Song recommend True Love by Pink
ချွမ်ရွေ့ဘဝမှာသရဲကိုတစ်ခါမှမမြင်ဖူးခဲ့တာကြောင့်သရဲကိုမကြောက်ခဲ့ပါ။တကယ်တမ်းမြင်လိုက်ရတော့လည်းလန့်ပြီးမေ့လဲသည်အထိ။လင်တရူးတဲ့သရဲမကြောင့်ဂယူဗင်းကိုဖွင့်ပြောတာကရုတ်တရက်ဆန်သွားခဲ့ပြီးအလန့်တကြားနဲ့တစ်ရုံးလုံးပါသိကုန်သည်။ရုံးပြန်တက်ရင်အစခံရတော့မှာမို့ချွမ်ရွေ့ငိုချင်နေသည်။ဒါပေမဲ့ကံကောင်းသည်ကဂယူဗင်းကိုဖက်ခွင့်ရလိုက်သည်။
ထိုသရဲမကိုတော့နတ်ဆရာမခေါ်ပြီးနှင်လိုက်ပြီဟုချန်းမင်းကပြောသည်။တကယ်လို့ရှိသေး
ရင်ချွမ်ရွေ့သရဲမတွေဘာတွေနားမလည်နိုင်တော့ပါ။ဂယူဗင်းအားလုရင်သရဲလည်းဂုတ်ချိုး
သတ်မည်ဖြစ်သည်။
အခုချွမ်ရွေ့ဆေးရုံမှာရောက်နေသည်။နိုးနေတာကြာပါပြီ။ဒါပေမဲ့ဂယူဗင်းကခုတင်ဘေးထိုင်ခုံမှာငုတ်တုတ်လေးအိပ်ပျော်နေတာကြောင့်မထတာဖြစ်သည်။ဂယူဗင်းအားခိုးကြည့်တဲ့
အချိန်များသည်ချွမ်ရွေ့ဘဝ၏အပျော်ဆုံးအချိန်များဖြစ်သည်။ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ဂယူဗင်းရဲ့
ပုံရိပ်လေးတွေကိုမျက်လုံးနဲ့ဓာတ်ပုံရိုက်ကာနှလုံးသားထဲသိမ်းဆည်းနေမိသည်။ကြည့်လို့
တောင်မဝသေးပါပီပေါက်ကနိုးသွားပြီ။မျက်လုံးလေးကိုပွတ်ကာတဝါးဝါးသမ်းလိုက်သည်။
ခဏနေတော့သူ့ကိုမြင်သွားပုံရပြီး
"ဌာနမှူးရှန် သတိရလာပြီလား"
"အွန်း" ဂယူဗင်းကသူ့ကိုခဏအကဲခတ်သလိုကြည့်ကာနောက်ပြီး
"ကျွန်တော်ဆရာဝန်သွားခေါ်လိုက်အုန်းမယ်"
"ရတယ်နေပါ ကိုယ့်ရောဂါကဂယူဗင်းဆိုတဲ့ကောင်လေးပေးလို့ဂယူဗင်းကဘဲကုသနိုင်မှာ"
"ခင်ဗျားဦးနှောက်ပျက်သွားပြီလားဗျ မနက်ကထဲကပေါက်ကရတွေပြောပြီးရုံးထဲထအော်နေတာ"
ချွမ်ရွေ့ပါပီပေါက်၏ခင်ဗျားဟုခေါ်တတ်သည့်နာမ်စားအားသဘောကျမိစွာပြုံးပြီး
"မင်းကိုယ့်အချစ်ကိုပေါက်ကရလို့မပြောပါနဲ့ နှုန်းသားလေးကနာကျင်လို့"ဟုဆိုကာဝဲဘက်ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့ထိုးပြလေသည်။
တကယ်တတ်လည်းတတ်နိုင်တဲ့လူဟုသာဂယူဗင်းတွေးမိပါတော့သည်။အရင်လို
မျက်စောင်းတခဲခဲဖြင့်တရုတ်စိတ်တိုကိုသာပြန်ခေါ်မိချင်သည်။အခုချွမ်ရွေ့အားထူးဆန်းလွန်းလို့ပါ။ဒီတရုတ်စိတ်တိုဌာနမှူးကြီးကကျွန်တော့်ကိုချစ်တယ်တဲ့။ဒါကဖြစ်နိုင်လို့လား။အရင်ကတော့သူ့ကိုဆူလိုက် အော်လိုက် မျက်စောင်းခဲလိုက်ဖြင့် အခုမှအခြားသူတစ်ယောက်လိုပြောင်းလဲသွားသည်။ဂယူဗင်းတော့တရုတ်စိတ်တိုသူ့ကိုချစ်တယ်ဆိုတာအံ့ဩလွန်းလို့ပါ။ယုံလည်းမယုံနိုင်ဖြစ်ရတယ်။
"ခင်ဗျားကို ကျွန်တော်မယုံဘူး လူတစ်ယောက်ကဒီလောက်ထိအပြောင်းအလဲမြန်လို့လား"
"မင်းမယုံရင် ကိုယ်ကယုံအောင်လုပ်ပေးမယ်။ပြီးတော့ကိုယ်မင်းကိုချစ်လာတာတစ်နှစ်ကျော်ပြီ။စတွေ့တဲ့နေ့ကတည်းကအခုချိန်ထိပဲ။ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲမတော်တဆတဲ့ရောက်လာတဲ့မင်းလေးကကိုယ့်နှလုံးသားကိုစတွေ့တဲ့နေ့ကတည်းကစိုးမိုးလာတာ"
"ဗျာ ခင်ဗျားမဟုတ်တာမပြောပါနဲ့ ခင်ဗျားမရှက်ပေမဲ့ကျွန်တော်ရှက်တယ် အခုလည်းရုံးမှာ
ကျွန်တော်တို့အကြောင်းပြောနေလောက်ပြီ"
ပြောရင်းဂယူဗင်းဟာထငိုပါတော့သည်။ချွမ်ရွေ့လည်းဂယူဗင်းကြောင့်လန့်သွားကာငိုနေတဲ့အာပေတူးကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ကာနှစ်သိမ့်မိသည်။မျက်လုံးလေးတွေကနီရဲလာပြီးနှခေါင်းလုံးလုံးလေးတွေပါနီလာသည်။နှာတရှုံ့ရှုံ့နဲ့ငိုနေတဲ့ဂယူဗင်းဟာချစ်စဖွယ်အတိပင်။
"မငိုပါနဲ့ ဂယူဗင်းရာ ကိုယ်ရင်တွေနာလို့ပါ"
"ခင်ဗျားလိုလူကဘယ်နားလည်မလဲဗျ ကျွန်တော်ရဲ့rsဘဝလေးကိုအများကြီးစိတ်ကူးယဉ်ထားတာခုတော့ ကျွန်တော်တို့ကို လူတွေကအထင်လွဲတော့မယ်"
"အဲ့ကျရင်ကျွန်တော့်စိတ်ကူးလေးပျက်ပြီ"
ချွမ်ရွေ့ဂယူဗင်းရဲ့အတွေးလေးကြောင့်ထရယ်ပါတော့သည်။
"ဟားဟားကိုယ်ကအကောင်းမှတ်လို့လေ စိတ်မပူပါနဲ့မင်းရဲ့စိတ်ကူးယဉ်rsဘဝကို ကိုယ်နဲ့
အကာင်အထည်ဖော်လို့ရတယ်"
"ခင်ဗျားကိုချစ်တယ်လို့ဘယ်သူကပြောလို့အကောင်အထည်ဖော်ရမှာတုန်း"
"အခုမပြောပေမဲ့ နောက်ပြောအောင်လုပ်မှာမို့ အခုကစပြီးမင်းကိုယ့်ကိုလက်မခံမချင်း
ပိုးပန်းတော့မှာ အဆင်သင့်ပြင်ထားပါကိုယ့်ပါပီပေါက်လေး"
"ဘယ်သူက ခင်ဗျားပါပီပေါက်လည်းလို့ "စိတ်တိုစွာထအော်တဲ့ဂယူဗင်းကြောင့်ချွမ်ရွေ့
အသည်းယားစွာဆံပင်လေးကိုဖွကာပါးနုနုအားဖက်နမ်းမိပါတော့သည်။
'ခွပ်'ဂယူဗင်းကချွမ်ရွေ့ပါးအားထိုးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
"အားပါးပါး နာလိုက်တာဂယူဗင်းရာ"
"ခင်ဗျားဘာလို့ လာနမ်းလဲ"
"ချစ်လို့"
"နောက်ထပ်နမ်းရင်ထိုးမှာနော် တစ်ခါနမ်းရင်တစ်ချက်"
"ရတယ် ရတယ် အထိုးခံပြီးကိုနမ်းအုန်းမှာ တန်တယ်"
ဤသို့နှယ်တစ်ခါနမ်းလိုက်တစ်ခါထိုးလိုက်ဖြင့်ဆေးရုံခန်းထဲမှာနှစ်ယောက်သားလုံးထွေး
သတ်ပုတ်နေကြသည်။လူနာကိုလာစစ်သည့်nurseလေးကတော့သူတို့နှစ်ယောက်ကိုတွေ့ပြီး
ရှက်ကာတံခါးအားအသာဆွဲပိတ်သွားလေသည်။
ချွမ်ရွေ့၏ပါးတွင်လက်သီးရာများနှင့်ဂယူဗင်းပါးတွင်နှုတ်ခမ်းရာများဖြင့်ဖြစ်လို့နေသည်။
ချွမ်ရွေ့ကလိုက်နမ်းလိုက်ဂယူဗင်းကပြန်ထိုးလိုက်ဖြင့်အနမ်းသံသရာလည်နေပါတော့သည်။ထိုညသည်လည်းကြယ်များနှင့်အပြိုင်လှပခဲ့သည်။
ကိုယ်ကအနမ်းတွေပေးမယ်။မင်းကလက်သီးတွေကျွေး။တန်ပါတယ်။
အနာဂတ်မှာကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ကတောက်ကဆဖြစ်လို့ရန်ဖြစ်ရင်တောင်မင်းကိုနာကျင်စေတဲ့လူကကိုယ်မဖြစ်ချင်ဘူး။အဲ့ဒီအစားမင်းပေးတဲ့ဒဏ်ရာတွေကိုယူကာကိုယ့်အကြင်နာတွေမင်းကိုပေးရင်းရှင်သန်လိုက်မယ်
16/12/23
ခၽြမ္ေရြ႕ဘဝမွာသရဲကိုတစ္ခါမွမျမင္ဖူးခဲ့တာေၾကာင့္သရဲကိုမေၾကာက္ခဲ့ပါ။တကယ္တမ္းျမင္လိုက္ရေတာ့လည္းလန္႔ၿပီးေမ့လဲသည္အထိ။လင္တ႐ူးတဲ့သရဲမေၾကာင့္ဂယူဗင္းကိုဖြင့္ေျပာတာက႐ုတ္တရက္ဆန္သြားခဲ့ၿပီးအလန္႔တၾကားနဲ႔တစ္႐ုံးလုံးပါသိကုန္သည္။႐ုံးျပန္တက္ရင္အစခံရေတာ့မွာမို႔ခၽြမ္ေရြ႕ငိုခ်င္ေနသည္။ဒါေပမဲ့ကံေကာင္းသည္ကဂယူဗင္းကိုဖက္ခြင့္ရလိုက္သည္။
ထိုသရဲမကိုေတာ့နတ္ဆရာမေခၚၿပီးႏွင္လိုက္ၿပီဟုခ်န္းမင္းကေျပာသည္။တကယ္လို႔ရွိေသး
ရင္ခၽြမ္ေရြ႕သရဲမေတြဘာေတြနားမလည္နိုင္ေတာ့ပါ။ဂယူဗင္းအားလုရင္သရဲလည္းဂုတ္ခ်ိဳး
သတ္မည္ျဖစ္သည္။
အခုခၽြမ္ေရြ႕ေဆး႐ုံမွာေရာက္ေနသည္။နိုးေနတာၾကာပါၿပီ။ဒါေပမဲ့ဂယူဗင္းကခုတင္ေဘးထိုင္ခုံမွာငုတ္တုတ္ေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတာေၾကာင့္မထတာျဖစ္သည္။ဂယူဗင္းအားခိုးၾကည့္တဲ့
အခ်ိန္မ်ားသည္ခၽြမ္ေရြ႕ဘဝ၏အေပ်ာ္ဆုံးအခ်ိန္မ်ားျဖစ္သည္။ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ဂယူဗင္းရဲ့
ပုံရိပ္ေလးေတြကိုမ်က္လုံးနဲ႔ဓာတ္ပုံရိုက္ကာႏွလုံးသားထဲသိမ္းဆည္းေနမိသည္။ၾကည့္လို႔
ေတာင္မဝေသးပါပီေပါက္ကနိုးသြားၿပီ။မ်က္လုံးေလးကိုပြတ္ကာတဝါးဝါးသမ္းလိုက္သည္။
ခဏေနေတာ့သူ႔ကိုျမင္သြားပုံရၿပီး
"ဌာနမွူးရွန္ သတိရလာၿပီလား"
"အြန္း" ဂယူဗင္းကသူ႔ကိုခဏအကဲခတ္သလိုၾကည့္ကာေနာက္ၿပီး
"ကၽြန္ေတာ္ဆရာဝန္သြားေခၚလိုက္အုန္းမယ္"
"ရတယ္ေနပါ ကိုယ့္ေရာဂါကဂယူဗင္းဆိုတဲ့ေကာင္ေလးေပးလို႔ဂယူဗင္းကဘဲကုသနိုင္မွာ"
"ခင္ဗ်ားဦးေႏွာက္ပ်က္သြားၿပီလားဗ် မနက္ကထဲကေပါက္ကရေတြေျပာၿပီး႐ုံးထဲထေအာ္ေနတာ"
ခၽြမ္ေရြ႕ပါပီေပါက္၏ခင္ဗ်ားဟုေခၚတတ္သည့္နာမ္စားအားသေဘာက်မိစြာျပဳံးၿပီး
"မင္းကိုယ့္အခ်စ္ကိုေပါက္ကရလို႔မေျပာပါနဲ႔ ႏွုန္းသားေလးကနာက်င္လို႔"ဟုဆိုကာဝဲဘက္ရင္ဘတ္ကိုလက္နဲ႔ထိုးျပေလသည္။
တကယ္တတ္လည္းတတ္နိုင္တဲ့လူဟုသာဂယူဗင္းေတြးမိပါေတာ့သည္။အရင္လို
မ်က္ေစာင္းတခဲခဲျဖင့္တ႐ုတ္စိတ္တိုကိုသာျပန္ေခၚမိခ်င္သည္။အခုခၽြမ္ေရြ႕အားထူးဆန္းလြန္းလို႔ပါ။ဒီတ႐ုတ္စိတ္တိုဌာနမွူးႀကီးကကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္တဲ့။ဒါကျဖစ္နိုင္လို႔လား။အရင္ကေတာ့သူ႔ကိုဆူလိုက္ ေအာ္လိုက္ မ်က္ေစာင္းခဲလိုက္ျဖင့္ အခုမွအျခားသူတစ္ေယာက္လိုေျပာင္းလဲသြားသည္။ဂယူဗင္းေတာ့တ႐ုတ္စိတ္တိုသူ႔ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာအံ့ဩလြန္းလို႔ပါ။ယုံလည္းမယုံနိုင္ျဖစ္ရတယ္။
"ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္မယုံဘူး လူတစ္ေယာက္ကဒီေလာက္ထိအေျပာင္းအလဲျမန္လို႔လား"
"မင္းမယုံရင္ ကိုယ္ကယုံေအာင္လုပ္ေပးမယ္။ၿပီးေတာ့ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္လာတာတစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။စေတြ႕တဲ့ေန႔ကတည္းကအခုခ်ိန္ထိပဲ။ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲမေတာ္တဆတဲ့ေရာက္လာတဲ့မင္းေလးကကိုယ့္ႏွလုံးသားကိုစေတြ႕တဲ့ေန႔ကတည္းကစိုးမိုးလာတာ"
"ဗ်ာ ခင္ဗ်ားမဟုတ္တာမေျပာပါနဲ႔ ခင္ဗ်ားမရွက္ေပမဲ့ကၽြန္ေတာ္ရွက္တယ္ အခုလည္း႐ုံးမွာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔အေၾကာင္းေျပာေနေလာက္ၿပီ"
ေျပာရင္းဂယူဗင္းဟာထငိုပါေတာ့သည္။ခၽြမ္ေရြ႕လည္းဂယူဗင္းေၾကာင့္လန္႔သြားကာငိုေနတဲ့အာေပတူးကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ကာႏွစ္သိမ့္မိသည္။မ်က္လုံးေလးေတြကနီရဲလာၿပီးႏွေခါင္းလုံးလုံးေလးေတြပါနီလာသည္။ႏွာတရွုံ႔ရွုံ႔နဲ႔ငိုေနတဲ့ဂယူဗင္းဟာခ်စ္စဖြယ္အတိပင္။
"မငိုပါနဲ႔ ဂယူဗင္းရာ ကိုယ္ရင္ေတြနာလို႔ပါ"
"ခင္ဗ်ားလိုလူကဘယ္နားလည္မလဲဗ် ကၽြန္ေတာ္ရဲ့rsဘဝေလးကိုအမ်ားႀကီးစိတ္ကူးယဥ္ထားတာခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို လူေတြကအထင္လြဲေတာ့မယ္"
"အဲ့က်ရင္ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကူးေလးပ်က္ၿပီ"
ခၽြမ္ေရြ႕ဂယူဗင္းရဲ့အေတြးေလးေၾကာင့္ထရယ္ပါေတာ့သည္။
"ဟားဟားကိုယ္ကအေကာင္းမွတ္လို႔ေလ စိတ္မပူပါနဲ႔မင္းရဲ့စိတ္ကူးယဥ္rsဘဝကို ကိုယ္နဲ႔
အကာင္အထည္ေဖာ္လို႔ရတယ္"
"ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္တယ္လို႔ဘယ္သူကေျပာလို႔အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမွာတုန္း"
"အခုမေျပာေပမဲ့ ေနာက္ေျပာေအာင္လုပ္မွာမို႔ အခုကစၿပီးမင္းကိုယ့္ကိုလက္မခံမခ်င္း
ပိုးပန္းေတာ့မွာ အဆင္သင့္ျပင္ထားပါကိုယ့္ပါပီေပါက္ေလး"
"ဘယ္သူက ခင္ဗ်ားပါပီေပါက္လည္းလို႔ "စိတ္တိုစြာထေအာ္တဲ့ဂယူဗင္းေၾကာင့္ခၽြမ္ေရြ႕
အသည္းယားစြာဆံပင္ေလးကိုဖြကာပါးႏုႏုအားဖက္နမ္းမိပါေတာ့သည္။
'ခြပ္'ဂယူဗင္းကခၽြမ္ေရြ႕ပါးအားထိုးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"အားပါးပါး နာလိုက္တာဂယူဗင္းရာ"
"ခင္ဗ်ားဘာလို႔ လာနမ္းလဲ"
"ခ်စ္လို႔"
"ေနာက္ထပ္နမ္းရင္ထိုးမွာေနာ္ တစ္ခါနမ္းရင္တစ္ခ်က္"
"ရတယ္ ရတယ္ အထိုးခံၿပီးကိုနမ္းအုန္းမွာ တန္တယ္"
ဤသို႔ႏွယ္တစ္ခါနမ္းလိုက္တစ္ခါထိုးလိုက္ျဖင့္ေဆး႐ုံခန္းထဲမွာႏွစ္ေယာက္သားလုံးေထြး
သတ္ပုတ္ေနၾကသည္။လူနာကိုလာစစ္သည့္nurseေလးကေတာ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ၿပီး
ရွက္ကာတံခါးအားအသာဆြဲပိတ္သြားေလသည္။
ခၽြမ္ေရြ႕၏ပါးတြင္လက္သီးရာမ်ားႏွင့္ဂယူဗင္းပါးတြင္ႏွုတ္ခမ္းရာမ်ားျဖင့္ျဖစ္လို႔ေနသည္။
ခၽြမ္ေရြ႕ကလိုက္နမ္းလိုက္ဂယူဗင္းကျပန္ထိုးလိုက္ျဖင့္အနမ္းသံသရာလည္ေနပါေတာ့သည္။ထိုညသည္လည္းၾကယ္မ်ားႏွင့္အၿပိဳင္လွပခဲ့သည္။
ကိုယ္ကအနမ္းေတြေပးမယ္။မင္းကလက္သီးေတြေကၽြး။တန္ပါတယ္။
အနာဂတ္မွာကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာက္ကဆျဖစ္လို႔ရန္ျဖစ္ရင္ေတာင္မင္းကိုနာက်င္ေစတဲ့လူကကိုယ္မျဖစ္ခ်င္ဘူး။အဲ့ဒီအစားမင္းေပးတဲ့ဒဏ္ရာေတြကိုယူကာကိုယ့္အၾကင္နာေတြမင္းကိုေပးရင္းရွင္သန္လိုက္မယ္
16/12/23