგინდა მეგობრები მართლა "ემილი"
-ამას თავისი გასაჭირი აქვს,ნუ ხარ ეჭვიანი გოგო! "ნოე"
-შენ?შენ წარმოიდგინე ვინმემ რო წაგართვას ელიზქბრტი რას იზამ? "ემილი" - გამომხედეს,ცოტახანი გაჩუმდა
-მართალია ემილი არგინდა მეგობრები,და შენი შეყვარებული არ ვნახო! "ნოე" - რათქმაუნდა ხუმრობდნენ,მაგრამ სერიოზულად რომ თქვა ამაზე უფრო გამეცინა,მოკლედ გამართეს,საღამოს რესტირანში წავედით,ამდენი სიარულით ის კაბა რომ გვეცმევა სუ ჩამომივარდებოდა:))
და წარმოიდგინეთ ვინ ვნახე?!ჩემი მასწავლებელი,ანდერსონ ადამსონი...სკოლა მართალია მე დავტოვე მაგრამ სკოლა არ მტოვებს...აქეთაც დამინახა,მე გვერდი ავუარე ნოესთან ერთად,და დავჯექით
-რო შემოვედით,კაცი რო ზის მაგიდასთან....აი ეგ,ჩემი მასწავლებელია მათემატიკის "მე"
-დავიკერეეეეეე "ემილი"
-შენ კიარა მეც "ნოე"
-გეყოფათ! "მე" - თვალები ავატრიალე,და ყველამ საჭმელი შევუკვეთეთ,მე მივხვდი რომ ეს მოსაცმელი მაწუხებდა,წამოვდექი გავიხადე სკამზე გადაბკიდე,და ანდერსონს გავხედე,ისევ მიყურებს....ჯანდაბა!ვიღაც ქალთან ერთად იყო,ოჰოო რატომ არა?!ნერვები ღმერთოო მომაძებნინე!
მთელო საღამო დაძაბული ვიყავი,ამ კაცის გამო,ესე თუ უნდა ვიყო ყოველთვის როცა ვნახავ,რა გამოდის?ყიველ დღე ესე უნდა ვიყო?!რიცა ვჭამეთ ვისაუბრეთ,და ბოლოს დავიღალეთ,წამოსვლა გადავწყვიტეთ,ემილი და მაქსი გავიდნენ,ჩვენ კი გადავიხადეთ,მოსაცმელი მოვიცვი ჩანთა ავიღე,თმებს ვისწორებდი როცა ბატონ ანდერსონს ავუარეთ გვერდი,ეს ძალიან ზედმეტი იყო,ჩემი აფორიაქებისთვის...
გარეთ რომ გავედი მხოლოდ მაშინ მივახერხე ამოსუნთქვა...
ნოემ სახლში დამტოვა,თვითონ კი სახლში წავიდა,ეს დღე დამღლელი იყო ემოციურად,მაგრამ მაინც კარგი...