Dedicated to Shane Vergara Baraquiel.
20. She's Here
SCARLETT
Promises are meant to be broken talaga. Syempre, there's no way I'm gonna surrender my Bataan. Not even over my dead body. I mean, not now. I still prefer marriage before s3x that's why I am very thankful when Arthur told me the next day not to take that seriously. Ini-insist niya na makakalimutan din ni Venice yun which is true kasi so far, hindi na nabanggit muli ni Venice ang tungkol sa baby sister niya kuno.
Lumipas ang araw. Thank God, it's Friday na. Bukas na ang day off ko and yuhoo! I'll meet Emma tomorrow. Sa ngayon, kailangan ko munang gampanan ang pagiging executive secretary ko.
"Boss, wala ka ba talagang ipapagawa sa'kin?" Natanong ko lang. Simula alas-nuebe ng umaga hanggang ngayon na ala-singko na ay nakatunganga lang ako rito sa couch at nakiki-wifi lang. Kikilos ang ako kapag uutusan niya akong ipagtimpla siya ng kape o bumili ng food. Kung minsan naman ay nagpapa-deliver lang siya kaya wala talaga akong magawa dito.
Mula sa laptop, nilipat niya ang tingin sa akin. "Saglit nalang 'to. Naiinip ka na ba?"
Tumango ako. "Wala ka ba talagang ipag-uutos? Like photo copying? Pupunta sa ibang department ang something?"
"Wala." Yun lang ang naisagot niya at hindi na ako pinansin pa. Napaismid nalang tuloy ako. Ano pa't ginawa niya pa akong E.S kung tutunganga lang ako dito. Sana ginawa niya nalang akong housewife.
Tumayo na ako't nag-strech ng arms. Nababagot na tuloy ako. "Boss, pwedeng lumabas muna saglit?"
"Where are you going?"
"Kay Kris lang," I retorted and stepped out if his office without waiting for his answer.
Dumiretso ako sa cubicle ni Kris na naabutan kong nagta-type sa desktop niya. Nagulat pa nga siya nang humila ako ng upuan at naupo sa harapan niya. "Oh, Alison. Kamusta ang pagiging E.S?"
"Nakakabagot."
Tumingin siya sa akin at ngumiwi nang makita ang mukha ko. "Halata nga. Pero swerte mo ah, sumusweldo ka kahit wala kang masyadong ginawa. Look at me, cramming nasa deadline. Kailangan ko nang ipasa ito bukas."
"Eh kahit na. I wanna do something productive. Need my help?"
Sisilip sana ako dun sa desktop niya nang maramdaman kong may tao sa likod ko. Parehas tuloy kaming napalingon ni Kris only to find out it's Ga. "Ga, kanino yan? For me?" asked Kris. May hawak kasing isang basket na puno ng chocolates si Ga. Ang sarap!
"Hindi 'no. Para kay Boss Arthur 'to," sagot niya kaya nagtaas ako ng kilay.
"Chocolates for Boss Arthur?" Tumayo ako at may kung anong hinanap dun sa basket. Baka kasi may something na naka-attach dun. Like a greeting card.
I heard Ga chuckled. "Galing kay Ma'am Lauren 'to, Alison."
To hell with the timing, I found the littke card at the center of it. It actually says; See you tomorrow. With love, Lauren.
Natawa tuloy ako. As in, super tawa to the max. "Sinong Lauren?" I asked still laughing. Siya talaga ang nagfifirst move kay Arthur?
"Colleague ni Boss," nakakunot noong sagot sa'kin ni Kris, more like confused. "What's funny naman?"
Umiling ako. Ewan ko. There's nothing funny naman. Natatawa lang ako kasi yung girl pa talaga ang nagbigay ng chocolates kay Arthur. Diba dapat si Boss ang magbigay kasi siya yung lalaki?
"Wala. Don't mind me. Let me take that," sabi ko at kinuha kay Ga yung basket. "Ako nalang ang magdadala nito sa kanya, Ga."
"Gardo nalang," he answered with a grin. Ngumuso siya kay Kris pagkatapos. "Si Kris lang ang puwedeng tumawag sa akin ng Ga. Short term for palangga."
Napasinghap ako. OMG! Nakikitawag ako ng 'Ga' tapos term of endearment pala nila iyon. Hindi na ako nagtaka kung ano yung palangga kasi I heard from my Yaya long ago na yun ang tawagan nila ng asawa niya. This is embarrassing!
"Sorry. I didn't know!" I exclaimed and they just both laughed at me. Ang sama na tuloy ng mga tingin sa amin ng nasa paligid naming cubicles.
We only had to stop when I heard a voice called out for my name.
"Alison."
Lumingon ako. Of course, it's Arthur. Who else would that be?
***
"Hindi ko talaga alam na term of endearment pala nila ang 'Ga'. Nakakahiya. I was calling him 'Ga' pa naman," kwento ko kay Arthur habang nagdadrive siya. Hindi naman siya sumasagot. Nakakapikon tuloy.
Tumingin nalang ako sa bintana sa side ko at nanahimik nalang. He's so boring.
"Where do you wanna eat?" He finally asked. Tinignan ko siya. Focus pa rin ang mga mata niya sa kalsada.
"Kahit saan."
And then, I remembered something. Napalingon ako sa backseat dahil dun ko nilagay yung basket of chocolates kanina. "Sino pala si Lauren, Boss?" I asked curiously. "Cool... Siya pa talaga ang nagbigay ng chocolates sayo."
Lumingon din siya sa likod. Ngayon niya lang ba napansin yung basket? Eh bitbit ko kanina 'yan e. "Siya ba ang nagbigay nyan?"
"Yeah. Who's she?"
He shrugged his shoulders and snorted, "A colleague." Sumimangot tuloy ako. What's with the colleague ba? I think, there's something more than that.
"A colleague that gives you chocolates?" I wanna beat around the bush. Wala naman sa rules ang ganitong Q&A diba?
He parked the car in a vacant space. Dun ko lang napansin na nasa parking lot kami ng isang mall. He unbuckled his seatbelt before he spilled his answer. "Lauren's my girlfriend," he replied before leaving me there speechless.
Hindi ko alam na may girlfriend pala siya. Hindi kasi halata. I mean... Whoa. Wait, girlfriend?? He doesn't have much time for himself nga tapos may girlfriend pa siya sa lagay na yan? Seriously?
"Seryoso, girlfriend mo 'yon?" Hindi ako maka-get over. Hindi talaga ako makapaniwala.
"Oo nga."
Pumasok kami sa Toy Kingdom. Kahit na naguguluhan ako ay sumunod pa rin ako sa kanya. "Seriously? Why did you hire me as a pretend of your daughter if you have an effin' girlfriend?"
He chuckled and just shrugged me off. Hindi ko siya ma-gets. Hindi ba magseselos yung girlfriend niya? Gosh. Ba't 'di ko man lang natanong dati? Ugh, mas nag-focus ako sa mom ni Venice kaysa sa possibility na may girlfriend ba 'tong si Arthur.
And then, I realized why he put up the rule about having love life even we're bind through the deal. That makes sense, then. May lovelife kasi siya.
"Mamili ka na. Which one is cute?" He asked and I snapped out from my deep thoughts. Dun ko lang napansin na nasa tapat kami ng mga huge stuffed toys of different colors and looks. Lahat sila ay cute pero...
"You sure you'll buy one for me?" Hindi ako nakangiti. Medyo shocked pa rin kasi ako sa sinabi niya.
He looked at me as though I said another sh1t again. "Do you want one?"
"Ang gulo mo. Bibilhan mo ako ng stuffed toy tapos saka mo ako tatanungin kung gusto ko ba?" I frowned a little. "You should've asked me if I want one then buy me if I said yes." Is he really a smart arse?
Umiling lang siya habang nakangisi. "If you want one, then I'll buy you one. Ikakaltas ko nalang sa sweldo mo."
"Gulo mo talaga 'no?"
He laughed a bit at my reaction. "Hindi naman ikaw yung bibilhan ko. Yung anak ko." I gasped and felt my tongue gone in embarrassment. "She wants a baby sister, doesn't she? Mas magandang substitute na rin ito."
Umiwas agad ako ng tingin at nagkunwaring namili nalang ng stuffed toy sa shelf. Fvck! At ba't ko naman inisip na bibilhan niya ako ng stuffed toy? You're such a shame, Alison!!! Grr.
"Hey, what do you think of this one?" Nilingon ko si Arthur. May yakap-yakap siyang puting teddy bear na sobrang laki. Ang cute!
"Pwede na rin," sabay iwas ng tingin. Nahihiya na tuloy ako sa kanya. Kung minsan kasi ay finiflirt ko siya tapos malalaman-laman ko nalang na may girlfriend pala siya.
"I'm gonna take it," he said before I took steps near him. Tinignan ko yung nakasabit na price tag and I swear, my eyeballs dropped off the floor upon seeing its price.
"What the hell, 8,999 pesos? Hindi pa nahiya. They could have make it 9,000 nalang." Ang mahal! Kahit na mayaman ako, nanghihinayang pa rin ako sa presyo.
He eyed me innocently. "You want one?"
"No, thanks. 9,000 deduction sa sweldo ko diba? No way," mabilis na iling ko. Dami nang mabibili dun. Makakapag-Bora na ako nun. "Bakit kasi ganito pa yung napili mong sub para sa baby sister ni Venice? Medyo pricey."
Nakatitig lang siya sa akin nang may kaunting ngisi sa labi. Whenever he smirks, it makes him look arrogant. "Kaysa naman bigyan natin siya ng tunay na baby sister. Papayag ka ba?"
Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Wala man lang bwelo, dumiretso agad ng hirit. "Umayos ka, Boss. Wala sa usapan yan."
Naglakad na siya papunta sa mahabang pila ng cashier. Peak season ba ngayon? Ba't ang haba ng pila?
"I know, but we can always make an addendum."
Addendum his face! Wait... What's an addendum ba? Never mind.
"No way," I retorted and he just laughed at me. "If you really want a baby, then ask help from your girlfriend."
Nababanas pa rin ako sa fact na may girlfriend na siya. I feel sorry for his girl. If I were her, baka mamatay ako sa sobrang selos dahil nag-hire pa ang boyfriend niya ng mom para sa girlfriend niya. Wait, does his girlfriend know about Venice's existence?
Nawala tuloy ako sa mood hanggang sa turn na ni Arthur sa pagbabayad. Lumabas na ako sa cashier at hinintay nalang na matapos ang pagbabayad ni Arthur. Naiba tuloy ang tingin ko sa kanya. Nakaka-turn off. Medyo insensitive move.
"Let's go. Dinner muna tapos uuwi na tayo," Arthur said as he was done with availing the huge stuffed toy. Nakangiwi tuloy ako habang nakatingin dun. "What?"
"Dadalhin mo yan? Ang laki."
In the end, he had to leave it at the baggage counter. Nakakrus ang mga braso ko habang hinihintay niya yung number card niya nang may mahagip ang mga mata ko.
A girl wearing ripped short jeans and a black top. Nanlaki ang mga mata ko nang mapansin kong sa direksyon ko siya pupunta. Tumalikod tuloy ako at tumabi kay Arthur, patalikod sa direksyon niya... ni Sitti! Fvckery fvcking sh1t! She's here!
"Sh1t, bilisan mo, Arthur," natatarantang bulong ko sa kanya at napakapit ako sa braso niya dahil sa tensyon.
"Bakit?"
Pasimple kong nilingon si Sitti. I gasped as I saw her lining up sa deposit line ng baggage counter. Same line as us.
"Basta. Pakibilisan," I demanded at Arthur. In an instant, I felt cold sweat dewed on my forehead.
"What's wrong, Alison?" He asked, confused.
Nakita ko si kuyang baggager na hawak yung number card namin kaya inagaw ko iyon at pasimpleng hinigit mula duon si Arthur nang walang lingon-lingon sa puwesto ni Sitti. We need to get out of here. Hindi niya ako puwedeng makita dito lalo na't ang buong akala niya ay nasa Singapore ako--
"Scarlett?" Natigilan ako sa boses na tumawag sa pangalan ko pero pinagpatuloy ko lang ang paghigit kay Arthur palayo roon.
"Scarlett!"
Napapikit na ako nang mariin. Kunwari walang narinig, basta tuloy-tuloy lang. "Alison, tinatawag ka yata nung babae--"
Nabigla ako nang may humigit sa braso ko mula sa likod namin. Nakalimutan kong track and field player ng campus namin ang bestfriend kong 'to.
I took a deep breath before I pasted on a smile to my face, turning around to see Sitti who was anxiously eyeing me.
"H...hi, Sitti. You're here pala!"
Her browse met and she looked very disappointed. Napalunok tuloy ako."Of course, I'm here. Ako dapat ang magulat kung ba't nandito ka pa sa Pilipinas."
Sh1t really happens.