وريثة القصر

الفصل التاسع عشر

مرت الامور على ابطالنا بهدوء وراحه دون تطور ملحوظ سوى رجوع علاقه عامر و مرام اقوى من زى قبل ، و اقتراب فرحه عهد و زياد

______________________________________________

كانت الجميع فى منزل رحيل نظير احتفال الجميع بعيد ميلاد الصغير عدى ، او دعونا نقول الرجل الصغير كما عدى يقول

ايلين وهى تقوم باعطاء عدى هديته : كل سنه وانت طيب يا عدى

عدى بابتسامه : وانتى طيبه يا ايلى

عامر هو يضمن عدى : كل سنه وانت طيب يا حبيبي

عدى بابتسامه : وانت طيب يا عامر

عامر بسخط : ياض انت مش ناوى تحترم اهلى شويه

عدى بمكر : بزمتك يا شيخه مش اسم عامر ده موجود فى بطاقتك ، مستغرب ليه لما انا بقولك عامر ، البنى ادم ده عليه حاجات

عامر بصدمه : انا راجل حيوان انى عبرتك يا جزمه

عدى وهو يضم عامر مجددا :  متقولش على نفسك كده يا حبيبي ، على الاقل لما الموزة بنتك تمشى الاول

عامر : تاااااج ، تعالى خد الحيوان ده من هنا

مرام بتشفى : انا مش فاهمه متعصب من الولد ليه

عامر : طبلى يا ختى طبلى ليه

ايلين بغضب : بابى متزعقش لعدى

عامر وقد كانت سوف تصيبه ذبحه صدريه : مرام خدى الجزمه دى من هنا هى كمان

ثم فتحت عينه و هو يرى الصغيره تقوم بالطبطيه على كتف عدى ، الذى كان بارع بمهارة تمثيل حزنه

وكاد عامر ان يتكلم ، ولكن اسكتته نظره ايلين الغاضبه منه ، ثم قامت بشد عدى والذهاب الى زياد

عامر لمرام :  مرام هو اللى حصل ده صح  ولا تخيلات ، بنتك اخد الواد عدى و زعقتلى

مرام وهى تكتم ضحكتها : لا يا حبيبى متاخدتيش فى بالك

عامر بغيط : و كاتمه الضحكه ليه يا حبيتى ، لا اضحكى وانا دمى يتحرق من عيلين قد ركبتى

عهد  لزياد : الحق يا زياد ايلين زعلانه

زياد و هو يضم ايلين : مالك يا ايلى زعلانه ليه

ايلين و هى تشير الى عامر الذى كان على مقربه منها : علشان مخاصمه بابا

كاد ان يتحدث عامر  ، ولكن سكت نظير تمثيل عدى

عدى : خلاص يا ايلى ، هو كده كاتم فرحتى

ايلين : متزعلش يا عدى ، طب قولى عاوز ايه علشان تكون فرحان

عدى بمكر لعامر : تجوزنى بنتك 

رحيل لتاج : بقولك ايه يا تاج قوم الحق ابنك علشان تقريبا فى دخان طالع من ودان عامر
__________________________________________


كان يجلس يجاور سعيد بعد ان قام بتوصيل عهد من حفله عيد ميلاد عدى

زياد : والله يا عمى سعيد اليوم كان ناقص وجودك 

سعيد بابتسامه : يا بنى انا كبرت ، الحفلات والمناسبات دى خلاص مبقتيش قادر عليها

عهد : كبرت على ايه بس يا سعيد ، ده انت اصغر من زياد

سعيد بضحكه : يلا يا كدابه

زياد : لا  هى عندها حقك يا حبيبى ، ربنا يديك الصحه والعافيه يارب

سعيد : كتر خيرك يا بنى

وقطع هذا الحديث ،اتصال مرام المفاجئ على اخيها

زياد : يا ميرو يا حبيتى

مرام بصوت بكاء : زياد الحقنى يا زياد

زياد بخصه : فى ايه يا مرام

مرام : عامر تعب مرة واحده ، وانا مش عارفه اعمل ايه ، انا دلوقتى فى المستشفى و ايلين معايا ومش عارفه اعمل ايه

زياد : طيب اهدى انا جاى يا حبيبتى اهدى

وقام بالاستئذان بالذهاب ، و كان سعيد يود الذهاب معه و لكن رفض زياد و طلب منه الذهاب اولا لمعرفه ما حدث

_________________________________________

فى المستشفى كانت تجلس بخوف و بجانبها الصغيره التى كانت ناعسه و تريد النوم ، لحين وصول زياد اليها

زياد : فى ايه يا حبيبتى

مرام ببكاء : معرفش يا زياد .. هو .. هو. صحى من النوم معدته وجعاه و مش طلبت الاسعاف و هما دخلوا بيه العمليات

زياد : طيب اهدى وخليكى جنب ايلين ، و متقلقيش ان شاء الله

و لحظات وصلت رحيل و تاج و كان برفقتهم عدى

رحيل : مرام ، عامر فين ، ايه اللى حصل

مرام ببكاء وهى تبكى داخل احضان رحيل : عامر فى العمليات يا رحيل و مش عارفه فى ايه

رحيل : ايه اللى حصل طيب

تاج : اهدوا طيب ، و انتى يا مرام مينفعش قعدتك كده ، خلى زياد يروحك علشان حتى ايلين

مرام : لا انا مش هسيب عامر ، وامشى

ولحظات و خرج الطبيب المعالج

مرام : عامر فين

الدكتور : متقلقيش يا مدام ، الزايده بس كانت ملتهبه ، وهو الحمد الله دلوقتى بخير ، و لحظات و هيكون فى غرفته متقلقيش

مرام براحه : الحمد الله

زياد و هو يضم مرام : خلاص اهدى يا حبيبتى

وكان على الجانب الاخر كان تاج يضم رحيل اليه لشده خوفها


وبعد لحظات ، كان عامر بغرفته و بدء مفعول البنج بالزوال

عامر : يا ستى منك ليها ، انا كويس ، يا تاج خد مراتك

رحيل : يا عديم المسئوليه انت ، انا قلبي اتخض عليك

عامر بضحكه : عديم المسئوليه تانى يا رحيل

تاج :  سلامتك يا عمورى

عامر بامتنان : الله يسلمك يا تاج

ثم نظر الى صغيرته النائمه ، ثم نظر الى مرام : مرام ايلين نايمه ، خدهم يا زياد وصلهم البيت

مرام : انا مش هتحرك من هنا من غيرك

عامر بابتسامه : يا حبيبتى اسمعى الكلام ، انا كويس ، ثم نظر الى تاج ، واستكمل حديثه ، و انت كمان يا تاج خد رحيل و ابنك روحهم

كادت رحيل ان تتحدث ،  ولكن قطع حديثها عامر : من غير ولا كلمه يلا امشي

وبعد العديد من المناقشات استقر الامر بذهاب رحيل و معاها ايلين ، و بقاء مرام و زياد مع عامر بسبب عناد مرام


عامر : يعنى انا نفسي افهم اخرة العناد ده ايه ، ما انا هخرج بكرا

مرام و هى تجلس على الاريكه المقابله للسرير الخاص بعامر : انا رجلى على رجلك يا عامر

قطع حديثها ، دخول الممرضه ، لتقوم بتغير المحاليل

مرام للممرضه : هو عادى يخرج بكرا ، ولا  الاحسن لسه يعقد اكتر فى المستشفى

الممرضه : لا متقلقيش ، ان شاء الله بكرا على بليل هيمشي

عامر بسخط : بليل ايه ، انا مستحمل ان الصبح همشى ، انا لو عليا عاوز امشى دلوقتى

مرام : تمشي دلوقتى ايه ، اسكت

عامر كاد ان يتحرك ولكن اصدر صوتا من تألمه

مرام : شوفت انت بتتوجع ازاى ، ياريت نسكت بقى شويه

خرجت الممرضه  خارج الغرفه وهى تكتم ضحكتها

مرام بغيظ : عجبك قد

عامر بمكر : طب خلاص ماشي ، تعالى اعدلى ليا المخده دى

مرام وهى تقوم بتعديل المخده : كده كويس

عامر بمكر : لا شويه كمان

مرام : طب و كده المخدة كويسه

وفى لحظه مكر قام عامر بوضع قبله على خدها : كده بقت حلوة

مرام بصدمه : انت .. انت .. انت

عامر : ايه انتى علقتى ، ولا الشريط سف

مرام بغيظ : اسكت ااااسكت يا قليل الادب ااسكت

فى ذلك الوقت دخل زياد الذى ذهب ليحضر ملابس مريحه لزياد و ايضا لمرام

زياد بضحكه : هو انا جيت فى وقت مش مناسب ولا ايه

مرام بوجهه احمر : هاا .. لا .. مفيش .. اصل

عامر بوجع من كثرة الضحك : فى ايه مالك ، ستى يعنى ما انتى كنتى عاوزه تخنقينى دلوقتى

مرام بغيظ : مستفز

_________________________________________

اشرقت شمس صباحها فى يوم مميز ، وكيف لا يكون مميز ، وهى سوف تقوم بشراء فستانها المميز ليوم زفافها المنتظر

زياد بنوم : ايه يا حبيبتى

عهد بصدمه : انت لسه نايم ، اصحى يا زياااد

زياد بخضه : اايه فى ااايه ، مين حصله ااايه

عهد بضحكه عاليه : انت بتقول ايه

زياد : يابنتى حرام عليكى ، فى واحده تصحى جوزها كده

عهد بفرحه من لقبها الجديد : لسه حبيبى ، اول لما البس الفستان هبقي زوجتك

زياد بسخط : مين يا حبيبتى ، وبالنسبه لكتب الكتاب كان ايه

عهد بضحكه : طب يا زوجى العزيز ، انا مستنياك علشان تيجى معانا توصلنا

زياد : عيونك زوجك يا قلبي ، هروح اجيب بس مرام و هنجيلك على طول

يتبع...