JENNIE POV-
SHIT SHIT SHITTTT what I have done? Fuck I hurt him I hurt the person I love, ohh fuck jennie.
Hahabulin ko pa sana ito but kai stop me dahil hawak nya ang kamay ko kanina pa kaya agad ko itong winaksi at tinignan sya ng masama, I don't know what to felt, dahil bigla nalang syang sumulpot sa harap namin at kinukulit ako and he said na talagang inalam nya kung san ako nag aaral at nag transfer pa sya dito para makita ako at kinukulit ako ng ilang beses na kausapin sya at ilang beses kuna ding sinabe na ayaw kung makipag-usap sakanya, pero nakiusap sya na baka pwede syang makitable samin, kahit ayaw ko ay pumayag na ako basta wag nya lang akung kulitin.
And I was nervous nung makita kami ni Lisa na mag katabi, yes aaminin ko I got jealous dahil sa sinabe nya kagabi but I'm not planing to do this to him, sadyang makulit lang talaga si kai, and I can't look at him sa mata, kaya mas pinili kuna lang na umiwas ng tingin dahil hindi ko alam kung panu ko sya kakausapin, ohh fuck, sinundan namn sya ni suelgi ng lumabas ito sa cafe kaya kinuha kuna din ang gamit ko para sana sundan sya but again kai held my hand at pinigilan ako.
"Anu ba kai!!! Can you please stop!" Iritang sabi ko pa at inalis ang kamay nya.
"San kaba kasi pupunta jen? Mag usap muna tayo ohh" pakiusap nya but tinignan kulang sya ng masama.
"I already told you na wala na tayung dapat pag usapan kai, can you please stop, stopping me dahil kailangan kung humingi ng sorry sa boyfriend ko, baka kung anu pa ang isipin nya satin." Sabi ko naman at kita ko pa kung panu nanlaki ang mata nya sa gulat.
"You have a boyfriend? " hindi makapaniwalang sabi nya pa.
"Yes! And I know I hurt him, kai please, stop bothering me anymore, mahal ko ang boyfriend ko, at hindi ko sya magagawang iwan para lang sayo, you already had a chance before pero binaliwala mo lang iyon. " nakita ko pang napalunok ito sa sinabe ko.
"Sorry I didn't know, I'm sorry jen, promise I'll stop now, sorry again. " he sincerely said. Kaya tumalikod na ko at lumabas na ng cafeteria at hinanap si Lisa, pumunta naman akung room nila but his not their, nilibot na namin ang buong university but still hindi parin namin sya makita kaya nag pasya na kaming pumunta sa parking lot, at nakita namin si suelgi na nakatayo malapit sa motor nya at may kausap sa phone, binaba nya naman agad ito ng makita kami.
"Where's lisa? " tanung ko agad ng makalapit kami, kasama ko na ngaun ang dalawa dahil naghiwahiwalay kami kanina sa pag hanap kay Lisa.
"Hayaan mo muna sya jen, he need to calm" seryoso pang sabi ni suelgi.
"I'm sorry" nasabi kuna lang at napayuko.
"Hindi mo naman niluluko ang kaibigan ko diba? " umaasang tanung nya pa kaya napatingin ako sakanya at nagulat.
"Ofcourse not, why would I do that to him? I love you friend suelgi" gulat na sabi ko pa at napahinga naman ito ng maayus.
"Mabuti naman, akala ko kasi niluluko mo lang sya, just let him calm muna, at mamaya ihahatid kita kung asan sya" kalmadong sabi nya naman. Kaya napabuntong hininga nalang ako at tumango.
"Sino pala yung lalaki kanina? " tanung nya ng pabalik na kami sa loob ng University.
"His kai, don't worry ipapaliwanag ko nalang sakanya ang lahat" sagot kuna lang at napatango naman ito, bago kami nag patuloy sa pag lakad, at umalis din agad si suelgi ng mahatid nya kami sa tapat ng room namin.
"Don't be sad, magiging ok din kayo ni Lisa" pag papagaan pa sakin ng dalawa dahil kanina pa ako wala sa sarili habang iniisp si Lisa.
"I hurt him" malungkot na sagot ko pa.
"Hindi mo naman kagustuhan yun, it's all kai's fault kaya ang isipin muna lang kung panu kayo mag kakaayus ni Lisa." Sabi pa sakin nila irene..
Kaya tumango nalang ako at inayus ang sarili ko dahil yun ang dapat kung gawi na ng ipaliwanag sakanya ang nangyari at dapat mag kaayos kami......
LISA POV-
AFTER kung umalis sa University ay ang bigat ng damdamin ko, I felt pang in my chest, kaya mabilis kung pinatakbo ang motor ko para umuwe, dahil gusto ko munang pakalmahin ang sarili ko, tumawag pa sakin si Benjie suelgi at sinabe na wag akung gagawa ng ikakapahamak ko, I know his worried but I promise na hindi ako gagawa ng hindi maganda, kaya mas pinili kung umalis muna para pakalmahin nag sarili ko, dahil ayaw kung masigawan si jennie
At para hindi ako makasakit man, dahil pinipigilan kulang ang sarili ko kanina na agawin ang kamay nya sa lalaking yun at baka ay hindi lang yun ang mangyari kaya gusto kung pakalmahin ang sarili ko para kung sakali na kausapin nya ako ay nakahanda akung pakinggan sya, I love her at ayaw kung masaktan ko sya...
Pagkapark ko ng sasakyan ay agad akung bumaba at lumakad papunta sa bahay pero ganun nalng ang pag hinto ko ng makita ang taong hindi ko inaasanhan, nakatayo sa harap ng bahay ko, parang naiisip kung kakatok ba o hindi, hindi ko naman alam ang nararamdaman ko, dahil sa nakikita ko, what is he doing here? Bakit nag pakita pa sya?
Pero ganun nalang ang gulat nya ng makita ako na nakatayo malapit sakanya, gusto ku mang sigawan na umalis na ito ay hindi ko magawa, hindi ko alam kung anu ang nararamdaman ko..
"Anak---" mahinang sabi pa nito at akmang lalapit na sana but i stop him from walking towards me.
"Stay still, don't come near me" walang emosyon ko pang sabi na nag patigil sakanya.
"Anung ginagawa mo dito? At panu mo nalaman kung asan ang bahay ko? "Seryoso ko pang tanung sakanya.
"I want to see you" sagot nya naman at kita ko pang gusto nya akung lapitan, pero hindi nya magawa.
"Umalis na kayo, dahil ako ay ayaw kayong makita" sabi ko pa but he walk toward me,
"Stop their, sabing wag kang lalapit sakin" sigaw ko pa at kita kung nagulat ito.
"Anak, let me explain please" pakiusap na nya at akmang luluhod pa but I stop him immediately.
"Umalis na kayo dito at wag na kayung babalik, dahil hindi kuna kayo kailangan, I don't need your explanation" mariing sabi ko pa sakanya at kita ako ang pain sa mata nya ng sabihin ko ang mga iyon, gusto ko mang maawa pero hindi ko magawa, dahil bumalik sakin lahat ng sakit na naramdaman ko ng iwan nya kami ni mama.
"Kahit saglit lang anak pakinggan mo muna ako Pran" sabi nya pa kaya tinignan ko sya ng masama ng itawag nya sakin ang pangalan na kinalimutan kuna.
"Hindi na ako ang pran na anak mo, matagal ng patay yun mula ng iwan mo sila, kaya umalis kana, at wag na wag ka ng babalik, naiintindihan mo!!!! " galit na sigaw ko pa dito, I don't know pero galit nalang ang nararamdaman ko ngaun dahil sa kanya gusto ko mang maawa pero hindi kuna magawa.
Nakita ko namang umiiyak na ito pero hindi ko parin ito iniintindi dahil mas galit ako.
"Pra------" pero bago nya pa matapos ulit ang sasabihin nya at agad ko itong kwenilyuhan at pinatayo ng maayus dahil lumuhod sya kanina ng pinigilan ko.
"WAG MUNA ULIT AKUNG TATAWAGIN SA GANYANG PANGALAN NAIINTINDIHAN MO? UMALIS KANA DITO BAGO PA MAY GAWIN AKUNG PAG SISIHAN MONG BUMALIK KAPA" SIGAW KO sakanya at binitaw ito dahilan kung bat ito napahiga sa lupa, pero hindi ako nag patinag.
"Patawad sa lahat anak, pero sana pakinggan mo muna ako, alam kung malaki ang kasalanan ko sainyo ng mama mo per-----"
"Umalis kana at wag na wag muna babanggitin ang anu sa pangalan ko o pangalan ni mama" huling sigaw ko dito at mabilis na iniwan ito bago pumunta sa bahay ko at nilock iyon, pumunta naman akung kwarto at dun ako umiyak at hinawakan ko naman ang dibdib ko dahil kanina pa pala ako nahihirapang huminga,
"AHHHHHHHHHHHH" SIGAW KO PA habang patuloy na umaagos ang luha sa mata ko, bago pinag susuntok ang pader dito hanggang sa maramdaman ko ang sakit pero wala akung maramdamang sakit dahil hindi nito mapapantayan ang sakit na ginawa nya samin,, nang makita ko sya ulit ay bumalik lahat, lahat ng iniwan nya samin, ang pagtalikod nya sakin...
Hindi ko alam. Kung ilang oras akung umiiyak, dahil nakatingin lang ako dito sa kawalan habang iniisip ang mga nangyari, gusto ko mang tawagan si jennie ay hindi ko ginawa dahil hindi ko pa alam ang sasabihin ko, I'm still hurt dahil kanina, but I'm not mad at her, hindi ko magawang magalit sakanya, I trust her, but for now kahit kailangan ko sya ay pinigilan ko ang sarili ko, inayus kuna lang ang sarili ko dahil may pupuntahan pa ako ngayun araw at kailangan kung puntahan iyon dahil special day nya ngayun......
ROSIE POV
AFTER class ay nag paalam na samin si jennie na aalis na at sumabay na sya kay suelgi dahil kailangan nyang puntahan si Lisa, and sumabay nadin ako kay irene dahil sya ang may kotse samin, after nya akung mahatid ay hindi na sya pumasok sa loob dahil tumawag daw ang daddy nya at may kailangan ssabihin sakanya, kaya umalis din sya agad after nya akung mahatid.
Pagkapasok ko naman sa bahay namin ay ganun nalang ang pag tataka ko ng may marinig akung umiiyak? Kaya dali dali akung pumunta sa living room at naabutan ko doon sila mom at yakap yakap si dad habang umiiyak, what happened? .
"Mommy daddy what happened? " alalang tanung ko pa at lumapit sa kanila, at niyakap na din si daddy na umiiyak sa bisig ni mommy.
Hindi naman nila ako sinagot dahil hirap ng mag salita si dad, and this is the first time that I see him crying like this, so what's the reason?
After a minute ay tumahan na din si dad at umayus ng upo kaya kumaha na muna ako ng tubig para makainom sya...
"Mom, dad, may problema ba? " I'm worried at gusto kung malaman ang totoo.
"Rosie, " tawag pa sakin ni daddy at hinawakan ang kamay ko. Suddenly I felt nervous at hindi ko alam kung bakit.
"I want to tell you something important" he shakingly said while holding my hand, I look at my mom but she's not looking to us, what's happening???
Hindi naman ako makapag salita dahil inaantay ko ang sasabihin ni dad, bumuntong hininga muna ito bago binatawan ang salitang mag papalamig sa buong pagkatao ko...
"You have a brother and I found him now"
____________________________________________________________________________
UNEXPECTED PERSON