( Unicode )
" ကိုရှင်းသန့် ...ပြန်လာပြီပေါ့ "
ရှင်းသန့်နား အပြေးရောက်လာသည့်နိုနိုက မျက်ရည်လေးများပင် လဲ့နေသည်။ ရုတ်တရက် သူ့ကိုတွေ့လိုက်ရသည့်အပေါ် ဝမ်းသာလွန်း၍ဖြစ်မည် ။ အာကာတို့နှင့် ရံဖန်ရံခါ အဆက်အသွယ် ရှိပေမဲ့ နိုနိုနှင့်တော့ အခုမှပြန်ဆုံရခြင်းပင် ။နိုနိုလည်း နီစွေးတို့ကတစ်ဆင့် သူတို့အကြောင်းကိုတော့ သိပြီးသားဖြစ်လိမ့်မည် ။
" ပြန်လာတယ်ရယ်တော့ မဟုတ်သေးပါဘူး ၊ ကြိုဆိုမဲ့သူမှ မရှိတာလေ "
" အပိုတွေ မပြောနဲ့ ဟိတ်ကောင် "
ရောင်ရှိန်က ရှင်းသန့်ကို ဒရာမာချိုးခွင့် မပေးပေ။ ဒါပေမဲ့ ရှင်းသန့် တကယ် အပြီးပြန်လာတာတော့ မဟုတ်သေးပါ။ သူ့အလုပ်တွေက သည်မှာမှ မရှိဘဲလေ ။ စာအုပ်တွေကလည်း အင်္ဂလိပ်ဘာသာဖြင့်သာ ရေးသားထုတ်ဝေသူမို့ သူ့စာဖတ်ပရိတ်သတ်က အင်္ဂလန်မှာပဲ ပိုများသည်။ အခုလည်း လကုန်လျှင် လန်ဒန်ကို မဖြစ်မနေ ပြန်သွားရဦးမည်။
နိုနို့ကို နီစွေးနှင့် အခြေအနေမေးတော့ အီလည်လည်ပုံလေးဖြင့် ခေါင်းရမ်းပြ၏ ။ အဆင့်တက်လောက်ပြီ ထင်ခဲ့တာ မှားသွားသည်။ အခုလည်း နီစွေးကို မမြင်၍ မေးကြည့်မှ LA သွားသည်တဲ့ ။ နီစွေးက ဘုဏ်းဇေမွေးနေ့ကိုတောင် ပြန်မလာဘူးပေါ့ ။
" နိုနိုလဲ ကျောင်းပြီးကတည်းက မြောက်ပိုင်းမှာ ပြန်နေတယ် ၊ သူကလဲ LA မှာပဲ သွားနေတာများတယ် ၊ ဆိုတော့ သိပ်မဆုံဖြစ်ဘူး ပြောရမှာပေါ့ ကိုရှင်းသန့်ရယ် "
" ဒါနဲ့ လက်လျှော့လိုက်တယ်ပေါ့ "
" လက်လျှော့တယ်ရယ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး ၊ ဒါပေမဲ့ တစ်ခါတလေလဲ တွေးမိတယ် ၊ ချစ်ခြင်းမေတ္တာဖြစ်ဖြစ် ဘာဖြစ်ဖြစ် တစ်ဘက်က မလိုချင်တဲ့အခါ ကိုယ်က အတင်းသွားပေးနေလို့ မသင့်တော်ဘူးလို့လေ ၊ သူ့အတွက် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ရာ ကျတာပေါ့ "
ဘုဏ်းဇေဆီ လှမ်းကြည့်မိတော့ သူတို့ဘက်ကို ကျောပေးထားပြီး လူကြီးတွေနှင့် စကားပြောနေ၏ ။ တမင်သက်သက် သူတို့ကို ဥပေက္ခာပြုထားတာမျိုးလည်း ဖြစ်နိုင်သည် ။ နိုနိုပြောသလိုဆို သူ့ဘက်ကရော မလိုချင်သူကို အတင်းပေးနေသလို ဖြစ်တော့မှာလား ။
နိုနိုနှင့် စကားခဏ ဆက်ပြောပြီးနောက် ရောင်ရှိန် လက်ရှိနေသည့် ကွန်ဒိုကို အတူသွားခဲ့ကြသည်။ သီဟလည်းပါ၏ ။ ရှင်းသန့်ရယ် ၊ သီဟရယ် ၊ ရောင်ရှိန်ရယ် သုံးယောက် ။ ဘုဏ်းဇေကိုတော့ သည်နေ့ လိုက်လို့ရမှာ မဟုတ်သည့်အတူတူ မခေါ်ခဲ့ကြပါ ။ လိုက်လို့ရလည်း ရှင်းသန့်ပါတာနှင့် လိုက်မည့်သူ မဟုတ်မှန်း သိကြပြီးသား ။
" တစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်ပြီး မင်းက ဘာလို့ မိဘတွေနဲ့ ခွဲနေတာလဲ "
" အိမ်မှာဆို ငါ့အဖေနဲ့အမေက ငါ့ကို တစ်ချိန်လုံး အိမ်ထောင်ပြုခိုင်းနေကြလို့ ၊ တစ်နေ့တစ်နေ့ ဓာတ်ပုံတွေ အထပ်လိုက်ပြပြီး ဘယ်သူ့သမီးလေးဖြင့် သင့်တော်တယ် ၊ ဘယ်ကောင်မလေးကတော့ မဆိုးဘူးနဲ့ကွာ ၊ ငါက စိတ်မဝင်စားပါဘူးပြောတော့ ငါ့ကို မိန်းမ မယူချင်ရင် ယောက်ျားယူလို့က ပြောသေးတယ် "
ရောင်ရှိန့်အဖြစ်ကို နားထောင်ပြီး ရှင်းသန့် တော်တော်ကြာအောင် ရယ်မိသည်။ အာကာနှင့် ကောင်းယံဆီပါ ဖုန်းခေါ်၍ သူ ပြန်ရောက်နေမှန်းပြောတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ချက်ချင်း ပြန်လာခဲ့မည်ဟု ဆိုကြ၏ ။ နောက်ပြီး အာကာက သူတို့အဖွဲ့ လူစုံပြီမို့ မိန်းမယူတော့မည်ဟုလည်း ပြောသေးသည်။
ဘာလိုလိုနှင့် သူတို့တောင် အိမ်ထောင်တစ်ခု တည်ထောင်ဖို့ အရွယ်တွေ ရောက်လာကြပြီပဲ ။
" ရှင်းသန့်... မင်း ဘာလို့ ပြန်လာတာလဲ "
ဧည့်ခန်းထဲမှာ ရောင်ရှိန် မရှိချိန်မှ သီဟက တမင်ရွေးပြီး မေးသလိုပင် ။ ဘာလို့ပြန်လာတာလဲဆိုသည့် မေးခွန်းနောက်မှာ ပြန်လာသည့်အတွက် ပြစ်တင်ပြောဆိုလိုသည့် လေသံများ ပါနေမှန်း ခံစားရသည် ။
" ငါ့မိသားစုနဲ့ ငါချစ်တဲ့လူတွေရှိတဲ့ဆီ ပြန်လာတာ အကြောင်းပြချက်လိုလို့လား "
ခပ်ပြုံးပြုံး ပြန်ပြောလိုက်သည့် သူ့စကားအဆုံး ကွက်ခနဲ မျက်နှာပျက်သွား၏ ။ သီဟမျက်နှာအမူအရာကို သူလည်း မလွတ်တမ်း ဆက်ကြည့်နေဖြစ်သည်။
ရှင်းသန့် တစ်ချိန်လုံး ကွယ်ဝှက်ထားခဲ့သည့် လျှို့ဝှက်ချက်ကို ထုတ်ပြောရမည့်နေ့ ရောက်လာပြီလား ။
" ဒါတော့ဒါပေါ့ ၊ ဒါပေမဲ့ မင်း ဘုဏ်းဇေဆီ ပြန်လာတာဆိုရင်တော့ ... "
" ဘာဖြစ်မှာလဲ ၊ ငါ ဘုဏ်းဇေဆီ ပြန်လာတာဆို ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ "
" ရှင်းသန့် ၊ အဲဒီနေ့က ငါ မင်းကို နားလည်အောင် ပြောပြခဲ့တယ်နော် ၊ ရှေ့မှာ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ သက်သေတွေလဲ မင်းတွေ့ပြီးသားပဲ "
" ဟွန်း... "
နှုတ်ခမ်းလေးတစ်ဖက် တွန့်ရုံပြုံးတော့ သီဟက သူ့ကို နားမလည်စွာ ပြန်ကြည့်၏ ။ သူကတော့ ဆိုဖာကိုသာ ခပ်လျော့လျော့မှီပြီး ထိုင်နေလိုက်သည်။
သီဟပြောသည့် ' အဲဒီနေ့ 'က စကားတွေက ခေါင်းထဲ ပြန်ပေါ်လာ၏။ တကယ်တော့ ဘယ်တုန်းကမျှ သူ မမေ့ခဲ့သည့် စကားတွေပါ ။
" ထီးနန်းဆက်ခံရမဲ့သူက Gayဖြစ်နေတာကို တော်ဝင်မိသားစု အနေနဲ့ လက်ခံမယ် မထင်ဘူးနော် ၊ ဘုဏ်းဇေနဲ့မင်း လက်ထပ်မယ်ဆို ပြဿနာတွေ အကြီးအကျယ် တက်မယ်ထင်တယ် "
" တစ်နိုင်ငံလုံးဝိုင်းချစ်ကြတဲ့ မင်းသားလေးဘဝကနေ တစ်နိုင်ငံလုံးက ဝိုင်းပြီး လက်ညှိုးထိုးကြ ၊ ကန့်ကွက်လာကြတဲ့အခါ အဲဒီဒဏ်တွေကို ဘုဏ်းဇေ ခံနိုင်ပါ့မလား ရှင်းသန့် "
" ဘုဏ်းဇေက သူ့မိသားစုကိုရော ဒီနိုင်ငံကိုရော သိပ်တွယ်တာတဲ့ကောင် ၊ သူ့အဘေးဝောာ်လေးလိုသာ စွန့်ပစ်ခံရရင် သူ ခံနိုင်ရည်ရှိမယ် မထင်ဘူး "
" ဘုဏ်းဇေမှာ တခြားကလေးတွေလို အိပ်မက်တွေ အများကြီး မရှိဘူး ၊ သူ မွေးလာကတည်းက တစ်နေ့ကျရင် သူက ဒီနိုင်ငံရဲ့ ဘုရင်ဖြစ်လာရမယ်ဆိုတဲ့ သတ်မှတ်ချက်တစ်ခုနဲ့ ကြီးပြင်းလာရတာ ၊ တကယ်လို့ သူသာ အိမ်ရှေ့မင်းသားနေရာက ဖယ်ရှားခံလိုက်ရရင် သူ့ဘဝက လုံးဝ အဓိပ္ပာယ်မဲ့သွားမှာပဲ "
သည်စကားတွေက နဂိုကတည်းက သူ့မှာရှိသည့် စိုးရိမ်စိတ်အချို့ကို အဆုံးစွန်အထိ မြင့်တက်သွားစေခဲ့သည်။ ချစ်ရသူရဲ့အိပ်မက်တွေ မပျက်စီးစေဖို့ ၊ မိသားစုနှင့် မကွဲမကွာ အတူရှိစေဖို့ ၊ ဘာပြဿနာမှ မရှိဘဲ ထီးနန်းအုပ်ချုပ် မင်းလုပ်နိုင်စေဖို့ သူ့ရင်သူ အကွဲခံပြီး ခက်ခက်ခဲခဲ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ချခဲ့ရသည် ။ ထိုဆုံးဖြတ်ချက်က သူ့ဘဝမှာ အကြီးမားဆုံး အမှားတစ်ခုဖြစ်ခဲ့သလို မရည်ရွယ်ပါဘဲ ချစ်ရသူကို ပေးခဲ့မိသည့် စိတ်ဒဏ်ရာလည်း ဖြစ်သွားခဲ့၏ ။ သည်အမှားကို သူ ပြန်ပြုပြင်နိုင်ဖို့တော့ မျှော်လင့်ရသည် ။
" အခု ဘုဏ်းဇေ ပျော်နေတယ်လို့ မင်းထင်လား သီဟ "
သီဟဆီက အဖြေမရ ။
" ဘာပြဿနာမှ မရှိဘဲ ထီးနန်းဆက်ခံခွင့်ရပေမဲ့ သူ့စိတ်က ပျော်ရွှင်မနေရင်ရော သူ့ဘဝက အဓိပ္ပာယ် ရှိပါ့မလား "
သီဟက တိတ်ဆိတ်နေဆဲပင် ။
" ငါ့ဘဝမှာ အကြီးမားဆုံး အမှားက အဲဒီနေ့က မင်းပြတဲ့ဓာတ်ပုံကိုကြည့်ပြီး မင်းပြောတဲ့ စကားတွေကို ခေါင်းထဲထည့်ခဲ့မိတာပဲ ၊ ငါ မင်းကို အခု အပြစ်တင်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး ၊ ငါ့ကိုယ်ငါပဲ အပြစ်တင်တာပါ "
" ဒါဆို မင်း အခု ပြန်လာတာက "
" တောင်းပန်ဖို့ပေါ့ ၊ ငါက အမှားလုပ်ခဲ့တဲ့သူပဲ ၊ ငါ့မိဘတွေက ငါတို့ကို ဆုံးမထားတယ် ၊ အမှားလုပ်မိရင် အမှန်ပြန်ပြင်ဖို့ ကြိုးစားရမယ် ၊ အပြစ်လုပ်ထားရင် တောင်းပန်တတ်ရမယ်တဲ့ ၊ မင်းမိဘတွေဆီကရော မင်း အဲလိုမျိုး အဆုံးမ မခံခဲ့ရဘူးလား "
သီဟက အံတင်းတင်းကြိတ်လိုက်ပုံရသည်။ ထင်ရှားသည့် မေးရိုးတို့က တင်းခနဲဖြစ်သွား၏။ ရှင်းသန့်လည်း မှီနေရာကနေ ခါးကို ပြန်မတ်လိုက်သည် ။
နောက်ဆုံးတော့ သူ ထုတ်ပြောရမည့်အချိန် ရောက်ခဲ့ပြီ ။
" မင်း အခုအချိန်ထိ ငါနဲ့ဘုဏ်းဇေအပေါ်မှာ နည်းနည်းလေးမှ အပြစ်ရှိစိတ်လေးများ မခံစားခဲ့ရဘူးလား သီဟ "
" မင်းစကားက ဘာလဲ ၊ ငါ နားမလည်ဘူး "
" ငါကတော့ မင်း နားမလည်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာလို့ ထင်တာပဲ "
" မင်း ဘာပြောချင်တာလဲ ၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောစမ်းပါ "
ရှင်းသန့် စိတ်ကိုလျှော့ထားပြီး သက်ပြင်းချမိသည်။ အမှန်ဆို သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အနေဖြင့် သီဟနှင့် အခုလိုတွေ မဖြစ်ချင်ခဲ့ပါ ။
" သီဟမင်းတည် ...အရေးထဲ မင်းနဲ့ငါက နာမည်တစ်လုံး လာတူနေသေးတယ်နော် ၊ မင်းနာမည်က တည် ကတော့ ဘာအဓိပ္ပာယ်လဲ မသိဘူး ၊ ငါ့နာမည်က တည် ကတော့ တည်ကြည်ခြင်း ၊ ရိုးသားဖြောင့်မတ်ခြင်းလို့ အဓိပ္ပာယ်ရတယ် ၊ ဒါပေမဲ့ ငါ့ဘဝမှာ ငါအချစ်ရဆုံးလူအပေါ်ကို မရိုးသားဘဲ ဖုံးကွယ်ထားခဲ့မိတဲ့အရာ တစ်ခုရှိတယ် ၊ အဲဒါက မင်းအကြောင်းပဲ "
" မင်း ဘာတွေပြောနေတာလဲ ရှင်းသန့် "
သီဟအသံက ဒေါသကြောင့် မာထန်လာ၏။ သွေးဆူနေ၍ထင်သည်။ အသားညိုသူမို့ နီရဲတာထက်ပိုပြီး မည်းသည့်အဆင့်ပြောင်းလာ၏ ။
" မင်းသိထားသလို ငါက ဘာမှ မဟုတ်တဲ့ သာမန်ကောင်လေး တစ်ယောက်ပါပဲ ၊ ဒါပေမဲ့ ငါ့အဖေကတော့ ဘယ်သူဆိုတာ မင်း သိတယ်မို့လား "
" မင်းအဖေ ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ် အဲဒါက ငါနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ "
" မင်း ဘယ်သူလဲဆိုတာ ငါရော ငါ့အဖေရော သိခဲ့တယ်ဆိုရင်ရော မင်းနဲ့ဆိုင်သွားပြီလား "
" ဘာ "
" ငါ အကုန်သိခဲ့တယ် သီဟ ၊ ဟိုအရင်ကတည်းက မင်း ဘယ်သူလဲ ၊ ဘာတွေလုပ်ခဲ့လဲဆိုတာ မင်း ဝန်မခံလဲ ငါ အကုန်သိခဲ့တယ်လို့ ၊ သိတာတောင် ငါက မင်းကို အပြစ်မတင်ဘဲ နားလည်ပေးခဲ့တာ ၊ မင်းမှာလဲ မင်းခံစားချက်နဲ့မင်း ရှိခဲ့မှာပဲလို့ သတ်မှတ်ပြီး နားလည်ပေးခဲ့တာ ၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒါနဲ့ပဲ မင်းခံစားချက်တွေ မင်းလုပ်ရပ်တွေက အမှန်ဖြစ်သွားတာတော့ မဟုတ်ဘူးလေ "
သူ့ကိုကြည့်နေသည့် သီဟမျက်ဝန်းတွေထဲမှာ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်မှုတွေ ပါလာမှန်း သူဖတ်လို့ရပါသည် ။ သီဟဆီက ဘာသံမှ ထွက်မလာတော့ပေမဲ့ပေါ့ ။
" မင်းတစ်ခုတော့ သိထားပါ ၊ ဘုဏ်းဇေကို မင်းအကြောင်းတွေ ပြောပြီး သူ ငါ့အပေါ် စိတ်နာနေတာတွေ ပြေသွားအောင် လုပ်မှာမဟုတ်ပါဘူး ၊ ငါလုပ်မိတဲ့အပြစ်က ငါနဲ့ပဲဆိုင်တယ်လေ ၊ တခြားတစ်ယောက်အပေါ်မှာ ပုံချပြီး ဖြေရှင်းတာမျိုး ငါ ဘယ်တော့မှ မလုပ်ဘူး "
"-------"
" ဒါပေမဲ့ မင်းဆီမှာ ငါတို့နှစ်ယောက်အပေါ် အားနာတဲ့စိတ် ၊ အပြစ်ရှိတဲ့စိတ်လေးများ ခံစားခဲ့ရမယ်ဆိုရင် ငါ့ကို သိခွင့်တော့ပေးပါ "
ဧည့်ခန်းထဲမှာ စကားသံတို့ တိတ်ဆိတ်သွားသည် ။ ရှင်းသန့်က ဆိုဖာပေါ် ပြန်မှီပြီး သီဟက ဒူးနှစ်ဖက်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး ငူငူကြီးထိုင်နေ၏ ။ နှစ်ယောက်စလုံး တံခါးအကွယ်ကနေ သူတို့ပြောသမျှ ရောင်ရှိန်ရပ်နားထောင်နေခဲ့တာကိုတော့ မမြင်ကြပေ။
သို့သော်လည်း ရှင်းသန့်က အလုံးစုံကို တိတိကျကျ ပြောမသွား၍ ရောင်ရှိန့်ဆီမှာ မေးခွန်းများစွာ ကျန်ခဲ့သည် ။ သီဟက ဘယ်သူလဲ ၊ ဘာတွေလုပ်ခဲ့တာလဲ သိချင်လာသည် ။
ဘာရယ်လို့ မပြောနိုင်ပေမဲ့ ရှင်းသန့်နှင့် ဘုဏ်းဇေကြားမှာလည်း ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေအပြင် လွဲချော်နေတာ တစ်ခုခုရှိလိမ့်မည်ဟု ထင်သည် ။
လင်းရောင်ရှိန် အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ ရှင်းသန့်တို့ မကြားနိုင်သည့်နေရာသွားကာ သူ့အဖေဆီ ချက်ချင်း ဖုန်းကောက်ဆက်လိုက်၏ ။
" ဒယ်ဒီ ... သား အကူအညီတစ်ခုလောက် တောင်းချင်လို့ ၊ ဒယ်ဒီ့မိတ်ဆွေ ထောက်လှမ်းရေးဘက်က ဦးကျော်နိုင်နဲ့ သားကို ချိတ်ပေးပါ "
" ဘာဖြစ်လို့လဲ ၊ မင်း ဘာတွေလုပ်ဦးမလို့လဲ "
အိမ်မှာမနေ၍ သူ့ကို မကြည်နေသည့် သူ့အဖေလေသံက စိတ်ပူသယောင်ယောင် ၊ စိတ်ဆိုးသယောင်ယောင် ။
" ဘာမှမလုပ်ပါဘူး ဒယ်ဒီရာ ၊ ကိစ္စလေးရှိလို့ပါ "
" သားလေးတစ်ယောက်မွေးထား ၊ ငယ်ငယ်က အေးလှ အေးလှနဲ့ အဟုတ်မှတ်တယ် ၊ ကြီးလာတော့ ဘာတွေလုပ်မှန်းကို မသိဘူး ၊ လုပ်ငန်းစုကြီး တစ်ခုလုံး ရှိနေပါရဲ့နဲ့ ၊ ကုမ္မဏီသက်သက် ခွဲထောင်လို့ထောင် ၊ အဖေနဲ့အမေကိုပစ်ပြီး အိမ်ခွဲနေလို့နေ ၊ မိဘဖြစ်စေချင်တဲ့ဆန္ဒကျ အလေးမထား "
ဖုန်းကို နားနှင့် ဝေးရာ ခွာထားလိုက်ရသည်။ သူ့အဖေက သူ့ကို ကြုံရင်ကြုံသလို ပေါက်ပေါက်ဖောက်တတ်တာ အကျင့် ။
" ငါ ပြောတာ ကြားလား ဟေ့ကောင် "
" ဗျာ ဒယ်ဒီ "
" မင်း မိန်းမယူမှာဖြင့်ယူ ၊ ယောက်ျားယူမှာဖြင့်ယူ ၊ ဘာယူယူ မျိုးဆက်တော့ ရအောင်လုပ်ပေးလို့ "
ဖုန်းသာ ချပစ်လိုက်ရတော့သည်။ အရေးထဲ ဒယ်ဒီကတစ်မျိုး ။
*****
" အမှတ် (၁) အခြေခံပညာအထက်တန်းကျောင်း
ကျောင်းသားဟောင်းများ တွေ့ဆုံပွဲ "
ကျောင်းဝင်းထဲကို ခြေချလိုက်သည်နှင့် ခရေပင်တန်းဆီမှလာသည့် ခရေပန်းရနံ့တို့က နှာသီးဖျားဆီ တိုးဝင်နှုတ်ဆက်လာသည်။ အထက်တန်းပြီးကတည်းကဆို ရှင်းသန့် ကျောင်းကို မရောက်ဖြစ်တာ ဆယ်နှစ် ။ သည်ဆယ်နှစ်အတွင်း ကျောင်းဝင်းထဲမှာ အပင်တွေပိုများလာသည်။ အဆောက်အဦးအသစ်တချို့လည်း တိုးလာ၏ ။ ကျောင်းကန်တင်းက သူတို့တုန်းကထက် ပိုကြီးလာသလို မုန့်ဆိုင်တွေလည်း ပိုများလာသည်။ အသစ်ပြုပြင်ထားသည့် အားကစားကွင်းကလည်း ပိုအဆင့်မြင့်လာ၏ ။
တစ်ကျောင်းလုံးကို မျက်စိဖြင့် လိုက်လံကြည့်ရှုရင်း စိတ်အစဉ်က အတိတ်နေ့ရက်တွေဆီ အလည်ရောက်သွားသည်။
သည်ခရေပင်တန်းအောက်ကနေ မနက်တိုင်း တစ်စုံတစ်ယောက်အလာကို သူထိုင်စောင့်ခဲ့ဖူးသည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က ထိုင်စောင့်နေတာကိုလည်း ခံခဲ့ရဖူး၏။ ထိုသူသည် ရှင်းသန့်ဆံပင်တွေကြား ခရေရွက်လေး ကပ်နေလျှင် ဖယ်ရှားပေးတတ်ပြီး ခရေပွင့်လေး တင်နေလျှင်တော့ သူ့ကိုမပြောဘဲ သည်တိုင်းကြည့်ပြီး ပြုံးနေတတ်ပြန်သည် ။
နှစ်ယောက်သား ကျောင်းဝင်းအနှံ့ တစ်ယောက်သွားလေရာတစ်ယောက် ခြေရာထပ်အောင် လျှောက်လိုက်ခဲ့ကြပြီး ကျောင်းဆောင်ရှေ့က မြက်ခင်းပြင်ပေါ်မှာလည်း လွယ်အိတ်ကိုယ်စီ ခေါင်းခုကာ ကောင်းကင်ကြီးကို မော့ကြည့်ခဲ့ကြဖူးသည် ။ E ပုံသဏ္ဌာန် အဆောက်အဦးကြီး၏ လှေကားထစ်တွေပေါ် နင်းလျှောက်ရင်း ချောကလက်တစ်ခုကို နှစ်ယောက်အတူ မျှစားခဲ့ဖူးသလို ဟယ်ရီပေါ်တာဇာတ်လမ်းနှင့် ပတ်သက်ပြီးလည်း ရန်ဖြစ်ခဲ့ကြဖူး၏ ။ သည်ကျောင်းထဲမှာပဲ သူတို့တွေ အတူတူ အောင်မြင်ပျော်ရွှင်ခဲ့ကြဖူးသည် ။ သည်ကျောင်းထဲမှာပဲ သူတို့တွေ အသက်အန္တရာယ်နှင့်လည်း ရင်ဆိုင်ခဲ့ရဖူး၏။
အခုတော့ အရာအားလုံးက အတိတ်သက်သက်သာ ။
" ဟာ ဟိုမှာ... ဦးဦးဘုဏ်းဇေရယ် "
ကျောင်းထဲကို ဝေ့ကြည့်ရင်း ရှင်းသန့် အတွေးများနေစဉ် ဘေးကနေအတူပါလာသည့် ဘော်ဘီ့အသံကြောင့် အတွေးစတို့ ပြတ်တောက်သွား၏ ။ ဘော်ဘီလေးက သူတို့မောင်နှမသုံးယောက်နှင့်အတူ လိုက်လာခြင်းဖြစ်ပြီး လောလောဆယ် ရှင်းသန့်ဘေးမှာ ရှိနေချိန် ။ ဘော်ဘီလက်ညှိုးညွှန်ပြရာမှာ နန်းတော်က ကားသုံးစီးနှင့်အတူ ဘုဏ်းဇေတို့မောင်နှမတတွေကို တွေ့ရသည်။ သူ့ကိုတော့ ဘုဏ်းဇေက မြင်သေးဟန်မတူပါ ။
" သားသား သွားနှုတ်ဆက်လိုက်ဦးမယ် ၊ ဦးဦးရှင်းရှင်း ဒီနားခဏနေခဲ့နော် "
" ဟမ်! "
တူတော်မောင်ကို ရှင်းသန့် အံ့ဩသွားသည် ။ ဘော်ဘီပြောနေပုံက ဘုဏ်းဇေကိုမြင်တာနှင့် သူငယ်ချင်းကိုမြင်လိုက်သလိုမျိုး တရင်းတနှီး မဟုတ်လား ။
" မင်းက သူ့ကိုသိလို့လား "
" သိတာပေါ့ ၊ ဦးဦးဘုဏ်းဇေက အိမ်ရှေ့မင်းသားလေ ၊ ဦးဦးကရော ဒါလေးတောင် သိဘူးလား "
ဘော်ဘီက သူ့ကို ' တုံးရန်ကော ' ဟူသော အကြည့်မျိုးဖြင့်ပါ ကြည့်သေး၏ ။ ရှင်းသန့် ပြန်ရောက်ကတည်းက အနှီလေးနှစ်သားဆီက ခဏခဏ အနှိမ်ခံရသည်။ သူတို့တစ်အိမ်လုံးမှာ ဘော်ဘီက ဆရာကြီး ။
" သိပါတယ်ကွ ၊ ဒါပေမဲ့ မင်းက သွားနှုတ်ဆက်ရအောင်အထိ သူနဲ့ခင်လို့လားမေးတာ ၊ ဟိုက အိမ်ရှေ့မင်းသားလေ ၊ မင်း မကြောက်ဘူးလား "
" ကြောက်ပါဘူး ၊ သားသားက ဦးဦးဘုဏ်းဇေနဲ့ ခင်ပြီးသား "
" ဘယ်လိုလုပ်ခင်တာလဲ "
" ဦးဦးဘုဏ်းဇေက ဖေနဲ့ခဏခဏတွေ့တယ်လေ ၊ သားသားလဲ ဖေနဲ့လိုက်သွားရင်း ခင်တာ "
စိတ်ဝင်စားစရာ ။ ကိုခန့်က ဘုဏ်းဇေနှင့် ခဏခဏတွေ့သည်တဲ့ ။ သည်ကိစ္စ ရှင်းသန့်ကို တစ်ခါမျှ ပြောမပြခဲ့ဖူးပါ ။ လွှတ်တော်အမတ်နှင့် အိမ်ရှေ့မင်းသား ဘာအကြောင်းကြောင့် တွေ့ကြတာလဲမသိ ။ သတင်းမီဒီယာတွေမှာ မဖော်ပြဖူးပုံအရ လူမသိအောင် လျှို့ဝှက်တွေ့ဆုံကြခြင်းဖြစ်လိမ့်မည် ။
" နေပါဦး သူတို့က နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ကြတာလား ၊ တခြားသူတွေရော ပါသေးလား "
" သားသားရော ပါပါတယ်ဆို ဦးဦးကလဲ ၊ သုံးယောက်ပေါ့ ၊ တစ် နှစ် သုံးလေ ၊ ဒါလေးတောင် တွက်တတ်ဘူးလား "
လက်ချောင်းလေးများပါ ချိုးပြီး ရေတွက်ပြသည့် တူဖြစ်သူကြောင့် မပြုံးဘဲမနေနနိုင်တော့ ။ ဘော်ဘီက ပျံ့ပျံ့ရဲ့ အသည်းကြော်မို့ထင်သည် ။ သူနှင့်ကိုခန့် ငယ်ငယ်ကထက် စကားပိုတတ်ပြီး အများကြီးလည်း ပိုလည်သည်။
" ဒါဆို သူတို့နှစ်ယောက်တွေ့တဲ့အခါ ဘာအကြောင်းတွေ ပြောကြလဲ "
" ဒါတော့ သားသား သိဘူးလေ ၊ သားသားက ခုမှ ကလေးရှိသေး ၊ ဦးဦးမေးခွန်းတွေကလဲ ပြီးတော့ဘူး ၊ စိတ်ညစ်လာပြီ "
ခြေထောက်လေးဆောင့်ကာ ရှင်းသန့်ကို စိတ်မရှည်သလိုကြည့်ပြီး ဘုဏ်းဇေရှိရာကိုလည်း လှမ်းကြည့်သေး၏ ။ ဘုဏ်းဇေကို တအားသွားနှုတ်ဆက်ချင်နေပုံရသည် ။
" တစ်ခုပဲ ထပ်မေးမယ် ၊ ဒီတစ်ခုပဲ ၊ သူတို့ပြောတဲ့အထဲမှာ ဦးဦးနာမည် ပါလား "
" ပါဘူး ပါဘူး "
ခုနက မေးခွန်းကို မသိပေမဲ့ ဒါကျသိသည်။ လက်ခါပြရုံမက ဆံပင်အကောက်လေးများပါ လှုပ်သွားသည်အထိ ခေါင်းရမ်းပြ၏။ နောက်ပြီး ရှင်းသန့် ဘာမျှထပ်မပြောခင် ဘုဏ်းဇေရှိရာ ပြေးသွားတော့သည်။ ထိုစဉ် ရှင်းသန့်ဘေးမှာလည်း ကားလေးတစ်စီး ထိုးရပ်လာ၏။
" ဦးဦးဘုဏ်းဇေ ...မင်္ဂလာပါ "
ဘုဏ်းဇေ ကားပေါ်ကဆင်းလာပြီး အခမ်းအနားပြင်ဆင်ထားသည့်နေရာမသွားသေးဘဲ မမဒေဝီနှင့်အတူ စကားရပ်ပြောနေချိန် သူ့ရှေ့ရောက်လာသော ကလေးလေးကြောင့် နှုတ်ခမ်းတွေက အလိုအလျောက် ပြုံးမိသွားသည်။
" မင်္ဂလာပါ ...ဘော်ဘီလေး "
ကောက်ကွေးနေသော ဆံပင်လေးများအပေါ် အုပ်ကိုင်ပြီး သူပြန်နှုတ်ဆက်သောအခါ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနှစ်ဖက် မို့တက်လာသည်အထိ ရယ်ပြသည်။ သည်နောက်ပိုင်းနှစ်တွေမှာ သူ့စိတ်ကို ကြည်လင်ပျော်ရွှင်စေသည့်အရာ အနည်းအငယ်အတွင်း သည်ကလေးလေးလည်းပါ၏ ။
" ဖေဖေနဲ့အတူ လိုက်လာတာလား "
" ဟုတ် ...ဖေရော ၊ တီပျံ့ရော ၊ ပြီးတော့ ဦးဦးရှင်းရှင်းရော ပါတယ် ၊ ဟိုမှာလေ သားသားဦးဦး "
ဘော်ဘီပြသည့်နေရာ မျက်စိရောက်သွားချိန် တွေ့လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းက ကြည်နေသည့်သူ့စိတ်ကို မှုန်မှိုင်းသွားစေ၏ ။ ရှင်းသန့်တည်က မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် ပွေ့ဖက်နှုတ်ဆက်ပြီး ရယ်မောနေသည်။ ထိုမိန်းကလေးက တခြားသူတော့မဟုတ်။ လွန်ခဲ့သည့် ဆယ်နှစ်လောက်ကတည်းက သူတို့ရှေ့ကနေ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည့် မြတ်မှူးခင်ပင် ။ ကြည့်ရတာ အင်္ဂလန်မှာ မြတ်မှူးခင်နှင့် ရင်းနှီးမှုအတိုင်းအတာတွေ တိုးတက်လာပုံရ၏ ။
တစ်နှစ်မျှ ကျောင်းသားဟောင်းတွေ့ဆုံပွဲကို မလာဖူးသူနှစ်ဦးအား သည်နှစ်အတူတွဲတွေ့ရသဖြင့် သူတို့နှစ်က လူတစ်ချို့ကလည်း ရှင်းသန့်နှင့်မြတ်မှူးခင်ကို အကဲခတ်နေကြသည်။ ဘုဏ်းဇေရင်ထဲမှာ ခါးသီးမှုတို့ဖြင့် တင်းကျပ်လာ၏။ နီးကပ်စွာရပ်နေသည့် ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကို အဝေးကြီးကွဲသွားအောင် ဆွဲခွာပစ်ချင်သည်။ ရယ်နေသည့် နှုတ်ခမ်းများကို ပိတ်သွားအောင် တားဆီးပစ်ချင်၏။ သို့သော််လည်း ရှင်းသန့်တည်က သူနှင့် ဘာမျှသက်ဆိုင်ခြင်း မရှိသည့် သူစိမ်းတစ်ယောက် ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်လား။ သူ့အနေနှင့် ထိုမြင်ကွင်းကနေ မျက်နှာလွှဲလိုက်ဖို့သာရှိသည် ။
" သားသားဦးဦးက နိုင်ငံခြားမှာနေတာလေ ၊ ပြန်လာတာ ကြာသေးဘူး ၊ ဦးဦးဘုဏ်းဇေကို သားသားဦးဦးနဲ့ သူငယ်ချင်းလုပ်ရအောင် မိတ်ဆက်ပေးမယ်နော် "
" သူငယ်ချင်း မလုပ်ချင်ပါဘူးကွာ "
" ဟင်...ဘာလို့လဲ "
" မင်းရဲ့ဦးဦးက လူဆိုးမို့ "
သူ့စကားကြောင့် ဘော်ဘီ့မျက်နှာလေးက တွေးတွေးဆဆဖြစ်သွားသည်။ ထိုကလေးလေး၏ ပါးပြင်ကို လက်ညှိုးရယ်လက်မရယ်နှင့် ညင်သာစွာဖိဆွဲပြီး နှုတ်ဆက်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် တွေ့ဆုံပွဲကျင်းပသည့် နေရာကို ဆက်လျှောက်လာခဲ့၏။ သူ့စိတ်အာရုံတစ်ခုလုံးကတော့ သူ့နောက်ကျောက မြင်ကွင်းဆီမှာသာ ကျန်ခဲ့သည်။
ရှင်းသန့်တည် သူ့ဘဝထဲ နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ရောက်လာတာ သူ့ကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးဖို့သက်သက်ဖြစ်လိမ့်မည် ။
အခမ်းအနားပြင်ဆင်ထားသည့်နေရာရောက်တော့ ရှေ့ဆုံးက စားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်ဖြစ်သည်။ မမဒေဝီက သူငယ်ချင်းတွေနှင့် အဖွဲ့ကျနေပြီဖြစ်၍ သူနှင့် ဝိုင်းချင်းကွဲသွား၏။ ရောင်ရှိန်နှင့်သီဟက ဆယ်မိနစ်ခန့်နောက်ကျပြီးမှ ရောက်လာသည်။
Stage မပါသော်လည်း သူတို့ထိုင်သည့်ရှေ့နားမှာ တီးဝိုင်းတစ်ခုနှင့် အမှတ်တရ သီချင်းဝင်ဆိုနေကြသူများလည်းရှိသည်။ ဘယ်အရွယ်ရောက်ရောက် အထက်တန်းကျောင်းက သူငယ်ချင်းတွေကို ပြန်တွေ့ရခြင်းက လက်ရှိအသက်အရွယ်နှင့် အနေအထားတွေကို မေ့သွားပြီး စိတ်တွေနုပျိုသွားရသည်ကတော့ အမှန်ပင် ။ ရောင်ရှိန်က သူ့ကို သီချင်းတစ်ပုဒ်လောက် တက်ဆိုဖို့ တိုက်တွန်းပေမဲ့ သူကတော့ လက်မခံဖြစ်ပါ။
ထိုအချိန် ဂီတာတစ်လက်ကိုဆွဲပြီး သီချင်းဆိုဖို့ ရှေ့ထွက်လာသူကြောင့် အံ့ဩမင်သက်သွားရပြန်သည် ။
" ဖြောင်း...ဖြောင်း...ဖြောင်း "
ပထမဆုံးထွက်လာသည့် လက်ခုပ်အားပေးသံက မြတ်မှူးခင်ဆီမှ ဟုတ်ပါလေစ ။
" ကြားသားမိုးကြိုးပါလား...ရှင်းသန့်လိုလူမျိုးက လူရှေ့သူရှေ့ထွက်ပြီး သီချင်းဆိုမလို့တဲ့ "
ရောင်ရှိန်ကတော့ မနေနိုင်စွာ ပါးစပ်ကထုတ်ပြောသည်။ သီချင်းဆိုရုံတင် ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ ။ ရှင်းသန့်က ဂီတာတွေပါ တီးတတ်လာတာ မဟုတ်လား ။ ဟိုအရင် ဘုဏ်းဇေ ဂီတာတီးသင်ပေးရမလား မေးတုန်းက လက်နာ၍ မသင်ချင်ဘူး ငြင်းခဲ့သူကလေ ။ အခုလို လူတွေအများကြီးရှေ့ မပြောနှင့် ။ သူတို့နှင့်အတူတောင် သီချင်းတစ်ပုဒ်ဆုံးအောင် လိုက်မဆိုဖူးခဲ့သူကလေ ။
ဟုတ်သားပဲ ။ အခု သူမြင်နေရသည့်လူက တစ်ချိန်က သူ့ရဲ့ရှင်းသန့်တည်မှ မဟုတ်တော့ဘဲလေ ။ အချိန်ကာလတွေလည်း ပြောင်းလဲသွားခဲ့သလို လူတွေလည်း ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီ မဟုတ်လား ။ သူတို့နှစ်ဦးကြားမှာ အတိတ်က အမှတ်တရတွေကလွဲပြီး အရာရာပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီ မဟုတ်လား ။
" သူ ဘာသီချင်းဆိုမယ် ထင်လဲ ဘုဏ်းဇေ "
" ငါ စိတ်မဝင်စားဘူး "
သည်အဖြေကို သူ့နှုတ်က ခပ်မာမာထွက်လာပေမဲ့ ကြားလိုက်ရသည့် သံစဥ်ကြောင့် သူ့နှလုံးသားကတော့ အဝေးကြီးက ပြေးလာရသူတစ်ဦးလို တုန်ရီမောဟိုက်သွားရသည်။ နောက်ပြီး ဂီတာတီးနေသူရဲ့ မျက်ဝန်းညိုများက သူ့ဆီ တည့်တည့်ကြည့်ပြီး ဆိုလာသည့်သီချင်းက ' လွမ်း ' တဲ့လေ ။
♪ လွမ်း...ရင်ထဲလှိုက်လို့ အတိတ်ကိုလွမ်း
လွမ်း...ရင်ထဲရှိတဲ့ ဒီဇာတ်လမ်း
နွေရာသီ ရွက်ကြွေ
မြေပေါ် ပြေးလွှားလို့ လွင့်နေစဉ်မှာ
သူ့တစ်ယောက်ကို သတိတရနဲ့
တမ်းတလို့ လွမ်းမိတယ်လေ ♪
အသံကတစ်ဆင့် တမ်းတလှိုက်မောမှုကို ကြားရသည်။ အကြည့်မှတစ်ဆင့် တောင်းပန်တိုးလျှိုးမှုကို တွေ့ရ၏။ ရှင်းသန့်၏ လက်ချောင်းများက ဂီတာကြိုးကို တီးခတ်နေတာ မဟုတ်ဘဲ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် တရွရွပြေးလွှားနေသလို ဘုဏ်းဇေခံစားရသည်။ ဆက်မကြည့်မိဖို့ ကြိုးစားရင်းကပဲ တစ်ခုချင်းကို အသေးစိတ်လိုက်ကြည့်မိပြန်၏ ။ ထိုအချိန်မှာပဲ ဂီတာတီးနေသူက မျက်နှာကို အောက်ငုံ့ပြီး မျက်ရည်သုတ်တာကို မြင်လိုက်ရသည့်အခါ သူ့ရင်ထဲမှာလည်း စူးခနဲ ပူလောင်အောင့်မျက်သွားရသည်။
အခု ရှင်းသန့်တည်က ငိုနေတာလား ။ လမ်းခွဲခဲ့သည့်နေ့ကတောင် မျက်ရည်တစ်စက်မကျခဲ့သူက ။ သူငိုနေသည့်အချိန်မှာတောင် ငိုရမည့်အရွယ်မဟုတ်တော့ဘူးဟု ပြောထွက်သွားခဲ့သူက ။ အခုကျ ခေါင်းငုံ့ပြီး မျက်ရည်ခိုးသုတ်နေတာတဲ့လား ။ သည်နည်းနှင့် သူ့စိတ်တွေ ပျော့ညံ့သွားစေချင်ပုံရသည်။ သည်နည်းနှင့် သူ့ကို ကရုဏာသက်စေချင်ပုံရသည် ။
အကြိမ်ကြိမ်ဆွဲထားသည့်ကြားက ဖြုတ်ချသွားသည့် လက်တစ်စုံ ။ အတန်တန်တောင်းပန်နေသည့်ကြားက ထွက်သွားသည့်လူတစ်ယောက်။ သူငိုခဲ့ရသည့် ရက်ပေါင်းများစွာတုန်းကရော လာပြီး ကရုဏာသက်ပေးခဲ့လို့လား ။
ဘုဏ်းဇေ သည်နေရာမှာ ဆက်မနေချင်တော့။ သည်သီချင်းကိုလည်း ဆက်နားမထောင်နိုင်တော့ ။ သူ မတ်တပ်ထရပ်တော့ ရောင်ရှိန်က မော့ကြည့်သည်။ နောက်ပြီး ခေါင်းကိုဖြည်းညင်းစွာ ရမ်း၏ ။ ထိုစဉ် မြတ်မှူးခင်က လူတွေကြားကထွက်လာပြီး ရှင်းသန့်ထံ နှင်းဆီပန်းတစ်ပွင့်ကမ်းပေးသည်။ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နှင့် ဘေးနားကပ်ပြီးလည်း တီးတိုးပြောသေး၏။ ရှင်းသန့်ကလည်း ထိုနည်းတူ ပြန်တုံ့ပြန်သည်။ သူတို့ ဘာတွေပြောနေကြလဲမသိ။ သိလည်းမသိချင်တော့ပါ။ ဘုဏ်းဇေ ကျောခိုင်းပြီးသာ ထွက်လာခဲ့တော့သည် ။
ဝန်ခံရလျှင် သူလည်း အတိတ်က အမှတ်တရတွေကို ရင််ထဲက လှိုက်ပြီးလွမ်းပါသည်။ သို့သော် ပစ္စုပ္ပာန်မှာတော့ ပြန်မလိုချင်တော့ပါ ။
Student cornerမှာ လူရှင်းသဖြင့် ဘုဏ်းဇေ တစ်ယောက်တည်း သွားထိုင်နေခဲ့တာ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် ။ အတွေးတွေကတော့ တောင်စဉ်ရေမရ ။ တစ်ခါတရံ စစ်မှုထမ်းခဲ့ရသည့် နေ့ရက်တွေ ပြန်သွားချင်သည်။ ပြင်းထန်လွန်းသည့် လေ့ကျင့်ရေးကြောင့် ခန္ဓာကိုယ် ပင်ပန်းဆင်းရဲမှုတွေ ရှိခဲ့သော်လည်း ရင်ထဲက ဒဏ်ရာတွေတော့ သက်သာသလို ခံစားခဲ့ရချိန်တွေ ။
" အငယ်လေး ဘယ်ထသွားလိုက်တာလဲ "
မမဒေဝီဆီက ဝင်လာသည့် message ။
" လာပြီ မမ "
မမက သူနှင့်ရှင်းသန့်အကြောင်းကို မသိခဲ့ပေမဲ့ သည်နှစ်တွေထဲ သူ မပျော်မရွှင်ဖြစ်နေခဲ့တာကိုတော့ ရိပ်မိဟန်တူသည်။ အချိန်ရလျှင်ရသလို သူ့ကို အဖော်လာလုပ်ပြီး ဂရုစိုက်ပေးတတ်၏ ။ မမဒေဝီ စိတ်မပူရအောင် သူလည်း အတတ်နိုင်ဆုံးကြိုးစားပြီး ကောင်းကောင်းမွန်မွန် နေထိုင်ခဲ့ပါသည်။ သူ့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသော အစ်မလေး။ လက်ထပ်တော့မည်ဆိုတော့ ဝမ်းသာရသလို စိတ်ထဲမှာ နည်းနည်းတော့ နှမြှောမိသား ။
" ဦးဦး လူဆိုး ၊ ရမ်းဆိုးတယ် ၊ ဘိုးနဲ့လဲတိုင်မယ် ၊ ဘွားနဲ့လဲတိုင်မယ် ၊ ဖေနဲ့လဲတိုင်မယ် ၊ မေနဲ့လဲတိုင်မယ် ၊ တီပျံ့နဲ့လဲတိုင်မယ် ၊ ကုန်လုံးနဲ့ တိုင်ပစ်မယ် "
တွေ့ဆုံပွဲရှိရာ ပြန်သွားနေသည့်လမ်းမှာ ထောင့်ချိုးတစ်ခုကနေ လှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ် ထွက်လာသည့် ဘော်ဘီနှင့် ဘုဏ်းဇေထိပ်တိုက်ဆုံ၏ ။ ဘော်ဘီလေးက တရှုးရှုးဖြင့် တစ်ခုခုကို စိတ်ဆိုးနေပုံရသည်။ ပါးစပ်ကလဲ ဘာတွေရွတ်နေမှန်းမသိ။
" ဘော်ဘီ "
" ဦးဦးဘုဏ်းဇေ "
" ဘာဖြစ်လာတာလဲ "
" ဦးဦးရှင်းရှင်းပေါ့ ၊ ဆလိပ်တွေသောက်နေတယ် ၊ ရမ်းဆိုးတယ် "
" ဘာရယ် "
" ဆလိပ်လေ ဆလိပ်...ဟူး ဟူး "
လက်လေးနှစ်ချောင်းကို ပါးစပ်နားကပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို စူထော်ကာ ဆေးလိပ်ဖွာသလို လုပ်ပြသည့်ပုံလေးက ချစ်စဖွယ်အတိ ။
" ဪ ... ဆေးလိပ် "
" ဟုတ် ...ဟိုဘက်မှာ ဦးဦးရှင်းရှင်း ဆလိပ်တွေ များကြီး သောက်နေတယ် ၊ တီပျံ့က ပြောတယ် ၊ အဲဒါတွေက ကောင်းဘူးတဲ့ ၊ လူဆိုးတွေမှ သောက်တာတဲ့ ၊ ဦးဦးရှင်းရှင်းကို တီပျံ့နဲ့ သွားတိုင်မို့ ၊ အိမ်ရောက်ရင် ဘိုးတို့နဲ့လဲ ပြန်တိုင်မယ် "
" ဪ "
ဪကလွဲပြီး ဘုဏ်းဇေမှာ ပြန်ပြောစရာမရှိ ။ တက္ကသိုလ်တက်တုန်းက သူတို့တွေ တစ်ခါတရံ အရက်သောက်တတ်ကြပေမဲ့ ဆေးလိပ်တော့ ဘယ်သူကမျှ စမ်းမကြည့်ခဲ့ကြဖူးပါ ။ အခုတော့ ရှင်းသန့်က ဆေးလိပ်တွေပါ သောက်တတ်နေပြီပေါ့ ။
" သားသား သွားလိုက်ပါဦးမယ်နော် ဦးဦးဘုဏ်းဇေ ၊ ဒီကိစ္စ ရမ်းရေးကြီးနေလို့ "
" အင်းပါ ...ဖြည်းဖြည်းသွား "
ဘော်ဘီလေးက ခေါင်းညိတ်ပြပြီး သူ့ရှေ့ကနေ ခပ်သွက်သွက်ထွက်သွားသည် ။ နောက်ပြီး တစ်ခုခု ပြောစရာ ကျန်သေးပုံဖြင့် သူ့ဆီ ပြန်လှည့်လာပြန်၏ ။
" ဒါနဲ့ ဦးဦးဘုဏ်းဇေက ဘုရင်ကြီးဖြစ်မဲ့သူဆိုတော့ ဦးဦးဘုဏ်းဇေကိုလဲ တိုင်ရမှာပေါ့ ၊ သားသားဦးဦးကို ဆလိပ်တွေ မသောက်ဖို့ ဆုံးမပေးပါဦးနော် "
ပြောချင်ရာပြောပြီး ထွက်သွားသည့် ကလေးလေး၏ ကျောပြင်ကိုကြည့်ရင်း သက်ပြင်းသာချမိသည် ။ ဘုဏ်းဇေ ရှေ့ဆက်သွားရမလား ၊ တစ်ယောက်သောသူရှိရာ ထောင့်ချိုးဘက်ကို ကွေ့ရမလား ခြေလှမ်းတွေက ဝေခွဲမရ ။ သူ့ဦးနှောက်က ရှေ့ဆက်သွားဖို့ စေခိုင်းနေပေမဲ့ သူ့စိတ်ကတော့ တွေ့ချင်နေသည်။ ရှင်းသန့်တည် ဆေးလိပ်သောက်နေသည့် ပုံစံကို ။
ခြေလှမ်းကို ဖွဖွနင်းရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ချည်းကပ်သွားမိသည်။ ရှင်းသန့်က ကော်ရစ်ဒါကို လက်ထောက်ပြီး ခေါင်းမော့ထားသည်။ မျက်နှာအနီးတဝိုက်မှာ မီးခိုးငွေ့ဖြူဖြူများက ဝဲလွင့်နေ၏။ အနီးကပ်မဟုတ်တာတောင် ဆေးလိပ်နံ့က သူ့ဆီအထိရောက်လာသည်။တစ်ချိန်က သူ သိပ်မြတ်နိုးခဲ့ဖူးသည့် လက်ချောင်းတွေကြားထဲမှာ စီးကရက်မီးနီနီရဲရဲ ။
' ဆေးလိပ်တွေသောက်တတ်လာတယ် ၊ မိန်းမတွေနဲ့ ဖက်လှဲတကင်း လုပ်တတ်လာတယ် ၊ အတတ်ကောင်းတွေ တတ်လာတာ '
စိတ်ပျက်စွာ ရေရွတ်ရင်း ရှင်းသန့်ကို မြင်ရတာ ဒေါသထွက်သလိုလို ဝမ်းနည်းသလိုလို။ ခံစားချက်ကို တိတိကျကျ အမည်ပေးလို့မရ ။ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် ဂရုမစိုက်မိအောင်သာ ကြိုးစားရမည် ။ ဆုံးဖြတ်ချက်နှင့်အတူ ဘုဏ်းဇေ နောက်ပြန်လှည့်ခဲ့သည့်အချိန် ။
" မသွားပါနဲ့ "
တားဆီးလိုက်သည့် စကားတစ်ခွန်းကြောင့် သွားလက်စ ခြေလှမ်းတို့က တုံ့ခနဲ ။
" မင်းအနားကို ငါ တိုးမလာပါဘူး ၊ မင်း တားထားတဲ့ စည်းအတိုင်း အနည်းဆုံး သုံးလှမ်းအကွာမှာပဲ နေပါ့မယ် ၊ ဒါပေမဲ့ ကျေးဇူးပြုပြီး မင်းဘက်က ငါ မမြင်နိုင်တဲ့ အကွာအဝေးထိတော့ မသွားလိုက်ပါနဲ့ "
ပြန်လှည့်မကြည့်မိအောင် ကြိုးစားရင်း သူ့မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်တစ်စက်က ကြမ်းပြင်ပေါ် ကျဆင်းသွားသည် ။ ရှင်းသန့်တည်က သူ့ကို ငိုရအောင် လုပ်ပြန်ပြီ ။
#PoPoPhoenix
♪လွမ်း - ခင်မောင်တိုး
*****
{ A/N - လောလောဆယ် Feb 9 ရက်နေ့မှာ ပြန်တွေ့မယ်လို့ မှတ်ထားပေးပါဦးနော် ။ အပြောင်းအလဲ ရှိခဲ့ရင် ပိုပိုပြန်ပြောပါ့မယ် ။ စောင့်ဖတ်ပေးကြလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ။
အစစအရာရာ ဂရုစိုက်ကြပါနော်❤️ }
*
*
*
*
*
( Zawgyi )
" ကိုရွင္းသန႔္ ...ျပန္လာၿပီေပါ့ "
ရွင္းသန႔္နား အေျပးေရာက္လာသည့္ႏိုႏိုက မ်က္ရည္ေလးမ်ားပင္ လဲ့ေနသည္။ ႐ုတ္တရက္ သူ႔ကိုေတြ႕လိုက္ရသည့္အေပၚ ဝမ္းသာလြန္း၍ျဖစ္မည္ ။ အာကာတို႔ႏွင့္ ရံဖန္ရံခါ အဆက္အသြယ္ ရွိေပမဲ့ ႏိုႏိုႏွင့္ေတာ့ အခုမွျပန္ဆုံရျခင္းပင္ ။ႏိုႏိုလည္း နီေစြးတို႔ကတစ္ဆင့္ သူတို႔အေၾကာင္းကိုေတာ့ သိၿပီးသားျဖစ္လိမ့္မည္ ။
" ျပန္လာတယ္ရယ္ေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး ၊ ႀကိဳဆိုမဲ့သူမွ မရွိတာေလ "
" အပိုေတြ မေျပာနဲ႔ ဟိတ္ေကာင္ "
ေရာင္ရွိန္က ရွင္းသန႔္ကို ဒရာမာခ်ိဳးခြင့္ မေပးေပ။ ဒါေပမဲ့ ရွင္းသန႔္ တကယ္ အၿပီးျပန္လာတာေတာ့ မဟုတ္ေသးပါ။ သူ႔အလုပ္ေတြက သည္မွာမွ မရွိဘဲေလ ။ စာအုပ္ေတြကလည္း အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္သာ ေရးသားထုတ္ေဝသူမို႔ သူ႔စာဖတ္ပရိတ္သတ္က အဂၤလန္မွာပဲ ပိုမ်ားသည္။ အခုလည္း လကုန္လွ်င္ လန္ဒန္ကို မျဖစ္မေန ျပန္သြားရဦးမည္။
ႏိုႏို႔ကို နီေစြးႏွင့္ အေျခအေနေမးေတာ့ အီလည္လည္ပုံေလးျဖင့္ ေခါင္းရမ္းျပ၏ ။ အဆင့္တက္ေလာက္ၿပီ ထင္ခဲ့တာ မွားသြားသည္။ အခုလည္း နီေစြးကို မျမင္၍ ေမးၾကည့္မွ LA သြားသည္တဲ့ ။ နီေစြးက ဘုဏ္းေဇေမြးေန႔ကိုေတာင္ ျပန္မလာဘူးေပါ့ ။
" ႏိုႏိုလဲ ေက်ာင္းၿပီးကတည္းက ေျမာက္ပိုင္းမွာ ျပန္ေနတယ္ ၊ သူကလဲ LA မွာပဲ သြားေနတာမ်ားတယ္ ၊ ဆိုေတာ့ သိပ္မဆုံျဖစ္ဘူး ေျပာရမွာေပါ့ ကိုရွင္းသန႔္ရယ္ "
" ဒါနဲ႔ လက္ေလွ်ာ့လိုက္တယ္ေပါ့ "
" လက္ေလွ်ာ့တယ္ရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ၊ ဒါေပမဲ့ တစ္ခါတေလလဲ ေတြးမိတယ္ ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖစ္ျဖစ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ တစ္ဘက္က မလိုခ်င္တဲ့အခါ ကိုယ္က အတင္းသြားေပးေနလို႔ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ေလ ၊ သူ႔အတြက္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရာ က်တာေပါ့ "
ဘုဏ္းေဇဆီ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ သူတို႔ဘက္ကို ေက်ာေပးထားၿပီး လူႀကီးေတြႏွင့္ စကားေျပာေန၏ ။ တမင္သက္သက္ သူတို႔ကို ဥေပကၡာျပဳထားတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္ ။ ႏိုႏိုေျပာသလိုဆို သူ႔ဘက္ကေရာ မလိုခ်င္သူကို အတင္းေပးေနသလို ျဖစ္ေတာ့မွာလား ။
ႏိုႏိုႏွင့္ စကားခဏ ဆက္ေျပာၿပီးေနာက္ ေရာင္ရွိန္ လက္ရွိေနသည့္ ကြန္ဒိုကို အတူသြားခဲ့ၾကသည္။ သီဟလည္းပါ၏ ။ ရွင္းသန႔္ရယ္ ၊ သီဟရယ္ ၊ ေရာင္ရွိန္ရယ္ သုံးေယာက္ ။ ဘုဏ္းေဇကိုေတာ့ သည္ေန႔ လိုက္လို႔ရမွာ မဟုတ္သည့္အတူတူ မေခၚခဲ့ၾကပါ ။ လိုက္လို႔ရလည္း ရွင္းသန႔္ပါတာႏွင့္ လိုက္မည့္သူ မဟုတ္မွန္း သိၾကၿပီးသား ။
" တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္ၿပီး မင္းက ဘာလို႔ မိဘေတြနဲ႔ ခြဲေနတာလဲ "
" အိမ္မွာဆို ငါ့အေဖနဲ႔အေမက ငါ့ကို တစ္ခ်ိန္လုံး အိမ္ေထာင္ျပဳခိုင္းေနၾကလို႔ ၊ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဓာတ္ပုံေတြ အထပ္လိုက္ျပၿပီး ဘယ္သူ႔သမီးေလးျဖင့္ သင့္ေတာ္တယ္ ၊ ဘယ္ေကာင္မေလးကေတာ့ မဆိုးဘူးနဲ႔ကြာ ၊ ငါက စိတ္မဝင္စားပါဘူးေျပာေတာ့ ငါ့ကို မိန္းမ မယူခ်င္ရင္ ေယာက္်ားယူလို႔က ေျပာေသးတယ္ "
ေရာင္ရွိန႔္အျဖစ္ကို နားေထာင္ၿပီး ရွင္းသန႔္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ရယ္မိသည္။ အာကာႏွင့္ ေကာင္းယံဆီပါ ဖုန္းေခၚ၍ သူ ျပန္ေရာက္ေနမွန္းေျပာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ခ်က္ခ်င္း ျပန္လာခဲ့မည္ဟု ဆိုၾက၏ ။ ေနာက္ၿပီး အာကာက သူတို႔အဖြဲ႕ လူစုံၿပီမို႔ မိန္းမယူေတာ့မည္ဟုလည္း ေျပာေသးသည္။
ဘာလိုလိုႏွင့္ သူတို႔ေတာင္ အိမ္ေထာင္တစ္ခု တည္ေထာင္ဖို႔ အ႐ြယ္ေတြ ေရာက္လာၾကၿပီပဲ ။
" ရွင္းသန႔္... မင္း ဘာလို႔ ျပန္လာတာလဲ "
ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေရာင္ရွိန္ မရွိခ်ိန္မွ သီဟက တမင္ေ႐ြးၿပီး ေမးသလိုပင္ ။ ဘာလို႔ျပန္လာတာလဲဆိုသည့္ ေမးခြန္းေနာက္မွာ ျပန္လာသည့္အတြက္ ျပစ္တင္ေျပာဆိုလိုသည့္ ေလသံမ်ား ပါေနမွန္း ခံစားရသည္ ။
" ငါ့မိသားစုနဲ႔ ငါခ်စ္တဲ့လူေတြရွိတဲ့ဆီ ျပန္လာတာ အေၾကာင္းျပခ်က္လိုလို႔လား "
ခပ္ၿပဳံးၿပဳံး ျပန္ေျပာလိုက္သည့္ သူ႔စကားအဆုံး ကြက္ခနဲ မ်က္ႏွာပ်က္သြား၏ ။ သီဟမ်က္ႏွာအမူအရာကို သူလည္း မလြတ္တမ္း ဆက္ၾကည့္ေနျဖစ္သည္။
ရွင္းသန႔္ တစ္ခ်ိန္လုံး ကြယ္ဝွက္ထားခဲ့သည့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို ထုတ္ေျပာရမည့္ေန႔ ေရာက္လာၿပီလား ။
" ဒါေတာ့ဒါေပါ့ ၊ ဒါေပမဲ့ မင္း ဘုဏ္းေဇဆီ ျပန္လာတာဆိုရင္ေတာ့ ... "
" ဘာျဖစ္မွာလဲ ၊ ငါ ဘုဏ္းေဇဆီ ျပန္လာတာဆို ဘာျဖစ္မွာမို႔လဲ "
" ရွင္းသန႔္ ၊ အဲဒီေန႔က ငါ မင္းကို နားလည္ေအာင္ ေျပာျပခဲ့တယ္ေနာ္ ၊ ေရွ႕မွာ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သက္ေသေတြလဲ မင္းေတြ႕ၿပီးသားပဲ "
" ဟြန္း... "
ႏႈတ္ခမ္းေလးတစ္ဖက္ တြန႔္႐ုံၿပဳံးေတာ့ သီဟက သူ႔ကို နားမလည္စြာ ျပန္ၾကည့္၏ ။ သူကေတာ့ ဆိုဖာကိုသာ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့မွီၿပီး ထိုင္ေနလိုက္သည္။
သီဟေျပာသည့္ ' အဲဒီေန႔ 'က စကားေတြက ေခါင္းထဲ ျပန္ေပၚလာ၏။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ် သူ မေမ့ခဲ့သည့္ စကားေတြပါ ။
" ထီးနန္းဆက္ခံရမဲ့သူက Gayျဖစ္ေနတာကို ေတာ္ဝင္မိသားစု အေနနဲ႔ လက္ခံမယ္ မထင္ဘူးေနာ္ ၊ ဘုဏ္းေဇနဲ႔မင္း လက္ထပ္မယ္ဆို ျပႆနာေတြ အႀကီးအက်ယ္ တက္မယ္ထင္တယ္ "
" တစ္ႏိုင္ငံလုံးဝိုင္းခ်စ္ၾကတဲ့ မင္းသားေလးဘဝကေန တစ္ႏိုင္ငံလုံးက ဝိုင္းၿပီး လက္ညႇိဳးထိုးၾက ၊ ကန႔္ကြက္လာၾကတဲ့အခါ အဲဒီဒဏ္ေတြကို ဘုဏ္းေဇ ခံႏိုင္ပါ့မလား ရွင္းသန႔္ "
" ဘုဏ္းေဇက သူ႔မိသားစုကိုေရာ ဒီႏိုင္ငံကိုေရာ သိပ္တြယ္တာတဲ့ေကာင္ ၊ သူ႔အေဘးေဝာာ္ေလးလိုသာ စြန႔္ပစ္ခံရရင္ သူ ခံႏိုင္ရည္ရွိမယ္ မထင္ဘူး "
" ဘုဏ္းေဇမွာ တျခားကေလးေတြလို အိပ္မက္ေတြ အမ်ားႀကီး မရွိဘူး ၊ သူ ေမြးလာကတည္းက တစ္ေန႔က်ရင္ သူက ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ ဘုရင္ျဖစ္လာရမယ္ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာရတာ ၊ တကယ္လို႔ သူသာ အိမ္ေရွ႕မင္းသားေနရာက ဖယ္ရွားခံလိုက္ရရင္ သူ႔ဘဝက လုံးဝ အဓိပၸာယ္မဲ့သြားမွာပဲ "
သည္စကားေတြက နဂိုကတည္းက သူ႔မွာရွိသည့္ စိုးရိမ္စိတ္အခ်ိဳ႕ကို အဆုံးစြန္အထိ ျမင့္တက္သြားေစခဲ့သည္။ ခ်စ္ရသူရဲ႕အိပ္မက္ေတြ မပ်က္စီးေစဖို႔ ၊ မိသားစုႏွင့္ မကြဲမကြာ အတူရွိေစဖို႔ ၊ ဘာျပႆနာမွ မရွိဘဲ ထီးနန္းအုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ႏိုင္ေစဖို႔ သူ႔ရင္သူ အကြဲခံၿပီး ခက္ခက္ခဲခဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်ခဲ့ရသည္ ။ ထိုဆုံးျဖတ္ခ်က္က သူ႔ဘဝမွာ အႀကီးမားဆုံး အမွားတစ္ခုျဖစ္ခဲ့သလို မရည္႐ြယ္ပါဘဲ ခ်စ္ရသူကို ေပးခဲ့မိသည့္ စိတ္ဒဏ္ရာလည္း ျဖစ္သြားခဲ့၏ ။ သည္အမွားကို သူ ျပန္ျပဳျပင္ႏိုင္ဖို႔ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ရသည္ ။
" အခု ဘုဏ္းေဇ ေပ်ာ္ေနတယ္လို႔ မင္းထင္လား သီဟ "
သီဟဆီက အေျဖမရ ။
" ဘာျပႆနာမွ မရွိဘဲ ထီးနန္းဆက္ခံခြင့္ရေပမဲ့ သူ႔စိတ္က ေပ်ာ္႐ႊင္မေနရင္ေရာ သူ႔ဘဝက အဓိပၸာယ္ ရွိပါ့မလား "
သီဟက တိတ္ဆိတ္ေနဆဲပင္ ။
" ငါ့ဘဝမွာ အႀကီးမားဆုံး အမွားက အဲဒီေန႔က မင္းျပတဲ့ဓာတ္ပုံကိုၾကည့္ၿပီး မင္းေျပာတဲ့ စကားေတြကို ေခါင္းထဲထည့္ခဲ့မိတာပဲ ၊ ငါ မင္းကို အခု အျပစ္တင္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး ၊ ငါ့ကိုယ္ငါပဲ အျပစ္တင္တာပါ "
" ဒါဆို မင္း အခု ျပန္လာတာက "
" ေတာင္းပန္ဖို႔ေပါ့ ၊ ငါက အမွားလုပ္ခဲ့တဲ့သူပဲ ၊ ငါ့မိဘေတြက ငါတို႔ကို ဆုံးမထားတယ္ ၊ အမွားလုပ္မိရင္ အမွန္ျပန္ျပင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရမယ္ ၊ အျပစ္လုပ္ထားရင္ ေတာင္းပန္တတ္ရမယ္တဲ့ ၊ မင္းမိဘေတြဆီကေရာ မင္း အဲလိုမ်ိဳး အဆုံးမ မခံခဲ့ရဘူးလား "
သီဟက အံတင္းတင္းႀကိတ္လိုက္ပုံရသည္။ ထင္ရွားသည့္ ေမး႐ိုးတို႔က တင္းခနဲျဖစ္သြား၏။ ရွင္းသန႔္လည္း မွီေနရာကေန ခါးကို ျပန္မတ္လိုက္သည္ ။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ ထုတ္ေျပာရမည့္အခ်ိန္ ေရာက္ခဲ့ၿပီ ။
" မင္း အခုအခ်ိန္ထိ ငါနဲ႔ဘုဏ္းေဇအေပၚမွာ နည္းနည္းေလးမွ အျပစ္ရွိစိတ္ေလးမ်ား မခံစားခဲ့ရဘူးလား သီဟ "
" မင္းစကားက ဘာလဲ ၊ ငါ နားမလည္ဘူး "
" ငါကေတာ့ မင္း နားမလည္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလို႔ ထင္တာပဲ "
" မင္း ဘာေျပာခ်င္တာလဲ ၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာစမ္းပါ "
ရွင္းသန႔္ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ထားၿပီး သက္ျပင္းခ်မိသည္။ အမွန္ဆို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ သီဟႏွင့္ အခုလိုေတြ မျဖစ္ခ်င္ခဲ့ပါ ။
" သီဟမင္းတည္ ...အေရးထဲ မင္းနဲ႔ငါက နာမည္တစ္လုံး လာတူေနေသးတယ္ေနာ္ ၊ မင္းနာမည္က တည္ ကေတာ့ ဘာအဓိပၸာယ္လဲ မသိဘူး ၊ ငါ့နာမည္က တည္ ကေတာ့ တည္ၾကည္ျခင္း ၊ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္းလို႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္ ၊ ဒါေပမဲ့ ငါ့ဘဝမွာ ငါအခ်စ္ရဆုံးလူအေပၚကို မ႐ိုးသားဘဲ ဖုံးကြယ္ထားခဲ့မိတဲ့အရာ တစ္ခုရွိတယ္ ၊ အဲဒါက မင္းအေၾကာင္းပဲ "
" မင္း ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ရွင္းသန႔္ "
သီဟအသံက ေဒါသေၾကာင့္ မာထန္လာ၏။ ေသြးဆူေန၍ထင္သည္။ အသားညိဳသူမို႔ နီရဲတာထက္ပိုၿပီး မည္းသည့္အဆင့္ေျပာင္းလာ၏ ။
" မင္းသိထားသလို ငါက ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ သာမန္ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ပါပဲ ၊ ဒါေပမဲ့ ငါ့အေဖကေတာ့ ဘယ္သူဆိုတာ မင္း သိတယ္မို႔လား "
" မင္းအေဖ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါက ငါနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ "
" မင္း ဘယ္သူလဲဆိုတာ ငါေရာ ငါ့အေဖေရာ သိခဲ့တယ္ဆိုရင္ေရာ မင္းနဲ႔ဆိုင္သြားၿပီလား "
" ဘာ "
" ငါ အကုန္သိခဲ့တယ္ သီဟ ၊ ဟိုအရင္ကတည္းက မင္း ဘယ္သူလဲ ၊ ဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲဆိုတာ မင္း ဝန္မခံလဲ ငါ အကုန္သိခဲ့တယ္လို႔ ၊ သိတာေတာင္ ငါက မင္းကို အျပစ္မတင္ဘဲ နားလည္ေပးခဲ့တာ ၊ မင္းမွာလဲ မင္းခံစားခ်က္နဲ႔မင္း ရွိခဲ့မွာပဲလို႔ သတ္မွတ္ၿပီး နားလည္ေပးခဲ့တာ ၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒါနဲ႔ပဲ မင္းခံစားခ်က္ေတြ မင္းလုပ္ရပ္ေတြက အမွန္ျဖစ္သြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ "
သူ႔ကိုၾကည့္ေနသည့္ သီဟမ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ ထိတ္လန႔္တုန္လႈပ္မႈေတြ ပါလာမွန္း သူဖတ္လို႔ရပါသည္ ။ သီဟဆီက ဘာသံမွ ထြက္မလာေတာ့ေပမဲ့ေပါ့ ။
" မင္းတစ္ခုေတာ့ သိထားေနာ္ ၊ ဘုဏ္းေဇကို မင္းအေၾကာင္းေတြ ေျပာၿပီး သူ ငါ့အေပၚ စိတ္နာေနတာေတြ ေျပသြားေအာင္ ငါ လုပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး ၊ ငါလုပ္မိတဲ့အျပစ္က ငါနဲ႔ပဲဆိုင္တယ္ေလ ၊ တျခားတစ္ေယာက္အေပၚမွာ ပုံခ်ၿပီး ေျဖရွင္းတာမ်ိဳး ငါ မလုပ္ဘူး "
"-------"
" ဒါေပမဲ့ မင္းဆီမွာ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အေပၚ အားနာတဲ့စိတ္ ၊ အျပစ္ရွိတဲ့စိတ္ေလးမ်ား ခံစားခဲ့ရမယ္ဆိုရင္ ငါ့ကို သိခြင့္ေတာ့ေပးပါ "
ဧည့္ခန္းထဲမွာ စကားသံတို႔ တိတ္ဆိတ္သြားသည္ ။ ရွင္းသန႔္က ဆိုဖာေပၚ ျပန္မွီၿပီး သီဟက ဒူးႏွစ္ဖက္ေပၚ လက္ေထာက္ၿပီး ငူငူႀကီးထိုင္ေန၏ ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တံခါးအကြယ္ကေန သူတို႔ေျပာသမွ် ေရာင္ရွိန္ရပ္နားေထာင္ေနခဲ့တာကိုေတာ့ မျမင္ၾကေပ။
သို႔ေသာ္လည္း ရွင္းသန႔္က အလုံးစုံကို တိတိက်က် ေျပာမသြား၍ ေရာင္ရွိန႔္ဆီမွာ ေမးခြန္းမ်ားစြာ က်န္ခဲ့သည္ ။ သီဟက ဘယ္သူလဲ ၊ ဘာေတြလုပ္ခဲ့တာလဲ သိခ်င္လာသည္ ။
ဘာရယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ေပမဲ့ ရွင္းသန႔္ႏွင့္ ဘုဏ္းေဇၾကားမွာလည္း ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြအျပင္ လြဲေခ်ာ္ေနတာ တစ္ခုခုရွိလိမ့္မည္ဟု ထင္သည္ ။
လင္းေရာင္ရွိန္ အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ဘဲ ရွင္းသန႔္တို႔ မၾကားႏိုင္သည့္ေနရာသြားကာ သူ႔အေဖဆီ ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းေကာက္ဆက္လိုက္၏ ။
" ဒယ္ဒီ ... သား အကူအညီတစ္ခုေလာက္ ေတာင္းခ်င္လို႔ ၊ ဒယ္ဒီ့မိတ္ေဆြ ေထာက္လွမ္းေရးဘက္က ဦေက်ာ္ႏိုင္နဲ႔ သားကို ခ်ိတ္ေပးပါ "
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ ၊ မင္း ဘာေတြလုပ္ဦးမလို႔လဲ "
အိမ္မွာမေန၍ သူ႔ကို မၾကည္ေနသည့္ သူ႔အေဖေလသံက စိတ္ပူသေယာင္ေယာင္ ၊ စိတ္ဆိုးသေယာင္ေယာင္ ။
" ဘာမွမလုပ္ပါဘူး ဒယ္ဒီရာ ၊ ကိစၥေလးရွိလို႔ပါ "
" သားေလးတစ္ေယာက္ေမြးထား ၊ ငယ္ငယ္က ေအးလွ ေအးလွနဲ႔ အဟုတ္မွတ္တယ္ ၊ ႀကီးလာေတာ့ ဘာေတြလုပ္မွန္းကို မသိဘူး ၊ လုပ္ငန္းစုႀကီး တစ္ခုလုံး ရွိေနပါရဲ႕နဲ႔ ၊ ကုမၼဏီသက္သက္ ခြဲေထာင္လို႔ေထာင္ ၊ အေဖနဲ႔အေမကိုပစ္ၿပီး အိမ္ခြဲေနလို႔ေန ၊ မိဘျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵက် အေလးမထား "
ဖုန္းကို နားႏွင့္ ေဝးရာ ခြာထားလိုက္ရသည္။ သူ႔အေဖက သူ႔ကို ႀကဳံရင္ႀကဳံသလို ေပါက္ေပါက္ေဖာက္တတ္တာ အက်င့္ ။
" ငါ ေျပာတာ ၾကားလား ေဟ့ေကာင္ "
" ဗ်ာ ဒယ္ဒီ "
" မင္း မိန္းမယူမွာျဖင့္ယူ ၊ ေယာက္်ားယူမွာျဖင့္ယူ ၊ ဘာယူယူ မ်ိဳးဆက္ေတာ့ ရေအာင္လုပ္ေပးလို႔ "
ဖုန္းသာ ခ်ပစ္လိုက္ရေတာ့သည္။ အေရးထဲ ဒယ္ဒီကတစ္မ်ိဳး ။
*****
" အမွတ္ (၁) အေျခခံပညာအထက္တန္းေက်ာင္း
ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား ေတြ႕ဆုံပြဲ "
ေက်ာင္းဝင္းထဲကို ေျခခ်လိုက္သည္ႏွင့္ ခေရပင္တန္းဆီမွလာသည့္ ခေရပန္းရနံ႔တို႔က ႏွာသီးဖ်ားဆီ တိုးဝင္ႏႈတ္ဆက္လာသည္။ အထက္တန္းၿပီးကတည္းကဆို ရွင္းသန႔္ ေက်ာင္းကို မေရာက္ျဖစ္တာ ဆယ္ႏွစ္ ။ သည္ဆယ္ႏွစ္အတြင္း ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ အပင္ေတြပိုမ်ားလာသည္။ အေဆာက္အဦးအသစ္တခ်ိဳ႕လည္း တိုးလာ၏ ။ ေက်ာင္းကန္တင္းက သူတို႔တုန္းကထက္ ပိုႀကီးလာသလို မုန႔္ဆိုင္ေတြလည္း ပိုမ်ားလာသည္။ အသစ္ျပဳျပင္ထားသည့္ အားကစားကြင္းကလည္း ပိုအဆင့္ျမင့္လာ၏ ။
တစ္ေက်ာင္းလုံးကို မ်က္စိျဖင့္ လိုက္လံၾကည့္ရႈရင္း စိတ္အစဥ္က အတိတ္ေန႔ရက္ေတြဆီ အလည္ေရာက္သြားသည္။
သည္ခေရပင္တန္းေအာက္ကေန မနက္တိုင္း တစ္စုံတစ္ေယာက္အလာကို သူထိုင္ေစာင့္ခဲ့ဖူးသည္။ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ထိုင္ေစာင့္ေနတာကိုလည္း ခံခဲ့ရဖူး၏။ ထိုသူသည္ ရွင္းသန႔္ဆံပင္ေတြၾကား ခေရ႐ြက္ေလး ကပ္ေနလွ်င္ ဖယ္ရွားေပးတတ္ၿပီး ခေရပြင့္ေလး တင္ေနလွ်င္ေတာ့ သူ႔ကိုမေျပာဘဲ သည္တိုင္းၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးေနတတ္ျပန္သည္ ။
ႏွစ္ေယာက္သား ေက်ာင္းဝင္းအႏွံ႔ တစ္ေယာက္သြားေလရာတစ္ေယာက္ ေျခရာထပ္ေအာင္ ေလွ်ာက္လိုက္ခဲ့ၾကၿပီး ေက်ာင္းေဆာင္ေရွ႕က ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာလည္း လြယ္အိတ္ကိုယ္စီ ေခါင္းခုကာ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ခဲ့ၾကဖူးသည္ ။ E ပုံသဏၭာန္ အေဆာက္အဦးႀကီး၏ ေလွကားထစ္ေတြေပၚ နင္းေလွ်ာက္ရင္း ေခ်ာကလက္တစ္ခုကို ႏွစ္ေယာက္အတူ မွ်စားခဲ့ဖူးသလို ဟယ္ရီေပၚတာဇာတ္လမ္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးလည္း ရန္ျဖစ္ခဲ့ၾကဖူး၏ ။ သည္ေက်ာင္းထဲမွာပဲ သူတို႔ေတြ အတူတူ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့ၾကဖူးသည္ ။ သည္ေက်ာင္းထဲမွာပဲ သူတို႔ေတြ အသက္အႏၲရာယ္ႏွင့္လည္း ရင္ဆိုင္ခဲ့ရဖူး၏။
အခုေတာ့ အရာအားလုံးက အတိတ္သက္သက္သာ ။
" ဟာ ဟိုမွာ... ဦးဦးဘုဏ္းေဇရယ္ "
ေက်ာင္းထဲကို ေဝ့ၾကည့္ရင္း ရွင္းသန႔္ အေတြးမ်ားေနစဥ္ ေဘးကေနအတူပါလာသည့္ ေဘာ္ဘီ့အသံေၾကာင့္ အေတြးစတို႔ ျပတ္ေတာက္သြား၏ ။ ေဘာ္ဘီေလးက သူတို႔ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္ႏွင့္အတူ လိုက္လာျခင္းျဖစ္ၿပီး ေလာေလာဆယ္ ရွင္းသန႔္ေဘးမွာ ရွိေနခ်ိန္ ။ ေဘာ္ဘီလက္ညႇိဳးၫႊန္ျပရာမွာ နန္းေတာ္က ကားသုံးစီးႏွင့္အတူ ဘုဏ္းေဇတို႔ေမာင္ႏွမတေတြကို ေတြ႕ရသည္။ သူ႔ကိုေတာ့ ဘုဏ္းေဇက ျမင္ေသးဟန္မတူပါ ။
" သားသား သြားႏႈတ္ဆက္လိုက္ဦးမယ္ ၊ ဦးဦးရွင္းရွင္း ဒီနားခဏေနခဲ့ေနာ္ "
" ဟမ္! "
တူေတာ္ေမာင္ကို ရွင္းသန႔္ အံ့ဩသြားသည္ ။ ေဘာ္ဘီေျပာေနပုံက ဘုဏ္းေဇကိုျမင္တာႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းကိုျမင္လိုက္သလိုမ်ိဳး တရင္းတႏွီး မဟုတ္လား ။
" မင္းက သူ႔ကိုသိလို႔လား "
" သိတာေပါ့ ၊ ဦးဦးဘုဏ္းေဇက အိမ္ေရွ႕မင္းသားေလ ၊ ဦးဦးကေရာ ဒါေလးေတာင္ သိဘူးလား "
ေဘာ္ဘီက သူ႔ကို ' တုံးရန္ေကာ ' ဟူေသာ အၾကည့္မ်ိဳးျဖင့္ပါ ၾကည့္ေသး၏ ။ ရွင္းသန႔္ ျပန္ေရာက္ကတည္းက အႏွီေလးႏွစ္သားဆီက ခဏခဏ အႏွိမ္ခံရသည္။ သူတို႔တစ္အိမ္လုံးမွာ ေဘာ္ဘီက ဆရာႀကီး ။
" သိပါတယ္ကြ ၊ ဒါေပမဲ့ မင္းက သြားႏႈတ္ဆက္ရေအာင္အထိ သူနဲ႔ခင္လို႔လားေမးတာ ၊ ဟိုက အိမ္ေရွ႕မင္းသားေလ ၊ မင္း မေၾကာက္ဘူးလား "
" ေၾကာက္ပါဘူး ၊ သားသားက ဦးဦးဘုဏ္းေဇနဲ႔ ခင္ၿပီးသား "
" ဘယ္လိုလုပ္ခင္တာလဲ "
" ဦးဦးဘုဏ္းေဇက ေဖနဲ႔ခဏခဏေတြ႕တယ္ေလ ၊ သားသားလဲ ေဖနဲ႔လိုက္သြားရင္း ခင္တာ "
စိတ္ဝင္စားစရာ ။ ကိုခန႔္က ဘုဏ္းေဇႏွင့္ ခဏခဏေတြ႕သည္တဲ့ ။ သည္ကိစၥ ရွင္းသန႔္ကို တစ္ခါမွ် ေျပာမျပခဲ့ဖူးပါ ။ လႊတ္ေတာ္အမတ္ႏွင့္ အိမ္ေရွ႕မင္းသား ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေတြ႕ၾကတာလဲမသိ ။ သတင္းမီဒီယာေတြမွာ မေဖာ္ျပဖူးပုံအရ လူမသိေအာင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေတြ႕ဆုံၾကျခင္းျဖစ္လိမ့္မည္ ။
" ေနပါဦး သူတို႔က ႏွစ္ေယာက္တည္း ေတြ႕ၾကတာလား ၊ တျခားသူေတြေရာ ပါေသးလား "
" သားသားေရာ ပါပါတယ္ဆို ဦးဦးကလဲ ၊ သုံးေယာက္ေပါ့ ၊ တစ္ ႏွစ္ သုံးေလ ၊ ဒါေလးေတာင္ တြက္တတ္ဘူးလား "
လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားပါ ခ်ိဳးၿပီး ေရတြက္ျပသည့္ တူျဖစ္သူေၾကာင့္ မၿပဳံးဘဲမေနနႏိုင္ေတာ့ ။ ေဘာ္ဘီက ပ်ံ႕ပ်ံ႕ရဲ႕ အသည္းေၾကာ္မို႔ထင္သည္ ။ သူႏွင့္ကိုခန႔္ ငယ္ငယ္ကထက္ စကားပိုတတ္ၿပီး အမ်ားႀကီးလည္း ပိုလည္သည္။
" ဒါဆို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕တဲ့အခါ ဘာအေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကလဲ "
" ဒါေတာ့ သားသား သိဘူးေလ ၊ သားသားက ခုမွ ကေလးရွိေသး ၊ ဦးဦးေမးခြန္းေတြကလဲ ၿပီးေတာ့ဘူး ၊ စိတ္ညစ္လာၿပီ "
ေျခေထာက္ေလးေဆာင့္ကာ ရွင္းသန႔္ကို စိတ္မရွည္သလိုၾကည့္ၿပီး ဘုဏ္းေဇရွိရာကိုလည္း လွမ္းၾကည့္ေသး၏ ။ ဘုဏ္းေဇကို တအားသြားႏႈတ္ဆက္ခ်င္ေနပုံရသည္ ။
" တစ္ခုပဲ ထပ္ေမးမယ္ ၊ ဒီတစ္ခုပဲ ၊ သူတို႔ေျပာတဲ့အထဲမွာ ဦးဦးနာမည္ ပါလား "
" ပါဘူး ပါဘူး "
ခုနက ေမးခြန္းကို မသိေပမဲ့ ဒါက်သိသည္။ လက္ခါျပ႐ုံမက ဆံပင္အေကာက္ေလးမ်ားပါ လႈပ္သြားသည္အထိ ေခါင္းရမ္းျပ၏။ ေနာက္ၿပီး ရွင္းသန႔္ ဘာမွ်ထပ္မေျပာခင္ ဘုဏ္းေဇရွိရာ ေျပးသြားေတာ့သည္။ ထိုစဥ္ ရွင္းသန႔္ေဘးမွာလည္း ကားေလးတစ္စီး ထိုးရပ္လာ၏။
" ဦးဦးဘုဏ္းေဇ ...မဂၤလာပါ "
ဘုဏ္းေဇ ကားေပၚကဆင္းလာၿပီး အခမ္းအနားျပင္ဆင္ထားသည့္ေနရာမသြားေသးဘဲ မမေဒဝီႏွင့္အတူ စကားရပ္ေျပာေနခ်ိန္ သူ႔ေရွ႕ေရာက္လာေသာ ကေလးေလးေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြက အလိုအေလ်ာက္ ၿပဳံးမိသြားသည္။
" မဂၤလာပါ ...ေဘာ္ဘီေလး "
ေကာက္ေကြးေနေသာ ဆံပင္ေလးမ်ားအေပၚ အုပ္ကိုင္ၿပီး သူျပန္ႏႈတ္ဆက္ေသာအခါ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးႏွစ္ဖက္ မို႔တက္လာသည္အထိ ရယ္ျပသည္။ သည္ေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြမွာ သူ႔စိတ္ကို ၾကည္လင္ေပ်ာ္႐ႊင္ေစသည့္အရာ အနည္းအငယ္အတြင္း သည္ကေလးေလးလည္းပါ၏ ။
" ေဖေဖနဲ႔အတူ လိုက္လာတာလား "
" ဟုတ္ ...ေဖေရာ ၊ တီပ်ံ႕ေရာ ၊ ၿပီးေတာ့ ဦးဦးရွင္းရွင္းေရာ ပါတယ္ ၊ ဟိုမွာေလ သားသားဦးဦး "
ေဘာ္ဘီျပသည့္ေနရာ မ်က္စိေရာက္သြားခ်ိန္ ေတြ႕လိုက္ရသည့္ျမင္ကြင္းက ၾကည္ေနသည့္သူ႔စိတ္ကို မႈန္မႈိင္းသြားေစ၏ ။ ရွင္းသန႔္တည္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေပြ႕ဖက္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ရယ္ေမာေနသည္။ ထိုမိန္းကေလးက တျခားသူေတာ့မဟုတ္။ လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက သူတို႔ေရွ႕ကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သည့္ ျမတ္မႉးခင္ပင္ ။ ၾကည့္ရတာ အဂၤလန္မွာ ျမတ္မႉးခင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးမႈအတိုင္းအတာေတြ တိုးတက္လာပုံရ၏ ။
တစ္ႏွစ္မွ် ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ႕ဆုံပြဲကို မလာဖူးသူႏွစ္ဦးအား သည္ႏွစ္အတူတြဲေတြ႕ရသျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္က လူတစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ရွင္းသန႔္ႏွင့္ျမတ္မႉးခင္ကို အကဲခတ္ေနၾကသည္။ ဘုဏ္းေဇရင္ထဲမွာ ခါးသီးမႈတို႔ျဖင့္ တင္းက်ပ္လာ၏။ နီးကပ္စြာရပ္ေနသည့္ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုကို အေဝးႀကီးကြဲသြားေအာင္ ဆြဲခြာပစ္ခ်င္သည္။ ရယ္ေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ပိတ္သြားေအာင္ တားဆီးပစ္ခ်င္၏။ သို႔ေသာ္္လည္း ရွင္းသန႔္တည္က သူႏွင့္ ဘာမွ်သက္ဆိုင္ျခင္း မရွိသည့္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီ မဟုတ္လား။ သူ႔အေနႏွင့္ ထိုျမင္ကြင္းကေန မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ဖို႔သာရွိသည္ ။
" သားသားဦးဦးက ႏိုင္ငံျခားမွာေနတာေလ ၊ ျပန္လာတာ ၾကာေသးဘူး ၊ ဦးဦးဘုဏ္းေဇကို သားသားဦးဦးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းလုပ္ရေအာင္ မိတ္ဆက္ေပးမယ္ေနာ္ "
" သူငယ္ခ်င္း မလုပ္ခ်င္ပါဘူးကြာ "
" ဟင္...ဘာလို႔လဲ "
" မင္းရဲ႕ဦးဦးက လူဆိုးမို႔ "
သူ႔စကားေၾကာင့္ ေဘာ္ဘီ့မ်က္ႏွာေလးက ေတြးေတြးဆဆျဖစ္သြားသည္။ ထိုကေလးေလး၏ ပါးျပင္ကို လက္ညႇိဳးရယ္လက္မရယ္ႏွင့္ ညင္သာစြာဖိဆြဲၿပီး ႏႈတ္ဆက္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေတြ႕ဆုံပြဲက်င္းပသည့္ ေနရာကို ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့၏။ သူ႔စိတ္အာ႐ုံတစ္ခုလုံးကေတာ့ သူ႔ေနာက္ေက်ာက ျမင္ကြင္းဆီမွာသာ က်န္ခဲ့သည္။
ရွင္းသန႔္တည္ သူ႔ဘဝထဲ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ေရာက္လာတာ သူ႔ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးဖို႔သက္သက္ျဖစ္လိမ့္မည္ ။
အခမ္းအနားျပင္ဆင္ထားသည့္ေနရာေရာက္ေတာ့ ေရွ႕ဆုံးက စားပြဲမွာ ဝင္ထိုင္ျဖစ္သည္။ မမေဒဝီက သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ အဖြဲ႕က်ေနၿပီျဖစ္၍ သူႏွင့္ ဝိုင္းခ်င္းကြဲသြား၏။ ေရာင္ရွိန္ႏွင့္သီဟက ဆယ္မိနစ္ခန႔္ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္လာသည္။
Stage မပါေသာ္လည္း သူတို႔ထိုင္သည့္ေရွ႕နားမွာ တီးဝိုင္းတစ္ခုႏွင့္ အမွတ္တရ သီခ်င္းဝင္ဆိုေနၾကသူမ်ားလည္းရွိသည္။ ဘယ္အ႐ြယ္ေရာက္ေရာက္ အထက္တန္းေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ေတြ႕ရျခင္းက လက္ရွိအသက္အ႐ြယ္ႏွင့္ အေနအထားေတြကို ေမ့သြားၿပီး စိတ္ေတြႏုပ်ိဳသြားရသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ ။ ေရာင္ရွိန္က သူ႔ကို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေလာက္ တက္ဆိုဖို႔ တိုက္တြန္းေပမဲ့ သူကေတာ့ လက္မခံျဖစ္ပါ။
ထိုအခ်ိန္ ဂီတာတစ္လက္ကိုဆြဲၿပီး သီခ်င္းဆိုဖို႔ ေရွ႕ထြက္လာသူေၾကာင့္ အံ့ဩမင္သက္သြားရျပန္သည္ ။
" ေျဖာင္း...ေျဖာင္း...ေျဖာင္း "
ပထမဆုံးထြက္လာသည့္ လက္ခုပ္အားေပးသံက ျမတ္မႉးခင္ဆီမွ ဟုတ္ပါေလစ ။
" ၾကားသားမိုးႀကိဳးပါလား...ရွင္းသန႔္လိုလူမ်ိဳးက လူေရွ႕သူေရွ႕ထြက္ၿပီး သီခ်င္းဆိုမလို႔တဲ့ "
ေရာင္ရွိန္ကေတာ့ မေနႏိုင္စြာ ပါးစပ္ကထုတ္ေျပာသည္။ သီခ်င္းဆို႐ုံတင္ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ ။ ရွင္းသန႔္က ဂီတာေတြပါ တီးတတ္လာတာ မဟုတ္လား ။ ဟိုအရင္ ဘုဏ္းေဇ ဂီတာတီးသင္ေပးရမလား ေမးတုန္းက လက္နာ၍ မသင္ခ်င္ဘူး ျငင္းခဲ့သူကေလ ။ အခုလို လူေတြအမ်ားႀကီးေရွ႕ မေျပာႏွင့္ ။ သူတို႔ႏွင့္အတူေတာင္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆုံးေအာင္ လိုက္မဆိုဖူးခဲ့သူကေလ ။
ဟုတ္သားပဲ ။ အခု သူျမင္ေနရသည့္လူက တစ္ခ်ိန္က သူ႔ရဲ႕ရွင္းသန႔္တည္မွ မဟုတ္ေတာ့ဘဲေလ ။ အခ်ိန္ကာလေတြလည္း ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သလို လူေတြလည္း ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား ။ သူတို႔ႏွစ္ဦးၾကားမွာ အတိတ္က အမွတ္တရေတြကလြဲၿပီး အရာရာေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား ။
" သူ ဘာသီခ်င္းဆိုမယ္ ထင္လဲ ဘုဏ္းေဇ "
" ငါ စိတ္မဝင္စားဘူး "
သည္အေျဖကို သူ႔ႏႈတ္က ခပ္မာမာထြက္လာေပမဲ့ ၾကားလိုက္ရသည့္ သံစဥ္ေၾကာင့္ သူ႔ႏွလုံးသားကေတာ့ အေဝးႀကီးက ေျပးလာရသူတစ္ဦးလို တုန္ရီေမာဟိုက္သြားရသည္။ ေနာက္ၿပီး ဂီတာတီးေနသူရဲ႕ မ်က္ဝန္းညိဳမ်ားက သူ႔ဆီ တည့္တည့္ၾကည့္ၿပီး ဆိုလာသည့္သီခ်င္းက ' လြမ္း ' တဲ့ေလ ။
♪ လြမ္း...ရင္ထဲလႈိက္လို႔ အတိတ္ကိုလြမ္း
လြမ္း...ရင္ထဲရွိတဲ့ ဒီဇာတ္လမ္း
ေႏြရာသီ ႐ြက္ေႂကြ
ေျမေပၚ ေျပးလႊားလို႔ လြင့္ေနစဥ္မွာ
သူ႔တစ္ေယာက္ကို သတိတရနဲ႔
တမ္းတလို႔ လြမ္းမိတယ္ေလ ♪
အသံကတစ္ဆင့္ တမ္းတလႈိက္ေမာမႈကို ၾကားရသည္။ အၾကည့္မွတစ္ဆင့္ ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးမႈကို ေတြ႕ရ၏။ ရွင္းသန႔္၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ဂီတာႀကိဳးကို တီးခတ္ေနတာ မဟုတ္ဘဲ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ တ႐ြ႐ြေျပးလႊားေနသလို ဘုဏ္းေဇခံစားရသည္။ ဆက္မၾကည့္မိဖို႔ ႀကိဳးစားရင္းကပဲ တစ္ခုခ်င္းကို အေသးစိတ္လိုက္ၾကည့္မိျပန္၏ ။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ဂီတာတီးေနသူက မ်က္ႏွာကို ေအာက္ငုံ႔ၿပီး မ်က္ရည္သုတ္တာကို ျမင္လိုက္ရသည့္အခါ သူ႔ရင္ထဲမွာလည္း စူးခနဲ ပူေလာင္ေအာင့္မ်က္သြားရသည္။
အခု ရွင္းသန႔္တည္က ငိုေနတာလား ။ လမ္းခြဲခဲ့သည့္ေန႔ကေတာင္ မ်က္ရည္တစ္စက္မက်ခဲ့သူက ။ သူငိုေနသည့္အခ်ိန္မွာေတာင္ ငိုရမည့္အ႐ြယ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးဟု ေျပာထြက္သြားခဲ့သူက ။ အခုက် ေခါင္းငုံ႔ၿပီး မ်က္ရည္ခိုးသုတ္ေနတာတဲ့လား ။ သည္နည္းႏွင့္ သူ႔စိတ္ေတြ ေပ်ာ့ညံ့သြားေစခ်င္ပုံရသည္။ သည္နည္းႏွင့္ သူ႔ကို က႐ုဏာသက္ေစခ်င္ပုံရသည္ ။
အႀကိမ္ႀကိမ္ဆြဲထားသည့္ၾကားက ျဖဳတ္ခ်သြားသည့္ လက္တစ္စုံ ။ အတန္တန္ေတာင္းပန္ေနသည့္ၾကားက ထြက္သြားသည့္လူတစ္ေယာက္။ သူငိုခဲ့ရသည့္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာတုန္းကေရာ လာၿပီး က႐ုဏာသက္ေပးခဲ့လို႔လား ။
ဘုဏ္းေဇ သည္ေနရာမွာ ဆက္မေနခ်င္ေတာ့။ သည္သီခ်င္းကိုလည္း ဆက္နားမေထာင္ႏိုင္ေတာ့ ။ သူ မတ္တပ္ထရပ္ေတာ့ ေရာင္ရွိန္က ေမာ့ၾကည့္သည္။ ေနာက္ၿပီး ေခါင္းကိုျဖည္းညင္းစြာ ရမ္း၏ ။ ထိုစဥ္ ျမတ္မႉးခင္က လူေတြၾကားကထြက္လာၿပီး ရွင္းသန႔္ထံ ႏွင္းဆီပန္းတစ္ပြင့္ကမ္းေပးသည္။ ၿပဳံးၿပဳံး႐ႊင္႐ႊင္ႏွင့္ ေဘးနားကပ္ၿပီးလည္း တီးတိုးေျပာေသး၏။ ရွင္းသန႔္ကလည္း ထိုနည္းတူ ျပန္တုံ႔ျပန္သည္။ သူတို႔ ဘာေတြေျပာေနၾကလဲမသိ။ သိလည္းမသိခ်င္ေတာ့ပါ။ ဘုဏ္းေဇ ေက်ာခိုင္းၿပီးသာ ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္ ။
ဝန္ခံရလွ်င္ သူလည္း အတိတ္က အမွတ္တရေတြကို ရင္္ထဲက လႈိက္ၿပီးလြမ္းပါသည္။ သို႔ေသာ္ ပစၥဳပၸာန္မွာေတာ့ ျပန္မလိုခ်င္ေတာ့ပါ ။
Student cornerမွာ လူရွင္းသျဖင့္ ဘုဏ္းေဇ တစ္ေယာက္တည္း သြားထိုင္ေနခဲ့တာ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ။ အေတြးေတြကေတာ့ ေတာင္စဥ္ေရမရ ။ တစ္ခါတရံ စစ္မႈထမ္းခဲ့ရသည့္ ေန႔ရက္ေတြ ျပန္သြားခ်င္သည္။ ျပင္းထန္လြန္းသည့္ ေလ့က်င့္ေရးေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈေတြ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ရင္ထဲက ဒဏ္ရာေတြေတာ့ သက္သာသလို ခံစားခဲ့ရခ်ိန္ေတြ ။
" အငယ္ေလး ဘယ္ထသြားလိုက္တာလဲ "
မမေဒဝီဆီက ဝင္လာသည့္ message ။
" လာၿပီ မမ "
မမက သူႏွင့္ရွင္းသန႔္အေၾကာင္းကို မသိခဲ့ေပမဲ့ သည္ႏွစ္ေတြထဲ သူ မေပ်ာ္မ႐ႊင္ျဖစ္ေနခဲ့တာကိုေတာ့ ရိပ္မိဟန္တူသည္။ အခ်ိန္ရလွ်င္ရသလို သူ႔ကို အေဖာ္လာလုပ္ၿပီး ဂ႐ုစိုက္ေပးတတ္၏ ။ မမေဒဝီ စိတ္မပူရေအာင္ သူလည္း အတတ္ႏိုင္ဆုံးႀကိဳးစားၿပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေနထိုင္ခဲ့ပါသည္။ သူ႔ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ အစ္မေလး။ လက္ထပ္ေတာ့မည္ဆိုေတာ့ ဝမ္းသာရသလို စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းေတာ့ ႏွေျမႇာမိသား ။
" ဦးဦး လူဆိုး ၊ ရမ္းဆိုးတယ္ ၊ ဘိုးနဲ႔လဲတိုင္မယ္ ၊ ဘြားနဲ႔လဲတိုင္မယ္ ၊ ေဖနဲ႔လဲတိုင္မယ္ ၊ ေမနဲ႔လဲတိုင္မယ္ ၊ တီပ်ံ႕နဲ႔လဲတိုင္မယ္ ၊ ကုန္လုံးနဲ႔ တိုင္ပစ္မယ္ "
ေတြ႕ဆုံပြဲရွိရာ ျပန္သြားေနသည့္လမ္းမွာ ေထာင့္ခ်ိဳးတစ္ခုကေန လႈပ္တုပ္လႈပ္တုပ္ ထြက္လာသည့္ ေဘာ္ဘီႏွင့္ ဘုဏ္းေဇထိပ္တိုက္ဆုံ၏ ။ ေဘာ္ဘီေလးက တရႈးရႈးျဖင့္ တစ္ခုခုကို စိတ္ဆိုးေနပုံရသည္။ ပါးစပ္ကလဲ ဘာေတြ႐ြတ္ေနမွန္းမသိ။
" ေဘာ္ဘီ "
" ဦးဦးဘုဏ္းေဇ "
" ဘာျဖစ္လာတာလဲ "
" ဦးဦးရွင္းရွင္းေပါ့ ၊ ဆလိပ္ေတြေသာက္ေနတယ္ ၊ ရမ္းဆိုးတယ္ "
" ဘာရယ္ "
" ဆလိပ္ေလ ဆလိပ္...ဟူး ဟူး "
လက္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပါးစပ္နားကပ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စူေထာ္ကာ ေဆးလိပ္ဖြာသလို လုပ္ျပသည့္ပုံေလးက ခ်စ္စဖြယ္အတိ ။
" ဪ ... ေဆးလိပ္ "
" ဟုတ္ ...ဟိုဘက္မွာ ဦးဦးရွင္းရွင္း ဆလိပ္ေတြ မ်ားႀကီး ေသာက္ေနတယ္ ၊ တီပ်ံ႕က ေျပာတယ္ ၊ အဲဒါေတြက ေကာင္းဘူးတဲ့ ၊ လူဆိုးေတြမွ ေသာက္တာတဲ့ ၊ ဦးဦးရွင္းရွင္းကို တီပ်ံ႕နဲ႔ သြားတိုင္မို႔ ၊ အိမ္ေရာက္ရင္ ဘိုးတို႔နဲ႔လဲ ျပန္တိုင္မယ္ "
" ဪ "
ဪကလြဲၿပီး ဘုဏ္းေဇမွာ ျပန္ေျပာစရာမရွိ ။ တကၠသိုလ္တက္တုန္းက သူတို႔ေတြ တစ္ခါတရံ အရက္ေသာက္တတ္ၾကေပမဲ့ ေဆးလိပ္ေတာ့ ဘယ္သူကမွ် စမ္းမၾကည့္ခဲ့ၾကဖူးပါ ။ အခုေတာ့ ရွင္းသန႔္က ေဆးလိပ္ေတြပါ ေသာက္တတ္ေနၿပီေပါ့ ။
" သားသား သြားလိုက္ပါဦးမယ္ေနာ္ ဦးဦးဘုဏ္းေဇ ၊ ဒီကိစၥ ရမ္းေရးႀကီးေနလို႔ "
" အင္းပါ ...ျဖည္းျဖည္းသြား "
ေဘာ္ဘီေလးက ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး သူ႔ေရွ႕ကေန ခပ္သြက္သြက္ထြက္သြားသည္ ။ ေနာက္ၿပီး တစ္ခုခု ေျပာစရာ က်န္ေသးပုံျဖင့္ သူ႔ဆီ ျပန္လွည့္လာျပန္၏ ။
" ဒါနဲ႔ ဦးဦးဘုဏ္းေဇက ဘုရင္ႀကီးျဖစ္မဲ့သူဆိုေတာ့ ဦးဦးဘုဏ္းေဇကိုလဲ တိုင္ရမွာေပါ့ ၊ သားသားဦးဦးကို ဆလိပ္ေတြ မေသာက္ဖို႔ ဆုံးမေပးပါဦးေနာ္ "
ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး ထြက္သြားသည့္ ကေလးေလး၏ ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းသာခ်မိသည္ ။ ဘုဏ္းေဇ ေရွ႕ဆက္သြားရမလား ၊ တစ္ေယာက္ေသာသူရွိရာ ေထာင့္ခ်ိဳးဘက္ကို ေကြ႕ရမလား ေျခလွမ္းေတြက ေဝခြဲမရ ။ သူ႔ဦးေႏွာက္က ေရွ႕ဆက္သြားဖို႔ ေစခိုင္းေနေပမဲ့ သူ႔စိတ္ကေတာ့ ေတြ႕ခ်င္ေနသည္။ ရွင္းသန႔္တည္ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနသည့္ ပုံစံကို ။
ေျခလွမ္းကို ဖြဖြနင္းရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်ည္းကပ္သြားမိသည္။ ရွင္းသန႔္က ေကာ္ရစ္ဒါကို လက္ေထာက္ၿပီး ေခါင္းေမာ့ထားသည္။ မ်က္ႏွာအနီးတဝိုက္မွာ မီးခိုးေငြ႕ျဖဴျဖဴမ်ားက ဝဲလြင့္ေန၏။ အနီးကပ္မဟုတ္တာေတာင္ ေဆးလိပ္နံ႔က သူ႔ဆီအထိေရာက္လာသည္။တစ္ခ်ိန္က သူ သိပ္ျမတ္ႏိုးခဲ့ဖူးသည့္ လက္ေခ်ာင္းေတြၾကားထဲမွာ စီးကရက္မီးနီနီရဲရဲ ။
' ေဆးလိပ္ေတြေသာက္တတ္လာတယ္ ၊ မိန္းမေတြနဲ႔ ဖက္လွဲတကင္း လုပ္တတ္လာတယ္ ၊ အတတ္ေကာင္းေတြ တတ္လာတာ '
စိတ္ပ်က္စြာ ေရ႐ြတ္ရင္း ရွင္းသန႔္ကို ျမင္ရတာ ေဒါသထြက္သလိုလို ဝမ္းနည္းသလိုလို။ ခံစားခ်က္ကို တိတိက်က် အမည္ေပးလို႔မရ ။ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ဂ႐ုမစိုက္မိေအာင္သာ ႀကိဳးစားရမည္ ။ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္အတူ ဘုဏ္းေဇ ေနာက္ျပန္လွည့္ခဲ့သည့္အခ်ိန္ ။
" မသြားပါနဲ႔ "
တားဆီးလိုက္သည့္ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ သြားလက္စ ေျခလွမ္းတို႔က တုံ႔ခနဲ ။
" မင္းအနားကို ငါ တိုးမလာပါဘူး ၊ မင္း တားထားတဲ့ စည္းအတိုင္း အနည္းဆုံး သုံးလွမ္းအကြာမွာပဲ ေနပါ့မယ္ ၊ ဒါေပမဲ့ ေက်းဇူးျပဳၿပီး မင္းဘက္က ငါ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အကြာအေဝးထိေတာ့ မသြားလိုက္ပါနဲ႔ "
ျပန္လွည့္မၾကည့္မိေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း သူ႔မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္တစ္စက္က ၾကမ္းျပင္ေပၚ က်ဆင္းသြားသည္ ။ ရွင္းသန႔္တည္က သူ႔ကို ငိုရေအာင္ လုပ္ျပန္ၿပီ ။
#PoPoPhoenix
♪လြမ္း - ခင္ေမာင္တိုး
*****
{ A/N - ေလာေလာဆယ္ Feb 9 ရက္ေန႔မွာ ျပန္ေတြ႕မယ္လို႔ မွတ္ထားေပးပါဦးေနာ္ ။ အေျပာင္းအလဲ ရွိခဲ့ရင္ ပိုပိုျပန္ေျပာပါ့မယ္ ။ ေစာင့္ဖတ္ေပးၾကလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။
အစစအရာရာ ဂ႐ုစိုက္ၾကပါေနာ္ ❤️ }