Chapter 11
As we timidly stepped through the towering double doors, a rush of awe washed over me.
"D-dito ka ba talaga nakatira?"
Tanong ko habang nililibot ng tingin ang paligid ng mansion. The grand entrance of the mansion exuded an air of elegance and grandeur that took my breath away. The opulent chandelier hung from the impossibly high ceiling, casting a gentle glow upon the marble floors.
"Yeah, and you're going to live here with me."
Every corner of the mansion seemed to be adorned with the finest furnishings and intricate details. The walls were adorned with mesmerizing artwork, telling stories of a world beyond imagination. The plush velvet sofas beckoned me to sink into their luxurious embrace, while the glistening crystal vases held vibrant bouquets of fresh flowers, filling the air with a sweet, intoxicating fragrance.
The grand staircase, with its polished banister and cascading carpet, led to an upper level that promised hidden wonders.
I can't believe that I'm going to live here with him.
Tinignan ko ang suot na wedding ring, napakaganda nito at mukhang yari sa mamahalin ang bato. Bigay ito ng lalaki bago kami lumulan papunta rito. At kagaya ko, may suot suot din syang kapares ng sa akin.
I can't believe that I am now his wife, I am now Mrs. Bloodmore.
Marahang umiling naman ako para itaboy ang mga naiisip. Walang malisya to. Para sa kompanya, at sa pangarap mong maging CPA kaya kailangan ng ganitong set up.
Tinignan ko ang likod ni Akill, the maids greeted him and even bow their head to show some respect, but Akill didn't even bother to greet them back.
Muli ay sumagi sa isipan ko ang narinig na usapan nila ni Lester. Sana wala akong pagsisihan sa naging desisyon kong ito.
Hindi ko napigilan ang mapanganga whe we entered inside of the dinning room. A large, breathtaking chandelier hangs above the table, casting a gentle glow that reflects off the polished marble flooring. Plush, upholstered chairs surround the table, beckoning guests to take a seat and indulge in a feast fit for royalty.
Napansin ko rin ang mga pagkain na nakahain sa lamesa, mukhang masasarap ang mga ito at talagang pinaghirapan ng nagluto.
"Are you not going to sit? o gusto mo pang ipaghila kita ng upuan?"
Tanong nya, nakaupo na ito habang ang dalawang siko ay nakapatong sa ibabaw ng lamesa at ang parehong kamay ay magkasalikop.
"Bakit gusto mo ba?"
He manly rolled his eyes.
"Maupo ka na at nang makakain na tayo."
Sinunod ko ang inutos nya. Hindi ko naiwasan ang matakam habang isa-isang tinitignan ang mga masasarap na pagkain na nasa hapag kainan.
Tinignan ko ang dalawang katulong na nasa gilid namin, ang isa ay may katandaan na samantalang ang isa naman ay nasa around 30's.
"Kain po tayo," nakangiting alok ko. Nginitian lang nila ako at marahang umiling.
"They will eat after us." wika ni Akill dahilan para tignan ko sya.
"Hihintayin pa nila tayong matapos?"
Hindi sya sumagot. Nasa pagkain ang tingin nya habang maingat na hinihiwa ang beef steak na nasa plato nya.
"Baka nagugutom na sila, Akill. Puwede naman silang sumabay sa atin kumain eh, tsaka madarami rin naman to. Hindi natin mauubos lahat ng to."
Tinignan ako ni Akill. Parang gusto ko na lang saksakin ang dibdib ko ng tinidor na hawak nang maramdaman ko na naman ang hindi normal na pagtibok ng puso ko.
"N-naisip ko lang, kasi di ba..." pilit akong nangangapa ng isasagot. "maghapon silang nagtatrabaho, baka nagugutom tsaka pagod na sila hehe."
Tumingin sya sa dalawang maid na nasa gilid namin dahilan para mapalunok ang mga ito.
"Sir Akill, ayos lang ho kami---"
"Join us." he said full of authority.
Napangiti ako. Nahihiyang lumapit sa dinning table ang dalawang maid at maingat na kumuha ng pinggan. Tahimik silang bumalik sa kaninang pwesto nang makasandok na ng pagkain. Hindi ko na rin binalak na kulitin sila na makiupo pa sa amin dahil baka hindi sila komportable.
Samantala, ramdam na ramdam ko naman ang titig sa akin ni Akill. Ngunit hindi ko na lamang iyon pinansin at tahimik na lamang na kumain. Naging tahimik na ang aming pagsasalo haggang matapos iyon.
"Manang, accompany her to her room." si Akill nang matapos kaming kumain.
Tinanguan lamang sya ng matanda na sa tingin ko ay mayordoma ng mansion.
"I need to go back to the company, I have important things to do." saad nya, pinunasan nya ang bibig gamit ang table napkin bago tumayo. "Babalik ako agad. Stay here and don't you dare go somewhere else."
Tinanguan ko lamang sya bilang sagot. Naglakad na sya palabas ng dining area habang sinamahan naman ako ni manang sa magiging kwarto ko.
"Napakasuwerte sayo ni sir Akill, ang ganda nyo ho, ma'am."
She said while we're heading up to the grand staircase.
"S-salamat po." nahihiyang sagot ko. "Wag nyo na po akong tawaging ma'am, Illara na lang po."
tumango ito. "Ilang taon ka na ba?"
"20 po."
"Napakabata mo pa pala, Illara."
"Opo. Actually, birthday ko nga po ngayon, eh."
"Kaya pala kanina, bago umalis ng mansion si sir Akill ay aligaga ang mga nasa kusina, marahil ay inutusan nya ang mga ito na ipaghanda ka."
Nakagat ko naman ang labi sa narinig.
"B-baka hindi naman po."
"Ay naku! halos hindi nga namin yan masilayan dito sa mansion. Dahil kung hindi naman gabing gabi umuuwi, napakaaga namang umaalis. Ni hindi nga rin yan kumakain dito, eh. Kaya ganon na lang ang pagtataka ko na makitang dito yan ngayon na nanghalian. Kung hindi mo rin kasi alam ay talagang napakaworkaholic nyan ni sir Akill, halos 24/7 yang nagtatrabaho. Masyadong busy at walang oras magsaya. Parang ginawa na ring mundo ang pagtatrabaho kaya ni minsan ay wala yang nadalang babae rito o naipakilala man lang sa lolo nya, kaya siguro walang ibang choice si Don Haderous kundi ang ipitin ang apo sa sitwasyon na mapapapayag ito." mahabang paliwanag nya.
Hindi ako umimik, naghintay pa ako ng maaaring sasabihin nya.
"Nag-iisang apo at anak lang rin kasi yan si sir Akill at taga pagmana rin ng lahat ng mga ari-arian kaya siguro minamadali rin ni Don Haderous ang apo sa pagpapamilya. Sayang rin kasi kung mawawala ang angkan ng mga Bloodmore, bukod sa isa mga maimpluwensiya ay napakaganda rin ng lahi." tumingin sya sa akin. "Kaya sana ay biyayaan na agad kayo ng supling." nakangiti nitong sabi. Naubo naman ako sa narinig.
"H-hindi pa po namin napag-uusapan ni Akill ang tungkol dyan." pagpapalusot ko.
At wala kaming balak pag-usapan iyon.
I can't understand them, ganon lang ba talaga kadali sa tingin nila ang manganak at magpalaki ng bata? Because for me, it's really a serious matter. Imagine, you're going to raise a child from this cruel world. Plus, the child were possibly encounter a lot of people na matatalas ang dila at mga mapanghusgang mata.
Nang maihatid nya ako sa aking magiging silid ay pabagsak kong inihiga ang sarili sa malaki at malambot na kama.
Tinext ko si George na nakarating na ako sa mansion. Nang siguro mabasa ang text ko ay mabilis na tinawagan nya ako.
"Gaga ka! sakto pa talaga sa birthday mo ang magiging anniversary nyo!"
Naikuwento ko sa kanya ang nangyari kanina. Inasar nya pa ako na umasa raw siguro akong mayroong 'you may now kiss the bride' na magaganap.
"Oo nga eh, tsaka hindi nya rin naman nabanggit sa akin na ngayon pala mangyayari ang kasalan." sagot ko. Nakarinig ako ng mahinang pagkatok sa pinto. "Sandali lang George," hindi ko na sya hinintay sumagot. Nilapag ko ang cellphone sa ibabaw ng kama at naglakad palapit sa pinto para buksan iyon.
"Illara, pasensya na sa isturbo. Inakyat ko na pala rito sa taas ang mga gamit mo."
"S-salamat po, kuya Nyx. Pakipasok na lang po ng mga iyan dito." saad ko at nilakihan ang bukas ng nakaawang na pinto.
Iniisa isa nyang ipasok ang mga gamit ko, tinulungan ko na rin sya para mabilis matapos.
"Salamat po, kuya Nyx." I said and he just nodded his head. He is about to leave when I remember something. "Sya nga po pala, bakit hindi ho yata kayo sumama ngayon kay Akill?"
"Minsan kasi ay may mga lakad din syang hindi ako pupwedeng sumama."
"Ganon po ba? sige ho, salamat."
Nagpaalam na sya para umalis. Sinara ko na ang pinto. Naglakad ako palapit sa kama at dinampot ang cellphone sa ibabaw nito.
"George, andyan ka pa ba?" tanong ko. Nakaipit sa pagitan ng tainga ko at ng braso ko ang cellphone. May dalawang pinto pa sa loob ng kwarto ko and because of curiosity, I opened it. Hindi ko naiwasan ang mapanganga nang makita kung gaano kaganda ang banyo ng aking silid. Kahit yata dito na ako matulog ay ayos lang. Kahit ang sahig ng banyo ay nangingintab at yari rin sa marmol. May maliit na bathtub din na tila ginagayak ako na magbabad mula roon. Binuksan ko naman ang isang pinto, isa itong walk in closet. Halatang mamahalin ang mga cabinet maging ang mga drawer na walang laman. Nakakahiyang ilagay ang mga lumang gamit ko rito.
"Oo teh, andito pa rin ako."
"Tangina George, feeling ko natupad na yata ang pangarap kong maging isang disney princess. Ang ganda ng kwarto ko. May sarili banyo at walk in closet."
Mayroon namang sarili banyo ang kwarto ko, pero hindi ganon kaganda at kasing laki ng ganito. Wala rin akong walk in closet dahil nakapuwesto na sa gilid ng kama ko ang malaking cabinet at drawer.
"Ang OA mo, teh. Wag mo namang ipahalata masyado at baka isipin ng mga tao dyan na kabababa mo lang ng bundok."
"Ang pangit magtalks a lot sayo. Hindi ko lang naman mapigilan ang matuwa kasi hindi ko naman inaasahan na mararanasan at titira ako sa ganito kagandang mansion, eh."
"Ano pa bang ini-expect mo sa isang lalaking ubod ng gwapo, na halos pangarapin nang luhuran ng lahat at nagmamay-ari ng kilalang kompanya rito sa pilipinas, na ititira ka nya sa tagpi tagping bahay? "
Nagdaldalan pa kami ni George ng kaunting oras bago ko patayin ang tawag.
I was busy placing my things in the wardrobe, inside of the walk in closet, when I heard my phone rang loudly.
"H-hello?" tawag ko mula sa kabilang linya nang sagutin ko ito.
"What are you doing?" tanong nya mula sa kabilang linya. Walang bahid ng kahit na anong emosyon ang malalim nyang boses.
"Inaayos ko ang mga gamit ko. I-ikaw ba?"
Bakit ba ako nauutal kapag kausap ang lalaking to?! Nakakatanggal tuloy ng angas.
"I'm driving."
"Gago ka ba?!"
"What the--- don't raise your voice! "
"Sorry, ikaw kasi."
"What? it's now my fault?" inis na sabi nito mula sa kabilang linya.
"K-kasi naman alam mo namang nagdadrive ka tapos nakuha mo pang tumawag. Pano kung maaksidente ka? edi kargo de konsensya ko pa yon."
Ilang segundo itong hindi umimik.
"You said you're fixing your things, why don't you ask for manang's help?"
"Baka marami syang ginagawa sa baba, makaisturbo pa ako. Tsaka kaya ko naman, ang dali-dali lang naman mag ayos ng gamit, eh."
"Maraming maids dyan, you can ask for their help. I'll call manang and tell her to assign someone that will help you fix your things."
"Akill, wag na---"
Hindi na nya pinatapos ang sasabihin ko dahil pinatay nya na ang tawag. Ilang minuto lang ay nakarinig na ako ng yabag ng mga paa na papalapit sa kinaroroonan ko.
"Ma'am, pasensya na ho at hindi na ako kumatok. Pinapunta po kasi ako rito ni manang Asmin para tulungan ho kayo."
"Ayos lang po."
Tahimik itong naglakad palapit sa tabi ko at maingat na sinalansan ang mga gamit ko. Naging tahimik ang pag-aayos namin hanggang sa matapos iyon. Nagpasalamat lang ako bago sya umalis.
Nang pasadahan ko ng tingin ang orasan ay mag aalas siyete y mieda na ng gabi. Muli kong narinig ang pagtunog ng aking cellphone dahilan para damputin ko iyon sa ibabaw ng mini cabinet na nasa gilid ng kama.
"Akill," pagtawag ko sa kanya mula sa kabilang linya.
"Pauwi na ako." anunsyo nya.
"M-mag iingat ka." kinagat ko ang aking kuko. "W-wag ka nang magcellphone habang nagdadrive," paalala ko. Hindi naman sya umimik mula sa kabilang linya.
"Have you eaten?" bigla ay sabi nya.
"H-hindi pa, eh."
"Wait for me there, sabay na tayong mag d-dinner. "
Huli nyang sinabi bago patayin ang tawag. Nakagat ko naman ang sariling labi nang maalala ang sinabi ni manang. Ni hindi nga raw ito kumakain dito sa mansion at hindi masilayan dito. Tapos ngayon, ay maaga itong uuwi at dito kakain ng hapunan? Probably, there is something wrong with him.
Hindi ko alam kung bakit ako ngayon nakaupo sa sofa at hinihintay ang pagdating nya, ngunit isa lang ang alam ko. Nasasabik ako sa kanyang pagdating.
Napako ang tingin ko sa pinto when Akill entered from it. As usual, he was dressed in business suit na yumayakap sa matikas nyang katawan. His eyes is still on the paper bag he is holding. My lips parted when a small smile plaster on his lips. It was just a glimpse, but enough for my heart to race rapidly.
Nang mag angat ng tingin ay nahuli nya ang mga titig ko dahilan para mapaiwas ako.
Mahirap na, baka isipin nya pang niluluhuran ko na sya sa isip ko.
Tumayo ako para sana maglakad papasok ng dining room nang pigilan nya ako.
"Where do you think you're going?"
I stilled and automatic faced him. Nervous was running through my veins when I met his emotionless eyes.
"P-papasok sa kusina, nagugutom na kasi ako. Kanina pa kita hinihintay."
He lick his lower lips and stare at me as if I said something na hindi sya makapaniwala.
"Y-you're waiting for me?"
Nahihiyang tumango ako.
"P-pero hindi pa naman ganon katagal."
Tumaas ang gilid ng kanyang labi. Umisang hakbang sya palapit sa akin at walang imik na inabot sa akin ang hawak na paper bag
"A-ano to?" tanong ko nang kunin ito.
"Open it."
Walang imik na binuksan ko ang paper bag na hawak. Umawang ang bibig ko nang makita ang nasa loob, it was the 'Intermediate Accounting Trade Paperback' book. May nakabalot pang pulang ribbon dito.
Nanubig ang mga mata ko sa tuwa. Ang mahal nito! Nasa labing-isang-libo at walong-daan ang halaga nito. Bagay na kahit pag ipunan ko ng ilang buwan ay malabo kong mabili.
"Happy birthday, Illara."
Hindi ko nagawang kontrolin ang sarili, huli na nang mapagtanto ko na humakbang ako palapit sa lalaki at mahigpit na niyakap ito.