# Unicode #
သွေးနီလ ပြန်ပြီး မကွယ်ခင် နှလုံးကို အသက်သွင်းထားတဲ့ ဓားကိုယူကာ အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဧကရီ့ရဲ့ နှလုံးတည့်တည့်ကို ထိုးစိုက်ဖို့ ပြင်လိုက်သည်။
" ဝုန်းး "
ဓားက ဧကရီ့ကို မထိဘဲ တစ်ခုခုက ကာရံထားသလို ဖြစ်နေကာ ထိုးမရပေ..တပြိုင်တည်းကြည့်လိုက်ဝောာ့ ရွှေဝါရောင် အလင်းတန်းတွေက ဧကရီ့ကို ဖုံးအုပ်ကာ ရစ်ပတ်ထား၏။
" ဟင်! ဒါက..ကာကွယ်သူ စွမ်းအားဘဲ!! "
ကာကွယ်သူ စွမ်းအားရဲ့ အောက်ဘက် ဧကရီ့ရဲ့ နှလုံးဝန်းကျင်မှာ ပန်းနုရောင် စွမ်းအင်တို့က ရစ်ပတ်နေသည်။
" ပန်းနုရောင်စွမ်းအင်က စောင့်ရှောက်သူတို့ရဲ့ စွမ်းအား!! "
တဖန် အနီရောင် စွမ်းအားကြီးတစ်ခုက သူနဲ့ ဧကရီကြားထွက်ပေါ်လာပြီး တံတိုင်းသဖွယ် ကာခြားထား၏။
" သေချာပေါက် တံတိုင်းစွမ်းအင်ပေါ့! "
" မဖြစ်ရဘူး သူတို့တွေ နေရာကို အလွယ်တကူ ရှာမတွေ့နိုင်ပါဘူးး "
သွေးရူးသွေးတန်းနဲ့ လက်ထဲက ဓားဖြင့် ဧကရီကို ထိုးစိုက်ဖို့ပြင်လည်း ကာရံထားတဲ့ အစောင့်ရှောက်စွမ်းအင် သုံးခုကြောင့်! ထိုးဖောက်လို့ မရပေ..
" ဟက်! မရတာကို ထိုးဖောက်နေတာ ဆောက်ရမ်း ရူးတာဘဲ!! "
အစီရင် အပြင်ဘက်ကနေ ကြားရတဲ့ ရယ်သံသဲ့သဲ့ နဲ့ လှောင်ပြောင်စကားကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်မိတော့ ဧကရီ့ရဲ့ အစောင့်အရှောက်တွေ အကုန်ရောက်နေကြ၏။
~
~
~
" ဘဲ..ဘဲ ကြီး ! လ ..လထွက်လာပြီ.."
ဆော့ဂျင်က ကောင်းကင်ကို လက်ညိုးထိုးပြီး ပြောလာသဖြင့် သူတို့ မော့ကြည့်လိုက်တော့ တကယ်ပင် လနီထွက်နေပြီ..
ကိုးနာရီလည်း ထိုးပြီ ဖြစ်သလို လနီလည်း ထွက်လာတာကြောင့် အားလုံး ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိဖြစ်ကုန်သည်။တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ဟိုဆော့နဲ့ ဂွန်းဟူတို့ ရဲ့ စွမ်းအားတွေလည်း အချိန်ပြည့်ပြီမို့ ပျောက်ကွယ်သွားကြပြီး အရင်ကလို အမှောင်တိမ်တွေနဲ့ မြူတွေက ကြီးစိုးလာ၏။
" တစ်..တစ်ခုခု..လုပ်မှ..ဖြစ်မယ်..လုပ်ကြပါအုံး! "
ထယ်ယောင်းက နမ်ဂျွန်းတို့ကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
" မိတ်တွေက တစ်သားတည်းကျပြီးသားမို့ ကိုယ်တို့တွေ စွမ်းအားထုတ်သုံးမှဖြစ်မယ်..ကိုယ်မိတ်နဲ့ ကိုယ် တွဲလိုက်ကြ! "
နမ်ဂျွန်း စကားအဆုံး..ဆော့ဂျင်က နမ်ဂျွန်းနားလာကာ ဂျီမင် နဲ့ ယွန်ဂီက အတူတူယှဉ်ရပ်နေပြီး....ဟိုဆော့နဲ့ဂွန်းဟူက တစ်ယောက်လက်ကို တစ်ယောက်ကိုင်ထားကြ၏။
" သခင်ကြီးက ဂျွန်လေးရှိတဲ့နေရာကို စိတ်စွမ်းအင်နဲ့ အာရုံခံကြည့်ပါ..သခင်ကြီး လုပ်နိူင်ပါတယ် ..တွေ့ရင် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အမြင်အာရုံထဲကို ပို့ပေးလို့ရတယ် သခင်ကြီး.."
နမ်ဂျွန်းက ပြောတော့ ထယ်ယောင်းက သူ့ရဲ့ စွမ်းအင်တစ်ချို့နဲ့ pheromones တွေကို သုံးကာ ရှာကြည့်လိုက်ဝောာ့ စန္ဒကူးပွင့်ဖက်တွေ ကြဲထားတဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ မေ့မျောနေတဲ့ သူ့ရဲ့ baby ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် နမ်ဂျွန်းတို့ရဲ့ အမြင်အာရုံထဲ ပို့ပေးလိုက်သည်။
နမ်ဂျွန်းတို့ရဲ့ အမြင်အာရုံထဲ မေ့မျောနေတဲ့ ဂျောင်ဂုရဲ့ ပုံစံကို တွေ့ရတာကြောင့် လုပ်ငန်းစဖို့ပြင်လိုက်၏။
" ချာတိတ်! ချာတိတ်ရဲ့ ကိုယ်အတွင်းပိုင်းထဲက စွမ်းအင်တွေကို စုစည်းမယ်..အားလုံးလည်း စုစည်းကြ! "
နမ်ဂျွန်းက ဆော့ဂျင်ရဲ့ လက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ကျန်တဲ့သူများလည်း သူတို့အတိုင်းလိုက်လုပ်လိုက်သည်။
ပထမဦးဆုံး နမ်ဂျွန်းနဲ့ ဆော့ဂျင်ဆီက စပျစ်နဲ့ စံပယ် pheromones တွေက သင်းပျံ့စွာထွက်လာပြီး နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ကိုယ်ကနေ ပန်းရောင် အစွမ်းတွေက ထွက်လာကာ..တစ်နေရာကို ဦးတည်ပြီး ထွက်သွား၏။
ပြီးတော့ ဂျီမင်နဲ့ ယွန်ဂီဆီက ပျားလိမ္မော်နဲ့ ကြာညို ရနံ့တို့က ထူးကဲစွာ လေထဲ ပျံ့နှံလာပြီး ရွှေရောင် အဆင်းရှိတဲ့ စွမ်းအင်တစ်ခုက ထွက်လာကာ ပန်းရောင်စွမ်းအင်နောက်သို့ ပြေးလိုက်သွားသည်။
နောက်ဆုံးမှ ဂွန်းဟူနဲ့ ဟိုဆော့ဆီက ကရမက်နဲ့ ဇီဇဝါ pheromones တွေက ပတ်ဝန်းကျင် အနှံ့နေရာယူကာ အနီရောင် စွမ်းအားတစ်ချို့ ထွက်လာပြီး စောနက စွမ်းအင် နှစ်ခုရဲ့ လားရာအတိုင်း လိုက်သွား၏။
" ရပြီ! "
" ဟူးးး ဟင်းးး "
နမ်ဂျွန်း ရဲ့ စကားအဆုံးမှ အားလုံး မျက်လုံးတွေဖွင့်ကာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်မိကြသည်။
" စိတ်ပူစရာမလိုတော့ဘူး အဲ့ အစွမ်းတွေက ဂျွန်လေးကို ကာကွယ်ပေးထားလိမ့်မယ်..အခု သူတို့ရှိတဲ့နေရာသွားရအောင်!! "
အားလုဲး ခြေလှမ်းကို သွက်သွက်လှမ်းကာ ထိုနေရာကို ရောက်အောင်သွားလိုက်ကြ၏။သူတို့ရောက်တော့ ရိုင်လီက စွမ်းအားတွေ အကာအရံတွေကို ဖျက်ဖို့ ကြိုးစားနေသည်။
" ဟက်! မရတာကို ထိုးဖောက်နေတာ ဆောက်ရမ်း ရူးတာဘဲ "
ထယ်ယောင်းက လှောင်ရယ်ကာ ပြောလိုက်တော့ သူတို့ကို လှည့်ကြည့်လာတဲ့ ရိုင်လီ!
" ကင်မ်! ထယ် ! ယောင်းး ! "
သူတို့ကို မြင်တော့ အံ့ဩသွားတဲ့ ရိုင်လီ!
" ဟုတ်တယ် ! "
" မင်းတို့ ရောက်လာတော့လည်း ကောင်းတာပေါ့! အခူဘဝမှာ ငါ မှော်ကျောက်ကို ဘယ်လို ယူလဲဆိုတာ မင်းတို့ သိရတာပေါ့! "
ရိုင်လီက ထယ်ယောင်းရဲ့ အညိုရောင် မျက်ဆန်တွေကို စိုက်ကြည့်ပြီး ပြောလာ၏။
" အခုချက်ချင်း baby ကို လွှတ်ပေး! "
" ဘာကြောင့်လွှတ်ပေးရမှာလဲ! ငါ မှော်ကျောက်ကို ယူရအုံးမှာကွ!! "
" အဲ့ဆို ငါတို့ကို အရင်တိုက်နိုင်မှ ရမယ်! "
နမ်ဂျွန်းက အပြာရောင် မျက်ဆန်တွေနဲ့ စိုက်ကြည့်ကာပြောလာသည်။
" မင်းတို့က သေချင်တာဆိုတော့လည်း ငါက ဖြည့်ဆည်းပေးရမှာပေါ့!! "
အစီရင် အပြင်ဘက်ကို ထွက်လာတဲ့ ရိုင်လီ !
ရိုင်လီနဲ့ ထယ်ယောင်းတို့တိုက်ခိုက်နေတုန်း ဆော့ဂျင်တို့ သုံးယောက်က အစီရင်ကွင်းထဲ ဝင်ကာ ဂျောင်ဂုဆီသွားလိုက်ကြ၏။
ဂျောင်ဂုကို လွှမ်းခြုံထားတဲ့ သူတို့ရဲ့အစွမ်းတွေကို ပြန်လည် ရုပ်သိမ်းလိုက်ပြီး မေ့နေတဲ့ ဂျောင်ဂုကို နှိုးဖို့ ပြင်လိုက်ကြသည်။
" ဂျောင်ဂု! ဂျောင်ဂု! ဂျွန်ဂျောင်ဂု! ထတော့! ဟေ့ဟျောင်!! "
ပါးကို သုံးယောက်သားဝိုင်း ပုတ်ပြီး နှိုးနေကြ၏။
" ခွေးကောင်! ထဝောာ့ကွ! ကိုယ့်အန္တရာယ် မသိဘဲ ကုလားသေ ကုလားမော အိပ်နေတာ ကာလနဂါးကျလို့! ချီးဘဲ! ထတော့! "
ဆော့ဂျင်က ပါးစပ်ကလည်း ပွစိထိုးပြီး လက်တွေကလည်း ပါးကနေ လက်မောင်းတွေရောက်သွားကာ လှုပ်ပြီး နှိုးနေသည်။
" ဂျွန်ဂျောင်ဂုရေ! ထပါတော့ဟ! ဟိုမှာ မင်းလင်က သေတော့မယ်! ဟိုအကောင်နဲ့ တိုက်နေရတာ!! "
ဂျီမင်ကလည်း သူ့ရဲ့ အသံပါဝါကို ကောင်းကောင်း အသုံးချကာ....အော်နှိုးနေ၏။
" ကင်မ်ဂျောင်ဂု! ထတော့! ငါတို့ အောနှိုးနေရတာ ချီးထွက်တော့မယ်ကွ!! Fu*k !! ဘဲ ဟျောင့်! "
ဂွန်းဟူက နှိုးနေရင်း စိတ်မရှည်ကာ ဆဲလိုက်သည်။
" ငါကလည်း မင်းကို Fu*k !! ဘဲဟျောင့်! "
မျက်လုံးပွင့်လာကာ ဂွန်းဟူကို လက်ခလယ်ထောင်ပြပြီး ဆဲလာတဲ့ ဂျောင်ဂု! "
" ဟေ့ဟျောင် နှိုးရင်ထ ငါတို့ သွား ကူတိုက်ပေးရအောင်! "
ဆော့ဂျင်က ပြောတော့ ကုတင်ကနေ ငုတ်တုတ်ထထိုင်ပြီး ဆော့ဂျင်ကိူ ပြူးကြောင်ကြောင် ကြည့်လာတဲ့ ဂျောင်ဂု!
" ဘယ်သူ့ သွားကို ကူတိုက်ပေးရမှာတုန်း! "
ဂျောင်ဂုရဲ့ အမေးကို ဂျီမင်က ယောင်ပြီး ဖြေလိုက်သည်။
" သခင်ကြီးသွားကို! "
ဂျီမင်ရဲ့ အဖြေကြောင့် မျက်လုံးပြူးပြီး ထပ်မေးလာတဲ့ ဂျောင်ဂု!
" ဟင်! သခင်ကြီးက အခုထိ သွားမတိုက် တတ်သေးဘူးလား! "
" ဟုတ်မယ်ထင်တယ် သွား မတိုက်တတ်~..အဲ! ဂျွန်ဂျောင်ဂု!! မင်းဘာတွေ ပြောနေတာလဲ!!! "
ဆော့ဂျင်က သံယောင်လိုက်နေရင်း သတိထားမိမှ ဂျောင်ဂုကို အော်လိုက်၏။
" မင်းဘဲ သွားကူတိုက် ပေးရအောင်လို့ ပြောတာလေ!! "
ဆော့ဂျင်ကို လက်ညိုးထိုးပြီး ပြောလာတဲ့ ဂျောင်ဂုကြောင့် ဆော့ဂျင် ကိုယ့်နဖူးသာကိုယ်ရိုက်လိုက်တော့သည်။
" ငါပြောတာက teeth ကူတိုက်ပေးဖို့ မဟုတ်ဘူး ဟိုမှာ သခင်ကြီးနဲ့ ဘဲကြီးတို့ ရိုင်လီနဲ့ တိုက်နေတာ! အဲ့တာ ကူတိုက်ပေးဖို့ ပြောတာ! "
ဆော့ဂျင်လက်ညိုးထိုးတဲ့ နေရာကို ကြည့်လိုက်တော့ ရိုင်လီ့ကို တိုက်ခိုက်နေကြတဲ့ ထယ်ယောင်းတို့တွေ...အခုမှ သူရောက်နေတဲ့နေရာကို သတိရပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ မဲ့မှောင်နေကာ ကောင်းကင်မှာ သွေးနီလက ထွက်နေတုန်းပင်..
" ဟင်! ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်ကြတာတူန်း! ငါက ဆရာက ပြောစရာရှိလို့ ချိန်းတဲ့နေရာ သွားတာလေ! အခုက ဘယ်နေရာ ရောက်နေတာလဲ!! "
"မင်းကို ရိုင်လီက လိမ်ပြီးဖမ်းခေါ်လာတာ ! မှော်ကျောက်ယူဖို့..အခု သခင်ကြီးတို့နဲ့တိုက်နေတာ! ထ! သွားကူ ရအောင်!! "
ဂျီမင်စကားအဆုံး ဂျောင်ဂုက ကုတင်ပေါ်ကနေ ထလိုက်သည်။သူ့ရဲ့ကိုယ်ပေါ်က ထူးဆန်းတဲ့ အဝတ်စားတွေကြောင့် ခနတာ မှင်သတ်သွား၏။
" ငါ့အဝတ်စားတွေ! "
ဂျောင်ဂုက ပြောမှ ဂွန်းဟူတို့ ဂျောင်ဂုရဲ့ ပုံစံကို သတိထားမိလိုက်ကြသည်
" ဟယ်! မင်းအမွှေးတွေ အကုန်ဖြူကုန်ပြီ!! "
ဆော့ဂျင်နဲ့ ဂျီမင်က ဂျောင်ဂုရဲ့ ခေါင်းပေါ်ကို လက်ညိုးထိုးကာ ပြောလိုက်ကြ၏။
" ဟင်! မှန်! ဟုတ်တယ်! ဆော့ဂျင် မင်းမှာ မှန်ပါလား! "
" ပါတယ်ရော့! "
ဆော့ဂျင်က ဘယ်သွားသွားမှန်ဆောင်ထားတတ်သူမို့ ဂျောင်ဂု တောင်းတော့ အလွယ်တကူ ထုတ်ပေးနိုင်တာပင်!
မှန်ထဲမှာ ပေါ်နေတဲ့သူ့ရဲ့ပုံရိပ်ကြောင့်အံ့ဩသွား၏။ဆံပင်တွေက အဖြူမကျ ငွေရောင်မကျဖြစ်နေကာ မျက်ဆန်တွေက ပင်လယ်ပြာရောင်ဖြစ်နေသည်။
ထူးဆန်းနေပေမဲ့ သူတို့ရှေ့မှာ မြင်နေရတဲ့ တိုက်ပွဲကြောင့် မှန်တောင်ကြာအောင် မကြည့်နိုင်တော့ဘဲ ဆော့ဂျင်လက်ထဲ မှန်ပြန်ပေးကာ ဝင်တိုက်ဖို့ ပြင်လိုက်၏။
" ဝုန်းး! "
သူတို့တိုက်ခိုက်နေတုန်း ရိုင်လီ့ဆီ တည့်တည့်ဝင်လာတဲ့ အဖြူရောင် အလုံးကြီးကြောင့်ပါးနပ်သူ ရိုင်လီက အရှောင်မြန်၍သာ အနည်းငယ်ထိသွားသည်။
အသံလာရာကို ကြည့်လိုက်တော့ ဆော့ဂျင်တို့ ကြားထဲမှာ မတ်တပ်ရပ်ကာ စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေတဲ့ ဂျောင်ဂု
အဖြူရောင်ဆံနွယ်တွေက နဖူးပေါ် ဝဲကျနေတာ မျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်းထဲက အပြာရောင်မျက်ဆန်တွေက အားပြင်းလှသည်။ပန်းရောင်နှုတ်ခမ်းပါးတို့က တည်တန့်နေပြီး
ဆင်မြန်းထားတဲ့ ပုလဲ ရတနာတို့ကြောင့် နတ်သားတမျှ လှပနေပေမဲ့ နတ်ဆိုးဆန်စွာ ကြောက်ဖို့ကောင်းနေ၏။
ထယ်ယောင်းမှာ ထူးဆန်းပြီး လှပတဲ့ baby ရဲ့ ပုံစံကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတောင် မေ့လျော့သွားသည်။
" လှလိုက်တာ baby ရာ "
အစီရင် နေရာကနေ တိုက်ခိုက်သံတွေ ပေါက်ကွဲသံတွေ ကြားရလို့ အပြေးအလွှား ရောက်လာတဲ့ ဂျိတ်ခ်!
" သခင်ကြီး !! မြန်မြန်ရှောင်! "
" ဝုန်းး! "
" ဗုန်းးးး "
အငေးလွန်နေတဲ့ ထယ်ယောင်းကို ရိုင်လိက အလစ်ဝင်တိုက်တာမို့ ယွန်ဂီက သတိပေးရင်း ထယ်ယောင်းကို မြေပြင်ပေါ် လဲကျလိုက်သည်။
" အဆင်ပြေရဲ့လား သခင်ကြီး! "
" ရတယ်! ကျေးဇူး ယွန်ဂီ!! "
နှစ်ယောက်သား မြေပြင်ပေါ်ကနေထကာ လဲကျသံကြားရာကိုကြည့်လိုက်တော့ အနားမှာရှိတဲ့ သစ်ပင်ကို ထိပြီး သစ်ပင်လဲကျသွားသံပင်!!
" မင်းက အရင်ဘဝတည်းက စောက်ချိုးက ဒီဘဝထိပါလာတာဘဲ! အခုထိ နောက်ကျောက တိုက်ရတာကြိုက်တုန်း! "
ထယ်ယောင်းက ဖုန်တွေကို ခါကာ ပြောလိုက်တော့ ရိုင်လီ့ရဲ့ မျက်နှာဒေါသကြောင့် နီရဲသွား၏။
" ငါက မင်းတို့ အားလုံးကို သတ်မှာ မင်းတို့ကြောင့် လနီထွက်ချိန်မှာ မှော်ကျောက်ကို မခွဲထုတ်နိုင်ခဲ့ဘူး အဲ့အတွက် ပြန်ပေးဆပ်ရမယ်.."
ရိုင်လီက မုန်ယိုနေတဲ့ ဆင်တစ်ကောင်လို အော်ဟစ်ကာ ပြောလာသည်။
" ခေါင်းဆောင်! "
ဂျိတ်ခ်က အမည်းရောင်တွေ တစ်ကိုယ်လုံးဖုံးလွှမ်းလာကာ ကြောက်ဖို့ ကောင်းတဲ့ အသွင်ဖြစ်လာတဲ့ ရိုင်လီ့ကို အော်ခေါ်လိုက်သည်။
" မင်းတို့အားလုံးကို သတ်ပစ်မယ်..ပြီးရင် ဧကရီ့ကို သတ်ပြီး ကျောက်ကို ရအောင်ယူမယ်..ငါ့ကို ဘယ်သူမှ မတားနိူင်စေရဘူး! ဟားးး ဟားးး ဟားးး "
ကြောက်မက်ဖွယ်ရယ်သံကြီးနဲ့ တစ်ကိူယ်လုံး အနက်ရောင်ဝတ်စုံတွေ ပြောင်းသွားကာ မျက်လုံးအစုံက နီရဲနေပြီး အစွယ်တွေပေါက်လာတဲ့ ရိုင်လီက မကောင်းဆိူးဝါးအသွင် ကူးပြောင်းလာ၏။
" ဟားးး အခု ငါခံစားမိနေတယ် ဧကရီ့မှာ သန္ဓေတည်နေပြီ..လနီထွက်လို့ မရတဲ့မှော်ကျောက်က ဧကရီ မွေးဖွားဖို့ ငါးလ အကြာမှာ ပေါ်ထွက်လာတော့မယ်...ဟားးး ဟားးး ငါ မင်းတို့အားလုံးကို သတ်ပြီး ဧကရီ့ရဲ့ ကိုယ်ဝန်ကို ကလေးမွေးခိုင်းမယ်..ကလေးနဲ့အတူ မှော်ကျောက်ထွက်လာရင် ဧကရီ့ကိုရော ကလေးကိုပါ မင်းတို့နောက် သေချာပေါက် ထည့်ပေးမယ်!! ဟားး ဟားးး
ရိုင်လီ့ စကားကြောင့် အားလုံး အံ့အားသင့်ပြီး ဂျောင်ဂုရဲ့ ဗိုက်ကို ကြည့်လိုက်မိကြသည်။ဂျောင်ဂုကလည်း သူ့ရဲ့ဗိုက်ကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့်အုပ်ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့ နွေးနေတဲ့ ခံစားချက်လေးကြောင့်ပြုံးလိုက်မ်သည်။သခင်ကြီးကိူ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့လည်း သခင်ကြီးက သူ့ကို ပြုံးပြီးကြည့်နေ၏။
* ကလေးလေး! မင်းနဲ့ မင်းပါးပါးကို ဒယ်ဒီ ဘာမှ အဖြစ်မခံဘူး! *
စိတ်ထဲကနေ ဘဲ ကလေးလေးကို ထယ်ယောင်း စကားပြောနေမိသည်။ဆေးပညာတွေနဲ့ သေချာ မစစ်ကြည့်ရသေးပေမဲ့ ရိုင်လီဆိူတဲ့စကားက ဒီတစ်ခုတော့ မမှားနိုင်ပေ...
" မင်းကို အရင်ငါက ငရဲပို့ပေးမယ်! "
ထယ်ယောင်းက ပြောပြီးတာနဲ့ werewolf အသွင်ကို ပြောင်းကာ ရိုင်လီ့ကို ခုန်အုပ်လိုက်သည်။လျင်တဲ့ ရိုင်လီက ရှောင်လိုက်တာကြောင့် ထယ်ယောင်းက မြေပြင်ပေါ်ကျသွား၏။နမ်ဂျွန်းတို့တွေလည်း အသွင်ပြောင်းပြီး ရိုင်လီ့ကို ဝိုင်းတိုက်ဖို့ လုပ်လိုက်ကြသည်။
ဒါပေမဲ့ ရိုင်လီ့ရဲ့ လက်ဝှေ့ရမ်းမှုမှာ ပေါ်လာတဲ့ မကောင်းဆိုးဝါး werewolf ခြောက်ကောင်ကြောင့် သူတို့မှာ ရိုင်လီ့ကို မတိုက်နိုင်ဘဲ အဲ့ခြောက်ကောင်ကို တာဝန်ယူတိုက်နေကြရ၏။
" ဂီးးး ဂီးးး ဂဲ!!! ဂဲ!!! "
" ဂီးးးး အူးးးးးး ဂဲ !! ဂဲ !! "
နှစ်ဖက်လုံးမာန်တွေ သွင်းပြီး အသည်းအသန်တိုက်ခိုက်နေကြ၏။ဂျောင်ဂုနဲ့ ရိုင်လီက ဘေးကနေရပ်ကြည့်ပြီး ဘာကို ကူညီရမှန်းမသိပေ! ထယ်ယောင်းနဲ့ ရိုင်လီကတော့ လုံးတွေ သတ်ပုတ်နေကြ၏။
လူအသွင်နဲ့ အထိနာလာတဲ့ ရိုင်လီက ဝံပုလွေ နက် အသွင်ပြောင်းလိုက်၏။
" အူးးးးးးးး "
သံရှည်ဆွဲအော်ကာ တိုက်ပွဲခေါ်နေတဲ့ ရိုင်လီက သာမန် ဝံပုလွေတွေထက် ကိုယ်လုံးက သုံးဆနီးပါးရှိကာ နွားတစ်ကောင်နီးပါး ရှိလှသည်။ထယ်ယောင်း ထက်စာရင် ခန္ဓာကိုယ် အနည်းငယ်ထွားတာမို့ ဂျောင်ဂု စိတ်ပူစွာ ကြည့်နေမိ၏။
" ဂီးးး ဂီးးးး ဂီးးးး "
" ဝုန်း! ဝုန်း! ဂဲ!!! "
ကွင်းပြင်ထဲမှာ လုံးထွေးသတ်ပုတ်ပြီး တိုက်ခိုက်နေကြတဲ့ ဝံပုလွေတွေ!
" ဂီးးးး ဂဲ! "
" ဒုတ်! "
" ဂျီမင်!! "
" အူးးးးးးး "
တိုက်ခိုက်နေရင်း တစ်ဖက်က ဝံပုလွေက ဂျီမင်ကို ဂုတ်ကနေ ဆွဲကိုက်ကာ လွှင့်ပစ်လိုက်တာကြောင့် ဂျောင်ဂု့ လန့်ပြီး အော်လိုက်မိသည်။
" ဝေါ့!! ဖွီ~...အဟွတ်...အဟွတ်!! "
လူအသွင်ပြောင်းကာ သွေးတွေ အန်လာတဲ့ ဂျီမင်!
" ဂျီ...ဂျီမင်ရားး "
ဂျောင်ဂု အပြေးအလွှားနှင့်ပင် ဂျီမင်ဆီသွားကာ ပြေးထူမိသည်။ဂျီမင် ဒဏ်ရာရတာကို မြင်တဲ့ ယွန်ဂီရဲ့ မျက်လုံးတွေက မီးတဝင်းဝင်းတောက်လာကာ ဂျီမင်ကို ဒဏ်ရာရအောင်လုပ်တဲ့ အကောင်ကို ဂုတ်ကနေ ဆွဲကိုက်ပြီး ခါကာ အဝေးကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။
" ဂီးးးး ဂီးးးးး ဂဲ!!!! အူးးးးးးးး "
အဝေးက ကျောက်ဆောင်နဲ့ တိုက်မိပြီး သေဆုံးသွားတဲ့ မကောင်းဆိုးဝါး ဝံပုလွေကို ကြည့်ပြီး ယွန်ဂီ အောင်ပွဲခံကာ အူလိုက်၏။
" ဂျီ..ဂျီမင်! မင်းဘာမှ မဖြစ်ရဘူးနော်! ငါ..ငါကယ်ပေးမယ်! "
သွေးတွေ အဆက်မပြတ်အန်လာတဲ့ ဂျီမင်ကြောင့် ဂျောင်ဂု ငိုပြီး ပြောနေမိသည်။
" ဝေါ့~...ဝေါ့ ~.."
" အားးး ဆက်မအန်ပါနဲ့တော့ ငါ..ငါရအောင်ကုပေးမယ်..ဟင့်! ဂျီမင် အားတင်းထား!! "
ဂျောင်ဂု အမြန်ပင်စဉ်းစားလိုက်သည်
ဂျီမင်က သွေးတွေ အတော်အန်နေတာ စိုးရိမ်ဖို့ ကောင်း၏။
" အာ! သိပြီ~.."
ဂျောင်ဂုက မျက်လုံးမှိတ်ကာ စိတ်ထဲကနေ စွမ်းအင်တစ်ခုကို သုံးလိုက်သည်။သူ့ရဲ့ လက်ဖဝါးပေါ် ပေါ်လာတဲ့ အညိုရောင် အလုံးသေးသေးလေးကို ဂျီမင်ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်၏။
" ဂျီမင်! အဲ့ ဆေးလုံးကို မျိုချလိုက်! မင်းလုံးဝ သက်သာသွားလိမ့်မယ်! "
ဂျီမင်က ဘာမှ မပြောဘဲ ပါးစပ်ကိုဟပေးလိုက်တော့ ဆေးလုံးက ဝင်သွားပြီး ခနအကြာမှာ ဂျီမင်ရဲ့ ကိုယ်ကနေ အညိုရောင် အလင်းတန်းတွေ ထွက်လာပြီး.. ဒဏ်ရာတွေက ပျောက်ကင်းသွားပြီး ချက်ချင်းပင် အကောင်းပကတိဖြစ်သွားသည်။
" ငါ..ငါ ကောင်းသွားပြီ ဂျောင်ဂု! ရင်ဘတ်ထဲကလည်း မနာတော့ဘူး! ကျေးဇူးကွာ! မင်းသာမကယ်ရင် ငါ ဦးနဲ့ မင်္ဂလာမဆောင်ရသေးဘဲ သေတော့မလို့! "
ဂျီမင်ရဲ့ စကားကြောင့် ဂျောင်ဂု မျက်စောင်းထိုးမိပေမဲ့ ပြုံးလိုက်မိသည်။
" ငါ ဟိုအကောင်တွေကို သွားတီးလိုက်အုံးမယ် ခနစောင့်! "
ဂျီမင်က ပုံစံမပြောင်းဘဲ လူအသွင်နဲ့သာ တိုက်ခိုက်ဖို့ပြင်လိုက်၏။
" ငါ့ လက်နက် ထုတ်သုံးရမဲ့အချိန်ဘဲ! "
ဂျီမင်က သူ့ရဲ့ လှံကို ထုတ်ပြီး ဝံပုလွေတွေကို ထိုးပြီး တိုက်ခိုက်လိုက်သည်။ခုနက ခြောက်ကောင် အခုတော့ ဘယ်ကနေ ရောက်လာမှန်းမသိတဲ့ ဝံပုလွေတွေ! ကြည့်ရတာ ရိူင်လီ ထပ်ဖန်ဆင်းထားတာထင်တယ်!
" မင်းဘဲ ဖန်တီး နိုင်မလား ငါဘဲ လှံနဲ့ ထိုးနိုင်မလား ကြည့်ကြတာပေါ့! "
~
~
~
ပျော်စရာ သီတင်းကျွတ်အခါသမယလေးပါရှင် ..🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔
ညကျရင် surprise တစ်ခုပြင်ထားပါတယ် ကြိုက်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ် 😍
Good night ပါသဲငယ်လေးတို့ 😘💜💜💜💜💜💜💜
Thanks for votes, feedback and comment .
I Love my readers forever ❤️
I PURPLE YOUR 💜
______________________________________
# Zawgyi #
ေသြးနီလ ျပန္ၿပီး မကြယ္ခင္ ႏွလုံးကို အသက္သြင္းထားတဲ့ ဓားကိုယူကာ အားျပင္းျပင္းနဲ႕ ဧကရီ႕ရဲ႕ ႏွလုံးတည့္တည့္ကို ထိုးစိုက္ဖို႔ ျပင္လိုက္သည္။
" ဝုန္းး "
ဓားက ဧကရီ႕ကို မထိဘဲ တစ္ခုခုက ကာရံထားသလို ျဖစ္ေနကာ ထိုးမရေပ..တၿပိဳင္တည္းၾကည့္လိုက္ေဝာာ့ ေ႐ႊဝါေရာင္ အလင္းတန္းေတြက ဧကရီ႕ကို ဖုံးအုပ္ကာ ရစ္ပတ္ထား၏။
" ဟင္! ဒါက..ကာကြယ္သူ စြမ္းအားဘဲ!! "
ကာကြယ္သူ စြမ္းအားရဲ႕ ေအာက္ဘက္ ဧကရီ႕ရဲ႕ ႏွလုံးဝန္းက်င္မွာ ပန္းႏုေရာင္ စြမ္းအင္တို႔က ရစ္ပတ္ေနသည္။
" ပန္းႏုေရာင္စြမ္းအင္က ေစာင့္ေရွာက္သူတို႔ရဲ႕ စြမ္းအား!! "
တဖန္ အနီေရာင္ စြမ္းအားႀကီးတစ္ခုက သူနဲ႕ ဧကရီၾကားထြက္ေပၚလာၿပီး တံတိုင္းသဖြယ္ ကာျခားထား၏။
" ေသခ်ာေပါက္ တံတိုင္းစြမ္းအင္ေပါ့! "
" မျဖစ္ရဘူး သူတို႔ေတြ ေနရာကို အလြယ္တကူ ရွာမေတြ႕နိုင္ပါဘူးး "
ေသြး႐ူးေသြးတန္းနဲ႕ လက္ထဲက ဓားျဖင့္ ဧကရီကို ထိုးစိုက္ဖို႔ျပင္လည္း ကာရံထားတဲ့ အေစာင့္ေရွာက္စြမ္းအင္ သုံးခုေၾကာင့္! ထိုးေဖာက္လို႔ မရေပ..
" ဟက္! မရတာကို ထိုးေဖာက္ေနတာ ေဆာက္ရမ္း ႐ူးတာဘဲ!! "
အစီရင္ အျပင္ဘက္ကေန ၾကားရတဲ့ ရယ္သံသဲ့သဲ့ နဲ႕ ေလွာင္ေျပာင္စကားေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ဧကရီ႕ရဲ႕ အေစာင့္အေရွာက္ေတြ အကုန္ေရာက္ေနၾက၏။
~
~
~
" ဘဲ..ဘဲ ႀကီး ! လ ..လထြက္လာၿပီ.."
ေဆာ့ဂ်င္က ေကာင္းကင္ကို လက္ညိုးထိုးၿပီး ေျပာလာသျဖင့္ သူတို႔ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တကယ္ပင္ လနီထြက္ေနၿပီ..
ကိုးနာရီလည္း ထိုးၿပီ ျဖစ္သလို လနီလည္း ထြက္လာတာေၾကာင့္ အားလုံး ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္ကုန္သည္။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဟိုေဆာ့နဲ႕ ဂြန္းဟူတို႔ ရဲ႕ စြမ္းအားေတြလည္း အခ်ိန္ျပည့္ၿပီမို႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကၿပီး အရင္ကလို အေမွာင္တိမ္ေတြနဲ႕ ျမဴေတြက ႀကီးစိုးလာ၏။
" တစ္..တစ္ခုခု..လုပ္မွ..ျဖစ္မယ္..လုပ္ၾကပါအုံး! "
ထယ္ေယာင္းက နမ္ဂြၽန္းတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
" မိတ္ေတြက တစ္သားတည္းက်ၿပီးသားမို႔ ကိုယ္တို႔ေတြ စြမ္းအားထုတ္သုံးမွျဖစ္မယ္..ကိုယ္မိတ္နဲ႕ ကိုယ္ တြဲလိုက္ၾက! "
နမ္ဂြၽန္း စကားအဆုံး..ေဆာ့ဂ်င္က နမ္ဂြၽန္းနားလာကာ ဂ်ီမင္ နဲ႕ ယြန္ဂီက အတူတူယွဥ္ရပ္ေနၿပီး....ဟိုေဆာ့နဲ႕ဂြန္းဟူက တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္ကိုင္ထားၾက၏။
" သခင္ႀကီးက ဂြၽန္ေလးရွိတဲ့ေနရာကို စိတ္စြမ္းအင္နဲ႕ အာ႐ုံခံၾကည့္ပါ..သခင္ႀကီး လုပ္နိူင္ပါတယ္ ..ေတြ႕ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အျမင္အာ႐ုံထဲကို ပို႔ေပးလို႔ရတယ္ သခင္ႀကီး.."
နမ္ဂြၽန္းက ေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းက သူ႕ရဲ႕ စြမ္းအင္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ pheromones ေတြကို သုံးကာ ရွာၾကည့္လိုက္ေဝာာ့ စႏၵကူးပြင့္ဖက္ေတြ ႀကဲထားတဲ့ ကုတင္ေပၚမွာ ေမ့ေမ်ာေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕ baby ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ နမ္ဂြၽန္းတို႔ရဲ႕ အျမင္အာ႐ုံထဲ ပို႔ေပးလိုက္သည္။
နမ္ဂြၽန္းတို႔ရဲ႕ အျမင္အာ႐ုံထဲ ေမ့ေမ်ာေနတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ ပုံစံကို ေတြ႕ရတာေၾကာင့္ လုပ္ငန္းစဖို႔ျပင္လိုက္၏။
" ခ်ာတိတ္! ခ်ာတိတ္ရဲ႕ ကိုယ္အတြင္းပိုင္းထဲက စြမ္းအင္ေတြကို စုစည္းမယ္..အားလုံးလည္း စုစည္းၾက! "
နမ္ဂြၽန္းက ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ လက္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ က်န္တဲ့သူမ်ားလည္း သူတို႔အတိုင္းလိုက္လုပ္လိုက္သည္။
ပထမဦးဆုံး နမ္ဂြၽန္းနဲ႕ ေဆာ့ဂ်င္ဆီက စပ်စ္နဲ႕ စံပယ္ pheromones ေတြက သင္းပ်ံ့စြာထြက္လာၿပီး ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ ကိုယ္ကေန ပန္းေရာင္ အစြမ္းေတြက ထြက္လာကာ..တစ္ေနရာကို ဦးတည္ၿပီး ထြက္သြား၏။
ၿပီးေတာ့ ဂ်ီမင္နဲ႕ ယြန္ဂီဆီက ပ်ားလိေမၼာ္နဲ႕ ၾကာညို ရနံ႕တို႔က ထူးကဲစြာ ေလထဲ ပ်ံ့ႏွံလာၿပီး ေ႐ႊေရာင္ အဆင္းရွိတဲ့ စြမ္းအင္တစ္ခုက ထြက္လာကာ ပန္းေရာင္စြမ္းအင္ေနာက္သို႔ ေျပးလိုက္သြားသည္။
ေနာက္ဆုံးမွ ဂြန္းဟူနဲ႕ ဟိုေဆာ့ဆီက ကရမက္နဲ႕ ဇီဇဝါ pheromones ေတြက ပတ္ဝန္းက်င္ အႏွံ႕ေနရာယူကာ အနီေရာင္ စြမ္းအားတစ္ခ်ိဳ႕ ထြက္လာၿပီး ေစာနက စြမ္းအင္ ႏွစ္ခုရဲ႕ လားရာအတိုင္း လိုက္သြား၏။
" ရၿပီ! "
" ဟူးးး ဟင္းးး "
နမ္ဂြၽန္း ရဲ႕ စကားအဆုံးမွ အားလုံး မ်က္လုံးေတြဖြင့္ကာ အသက္ျပင္းျပင္းရႉလိုက္မိၾကသည္။
" စိတ္ပူစရာမလိုေတာ့ဘူး အဲ့ အစြမ္းေတြက ဂြၽန္ေလးကို ကာကြယ္ေပးထားလိမ့္မယ္..အခု သူတို႔ရွိတဲ့ေနရာသြားရေအာင္!! "
အားလုဲး ေျခလွမ္းကို သြက္သြက္လွမ္းကာ ထိုေနရာကို ေရာက္ေအာင္သြားလိုက္ၾက၏။သူတို႔ေရာက္ေတာ့ ရိုင္လီက စြမ္းအားေတြ အကာအရံေတြကို ဖ်က္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည္။
" ဟက္! မရတာကို ထိုးေဖာက္ေနတာ ေဆာက္ရမ္း ႐ူးတာဘဲ "
ထယ္ေယာင္းက ေလွာင္ရယ္ကာ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူတို႔ကို လွည့္ၾကည့္လာတဲ့ ရိုင္လီ!
" ကင္မ္! ထယ္ ! ေယာင္းး ! "
သူတို႔ကို ျမင္ေတာ့ အံ့ဩသြားတဲ့ ရိုင္လီ!
" ဟုတ္တယ္ ! "
" မင္းတို႔ ေရာက္လာေတာ့လည္း ေကာင္းတာေပါ့! အခူဘဝမွာ ငါ ေမွာ္ေက်ာက္ကို ဘယ္လို ယူလဲဆိုတာ မင္းတို႔ သိရတာေပါ့! "
ရိုင္လီက ထယ္ေယာင္းရဲ႕ အညိုေရာင္ မ်က္ဆန္ေတြကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလာ၏။
" အခုခ်က္ခ်င္း baby ကို လႊတ္ေပး! "
" ဘာေၾကာင့္လႊတ္ေပးရမွာလဲ! ငါ ေမွာ္ေက်ာက္ကို ယူရအုံးမွာကြ!! "
" အဲ့ဆို ငါတို႔ကို အရင္တိုက္နိုင္မွ ရမယ္! "
နမ္ဂြၽန္းက အျပာေရာင္ မ်က္ဆန္ေတြနဲ႕ စိုက္ၾကည့္ကာေျပာလာသည္။
" မင္းတို႔က ေသခ်င္တာဆိုေတာ့လည္း ငါက ျဖည့္ဆည္းေပးရမွာေပါ့!! "
အစီရင္ အျပင္ဘက္ကို ထြက္လာတဲ့ ရိုင္လီ !
ရိုင္လီနဲ႕ ထယ္ေယာင္းတို႔တိုက္ခိုက္ေနတုန္း ေဆာ့ဂ်င္တို႔ သုံးေယာက္က အစီရင္ကြင္းထဲ ဝင္ကာ ေဂ်ာင္ဂုဆီသြားလိုက္ၾက၏။
ေဂ်ာင္ဂုကို လႊမ္းၿခဳံထားတဲ့ သူတို႔ရဲ႕အစြမ္းေတြကို ျပန္လည္ ႐ုပ္သိမ္းလိုက္ၿပီး ေမ့ေနတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုကို ႏွိုးဖို႔ ျပင္လိုက္ၾကသည္။
" ေဂ်ာင္ဂု! ေဂ်ာင္ဂု! ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂု! ထေတာ့! ေဟ့ေဟ်ာင္!! "
ပါးကို သုံးေယာက္သားဝိုင္း ပုတ္ၿပီး ႏွိုးေနၾက၏။
" ေခြးေကာင္! ထေဝာာ့ကြ! ကိုယ့္အႏၱရာယ္ မသိဘဲ ကုလားေသ ကုလားေမာ အိပ္ေနတာ ကာလနဂါးက်လိဳ႕! ခ်ီးဘဲ! ထေတာ့! "
ေဆာ့ဂ်င္က ပါးစပ္ကလည္း ပြစိထိုးၿပီး လက္ေတြကလည္း ပါးကေန လက္ေမာင္းေတြေရာက္သြားကာ လႈပ္ၿပီး ႏွိုးေနသည္။
" ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုေရ! ထပါေတာ့ဟ! ဟိုမွာ မင္းလင္က ေသေတာ့မယ္! ဟိုအေကာင္နဲ႕ တိုက္ေနရတာ!! "
ဂ်ီမင္ကလည္း သူ႕ရဲ႕ အသံပါဝါကို ေကာင္းေကာင္း အသုံးခ်ကာ....ေအာ္ႏွိုးေန၏။
" ကင္မ္ေဂ်ာင္ဂု! ထေတာ့! ငါတို႔ ေအာႏွိုးေနရတာ ခ်ီးထြက္ေတာ့မယ္ကြ!! Fu*k !! ဘဲ ေဟ်ာင့္! "
ဂြန္းဟူက ႏွိုးေနရင္း စိတ္မရွည္ကာ ဆဲလိုက္သည္။
" ငါကလည္း မင္းကို Fu*k !! ဘဲေဟ်ာင့္! "
မ်က္လုံးပြင့္လာကာ ဂြန္းဟူကို လက္ခလယ္ေထာင္ျပၿပီး ဆဲလာတဲ့ ေဂ်ာင္ဂု! "
" ေဟ့ေဟ်ာင္ ႏွိုးရင္ထ ငါတို႔ သြား ကူတိုက္ေပးရေအာင္! "
ေဆာ့ဂ်င္က ေျပာေတာ့ ကုတင္ကေန ငုတ္တုတ္ထထိုင္ၿပီး ေဆာ့ဂ်င္ကိူ ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ၾကည့္လာတဲ့ ေဂ်ာင္ဂု!
" ဘယ္သူ႕ သြားကို ကူတိုက္ေပးရမွာတုန္း! "
ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ အေမးကို ဂ်ီမင္က ေယာင္ၿပီး ေျဖလိုက္သည္။
" သခင္ႀကီးသြားကို! "
ဂ်ီမင္ရဲ႕ အေျဖေၾကာင့္ မ်က္လုံးျပဴးၿပီး ထပ္ေမးလာတဲ့ ေဂ်ာင္ဂု!
" ဟင္! သခင္ႀကီးက အခုထိ သြားမတိုက္ တတ္ေသးဘူးလား! "
" ဟုတ္မယ္ထင္တယ္ သြား မတိုက္တတ္~..အဲ! ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂု!! မင္းဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ!!! "
ေဆာ့ဂ်င္က သံေယာင္လိုက္ေနရင္း သတိထားမိမွ ေဂ်ာင္ဂုကို ေအာ္လိုက္၏။
" မင္းဘဲ သြားကူတိုက္ ေပးရေအာင္လို႔ ေျပာတာေလ!! "
ေဆာ့ဂ်င္ကို လက္ညိုးထိုးၿပီး ေျပာလာတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္ ကိုယ့္နဖူးသာကိုယ္ရိုက္လိုက္ေတာ့သည္။
" ငါေျပာတာက teeth ကူတိုက္ေပးဖို႔ မဟုတ္ဘူး ဟိုမွာ သခင္ႀကီးနဲ႕ ဘဲႀကီးတို႔ ရိုင္လီနဲ႕ တိုက္ေနတာ! အဲ့တာ ကူတိုက္ေပးဖို႔ ေျပာတာ! "
ေဆာ့ဂ်င္လက္ညိုးထိုးတဲ့ ေနရာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရိုင္လီ့ကို တိုက္ခိုက္ေနၾကတဲ့ ထယ္ေယာင္းတို႔ေတြ...အခုမွ သူေရာက္ေနတဲ့ေနရာကို သတိရၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မဲ့ေမွာင္ေနကာ ေကာင္းကင္မွာ ေသြးနီလက ထြက္ေနတုန္းပင္..
" ဟင္! ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ၾကတာတူန္း! ငါက ဆရာက ေျပာစရာရွိလို႔ ခ်ိန္းတဲ့ေနရာ သြားတာေလ! အခုက ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေနတာလဲ!! "
"မင္းကို ရိုင္လီက လိမ္ၿပီးဖမ္းေခၚလာတာ ! ေမွာ္ေက်ာက္ယူဖို႔..အခု သခင္ႀကီးတို႔နဲ႕တိုက္ေနတာ! ထ! သြားကူ ရေအာင္!! "
ဂ်ီမင္စကားအဆုံး ေဂ်ာင္ဂုက ကုတင္ေပၚကေန ထလိုက္သည္။သူ႕ရဲ႕ကိုယ္ေပၚက ထူးဆန္းတဲ့ အဝတ္စားေတြေၾကာင့္ ခနတာ မွင္သတ္သြား၏။
" ငါ့အဝတ္စားေတြ! "
ေဂ်ာင္ဂုက ေျပာမွ ဂြန္းဟူတို႔ ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ ပုံစံကို သတိထားမိလိုက္ၾကသည္
" ဟယ္! မင္းအေမႊးေတြ အကုန္ျဖဴကုန္ၿပီ!! "
ေဆာ့ဂ်င္နဲ႕ ဂ်ီမင္က ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ ေခါင္းေပၚကို လက္ညိုးထိုးကာ ေျပာလိုက္ၾက၏။
" ဟင္! မွန္! ဟုတ္တယ္! ေဆာ့ဂ်င္ မင္းမွာ မွန္ပါလား! "
" ပါတယ္ေရာ့! "
ေဆာ့ဂ်င္က ဘယ္သြားသြားမွန္ေဆာင္ထားတတ္သူမို႔ ေဂ်ာင္ဂု ေတာင္းေတာ့ အလြယ္တကူ ထုတ္ေပးနိုင္တာပင္!
မွန္ထဲမွာ ေပၚေနတဲ့သူ႕ရဲ႕ပုံရိပ္ေၾကာင့္အံ့ဩသြား၏။ဆံပင္ေတြက အျဖဴမက် ေငြေရာင္မက်ျဖစ္ေနကာ မ်က္ဆန္ေတြက ပင္လယ္ျပာေရာင္ျဖစ္ေနသည္။
ထူးဆန္းေနေပမဲ့ သူတို႔ေရွ႕မွာ ျမင္ေနရတဲ့ တိုက္ပြဲေၾကာင့္ မွန္ေတာင္ၾကာေအာင္ မၾကည့္နိုင္ေတာ့ဘဲ ေဆာ့ဂ်င္လက္ထဲ မွန္ျပန္ေပးကာ ဝင္တိုက္ဖို႔ ျပင္လိုက္၏။
" ဝုန္းး! "
သူတို႔တိုက္ခိုက္ေနတုန္း ရိုင္လီ့ဆီ တည့္တည့္ဝင္လာတဲ့ အျဖဴေရာင္ အလုံးႀကီးေၾကာင့္ပါးနပ္သူ ရိုင္လီက အေရွာင္ျမန္၍သာ အနည္းငယ္ထိသြားသည္။
အသံလာရာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဆာ့ဂ်င္တို႔ ၾကားထဲမွာ မတ္တပ္ရပ္ကာ စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနတဲ့ ေဂ်ာင္ဂု
အျဖဴေရာင္ဆံႏြယ္ေတြက နဖူးေပၚ ဝဲက်ေနတာ မ်က္ဝန္းဝိုင္းဝိုင္းထဲက အျပာေရာင္မ်က္ဆန္ေတြက အားျပင္းလွသည္။ပန္းေရာင္ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔က တည္တန့္ေနၿပီး
ဆင္ျမန္းထားတဲ့ ပုလဲ ရတနာတို႔ေၾကာင့္ နတ္သားတမွ် လွပေနေပမဲ့ နတ္ဆိုးဆန္စြာ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေန၏။
ထယ္ေယာင္းမွာ ထူးဆန္းၿပီး လွပတဲ့ baby ရဲ႕ ပုံစံေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့သြားသည္။
" လွလိုက္တာ baby ရာ "
အစီရင္ ေနရာကေန တိုက္ခိုက္သံေတြ ေပါက္ကြဲသံေတြ ၾကားရလို႔ အေျပးအလႊား ေရာက္လာတဲ့ ဂ်ိတ္ခ္!
" သခင္ႀကီး !! ျမန္ျမန္ေရွာင္! "
" ဝုန္းး! "
" ဗုန္းးးး "
အေငးလြန္ေနတဲ့ ထယ္ေယာင္းကို ရိုင္လိက အလစ္ဝင္တိုက္တာမို႔ ယြန္ဂီက သတိေပးရင္း ထယ္ေယာင္းကို ေျမျပင္ေပၚ လဲက်လိဳက္သည္။
" အဆင္ေျပရဲ႕လား သခင္ႀကီး! "
" ရတယ္! ေက်းဇူး ယြန္ဂီ!! "
ႏွစ္ေယာက္သား ေျမျပင္ေပၚကေနထကာ လဲက်သံၾကားရာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အနားမွာရွိတဲ့ သစ္ပင္ကို ထိၿပီး သစ္ပင္လဲက်သြားသံပင္!!
" မင္းက အရင္ဘဝတည္းက ေစာက္ခ်ိဳးက ဒီဘဝထိပါလာတာဘဲ! အခုထိ ေနာက္ေက်ာက တိုက္ရတာႀကိဳက္တုန္း! "
ထယ္ေယာင္းက ဖုန္ေတြကို ခါကာ ေျပာလိုက္ေတာ့ ရိုင္လီ့ရဲ႕ မ်က္ႏွာေဒါသေၾကာင့္ နီရဲသြား၏။
" ငါက မင္းတို႔ အားလုံးကို သတ္မွာ မင္းတို႔ေၾကာင့္ လနီထြက္ခ်ိန္မွာ ေမွာ္ေက်ာက္ကို မခြဲထုတ္နိုင္ခဲ့ဘူး အဲ့အတြက္ ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္.."
ရိုင္လီက မုန္ယိုေနတဲ့ ဆင္တစ္ေကာင္လို ေအာ္ဟစ္ကာ ေျပာလာသည္။
" ေခါင္းေဆာင္! "
ဂ်ိတ္ခ္က အမည္းေရာင္ေတြ တစ္ကိုယ္လုံးဖုံးလႊမ္းလာကာ ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ အသြင္ျဖစ္လာတဲ့ ရိုင္လီ့ကို ေအာ္ေခၚလိုက္သည္။
" မင္းတို႔အားလုံးကို သတ္ပစ္မယ္..ၿပီးရင္ ဧကရီ႕ကို သတ္ၿပီး ေက်ာက္ကို ရေအာင္ယူမယ္..ငါ့ကို ဘယ္သူမွ မတားနိူင္ေစရဘူး! ဟားးး ဟားးး ဟားးး "
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရယ္သံႀကီးနဲ႕ တစ္ကိူယ္လုံး အနက္ေရာင္ဝတ္စုံေတြ ေျပာင္းသြားကာ မ်က္လုံးအစုံက နီရဲေနၿပီး အစြယ္ေတြေပါက္လာတဲ့ ရိုင္လီက မေကာင္းဆိူးဝါးအသြင္ ကူးေျပာင္းလာ၏။
" ဟားးး အခု ငါခံစားမိေနတယ္ ဧကရီ႕မွာ သႏၶေတည္ေနၿပီ..လနီထြက္လို႔ မရတဲ့ေမွာ္ေက်ာက္က ဧကရီ ေမြးဖြားဖို႔ ငါးလ အၾကာမွာ ေပၚထြက္လာေတာ့မယ္...ဟားးး ဟားးး ငါ မင္းတို႔အားလုံးကို သတ္ၿပီး ဧကရီ႕ရဲ႕ ကိုယ္ဝန္ကို ကေလးေမြးခိုင္းမယ္..ကေလးနဲ႕အတူ ေမွာ္ေက်ာက္ထြက္လာရင္ ဧကရီ႕ကိုေရာ ကေလးကိုပါ မင္းတို႔ေနာက္ ေသခ်ာေပါက္ ထည့္ေပးမယ္!! ဟားး ဟားးး
ရိုင္လီ့ စကားေၾကာင့္ အားလုံး အံ့အားသင့္ၿပီး ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ ဗိုက္ကို ၾကည့္လိုက္မိၾကသည္။ေဂ်ာင္ဂုကလည္း သူ႕ရဲ႕ဗိုက္ကို လက္ဖဝါးေလးျဖင့္အုပ္ကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏြေးေနတဲ့ ခံစားခ်က္ေလးေၾကာင့္ၿပဳံးလိုက္မ္သည္။သခင္ႀကီးကိူ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း သခင္ႀကီးက သူ႕ကို ၿပဳံးၿပီးၾကည့္ေန၏။
* ကေလးေလး! မင္းနဲ႕ မင္းပါးပါးကို ဒယ္ဒီ ဘာမွ အျဖစ္မခံဘူး! *
စိတ္ထဲကေန ဘဲ ကေလးေလးကို ထယ္ေယာင္း စကားေျပာေနမိသည္။ေဆးပညာေတြနဲ႕ ေသခ်ာ မစစ္ၾကည့္ရေသးေပမဲ့ ရိုင္လီဆိူတဲ့စကားက ဒီတစ္ခုေတာ့ မမွားနိုင္ေပ...
" မင္းကို အရင္ငါက ငရဲပို႔ေပးမယ္! "
ထယ္ေယာင္းက ေျပာၿပီးတာနဲ႕ werewolf အသြင္ကို ေျပာင္းကာ ရိုင္လီ့ကို ခုန္အုပ္လိုက္သည္။လ်င္တဲ့ ရိုင္လီက ေရွာင္လိုက္တာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းက ေျမျပင္ေပၚက်သြား၏။နမ္ဂြၽန္းတို႔ေတြလည္း အသြင္ေျပာင္းၿပီး ရိုင္လီ့ကို ဝိုင္းတိုက္ဖို႔ လုပ္လိုက္ၾကသည္။
ဒါေပမဲ့ ရိုင္လီ့ရဲ႕ လက္ေဝွ႕ရမ္းမႈမွာ ေပၚလာတဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါး werewolf ေျခာက္ေကာင္ေၾကာင့္ သူတို႔မွာ ရိုင္လီ့ကို မတိုက္နိုင္ဘဲ အဲ့ေျခာက္ေကာင္ကို တာဝန္ယူတိုက္ေနၾကရ၏။
" ဂီးးး ဂီးးး ဂဲ!!! ဂဲ!!! "
" ဂီးးးး အူးးးးးး ဂဲ !! ဂဲ !! "
ႏွစ္ဖက္လုံးမာန္ေတြ သြင္းၿပီး အသည္းအသန္တိုက္ခိုက္ေနၾက၏။ေဂ်ာင္ဂုနဲ႕ ရိုင္လီက ေဘယကေနရပ္ၾကည့္ၿပီး ဘာကို ကူညီရမွန္းမသိေပ! ထယ္ေယာင္းနဲ႕ ရိုင္လီကေတာ့ လုံးေတြ သတ္ပုတ္ေနၾက၏။
လူအသြင္နဲ႕ အထိနာလာတဲ့ ရိုင္လီက ဝံပုေလြ နက္ အသြင္ေျပာင္းလိုက္၏။
" အူးးးးးးးး "
သံရွည္ဆြဲေအာ္ကာ တိုက္ပြဲေခၚေနတဲ့ ရိုင္လီက သာမန္ ဝံပုေလြေတြထက္ ကိုယ္လုံးက သုံးဆနီးပါးရွိကာ ႏြားတစ္ေကာင္နီးပါး ရွိလွသည္။ထယ္ေယာင္း ထက္စာရင္ ခႏၶာကိုယ္ အနည္းငယ္ထြားတာမို႔ ေဂ်ာင္ဂု စိတ္ပူစြာ ၾကည့္ေနမိ၏။
" ဂီးးး ဂီးးးး ဂီးးးး "
" ဝုန္း! ဝုန္း! ဂဲ!!! "
ကြင္းျပင္ထဲမွာ လုံးေထြးသတ္ပုတ္ၿပီး တိုက္ခိုက္ေနၾကတဲ့ ဝံပုေလြေတြ!
" ဂီးးးး ဂဲ! "
" ဒုတ္! "
" ဂ်ီမင္!! "
" အူးးးးးးး "
တိုက္ခိုက္ေနရင္း တစ္ဖက္က ဝံပုေလြက ဂ်ီမင္ကို ဂုတ္ကေန ဆြဲကိုက္ကာ လႊင့္ပစ္လိုက္တာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂု႔ လန႔္ၿပီး ေအာ္လိုက္မိသည္။
" ေဝါ့!! ဖြီ~...အဟြတ္...အဟြတ္!! "
လူအသြင္ေျပာင္းကာ ေသြးေတြ အန္လာတဲ့ ဂ်ီမင္!
" ဂ်ီ...ဂ်ီမင္ရားး "
ေဂ်ာင္ဂု အေျပးအလႊားႏွင့္ပင္ ဂ်ီမင္ဆီသြားကာ ေျပးထူမိသည္။ဂ်ီမင္ ဒဏ္ရာရတာကို ျမင္တဲ့ ယြန္ဂီရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက မီးတဝင္းဝင္းေတာက္လာကာ ဂ်ီမင္ကို ဒဏ္ရာရေအာင္လုပ္တဲ့ အေကာင္ကို ဂုတ္ကေန ဆြဲကိုက္ၿပီး ခါကာ အေဝးကို အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။
" ဂီးးးး ဂီးးးးး ဂဲ!!!! အူးးးးးးးး "
အေဝးက ေက်ာက္ေဆာင္နဲ႕ တိုက္မိၿပီး ေသဆုံးသြားတဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါး ဝံပုေလြကို ၾကည့္ၿပီး ယြန္ဂီ ေအာင္ပြဲခံကာ အူလိုက္၏။
" ဂ်ီ..ဂ်ီမင္! မင္းဘာမွ မျဖစ္ရဘူးေနာ္! ငါ..ငါကယ္ေပးမယ္! "
ေသြးေတြ အဆက္မျပတ္အန္လာတဲ့ ဂ်ီမင္ေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂု ငိုၿပီး ေျပာေနမိသည္။
" ေဝါ့~...ေဝါ့ ~.."
" အားးး ဆက္မအန္ပါနဲ႕ေတာ့ ငါ..ငါရေအာင္ကုေပးမယ္..ဟင့္! ဂ်ီမင္ အားတင္းထား!! "
ေဂ်ာင္ဂု အျမန္ပင္စဥ္းစားလိုက္သည္
ဂ်ီမင္က ေသြးေတြ အေတာ္အန္ေနတာ စိုးရိမ္ဖို႔ ေကာင္း၏။
" အာ! သိၿပီ~.."
ေဂ်ာင္ဂုက မ်က္လုံးမွိတ္ကာ စိတ္ထဲကေန စြမ္းအင္တစ္ခုကို သုံးလိုက္သည္။သူ႕ရဲ႕ လက္ဖဝါးေပၚ ေပၚလာတဲ့ အညိုေရာင္ အလုံးေသးေသးေလးကို ဂ်ီမင္ပါးစပ္နား ေတ့ေပးလိုက္၏။
" ဂ်ီမင္! အဲ့ ေဆးလုံးကို မ်ိဳခ်လိဳက္! မင္းလုံးဝ သက္သာသြားလိမ့္မယ္! "
ဂ်ီမင္က ဘာမွ မေျပာဘဲ ပါးစပ္ကိုညဟေပးလိုက္ေတာ့ ေဆးလုံးက ဝင္သြားၿပီး ခနအၾကာမွာ ဂ်ီမင္ရဲ႕ ကိုယ္ကေန အညိုေရာင္ အလင္းတန္းေတြ ထြက္လာၿပီး.. ဒဏ္ရာေတြက ေပ်ာက္ကင္းသြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ အေကာင္းပကတိျဖစ္သြားသည္။
" ငါ..ငါ ေကာင္းသြားၿပီ ေဂ်ာင္ဂု! ရင္ဘတ္ထဲကလည္း မနာေတာ့ဘူး! ေက်းဇူးကြာ! မင္းသာမကယ္ရင္ ငါ ဦးနဲ႕ မဂၤလာမေဆာင္ရေသးဘဲ ေသေတာ့မလို႔! "
ဂ်ီမင္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂု မ်က္ေစာင္းထိုးမိေပမဲ့ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။
" ငါ ဟိုအေကာင္ေတြကို သြားတီးလိုက္အုံးမယ္ ခနေစာင့္! "
ဂ်ီမင္က ပုံစံမေျပာင္းဘဲ လူအသြင္နဲ႕သာ တိုက္ခိုက္ဖို႔ျပင္လိုက္၏။
" ငါ့ လက္နင္ ထုတ္သုံးရမဲ့အခ်ိန္ဘဲ! "
ဂ်ီမင္က သူ႕ရဲ႕ လွံကို ထုတ္ၿပီး ဝံပုေလြေတြကို ထိုးၿပီး တိုက္ခိုက္လိုက္သည္။ခုနက ေျခာက္ေကာင္ အခုေတာ့ ညယ္ကေန ေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့ ဝံပုေလြေတြ! ၾကည့္ရတာ ရိူင္လီ ထပ္ဖန္ဆင္းထားတာထင္တယ္!
" မင္းဘဲ ဖန္တီး နိုင္မလား ငါဘဲ လွံနဲ႕ ထိုးနိုင္မလား ၾကည့္ၾကတာေပါ့! "
~
~
~
ေပ်ာ္စရာ သီတင္းကြၽတ္အခါသမယေလးပါရွင္ ..🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔🪔
ညက်ရင္ surprise တစ္ခုျပင္ထားပါတယ္ ႀကိဳက္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ 😍
Good night ပါသဲငယ္ေလးတို႔ 😘💜💜💜💜💜💜💜
Thanks for votes, feedback and comment .
I Love my readers forever ❤️
I PURPLE YOUR 💜