ရှန်းချွမ်ရွေ့တို့ကင်မ်ဂယူဗင်းနဲ့အဆင်တွေပြေနေသောကြောင်အူမြူးနေရသည်။ဒီကလေးကိုလိုက်ပိုးပန်းနေတာတိုးတက်လာပြီဟုသူခံစားရသည်။စကားကိုလည်းရည်ရည်မွန်မွန်လေးပြန်ပြောလာသည်။ကိုကိုလို့တော့အကျပ်ကိုင်ခေါ်ခိုင်းနေရဆဲဖြစ်သည်။ဂယူဗင်းကိုချွမ်ရွေ့တကယ်စိတ်မချတော့ပါ။တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ချစ်ဖို့ကောင်းလာတဲ့သူ့ကလေးလေးကိုသူများလက်တော့အပါမခံနိုင်ပါ။သူ့ကလေးလေးသည်သူ့အပိုင်သာဖြစ်ရမည်။ချွမ်ရွေ့သည်ဂယူဗင်းနဲ့ပိုနီးကပ်စေဖို့အခွင့်အလမ်းလေးတစ်ခုဖန်တီးနေမိသည်။သူ့ကလေးလေးနှင့်အတူတူခရီးထွက်ခြင်းဖြစ်သည်။နှစ်ယောက်သားပိုနီးကပ်စေရန်အချင်းချင်းရိုင်းပင်းရမည့်တောင်တက်ခရီးစဉ်အားစီစဉ်
သည်။ချွမ်ရွေ့သည်ခရီးစဉ်လေးအားစီစဉ်ရင်းကြည်နူးနေမိသည်။
"ဂယူဗင်းနားး" ချွမ်ရွေ့တစ်ယောက်ပျားရည်တွေအများကြီးစမ်းထားသလိုအသံဖြင့်ဂယူဗင်း
အားခေါ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
"ဂယူဗင်းနား ကိုကိုတို့ဒီအားလပ်ရက်ခရီးထွက်ရအောင်နော်"
"ခရီးဟုတ်လား ဘယ်ကိုလဲ"
"ဒီအနားတစ်ဝိုက်ကတောင်ပါ အပန်းဖြေစခန်းပါတွဲဖွင့်ထားတာလေ"
"အာသိပြီ စရိတ်စခတွေ ခင်ဗျားခံရင်တော့ကျွန်တော်စဉ်းစားပါ့မယ်"
"ပါပီလေးကလည်း လိုက်ခဲ့ပါလို့"ရှန်ချွမ်ရွေ့သည်ageyoတွေထုတ်သုံးပြီးပြောနေခြင်းဖြစ်
သည်။အရင်ကဆိုမျက်နှာဆူဆူပုတ်ပုတ်နဲ့လူကအခုတော့တခြားတစ်ယောက်လိုပါဘဲလားဟု
ဂယူဗင်းတွေးမိသည်။စိတ်ထဲတော့ထူးဆန်းမိပေမဲ့တကယ်ကြီးချစ်ဖို့ကောင်းနေတာကြောင့်
မလွန်ဆန်နိုင်တော့ပါ။အခုတလောဂယူဗင်းသည်ချွမ်ရွေ့အားချစ်မိနေပြီဟုခံစားမိသည်။
ချွမ်ရွေ့၏အသေးအဖွဲကအစဂရုစိုက်မှုတွေကြောင့်လည်းဖြစ်နိုင်သည်။ဒီလောက်နတ်ဘုရား
တစ်ပါးလိုချောမောတဲ့လူကကိုယ့်ကိုချစ်ပြီးဂရုစိုက်ပေးရင်ဘယ်လူသားကခံနိုင်ပါ့မလဲ။
ဂယူဗင်းလည်းမလွန်ဆန်နိုင်စွာဖြင့်
"အွန်း အွန်းလိုက်ခဲ့မယ်"
"သေချာပြင်ဆင်ထားနော်ကလေးလေးကိုကိုလာခေါ်မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"ဂယူဗင်းချွမ်ရွေ့ကိုချစ်မိနေသည်ဟုသိလိုက်သည့်အချိန်မှစ၍ကန့်လန့်သိပ်မတိုက်
ဖြစ်တော့ပါ။အရာရာကိုကောင်းကောင်းမွန်မွန်လေးပဲပြောဖြစ်ပါသည်။
အားလပ်ရက်နေ့တွင်တော့ချွမ်ရွေ့ဟာဂယူဗင်းအိမ်အားရောက်နှင့်နေပြီဖြစ်သည်။ဂယူဗင်းကအိပ်ရာမှမထသေးတာမို့ဘဲလ်တီးကာနှိုးရသည်။အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့်တံခါးလာဖွင့်ပေးပြီး
ဆရာသမားကအိပ်ရာထဲပြန်ဝင်အိပ်နေလေသည်။ချွမ်ရွေ့မှာတော့မနက်စာစားဖို့ဝယ်လာသောစားစရာတွေကိုသေချာပြင်ဆင်ထည့်နေသည်။စားစရာတွေထည့်ပြီးတော့ဂယူဗင်းအားပြန်နှိုးရသည်။ဂယူဗင်းအိပ်ရာလေးဆီသွားကာထိုင်ချလိုက်ရင်း
"ဂယူဗင်းနား ထတော့လေ ကိုကို့ခွေးပေါက်လေးထတော့လို့"
"အင်း အွန်း မထချင်သေးဘူး ချမ်းတယ်"
"ပါပီပေါက်ကချမ်းနေတာဆိုအချမ်းပြေအောင်လုပ်ပေးရမှာပေါ့"ဟုဆိုကာဂယူဗင်းအား
ဖက်နမ်းတော့သည်။ဂယူဗင်းကအိပ်ရာထဲမှာလူးလိမ်းဆဲဖြစ်ပြီးတဝူးဝူးအော်နေသည်။
"ကဲ ထမှာလား ဂယူဗင်းရေ တောင်တက်သွားရမယ်ဘေ မထရင်ဆက်ပြီးဖက်နမ်းမှာ"
"အင်းး ထပြီလို့" နောက်ဆုံးမှာတော့ဂယူဗင်းဟာမနေနိုင်တဲ့အဆုံးထရလေတော့သည်။
တကယ်တော့ငလည်လေးဂယူဗင်းကသူ့အားနှိုးစေချင်သောကြောင့်အခုလိုလုပ်ခဲ့ခြင်းကိုတော့ချွမ်ရွေ့မသိခဲ့ပါ။ချွမ်ရွေ့ဝယ်လာတဲ့မနက်စာလေးအားနှစ်ယောက်တူတူစားပြီတောင်ဆီသို့သွားကြသည်။ကားပေါ်မှာချွမ်ရွေ့ကရေဒီယိုဖွင့်ထားတော့နှစ်ယောက်သားသီချင်းတွေအတူလိုက်ဆိုကြသည်။တစ်လမ်းလုံးပြုံးပျော်နေတဲ့ဂယူဗင်းအားကြည့်ကာချွမ်ရွေ့လွန်စွာကျေနပ်မိလေ
သည်။
တောင်တက်သည်ဆိုပေမဲ့ခရီးကြမ်းပုံစံမျိုးတက်တာမဟုတ်ဘဲသစ်သားလှေကားစီလမ်း
တစ်လျှောက်တက်ခြင်းဖြစ်သည်။လမ်းတစ်လျှောက်တိုက်ခတ်သောလေအေးလေးမှာလူကို
လန်းဆန်းစေသည်။တောင်ပိုမြင့်လာလေ လေကပိုလန်းဆန်းလာလေဖြစ်သည်။ကောင်းကင်ပြာပြာကြီးအစိမ်းရောင်တောင်လေးတွေကအရမ်းကိုပနံ့သင့်လှသည်ဖြစ်သည်။လမ်းတစ်ဝက်
ရောက်တော့ချွမ်ရွေ့ကမောလာပေမဲ့ဆရာသမားလေးကအေးဆေးဖြစ်နေသည်။
ပြုံးပျော်ပြီးလှေကားတွေအားခြေလှမ်းကျဲကြီးများဖြင့်ပြေးတက်နေသည်။ထို့ကြောင့်လိမ့်ကျမှာစိုးသဖြင့်နောက်မှလှမ်းအော်နေရသည်။
"ဂယူဗင်းရေ ဖြေးဖြေးတက်လို့ ကိုကို့ ကိုစောင့်ပါအုန်း"
"ကိုကို ကမောနေပြီလား"
ချွမ်ရွေ့သည်ဂယူဗင်းက'ကိုကို'ဟုခေါ်လိုက်သဖြင့်အံ့ဩနေမိသည်။ဂယူဗင်းဘက်မှချွမ်ရွေ့အားကိုကိုဟုစမခေါ်ဘဲအကျပ်ကိုင်မှသာခေါ်ဖြစ်သည်။
"ကိုကိုရေ မိအောင်လိုက်ဖမ်း၊ ကျွန်တော့်ကိုမိရင်အဖြေပေးမယ်"
အဖြေပေးမည်ဟုဂယူဗင်းကပြောသဖြင့်ချွမ်ရွေ့ဂယူဗင်းနောက်အားပြေးလိုက်မိသည်။
တောင်ပေါ်မှမပြုတ်ကျစေရန်ဘေးမှကာကွယ်ပေးတဲ့အကာအရံရှိသေးလို့တော်သေးသည်ဟုသာချွမ်ရွေ့တွေးမိသည်။ဂယူဗင်းလို့ဆော့ပုံမျိုးဖြင့်သာမလွယ်ပါ။
ဂယူဗင်းနောက်ကိုချွမ်ရွေ့လိုက်ဖမ်းသည့်အခါမိသည့်အခါမျိုးလည်းရှိသည်။ထိုအချိန်ဆို
ဂယူဗင်းကပြန်ပြန်ထွက်ပေးတတ်သည်။ချွမ်ရွေ့ထင်ထားသလိုအချင်းချင်းမရိုင်းပင်းရဘဲ
အထင်နှင့်အမြင်တက်တက်စင်လွဲကာကလေးပေါက်စနအားလိုက်ဖမ်းနေရသည်။ဖမ်းလိုက်ပြေးလိုက်ဖြင့်နှစ်ယောက်သားသံသရာလည်နေရှာသည်။
ဤသို့ဖြင့်နေရောင်ခြည်နုနုလေးအောက်တွင်သစ်သားလှေကားများကို
ခြေတံရှည်များဖြင့်ကျော်ဖြတ်ကာစိန်ပြေးတမ်းကစားနေသည့်ကောင်လေးနှစ်ယောက်ရှိ
လေသည်။
တောင်ပေါ်ရောက်တော့ချွမ်ရွေ့ဂယူဗင်းအားအနောက်မှပြေးဖက်လိုက်သည်။ဒီတစ်ခါတော့
ဂယူဗင်းမလွတ်တော့ပါ။နှစ်ယောက်လုံးလည်းမောနေကြပြီးချွေးသံတရဲရဲဖြင့်ရယ်မိကြသည်။
တောင်ပေါ်ကမြင်ကွင်းမှာပိုလှပါသည်။လေကလည်းအေးလာသည်။ချွမ်ရွေ့ဂယူဗင်းအားသူနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်စေပြီးနောက်တစ်ခါချစ်ရေးဆိုမိသည်။ဒီတစ်ခါတော့မျက်လုံးတွေ
အားစိုက်ကြည့်ရင်းပြောတာဖြစ်သည်။
"ကင်မ်ဂယူဗင်း ကိုကို မင်းကိုချစ်တယ်၊ ကိုယ့်ကိုကျေးဇူးပြုပြီးပြန်ချစ်နိုင်မလား"
"အင်းး ကျွန်တော်လည်းကိုကို့ ကိုချစ်တယ်"ချွမ်ရွေ့ကြောင်အသွားသည်။
"ကျွန်တော်လည်း ချစ်တယ်လို့" ဂယူဗင်းနောက်တစ်ခါထပ်ပြောမှအသိဝင်လာကာဂယူဗင်းအားပွေ့ရမ်းမိသည်။ဆိုက်တူဂိုက်တူကလေးလေးအားချီရသည်မှာမလွယ်ပေမဲ့အပျော်ဇောဖြင့်
ပွေ့ရမ်းမိခဲ့သည်။
"ပျော်လိုက်တာ ကလေးလေးရာ၊အဲ့တာဆို ကိုကိုတို့ဒီနေ့ကစပြီးတစ်ရက်နော်"
"အင်း"။ ထို့နောက်နှစ်ယောက်သားအနမ်းတွေဖလှယ်ခဲ့ကြသည်။
ထိုနေ့တွင်အချစ်ငှက်ကလေးနှစ်ကောင်ကြောင့်တောင်ကလေးမှာအချစ်လေထုတွေဖြင့်ပြည့်
နှက်နေခဲ့သည်။
30/12/23
ရွန္းခၽြမ္ေရြ႕တို႔ကင္မ္ဂယူဗင္းနဲ႔အဆင္ေတြေျပေနေသာေၾကာင္အူျမဴးေနရသည္။ဒီကေလးကိုလိုက္ပိုးပန္းေနတာတိုးတက္လာၿပီဟုသူခံစားရသည္။စကားကိုလည္းရည္ရည္မြန္မြန္ေလးျပန္ေျပာလာသည္။ကိုကိုလို႔ေတာ့အက်ပ္ကိုင္ေခၚခိုင္းေနရဆဲျဖစ္သည္။ဂယူဗင္းကိုခၽြမ္ေရြ႕တကယ္စိတ္မခ်ေတာ့ပါ။တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလာတဲ့သူ႔ကေလးေလးကိုသူမ်ားလက္ေတာ့အပါမခံနိုင္ပါ။သူ႔ကေလးေလးသည္သူ႔အပိုင္သာျဖစ္ရမည္။ခၽြမ္ေရြ႕သည္ဂယူဗင္းနဲ႔ပိုနီးကပ္ေစဖို႔အခြင့္အလမ္းေလးတစ္ခုဖန္တီးေနမိသည္။သူ႔ကေလးေလးႏွင့္အတူတူခရီးထြက္ျခင္းျဖစ္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားပိုနီးကပ္ေစရန္အခ်င္းခ်င္းရိုင္းပင္းရမည့္ေတာင္တက္ခရီးစဥ္အားစီစဥ္
သည္။ခၽြမ္ေရြ႕သည္ခရီးစဥ္ေလးအားစီစဥ္ရင္းၾကည္ႏူးေနမိသည္။
"ဂယူဗင္းနားး" ခၽြမ္ေရြ႕တစ္ေယာက္ပ်ားရည္ေတြအမ်ားႀကီးစမ္းထားသလိုအသံျဖင့္ဂယူဗင္း
အားေခၚလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"ဂယူဗင္းနား ကိုကိုတို႔ဒီအားလပ္ရက္ခရီးထြက္ရေအာင္ေနာ္"
"ခရီးဟုတ္လား ဘယ္ကိုလဲ"
"ဒီအနားတစ္ဝိုက္ကေတာင္ပါ အပန္းေျဖစခန္းပါတြဲဖြင့္ထားတာေလ"
"အာသိၿပီ စရိတ္စခေတြ ခင္ဗ်ားခံရင္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားပါ့မယ္"
"ပါပီေလးကလည္း လိုက္ခဲ့ပါလို႔"ရွန္ခၽြမ္ေရြ႕သည္ageyoေတြထုတ္သုံးၿပီးေျပာေနျခင္းျဖစ္
သည္။အရင္ကဆိုမ်က္ႏွာဆူဆူပုတ္ပုတ္နဲ႔လူကအခုေတာ့တျခားတစ္ေယာက္လိုပါဘဲလားဟု
ဂယူဗင္းေတြးမိသည္။စိတ္ထဲေတာ့ထူးဆန္းမိေပမဲ့တကယ္ႀကီးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာေၾကာင့္
မလြန္ဆန္နိုင္ေတာ့ပါ။အခုတေလာဂယူဗင္းသည္ခၽြမ္ေရြ႕အားခ်စ္မိေနၿပီဟုခံစားမိသည္။
ခၽြမ္ေရြ႕၏အေသးအဖြဲကအစဂ႐ုစိုက္မွုေတြေၾကာင့္လည္းျဖစ္နိုင္သည္။ဒီေလာက္နတ္ဘုရား
တစ္ပါးလိုေခ်ာေမာတဲ့လူကကိုယ့္ကိုခ်စ္ၿပီးဂ႐ုစိုက္ေပးရင္ဘယ္လူသားကခံနိုင္ပါ့မလဲ။
ဂယူဗင္းလည္းမလြန္ဆန္နိုင္စြာျဖင့္
"အြန္း အြန္းလိုက္ခဲ့မယ္"
"ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားေနာ္ကေလးေလးကိုကိုလာေခၚမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့"ဂယူဗင္းခၽြမ္ေရြ႕ကိုခ်စ္မိေနသည္ဟုသိလိုက္သည့္အခ်ိန္မွစ၍ကန္႔လန္႔သိပ္မတိုက္
ျဖစ္ေတာ့ပါ။အရာရာကိုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေလးပဲေျပာျဖစ္ပါသည္။
အားလပ္ရက္ေန႔တြင္ေတာ့ခၽြမ္ေရြ႕ဟာဂယူဗင္းအိမ္အားေရာက္ႏွင့္ေနၿပီျဖစ္သည္။ဂယူဗင္းကအိပ္ရာမွမထေသးတာမို႔ဘဲလ္တီးကာႏွိုးရသည္။အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္တံခါးလာဖြင့္ေပးၿပီး
ဆရာသမားကအိပ္ရာထဲျပန္ဝင္အိပ္ေနေလသည္။ခၽြမ္ေရြ႕မွာေတာ့မနက္စာစားဖို႔ဝယ္လာေသာစားစရာေတြကိုေသခ်ာျပင္ဆင္ထည့္ေနသည္။စားစရာေတြထည့္ၿပီးေတာ့ဂယူဗင္းအားျပန္ႏွိုးရသည္။ဂယူဗင္းအိပ္ရာေလးဆီသြားကာထိုင္ခ်လိုက္ရင္း
"ဂယူဗင္းနား ထေတာ့ေလ ကိုကို႔ေခြးေပါက္ေလးထေတာ့လို႔"
"အင္း အြန္း မထခ်င္ေသးဘူး ခ်မ္းတယ္"
"ပါပီေပါက္ကခ်မ္းေနတာဆိုအခ်မ္းေျပေအာင္လုပ္ေပးရမွာေပါ့"ဟုဆိုကာဂယူဗင္းအား
ဖက္နမ္းေတာ့သည္။ဂယူဗင္းကအိပ္ရာထဲမွာလူးလိမ္းဆဲျဖစ္ၿပီးတဝူးဝူးေအာ္ေနသည္။
"ကဲ ထမွာလား ဂယူဗင္းေရ ေတာင္တက္သြားရမယ္ေဘ မထရင္ဆက္ၿပီးဖက္နမ္းမွာ"
"အင္းး ထၿပီလို႔" ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ဂယူဗင္းဟာမေနနိုင္တဲ့အဆုံးထရေလေတာ့သည္။
တကယ္ေတာ့ငလည္ေလးဂယူဗင္းကသူ႔အားႏွိုးေစခ်င္ေသာေၾကာင့္အခုလိုလုပ္ခဲ့ျခင္းကိုေတာ့ခၽြမ္ေရြ႕မသိခဲ့ပါ။ခၽြမ္ေရြ႕ဝယ္လာတဲ့မနက္စာေလးအားႏွစ္ေယာက္တူတူစားၿပီေတာင္ဆီသို႔သြားၾကသည္။ကားေပၚမွာခၽြမ္ေရြ႕ကေရဒီယိုဖြင့္ထားေတာ့ႏွစ္ေယာက္သားသီခ်င္းေတြအတူလိုက္ဆိုၾကသည္။တစ္လမ္းလုံးျပဳံးေပ်ာ္ေနတဲ့ဂယူဗင္းအားၾကည့္ကာခၽြမ္ေရြ႕လြန္စြာေက်နပ္မိေလ
သည္။
ေတာင္တက္သည္ဆိုေပမဲ့ခရီးၾကမ္းပုံစံမ်ိဳးတက္တာမဟုတ္ဘဲသစ္သားေလွကားစီလမ္း
တစ္ေလၽွာက္တက္ျခင္းျဖစ္သည္။လမ္းတစ္ေလၽွာက္တိုက္ခတ္ေသာေလေအးေလးမွာလူကို
လန္းဆန္းေစသည္။ေတာင္ပိုျမင့္လာေလ ေလကပိုလန္းဆန္းလာေလျဖစ္သည္။ေကာင္းကင္ျပာျပာႀကီးအစိမ္းေရာင္ေတာင္ေလးေတြကအရမ္းကိုပနံ့သင့္လွသည္ျဖစ္သည္။လမ္းတစ္ဝက္
ေရာက္ေတာ့ခၽြမ္ေရြ႕ကေမာလာေပမဲ့ဆရာသမားေလးကေအးေဆးျဖစ္ေနသည္။
ျပဳံးေပ်ာ္ၿပီးေလွကားေတြအားေျခလွမ္းက်ဲႀကီးမ်ားျဖင့္ေျပးတက္ေနသည္။ထို႔ေၾကာင့္လိမ့္က်မွာစိုးသျဖင့္ေနာက္မွလွမ္းေအာ္ေနရသည္။
"ဂယူဗင္းေရ ေျဖးေျဖးတက္လို႔ ကိုကို႔ ကိုေစာင့္ပါအုန္း"
"ကိုကို ကေမာေနၿပီလား"
ခၽြမ္ေရြ႕သည္ဂယူဗင္းက'ကိုကို'ဟုေခၚလိုက္သျဖင့္အံ့ဩေနမိသည္။ဂယူဗင္းဘက္မွခၽြမ္ေရြ႕အားကိုကိုဟုစမေခၚဘဲအက်ပ္ကိုင္မွသာေခၚျဖစ္သည္။
"ကိုကိုေရ မိေအာင္လိုက္ဖမ္း၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမိရင္အေျဖေပးမယ္"
အေျဖေပးမည္ဟုဂယူဗင္းကေျပာသျဖင့္ခၽြမ္ေရြ႕ဂယူဗင္းေနာက္အားေျပးလိုက္မိသည္။
ေတာင္ေပၚမွမျပဳတ္က်ေစရန္ေဘးမွကာကြယ္ေပးတဲ့အကာအရံရွိေသးလို႔ေတာ္ေသးသည္ဟုသာခၽြမ္ေရြ႕ေတြးမိသည္။ဂယူဗင္းလို႔ေဆာ့ပုံမ်ိဳးျဖင့္သာမလြယ္ပါ။
ဂယူဗင္းေနာက္ကိုခၽြမ္ေရြ႕လိုက္ဖမ္းသည့္အခါမိသည့္အခါမ်ိဳးလည္းရွိသည္။ထိုအခ်ိန္ဆို
ဂယူဗင္းကျပန္ျပန္ထြက္ေပးတတ္သည္။ခၽြမ္ေရြ႕ထင္ထားသလိုအခ်င္းခ်င္းမရိုင္းပင္းရဘဲ
အထင္ႏွင့္အျမင္တက္တက္စင္လြဲကာကေလးေပါက္စနအားလိုက္ဖမ္းေနရသည္။ဖမ္းလိုက္ေျပးလိုက္ျဖင့္ႏွစ္ေယာက္သားသံသရာလည္ေနရွာသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ေနေရာင္ျခည္ႏုႏုေလးေအာက္တြင္သစ္သားေလွကားမ်ားကို
ေျခတံရွည္မ်ားျဖင့္ေက်ာ္ျဖတ္ကာစိန္ေျပးတမ္းကစားေနသည့္ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ရွိ
ေလသည္။
ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ခၽြမ္ေရြ႕ဂယူဗင္းအားအေနာက္မွေျပးဖက္လိုက္သည္။ဒီတစ္ခါေတာ့
ဂယူဗင္းမလြတ္ေတာ့ပါ။ႏွစ္ေယာက္လုံးလည္းေမာေနၾကၿပီးေခၽြးသံတရဲရဲျဖင့္ရယ္မိၾကသည္။
ေတာင္ေပၚကျမင္ကြင္းမွာပိုလွပါသည္။ေလကလည္းေအးလာသည္။ခၽြမ္ေရြ႕ဂယူဗင္းအားသူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေစၿပီးေနာက္တစ္ခါခ်စ္ေရးဆိုမိသည္။ဒီတစ္ခါေတာ့မ်က္လုံးေတြ
အားစိုက္ၾကည့္ရင္းေျပာတာျဖစ္သည္။
"ကင္မ္ဂယူဗင္း ကိုကို မင္းကိုခ်စ္တယ္၊ ကိုယ့္ကိုေက်းဇူးျပဳၿပီးျပန္ခ်စ္နိုင္မလား"
"အင္းး ကၽြန္ေတာ္လည္းကိုကို႔ ကိုခ်စ္တယ္"ခၽြမ္ေရြ႕ေၾကာင္အသြားသည္။
"ကၽြန္ေတာ္လည္း ခ်စ္တယ္လို႔" ဂယူဗင္းေနာက္တစ္ခါထပ္ေျပာမွအသိဝင္လာကာဂယူဗင္းအားေပြ႕ရမ္းမိသည္။ဆိုက္တူဂိုက္တူကေလးေလးအားခ်ီရသည္မွာမလြယ္ေပမဲ့အေပ်ာ္ေဇာျဖင့္
ေပြ႕ရမ္းမိခဲ့သည္။
"ေပ်ာ္လိုက္တာ ကေလးေလးရာ၊အဲ့တာဆို ကိုကိုတို႔ဒီေန႔ကစၿပီးတစ္ရက္ေနာ္"
"အင္း"။ ထို႔ေနာက္ႏွစ္ေယာက္သားအနမ္းေတြဖလွယ္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုေန႔တြင္အခ်စ္ငွက္ကေလးႏွစ္ေကာင္ေၾကာင့္ေတာင္ကေလးမွာအခ်စ္ေလထုေတြျဖင့္ျပည့္
ႏွက္ေနခဲ့သည္။
30/12/23