-RUN AWAY FROM MR.HEARTLESS BILLIONAIRE-
-CHAPTER 30-
-CANDICE'S POV-
****A FEW MONTH'S LATER****
He's Ivan Hanz Montero the Ceo billionaire, heartless at walang puso. Siya ang pinaka katatakutan dahil sa mga nanlilisik nitong mga titig.
And im Candice his wife.
Ako ang nagpapatunay na ang lalaking si Mr.Montero ay mahirap at masakit mahalin. Hindi lang sa pisikal kundi sa emosyonal na unti unting pumapatay sa akin.
Sabi ko noon sa sarili ko i wont falling inlove with him. Pero naging marupok, martir at tanga ako sa pag ibig. Nabulag ako ng mga matatamis niyang mga salita.
"Mommy where are we going?" mahina ang boses na iyon ni Sofia.
Malalim akong bumuntong hininga ng hawakan ng mahigpit ang kamay ng kambal na nasa harapan ko.
"Kian, Sofia. Listen to Mommy okay? We're here, because i want you to meet....someone" usal ko na ikinakunot noo nila.
"Its that Tito Dennis? Tita Mila's boyfriend?" tanong ni Kian na ikinangiti kong ikinailing.
"N-no...I-i know...nagsinungaling si M-mommy sa inyo. But the truth is....b-buhay pa ang daddy nyo. And We're here kase gusto kong makilala niyo siya" ngiti ko.
"Si Daddy?"
"Buhay si Daddy?Mommy but you said he's already dead" sabi ni sofia ng marahan kong hinaplos ang mukha nito.
Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag sa kanila ang lahat.
Pero kailangan na nilang malaman, at kailangan niya ng malaman na may anak kaming dalawa.
Tatlong buwan na rin ang lumipas simula ng magpa opera ito, dinala siya sa ibang bansa ni elizabeth para doon magpagamot.
At nandito kami sa labas ng malaking mansyon kasama ang anak ko.
Pagkabukas ng gate, rinig na rinig ko na ang umaalingawngaw na sigaw ng boses ng lalaki mula sa loob.
Tila nagpanting ang tenga ko ng mas naging mahigpit ang kapit ng mga bata sa damit ko dahil sa takot.
"Who's that mommy?" si Sofia.
"Shhh don't be scared okay??" ngisi ko.
Tuluyan kaming nakapasok sa loob, ng makita si Elizabeth na humahagulgol sa iyak mula sa isang sulok.
Kumunot ang noo ko ng bigla akong lumapit sa kaniya.
"Elizabeth?? Anong nangyari sayo?" nag aalala kong tanong.
"C-candice. Im f*cking tired." Asik nito, namumula ang kaniyang mga mata at kitang kita ko ang pagka stress nito sa kaniyang mukha.
"Anong nangyari? Where is he? Nasaan si Ivan?" sunod sunod kong tanong.
"Bakit kapa nandito? Umalis kana dito!" Sigaw ni elizabeth na ikinakunot noo ko.
"Anong pjnagsasabi mo? Asawa pa rin ako ni Ivan" singhal ko ng bigla siyang tumawa.
"PWES! Umalis kana, dahil wala ng Ivan!!..Kung nandito ka para lang sa awa, tsngina Candice umalis kana" sabi nito ng bigla akong namanhid.
Napatingin ako mula sa taas kung nasaan ang kwarto ni Ivan. Nagmamadali akong tumakbo doon at iniwan ang kambal mula sa sala.
Sunod sunod na katok ang ginawa ko.
I want to see him.
Wala akong naging balita sa operasyon niya.
At nalaman ko lang na nakabalik na sila dito sa pilipinas dahil kay Jared.
Tatlong buwan, simula nang mangyari yon.
Alam kong masakit, pero sana hindi naman dumating sa puntong kinalimutan niya na ako.
Isang mabigat na hakbang ang ginawa ko para pihitin ang doorknob, at tila bumagsak ang balikat ko dahil sa bumungad sa akin.
"UMALIS KA DITO ELIZABETH!!UMALIS KANA HAYAAN MO NA AKONG MAMAT*Y! LEAVE ME ALONE" malakas niyang sigaw.
Isang impit na pag iyak ang ginawa ko ng makita kung anong kalagayan niya. Nahihirapan siyang huminga habang ang mga gamit sa kwarto nito ay nagkagulo na.
Nabulag siya??.
Sobrang sikip ng dibdib ko habang tinitignan siya kung paano niya kinakaya ang abutin ang isang basong tubig mula sa maliit na lamesang nasa katabi lang ng kaniyang kama.
Ivan, bakit ikaw pa?
Isang pagkakamali ng bigla itong natumba na pinipilit niyang tumayo pero hindi nito kaya. Mabilis akong lumapit para hawakan ang braso nito ng malakas na tumama sa akin ang tungkod nito.
Napaawang ako sa labi. Nang makita ang pagpatak ng luha nito.
"SABI KO UMALIS KANA DIBA??UMALIS KANA!!...LUMAYAS KAYONG LAHAT!...WAG NIYO AKONG LAPITAN DAHIL SA PSTANGINANG AWANG YAN!!..I DESERVE ALL THIS!!...NAGTATAKA LANG AKO KUNG BAKIT NIYO PA AKO PINAGAMOT??BAKIT??P-PARA MAS MAGING MASAKIT SA AKIN??GANUN BA??PARA MAS MARAMDAMAN KO??PAG0D NA PAGOD NA AKO" madiin nitong singhal na tuluyang nagpabigat sa dibdib ko.
"Ivan" salita ko sa nanginginig na boses.
Tila natigilan ito..Dahan dahan kong tuluyan siyang niyakap habang humahagulgol pa rin ng iyak.
"I-ivan...its me! Im Candice!.." sabi ko.
Sobrang bigat, at mas naramdaman ko rin ang paghikbi nito ng mabilis niya akong marahas na itinulak.
"What are you doing here??Tinawagan ka ba nila para puntahan ako??" Asik na tanong nito na mariin kong ikinakagat labi.
"Ivan, hindi!!..Im here because i want to see you." Sabi ko saka mapait na ngumiti, alam kong hindi nito nakikita kung gaano ako nasasaktan, pero patuloy kong ipaparamdam na hindi ko siya iiwan.
Kahit sobrang sakit na.
"YOU WANT ME TOO SEE? NA MAKITA KUNG ANONG LAGAY KO?!..I KNOW CANDICE, I HURT YOU! AND I DESERVE THIS!..NOW YOU CAN LEAVE, TSNGINA! CANDICE UMALIS KANA! WALA NA AKONG SILBI!.." sigaw nito na nagpa tindig balahibo ko.
"I-ivan what are you doing??" gulat akong napatingin ng makapa nito ang isang kutsilyo na nasa plato ng kaniyang pagkain.
Tila namanhid ako at tuluyang bumagsak ang luha ko ng makita ang panghihina nito sa harapan ko.
"Ivan!!Akin na yan please?!" Pagmamakaawa ko na binabawi iyon sa kaniya, pero sobrang diin ng pagkakahawak nito dito.
"LEAVE ME ALONE! LUMAYAS KAYONG LAHAT SA PAMAMAHAY KO! AND YOU? UMALIS KANA. BAKIT KAPA NANDITO?BAKIT KAPA BUMALIK?!. I KNOW YOU'RE ALREADY HAPPY WITH SOMEONE, PINALAYA NA KITA CANDICE. AND MAKE ME FREE TOO! GUSTO KO NG MAMAT*Y, DAHIL ALAM MO? GABI GABI KONG TINITIIS LAHAT NG SAKIT!!..AT HIRAP, PARA SAAN PA NA NABUHAY AKO?!..." sigaw nito ng napapailing ako.
Malakas kong inagaw ang kutsilyo mula sa kaniya ng malakas niya akong itinulak dahilan para mapaupo ako sa sahig na ikinanlaki ng mga mata ko.
Pinigil niya ang anumang luha nito ng lumabas siya sa kaniyang kwarto, sinundan ko siya ng makitang pababa ito ng hagdan na ikinabahala ko.
"Ivan i know what are you thinking, please! Wag mong gawin yan! Ivan maawa ka naman!!.." garagal ang boses na sabi ko.
Itinapon niya ang tungkod nito.
"Ivan, p-pinagamot ka namin kase gusto ka pa naming gumaling. H-hindi naman namin ginusto na maging ganyan ang kalagayan mo. Ivan, sige! Gusto mong mamat*y then do it! Sobrang hina mo! Andami mo pang kasalanan Ivan? And i never forget that, p-paano kung namat*y ka? Paano si Elizabeth? Paano ako? Natanong mo ba sa sarili mo yon ha?!.Hindi ka naman ganyan kahina right? You are a heartless! Then prove it in your own!. Ivan, im here because i want to meet our kids." nanghihinang sabi ko.
Hindi siya nakapagsalita.
"Yes, ivan. M-may anak tayo. At tingin mo ba talaga ipagpapalit kita??!. Ivan, please? Dont give up. Because i need you, at kailangan ka ng mga anak mo." Sabi ko sa namamanhid na mga mata.
"W-what do you mean??"
"Remember what you've done to me? Nagbunga yon. N-nung panahon na buntis ako, dun dumating si Scarlet. Gustong gusto kong sabihin sayo, pero anong ginawa mo? PINAGTABUYAN mo ako! THEN NOW??!..YOU WANT TO D*E??". tuluyang nanlabo ang mga mata ko dahil sa pagluha.
Nanghina ako at napaupo sa hagdan habang napapahilamos sa mukha ko.
"AKALA MO BA HINDI AKO NASASAKTAN NA MAKITA KANG GANYAN?" muling tanong ko pa.
Nakatulala lang ito at hindi makagalaw.
Tumayo ako at inalalayan siya, marahan kong hinaplos ang mukha nito.
"Ivan, kailangan ka namin. So please dont you ever give us!.." sabi ko.
_
Pagbaba sa sala, sinubukan kong lapitan si Kian at Sofia pero tila gumuho nalang bigla ang mundo ko ng umatras ang kambal papalayo sa kanilang ama na hawak ko ang kamay.
"M-mommy! No!!" usal ni Kian ng hilain ko ang braso nito.
"Kian, come here! Sofia, please...? This is Ivan...s-siya ang daddy nyo." umiiyak na sabi ko ng kumapit sila sa damit ko at umiiling na tila natatakot.
____
A few weeks later mas napag desisyonan ko na mamalagi sa bahay ni Ivan para mas maging malapit at masanay ang kambal.
Pero hindi ko maiwasan na mapaiyak dahil sa hirap na dinaranas ko. Masyado pang sariwa ang sugat ni Ivan, pero may posibilidad naman na maoperahan pa ang mga mata nito sa oras na may mahanap na donor.
"ISUSUMBONG KITA KAY MOMMY" sigaw na mula sa loob.
Nanlaki ang mga mata ko ng makita si Kian na kaagad tumakbo palapit sa akin habang umiiyak at nakatayo si Ivan mula sa harapan namin.
"Anong nangyari??"
"Mommy, a-ayoko na dito...mommy! Please, ayoko na dito!!..I dont like him, he hurt me" sabi ni Kian.
"Anak, ano bang sinasabi mo? Daddy mo siya okay??" Sabi ko ng bigla itong kumalas sa akin.
"MOMMY!! He hurt me. And i dont like him, mommy! Lampa siya, mahina siya! Ayoko siyang daddy" sigaw ni Kian ng mabilis itong tumakbo palabas na ikinabahala ko.
"KIAN!!KIAN BUMALIK KA DITO!" sigaw ko.
Nang biglang nagsalita si Sofia.
"S-sumakit po yata ang ulo ni Daddy kay Kian dahil maingay kaya niya po hindi sinasadyang marahas na nahawakan" sabi ni Sofia na ikinabagsak balikat ko.
"KIAN! COME BACK HERE!!" paulit ulit na sigaw ko.
Tumakbo ako palabas, pero nanginginig na ang tuhod ko dahil sa panghihina. Hindi ko na alam kung ano ng gagawin ko, hirap na hirap na ako sa sitwasyon ko.
TO BE CONTINUE