"Maxine Reyes, with the highest honour!"
I immediately stood up from my seat and happily walked up to the stage. I know that I will graduate with the title of the highest honour because I have seen what my general average is. Why? Because of course I am the person who is not nice when it comes to school talk.
"Uy, gago, congrats, ate ko!" Agad na paglapit ni Angel saakin na may mukhang hindi ko mabasa.
Kung naiiyak ba o natutuwa.
"Tang-inang mukha 'yan. Natutuwa ka ba o naiiyak?" Natatawa kong tanong sakaniya.
"Tang-ina mo! Siyempre natutuwa ako! With honour kaya ang babaeng 'to!" Pabiro niya akong hinampas kaya tinawanan ko lang siya.
"Ang kapal mo! Puro kopya lang naman ang alam mo!" Malakas kong sinabi na para bang pinaparinig ito sa iba.
She glared at me. "Tang-ina talaga nito, oh, kaibigan ba talaga kita?" Nakanguso niyang tanong na may matang nanlalaki.
I laughed. "Sino ka nga ulit?" Tanong ko na may pangaasar na kasama.
Angel and I were laughing happily when she suddenly asked a question that I had been thinking about for a long time.
"Ano bang course kukunin mo this year?"
I put a hand on my chin. "Kung anong course ang kukuhanin ni Andre." Nakangiti kong sagot sakaniya.
Pinanliitan niya ako ng mata at sabay kurot sa baywang ko.
"Talande ka! Pero ang alam ko ay mag co-college of law daw si Andre, eh," seryoso niyang sinabi, "Kaya mo ba?" Dagdag niyang tanong.
I scoffed. "Kasama ko naman siya, eh, so why not try it? Isa pa ay wala namang madaling kurso sa college." Nakanguso kong sinabi.
"Tanga ka! Kasama siya? Eh, parang hindi nga niya alam na nag e-exist ka! Pero sa true. Walang madaling kurso.
I was right that there were no easy college courses. Another thing is that I'm going with Andre, so why not? I'm smart even though I'm crazy. Kaya nga nanghakot ako ng medals para makapasok ng law school. We are not close. Not only is he not difficult to talk to, but he is also the president of the campus.
But now that we are leaving the campus and moving to a new one. Maybe this is the chance for me to have a moment with Andre.
"Ayoko na! Uuwi na ako!" Reklamo ko kay mama habang kausap siya sa video call.
She laughed. "Ano ka ba naman, Maxine? Tatlong araw ka pa lang d'yan suko ka na? Akala ko ba ay easy peasy lang?" Natatawang sabi ni mama.
Lalo akong umiyak na parang bata. "Mama! First day pa lang ang dami ng task! Paano pa kaya sa dadating pang mga araw?!" Halos yumanig ang speaker ni mama sa lakas ng boses ko.
"Jesus... ano bang pinasok mo, Maxine?" Umiling si mama habang nag buntong hininga.
"Kung anong pinasok ng magiging son-in-law mo, ma." Nangingiti kong sinabi.
Mama shook her head. "Hindi ko maintindihan kung anong nasa kokote mo, anak."
It's not my fault! But yes, I will admit it! my fault for underestimating the law course. I didn't expect the first day at law school to be this bad.
Tanga ka kasi, Maxine!
It's been a few days since the first day of sem started. This happened 3 days ago.
I'm in the queue for the board exam, and we're just waiting for it to start. It didn't take long for the exam to start. I was lucky because Andre was right next to me on the left. It's my favourite spot.
Medyo kinakabahan ako at hindi mapakali. Pero hindi dahil sa exam. Kungdi'y dahil kay Andre. Sobrang guwapo kasi niya sa malapitan.
Yung tipong pag tinignan ko siya ay maii-StarStruck ako. Hindi kasi purong filipino itong si Andre. Half british daw siya sabi ni Angel, at ang maswerte pa ay ako rin.
British ang dad ko and we're actually from london talaga. Pero mas pinili ni mama na dito ako mag-aral nung naghiwalay sila ni dad. Last name din ni mama ang ginamit ko since pumayag naman ang dad ko.
Mayaman din si mama at dad kaya siguro nagkaroon ng hidwaan sa pagitan ng family ties nilang dalawa. Business marriage lang kasi pala ang atake nila.
I was halfway through the exam paper when I saw what made my eyes widen. This is also where my brain dried up while studying it. Tort law.
It asks very deeply what the definition of negligence is, and I know that. But the choices are very deep and broad.
Tangina, anong sagot dito?
I can't get enough of the pencil I'm holding, so I bite my nail and tap my foot on the floor.
Tumatagaktak na din ang pawis ko sa noo. Medyo mainit na din at nakakapang ubos ng hininga ang mga tanong sa exam papers.
Nilagpasan ko muna ang number 36 at sinagutan ang iba. Natapos ko naman ang iba pero itong numerong ito lang talaga ang nagpapabagal saakin.
"Letter C."
"Letter C?"
My eyes widened when I looked to the left, and Andre was looking at me. He literally told me the answer! I immediately answered it on the paper and sighed.
"1 minute left!" Sigaw ng professor sa harapan namin.
I've calmed down a bit from what happened when my mind blacked out, and I'm trying to sink in the interaction that happened with Andre.
Nasa papel lang ang mga mata ko at hindi ko ito binabaling sa direksiyon ni Andre. Kinakabahan ako dahil baka mamaya ay mahuli niya ako na tumitingin sakaniya. At kung ano pa ang isipin niya.
Ayun nga ang point, Maxine! Malaman niyang gusto mo siya!
Our exam is over, and I can only shout, thank God! We will wait for the exam result, and that will be easy.
Nakalabas ako ng room na medyo hindi pa kumakalma. Dahil masaya ako na natapos ang pinaka mahirap na exam na sinagutan ko sa tala ng buhay ko!
Gusto kong pasalamatan si Andre dahil sa pagsabi niya ng sagot saakin. Nakita ko siya na naglalakad na palayo kaya naman agad akong humabol.
Ayusin mo, Maxine! First conversation niyo ito!
"Andre!" Sigaw ko mula sa likod niya.
He turned around. "Yes?" He asked while tilting his head as if he was used to being called.
I bit my lower lip before speaking. "A-ano... thank you for earlier..." I stammered.
He smiled. "No problem, I noticed that you guys are having difficulty earlier."
Kayo? Siyempre kayo 'yan, ano ineexpect mo, Maxine? Ikaw lang?
I awkwardly chuckled and nodded. "Y-yeah, I guess- I mean yeah! You're right..." I awkwardly said as I scratched my elbow.
I'm nervous now, and I feel like my chest is going to explode! I'm talking to Andre right now, Andre himself!
He chuckled. "Then... I'll get going now?" Malumanay niya pang sinabi ito habang ako naman si tangang nakatulala sakaniya.
He tilted his head, and I swear I could die right now. Ang perfect ng lalaking ito sa kahit anong anggulo. Mapa-side view, front, back, top, bottom, ako bottom niya.
Jesus, Maxine! Keep it together!
He looks at me in curiosity while I'm busy staring at him. "Hey." He called.
I snapped out and quickly smiled. "Y-yeah? Sorry, I was just thinking about the exam." I awkwardly said.
"Oh, yeah, that..." He nodded.
"Ano... una na ako, thank you ulit." Ngumiti ako sakaniya bago tumalikod at umalis.
Kahit ayoko pa ay kailangan dahil sobrang bilis na ng tibok ng puso ko. Tila ba sasabog na ito kapag nag tagal pa ako doon.
Our first conversation is fucking crazy. Nakakahiya pa na nakatitig ako sakaniya. I really hate how handsome he is. Maski ako na laging nasasabihan ng maganda ay hindi pa rin makapaniwalang natutulala kay Andre.
"Napaka gaga mo, Maxine. Hindi mo naman pala kayang uminom, tapos magpapasundo ka!" Singhal saakin ni Angel sa telepono.
Dahil lumabas na ang resulta ng exam ay naisip kong maginom. Hindi dahil I failed, but because I fucking got in! Plano ko namang ayain si Angel, pero sabi niya ay busy siya at hindi makakasama. Ayoko din naman ng ibang kasama na hindi ko kalapit.
Ako itong tanga na sabi kong kaunti lang ang iinumin ay nauwi sa madami. Hilo na ako at parang hindi ko na kaya.
Umungot ako pabiro. "Sige na, bibi girl... hmm?" Nakangiti kong sabi habang bahagyang nakapikit na ang mata.
She sighed. "Napaka pakawala mo, Maxine Reyes!" Singhal niya muli saakin, at natawa nalang ako.
Angel agreed to pick me up from xylo club so I stayed at the bar counter. It was loud and bright behind me, there were a lot of people, and I smelled different smells coming from all around the place.
My head was already resting on the counter, and without realizing it someone sat next to me. This person grabbed my waist, and I slowly looked up at the person.
Bahagyang nakabukas ang mga mata ko at medyo nakanguso ang labi ko, malabo din ang paningin ko, at para bang nawala ako sa tamang pagiisip, dahil imbis na alisin ko ang kamay ng lalaki ay hinayaan ko ito sa baywang ko.
"Hey, sexy." His first words were accompanied by a grin.
I frowned. "Stop touching me, alisin mo 'yang kamay mo kung ayaw mong mawala 'yan." I said rudely, while the alcohol is kicking so bad.
he laughed at what I said. "Feisty, huh? I love women with that kind of attitude..." He said while caressing my arm with a rather grin or smirk on his lips.
This man has good looks, but even though he's handsome, I'm feeling a little off. I hate his touch. Nandidiri ako sa ginagawa niya ngayon. Alam kong harassment din ang ginagawa niya, pero wala talaga akong matawag na kahit sino para humingi ng tulong at patigilin siya. Lasing ako at hindi ko alam kung paano kikilos ng maayos.
He came a little closer to me. "I can make you happy tonight, or you can make me happy tonight?" He smirk proudly by what he said, at may kasama pa itong kindat.
I scoffed, and frowned. "Baka nga maliit yan, eh. Masyado kang feeling pogi!" May pangaasar ko itong sinabi habang natatawa.
I want to let out my bad feelings, at huwag magpadala sa galit. Kaya nakahanap ako ng way para hindi mapunta sa seryosong usapan ito.
He laughed with me. "Of course, hindi mo pa nakikita, eh." He said habang nakangisi.
Tinaasan ko siya ng kilay. "Proud ka pa na shrimp size 'yang junior mo?" Pagkatanong ko ay natawa ako.
He laughed. "You're funny, I change my mind. I'm sorry for what I did, and I'm Hiro, nice to meet you." Agad niyang liko na nagpalito saakin.
Kanina lang ay nanghaharass siya, at ngayon biglang ganon?
"It's all a dare, don't worry," lumingon siya sa kanan and nod to someone as if signing someone there. "It's fun playing with you, though." Dagdag niya nang ibinaling muli ang tingin saakin, na bahagyang naka angat ang gilid ng labi niya.
Umangat ang itaas ng labi ko. "Tarantado ka! It's not fun playing with you!" Bulyaw ko sakaniya. Akala ko pa naman ay nilapitan niya ako dahil maganda ako, dare lang naman pala.
Akmang tatayo na dapat ako para umalis, pero natumba ako, at sa dibdib pa niya!
"Hey, careful, babe." He said as he supported my back, and placed me back to where I am sitting.
"Hey, bro."
Isang boses ng lalaki na lumapit saamin.
Shet! Si Andre!?
Pag angat ko ng tingin sa kanan ni Hiro ay malinaw na malinaw ang pigura ni Andre.
My mouth is slightly open. "Andre?" Hindi ko makapaniwalang tanong.
He tilted his head and raised his brow. "Oh, you know me?" Tanong niya na mayroong maliit na ngisi sa labi.
I frowned and narrowed my eyes. "So, ikaw nga? Tangina mo pala, eh. Kung wala kayong mapagtripan, huwag niyo akong idamay!" Singhal ko sakanila, at agad agad na tumayo, pero hawak pa din ako ni Hiro.
I shrugged off from his grip, and glared at Andre. Ang mas nakakagalit ay iyong lalaki pa na gustong gusto ko ang may pakana. Akala ko pa naman ay iba talaga siya.
Dahan dahan akong tumalikod habang nakatukod ang dalawa kong kamay sa counter para suportahan ang katawan ko na hindi matumba. Nag simula akong mag lakad kahit palamya lamya.
Tangina, gusto ko nang umalis dito at matulog, hindi ko akalain na kaya palang gawin ni Andre ang ganoong bagay. Pero mabuti nalang at saakin nangyari. Dahil nalaman ko na hindi naiiba si Andre mula sa ibang kalalakihan.
Mga lalaki nga naman!
Nakalabas ako ng xylo kahit patumba tumba akong naglalakad. Hindi ko sila nilingon sa loob, at naupo na lang ako sa may bangketa. May kotse naman akong dala, pero kahit nga maglakad ay hindi ko kaya. Mag drive pa kaya?
Nagbuntong hininga ako at tumingala habang nakapikit ang mga mata. Anong oras na din at medyo malamig na ang simoy ng hangin. Mukhang naiwan ko pa ang cardigan ko sa loob. Bwisit!
"Hey, you left your cardigan!" Sigaw ng isang lalaki mula sa kaliwang gilid ko.
Ibinaling ko ng dahan dahan ang tingin ko sa direksyon ng lalaki.
Lord naman, eh. Galit ako kay Andre! Pwede namang si Hiro na lang ang ipinadala niyo!
Umirap ako at hindi siya pinansin. Tumingala na lang ulit ako at nagbuntong hininga.
He sighed. "Hey, I'm sorry, okay?" Andre said as he sat beside me.
"No you're not. Parang sanay na kayo sa mga pinag-gagawa niyong dalawa ng kaibigan mo." Mahina kong sinabi dahil hindi na din kaya ng energy ko na magsalita ng malakas. At hilong hilo na din ako!
"I'll place this here." Andre placed the cardigan on the top of my legs.
I didn't open my eyes and kept them closed. Not because I don't want to see him, but because my heart beats faster every time I see him. I just didn't realize it earlier even though I was yelling at him angrily. I was also just shocked by what happened. And it's like he's a different person now than Andre who was just on campus.
Agad agad din naman siyang bumalik sa loob ng club pagkatapos ilagay ang cardigan sa ibabaw ng hita ko. Saktong sakto ang paglagay niya nito dahil nilalamig din ako.
I was wearing high waist shorts, and a crop top, partner with a white sneakers.
Sa haba ng oras na hinintay ko ay sawakas nakarating din si Angel. Pinagalitan pa niya ako habang nasa byahe kaming dalawa, pauwi ng dorm ko.
And what happened that night made me want to lock my heart away from Andre.