"H-Huh?" May pagka biglang kong tanong kay Andre.
Nagbuntong-hininga siya."I checked the cctv monitor, kanina. I asked the security to check the recording from yesterday." Paliwag niya habang isinandal ang likod sa pader.
Agad na lumaki ang mga mata ko sa gulat. Hindi ko naman inaasahan na kaya niyang mag abala para lang dun. Hindi ko rin alam kung para saan pa?
"Why did you do that? Nadamay ka pa tuloy sa problema ko." I said to him while letting out a sigh.
Isa pa ay ayoko siyang madamay sa mga kagaguhan ko. We're new here, too. It's not good if he gets into trouble.
He just looked at me and shrugged. "What must be done must be done. I can't just let anyone get harassed. And, Maxine, you know what you need to do. You're a law student." Seryosong sabi niya habang nakatitig sa akin.
Umiwas ako ng tingin sa kanya habang bumuntong-hininga. Ang daming pumapasok sa isip ko. Alam kong kailangan kong gawin ang tama. Ngunit kung gagawin ko iyon alam kong magsisimula ito ng bagong problema. Kasi may buhay din sa labas ng campus. At hindi ko alam kung ano ang mangyayari kung mapapatalsik ang lalaking iyon dahil sa akin.
Muli akong napabuntong-hininga at tinignan siya ng may pagod sa mga mata. "Pagod na akong makipag-away sa mga tao, Andre. Kung irereport ko ang lalaking iyon, mas mabuti na lang na huwag na." I said calmly.
He sighed and looked away. As if not knowing what to do. "Maxine, I know this is a big problem. But will you just let him approach you and experience more of it?" Seryosong sabi niya na may seryosong mukha. Mukhang nag-aalala rin siya.
Umiling ako at bahagyang ngumiti. "Thank you for your concern, Andre. Pero kahit na i-report ko ang mga nangyari sa direktor, wala siyang gagawin." I said with a laughing tone.
Saka niya ako tinignan ng mataman. Parang gusto niyang maglabas ng salita pero nanatili lang siyang tahimik.
We stayed inside the janitor room for quite some time. We didn't move and just sat quietly. The atmosphere was a bit awkward, so I decided to look at Andre. Pero nung tumingin ako sa kanya. Nakatingin na siya sa akin. Agad akong umiwas ng tingin at tumingin sa baba habang nilalaro ang mga daliri ko. Ramdam ko ang pag-init ng pisngi ko. At nagsisimula na ring uminit sa kinauupuan ko. Para bang nagsisimula nang uminit ang pwet ko.
After a few minutes, Andre cleared his throat and stood up. I looked at him as I followed suit.
"Tara na, mukhang wala naman na sila." He said as he opened the door. He poked his head out of the door and looked left and right outside.
"They're gone?" tanong ko na may bahagyang pag-aalala.
Lumingon siya sa akin at tumango. "Yeah, don't worry." He said with certainty.
Sabay kaming lumabas ng janitor room. Naglalakad si Andre sa harap habang ako naman ay nakasunod sa likod niya. Nakatitig ako sa likod niya at nag-iisip. Kung ganito siya ka protective at caring sa kaibigan niya. Paano kung magka-girlfriend siya? Magiging ganito pa rin ba siya? Magpapahalaga pa rin ba siya sa iba ng ganito? Lalapitan pa ba niya ako at ililigtas ng ganito? Maraming what if ang nasa isip ko. Nagsisimula na itong gumulo kaya umiling ako.
Pumunta kami ni Andre sa isang bakanteng classroom. kaya naalala ko, oo, tama. Namiss ko yung isang lesson dahil sa mga tangang humahabol saakin kanina.
Biglang nagsalita si Andre. "Don't worry. I missed that subject too."
"You mean the civil procedure? Eh, di, same pala tayo ng schedule today?" I asked, and he gave me a nod.
Andre and I were silent. Sitting far apart in the same empty classroom as if we didn't know each other. We were waiting for the next subject so we were quiet. I want to talk to him, but I don't know what to say. Ayokong magmukhang ako lang ang interesado dito. Gusto ko siya, oo. Pero gusto kong mapansin din niya ang presensya ko.
Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko habang inihiga ang ulo ko sa arm chair. Medyo inaantok na ako kaya pumikit ako at pumikit. Matapos pa ang ilang minuto ay naramdaman ko na parang may umupo sa tabi ko. Tinatamad naman akong iangat ang ulo ko kaya hinayaan ko nalang.
Pipikit na sana ako ng may humaplos sa buhok ko. Agad kong iminulat ang mga mata ko at napatingin sa kung sino. Laking gulat ko nang makita ko ang kamay ni Andre na nasa buhok ko sabay ngiti.
"Andre, anong...g-ginagawa mo?" Agad akong tumayo na may pagtataka sa mukha.
Natigilan siya dahil hindi niya inasahan ang naging reaksyon ko. "S-Sorry... I just feel like doing it. Gusto kitang i-comfort."
Naguguluhan akong tumingin, pero literal na tumatalon ang puso ko dahil sa saya. Gusto ko nang tumili pero hindi ko magawa! Si Andre lang ang gumawa nun! Hinaplos niya ang buhok ko. At gusto niya akong i-comfort?!
"Baliw, para saan? Eh, ayos lang naman ako." I bluntly said maintaining my voice.
Ngumisi siya. "Alam kong nag-o-overthink ka sa nangyari kanina."
Pinanliitan ko siya ng mata. "Marunong din pala mag delulu ang mga lalaki, no?" Biro ko.
He laughed. "I'm not being delulu."
"Oo kaya, napaka delulu mo. Saka hindi ako nag o-overthink, pagod lang ako." But to be honest, I was really overthinking.
He just shook his head and patted the chair next to him where I was sitting earlier. Sinenyasan niya akong umupo doon at nagsimula na akong kabahan. Nag-iinit ang pisngi ko, nanghihina ang tuhod ko, at hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon.
Without any second thoughts, umupo ako sa tabi niya. Ngumiti siya ng matamis at ipinatong ang ulo niya sa balikat ko. Nagulat ako, at nanigas ang katawan ko.
"Relax, Maxine, inaantok ako, 'wag kang magulo." He said in low voice na parang bumubulong pero narinig ko naman.
Ano bang nangyayari sa lalaking 'to?!
Kinalma ko ang katawan ko, pero ganun pa rin ang malalim kong paghinga. Hindi ko na kayang magtagal pa sa ganito, gusto kong lumabas at tumakas. Nagsisimula nang sumikip ang dibdib ko. Gusto ko siyang itulak palayo. Pero for some reason... I love this.
Naririnig ko ang paghinga niya, ramdam ko ang tibok ng puso niya, ramdam ko ang bigat niya, at ramdam ko ang init niya. Nakasandal ang katawan niya sa akin. Ang pintig ng puso niya ay parang ritmo na nagsi-sync sa akin.
Nakahanap ako ng paraan para makapagpahinga. At sa hindi inaasahan ay si Andre ang naging pahinga ko.
Lagi naman, e.
After everything that happened today, I don't want it to happen again. But there is only one thing that I hope stays forever. That I'm always with Andre. That we are always like this, even if he doesn't know that I like him. I want us to always be like this.
Ang iniisip ko na siya ang lalaking gusto ko ay nagpapasaya sa akin araw-araw. Imagine, 13 years ko siyang gusto sa isang sulyap lang? Mula preschool hanggang kolehiyo. At hindi ko pa rin maisip kung bakit nahihiya akong lapitan siya noon.
I literally AEAO-AEAO him.
"Hindi mo irereport sila Baldo sa director?" Tanong ni Hiro habang naglalakad kami palabas ng campus.
Umiling ako. "Secret."
Binatukan niya ako kaya pinandilatan ko naman siya ng mata.
"Ano kaya yun? Bobo amputa, ireport mo na, si Andre na bahala sayo." Malakas at klarong sinabi ni Hiro. Ngunit parang hindi ata tama ang narinig ko.
Hinampas ko siya. "Tang-ina mo, si Andre? Ano gagawin nun?" Nakakunot noo kong tanong.
"Secret din." Rebat saakin ng lalaki kaya hinampas ko ulit siya.
Inirapan ko siya at pinandilatanng mata. "Hindi mo sasabihin? Parang gago. Ano nga kasi?" Nakabusangot ko na tanong sa kaniya.
He laughed before speaking. "Andre is the son of governador Santos."
Ngumiwi ang labi ko at umirap. "I know that, pero hindi gagamitin ni Andre ang connection ng mother niya para sa school matters." Pinanlakihan ko ng mata ang lalaki.
Ngumisi siya ng nakakayabang. "Akala mo lang, matagal nang nag-iinit ang dugo ni tita Sandra sa grupo nila Baldo."
I looked at him with confusion, habang napatigil naman ako sa paglalakad.
"Hiro, what do you mean?" Nawala ang kunot sa noo ko at tinignan ng seryoso si Hiro.
Hiro looked away nang mapansin niya na nagbago agad ang tono ng boses ko.
Hiro explained that Baldo and his troops formed a group to start a rally for governor Santos. Which is Andre's mother. So there is a reason kung bakit gusto ni Andre na ireport ko sila Baldo.
Dahil sa sinabi ni Hiro ay nalinawan ako at nakapag-pasya na ireport si Baldo sa director. Hindi lang dahil nakita ni Andre ang ginawa ni Baldo saakin, kundi dahil ay may atraso ito sa nanay niya. At kung bakit kilala niya ito.
Pero may bumabagabag sa akin. Kung hindi alam ni Andre ang tungkol sa kanya, tutulungan pa ba niya ako? Pero nag effort siya para i-check kung ano ang nangyari sa akin. Nagtanong pa siya sa main security at hiningi ang record ng cctv. Just for me?
Umiling ako at bumuntong hininga. "Hiro, samahan ko ako sa director office ngayon." Pagkasabi ko ay agad akong muling bumalik sa loob ng campus.
"Maxine! Teka lang!" Hiro grabbed my wrist. Pinanliitan ko siya ng mata habang nakakunot ang noo.
"Ano?"
"Lumalaki nanaman butas ng ilong mo, hindi maganda kung ngayon ka magrereport. Galit ka oh." He said with concern on his face. But I ignored him and still went inside. "Maxine! Tang-ina naman!"
Naglalakad ako ng mabilis habang nakasunod sakin si Hiro. May halong pag-aalala at galit ang mukha niya. Pero sumunod pa rin siya.
Nang makarating ako sa harap ng opisina, kumatok ako. May sumigaw ng 'come in' kaya pumasok na ako.
Pagpasok ko ay nanlaki ang mga mata ko at gumuho ang mundo ko. Mabilis na naging 100 hanggang 0 ang pag-asa ko. Hindi ko inaasahan na makikita ko ang lalaking nanakit at humabol sa akin kanina na nakikipagtawanan sa director.
"Yes? What's the matter?" Tanong ng direktor saakin.
Samantalang ang lalaking katabi niya ay may malamig na titig at masamang ngisi sa mukha. Nakatingin siya sa akin, na para bang gusto niya akong tumalon at patayin anumang oras.
Ang mainit kong pawis kanina ay naging malamig. Nagsimulang manginig ang mga paa ko. Gusto kong magsalita pero walang lumalabas sa bibig ko.
"We would like to report something terrible."
When I turned to the voice coming from behind, I immediately felt relieved and breathed a sigh of relief. Andre arrived at the time he was on my mind.
I smiled at him, but he didn't smile back. But it's okay! Sino ba naman ako 'di ba?!
Andre came in front of the director and Baldo. He had a scary look in his eyes focused on Baldo. It is very dangerous and terrifying. Even I who was behind him could feel the coldness of his piercing gaze.
The director asked. "Did something bad happen, Mr. Matt?"
"Meron, this guy you joked with today hurt my friend." He said emphatically.
The smile on the director's face immediately disappeared, and he looked at Baldo. And looked at Andre at the same time.
"Baldo, what did you do?" The director asked. But the man just let out a giggle.
"Bakit mo ako tinatanong? Wala akong ginawa. Wala siyang ebidensya na nasaktan ko ang kaibigan niya." Maangas na sagot nitong si Baldo.
"I'd like to file a report too, sir." I interrupted habang naglalakad papunta sa kanila. "This guy, sinaktan niya 'ko by grabbing me harshly. At hindi nasaktan. You intentionality hurt me."
Ipinakita ko sa director ang pasa na ginawa ng lalaki. Nanlaki ang mata niya dahil sa laki nito. Agad siyang tumayo at pinandilatan si Baldo.
"Gawa mo ba 'to?" Mariin na tanong ng director tanong sa lalaki.
Ignorante na ngumisi ang lalaki at pinagkrus ang paa na walang pakialam. "Oo, it's a work of an artist." Sabay tawa.
"You're sick. You're fucking sick." Galit na galit na sabi ni Andre.
"Mr. Matt! Language!" Sigaw ng director sabay turo kay Andre.
"I'm sorry, sir. Santos, pero kailangan mo pa bang mag dalawang isip?" Naglakad si Hiro palapit. "I mean, tingnan mo naman yung braso ni Maxine. Halatang hinaras siya ng lokong 'to." Hiro said while looking arrogantly at Baldo.
Napabuntong-hininga si Direktor Santos habang nakatingin sa akin. "Huwag kang mag-alala, Ms. Maxine, ako na ang bahala sa bagay na ito." Tumingin siya kay Baldo at saka umupo na naglabas ng ilang papel.
"Kung sususpindihin niyo siya, huwag na." Sabi ni Andre. Napatingin ako sa kanya ng hindi makapaniwala. "Kicked him out. This is a serious case, he harrassed a woman, and he deserves jail." Idinagdag niya. Kaya nakahinga ako ng maluwag.
"Ano?!" Napatayo si Baldo sa kinauupuan niya.