အပိုင်း ၃၄ [ ကတိပြုထားသောမြေ ] (7)
⟨⟨အလယ်သို့ရောက်ရှိခြင်း⟩⟩
အရင်အတိုင်းနေသာနေ၏။တစ်မျိုးပြောရရင်သူတို့ဒီထဲစရောက်လာကတည်းကမိုးရွာဖို့မမြင်ပေ။လင်ပန့်ရှတို့သုံးယောက်အထုပ်အပိုးဆွဲမနက်စာစားပြီးခရီးဆက်လိုက်သည်။သူတို့အရင်ဆုံးအရှေ့ကမြစ်ကျယ်ကိုဖြတ်ရမည်။ဒါပေမဲ့မနက်ပေမြစ်ကမနေ့ကလင်ပန့်ရှငါးဖမ်းချိန်မှာအနက်ဆုံးနေရာကဒူးခေါင်းလောက်ပဲရှိတယ်လွယ်အိတ်လွယ်လိုက်ပြီးသတိနဲ့ဖြတ်လိုက်သည်။
လင်ပန့်ရှရဲ့ရေကူးနိုင်စွမ်းကောင်းတာကြောင့်အရှေ့ဆုံးမှာစေတန့ာဝန်ထမ်းသွားလုပ်လိုက်သည်။လီစူးကနှစ်ယောက်မြောက်ဖြစ်ပြီးရှဲ့အာကိုက်ကနောက်ဆုံးဖြစ်သည်။သူကဖိနပ်နဲ့ခြေအိတ်တွေကိုချွတ်လိုက်ပြီးဘောင်းဘီကိုလည်းလိပ်တင်လိုက်သည်။သတိကြီးကြီးနဲ့ချောနေတဲ့ကျောက်တုံးတွေကနေပဲတစ်ဖက်ကိုကူးလာသည်။သူတို့ကူးလာမည်ဟုလက်ပြလာ၏။
မနက်ရောက်တော့လီစူးကအပြည့်အစုံပြင်ထားသည်။နေကာမျက်မှန်နဲ့နှာခေါင်းစည်းကိုဝတ်ထားပြီးလက်နက်ကိုပါပြင်ထားသည်။လင်ပန့်ရှလိုပဲသူလည်းဘေးကင်းကင်းနဲ့တစ်ဖက်ကမ်းကိုရောက်သွားသည်။
ရှဲ့အာကိုက်အလှည့်ရောက်လာ၏။တကယ်တော့သူကသုံးယောက်ထဲမှာအသန်ဆုံးပဲအရှေ့ကရေစီးကြောင်းကိုဖြတ်ဖို့ဆိုရင်အခက်အခဲမရှိနိုင်ဘူးအဲ့ဒါကြောင့်လင်ပန့်ရှနဲ့လီစူးတို့သိပ်စိတ်မပူခဲ့ဘူးဒါပေမဲ့ရုတ်တရက်မတော်တဆတစ်ခုဖြစ်သွားတယ်
မြစ်အလယ်ကိုရောက်နေတဲ့ရှဲ့အာကိုက်တစ်ချက်ချော်သွားပြီးလူတစ်ယောက်လုံးမြစ်ထဲကျသွားသည်။မြစ်ရေကမနက်တာကြောင့်သူချက်ချင်းထလာလို့ရပေမယ့်မထင်ထားတာကသူ့ကိုမတွေ့ရတော့ပဲရုန်းကန်နေတဲ့ရေတွေကိုပဲတွေ့လိုက်ရတယ်
လင်ပန့်ရှမူမမမှန်တာကိုချက်ချင်းသတိပြုမိလိုက်တာကြောင့်သူမတုံ့ဆိုင်းပဲရေထဲခုန်ချလိုက်သည်။တွေ့တွေ့ချင်းပဲရှဲ့အာကိုက်ဘာလို့မရုန်းနိုင်လဲဆိုတာနားလည်လိုက်၏။သူ့ခြေထောက်ပေါ်မှာကြိုးလိုမျိုးအရာတွေနဲ့ချည်ခံထားရတယ်အစကလင်ပန့်ရှရေနွယ်ဒါမှမဟုတ်တစ်ခုခုလို့ထင်ထားပေမယ့်သူနီးလာတော့အဲ့ဒါကမြွေလိုမျိုးရှည်ထွက်နေတဲ့လူရဲ့လက်ဆိုတာတွေ့လိုက်ရတယ်ဒီလက်ရဲ့လက်မောင်းကနေရှည်နေပြီးမြစ်ရဲ့ကြမ်းပေါ်နုန်းတွေကနေထွက်လာတာကြိုးလိုမျိုးရှဲ့အာကိုက်ကိုအသေဆွဲထားရင်းသူ့ကိုတရွတ်တိုက်ဆွဲထားသည်။ရှဲ့အာကိုက်အားနည်းစွာရုန်းကန်နေရင်းပါးစပ်ထဲကနေလည်းပူဖောင်းတွေထွက်လာသည်။ကြည့်ရတာမဖြစ်တော့ပေလင်ပန့်ရှအဲ့ဒီအရာကိုဆွဲလိုက်ပြီးဓားမြှောင်နဲ့ဖြတ်လိုက်သည်။မြွေလိုမျိုးရှည်လျားတဲ့အဲ့ဒီဟာကိုမနားတမ်းဖြတ်နေလိုက်သည်။ကံကောင်းတာကဒီဟာတွေကိုအမြန်ရှင်းလို့ရတာပဲလင်ပန့်ရှရှဲ့အာကိုက်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အလေးကြီးကိုတရွတ်တိုက်ဆွဲရင်းကြိုးကြိုးစားစားမြစ်ပေါ်ပြန်သွားလိုက်သည်။ချောင်းဆိုးလိုက်ရင်းအော်လိုက်သည် : "အမြန်_လက်တစ်ဖက်ဆွဲပေး__အရမ်းလေးတယ်_"
လီစူးအမြန်လက်ဆန့်လိုက်ပြီးနှစ်ယောက်လုံးကိုဆွဲတင်လိုက်၏။
လင်ပန့်ရှကမ်းပေါ်တက်လာပြီးအသက်ဆက်တိုက်ရှူလိုက်ရင်း : "ရှဲ့အာကိုက်မင်းဘယ်လိုနေလဲ?"
သူပြောတာကိုရှဲ့အာကိုက်နားမလည်ပေသူရေတွေကိုအန်ထုတ်လိုက်ပြီးတည်ငြိမ်သွားမှရုရှားစကားနဲ့ပြောနေသည်။လေသံကိုနားထောင်ကြည့်သလောက်တော့ဆဲနေသည်ထင်
"အဲ့ဒီမြစ်ထဲကဟာကဘာလို့ငါတို့နှစ်ယောက်ကိုကျတော့မတိုက်ခိုက်ရတာလဲ?"လင်ပန့်ရှအထူးအဆန်းဆိုလိုက်သည် "ရေနဲ့မြေကသူ့လူသူစားရတာကြိုက်တာလား?"
လီစူးရယ်ရမလိုငိုရမလိုနဲ့ : "ဒီလိုအချိန်မင်းဟာသမပြောပါနဲ့လား"သူနဲ့ရှဲ့အာကိုက်ပြောကြည့်ပြီးသူအဆင်ပြေကြောင်းသိမှစိတ်လျှော့လိုက်သည်။
ဒါပေမဲ့ရှဲ့အာကိုက်အသက်ရှင်နေပေမယ့်သူ့အိတ်ကတော့မြစ်ရေနဲ့မျောပါသွားသည်။တစ်ကိုယ်လုံးစိုရွှဲနေပြီးလေအေးတစ်ချက်တိုက်သွားတော့လင်ပန့်ရှတုန်တက်သွား၏ : "ငါးလပိုင်းပဲရှိသေးတာကိုဘာလို့ဒီလောက်အေးနေတာလဲ"
"ပေါင်ပေ့ဒါကရုရှားလေ"လီစူးကပြောတယ်"အရင်ဆုံးမီးမွှေးရအောင်မင်းတို့အဝတ်တွေကိုခြောက်အောင်လုပ်လိုက်အဖျားမရှိစေနဲ့ပြန်သွားလို့တခြားအဖွဲ့ဝင်တွေအအေးမိလို့သေသွားတယ်ပြောရင်ရယ်ခံနေရမယ်"သူပြောရင်းသစ်ကိုင်းခြောက်တွေသွားရှာပြီးမီးပုံတစ်ပုံလုပ်လိုက်၏။
လင်ပန့်ရှကိုယ့်အင်္ကျီကိုယ်အခြောက်ခံလိုက်သည်။
ရှဲ့အာကိုက်ပြန်ကောင်းလာတော့လင်ပန့်ရှကိုကျေးဇူးတင်စကားသာဆက်တိုက်ပြောနေသည်။လင်ပန့်ရှလက်ရမ်းလိုက်ပြီး : "မင်းသတိနည်းနည်းထားဦးမင်းကံမကောင်းဘူးလို့ခံစားနေရတယ်"
လီစူးကလင်ပန့်ရှကိုဘာသာကူပြန်ပေးတော့ရှဲ့အာကိုက်မြစ်ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးပြောသည် : "အခုမှမင်းတို့နှစ်ယောက်ကအဲ့ဒီမကောင်းဆိုးဝါးမဟုတ်ဘူးဆိုတာလုံးဝသေချာသွားတယ်"
"အဲ့ဒါဆိုမနေ့ကမင်းငါ့ကိုဘာလို့အဲ့လောက်လွယ်လွယ်လေးနဲ့သေနတ်ကိုပေးလိုက်တာလဲ?"လီစူးမျက်ခုံးပင့်လိုက်မိသည်။
"သေနတ်နဲ့အပစ်ခံပြီးသေရတာကနာကျင်ရတဲ့သေနည်းမဟုတ်သေးဘူး"ရှဲ့အာကိုက်ခါးခါးသီးသီးပြုံးလိုက်ပြီး : "အနည်းဆုံးတော့.........ငါရီးလျန်နလိုပုံစံမပြောင်းချင်ဘူး"အရင်တုန်းကသူနဲ့ရီးလျန်နသဘောတူခဲ့တာရှိတယ်တကယ်လို့များကံမကောင်းစွာနဲ့တစ်ယောက်ယောက်ကမစ်ရှင်လုပ်ရင်းကြောက်စရာကောင်းတဲ့မကောင်းဆိုးဝါးအဖြစ်ပြောင်းသွားခဲ့ရင်လုံးဝစိတ်မပျော့မိဖို့ဘာလို့လဲဆိုတော့အဲ့အချိန်ကျရင်အသိစိတ်အားလုံးဖျက်ဆီးခံလိုက်ရမှာကိုယ်ထပ်မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးအဲ့လိုအချိန်မှာပျော်ပျော်သေတာပဲကောင်းတယ်
သူအဲ့လိုကတိပေးထားခဲ့တယ်ဒါပေမဲ့သူ့စိတ်ထဲမှာတော့အဲ့လိုပုံစံပြောင်းသွားမှာအရမ်းကြောက်နေခဲ့တယ်
လင်ပန့်ရှသူတို့ပြောနေတာကိုနားမလည်တာကြောင့်ဘေးမှာပဲအဝတ်အခြောက်ခံနေလိုက်သည်။
လီစူးသူတည်ငြိမ်လာတာကိုတွေ့တော့မှလင်ပန့်ရှနဲ့နောက်လိုက်တယ် : "မင်းခုနကသူ့ကိုတရွတ်တိုက်ဆွဲလာပြီးရေကူးလာတဲ့ပုံစံကလေဟမ်းစတားလေးကဘီစကွတ်တစ်ချပ်ကိုကြိုးကြိုးစားစားထမ်းလာတာနဲ့တူတယ်"
လင်ပန့်ရှခက်ခက်ခဲခဲနဲ့ကိုယ့်ရဲ့မသိမသာ six-pack ကိုကြည့်လိုက်ပြီးရှဲ့အာကိုက်ရဲ့ရင်ဘတ်အမွှေးတွေကိုထပ်ကြည့်လိုက်ရင်းညှိုးနွမ်းစွာဖြင့် : "အဲ့ဒါဆိုဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲငါ့ကိုယ်လုံးကနည်းနည်းပိန်နေရုံကိုငါကဟမ်းစတားတစ်ကောင်ပေါ့?"
လီစူးတဟားဟားနဲ့အော်ရယ်လိုက်သည်
မနက်ပိုင်းတစ်ဝက်လောက်ရောက်တော့နှစ်ယောက်လုံးရဲ့အဝတ်တွေခြောက်သွားတာကြောင့်သုံးယောက်သားအလယ်ပိုင်းဆီခရီးဆက်ကြသည်။
သူတို့တောထဲကိုဝင်တော့ပတ်ပတ်လည်ကလီစူးရဲ့ဗီဒီယိုထဲကနဲ့ပိုပိုတူလာ၏။လင်ပန့်ရှသူတို့ဘာဖြစ်ခဲ့လဲဆိုတာလီစူးကိုသုံးလေးခေါက်မေးခဲ့ပေမယ့်လီစူးကစကားလွှဲသွားသည်။ဒါပေမဲ့လင်ပန့်ရှကတော့ဆက်လိုက်မေးနေတုန်းပဲမတတ်နိုင်တဲ့အမူအရာနဲ့ : "ပန့်ရှမင်းကိုမပြောပြတာကအကြောင်းအရင်းရှိလို့လေငါတို့အလုပ်မှာ........စပ်စုတာကကောင်းတဲ့ဝါသနာမဟုတ်ဘူးနော်တကယ်လို့ငါ့ကိုမေးရင်တော့ငါမင်းကိုပြောပြမယ်ဒါပေမဲ့မင်းလျှို့ဝှက်ချက်အသေးလေးတစ်ခုသိသွားရင်တောင်မင်းပြောလို့မရဘူးမဟုတ်ရင်အဲ့ဒီဟာကြားသွားခဲ့ရင်တခြားတစ်ခုခုထွက်လာနိုင်တယ်"
"ထားလိုက်တော့"လင်ပန့်ရှသူသေသေရှင်ရှင်ပါးစပ်ဖွင့်ဖို့ဆန္ဒမရှိတော့လက်လျှော့လိုက်ဖို့သာ
ရှဲ့အာကိုက်နဲ့လင်ပန့်ရှတို့အချင်းချင်းလူသားတွေဆိုတာအတည်ပြုနိုင်ခဲ့ပေမယ့်သူ့ရဲ့စိတ်အခြေအနေကတော့သိပ်မကောင်းသလိုပဲဝိညာဉ်မရှိသလိုဖြစ်နေပြီးတစ်ခါတလေလီစူးနဲ့ပြောရင်ကြောင်တက်တက်ဖြစ်နေပြီးခဏလောက်ကြာမှတုံ့ပြန်တတ်သည်။
"မင်းဘယ်နေရာကအဆင်မပြေဖြစ်နေလို့လဲ?"လီစူးရှဲ့အာကိုက်ကိုမေးလိုက်၏။
"မမရှိပါဘူးငါအတော်လေးကောင်းပါတယ်"ရှဲ့အာကိုက်မသဲမကွဲပြန်ဖြေရင်းမျက်နှာတစ်ခုလုံးကလည်းငိုက်စိုက်ကျနေလျက်သူအစကတည်းကခန္ဓာကိုယ်ကြီးပေမယ့်အမည်မသိစိတ်ဓာတ်ကျစရာခံစားချက်ပေးနေသည်။သူ့နောက်မှာတစ်ခုခုလိုက်နေသလိုမျိုးခဏခဏအနောက်ကိုလှမ်းကြည့်နေသည်။
လီစူးနဲ့လင်ပန့်ရှအစကတည်းကသတိထားမိတယ်ဒါပေမဲ့သူတို့အခုမျက်စိတဆုံးမြင်နိုင်တဲ့တောထဲရှိနေတာတကယ်လို့တစ်ခုခုလိုက်နေတယ်ဆိုရင်လှည့်လိုက်တာနဲ့မြင်ရမှာပဲပုတုတုချုံပုတ်တွေကလည်းနောက်ယောင်ခံတဲ့သူကိုကွယ်မထားနိုင်ဘူး
အဲ့ဒီနေ့ညမှာပဲမီးမွှေးပြီးတော့လီစူးကစုန့်ချင်းလော်သုံးတာနဲ့တစ်ပုံစံထဲတူတဲ့အံစားတုံးနှစ်တုံးကိုထုတ်လိုက်တယ်ရှဲ့အာကိုက်စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာစမ်းသပ်မှုတစ်ခေါက်တော့လုပ်ရမယ်
အံစာတုံးကိုတွေ့လိုက်တာနဲ့ရှဲ့အာကိုက်ပြာယာခတ်သွားသည်။လင်ပန့်ရှတကယ်တော့တစ်လျှောက်လုံးထူးဆန်းနေတယ်သူတို့အံစာတုံးကိုထုတ်လိုက်တာနဲ့အရှေ့ကအံစာတုံးကိုဘာလို့မကောင်းဆိုးဝါးထက်ကြောက်နေရတာလဲအရင်ကရွာထဲမှာတွေ့ခဲ့ရတဲ့မိုရှင်းစေးလည်းဒီလိုပဲဒါပေမဲ့စုန့်ချင်းလော်ရဲ့တွန်းအားကြောင့်မလုပ်ချင်ပဲလုပ်လိုက်သည်။
ရှဲ့အာကိုက်ကအံစာတုံးကိုစိုက်ကြည့်နေပြီးမယူပေ။လည်စေ့ကလည်းအပေါ်အောက်လှုပ်ခတ်နေပြီးလီစူးဆီတောင်းဆိုနေတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်လာသည်။လီစူးလက်ထဲကအံစာတုံးကိုမယူရဲပေ
လီစူးကလည်းမလောပဲငြိမ်ငြိမ်သက်သက်နဲ့ပဲစောင့်နေ၏။
"ငါဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"ရှဲ့အာကိုက်ကပြောတယ်"မခေါက်လို့မရဘူးလား......."
"ခေါက်ပါ"လီစူးနွေးထွေးတဲ့အသံနဲ့ဆို၏။သူ့စိတ်အနေအထားကအရမ်းကောင်းနေသလိုပဲဒီလိုအချိန်မျိုးမှာတောင်လုံးဝစိတ်မရှည်တာမရှိဘူးတသွင်သွင်စီးဆင်းနေတဲ့ရေလိုမျိုးစိတ်တောင်တည်ငြိမ်နေသေးတယ်"အနည်းဆုံးတော့ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်မလိမ်ရတော့ဘူးပေါ့"
ရှဲ့အာကိုက်ခါးသီးစွာတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီးနောက်ဆုံးလုပ်လိုက်သည်။တုန်နေတဲ့လက်ကိုငြိမ်အောင်လုပ်ပြီးမှအံစာတုံးကိုဖြေးဖြေးချင်းယူလိုက်သည်။အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှူလိုက်ပြီးမှမြေပေါ်သို့အံစာပစ်လိုက်၏။ဂလုတ်ဂလုတ်အံစာတုံးလည်သွားပြီးရပ်သွားတော့အဖြူ 7 အမည်း 6 ကျသည်။စုစုပေါင်း76ဖြစ်ပြီးအန္တရာယ်ရှိအမှတ်ကိုမကျော်သေးပေ
"ဟူး_"ဒီရလဒ်ကိုတွေ့တော့ရှဲ့အာကိုက်သက်ပြင်းရှည်ကြီးတစ်ချက်ချမိလိုက်တယ်ဒါကကိုယ်တွေးတာထက်အများကြီးကောင်းနေသေးတယ်
"ဘာလို့သူတို့အားလုံးအဲ့လောက်ကြောက်ကြတာလဲ?"လင်ပန့်ရှထူးဆန်းစွာဆိုတယ်"ကိုယ့်စိတ်အခြေအနေကိုစစ်ကြည့်တာပဲမဟုတ်လား?"
လီစူးသတိနဲ့အံစာတုံးကိုပြန်သိမ်းနေရင်းလင်ပန့်ရှပြောတာကိုကြားတော့အသံထဲမတတ်နိုင်ပဲပြောလာသည် : "ပန့်ရှလူတိုင်းကမင်းလိုမျိုးစိတ်နှေးကွေးမနေဘူးလေပုံမှန်စိတ်ညစ်ညမ်းမှုပမာဏကခဏလေးအတွင်းမှာတင်အန္တရာယ်အမှတ်ကိုချိုးသွားနိုင်တယ်ဆိုလိုတာက"
လင်ပန့်ရှ : "ဘာကိုလဲ?"
"ဆိုလိုတာကမင်းရူးသွားနိုင်တယ်"လီစူးရဲ့လေသံကလေးနက်နေလျက်"ဒါမှမဟုတ်မင်းတခြားအရာပြောင်းသွားတာလည်းဖြစ်နိုင်တယ်ဒါတွေကသေတာထက်ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်မင်းစဉ်းစားဖူးလားမင်းအရှေ့ကတွေ့ရသမျှဟာတွေကတကယ်လို့အတုတွေဖြစ်နေမယ်ဆိုရင်ဘယ်လောက်ကြောက်ဖို့ကောင်းလိုက်မလဲ?"သူလင်ပန့်ရှပိုနားလည်စေဖို့ထပ်ပြောလိုက်သည်"ဒီလိုအခြေအနေမှာဆိုရင်မင်းရဲ့စိတ်ကအကန့်အသတ်လွန်နေပြီဆိုရင်မင်းရဲ့ပါတနာကမင်းကိုဆုံးဖြတ်ပေးနိုင်ခွင့်ရှိတယ်__မင်းသဘောတူချက်တွေကိုသေချာမကြည့်ခဲ့ဘူးလား?"
လင်ပန့်ရှရိုးရိုးသားသားရှင်းပြလိုက်တယ် : "လစာနဲ့အာမခံကြေးကိုပဲသေချာကြည့်ခဲ့တယ်လေ"
လီစူး : ...........
လင်ပန့်ရှအရှက်ကိုသက်သာရာရစေဖို့ခြောက်ကပ်ကပ်ရယ်မိလိုက်တယ် : "ဟားဟားဟား"
လီစူးခဏလောက်တိတ်သွားပြီးဘာပြောရမှန်းမသိတော့ပဲနောက်မှတစ်ခွန်းပြောလိုက်သည် : "စုန့်ချင်းလော်ဒီကောင်တကယ်ကို training အတန်းနောက်တစ်ခေါက်ထပ်တက်ဖို့လိုနေပြီ!!"
ရှဲ့အာကိုက်ကစိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာစစ်ဆေးမှုလုပ်ပြီးပေမယ့်အရင်လိုမပျော်တော့ပေသူ့ကိုယ်သူရူးနေတယ်ထင်ပေမယ့်အံစာတုံးပေါ်ကဂဏန်းတွေကသူ့ကိုပြောတာကသူရူးဖို့အဝေးကြီးလိုသေးတယ်ဒီလိုဆိုရင်သူမြင်လိုက်တဲ့ဟာကြီးကတကယ်ပဲဘာကြီးလဲ?ရှဲ့အာကိုက်နှုတ်ခမ်းသပ်လိုက်မိတယ်မြစ်ဘေးကနေထွက်လာပြီးတော့သူတို့နောက်ကနေတစ်ခုခုလိုက်နေတယ်လို့ခံစားမိတယ်အဲ့ဒီဟာရဲ့ပုံစံကိုမတွေ့ရအသံလည်းမကြားရပေမယ့်ရှဲ့အာကိုက်ကတော့ရှင်းရှင်းလင်းလင်းခံစားလို့ရတယ်တစ်ခုခုကသူ့နောက်လိုက်နေတယ်အဲ့ဒီအရာကရီးလျန်နနဲ့တစ်ပုံစံထဲတူတဲ့မျက်နှာခန္ဓာကိုယ်ကလည်းပျော့စိစိနဲ့သူမမြင်နိုင်တဲ့သဲထဲပုန်းနေသလိုပဲတခြားသူတွေလုံးဝသတိမပြုမိပေမယ့်ရှဲ့အာကိုက်သူမရူးဘူးလို့အတည်ပြုပြီးချိန်မှာပိုအဆင်မပြေဖြစ်လာတယ်အရူးတစ်ယောက်ဆိုရင်တွေးနေဖို့မလိုတော့ဘူးနာကျင်ဖို့လည်းမလိုတော့ဘူးအခုသူ့ကိုဝိညာဉ်တစ်ကောင်ကပ်နေသလိုပဲဝိညာဉ်ရဲ့ပုံစံကိုမတွေ့နိုင်ဘူးပြီးတော့သူတစ်ယောက်ထဲခံစားမိနေတာ
ညဘက်ရောက်တော့တောထဲရှိအပူချိန်မှာပိုကျလာသည်
ဒီနေ့လင်ပန့်ရှနဲ့ရှဲ့အာကိုက်ညစောင့်မည်ပင်။လီစူးကစိတ်သဘောထားကြီးသူဖြစ်တာကြောင့်အစောကြီးပျော့ပျောင်းပျောင်းပေါင်းပင်များခင်းလိုက်ပြီးအဲ့ဒီအပေါ်မှာပဲတဟူးဟူးနဲ့အိပ်ပျော်သွားသည်။
အခုကိုးနာရီကျော်လောက်ပဲရှိဦးမယ်လင်ပန့်ရှသိပ်အိပ်မပျော်တာကြောင့်ရှဲ့အာကိုက်နဲ့မီးပုံဘေးမှာပဲမီးလှုံနေ၏။သူရှဲ့အာကိုက်စိတ်အခြေအနေမကောင်းတာကိုတွေ့တော့သူနဲ့စကားစမြည်ပြောချင်ပေမယ့်ဘာသာစကားတူမနေပေမတောက်တခေါက်အင်္ဂလိပ်စာနဲ့ပဲခက်ခက်ခဲခဲနဲ့နှစ်ခွန်းလောက်sayလိုက်သည်။
ရှဲ့အာကိုက်လည်းအင်္ဂလိပ်လိုသိပ်မပြောတတ်ပေဒါပေမဲ့သူလင်ပန့်ရှနဲ့စကားပြောဖို့ဆန္ဒရှိနေသေး၏။လက်နက်အပြည့်နဲ့ထူးထူးဆန်းဆန်းလီစူးနဲ့ယှဉ်ရင်သူတို့ထဲလင်ပန့်ရှကပဲပုံမှန်လူနဲ့တူနေသည်။ပြီးတော့ကြည့်ရတာပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးကောင်းမယ့်ပုံရှိနေသည်။
နှစ်ယောက်သားပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းနဲ့ပြောနေရင်းလင်ပန့်ရှအတော်လေးအဆင်ပြေလာတယ်လို့ထင်တယ်သူ့ရဲ့အင်္ဂလိပ်ဘာသာက50-centကနေ60-centတိုးသွားတယ်လို့ခံစားရတယ်ရှဲ့အာကိုက်ကသူ့ကိုယ်သူအင်္ဂလိပ်စာလေ့ကျင့်ရေးအဖော်ဖြစ်နေမှန်းမသိပဲလင်ပန့်ရှကအရမ်းကောင်းတယ်လို့ထင်သည်။သူ့ကိုကယ်ရုံသာမကနှစ်သိမ့်ပေးဖို့ပါကြိုးစားနေတယ်
"မင်းအရင်ခဏလောက်နားလိုက်လေ"လင်ပန့်ရှသူ့စိတ်အခြေအနေသိပ်မကောင်းတာကြောင့်သူ့ကိုများများနားခိုင်းလိုက်သည်။သူကတော့ဆက်နေဦးမယ်"ကိစ္စတစ်ခုခုရှိရင်ငါမင်းကိုခေါ်လိုက်မယ်"
"ကောင်းပြီ"ရှဲ့အာကိုက်ရဲရဲတင်းတင်းမရှိပဲလီစူးဘေးမှာလှဲလိုက်ပြီးခဏတောင်မကြာပဲအသက်ရှူသံထွက်လာသည်။
လင်ပန့်ရှမီးပုံဘေးကင်းစောင့်နေရင်းတောထဲကလေတိုက်သံကိုနားထောင်နေလိုက်သည်။ဒီမှာအမိုးအကာမရှိတာကြောင့်ညတိုင်းလေသံကငိုသံလိုပြောင်းပြောင်းလာသည်။သူတို့ခေါင်းပေါ်ရစ်ဝဲနေပြီးအပင်တွေကပါလေထဲပါလာကာမျက်စိရှေ့ရောက်လာ၏။လင်ပန့်ရှလေနဲ့ပါလာတဲ့အပင်တွေကိုဖမ်းလိုက်ပြီးမီးပုံထဲထည့်လိုက်သည်။သူကောင်းကင်ကိုကြည့်နေရင်းဒီလိုရှုခင်းထဲထူးခြားဆန်းပြားတဲ့အလှတစ်မျိုးကိုခံစားလိုက်ရသည်။
လင်ပန့်ရှကောင်းကင်ကိုကြည့်နေချိန်မှာပဲအစကတောက်ပနေတဲ့ကြယ်တွေနဲ့ကောင်းကင်ကနေမှောင်မည်းလာတယ်အစကလင်ပန့်ရှတိမ်အုပ်သွားတယ်ထင်ပေမယ့်သူ့နားအနီးမှာတဝီဝီကြားလိုက်ရချိန်မှာတော့သူရုတ်တရက်သဘောပေါက်သွားတယ်__အဲ့ဒါကအကောင်တစ်အုပ်ရောက်လာတဲ့အသံပဲ
"လီစူးရှဲ့အာကိုက်__အမြန်ထ!!"မူမမှန်တာကိုတွေ့တော့လင်ပန့်ရှအသံကျယ်ကျယ်နဲ့အော်လိုက်သည်။လီစူးချက်ချင်းနိုးလာ၏။ရှဲ့အာကိုက်လည်းလင်ပန့်ရှဘာတွေအော်နေမှန်းမသိပေမယ့်သူ့လေသံကနေလောနေတာကိုသိနိုင်တာကြောင့်အမြန်ထလိုက်ပြီးဘာဖြစ်တာလဲလို့မေးလိုက်သည်။
"အကောင်တွေအများကြီး___"လင်ပန့်ရှအလောတကြီးပြောလိုက်သည်"ဘာတွေလဲမသိဘူးမင်းတို့ထကြတော့!"
လီစူးလည်းတဝီဝီသံကိုကြားမိတာကြောင့်ထကြည့်လိုက်တော့ကောင်းကင်ကိုဖုံးနေတဲ့အင်းဆက်တစ်အုပ်ကိုတွေ့လိုက်ရ၏။ဒီအကောင်တွေကသဲမုန်တိုင်းလိုမျိုးအရှိန်မြန်မြန်နဲ့သူတို့ဆီဦးတည်နေတယ်
"ငါလူးဘယ်ကနေလာတာလဲဟသူ့မေဘယ်လိုပြေးရမှာလဲ!"အတွေ့အကြုံများတဲ့လီစူးပြေးဖို့ကိုပြန်တွက်ပြသည်။ဒီခဏလေးမှာသူတို့အင်းစက်အုပ်နဲ့ပြိုင်ပြေးမယ်ဆိုရင်တောင်လုံးဝပြေးလို့မလွတ်ပေသူအသံကျယ်ကျယ်နဲ့ဆိုသည် : "အမြန်_မင်းရဲ့လွယ်အိတ်ထဲကအဝတ်တွေနဲ့အပေါ်ပိုင်းကိုထုတ်ထားမြေပေါ်ဝပ်နေအသက်ဆက်ရှူထား____"
လင်ပန့်ရှအမြန်လိုက်လုပ်လိုက်သည်။ရှဲ့အာကိုက်ဘာဖြစ်နေလဲမသိပေမယ့်ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့လင်ပန့်ရှကိုကြည့်ပြီးတော့တစ်ဝက်လောက်နားလည်သွား၏။လီစူးလုပ်တဲ့အတိုင်းအဝတ်တွေနဲ့ကိုယ့်ကိုယ့်ကိုဖုံးလိုက်သည်။
ဒါပေမယ့်မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပဲမည်းတူးတူးအင်းစက်အုပ်ကရောက်ချလာတယ်လင်ပန့်ရှလေပြင်းတစ်ချက်တိုက်သွားတာကိုခံစားလိုက်ရပြီးသူ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုတစ်ခုခုကပြင်းပြင်းထန်ထန်ထိုးနေသလိုပဲပြီးတော့
အရေပြားပေါ်ယားယံလာပြီးအင်းစက်အုပ်သူ့ရဲ့ကိုယ်ပေါ်ရောက်လာတာသိသာနေ၏။
လီစူးသူတို့ကိုယ်တိုင်ကယ်နေရတာကအသုံးမကျတဲ့ကြိုးစားမှုဆိုတာသိတယ်ဒီအကောင်တွေအသားမကြိုက်ဖို့ပဲဆုတောင်းရမယ်ကံကောင်းတာကအကောင်တွေလာပြီးတော့ကိုယ်ပေါ်ကျလာတာသိပေမယ့်နာကျင်မှုကိုလုံးဝမခံစားရပေအနည်းဆုံးတော့ဒီအကောင်တွေကအသားမစားဘူး
သူတို့သုံးယောက်မြေပေါ်ဝပ်နေကြပြီးကိုယ်ပေါ်မှာလည်းအကောင်တွေပြည့်နေသည်။အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲလင်ပန့်ရှအဲ့ဒီအကောင်တွေရဲ့ပုံစံကိုသေချာမြင်လိုက်ရတယ်အမည်းရောင်ပိုးဖလံတွေပဲအရောင်ကမည်းတူးနေပြီးကျောပေါ်မှာလည်းထူးဆန်းတဲ့ပုံတစ်ပုံရှိနေတယ်လင်ပန့်ရှအစကသာမန်ပိုးဖလံလို့ပဲထင်ခဲ့ပေမယ့်လင်ပန့်ရှရှေ့အထိပျံလာချိန်မှောင်နေပေမယ့်မမျှော်လင့်ပဲပိုးဖလံပေါ်ရှိထူးထူးဆန်းဆန်းပုံကိုရုတ်တရက်တွေ့လိုက်ရတယ်ဒီပုံကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်တာနဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့မျက်နှာနဲ့တူနေတယ်လင်ပန့်ရှသေချာကြည့်လိုက်တော့ဒီမျက်နှာကတစ်ခါတွေ့ဖူးတဲ့ရီးလျန်နနဲ့အရမ်းတူနေတယ်ဒါပေမယ့်အင်္ဂါငါးရပ်ကတော့အများကြီးပြောင်းလဲနေတယ်အမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်ရင်သူမရဲ့ပါးစပ်ကိုဖွင့်ထားပြီးအော်နေသလိုပဲ
ဘယ်လောက်ကြာသွားလဲမသိတော့နားဘေးကတဝီဝီအသံတွေတဖြေးဖြေးနည်းသွားသည်။လင်ပန့်ရှခန္ဓာကိုယ်ရဲ့တောင့်တင်းမှုလည်းလျော့ကျသွားတာကိုခံစားရသည်။ခက်ခက်ခဲခဲထကြည့်လိုက်တော့အင်းဆက်အုပ်ကအဝေးကိုရောက်သွားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရ၏။သူခါလိုက်တာကြောင့်အင်္ကျီ ပေါ်ကအကောင်တွေပါပြုတ်ကျသွားသည်။ပတ်ပတ်လည်ကိုကြည့်လိုက်ပြီးလီစူးနဲ့ရှဲ့အာကိုက်ကိုရှာလိုက်သည်။
"အဟွတ်အဟွတ်အဟွတ်အဟွတ်_"သူနဲ့မဝေးတဲ့တစ်နေရာမှာလီစူးလည်းမြေပေါ်ကနေထလာသည်။နှာခေါင်းပိတ်လိုက်ရင်းဆိုသည် : "ရွံလို့သေတော့မယ်ရွံလို့သေတော့မယ်"
လင်ပန့်ရှပြောလိုက်တယ် : "မင်းအင်းစက်တွေကိုကြောက်တာလား?"
"အင်းစက်တွေကိုမကြောက်ဘူးပိုးဖလံတွေကိုကြောက်တာ"သူဆက်တိုက်ခါလိုက်ပြီး : "မင်းငါ့ကိုအမြန်ခါပေးပါဦးငါရွံလို့သေတော့မယ်ရှဲ့အာကိုက်ရော?"
လင်ပန့်ရှမှပြောသည် : "အဲ့ဒီမှာလေ"
သူညွှန်ပြတဲ့နေရာမှာရပ်နေသင့်တဲ့ရှဲ့အာကိုက်ကအရင်အတိုင်းတုန်နေပြီးဝပ်နေ၏။လင်ပန့်ရှသူ့ကိုအထူးအဆန်းတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး : "သူဘာဖြစ်နေတာလဲ?"
"မသိဘူးလေငါသွားမေးလိုက်မယ်"လီစူးကိုယ်ပေါ်ကအကောင်တွေကိုခါချလိုက်ရင်းရှဲ့အာကိုက်ဆီသွားလိုက်သည်။သူရှဲ့အာကိုက်ဘေးရောက်တော့အသံတိုးတိုးနဲ့သူ့ကိုဘယ်နေရာနေလို့မကောင်းလည်းမေးလိုက်တော့ရှဲ့အာကိုက်ပြန်မဖြေပေ
"ရှဲ့အာကိုက်?မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား?"လီစူးခါးကိုင်းလိုက်ပြီးသူ့ရဲ့ပခုံးကိုဖြေးဖြေးပုတ်လိုက်သည်။
ရှဲ့အာကိုက်ပြင်းပြင်းထန်ထန်တစ်ချက်တုန်သွားပြီးဖြေးဖြေးချင်းမျက်နှာကိုမော့လာသည်။သူ့ရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာပိုးဖလံတွေပြွတ်သိပ်နေလျက်လုံးဝကွာသွားမယ့်ပုံမရှိပေ
လီစူးအစကထဲကပိုးဖလံတွေကိုကြောက်တာကြောင့်ရှဲ့အာကိုက်ရဲ့မျက်နှာကိုမြင်ပြီးတစ်ချက်ခုန်မိသွားသည်။လက်တစ်ခုလုံးကြက်သီးထလာပြီးလင်ပန့်ရှဆီပျာယာခတ်နေရင်းအော်ခေါ်လိုက်သည် : "မြန်မြန်မြန်မြန်အမြန်သူ့ကိုလာကူပေးဦး____"
လင်ပန့်ရှခြေလှမ်းကျဲတွေနဲ့လျှောက်လာပြီးရှဲ့အာကိုက်ရဲ့မျက်နှာပေါ်ကလှုပ်တောင်မလှုပ်တဲ့ပိုးကောင်တွေကိုပုတ်ချလိုက်သည်။ရိုက်နေရင်းဒီပိုးကောင်တွေကသူနဲ့ရှဲ့အာကိုက်အပေါ်မတူသလိုပဲသေချာပြောရရင်ပိုးကောင်တွေကိုသူတို့ခန္ဓာကိုယ်ကလမ်းပိတ်ထားသလိုပဲရှဲ့အာကိုက်ကျတော့သူ့ဆီပဲလာတာတချို့ပိုးဖလံတွေဆိုရင်ရှဲ့အာကိုက်ရဲ့နားထဲတောင်ဝင်ဖို့ကြိုးစားနေကြတယ်ကံကောင်းတာကသူတို့ကအကောင်ကြီးနေတာကြောင့်အထဲကိုမဝင်နိုင်ပေမယ့်တုန်လှုပ်အောင်ကြောက်စရာကောင်းနေသေးတယ်
လင်ပန့်ရှအချိန်တစ်ခုကြာမှဒီပိုးဖလံတွေကိုအကုန်ခါချနိုင်သည်။ရှဲ့အာကိုက်ကိုပြန်ကြည့်လိုက်တော့လူတစ်ကိုယ်လုံးနေရာမှာတင်တောင့်တင်းတင်းနဲ့ရပ်နေပြီးတစ်ချက်တောင်မလှုပ်ပဲကျောက်နဲ့တူနေတယ်မျက်စံတောင်မရွှေ့
"လောင်ရှုံးမင်းအဆင်ပြေရဲ့လား?"လင်ပန့်ရှသူ့ကိုစိုးရိမ်စွာမေးလိုက်သည်။
လီစူးလည်းမေးမှသူ့ရဲ့မျက်ခွံတစ်ချက်လှုပ်သွားကာအိမ်မက်ကနေနိုးလာသလိုပင်။ပါးစပ်ကနေလည်းလင်ပန့်ရှနားမလည်နိုင်တဲ့စကားတွေနဲ့ရေရွတ်နေသည်။လီစူးကလည်းစကားနည်းနည်းပြောလိုက်သည်။ရှဲ့အာကိုက်ကိုနှစ်သိမ့်နေသလိုပဲအသုံးဝင်မဝင်မသိပေမယ့်အနည်းဆုံးတော့ရှဲ့အာကိုက်ရေရွတ်နေတာရပ်သွား၏။
အင်းဆက်အုပ်ကဖြတ်သွားပေမယ့်လည်းသဲပေါ်မှာကျနေတဲ့အကောင်တွေကတော့တွားသွားနေတုန်းပင်လင်ပန့်ရှနားဖို့နေရာရအောင်မီးထပ်ထည့်လိုက်ပြီးအကောင်တွေကိုအမြန်ပစ်ထည့်လိုက်သည်။ရှဲ့အာကိုက်ကတော့တစ်ချိန်လုံးနေရာမှာပဲရပ်နေပြီးတစ်ချက်မှမလှုပ်ပဲရုတ်တရက်လီစူးကိုတစ်ခုခုမေးလိုက်သလိုပဲ
လီစူးနားထောင်ပြီးပြန်မဖြေပေ
လင်ပန့်ရှနားမလည်တာကြောင့်လီစူးကိုသာရှဲ့အာကိုက်ဘာမေးတာလဲလို့မေးလိုက်၏။လီစူးလင်ပန့်ရှကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးပြောသည် : "မင်းအတောင့်တဆုံးကဘာလဲ?အကြောက်ဆုံးကရောဘာလဲ?"
လင်ပန့်ရှခဏလောက်တွေးလိုက်ပြီးပြန်ဖြေဖို့လုပ်ပေမယ့်လီစူးကရပ်ဖို့ပြလိုက်ပြီးအိတ်ထဲကနေဒေါ်လာတစ်ရွက်ထုတ်လိုက်ကာလင်ပန့်ရှရဲ့ရင်ဘတ်ဆီပုတ်လိုက်ရင်းဆို၏ : "ထားလိုက်တော့ငါမင်းဘာကိုကြောက်လဲဆိုတာသိတယ်_လိမ္မာတယ်မင်းမီးထပ်ထည့်လိုက်ဦး"
"ဟုတ်လီကော!"လင်ပန့်ရှဘာမှမကြောက်တော့ပဲဝမ်းသာပီတိဂွမ်းဆီထိသွားပြီးမီးထပ်ထည့်ရန်သွားလိုက်သည်
သုံးယောက်လုံးအိပ်မပျော်တော့တာကြောင့်ရှဲ့အာကိုက်နဲ့လီစူးတို့မီးပုံဘေးထိုင်စကားပြောနေသည်။လင်ပန့်ရှကတော့မီးပုံကအလင်းနဲ့လက်ထဲကပိုက်ဆံရွက်ကိုအလေးအနက်သုတေသနလုပ်နေသည်။ရှဲ့အာကိုက်ရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကအကောင်တွေကိုခါချပြီးသွားပေမယ့်စိတ်ထဲမှာတော့ trauma ရနေ၏။သူ့ရှေကမီးပုံကိုကြည့်နေရင်းသူနဲ့ရီးလျန်နရဲ့အကြောင်းပြောပြလာသည်။
ရီးလျန်နကသူနဲ့ပါတနာဖြစ်နေတာကြာပြီပင်နှစ်ယောက်သားအရမ်းညီပြီးအဆက်အသွယ်တောင်ရှိသေးသည်။သူမကိုအရမ်းနားလည်တယ်လို့သူထင်ပေမယ့်ရီးလျန်နသေသွားတာသိတော့မှသူဒီမိန်းကလေးအပေါ်တစ်ခုမှမသိဘူးဆိုတာသိလိုက်ရသည်။သူမကိုယ်ဝန်ရှိနေတာတောင်မသိပေတကယ်လို့သူသိခဲ့ရင်သူသေချာပေါက်သူမကိုဒီတစ်ခေါက်မစ်ရှင်ဆီမလိုက်ခိုင်းဘူးသူထွက်သွားမယ့်အချိန်အထိရီးလျန်နရဲ့တာဝန်မယူတတ်တဲ့ယောက်ျားဆီသေချာသွားရှာမှာပဲပြီးရင်သူ့ကိုရိုက်နှက်ဆုံးမမယ်သူ့ကိုရိုက်ရမှာအခေါက်ပေါင်းများစွာပြောနေတဲ့စကားထဲနောင်တနဲ့နာကျင်မှုတွေကိုတွေ့နိုင်၏
လီစူးဘေးမှာနားထောင်နေရင်းဘာမှတ်ချက်မှမပေးပေသူဒီမှာလုပ်လာတာကြာနေတာကြောင့်ဒီလိုကိစ္စမျိုးကိုတွေ့ရပေါင်းများနေပြီပင်မှတ်တမ်းတင်သူသာမကထူးခြားတဲ့စွမ်းရည်တွေရှိတဲ့စောင့်ကြည့်သူတွေတောင်သေတာဒဏ်ရာရတာတွေမနည်းပေအယူမှားကနေယူလာတဲ့အန္တရာယ်တွေကိုဘယ်သူမှခန့်မှန်းလို့မရပေခုခံဖို့ဆိုရင်ပြင်းထန်တဲ့သတ္တိနဲ့ပြတ်သားတဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်ရှိမှရမယ်
ဒါပေမဲ့သတ္တိရှိတဲ့လူတွေကဘယ်လောက်ရှိမှာလဲလီစူးတွေးကြည့်တော့လူတော်တော်များများကစမ်းသ်ချက်တွေကိုမခံနိုင်တဲ့သာမန်လူတွေပဲ
ရီးလျန်နကလည်းသာမန်လူဖြစ်တယ်အားလျဲ့ခဲ့ရှဲ့ကလည်းသာမန်လူပဲအဲ့ဒါကြောင့်သူတို့အကုန်သေရတာသူတို့ဘယ်လိုသေသွားလဲဆိုတာဘယ်သူမှရှင်းရှင်းလင်းလင်းမသိသေးဘူး
ရှဲ့အာကိုက်ရဲ့အသံထဲပိုဝမ်းနည်းလာရင်းပြောနေသည် : "ရီးလျန်နမသေခင်တုန်းကငါ့ကိုအပြစ်တင်နေလောက်လား?"
လီစူးကဆိုတယ် : "သူမကတကယ်လို့မင်းပြောသလိုမိန်းကလေးဖြစ်မယ်ဆိုရင်သူမမင်းကိုအပြစ်မတင်လောက်ပါဘူး"
"ဒါပေမဲ့ငါ့ရဲ့အနောက်မှာသူမတစ်ချိန်လုံးရှိနေလို့ခံစားရတယ်"ရှဲ့အာကိုက်အသံကျကျလာပြီးလေသံထဲမှာလည်းကြောက်ရွံ့မှုတွေပါနေ၏ : "တစ်ချိန်လုံး......ငါ့နောက်လိုက်နေတာ"
လီစူးမျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်မိတယ်မနေ့ကသူရှဲ့အာကိုက်ကိုစိတ်စမ်းသပ်မှုလုပ်ခဲ့တာမလို့ရှဲ့အာကိုက်ရူးမနေတာသေချာတယ်အဲ့ဒါဆိုမရူးသေးတဲ့လူတစ်ယောက်ကဘာလို့ဒီလိုစကားပြောနေတာလဲ?
ဒီနေ့ကောင်းကင်ကထူးထူးခြားခြားလင်းလာတာနှေးနေတယ်
နေကတဖြေးဖြေးတက်လာပြီးတောက်ပနေပေမယ့်လူကိုလုံးဝနွေးထွေးတယ်မခံစားရပဲတောထဲမှာလေပိုပြင်းလာသည်။မီးပုံဘေးမှာအကင်ခံထားရတဲ့ပိုးဖလံတွေရှိနေသည်။သူတို့အလင်းဘက်ကိုအပြေးအလွှားပြေးလာကြပေမယ့်အလင်းတုဖြစ်နေပြီးတကယ့်အလင်းရောင်ရောက်လာတော့မထိတွေ့နိုင်တော့ပေ
သုံးယောက်လုံးခရီးထပ်ဆက်ကြသည်။
မျက်စိတဆုံးရှိနေတဲ့တောထဲအဆုံးကိုလည်းမမြင်နိုင်ပေ
လင်ပန့်ရှသူတို့ဒီလိုဘယ်လောက်ထိဆက်သွားရမလဲမသိပေဒီအဆုံးမရှိတဲ့ခရီးစဉ်ကလူကိုအရှူံးပေးချင်စိတ်ပေါက်သည်။ပိုးဖလံတွေရောက်လာပြီးတော့ရှဲ့အာကိုက်ရဲ့စိတ်အခြေအနေကလည်းပိုပိုဆိုးလာသည်။ကြီးကောင်ကြီးမားခန္ဓာကိုယ်ကလည်းတဖြေးဖြေးကိုင်းလာပြီးမကြာမကြာအနောက်ကိုပြန်လှည့်လှည့်ကြည့်နေ၏။ဒါပေမဲ့သူတို့ရဲ့နောက်မှာတောပဲရှိနေတယ်ရှဲ့အာကိုက်ဘာရှာနေလဲဆိုတာဘယ်သူမှမသိပေ
ဒီလိုသွားရင်းငါးရက်ခြောက်ရက်ကြာတော့ညနေတစ်ခုမှာရုတ်တရက်တောထဲလေပြင်းတိုက်လာသည်။လေထဲသဲတွေပါနေတာကြောင့်သူတို့ရဲ့အမြင်တွေကိုပါဖုံးသွားတာကြောင့်သုံးယောက်လုံးရပ်လိုက်ပြီးစခန်းချလိုက်၏
ဒီရက်တွေထဲလင်ပန့်ရှလီစူးဆီသူတို့ဦးတည်ရာနေရာကိုအဆက်မပြတ်မေးပေမယ့်လီစူးကသေသေရှင်ရှင်ပြောမယ့်ပုံမပေါ်ပဲရောက်ရင်သိလိမ့်မယ်သာပြောတာကြောင့်လင်ပန့်ရှလက်လျှော့ရုံသာ
လေတစ်ညလုံးတိုက်နေပြီးသုံးယောက်လုံးဘယ်လိုမှကောင်းကောင်းအိပ်လို့မရပေမိုးလင်းတော့မှလေတိုက်တာတဖြေးဖြေးရပ်သွားသည်။ညစောင့်ဖြစ်နေတဲ့လင်ပန့်ရှရုတ်တရက်အနက်ရောင်အဆောက်အအုံတစ်ခုတွေ့လိုက်ရသည်။သူအစကအမြင်မှားတယ်ထင်နေပေမယ့်လေတိုက်တာရပ်သွားတော့မှအမြင်မမှားဘူးဆိုတာသေချာသွားတယ်သူတို့နဲ့သိပ်မဝေးတဲ့နေရာတစ်ခုမှာတကယ်ပဲမြို့သေးသေးလေးပေါ်လာတယ်
"လီစူးလီစူး!!"လင်ပန့်ရှလီစူးကိုလှုပ်နှိုးနေရင်းအော်ပြောလိုက်တယ် : "အမြန်ထ"
လီစူးအိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် : "ဘာဖြစ်လို့လဲ?"
လင်ပန့်ရှပြောလိုက်တယ် : "မင်းကြည့်မင်းကြည့်!"
လီစူးလင်ပန့်ရှပြတဲ့နေရာကိုတွေ့တော့မျက်လုံးထဲတစ်ချက်လက်သွားသည်လင်ပန့်ရှကဆိုတယ် : "ဒါငါတို့ရှာရမယ့်နေရာလားအထဲမှာဘာရှိနေလို့လဲ?"
"ရှူး"လီစူးတိတ်တိတ်နေဖို့ပြောလာသည်။ကြည့်ရတာကြောက်ပြီးစိတ်လှုပ်ရှားနေသလိုပဲသူဘေးမှာအိပ်မောကျနေတဲ့ရှဲ့အာကိုက်ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ရင်းဆိုသည်: "ငါတို့သွားရမှာ"
လင်ပန့်ရှသူ့အမူအရာလေးနက်နေတာကိုတွေ့တော့စိတ်ထဲထူးဆန်းသွားတယ်ဒီမြို့လေးနဲ့သူတို့နဲ့လုံးဝမဝေးဘူးဘာလို့လီစူးရဲ့လေသံကဘာလို့ဒီလောက်လေးနက်နေတာလဲမြို့လေးဆီရောက်ဖို့ကလွယ်ကူတဲ့ကိစ္စမဟုတ်သလိုပဲလင်ပန့်ရှစဉ်းစားနေတုန်းလီစူးရှဲ့အာကိုက်ကိုနှိုးလိုက်သည်
"ရှဲ့အာကိုက်"လီစူးကပြောတယ်"မင်းအဆင်ပြေသေးလား?"
ရှဲ့အာကိုက်မျက်လုံးပွင့်လာပြီးအကြည့်ထဲကရှုပ်ထွေးမှုတွေအမြန်ပျောက်သွား၏။လီစူးမေးတာကိုကြားတော့ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်
"မင်းငါတို့နဲ့အတူလိုက်ချင်လား?မလိုက်ချင်လည်းကိစ္စမရှိဘူး"လီစူးကပြောတယ် "ငါတို့မင်းအတွက်အစာများများချန်ခဲ့မယ်မင်းဒီမှာပဲငါတို့ကိုစောင့်နေ......."
ရှဲ့အာကိုက်ကပြောတယ် : "ငါမင်းတို့နဲ့အတူလိုက်ချင်တယ်"
လီစူးမှပြောသည် : "မင်းသေချာလား?"
ရှဲ့အာကိုက်ကဆိုတယ် : "သေချာတယ်"သူ့အကြည့်ကခိုင်မာနေပြီးလီစူးကိုနည်းနည်းလေးမှတွန့်ဆုတ်မနေပဲပြန်ဖြေလာ၏။
"ကောင်းပြီ"လီစူးမှပြောသည်"အဲ့ဒါဆိုငါတို့ထွက်ကြမယ်"
သုံးယောက်လုံးအိတ်တွေသယ်လိုက်ပြီးခရီးထပ်ဆက်ကြသည်။တစ်လမ်းလုံးတိတ်ဆိတ်နေပြီးလီစူးကစကားသိပ်မပြောချင်သလိုပဲတစ်ဦးတည်းသောဘာသာပြန်သူမပြောတော့လင်ပန့်ရှနဲ့ရှဲ့အာကိုက်လည်းပြောလို့မရပေ
မြို့လေးနဲ့နီးလာလေလေလင်ပန့်ရှလည်းအရှေ့ကအဆောက်အအုံကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းတွေ့ရလေလေပင်ဒါကကျောက်တုံးတွေနဲ့ဆောက်ထားတာအပေါ်ဘက်မှာအစိမ်းရောင်ရေညှိတွေရှိနေပြီးလူရိပ်တောင်မတွေ့ပေတည်ဆောက်ပုံကိုကြည့်ရင်လူနေတာနဲ့မတူပဲဘုံကျောင်းနဲ့ပိုတူနေ၏။ဒါပေမဲ့နှစ်ကြာနေတာကြောင့်ပျက်စီးနေပြီပတ်ပတ်လည်မှာလည်းတိုင်တွေဝိုင်းထားပြီးအပေါက်ဝမှာလည်းတံခါးခုံးတစ်ခုရှိနေတယ်အပေါ်မှာလည်းရှုပ်ရှပ်ခတ်နေတဲ့ပုံတွေကြောင့်တံခါးကိုလုပ်တဲ့လက်သမားမှာအတော်ကောင်းတဲ့စွမ်းရည်ရှိနေတယ်ဆိုတာသိနိုင်တယ်
တံခါးပေါက်ကိုရောက်တော့တစ်လျှောက်လုံးစိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့လီစူးကရုတ်တရက်သက်ပြင်းချလိုက်ပြီးဆိုသည် : "နောက်ဆုံးတော့ဝင်လို့ရပြီ____"
လင်ပန့်ရှကပြောတယ် : "မင်းဘာလို့ဒီလောက်စိတ်လှုပ်ရှားနေတာလဲ?"
လီစူးကဆိုတယ် : "ငါတို့အရင်အဖွဲ့ကလည်းဒီမြို့လေးကိုတစ်ခါတွေ့ဖူးတယ်"
လင်ပန့်ရှကဆိုတယ် : "အဲ့ဒါဆိုမင်းတို့ဘာလို့ဝင်လို့မရတာလဲ?"
လီစူးကပြောတယ် : "အဖွဲ့ထဲမှာမဝင်ချင်တဲ့သူရှိနေလို့"
လင်ပန့်ရှခဏလောက်တိတ်သွား၏။ရုတ်တရက်လီစူးဆိုလိုတာကိုနားလည်သွားတယ်သူအတွေ့အကြုံရှိဖူးတာကြောင့်ဒီနေရာရဲ့ပုံမှန်မဟုတ်တာကိုခံစားမိတယ်အားလျဲ့ခဲ့ရှဲ့သူ့ကိုရွှေနဲ့ဆွဲဆောင်သလိုမျိုးဒီနေရာကလည်းလူ့စိတ်ထဲကနေအတောင့်တဆုံးအရာကိုစောင့်နေတယ်ဒါပေမဲ့လူ့စိတ်ကရှုပ်ထွေးနေမယ်ဆိုရင်အတောင့်တဆုံးအရာကလည်းစိတ်ရှိသလိုပြောင်းနိုင်တယ်လီစူးရဲ့အဖွဲ့ကလည်းဒီအဆောက်အအုံထဲဝင်ဖို့လုပ်ဖူးတယ်မနီးစပ်ခင်မှာပဲအဖွဲ့ထဲကတစ်ယောက်ကစိတ်ပြောင်းသွားခဲ့တယ်
"မဝင်ချင်ဘူးငါဒီနားမကပ်ချင်ဘူးကြောက်တယ်ပြန်သွားချင်တယ်" တောင့်တမှုကအကြောင်းအရင်းဖြစ်သွားသည်။လီစူးတို့အရှေ့ကအဆောက်အအုံလည်းပျောက်သွားပြီးပုံမှန်မဟုတ်တဲ့တောထဲနောက်တစ်ခေါက်ပြန်ရောက်လာရ၏။အရာအားလုံးအချည်းနှီးပင်
လီစူးလင်ပန့်ရှကိုအမှန်မပြောရဲတာကလည်းဒီမြို့လေးပေါ်လာရင်အဲ့ဒီလိုဖြစ်သွားမှာကြောက်လို့ပဲ
ရှဲ့အာကိုက်သူတို့ပြောနေတာကိုနားမလည်တာကြောင့်ဒါကိုဂရုမစိုက်ပေအန္တရာယ်မရှိတာသေချာတော့အရင်ဝင်သွားသည်။
"ဒီထဲကဟာကပလ္လင်ထင်တယ်"ရှဲ့အာကိုက်ပတ်ပတ်လည်ကိုစစ်ကြည့်ရင်းဆိုသည် : "မြေပုံပေါ်မှာကဒီထဲမှာ........မြို့လေးရှိသင့်တာမလား?"
လီစူးမြေပုံကိုကြည့်ရင်းဆိုလိုက်သည် : "ဟုတ်တယ်"
သူအထဲကိုဆက်လျှောက်သွားပြီးရုတ်တရက်ရပ်လိုက်ရင်းပြောသည် : "အဲ့ဒါကဘာလဲ?"
လင်ပန့်ရှလီစူးအတိုင်းလိုက်ကြည့်လိုက်တော့မြေပေါ်မှာသွေးကွက်တွေရှိနေတယ်ဒါကအရေးအကြီးဆုံးမဟုတ်သေးဘူးအရေးအကြီးဆုံးကဒီသွေးကွက်တွေလတ်ဆတ်နေသေးတယ်သူတို့အရင်တစ်ယောက်ယောက်ဒီကိုရောက်လာတယ်!!
"မင်းရဲ့အဖွဲ့လား?ဒါမှမဟုတ်စုန့်ချင်းလော်တို့လား?"လင်ပန့်ရှစိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။
"သွားကြည့်ရမယ်"လီစူးသွေးကွက်အတိုင်းလိုက်သွားသည်။
ဒီသွေးကွက်ကဆက်တိုက်ဖြစ်နေတယ်တစ်ခုအရှေ့ကိုရောက်မှရုတ်တရက်ပြတ်သွားတယ်လင်ပန့်ရှမြေပေါ်ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်စစ်ကြည့်လိုက်ပြီးတော့ပျော်ရွှင်စွာဆိုလိုက်တယ် : "ဒီအပေါ်မှာလွတ်နေတာ"သူအားနဲ့ခေါက်လိုက်ပြီး "အောက်မှာမြေအောက်လမ်းတစ်ခုရှိလိမ့်မယ်"
"ငါလာမယ်"လီစူးကပြောတယ်
လင်ပန့်ရှအစကသူတစ်ခုခုနဲ့ဖွင့်မယ်လို့ထင်ပေမယ့်မထင်ထားတာကရှဲ့အာကိုက်ရဲ့သေနတ်ပေါ်လက်တင်လိုက်ပြီးတဒိုင်းဒိုင်းနဲ့နှစ်ချက်ပစ်လိုက်သည်။ကျောက်ပြားကွဲသွားပြီးမှောင်မည်းမည်းလှိုင်ခေါင်းတစ်ခုပေါ်လာ၏။
လှိုင်ခေါင်းထဲကနေသွေးညှီနံ့ထွက်လာပြီးသူတို့ရဲ့နှာခေါင်းထဲအလုအယက်ဝင်လာသည်။လင်ပန့်ရှလီစူးကိုဆင်းရမဆင်းရမေးဖို့လုပ်တုန်းခြေထောက်အောက်လွတ်ထွက်သွားတာကိုခံစားလိုက်ရတယ်သူတို့ခြေထောက်အောက်ကကျောက်ပြားတွေလွတ်သွားတာလီစူးရဲ့သေနတ်တစ်ချက်ကြောင့်သူတို့နင်းထားတဲ့ကျောက်ပြားတွေပါကွဲသွားသည်ပင်
"ငါလူး____"လင်ပန့်ရှမတုံ့ပြန်ရသေးခင်မှာပဲအောက်ကျသွားသည်။သူရှည်လျားကျဉ်းမြောင်းတဲ့ဖြတ်လမ်းထဲရောက်သွားသလိုပဲခန္ဓာကိုယ်ကလည်းနံရံနဲ့တိုက်နေပြီးနောက်ဆုံးမြေပေါ်အပြင်းအထန်ကျသွား၏။လွယ်အိတ်ခံနေလို့တော်သေးတယ်လေးလံတဲ့အရာတစ်ခုဗိုက်ပေါ်ကျလာတာခံစားလိုက်ရပြီးအန်ထွက်တော့မလိုပဲ
"အား____"ရှဲ့အာကိုက်၏အော်သံပင်
"အမြန်အမြန်ငါ့ပေါ်ကဆင်းငါမင်းဖိလို့သေတော့မယ်____"လင်ပန့်ရှအော်လိုက်သည်။
ရှဲ့အာကိုက်လင်ပန့်ရှဘာအော်နေမှန်းမသိပေမယ့်သူ့အော်သံကနေအဖိခံထားရတာကိုသိလိုက်၏။ဒါကြေင့်အလျင်စလိုသူ့ကိုယ်ပေါ်ကနေဆင်းလိုက်တယ်
လင်ပန့်ရှဗိုက်ကိုအုပ်ထားရင်းခဏလောက်ငြိမ်နေပြီးမှအဆင်ပြေသွားသည်။သူ့နံရိုးကျိုးသွားပြီထင်တယ်ပတ်ပတ်လည်မှာမည်းမှောင်နေပြီးသွေးညှီနံ့တွေနဲ့စိုစွတ်နေ၏။
သူနံရံကိုကိုင်ရင်းမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီးခေါ်လိုက်သည် : "လီစူးလီစူးမင်းဘယ်မှာလဲ?"
လီစူးဆီကအသံမကြားရပေ
လင်ပန့်ရှတတောက်တောက်သံကြားလိုက်ရတယ်တစ်ခုခုသူ့နဖူးနဲ့မျက်နှာပေါ်အဆက်မပြတ်ကျလာသလိုပဲသူသုတ်ကြည့်လိုက်တော့သွေးညှီနံ့ရလိုက်၏။လင်ပန့်ရှခေါင်းမော့လိုက်ပြီးခေါင်းပေါ်ကဟာကိုကြည့်လိုက်သည်။
စာရေးသူတွင်ပြောစရာရှိပါသည် :
လီစူး : ရုရှားကိုလာရင်းအများကြီးရလိုက်တယ်မလား?
လင်ပန့်ရှ : ဟုတ်တယ်နော်မလေ့လာရတာကြာနေတဲ့အင်္ဂလိပ်စာလည်းလေ့ကျင့်ဖြစ်တယ်ဒေါ်လာတစ်ရွက်လည်းရလိုက်တယ်ငါစုန့်ချင်းလော်ဆီသေချာလေးအစီအရင်ခံပေးမယ်နော်
လီစူး : .........ငါ့ကိုမတိုင်လို့မရဘူးလား?
စုန့်ချင်းလော်ဓားဆွဲလျက်အမြန်လာနေသည်။
ဟားဟားဟားဟားစာရေးသူမှားရေးထားတာအရိပ်အမြွတ်ပေးတာမဟုတ်ပါဘူး!!
___________________
sayကလေတရုတ်မှာကိုအဲ့လိုရေးထားတာအဲ့ဒါကြောင့်အဲ့လိုပဲပြန်ထည့်လိုက်ပါတယ်နော်
နောက်ဆုံးတစ်ခု~ဒါကိုအရှေ့မှာဘာသာပြန်သူတစ်ယောက်ရှိပါသေးတယ်တချို့တော့သိမယ်တချို့တော့မသိသေးဘူးပေါ့နော်ဘာသာပြန်သူမတူပါဘူးနော်(◍•ᴗ•◍)❤
___________________
Zawgyi
အပိုင္း ၃၄ [ ကတိျပဳထားေသာေျမ ] (7)
⟨⟨အလယ္သို႔ေရာက္ရွိျခင္း⟩⟩
အရင္အတိုင္းေနသာေန၏။တစ္မ်ိဳးေျပာရရင္သူတို႔ဒီထဲစေရာက္လာကတည္းကမိုး႐ြာဖို႔မျမင္ေပ။လင္ပန႔္ရွတို႔သုံးေယာက္အထုပ္အပိုးဆြဲမနက္စာစားၿပီးခရီးဆက္လိုက္သည္။သူတို႔အရင္ဆုံးအေရွ႕ကျမစ္က်ယ္ကိုျဖတ္ရမည္။ဒါေပမဲ့မနက္ေပျမစ္ကမေန႔ကလင္ပန႔္ရွငါးဖမ္းခ်ိန္မွာအနက္ဆုံးေနရာကဒူးေခါင္းေလာက္ပဲရွိတယ္လြယ္အိတ္လြယ္လိုက္ၿပီးသတိနဲ႔ျဖတ္လိုက္သည္။
လင္ပန႔္ရွရဲ႕ေရကူးႏိုင္စြမ္းေကာင္းတာေၾကာင့္အေရွ႕ဆုံးမွာေစတန႔ာဝန္ထမ္းသြားလုပ္လိုက္သည္။လီစူးကႏွစ္ေယာက္ေျမာက္ျဖစ္ၿပီးရွဲ႕အာကိုက္ကေနာက္ဆုံးျဖစ္သည္။သူကဖိနပ္နဲ႔ေျခအိတ္ေတြကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီးေဘာင္းဘီကိုလည္းလိပ္တင္လိုက္သည္။သတိႀကီးႀကီးနဲ႔ေခ်ာေနတဲ့ေက်ာက္တုံးေတြကေနပဲတစ္ဖက္ကိုကူးလာသည္။သူတို႔ကူးလာမည္ဟုလက္ျပလာ၏။
မနက္ေရာက္ေတာ့လီစူးကအျပည့္အစုံျပင္ထားသည္။ေနကာမ်က္မွန္နဲ႔ႏွာေခါင္းစည္းကိုဝတ္ထားၿပီးလက္နက္ကိုပါျပင္ထားသည္။လင္ပန႔္ရွလိုပဲသူလည္းေဘးကင္းကင္းနဲ႔တစ္ဖက္ကမ္းကိုေရာက္သြားသည္။
ရွဲ႕အာကိုက္အလွည့္ေရာက္လာ၏။တကယ္ေတာ့သူကသုံးေယာက္ထဲမွာအသန္ဆုံးပဲအေရွ႕ကေရစီးေၾကာင္းကိုျဖတ္ဖို႔ဆိုရင္အခက္အခဲမရွိႏိုင္ဘူးအဲ့ဒါေၾကာင့္လင္ပန႔္ရွနဲ႔လီစူးတို႔သိပ္စိတ္မပူခဲ့ဘူးဒါေပမဲ့႐ုတ္တရက္မေတာ္တဆတစ္ခုျဖစ္သြားတယ္
ျမစ္အလယ္ကိုေရာက္ေနတဲ့ရွဲ႕အာကိုက္တစ္ခ်က္ေခ်ာ္သြားၿပီးလူတစ္ေယာက္လုံးျမစ္ထဲက်သြားသည္။ျမစ္ေရကမနက္တာေၾကာင့္သူခ်က္ခ်င္းထလာလို႔ရေပမယ့္မထင္ထားတာကသူ႔ကိုမေတြ႕ရေတာ့ပဲ႐ုန္းကန္ေနတဲ့ေရေတြကိုပဲေတြ႕လိုက္ရတယ္
လင္ပန႔္ရွမူမမမွန္တာကိုခ်က္ခ်င္းသတိျပဳမိလိုက္တာေၾကာင့္သူမတုံ႔ဆိုင္းပဲေရထဲခုန္ခ်လိုက္သည္။ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းပဲရွဲ႕အာကိုက္ဘာလို႔မ႐ုန္းႏိုင္လဲဆိုတာနားလည္လိုက္၏။သူ႔ေျခေထာက္ေပၚမွာႀကိဳးလိုမ်ိဳးအရာေတြနဲ႔ခ်ည္ခံထားရတယ္အစကလင္ပန႔္ရွေရႏြယ္ဒါမွမဟုတ္တစ္ခုခုလို႔ထင္ထားေပမယ့္သူနီးလာေတာ့အဲ့ဒါကေႁမြလိုမ်ိဳးရွည္ထြက္ေနတဲ့လူရဲ႕လက္ဆိုတာေတြ႕လိုက္ရတယ္ဒီလက္ရဲ႕လက္ေမာင္းကေနရွည္ေနၿပီးျမစ္ရဲ႕ၾကမ္းေပၚႏုန္းေတြကေနထြက္လာတာႀကိဳးလိုမ်ိဳးရွဲ႕အာကိုက္ကိုအေသဆြဲထားရင္းသူ႔ကိုတ႐ြတ္တိုက္ဆြဲထားသည္။ရွဲ႕အာကိုက္အားနည္းစြာ႐ုန္းကန္ေနရင္းပါးစပ္ထဲကေနလည္းပူေဖာင္းေတြထြက္လာသည္။ၾကည့္ရတာမျဖစ္ေတာ့ေပလင္ပန႔္ရွအဲ့ဒီအရာကိုဆြဲလိုက္ၿပီးဓားေျမႇာင္နဲ႔ျဖတ္လိုက္သည္။ေႁမြလိုမ်ိဳးရွည္လ်ားတဲ့အဲ့ဒီဟာကိုမနားတမ္းျဖတ္ေနလိုက္သည္။ကံေကာင္းတာကဒီဟာေတြကိုအျမန္ရွင္းလို႔ရတာပဲလင္ပန႔္ရွရွဲ႕အာကိုက္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အေလးႀကီးကိုတ႐ြတ္တိုက္ဆြဲရင္းႀကိဳးႀကိဳးစားစားျမစ္ေပၚျပန္သြားလိုက္သည္။ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္ရင္းေအာ္လိုက္သည္ : "အျမန္_လက္တစ္ဖက္ဆြဲေပး__အရမ္းေလးတယ္_"
လီစူးအျမန္လက္ဆန႔္လိုက္ၿပီးႏွစ္ေယာက္လုံးကိုဆြဲတင္လိုက္၏။
လင္ပန႔္ရွကမ္းေပၚတက္လာၿပီးအသက္ဆက္တိုက္ရွဴလိုက္ရင္း : "ရွဲ႕အာကိုက္မင္းဘယ္လိုေနလဲ?"
သူေျပာတာကိုရွဲ႕အာကိုက္နားမလည္ေပသူေရေတြကိုအန္ထုတ္လိုက္ၿပီးတည္ၿငိမ္သြားမွ႐ုရွားစကားနဲ႔ေျပာေနသည္။ေလသံကိုနားေထာင္ၾကည့္သေလာက္ေတာ့ဆဲေနသည္ထင္
"အဲ့ဒီျမစ္ထဲကဟာကဘာလို႔ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုက်ေတာ့မတိုက္ခိုက္ရတာလဲ?"လင္ပန႔္ရွအထူးအဆန္းဆိုလိုက္သည္ "ေရနဲ႔ေျမကသူ႔လူသူစားရတာႀကိဳက္တာလား?"
လီစူးရယ္ရမလိုငိုရမလိုနဲ႔ : "ဒီလိုအခ်ိန္မင္းဟာသမေျပာပါနဲ႔လား"သူနဲ႔ရွဲ႕အာကိုက္ေျပာၾကည့္ၿပီးသူအဆင္ေျပေၾကာင္းသိမွစိတ္ေလွ်ာ့လိုက္သည္။
ဒါေပမဲ့ရွဲ႕အာကိုက္အသက္ရွင္ေနေပမယ့္သူ႔အိတ္ကေတာ့ျမစ္ေရနဲ႔ေမ်ာပါသြားသည္။တစ္ကိုယ္လုံးစို႐ႊဲေနၿပီးေလေအးတစ္ခ်က္တိုက္သြားေတာ့လင္ပန႔္ရွတုန္တက္သြား၏ : "ငါးလပိုင္းပဲရွိေသးတာကိုဘာလို႔ဒီေလာက္ေအးေနတာလဲ"
"ေပါင္ေပ့ဒါက႐ုရွားေလ"လီစူးကေျပာတယ္"အရင္ဆုံးမီးေမႊးရေအာင္မင္းတို႔အဝတ္ေတြကိုေျခာက္ေအာင္လုပ္လိုက္အဖ်ားမရွိေစနဲ႔ျပန္သြားလို႔တျခားအဖြဲ႕ဝင္ေတြအေအးမိလို႔ေသသြားတယ္ေျပာရင္ရယ္ခံေနရမယ္"သူေျပာရင္းသစ္ကိုင္းေျခာက္ေတြသြားရွာၿပီးမီးပုံတစ္ပုံလုပ္လိုက္၏။
လင္ပန႔္ရွကိုယ့္အက်ႌကိုယ္အေျခာက္ခံလိုက္သည္။
ရွဲ႕အာကိုက္ျပန္ေကာင္းလာေတာ့လင္ပန႔္ရွကိုေက်းဇူးတင္စကားသာဆက္တိုက္ေျပာေနသည္။လင္ပန႔္ရွလက္ရမ္းလိုက္ၿပီး : "မင္းသတိနည္းနည္းထားဦးမင္းကံမေကာင္းဘူးလို႔ခံစားေနရတယ္"
လီစူးကလင္ပန႔္ရွကိုဘာသာကူျပန္ေပးေတာ့ရွဲ႕အာကိုက္ျမစ္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေျပာသည္ : "အခုမွမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကအဲ့ဒီမေကာင္းဆိုးဝါးမဟုတ္ဘူးဆိုတာလုံးဝေသခ်ာသြားတယ္"
"အဲ့ဒါဆိုမေန႔ကမင္းငါ့ကိုဘာလို႔အဲ့ေလာက္လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ေသနတ္ကိုေပးလိုက္တာလဲ?"လီစူးမ်က္ခုံးပင့္လိုက္မိသည္။
"ေသနတ္နဲ႔အပစ္ခံၿပီးေသရတာကနာက်င္ရတဲ့ေသနည္းမဟုတ္ေသးဘူး"ရွဲ႕အာကိုက္ခါးခါးသီးသီးၿပဳံးလိုက္ၿပီး : "အနည္းဆုံးေတာ့.........ငါရီးလ်န္နလိုပုံစံမေျပာင္းခ်င္ဘူး"အရင္တုန္းကသူနဲ႔ရီးလ်န္နသေဘာတူခဲ့တာရွိတယ္တကယ္လို႔မ်ားကံမေကာင္းစြာနဲ႔တစ္ေယာက္ေယာက္ကမစ္ရွင္လုပ္ရင္းေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့မေကာင္းဆိုးဝါးအျဖစ္ေျပာင္းသြားခဲ့ရင္လုံးဝစိတ္မေပ်ာ့မိဖို႔ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့အဲ့အခ်ိန္က်ရင္အသိစိတ္အားလုံးဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရမွာကိုယ္ထပ္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးအဲ့လိုအခ်ိန္မွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ေသတာပဲေကာင္းတယ္
သူအဲ့လိုကတိေပးထားခဲ့တယ္ဒါေပမဲ့သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့အဲ့လိုပုံစံေျပာင္းသြားမွာအရမ္းေၾကာက္ေနခဲ့တယ္
လင္ပန႔္ရွသူတို႔ေျပာေနတာကိုနားမလည္တာေၾကာင့္ေဘးမွာပဲအဝတ္အေျခာက္ခံေနလိုက္သည္။
လီစူးသူတည္ၿငိမ္လာတာကိုေတြ႕ေတာ့မွလင္ပန႔္ရွနဲ႔ေနာက္လိုက္တယ္ : "မင္းခုနကသူ႔ကိုတ႐ြတ္တိုက္ဆြဲလာၿပီးေရကူးလာတဲ့ပုံစံကေလဟမ္းစတားေလးကဘီစကြတ္တစ္ခ်ပ္ကိုႀကိဳးႀကိဳးစားစားထမ္းလာတာနဲ႔တူတယ္"
လင္ပန႔္ရွခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ကိုယ့္ရဲ႕မသိမသာ six-pack ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီးရွဲ႕အာကိုက္ရဲ႕ရင္ဘတ္အေမႊးေတြကိုထပ္ၾကည့္လိုက္ရင္းညႇိဳးႏြမ္းစြာျဖင့္ : "အဲ့ဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲငါ့ကိုယ္လုံးကနည္းနည္းပိန္ေန႐ုံကိုငါကဟမ္းစတားတစ္ေကာင္ေပါ့?"
လီစူးတဟားဟားနဲ႔ေအာ္ရယ္လိုက္သည္
မနက္ပိုင္းတစ္ဝက္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕အဝတ္ေတြေျခာက္သြားတာေၾကာင့္သုံးေယာက္သားအလယ္ပိုင္းဆီခရီးဆက္ၾကသည္။
သူတို႔ေတာထဲကိုဝင္ေတာ့ပတ္ပတ္လည္ကလီစူးရဲ႕ဗီဒီယိုထဲကနဲ႔ပိုပိုတူလာ၏။လင္ပန႔္ရွသူတို႔ဘာျဖစ္ခဲ့လဲဆိုတာလီစူးကိုသုံးေလးေခါက္ေမးခဲ့ေပမယ့္လီစူးကစကားလႊဲသြားသည္။ဒါေပမဲ့လင္ပန႔္ရွကေတာ့ဆက္လိုက္ေမးေနတုန္းပဲမတတ္ႏိုင္တဲ့အမူအရာနဲ႔ : "ပန႔္ရွမင္းကိုမေျပာျပတာကအေၾကာင္းအရင္းရွိလို႔ေလငါတို႔အလုပ္မွာ........စပ္စုတာကေကာင္းတဲ့ဝါသနာမဟုတ္ဘူးေနာ္တကယ္လို႔ငါ့ကိုေမးရင္ေတာ့ငါမင္းကိုေျပာျပမယ္ဒါေပမဲ့မင္းလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္အေသးေလးတစ္ခုသိသြားရင္ေတာင္မင္းေျပာလို႔မရဘူးမဟုတ္ရင္အဲ့ဒီဟာၾကားသြားခဲ့ရင္တျခားတစ္ခုခုထြက္လာႏိုင္တယ္"
"ထားလိုက္ေတာ့"လင္ပန႔္ရွသူေသေသရွင္ရွင္ပါးစပ္ဖြင့္ဖို႔ဆႏၵမရွိေတာ့လက္ေလွ်ာ့လိုက္ဖို႔သာ
ရွဲ႕အာကိုက္နဲ႔လင္ပန႔္ရွတို႔အခ်င္းခ်င္းလူသားေတြဆိုတာအတည္ျပဳႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္သူ႔ရဲ႕စိတ္အေျခအေနကေတာ့သိပ္မေကာင္းသလိုပဲဝိညာဥ္မရွိသလိုျဖစ္ေနၿပီးတစ္ခါတေလလီစူးနဲ႔ေျပာရင္ေၾကာင္တက္တက္ျဖစ္ေနၿပီးခဏေလာက္ၾကာမွတုံ႔ျပန္တတ္သည္။
"မင္းဘယ္ေနရာကအဆင္မေျပျဖစ္ေနလို႔လဲ?"လီစူးရွဲ႕အာကိုက္ကိုေမးလိုက္၏။
"မမရွိပါဘူးငါအေတာ္ေလးေကာင္းပါတယ္"ရွဲ႕အာကိုက္မသဲမကြဲျပန္ေျဖရင္းမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကလည္းငိုက္စိုက္က်ေနလ်က္သူအစကတည္းကခႏၶာကိုယ္ႀကီးေပမယ့္အမည္မသိစိတ္ဓာတ္က်စရာခံစားခ်က္ေပးေနသည္။သူ႔ေနာက္မွာတစ္ခုခုလိုက္ေနသလိုမ်ိဳးခဏခဏအေနာက္ကိုလွမ္းၾကည့္ေနသည္။
လီစူးနဲ႔လင္ပန႔္ရွအစကတည္းကသတိထားမိတယ္ဒါေပမဲ့သူတို႔အခုမ်က္စိတဆုံးျမင္ႏိုင္တဲ့ေတာထဲရွိေနတာတကယ္လို႔တစ္ခုခုလိုက္ေနတယ္ဆိုရင္လွည့္လိုက္တာနဲ႔ျမင္ရမွာပဲပုတုတုခ်ဳံပုတ္ေတြကလည္းေနာက္ေယာင္ခံတဲ့သူကိုကြယ္မထားႏိုင္ဘူး
အဲ့ဒီေန႔ညမွာပဲမီးေမႊးၿပီးေတာ့လီစူးကစုန႔္ခ်င္းေလာ္သုံးတာနဲ႔တစ္ပုံစံထဲတူတဲ့အံစားတုံးႏွစ္တုံးကိုထုတ္လိုက္တယ္ရွဲ႕အာကိုက္စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာစမ္းသပ္မႈတစ္ေခါက္ေတာ့လုပ္ရမယ္
အံစာတုံးကိုေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ရွဲ႕အာကိုက္ျပာယာခတ္သြားသည္။လင္ပန႔္ရွတကယ္ေတာ့တစ္ေလွ်ာက္လုံးထူးဆန္းေနတယ္သူတို႔အံစာတုံးကိုထုတ္လိုက္တာနဲ႔အေရွ႕ကအံစာတုံးကိုဘာလို႔မေကာင္းဆိုးဝါးထက္ေၾကာက္ေနရတာလဲအရင္က႐ြာထဲမွာေတြ႕ခဲ့ရတဲ့မိုရွင္းေစးလည္းဒီလိုပဲဒါေပမဲ့စုန႔္ခ်င္းေလာ္ရဲ႕တြန္းအားေၾကာင့္မလုပ္ခ်င္ပဲလုပ္လိုက္သည္။
ရွဲ႕အာကိုက္ကအံစာတုံးကိုစိုက္ၾကည့္ေနၿပီးမယူေပ။လည္ေစ့ကလည္းအေပၚေအာက္လႈပ္ခတ္ေနၿပီးလီစူးဆီေတာင္းဆိုေနတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္လာသည္။လီစူးလက္ထဲကအံစာတုံးကိုမယူရဲေပ
လီစူးကလည္းမေလာပဲၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္နဲ႔ပဲေစာင့္ေန၏။
"ငါဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"ရွဲ႕အာကိုက္ကေျပာတယ္"မေခါက္လို႔မရဘူးလား......."
"ေခါက္ပါ"လီစူးေႏြးေထြးတဲ့အသံနဲ႔ဆို၏။သူ႔စိတ္အေနအထားကအရမ္းေကာင္းေနသလိုပဲဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာေတာင္လုံးဝစိတ္မရွည္တာမရွိဘူးတသြင္သြင္စီးဆင္းေနတဲ့ေရလိုမ်ိဳးစိတ္ေတာင္တည္ၿငိမ္ေနေသးတယ္"အနည္းဆုံးေတာ့ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္မလိမ္ရေတာ့ဘူးေပါ့"
ရွဲ႕အာကိုက္ခါးသီးစြာတစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ၿပီးေနာက္ဆုံးလုပ္လိုက္သည္။တုန္ေနတဲ့လက္ကိုၿငိမ္ေအာင္လုပ္ၿပီးမွအံစာတုံးကိုေျဖးေျဖးခ်င္းယူလိုက္သည္။အသက္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ရွဴလိုက္ၿပီးမွေျမေပၚသို႔အံစာပစ္လိုက္၏။ဂလုတ္ဂလုတ္အံစာတုံးလည္သြားၿပီးရပ္သြားေတာ့အျဖဴ 7 အမည္း 6 က်သည္။စုစုေပါင္း76ျဖစ္ၿပီးအႏၲရာယ္ရွိအမွတ္ကိုမေက်ာ္ေသးေပ
"ဟူး_"ဒီရလဒ္ကိုေတြ႕ေတာ့ရွဲ႕အာကိုက္သက္ျပင္းရွည္ႀကီးတစ္ခ်က္ခ်မိလိုက္တယ္ဒါကကိုယ္ေတြးတာထက္အမ်ားႀကီးေကာင္းေနေသးတယ္
"ဘာလို႔သူတို႔အားလုံးအဲ့ေလာက္ေၾကာက္ၾကတာလဲ?"လင္ပန႔္ရွထူးဆန္းစြာဆိုတယ္"ကိုယ့္စိတ္အေျခအေနကိုစစ္ၾကည့္တာပဲမဟုတ္လား?"
လီစူးသတိနဲ႔အံစာတုံးကိုျပန္သိမ္းေနရင္းလင္ပန႔္ရွေျပာတာကိုၾကားေတာ့အသံထဲမတတ္ႏိုင္ပဲေျပာလာသည္ : "ပန႔္ရွလူတိုင္းကမင္းလိုမ်ိဳးစိတ္ေႏွးေကြးမေနဘူးေလပုံမွန္စိတ္ညစ္ညမ္းမႈပမာဏကခဏေလးအတြင္းမွာတင္အႏၲရာယ္အမွတ္ကိုခ်ိဳးသြားႏိုင္တယ္ဆိုလိုတာက"
လင္ပန႔္ရွ : "ဘာကိုလဲ?"
"ဆိုလိုတာကမင္း႐ူးသြားႏိုင္တယ္"လီစူးရဲ႕ေလသံကေလးနက္ေနလ်က္"ဒါမွမဟုတ္မင္းတျခားအရာေျပာင္းသြားတာလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္ဒါေတြကေသတာထက္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္မင္းစဥ္းစားဖူးလားမင္းအေရွ႕ကေတြ႕ရသမွ်ဟာေတြကတကယ္လို႔အတုေတြျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္မလဲ?"သူလင္ပန႔္ရွပိုနားလည္ေစဖို႔ထပ္ေျပာလိုက္သည္"ဒီလိုအေျခအေနမွာဆိုရင္မင္းရဲ႕စိတ္ကအကန႔္အသတ္လြန္ေနၿပီဆိုရင္မင္းရဲ႕ပါတနာကမင္းကိုဆုံးျဖတ္ေပးႏိုင္ခြင့္ရွိတယ္__မင္းသေဘာတူခ်က္ေတြကိုေသခ်ာမၾကည့္ခဲ့ဘူးလား?"
လင္ပန႔္ရွ႐ိုး႐ိုးသားသားရွင္းျပလိုက္တယ္ : "လစာနဲ႔အာမခံေၾကးကိုပဲေသခ်ာၾကည့္ခဲ့တယ္ေလ"
လီစူး : ...........
လင္ပန႔္ရွအရွက္ကိုသက္သာရာရေစဖို႔ေျခာက္ကပ္ကပ္ရယ္မိလိုက္တယ္ : "ဟားဟားဟား"
လီစူးခဏေလာက္တိတ္သြားၿပီးဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ပဲေနာက္မွတစ္ခြန္းေျပာလိုက္သည္ : "စုန႔္ခ်င္းေလာ္ဒီေကာင္တကယ္ကို training အတန္းေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္တက္ဖို႔လိုေနၿပီ!!"
ရွဲ႕အာကိုက္ကစိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာစစ္ေဆးမႈလုပ္ၿပီးေပမယ့္အရင္လိုမေပ်ာ္ေတာ့ေပသူ႔ကိုယ္သူ႐ူးေနတယ္ထင္ေပမယ့္အံစာတုံးေပၚကဂဏန္းေတြကသူ႔ကိုေျပာတာကသူ႐ူးဖို႔အေဝးႀကီးလိုေသးတယ္ဒီလိုဆိုရင္သူျမင္လိုက္တဲ့ဟာႀကီးကတကယ္ပဲဘာႀကီးလဲ?ရွဲ႕အာကိုက္ႏႈတ္ခမ္းသပ္လိုက္မိတယ္ျမစ္ေဘးကေနထြက္လာၿပီးေတာ့သူတို႔ေနာက္ကေနတစ္ခုခုလိုက္ေနတယ္လို႔ခံစားမိတယ္အဲ့ဒီဟာရဲ႕ပုံစံကိုမေတြ႕ရအသံလည္းမၾကားရေပမယ့္ရွဲ႕အာကိုက္ကေတာ့ရွင္းရွင္းလင္းလင္းခံစားလို႔ရတယ္တစ္ခုခုကသူ႔ေနာက္လိုက္ေနတယ္အဲ့ဒီအရာကရီးလ်န္နနဲ႔တစ္ပုံစံထဲတူတဲ့မ်က္ႏွာခႏၶာကိုယ္ကလည္းေပ်ာ့စိစိနဲ႔သူမျမင္ႏိုင္တဲ့သဲထဲပုန္းေနသလိုပဲတျခားသူေတြလုံးဝသတိမျပဳမိေပမယ့္ရွဲ႕အာကိုက္သူမ႐ူးဘူးလို႔အတည္ျပဳၿပီးခ်ိန္မွာပိုအဆင္မေျပျဖစ္လာတယ္အ႐ူးတစ္ေယာက္ဆိုရင္ေတြးေနဖို႔မလိုေတာ့ဘူးနာက်င္ဖို႔လည္းမလိုေတာ့ဘူးအခုသူ႔ကိုဝိညာဥ္တစ္ေကာင္ကပ္ေနသလိုပဲဝိညာဥ္ရဲ႕ပုံစံကိုမေတြ႕ႏိုင္ဘူးၿပီးေတာ့သူတစ္ေယာက္ထဲခံစားမိေနတာ
ညဘက္ေရာက္ေတာ့ေတာထဲရွိအပူခ်ိန္မွာပိုက်လာသည္
ဒီေန႔လင္ပန႔္ရွနဲ႔ရွဲ႕အာကိုက္ညေစာင့္မည္ပင္။လီစူးကစိတ္သေဘာထားႀကီးသူျဖစ္တာေၾကာင့္အေစာႀကီးေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းေပါင္းပင္မ်ားခင္းလိုက္ၿပီးအဲ့ဒီအေပၚမွာပဲတဟူးဟူးနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
အခုကိုးနာရီေက်ာ္ေလာက္ပဲရွိဦးမယ္လင္ပန႔္ရွသိပ္အိပ္မေပ်ာ္တာေၾကာင့္ရွဲ႕အာကိုက္နဲ႔မီးပုံေဘးမွာပဲမီးလႈံေန၏။သူရွဲ႕အာကိုက္စိတ္အေျခအေနမေကာင္းတာကိုေတြ႕ေတာ့သူနဲ႔စကားစျမည္ေျပာခ်င္ေပမယ့္ဘာသာစကားတူမေနေပမေတာက္တေခါက္အဂၤလိပ္စာနဲ႔ပဲခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ႏွစ္ခြန္းေလာက္sayလိုက္သည္။
ရွဲ႕အာကိုက္လည္းအဂၤလိပ္လိုသိပ္မေျပာတတ္ေပဒါေပမဲ့သူလင္ပန႔္ရွနဲ႔စကားေျပာဖို႔ဆႏၵရွိေနေသး၏။လက္နက္အျပည့္နဲ႔ထူးထူးဆန္းဆန္းလီစူးနဲ႔ယွဥ္ရင္သူတို႔ထဲလင္ပန႔္ရွကပဲပုံမွန္လူနဲ႔တူေနသည္။ၿပီးေတာ့ၾကည့္ရတာေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေကာင္းမယ့္ပုံရွိေနသည္။
ႏွစ္ေယာက္သားျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းနဲ႔ေျပာေနရင္းလင္ပန႔္ရွအေတာ္ေလးအဆင္ေျပလာတယ္လို႔ထင္တယ္သူ႔ရဲ႕အဂၤလိပ္ဘာသာက50-centကေန60-centတိုးသြားတယ္လို႔ခံစားရတယ္ရွဲ႕အာကိုက္ကသူ႔ကိုယ္သူအဂၤလိပ္စာေလ့က်င့္ေရးအေဖာ္ျဖစ္ေနမွန္းမသိပဲလင္ပန႔္ရွကအရမ္းေကာင္းတယ္လို႔ထင္သည္။သူ႔ကိုကယ္႐ုံသာမကႏွစ္သိမ့္ေပးဖို႔ပါႀကိဳးစားေနတယ္
"မင္းအရင္ခဏေလာက္နားလိုက္ေလ"လင္ပန႔္ရွသူ႔စိတ္အေျခအေနသိပ္မေကာင္းတာေၾကာင့္သူ႔ကိုမ်ားမ်ားနားခိုင္းလိုက္သည္။သူကေတာ့ဆက္ေနဦးမယ္"ကိစၥတစ္ခုခုရွိရင္ငါမင္းကိုေခၚလိုက္မယ္"
"ေကာင္းၿပီ"ရွဲ႕အာကိုက္ရဲရဲတင္းတင္းမရွိပဲလီစူးေဘးမွာလွဲလိုက္ၿပီးခဏေတာင္မၾကာပဲအသက္ရွဴသံထြက္လာသည္။
လင္ပန႔္ရွမီးပုံေဘးကင္းေစာင့္ေနရင္းေတာထဲကေလတိုက္သံကိုနားေထာင္ေနလိုက္သည္။ဒီမွာအမိုးအကာမရွိတာေၾကာင့္ညတိုင္းေလသံကငိုသံလိုေျပာင္းေျပာင္းလာသည္။သူတို႔ေခါင္းေပၚရစ္ဝဲေနၿပီးအပင္ေတြကပါေလထဲပါလာကာမ်က္စိေရွ႕ေရာက္လာ၏။လင္ပန႔္ရွေလနဲ႔ပါလာတဲ့အပင္ေတြကိုဖမ္းလိုက္ၿပီးမီးပုံထဲထည့္လိုက္သည္။သူေကာင္းကင္ကိုၾကည့္ေနရင္းဒီလိုရႈခင္းထဲထူးျခားဆန္းျပားတဲ့အလွတစ္မ်ိဳးကိုခံစားလိုက္ရသည္။
လင္ပန႔္ရွေကာင္းကင္ကိုၾကည့္ေနခ်ိန္မွာပဲအစကေတာက္ပေနတဲ့ၾကယ္ေတြနဲ႔ေကာင္းကင္ကေနေမွာင္မည္းလာတယ္အစကလင္ပန႔္ရွတိမ္အုပ္သြားတယ္ထင္ေပမယ့္သူ႔နားအနီးမွာတဝီဝီၾကားလိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့သူ႐ုတ္တရက္သေဘာေပါက္သြားတယ္__အဲ့ဒါကအေကာင္တစ္အုပ္ေရာက္လာတဲ့အသံပဲ
"လီစူးရွဲ႕အာကိုက္__အျမန္ထ!!"မူမမွန္တာကိုေတြ႕ေတာ့လင္ပန႔္ရွအသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ေအာ္လိုက္သည္။လီစူးခ်က္ခ်င္းႏိုးလာ၏။ရွဲ႕အာကိုက္လည္းလင္ပန႔္ရွဘာေတြေအာ္ေနမွန္းမသိေပမယ့္သူ႔ေလသံကေနေလာေနတာကိုသိႏိုင္တာေၾကာင့္အျမန္ထလိုက္ၿပီးဘာျဖစ္တာလဲလို႔ေမးလိုက္သည္။
"အေကာင္ေတြအမ်ားႀကီး___"လင္ပန႔္ရွအေလာတႀကီးေျပာလိုက္သည္"ဘာေတြလဲမသိဘူးမင္းတို႔ထၾကေတာ့!"
လီစူးလည္းတဝီဝီသံကိုၾကားမိတာေၾကာင့္ထၾကည့္လိုက္ေတာ့ေကာင္းကင္ကိုဖုံးေနတဲ့အင္းဆက္တစ္အုပ္ကိုေတြ႕လိုက္ရ၏။ဒီအေကာင္ေတြကသဲမုန္တိုင္းလိုမ်ိဳးအရွိန္ျမန္ျမန္နဲ႔သူတို႔ဆီဦးတည္ေနတယ္
"ငါလူးဘယ္ကေနလာတာလဲဟသူ႔ေမဘယ္လိုေျပးရမွာလဲ!"အေတြ႕အႀကဳံမ်ားတဲ့လီစူးေျပးဖို႔ကိုျပန္တြက္ျပသည္။ဒီခဏေလးမွာသူတို႔အင္းစက္အုပ္နဲ႔ၿပိဳင္ေျပးမယ္ဆိုရင္ေတာင္လုံးဝေျပးလို႔မလြတ္ေပသူအသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ဆိုသည္ : "အျမန္_မင္းရဲ႕လြယ္အိတ္ထဲကအဝတ္ေတြနဲ႔အေပၚပိုင္းကိုထုတ္ထားေျမေပၚဝပ္ေနအသက္ဆက္ရွဴထား____"
လင္ပန႔္ရွအျမန္လိုက္လုပ္လိုက္သည္။ရွဲ႕အာကိုက္ဘာျဖစ္ေနလဲမသိေပမယ့္ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔လင္ပန႔္ရွကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့တစ္ဝက္ေလာက္နားလည္သြား၏။လီစူးလုပ္တဲ့အတိုင္းအဝတ္ေတြနဲ႔ကိုယ့္ကိုယ့္ကိုဖုံးလိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာပဲမည္းတူးတူးအင္းစက္အုပ္ကေရာက္ခ်လာတယ္လင္ပန႔္ရွေလျပင္းတစ္ခ်က္တိုက္သြားတာကိုခံစားလိုက္ရၿပီးသူ႔ခႏၶာကိုယ္ကိုတစ္ခုခုကျပင္းျပင္းထန္ထန္ထိုးေနသလိုပဲၿပီးေတာ့
အေရျပားေပၚယားယံလာၿပီးအင္းစက္အုပ္သူ႔ရဲ႕ကိုယ္ေပၚေရာက္လာတာသိသာေန၏။
လီစူးသူတို႔ကိုယ္တိုင္ကယ္ေနရတာကအသုံးမက်တဲ့ႀကိဳးစားမႈဆိုတာသိတယ္ဒီအေကာင္ေတြအသားမႀကိဳက္ဖို႔ပဲဆုေတာင္းရမယ္ကံေကာင္းတာကအေကာင္ေတြလာၿပီးေတာ့ကိုယ္ေပၚက်လာတာသိေပမယ့္နာက်င္မႈကိုလုံးဝမခံစားရေပအနည္းဆုံးေတာ့ဒီအေကာင္ေတြကအသားမစားဘူး
သူတို႔သုံးေယာက္ေျမေပၚဝပ္ေနၾကၿပီးကိုယ္ေပၚမွာလည္းအေကာင္ေတြျပည့္ေနသည္။အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲလင္ပန႔္ရွအဲ့ဒီအေကာင္ေတြရဲ႕ပုံစံကိုေသခ်ာျမင္လိုက္ရတယ္အမည္းေရာင္ပိုးဖလံေတြပဲအေရာင္ကမည္းတူးေနၿပီးေက်ာေပၚမွာလည္းထူးဆန္းတဲ့ပုံတစ္ပုံရွိေနတယ္လင္ပန႔္ရွအစကသာမန္ပိုးဖလံလို႔ပဲထင္ခဲ့ေပမယ့္လင္ပန႔္ရွေရွ႕အထိပ်ံလာခ်ိန္ေမွာင္ေနေပမယ့္မေမွ်ာ္လင့္ပဲပိုးဖလံေပၚရွိထူးထူးဆန္းဆန္းပုံကို႐ုတ္တရက္ေတြ႕လိုက္ရတယ္ဒီပုံကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ႏွာနဲ႔တူေနတယ္လင္ပန႔္ရွေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ဒီမ်က္ႏွာကတစ္ခါေတြ႕ဖူးတဲ့ရီးလ်န္နနဲ႔အရမ္းတူေနတယ္ဒါေပမယ့္အဂၤါငါးရပ္ကေတာ့အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲေနတယ္အမွတ္မထင္ၾကည့္လိုက္ရင္သူမရဲ႕ပါးစပ္ကိုဖြင့္ထားၿပီးေအာ္ေနသလိုပဲ
ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလဲမသိေတာ့နားေဘးကတဝီဝီအသံေတြတေျဖးေျဖးနည္းသြားသည္။လင္ပန႔္ရွခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ေတာင့္တင္းမႈလည္းေလ်ာ့က်သြားတာကိုခံစားရသည္။ခက္ခက္ခဲခဲထၾကည့္လိုက္ေတာ့အင္းဆက္အုပ္ကအေဝးကိုေရာက္သြားသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရ၏။သူခါလိုက္တာေၾကာင့္အက်ႌ ေပၚကအေကာင္ေတြပါျပဳတ္က်သြားသည္။ပတ္ပတ္လည္ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီးလီစူးနဲ႔ရွဲ႕အာကိုက္ကိုရွာလိုက္သည္။
"အဟြတ္အဟြတ္အဟြတ္အဟြတ္_"သူနဲ႔မေဝးတဲ့တစ္ေနရာမွာလီစူးလည္းေျမေပၚကေနထလာသည္။ႏွာေခါင္းပိတ္လိုက္ရင္းဆိုသည္ : "႐ြံလို႔ေသေတာ့မယ္႐ြံလို႔ေသေတာ့မယ္"
လင္ပန႔္ရွေျပာလိုက္တယ္ : "မင္းအင္းစက္ေတြကိုေၾကာက္တာလား?"
"အင္းစက္ေတြကိုမေၾကာက္ဘူးပိုးဖလံေတြကိုေၾကာက္တာ"သူဆက္တိုက္ခါလိုက္ၿပီး : "မင္းငါ့ကိုအျမန္ခါေပးပါဦးငါ႐ြံလို႔ေသေတာ့မယ္ရွဲ႕အာကိုက္ေရာ?"
လင္ပန႔္ရွမွေျပာသည္ : "အဲ့ဒီမွာေလ"
သူၫႊန္ျပတဲ့ေနရာမွာရပ္ေနသင့္တဲ့ရွဲ႕အာကိုက္ကအရင္အတိုင္းတုန္ေနၿပီးဝပ္ေန၏။လင္ပန႔္ရွသူ႔ကိုအထူးအဆန္းတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး : "သူဘာျဖစ္ေနတာလဲ?"
"မသိဘူးေလငါသြားေမးလိုက္မယ္"လီစူးကိုယ္ေပၚကအေကာင္ေတြကိုခါခ်လိုက္ရင္းရွဲ႕အာကိုက္ဆီသြားလိုက္သည္။သူရွဲ႕အာကိုက္ေဘးေရာက္ေတာ့အသံတိုးတိုးနဲ႔သူ႔ကိုဘယ္ေနရာေနလို႔မေကာင္းလည္းေမးလိုက္ေတာ့ရွဲ႕အာကိုက္ျပန္မေျဖေပ
"ရွဲ႕အာကိုက္?မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား?"လီစူးခါးကိုင္းလိုက္ၿပီးသူ႔ရဲ႕ပခုံးကိုေျဖးေျဖးပုတ္လိုက္သည္။
ရွဲ႕အာကိုက္ျပင္းျပင္းထန္ထန္တစ္ခ်က္တုန္သြားၿပီးေျဖးေျဖးခ်င္းမ်က္ႏွာကိုေမာ့လာသည္။သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာပိုးဖလံေတြႁပြတ္သိပ္ေနလ်က္လုံးဝကြာသြားမယ့္ပုံမရွိေပ
လီစူးအစကထဲကပိုးဖလံေတြကိုေၾကာက္တာေၾကာင့္ရွဲ႕အာကိုက္ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုျမင္ၿပီးတစ္ခ်က္ခုန္မိသြားသည္။လက္တစ္ခုလုံးၾကက္သီးထလာၿပီးလင္ပန႔္ရွဆီပ်ာယာခတ္ေနရင္းေအာ္ေခၚလိုက္သည္ : "ျမန္ျမန္ျမန္ျမန္အျမန္သူ႔ကိုလာကူေပးဦး____"
လင္ပန႔္ရွေျခလွမ္းက်ဲေတြနဲ႔ေလွ်ာက္လာၿပီးရွဲ႕အာကိုက္ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚကလႈပ္ေတာင္မလႈပ္တဲ့ပိုးေကာင္ေတြကိုပုတ္ခ်လိုက္သည္။႐ိုက္ေနရင္းဒီပိုးေကာင္ေတြကသူနဲ႔ရွဲ႕အာကိုက္အေပၚမတူသလိုပဲေသခ်ာေျပာရရင္ပိုးေကာင္ေတြကိုသူတို႔ခႏၶာကိုယ္ကလမ္းပိတ္ထားသလိုပဲရွဲ႕အာကိုက္က်ေတာ့သူ႔ဆီပဲလာတာတခ်ိဳ႕ပိုးဖလံေတြဆိုရင္ရွဲ႕အာကိုက္ရဲ႕နားထဲေတာင္ဝင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနၾကတယ္ကံေကာင္းတာကသူတို႔ကအေကာင္ႀကီးေနတာေၾကာင့္အထဲကိုမဝင္ႏိုင္ေပမယ့္တုန္လႈပ္ေအာင္ေၾကာက္စရာေကာင္းေနေသးတယ္
လင္ပန႔္ရွအခ်ိန္တစ္ခုၾကာမွဒီပိုးဖလံေတြကိုအကုန္ခါခ်ႏိုင္သည္။ရွဲ႕အာကိုက္ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လူတစ္ကိုယ္လုံးေနရာမွာတင္ေတာင့္တင္းတင္းနဲ႔ရပ္ေနၿပီးတစ္ခ်က္ေတာင္မလႈပ္ပဲေက်ာက္နဲ႔တူေနတယ္မ်က္စံေတာင္မေ႐ႊ႕
"ေလာင္ရႈံးမင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား?"လင္ပန႔္ရွသူ႔ကိုစိုးရိမ္စြာေမးလိုက္သည္။
လီစူးလည္းေမးမွသူ႔ရဲ႕မ်က္ခြံတစ္ခ်က္လႈပ္သြားကာအိမ္မက္ကေနႏိုးလာသလိုပင္။ပါးစပ္ကေနလည္းလင္ပန႔္ရွနားမလည္ႏိုင္တဲ့စကားေတြနဲ႔ေရ႐ြတ္ေနသည္။လီစူးကလည္းစကားနည္းနည္းေျပာလိုက္သည္။ရွဲ႕အာကိုက္ကိုႏွစ္သိမ့္ေနသလိုပဲအသုံးဝင္မဝင္မသိေပမယ့္အနည္းဆုံးေတာ့ရွဲ႕အာကိုက္ေရ႐ြတ္ေနတာရပ္သြား၏။
အင္းဆက္အုပ္ကျဖတ္သြားေပမယ့္လည္းသဲေပၚမွာက်ေနတဲ့အေကာင္ေတြကေတာ့တြားသြားေနတုန္းပင္လင္ပန႔္ရွနားဖို႔ေနရာရေအာင္မီးထပ္ထည့္လိုက္ၿပီးအေကာင္ေတြကိုအျမန္ပစ္ထည့္လိုက္သည္။ရွဲ႕အာကိုက္ကေတာ့တစ္ခ်ိန္လုံးေနရာမွာပဲရပ္ေနၿပီးတစ္ခ်က္မွမလႈပ္ပဲ႐ုတ္တရက္လီစူးကိုတစ္ခုခုေမးလိုက္သလိုပဲ
လီစူးနားေထာင္ၿပီးျပန္မေျဖေပ
လင္ပန႔္ရွနားမလည္တာေၾကာင့္လီစူးကိုသာရွဲ႕အာကိုက္ဘာေမးတာလဲလို႔ေမးလိုက္၏။လီစူးလင္ပန႔္ရွကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေျပာသည္ : "မင္းအေတာင့္တဆုံးကဘာလဲ?အေၾကာက္ဆုံးကေရာဘာလဲ?"
လင္ပန႔္ရွခဏေလာက္ေတြးလိုက္ၿပီးျပန္ေျဖဖို႔လုပ္ေပမယ့္လီစူးကရပ္ဖို႔ျပလိုက္ၿပီးအိတ္ထဲကေနေဒၚလာတစ္႐ြက္ထုတ္လိုက္ကာလင္ပန႔္ရွရဲ႕ရင္ဘတ္ဆီပုတ္လိုက္ရင္းဆို၏ : "ထားလိုက္ေတာ့ငါမင္းဘာကိုေၾကာက္လဲဆိုတာသိတယ္_လိမၼာတယ္မင္းမီးထပ္ထည့္လိုက္ဦး"
"ဟုတ္လီေကာ!"လင္ပန႔္ရွဘာမွမေၾကာက္ေတာ့ပဲဝမ္းသာပီတိဂြမ္းဆီထိသြားၿပီးမီးထပ္ထည့္ရန္သြားလိုက္သည္
သုံးေယာက္လုံးအိပ္မေပ်ာ္ေတာ့တာေၾကာင့္ရွဲ႕အာကိုက္နဲ႔လီစူးတို႔မီးပုံေဘးထိုင္စကားေျပာေနသည္။လင္ပန႔္ရွကေတာ့မီးပုံကအလင္းနဲ႔လက္ထဲကပိုက္ဆံ႐ြက္ကိုအေလးအနက္သုေတသနလုပ္ေနသည္။ရွဲ႕အာကိုက္ရဲ႕ကိုယ္ေပၚကအေကာင္ေတြကိုခါခ်ၿပီးသြားေပမယ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ trauma ရေန၏။သူ႔ေရွကမီးပုံကိုၾကည့္ေနရင္းသူနဲ႔ရီးလ်န္နရဲ႕အေၾကာင္းေျပာျပလာသည္။
ရီးလ်န္နကသူနဲ႔ပါတနာျဖစ္ေနတာၾကာၿပီပင္ႏွစ္ေယာက္သားအရမ္းညီၿပီးအဆက္အသြယ္ေတာင္ရွိေသးသည္။သူမကိုအရမ္းနားလည္တယ္လို႔သူထင္ေပမယ့္ရီးလ်န္နေသသြားတာသိေတာ့မွသူဒီမိန္းကေလးအေပၚတစ္ခုမွမသိဘူးဆိုတာသိလိုက္ရသည္။သူမကိုယ္ဝန္ရွိေနတာေတာင္မသိေပတကယ္လို႔သူသိခဲ့ရင္သူေသခ်ာေပါက္သူမကိုဒီတစ္ေခါက္မစ္ရွင္ဆီမလိုက္ခိုင္းဘူးသူထြက္သြားမယ့္အခ်ိန္အထိရီးလ်န္နရဲ႕တာဝန္မယူတတ္တဲ့ေယာက္်ားဆီေသခ်ာသြားရွာမွာပဲၿပီးရင္သူ႔ကို႐ိုက္ႏွက္ဆုံးမမယ္သူ႔ကို႐ိုက္ရမွာအေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာေျပာေနတဲ့စကားထဲေနာင္တနဲ႔နာက်င္မႈေတြကိုေတြ႕ႏိုင္၏
လီစူးေဘးမွာနားေထာင္ေနရင္းဘာမွတ္ခ်က္မွမေပးေပသူဒီမွာလုပ္လာတာၾကာေနတာေၾကာင့္ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးကိုေတြ႕ရေပါင္းမ်ားေနၿပီပင္မွတ္တမ္းတင္သူသာမကထူးျခားတဲ့စြမ္းရည္ေတြရွိတဲ့ေစာင့္ၾကည့္သူေတြေတာင္ေသတာဒဏ္ရာရတာေတြမနည္းေပအယူမွားကေနယူလာတဲ့အႏၲရာယ္ေတြကိုဘယ္သူမွခန႔္မွန္းလို႔မရေပခုခံဖို႔ဆိုရင္ျပင္းထန္တဲ့သတၱိနဲ႔ျပတ္သားတဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ရွိမွရမယ္
ဒါေပမဲ့သတၱိရွိတဲ့လူေတြကဘယ္ေလာက္ရွိမွာလဲလီစူးေတြးၾကည့္ေတာ့လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကစမ္းသ္ခ်က္ေတြကိုမခံႏိုင္တဲ့သာမန္လူေတြပဲ
ရီးလ်န္နကလည္းသာမန္လူျဖစ္တယ္အားလ်ဲ႕ခဲ့ရွဲ႕ကလည္းသာမန္လူပဲအဲ့ဒါေၾကာင့္သူတို႔အကုန္ေသရတာသူတို႔ဘယ္လိုေသသြားလဲဆိုတာဘယ္သူမွရွင္းရွင္းလင္းလင္းမသိေသးဘူး
ရွဲ႕အာကိုက္ရဲ႕အသံထဲပိုဝမ္းနည္းလာရင္းေျပာေနသည္ : "ရီးလ်န္နမေသခင္တုန္းကငါ့ကိုအျပစ္တင္ေနေလာက္လား?"
လီစူးကဆိုတယ္ : "သူမကတကယ္လို႔မင္းေျပာသလိုမိန္းကေလးျဖစ္မယ္ဆိုရင္သူမမင္းကိုအျပစ္မတင္ေလာက္ပါဘူး"
"ဒါေပမဲ့ငါ့ရဲ႕အေနာက္မွာသူမတစ္ခ်ိန္လုံးရွိေနလို႔ခံစားရတယ္"ရွဲ႕အာကိုက္အသံက်က်လာၿပီးေလသံထဲမွာလည္းေၾကာက္႐ြံ႕မႈေတြပါေန၏ : "တစ္ခ်ိန္လုံး......ငါ့ေနာက္လိုက္ေနတာ"
လီစူးမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႔လိုက္မိတယ္မေန႔ကသူရွဲ႕အာကိုက္ကိုစိတ္စမ္းသပ္မႈလုပ္ခဲ့တာမလို႔ရွဲ႕အာကိုက္႐ူးမေနတာေသခ်ာတယ္အဲ့ဒါဆိုမ႐ူးေသးတဲ့လူတစ္ေယာက္ကဘာလို႔ဒီလိုစကားေျပာေနတာလဲ?
ဒီေန႔ေကာင္းကင္ကထူးထူးျခားျခားလင္းလာတာေႏွးေနတယ္
ေနကတေျဖးေျဖးတက္လာၿပီးေတာက္ပေနေပမယ့္လူကိုလုံးဝေႏြးေထြးတယ္မခံစားရပဲေတာထဲမွာေလပိုျပင္းလာသည္။မီးပုံေဘးမွာအကင္ခံထားရတဲ့ပိုးဖလံေတြရွိေနသည္။သူတို႔အလင္းဘက္ကိုအေျပးအလႊားေျပးလာၾကေပမယ့္အလင္းတုျဖစ္ေနၿပီးတကယ့္အလင္းေရာင္ေရာက္လာေတာ့မထိေတြ႕ႏိုင္ေတာ့ေပ
သုံးေယာက္လုံးခရီးထပ္ဆက္ၾကသည္။
မ်က္စိတဆုံးရွိေနတဲ့ေတာထဲအဆုံးကိုလည္းမျမင္ႏိုင္ေပ
လင္ပန႔္ရွသူတို႔ဒီလိုဘယ္ေလာက္ထိဆက္သြားရမလဲမသိေပဒီအဆုံးမရွိတဲ့ခရီးစဥ္ကလူကိုအရွဴံးေပးခ်င္စိတ္ေပါက္သည္။ပိုးဖလံေတြေရာက္လာၿပီးေတာ့ရွဲ႕အာကိုက္ရဲ႕စိတ္အေျခအေနကလည္းပိုပိုဆိုးလာသည္။ႀကီးေကာင္ႀကီးမားခႏၶာကိုယ္ကလည္းတေျဖးေျဖးကိုင္းလာၿပီးမၾကာမၾကာအေနာက္ကိုျပန္လွည့္လွည့္ၾကည့္ေန၏။ဒါေပမဲ့သူတို႔ရဲ႕ေနာက္မွာေတာပဲရွိေနတယ္ရွဲ႕အာကိုက္ဘာရွာေနလဲဆိုတာဘယ္သူမွမသိေပ
ဒီလိုသြားရင္းငါးရက္ေျခာက္ရက္ၾကာေတာ့ညေနတစ္ခုမွာ႐ုတ္တရက္ေတာထဲေလျပင္းတိုက္လာသည္။ေလထဲသဲေတြပါေနတာေၾကာင့္သူတို႔ရဲ႕အျမင္ေတြကိုပါဖုံးသြားတာေၾကာင့္သုံးေယာက္လုံးရပ္လိုက္ၿပီးစခန္းခ်လိုက္၏
ဒီရက္ေတြထဲလင္ပန႔္ရွလီစူးဆီသူတို႔ဦးတည္ရာေနရာကိုအဆက္မျပတ္ေမးေပမယ့္လီစူးကေသေသရွင္ရွင္ေျပာမယ့္ပုံမေပၚပဲေရာက္ရင္သိလိမ့္မယ္သာေျပာတာေၾကာင့္လင္ပန႔္ရွလက္ေလွ်ာ့႐ုံသာ
ေလတစ္ညလုံးတိုက္ေနၿပီးသုံးေယာက္လုံးဘယ္လိုမွေကာင္းေကာင္းအိပ္လို႔မရေပမိုးလင္းေတာ့မွေလတိုက္တာတေျဖးေျဖးရပ္သြားသည္။ညေစာင့္ျဖစ္ေနတဲ့လင္ပန႔္ရွ႐ုတ္တရက္အနက္ေရာင္အေဆာက္အအုံတစ္ခုေတြ႕လိုက္ရသည္။သူအစကအျမင္မွားတယ္ထင္ေနေပမယ့္ေလတိုက္တာရပ္သြားေတာ့မွအျမင္မမွားဘူးဆိုတာေသခ်ာသြားတယ္သူတို႔နဲ႔သိပ္မေဝးတဲ့ေနရာတစ္ခုမွာတကယ္ပဲၿမိဳ႕ေသးေသးေလးေပၚလာတယ္
"လီစူးလီစူး!!"လင္ပန႔္ရွလီစူးကိုလႈပ္ႏႈိးေနရင္းေအာ္ေျပာလိုက္တယ္ : "အျမန္ထ"
လီစူးအိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ : "ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
လင္ပန႔္ရွေျပာလိုက္တယ္ : "မင္းၾကည့္မင္းၾကည့္!"
လီစူးလင္ပန႔္ရွျပတဲ့ေနရာကိုေတြ႕ေတာ့မ်က္လုံးထဲတစ္ခ်က္လက္သြားသည္လင္ပန႔္ရွကဆိုတယ္ : "ဒါငါတို႔ရွာရမယ့္ေနရာလားအထဲမွာဘာရွိေနလို႔လဲ?"
"ရွဴး"လီစူးတိတ္တိတ္ေနဖို႔ေျပာလာသည္။ၾကည့္ရတာေၾကာက္ၿပီးစိတ္လႈပ္ရွားေနသလိုပဲသူေဘးမွာအိပ္ေမာက်ေနတဲ့ရွဲ႕အာကိုက္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ရင္းဆိုသည္: "ငါတို႔သြားရမွာ"
လင္ပန႔္ရွသူ႔အမူအရာေလးနက္ေနတာကိုေတြ႕ေတာ့စိတ္ထဲထူးဆန္းသြားတယ္ဒီၿမိဳ႕ေလးနဲ႔သူတို႔နဲ႔လုံးဝမေဝးဘူးဘာလို႔လီစူးရဲ႕ေလသံကဘာလို႔ဒီေလာက္ေလးနက္ေနတာလဲၿမိဳ႕ေလးဆီေရာက္ဖို႔ကလြယ္ကူတဲ့ကိစၥမဟုတ္သလိုပဲလင္ပန႔္ရွစဥ္းစားေနတုန္းလီစူးရွဲ႕အာကိုက္ကိုႏႈိးလိုက္သည္
"ရွဲ႕အာကိုက္"လီစူးကေျပာတယ္"မင္းအဆင္ေျပေသးလား?"
ရွဲ႕အာကိုက္မ်က္လုံးပြင့္လာၿပီးအၾကည့္ထဲကရႈပ္ေထြးမႈေတြအျမန္ေပ်ာက္သြား၏။လီစူးေမးတာကိုၾကားေတာ့ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္
"မင္းငါတို႔နဲ႔အတူလိုက္ခ်င္လား?မလိုက္ခ်င္လည္းကိစၥမရွိဘူး"လီစူးကေျပာတယ္ "ငါတို႔မင္းအတြက္အစာမ်ားမ်ားခ်န္ခဲ့မယ္မင္းဒီမွာပဲငါတို႔ကိုေစာင့္ေန......."
ရွဲ႕အာကိုက္ကေျပာတယ္ : "ငါမင္းတို႔နဲ႔အတူလိုက္ခ်င္တယ္"
လီစူးမွေျပာသည္ : "မင္းေသခ်ာလား?"
ရွဲ႕အာကိုက္ကဆိုတယ္ : "ေသခ်ာတယ္"သူ႔အၾကည့္ကခိုင္မာေနၿပီးလီစူးကိုနည္းနည္းေလးမွတြန႔္ဆုတ္မေနပဲျပန္ေျဖလာ၏။
"ေကာင္းၿပီ"လီစူးမွေျပာသည္"အဲ့ဒါဆိုငါတို႔ထြက္ၾကမယ္"
သုံးေယာက္လုံးအိတ္ေတြသယ္လိုက္ၿပီးခရီးထပ္ဆက္ၾကသည္။တစ္လမ္းလုံးတိတ္ဆိတ္ေနၿပီးလီစူးကစကားသိပ္မေျပာခ်င္သလိုပဲတစ္ဦးတည္းေသာဘာသာျပန္သူမေျပာေတာ့လင္ပန႔္ရွနဲ႔ရွဲ႕အာကိုက္လည္းေျပာလို႔မရေပ
ၿမိဳ႕ေလးနဲ႔နီးလာေလေလလင္ပန႔္ရွလည္းအေရွ႕ကအေဆာက္အအုံကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းေတြ႕ရေလေလပင္ဒါကေက်ာက္တုံးေတြနဲ႔ေဆာက္ထားတာအေပၚဘက္မွာအစိမ္းေရာင္ေရညႇိေတြရွိေနၿပီးလူရိပ္ေတာင္မေတြ႕ေပတည္ေဆာက္ပုံကိုၾကည့္ရင္လူေနတာနဲ႔မတူပဲဘုံေက်ာင္းနဲ႔ပိုတူေန၏။ဒါေပမဲ့ႏွစ္ၾကာေနတာေၾကာင့္ပ်က္စီးေနၿပီပတ္ပတ္လည္မွာလည္းတိုင္ေတြဝိုင္းထားၿပီးအေပါက္ဝမွာလည္းတံခါးခုံးတစ္ခုရွိေနတယ္အေပၚမွာလည္းရႈပ္ရွပ္ခတ္ေနတဲ့ပုံေတြေၾကာင့္တံခါးကိုလုပ္တဲ့လက္သမားမွာအေတာ္ေကာင္းတဲ့စြမ္းရည္ရွိေနတယ္ဆိုတာသိႏိုင္တယ္
တံခါးေပါက္ကိုေရာက္ေတာ့တစ္ေလွ်ာက္လုံးစိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့လီစူးက႐ုတ္တရက္သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီးဆိုသည္ : "ေနာက္ဆုံးေတာ့ဝင္လို႔ရၿပီ____"
လင္ပန႔္ရွကေျပာတယ္ : "မင္းဘာလို႔ဒီေလာက္စိတ္လႈပ္ရွားေနတာလဲ?"
လီစူးကဆိုတယ္ : "ငါတို႔အရင္အဖြဲ႕ကလည္းဒီၿမိဳ႕ေလးကိုတစ္ခါေတြ႕ဖူးတယ္"
လင္ပန႔္ရွကဆိုတယ္ : "အဲ့ဒါဆိုမင္းတို႔ဘာလို႔ဝင္လို႔မရတာလဲ?"
လီစူးကေျပာတယ္ : "အဖြဲ႕ထဲမွာမဝင္ခ်င္တဲ့သူရွိေနလို႔"
လင္ပန႔္ရွခဏေလာက္တိတ္သြား၏။႐ုတ္တရက္လီစူးဆိုလိုတာကိုနားလည္သြားတယ္သူအေတြ႕အႀကဳံရွိဖူးတာေၾကာင့္ဒီေနရာရဲ႕ပုံမွန္မဟုတ္တာကိုခံစားမိတယ္အားလ်ဲ႕ခဲ့ရွဲ႕သူ႔ကိုေ႐ႊနဲ႔ဆြဲေဆာင္သလိုမ်ိဳးဒီေနရာကလည္းလူ႔စိတ္ထဲကေနအေတာင့္တဆုံးအရာကိုေစာင့္ေနတယ္ဒါေပမဲ့လူ႔စိတ္ကရႈပ္ေထြးေနမယ္ဆိုရင္အေတာင့္တဆုံးအရာကလည္းစိတ္ရွိသလိုေျပာင္းႏိုင္တယ္လီစူးရဲ႕အဖြဲ႕ကလည္းဒီအေဆာက္အအုံထဲဝင္ဖို႔လုပ္ဖူးတယ္မနီးစပ္ခင္မွာပဲအဖြဲ႕ထဲကတစ္ေယာက္ကစိတ္ေျပာင္းသြားခဲ့တယ္
"မဝင္ခ်င္ဘူးငါဒီနားမကပ္ခ်င္ဘူးေၾကာက္တယ္ျပန္သြားခ်င္တယ္" ေတာင့္တမႈကအေၾကာင္းအရင္းျဖစ္သြားသည္။လီစူးတို႔အေရွ႕ကအေဆာက္အအုံလည္းေပ်ာက္သြားၿပီးပုံမွန္မဟုတ္တဲ့ေတာထဲေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္လာရ၏။အရာအားလုံးအခ်ည္းႏွီးပင္
လီစူးလင္ပန႔္ရွကိုအမွန္မေျပာရဲတာကလည္းဒီၿမိဳ႕ေလးေပၚလာရင္အဲ့ဒီလိုျဖစ္သြားမွာေၾကာက္လို႔ပဲ
ရွဲ႕အာကိုက္သူတို႔ေျပာေနတာကိုနားမလည္တာေၾကာင့္ဒါကိုဂ႐ုမစိုက္ေပအႏၲရာယ္မရွိတာေသခ်ာေတာ့အရင္ဝင္သြားသည္။
"ဒီထဲကဟာကပလႅင္ထင္တယ္"ရွဲ႕အာကိုက္ပတ္ပတ္လည္ကိုစစ္ၾကည့္ရင္းဆိုသည္ : "ေျမပုံေပၚမွာကဒီထဲမွာ........ၿမိဳ႕ေလးရွိသင့္တာမလား?"
လီစူးေျမပုံကိုၾကည့္ရင္းဆိုလိုက္သည္ : "ဟုတ္တယ္"
သူအထဲကိုဆက္ေလွ်ာက္သြားၿပီး႐ုတ္တရက္ရပ္လိုက္ရင္းေျပာသည္ : "အဲ့ဒါကဘာလဲ?"
လင္ပန႔္ရွလီစူးအတိုင္းလိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေျမေပၚမွာေသြးကြက္ေတြရွိေနတယ္ဒါကအေရးအႀကီးဆုံးမဟုတ္ေသးဘူးအေရးအႀကီးဆုံးကဒီေသြးကြက္ေတြလတ္ဆတ္ေနေသးတယ္သူတို႔အရင္တစ္ေယာက္ေယာက္ဒီကိုေရာက္လာတယ္!!
"မင္းရဲ႕အဖြဲ႕လား?ဒါမွမဟုတ္စုန႔္ခ်င္းေလာ္တို႔လား?"လင္ပန႔္ရွစိတ္လႈပ္ရွားလာသည္။
"သြားၾကည့္ရမယ္"လီစူးေသြးကြက္အတိုင္းလိုက္သြားသည္။
ဒီေသြးကြက္ကဆက္တိုက္ျဖစ္ေနတယ္တစ္ခုအေရွ႕ကိုေရာက္မွ႐ုတ္တရက္ျပတ္သြားတယ္လင္ပန႔္ရွေျမေပၚေဆာင့္ေဆာင့္ထိုင္စစ္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေတာ့ေပ်ာ္႐ႊင္စြာဆိုလိုက္တယ္ : "ဒီအေပၚမွာလြတ္ေနတာ"သူအားနဲ႔ေခါက္လိုက္ၿပီး "ေအာက္မွာေျမေအာက္လမ္းတစ္ခုရွိလိမ့္မယ္"
"ငါလာမယ္"လီစူးကေျပာတယ္
လင္ပန႔္ရွအစကသူတစ္ခုခုနဲ႔ဖြင့္မယ္လို႔ထင္ေပမယ့္မထင္ထားတာကရွဲ႕အာကိုက္ရဲ႕ေသနတ္ေပၚလက္တင္လိုက္ၿပီးတဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ႏွစ္ခ်က္ပစ္လိုက္သည္။ေက်ာက္ျပားကြဲသြားၿပီးေမွာင္မည္းမည္းလႈိင္ေခါင္းတစ္ခုေပၚလာ၏။
လႈိင္ေခါင္းထဲကေနေသြးညႇီနံ႔ထြက္လာၿပီးသူတို႔ရဲ႕ႏွာေခါင္းထဲအလုအယက္ဝင္လာသည္။လင္ပန႔္ရွလီစူးကိုဆင္းရမဆင္းရေမးဖို႔လုပ္တုန္းေျခေထာက္ေအာက္လြတ္ထြက္သြားတာကိုခံစားလိုက္ရတယ္သူတို႔ေျခေထာက္ေအာက္ကေက်ာက္ျပားေတြလြတ္သြားတာလီစူးရဲ႕ေသနတ္တစ္ခ်က္ေၾကာင့္သူတို႔နင္းထားတဲ့ေက်ာက္ျပားေတြပါကြဲသြားသည္ပင္
"ငါလူး____"လင္ပန႔္ရွမတုံ႔ျပန္ရေသးခင္မွာပဲေအာက္က်သြားသည္။သူရွည္လ်ားက်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ျဖတ္လမ္းထဲေရာက္သြားသလိုပဲခႏၶာကိုယ္ကလည္းနံရံနဲ႔တိုက္ေနၿပီးေနာက္ဆုံးေျမေပၚအျပင္းအထန္က်သြား၏။လြယ္အိတ္ခံေနလို႔ေတာ္ေသးတယ္ေလးလံတဲ့အရာတစ္ခုဗိုက္ေပၚက်လာတာခံစားလိုက္ရၿပီးအန္ထြက္ေတာ့မလိုပဲ
"အား____"ရွဲ႕အာကိုက္၏ေအာ္သံပင္
"အျမန္အျမန္ငါ့ေပၚကဆင္းငါမင္းဖိလို႔ေသေတာ့မယ္____"လင္ပန႔္ရွေအာ္လိုက္သည္။
ရွဲ႕အာကိုက္လင္ပန႔္ရွဘာေအာ္ေနမွန္းမသိေပမယ့္သူ႔ေအာ္သံကေနအဖိခံထားရတာကိုသိလိုက္၏။ဒါေၾကင့္အလ်င္စလိုသူ႔ကိုယ္ေပၚကေနဆင္းလိုက္တယ္
လင္ပန႔္ရွဗိုက္ကိုအုပ္ထားရင္းခဏေလာက္ၿငိမ္ေနၿပီးမွအဆင္ေျပသြားသည္။သူ႔နံ႐ိုးက်ိဳးသြားၿပီထင္တယ္ပတ္ပတ္လည္မွာမည္းေမွာင္ေနၿပီးေသြးညႇီနံ႔ေတြနဲ႔စိုစြတ္ေန၏။
သူနံရံကိုကိုင္ရင္းမတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီးေခၚလိုက္သည္ : "လီစူးလီစူးမင္းဘယ္မွာလဲ?"
လီစူးဆီကအသံမၾကားရေပ
လင္ပန႔္ရွတေတာက္ေတာက္သံၾကားလိုက္ရတယ္တစ္ခုခုသူ႔နဖူးနဲ႔မ်က္ႏွာေပၚအဆက္မျပတ္က်လာသလိုပဲသူသုတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေသြးညႇီနံ႔ရလိုက္၏။လင္ပန႔္ရွေခါင္းေမာ့လိုက္ၿပီးေခါင္းေပၚကဟာကိုၾကည့္လိုက္သည္။
စာေရးသူတြင္ေျပာစရာရွိပါသည္ :
လီစူး : ႐ုရွားကိုလာရင္းအမ်ားႀကီးရလိုက္တယ္မလား?
လင္ပန႔္ရွ : ဟုတ္တယ္ေနာ္မေလ့လာရတာၾကာေနတဲ့အဂၤလိပ္စာလည္းေလ့က်င့္ျဖစ္တယ္ေဒၚလာတစ္႐ြက္လည္းရလိုက္တယ္ငါစုန႔္ခ်င္းေလာ္ဆီေသခ်ာေလးအစီအရင္ခံေပးမယ္ေနာ္
လီစူး : .........ငါ့ကိုမတိုင္လို႔မရဘူးလား?
စုန႔္ခ်င္းေလာ္ဓားဆြဲလ်က္အျမန္လာေနသည္။
ဟားဟားဟားဟားစာေရးသူမွားေရးထားတာအရိပ္အႁမြတ္ေပးတာမဟုတ္ပါဘူး!!
___________________
sayကေလတ႐ုတ္မွာကိုအဲ့လိုေရးထားတာအဲ့ဒါေၾကာင့္အဲ့လိုပဲျပန္ထည့္လိုက္ပါတယ္ေနာ္
ေနာက္ဆုံးတစ္ခု~ဒါကိုအေရွ႕မွာဘာသာျပန္သူတစ္ေယာက္ရွိပါေသးတယ္တခ်ိဳ႕ေတာ့သိမယ္တခ်ိဳ႕ေတာ့မသိေသးဘူးေပါ့ေနာ္ဘာသာျပန္သူမတူပါဘူးေနာ္(◍•ᴗ•◍)❤
___________________