# Unicode #
" ပြွတ်စ်! ပြွတ်စ်! အွန်းးးး အင့်! ပြွတ်စ်! ပြွတ်စ်!.."
"ယွှတ်! အွန်းးး ပြွတ်စ်! ပြွတ်စ်! "
" ဘုန်းးး ဘုန်းးး "
အသက်ရှု မဝသည့်အဆုံး သခင်ကြီးရဲ့ ရင်ဘတ်ကို တဘုန်းဘုန်းထုမှ လွှတ်ပေးလာ၏။သူတို့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကကား ငွေမျှင်လာတွေက ချိတ်တွဲကာ သူ့အပေါ်က သခင်ကြီးက မဖယ်သေးဘဲ ရီဝေဝေ စိုက်ကြည့်နေသည်။
ဂျောင်ဂုကတော့ အသက်ကို အလုအယက်ရှုနေရသဖြင့် ရန်မတွေ့အားသေး...ကုန်းပေါ်ရောက်တဲ့ ငါးလေးလို ဟစိဟစိနဲ့ အသက်ရှုနေပုံက အရမ်း Hot လွန်း၏။ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ဂုရဲ့ အဲ့ပုံစံလေးကို ကြည့်ပြီး Hard လာသည်။
စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ လည်တိုင်ကျော့ကျော့နိုင်ခေါင်းတိုးဝင်ကာ Mark ထားသည့် အရာကို လျှာဖြင့်ယက်လိုက်တော့ တွန့်သွားသည့်ကိုယ်လေး...ထယ်ယောင်းက သူ့ရဲ့ သစ်မွှေး pheromones ကို ပြေပြေလေး ထုတ်လိုက်တော့ အောက်က အိုမီဂါလေးကလည်း pheromones တွေ တုံ့ပြန်လာ၏။
" ဟင့်! မ..မလုပ်ဘူးနော်..သခင်ကြီး..အင့်! "
လည်တိုင်ကို လျှာဖြင့်ယက်လိုက် ကိုက်လိုက် လုပ်နေသည့် သခင်ကြီးကြောင့် ဂျောင်ဂု ငြီးသံလေးတွေဖြင့်တားမိသည်။သူအခုထိ အောက်ပိုင်းက နာနေတုန်းပင်...
" ပြွတ်စ်! သိတယ်..မင်းထဲကို ကိုယ့်အကောင် မဝင်ဘူး..ပြွတ်စ်! "
ထယ်ယောင်းက လည်တိုင်တွေကို တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် နမ်းပြီး ပြောလာတာကြောင့် ဂျောင်ဂုမှာ စိတ်အေးသွားရ၏။
" ပြီးရော ! ဖယ်! ကျွန်တော့်ပေါ်က ပြီးတော့ ခင်ဗျားရဲ့ အနံ့တွေလည်းသိမ်း! "
သူ့ဆီက စကားကြားရတာနဲ့ အတင်းတွန်းပြီး ဖယ်ကာ pheromones တွေ သိမ်းခိုင်းနေတဲ့ ဂျောင်ဂု...
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ဂုရဲ့ ဘေးတစ်ဖက်စီးကို လက်ထောက်ပြီး အုပ်မိုးကြည့်လိုက်၏။
" ခင်...ခင်ဗျား ဘာတွေ လာကြည့်နေတာလဲ!..ဖယ်လေ!! "
စကားတွေ ထစ်ချင်နေတာကို ထိန်းပြီး ပြောလာတဲ့ အိုမီဂါလေး...
" ကိုယ်က မင်းအထဲ မဝင်ဘူးလို့ဘဲ ပြောတာလေ မလုပ်ဖူးလို့ ပြောတာမှ မဟုတ်တာ.."
" ဒါဖြင့်! လုပ်မှာပေါ့!!! "
ထယ်ယောင်းကို မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ ပြန်အော်မေးလာတဲ့ အိုမီဂါလေးကြောင့် ရယ်ချင်စိတ်ကို ထိန်းထားရသည်။
" မရဘူး အခုထ!! ဖယ်!! "
ထယ်ယောင်းကို နေရာက တွန်းဖယ်ပြီး ထွက်သွားဖို့ပြင်လိုက်တဲ့ အိုမီဂါလေး...
" ဟေ့! ဒီမှာ မင်းကြောင့် ကိုယ် ထန်နေတာနော် တာဝန်ယူသွား "
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ဂုရဲ့ လက်ကို ဆွဲထားပြီး ပြောလိုက်၏။စချင်လို့မဟုတ် သူတကယ်ထန်နေလို့သာ..
ဂျောင်ဂုရဲ့ အကြည့်တွေက သခင်ကြီး အောက်ပိုင်းကို ရောက်သွားတော့ ပိုပြီး မျက်လုံးပြူးသွား၏။ဘောင်းဘီ အောက်ကနေ ဖုဖောင်းထွက်နေတဲ့ အရာက အကြီးကြီးပင်..ဘောင်းဘီတောင် ပေါက်ကွဲလု နီးပါးးးး
ကြည့်နေရင်း တံတွေးတွေ မျိုချမိသွား၏။သခင်ကြီး ငယ်ပါက လူရဲ့ဟာမှ မဟုတ်တာ.
" ခင်ဗျားဘာသာ လုပ်! ကျုပ်မလုပ်ပေးဘူး...ခင်ဗျားဟာက လူ့ဆိုဒ်မဟုတ်ဘူး..ဆင်ဝှေးစေ့ အတိုင်းဘဲ..လွှတ်အခု! "
မျက်နှာကြီး နီရဲကာ ငြင်းလာတဲ့ ဂျောင်ဂု..မငြင်းလို့လည်း မရ သခင်ကြီးက အထိန်းအကွပ်ရှိတာမှ မဟုတ်တာ...တော်ကြာ အသက် ဖင်ကနေထွက်သွားမှ..
" Baby ရာ ကိုယ့်ကို မသနားဘူးလား.. baby မှ မလုပ်ပေးရင် ကိုယ် အောင့်သေလိမ့်မယ်.."
" သေပါစေပေါ့.."
အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းဆူပြီး ပြောလာတဲ့ ဂျောင်ဂု လက်တွေက တော့ အပြောနဲ့ တခြားဆီ ..
သခင်ကြီးကို ကုတင်ပေါ် ခုနကလို မှီပြီး ထိုင်စေကာ လက်တွေက ဘောင်းဘီခါးပတ်ကို ချွတ်ပေးပြီး ဇစ်ဖြုတ်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီနှင့်အတူ တစ်ခါတည်း ချွတ်ပေးလိုက်တော့ ငေါက်ခနဲ ထွက်လာတဲ့ အရာက အကြောပြိုင်းပြိုင်းနှင့်ပင်...
သခင်ကြီးက အလိုက်တသိနဲ့ တင်ပါးကြွပေးသဖြင့် ဂျောင်ဂုမှာ ချွတ်ရအဆင်ပြေပြီး ဘောင်းဘီကို ကုတင်အောက်ချလိုက်သည်။
" လက်..လက်နဲ့ဘဲ လူပ်ပေးမှာနော်..မကျေနပ်ရင် ထွက်သွား!! "
" ရတယ်.. baby..."
ဟုတ်တယ်လေ တွင်းထဲ မဝင်ရရင်တောင် နူးညံ့တဲ့ လက်ကလေးနဲ့ ထိတွေ့ခံရမှာ ငြင်းစရာလား..
ဂျောင်ဂုလည်း မျက်လုံးမှိတ်ပြီး သခင်ကြီးရဲ့ အရာကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ အပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်၏။
" ဟာ့! sh*t လက်လေးတွေက နူးညံ့နေတာဘဲ! အာ့! "
သခင်ကြီးက ပထမဆုံး အထိတွေ့နဲ့တင် ဂျောင်ဂုလက်ထဲက သူ့အရာက ပူနွေးကာ ကြီးလာ၏။
" အမ်းးး f**k ဟုတ်တယ် baby..အဲ့လိုလေး..ဟာ့! မိုက်တာ!! "
မျက်လုံးတွေက သူ့ရှေ့က မျက်လုံးမှိတ်ထားတဲ့ ဂျောင်ဂုကို ရီဝေဝေစိုက်ကြည့်ပြီး ငြီးနေမိသည်။
" ကိုယ့်ကို ရဲရဲကြည့်လို့ရပါတယ် baby ရဲ့..အခန်းထဲမှာ မင်းနဲ့ ကိုယ်ဘဲရှိတာ..ပြီးတော့ အသံလုံတယ်.."
ထယ်ယောင်းက ရီဝေဝေအကြည့်တွေနဲ့ စိုက်ကြည့်ပြီး ပြောလာတာကြောင့် ဂျောင်ဂုရဲ့ လက်တွေက ရပ်တန့်သွားပြီး ကြောင်အသွားသည်။
" ဆက်လုပ်လေ baby..babyလက်ထဲမှာ မာန်မကျရင် ကိုယ်က baby ထဲ ဝင်မှာနော်.."
ပြူးကြောင်ကြောင်နဲ့ ကြည့်နေတဲ့ ဂျောင်ဂုကိုပြောလိုက်တော့ လန့်သွားသည်ထင်..ကိုယ်လေးက တစ်ချက်တုန်သွားပြီး ဆက်ပြီး ပွတ်ဆွဲပေးနေသည်။
" ဟက်! "
အထဲဝင်မှာ ကြောက်နေတဲ့ ကောင်လေးကို ကြည့်ပြီး ထယ်ယောင်း ရယ်လိုက်မိတော့ မျက်စောင်းလေးထိုးလာ၏။
ဂျောင်ဂုခမျာ အထဲဝင်မှာကြောက်တာနဲ့ လက်အံတွေ သေတဲ့ အထိ ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ရ၏ ။ ဒါတောင် မာန်မကျလို့ ဂျောင်ဂုက ဖြတ်ပစ်မယ်ပြောမှ နောက်တစ်ချီပြီးအောင်ပွတ်ဆွဲပြီး ပြီးခိုင်းလိုက်ရ၏။
နောက်ဆို သခင်ကြီးကို ဘယ်တော့မှဆေး ထည့်ပေးမယ် မဟုတ်တော့ပေ..
~
~
~
ဆော့ဂျင် မိဘတွေကို သခင်ကြီးက ဂျွန်လေးနဲ့အတူ စာလာသင်ရင်း အဖော်ရအောင် အတူနေခိုင်းပေးဖို့ ပြောခိုင်းတာလို့ ခွင့်တောင်းလိုက်တော့ ချက်ချင်းပင် ယောက္ခမကြီးတို့က ခွင့်ပြုလိုက်သည်။သခင်ကြီး အစွမ်း အံ့မခန်းပါဘဲ...
" ချာတိတ်! စောသေးတယ် တစ်ခုခု ဝင်စားမလား.."
စံအိမ်ကို အပြန်မှာ စောနေသေးတာကြောင့်ရော ပထမခြေလှမ်း အနေနဲ့ ချာတိတ်နဲ့ အချိန်ကြာရှိဖို့ ကြံလိုက်သည်။
" အွန်း သွားစားကြမယ်..ဗိုက်ဆာနေတာနဲ့ အတော်ဘဲ သိလား.."
အစားအကြောင်း ပြောလိုက်တာနဲ့ မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာကာ ခေါင်းငြိမ့်ပြီး လက်ခံလာတဲ့ဆော့ဂျင်..
သူတို့လည်း သခင်ကြီး ပိုင်တဲ့ ဟိုတယ်က စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုမှာ ဝင်ပြီး နေ့လည်စာစားဖို့ ပြင်လိုက်သည်။
" ချာတိတ် ဒီဆိုင်က စားသောက်စရာတွေက နာမည်ကြီးဘဲ ပြင်သစ်က နာမည်ကြီး စားဖိုမှုးတွေကို ငှားပြီး ချက်တာလေ.."
ဟင်းပွဲတွေ ချနေတုန်း နမ်ဂျွန်းက ရှင်းပြလိုက်၏။ဆော့ဂျင်ကတော့ နာမည်ကြီးဆိုင်မှန်း မြင်တာနဲ့ သိတာမို့ လျှာ အရသာခံဖို့သာ အာရုံရောက်နေပြီ...
* ဒီနေ့ကတော့ ဗိုက်ခွေးနမ်းတဲ့နေ့ဘဲ..ကင်မ်ဆော့ဂျင်တို့ အဝကျိတ်ရမယ်..*
" ချာတိတ်..ကိုယ်ပြောတာကြားလား..ချာတိတ်! "
" ဗိုက်ခွေးနမ်းးး...နမ်းးး အဲ~.."
နမ်ဂျွန်းက စားစရာတွေကို ကြည့်ပြီး ဗိုက်လေး တပွတ်ပွတ်ဖြစ်နေတဲ့ ဆော့ဂျင်ကို ခေါ်လိုက်တော့ ဆော့ဂျင်က ယောင်ပြီး နမ်ဂျွန်းကို လက်ညိုးထိုးကာ ပြောလိုက်တာကြောင့် နမ်ဂျွန်း လည်း မျက်လုံးပြူးသွားသည်။
ဆော့ဂျင်က သူ့လက်ညိုးကို သတိထားမိသွားတာကြောင့် ပြန်ရုပ်သိမ်းပြီး မချိုမချဉ်လေး ပြုံးပြလာ၏။
" ဘာပြောတာလဲ ချာတိတ်~.."
" ဟီးးး ဘာမှပြောပါဘူး..စားစရာတွေ အများကြီးလို့..သူတို့ချလို့ ပြီးပြီလား..ပြီးရင် စားရအောင် ကျွန်တော် ဗိုက်ဆာနေပြီ အနံ့က အရမ်းမွှေးတာ.."
ဆော့ဂျင်က တူကို ပါးစပ်နဲ့ကိုက်ပြီး ပြောလာတာက ခွေးပေါက်ကလေးတွေ ချစ်ဖို့ကောင်းအောင်လုပ်နေသလိုပင်....
နမ်ဂျွန်း ပါးချိုင့်တွေ ပေါ်လွင်အောင်ပြုံးလိုက်ပြီး ချာတိတ်ရဲ့ ဆံပင်နက်တွေကြား ဆွဲဖွလိုက်သည်။
" စားလို့ရပါပြီ ဗျာ..ခဏနေမှ အချိုပွဲတွေ လာချမှာ..စား..."
နမ်ဂျွန်း စကားတောင်မဆုံးသေး..ဆော့ဂျင် ပါးစပ်ထဲ စားစရာတွေ ပလုတ်ပလောင်း ဖြစ်နေပြီ..နမ်ဂျွန်းကတော့ အစားသရဲလေးကိုကြည့်ပြီး ရယ်သာ ရယ်မိတော့၏။
" ချာတိတ်..ချစ်သူမထားဘူးလား ချာတိတ်သူငယ်ချင်းတွေနောင်ချစ်ရနဲ့ ချစ်သူ..ရှိနေပြီ..ဂွန်းဟူဆို အိမ်ထောင်တောင်ကျနေပြီ...ချာတိတ်ရော ချစ်သူထားဖို့ စိတ်ကူးမရှိဘူးလား.."
သူ့စကားအဆူံး စားနေရင်းမော့ကြည့်ကာ ပါးစပ်ထဲက စားစရာတွေကို အမြန်မြိုချပြီး ရေသောက်နေတဲ့ ချာတိတ်..
" အဟမ်း! စိတ်ကူးလား..ရှိတာပေါ့..ဒါပေမဲ့..သူငယ်ချင်းတွေကိုကြည့်ပြီး အဲ့စိတ်ကူးက ကြက်ပျောက် ငှက်ပျောက်.."
" ချာတိတ်က ချာတိတ် သူတို့က သူတို့လေ..မတူတာကို..အသက်ဆယ့်ရှစ်ကျော်ပြီမလား..မိတ်ရှာလို့ရပြီလေ.."
" အင်းးး တွေ့ချိန်တန်ရင် မိတ်က သူ့အလိုလို ရောက်လာမှာပါ.."
" အဟမ်း! ရောက်လာပြီလေ! အဟမ်း!"
အင်္ကျီ ကော်လံစကို ထောင်ပြီစ ချောင်းဟန့်ကာ ပြောဝောာ့ ပြူးပြီး ကြည့်လာတဲ့ ဆော့ဂျင်..
" ဘယ်မှာလဲ! "
" အဟမ်း! ဒီမှာလေ..အဟမ်း ! "
" ဟားးး ဟားးး အစ်ကိုက အရမ်းနောက်တတ်တာဘဲနော် ..ဟားး ဟားးး ချောင်းဆိုးနေတာလား အစ်ကို ရော့ရေသောက်! "
ဆော့ဂျင်က အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ အော်ရယ်ကာ နမ်ဂျွန်းကိုး ရေခွက်ပေးတာကြောင့် အင်တင်တင် ရုပ်နဲ့ဘဲ လက်ခံလိုက်ရ၏။
" အစ်ကို နောက်နေတာမဟုတ်ဘူး..ချာတိတ် စားချင်တာတွေကို အမြဲတမ်းဝယ်ကျွေးမဲ့ဘဲကြီး မလိုချင်ဘူးလာ..ကိုယ်ဖြစ်ပေးနိုင်တယ်နော်..ချာတိတ်လိုချင်တာ ဝယ်ပေးနိုင်တယ် စားချင်တာမှန်သမျှကျွေးနိူင်တဲ့ ဘဲကြီး "
နမ်ဂျွန်းက ပြောပြီးတာနဲ့ ချာတိတ်ပေးတဲ့ ရေကိုမော့သောက်လိုက်သည်။
" sugar Duck လားး အစ်ကိုက.. "
" ဖွီးးးး "
ဆော့ဂျင်စကားကြောင့် နမ်ဂျွန်း သောက်နေတဲ့ ရေတွေ ရှိသမျှ အပေါက်ကနေ အကုန်ပြန်ထွက်ကုန်သည်။
" ကလိ..ကလိ ..နားသီးး ဘာဖြစ်သွားတာလဲ အစ်ကို ."
ဆော့ဂျင်က နမ်ဂျွန်းရဲ့ နားရွက်ကို ရှေ့နည်းနည်း တိုးပြီး ဆွဲပေးကာ ပြောလိုက်၏။
" အဟွတ်! အဟွတ်! sugar Daddy မဟုတ်ဘူးလာ...ချာတိတ်ရာ.."
" ခင်ဗျားဘဲ.. ဘဲကြီးဆို..အဲ့တော့ sugar Duck ပေါ့.."
လက်ညိုးတထိုးထိုးနဲ့ ပြောလာတဲ့ ချာတိတ်ကြောင့် နမ်ဂျွန်းပြောမိတဲ့ ပါးစပ်သာ ထိုင်ပြီ ရိုက်ချင်မိဝောာ့သည်။
" ဟုတ်ပါပြီ sugar Duck ..ထားပါလေ...အခုတော့ ကိုယ် မင်းကိုချစ်တယ် ကိုယ့်ကို ပြန်ချစ်ပါ.."
နမ်ဂျွန်းက ဆော့ဂျင်ရဲ့ လက်ကလေးကို စားပွဲပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ပြီး ပြောတော့ ဆော့ဂျင်က မျက်လုံးထောင့်ကပ်ပြီး စဉ်းစာသလိုလုပ်နေ၏။
" ကျွန်တော်က ပြန်မချစ်ဘူးဆိုရင်ရော.."
" ဘာခက်တာကျလို့..သခင်ကြီး ဂျွန်လေးကို Heat ဝင်အောင်လုပ်ပြီး အပိုင်သိမ်းသလို..ကိုယ်ကလည်း ချာတိတ်ကို ဟိုဟွာ ပြုပြီး အပိုင်သိမ်းမှာပေါ့.."
နမ်ဂျွန်းက ခပ်ပြုံးပြုံးလေး ပြောလာတာပေမဲ့ အပြုံးကြီးက ရုပ်ရှင်ထဲက လူယုတ်မာတွေ အတိုင်းပင်...ဆော့ဂျင်ခမျာ မေးမိတဲ့ ပါးစပ်ကိုသာ မုန့်တွေ ဆို့ထားချင်တော့၏။တစ်ဆက်တည်း စပျစ် pheromones ရလာတာကြောင့် ကျောတွေစိမ့်ကာ ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထလာသည်။
" အဟားး နောက်တယ်နော် ...အနောက်သန်တယ်နော်..ဟားး ဟားးး "
" ဟုတ်တယ် ကိုယ်က အနောက်သန်တယ်..ဒါပေမဲ့ အရှေ့လည်း ရပါတယ်.."
အောက်ပိုင်းကို မျက်စပစ်ပြီး ပြောလာတဲ့ နမ်ဂျွန်းကြောင့် ဆော့ဂျင်ခမျာ ပါးစပ်ထဲ ကြက်ပေါင် ထည့်လိုက်ပြီး မသိချင်ယောင်သာ ဆောင်လိုက်မိသည်။
* မြို! အဲ့ပါးစပ်..လျှာရှည်အုံးး စကားမပြောနိုင်အောင် မြို! *
ပါးစပ်ထဲ စားစရာတွေ ထိုးထည့်ပြီး ဝါးနေလိုက်ကာ စိတ်ထဲကနေ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မုန့်တွေ ကျွေးပြီး အပြစ်ပေးနေလိုက်၏။
" ချာတိတ်! ခုနက ပြန်မချစ်ဘူးဆိုတာ တကယ်လား.."
" ဟမ်! ဘုတ်! "
" အဟွတ်! အဟွတ်! "
နမ်ဂျွန်းက ရုတ်တရပ်မေးလာတာကြောင့် ဆော့ဂျင် ကိုက်လက်စ ကြက်ပေါင်ကြီးက စားပွဲပေါ်ပြုတ်ကြသွားသလို စူးစူးရဲရဲ အကြည့်တွေနဲ့ ပြင်းရှရှ pheromones အနံ့တွေကြောင့် စားနေရင်း ထသီးမိသည်အထိ...
" နောက်..နောက်တာ....တကယ်မဟုတ်ဘူး...စဉ်းစားပေးမယ်လေနော်... pheromones တွေ သိမ်းလိုက်ပါ..ကျွန်တော် နေရခက်လာပြီ..မသနားဘူးလားဟင်.."
မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ လေသံလေးဖျော့ကာ ပြောလာတဲ့ ဆော့ဂျင်ကြောင့် နမ်ဂျွန်း ရယ်ချင်စိတ်ကို အောင့်ထားရပြီး pheromones တွေကို သိမ်းလိုက်ရသည်။
ချာတိတ်က စလို့ စနေမှန်းမသိ။ဒါပေမဲ့လည်း ချော်လဲ ရောထိုင်လုပ်ပြီး အဖြေရဖို့ ကြိုးစားရမည်။
" ချာတိတ်စကားနဲ့ ချာတိတ်နော် ပြီးမှ တစ်မျိုးလုပ်ရင် ကိုယ်က သခင်ကြီး တပည့်ဆိုတာ မမေ့နဲ့နော်.."
" ဟုတ်ကဲ့..ကျွန်တော် တစ်ပတ်အတွင်း စဉ်းစားပေးပါ့မယ် စိတ်ကျေနပ်တဲ့ အဖြေလည်း ဖြစ်စေရပါမယ်..အခုတော့ Toilet. ခဏသွားမယ်နော် "
ဆော့ဂျင်စကားပြောပြီးတာနဲ့ နောက်တောင်လှည့်မကြည့်ဘဲ Toilet ကို တန်းနေအောင်ပြေးတော့သည်။
အနောက်ဘက်က ကျန်ခဲ့တဲ့ နမ်ဂျွန်းကတော့ နေရာကနေ ထရပ်ကာ လက်သီးဆုပ်ပြီး ခုန်ဆွခုန်ဆွ ဖြစ်နေ၏။VIP အခန်းယူထားလို့သာ ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်တာ ..
" ဟက်! သခင်ကြီးရဲ့ တဇွတ်ထိုးဆန်ဆန်ကြမ်းတာတွေက အလုပ်ဖြစ်သား အခု ငါတောင်ဘာမှ မပြောရသေးဘူး တစ်ပတ်အတွင်း စိတ်ကျေနပ်စေတဲ့ အဖြေ ပေးမယ်တဲ့ ဟားး ဟားးး ပျော်လိုက်တာကွာ...ရေးးးး "
ခုန်ဆွ ခုန်ဆွနဲ့ အပျော်ကြီး ပျော်နေတဲ့ ကင်မ်နမ်ဂျွန်းပါလေ..
Toilet ထဲက ဆော့ဂျင်ကလည်း မှန်မှာ ပေါ်နေတဲ့ သူ့ရဲ့ ပုံရိပ်ကို ကြည့်ကာ မျက်နှာတွေ နီရဲနေသည်။
" ဟွန်းး ဘဲကြီးကလည်း တခြားနည်းနဲ့ အဖြေတောင်းလည်းရတာကို လာပြီး ခြောက်နေသေးတယ်..အဲ့တော့ ဒီက အိုမီဂါ ချောချောလေးကလည်း ကြောက်ယောင်ဆောင်ပြီး အဖြေပေးဖို့ လုပ်ရတာပေါ့.."
မျက်နှာကို မှန်ထဲမှာ သေချာဟိုဘက်ဒီဘက်လှည့်ကြည့်ရင်း..
" ဟွန့်! ကြည့်နေ ရည်းစားဖြစ်မှ အိမ်က မေမေရဲ့ ဒယ်ပြား အမြဲဆောင်ပြီး ချစ်လည်း ရိုက်မယ် စိတ်ဆိုးလည်း ရိုက်ပစ်မယ်..အသည်ယားလည်းရိုက်မယ်"
~
~
~
" ပြီးခဲ့တဲ့ အခေါက်က စောင့်ရှောက်သူ သုံးယောက်ကို သတ်ခိုင်းတာ မအောင်မြင်ဘူး..အဲ့တော့ သူတို့တွေ အကြောင်းစုံကို သိသွားလောက်ပြီ..ငါတို့တွေ အရင်ကလို လွယ်လွယ်ကူကူ လှုပ်ရှားနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး ခေါင်းဆောင်.."
ဂျိတ်ခ် ပြောသမျှကို ငြိမ်ပြီး နားထောင်နေတဲ့ ရိုင်လီက တစ်ခုခုကို တွေးတောနေဟန်..
" ဂျိတ်ခ် သူတို့တွေ သိသွားလောက်ပြီဆိုတော့ ငါတို့ အခွင်ရေးကောင်းကို ချောင်းနေမှရမယ်..အခုတလော ကိုယ်ရောင်ဖျောက်ထားကြမယ်...ဒါပေမဲ့ အင်းလူတွေကိုတော့ ဧကရီနဲ့ စောင့်ရှောက်သူတွေကို စောင့်ကြည့်ခိုင်းထား.. V တို့ လစ်တာနဲ့ သူတို့ကို သတ်နိုင်အောင်လုပ်ရမယ်..သူတို့က အခုမှ သိတာဆိုတော့ စွမ်းအားတွေက နည်းနေအုံးမှာဘဲ...အငိုက်မိတဲ့ အချိန်ကို စောင့်နေကြ..ပြီးတော့ ငါခရီးထွက်စရာရှိတယ်..အဲ့ကြောင့် ငါ မရှိတဲ့ အတောအတွင်စ ဂိုဏ်းရဲ့ ကိစ္စအဝဝကို မင်းဘဲ တာဝန်ယူထားပေး.."
" ဟုတ်ကဲ့ ခေါင်းဆောင် ...ဒါနဲ့ ခရီး ထွက်ဖို့ ကျွန်တော် လူတွေ ထည့်ပေးရအုံးမလား.."
" မလိုဘူး ဂျိတ်ခ်..ငါက အစွမ်းတွေ ပြန်ရအောင်သွားမှာ..အပြန်ကြရင် သူမတူတဲ့ အစွမ်းတွေနဲ့ ငါပြန်လာခဲ့မယ်.."
" ဟုတ်ကဲ့ ခေါင်းဆောင်.."
" ဒါနဲ့ ကျောက်ရတနာအကြောင်း ဆက်ပြီး စုံစမ်းရအုံးမှာလား ခေါင်းဆောင် .."
" မလိုဘူး ဂျိတ်ခ်..ဘယ်မှာလဲ ငါသိပြီ..အချိန်တန်ရင်ပြောပြမယ်.."
ရိုင်လီက နတ်ဆိုးဆန်တဲ့ အပြုံးတွေနဲ့ သူ့လက်ထဲက ဧကရီ့အကြောင်း ရေးထားတဲ့ စာအုပ်ကို စိုက်ကြည့်ပြီး ပြောလာ၏။
* ကိုယ်ပြန်လာပြီ ဧကရီ..ဒီဘဝမှာ မင်းကိုရော ကျောက်ရတနာကိုရော သိမ်းချင်ပေမဲ့ ကျောက်ရတနာက မင်းကိုယ်ထဲမှာ ဆိုတော့ မင်းကို သတ်ကတော့မှာပေါ့ .ဟို အကောင်နဲ့တော့ ကလေးပေးမမွေးနိုင်ဘူး..ငါက ငါလိုချင်တာ မရရင်..သူများလည်း မရစေရဘူး..*
စာအုပ်ထဲမှာ ဖော်မပြထားတဲ့ ကျောက်ရတနာအကြောင်းကို သူဘယ်လိုသိလဲဆိုတာ ဂျိတ်ခ်တို့ကိုတောင်မပြောပြရသေးပေ...
ဘာကြောင့်ဆို သူကိုယ်တိုင်လည်း သိတာမကြာသေးပေ..ထူးဆန်တဲ့ အိပ်မက်မက်ပြီးတဲ့ အချိန်မှာ သူက ဝံပုလွေနက်ဘုရင်မှန်းသိခဲ့ရသလို ဧကရီရဲ့ ကျောက်ရတနာကို အမိန့်ပေးခဲ့တာတွေကိုလည်း သိခဲ့ရသည်။
* ဧကရီ..ဟက်! ကိုယ်ထင်ထားတာ မင်းတောင်းခဲ့တဲ့ ဆုတွေကြောင့် ငါက ပိုပြီး အင်အားကြီးတဲ့ သူအဖြစ်မွေးလာမယ်ထင်နေတာ..အခုတော့..ဟက်! ကလေးသာသာအရွယ်လေးဘဲရှိသေးတာကို..ဒါပေမဲ့ မင်းက အရင်တုန်းကလိုဘဲ အရမ်းလှတုန်းဘဲ..*
~
~
~
" ဦးရေ..ခဏထိုင်နော် .ဖေဖေတို့ မေမေတို့ကို သွားခေါ်လိုက်အုံးမယ်.."
ဂျီမင် အိမ်ရောက်တော့ ယွန်ဂီကို ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်စေပြီး သူက အပေါ်ထပ်တက်ကာ မိဘတွေကို သွားခေါ်လိုက်သည်။
" ဟင်..မင်ယွန်ဂီ!! "
ဧည့်ခန်းထဲ ဂျီမင်နဲ့ အတူ ဝင်လာတဲ့ သူ့ရဲ့ မိဘတွေက ယွန်ဂီကို မြင်တော့ ထိတ်လန့်သွားကြ၏။ဘာကြောင့်ဆို သူတို့လည်း အမှောင်လောကနဲ့ မကင်းတဲ့သူတွေမို့ GT GAIN ရဲ့ ဘယ်လက်ရုံး Suga တနည်းအားဖြင့် မင်ယွန်ဂီကို သိနေခြင်းပင်..
"ဖေဖေက ဦးကို သိနေတာလား.."
ဂျီမင်က ယွန်ဂီထိုင်တဲ့ဘေးဝင်ထိုင်ကာ မေးလိုက်တော့ ပတ်မောင်နှံ က မျက်မှောင်ကုပ်ကြည့်ပြီးမှ သူတို့ရှေ့ ဆိုဖာမှာဝင်ထိုင်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်၏။
" ဘယ်ချိန်တည်းက သိတာလဲ ဖေဖေ...ဦးကရော ဖေဖေ့ကို သိလား.."
" သိတာတော့ကြာပါပြီ..အရမ်းကြီးတော့ မရင်းနှီးပါဘူး.."
ဂျီမင်အဖေက ပြောလာသလို ယွန်ဂီကလည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
" အဲ့ဆို အခုတည်းက ရင်းနှီးအောင် နေကြ..နောက်ဆို သမက်နဲ့ ယောက္ခမ ဆက်ဆံရေးဖြစ်တော့မှာ သူစိမ်းဆန်နေတာ မကောင်းဘူး ဟုတ်တယ်နော် မေမေ..."
ဂျီမင်က တစ်ချိန်လုံးငြိမ်နေတဲ့ သူ့မေမေကို မေးလိုက်တာကြောင့် မိဘတွေ ခမျာ သွေးတိုးချင်သွား၏။ယွန်ဂီမှာလည်း နေရခက်သွားသည်။
" ပတ်ဂျီမင်!! မင်း အိုမီဂါနော် ဘာကြောင့်အဲ့လောက်ယွနေရတာလဲ!! "
" မေမေကလည်း သားက ဦးမလို့ ယွတာပါ ကျန်တဲ့သူဆို အီးလှည့်ပေါက်ဖို့နေနေသာသာ
အရိပ်လေးတောင်မနင်းဘူး.."
နှုတ်ခမ်းတထော်ထော်နဲ့ မိခင်ကို ပြန်ပြောနေတဲ့ သားအလိမ္မာလေး ကြောင့် ပတ်မောင်နှံ ခမျာ မျက်နှာကြီးတွေ မဲသွားရ၏။
~
~
~
မကျော်သွားကြပါနဲ့ သေချာလေးဖတ်ပေးကြပါနော်...သဲအခုပြော့မဲ့ဟာလေးကို
သဲငယ်လေးတို့ရေ သဲ ပြောစရာရှိပါတယ်
Bottom kook author မဟူရာခွန်းသိုက်.." လေနှင်ရာ "ရေးတဲ့ စာရေးသူလေးကို သိကြမယ်ထင်ပါတယ်..
ပြီးတော့ သဲက မဟူရာခွန်းသိုက် ကို " ငယ် " လို့ ခေါ်တာမလို့ ငယ်လို့ သုံးပါမယ်နော်
အခုနောက်ပိုင်း ငယ် ( မဟူရာခွန်းသိုက် ) fic တွေ မအပ်ဖြစ်တော့တာ သဲငယ်လေးတို့ သတိထားမိမယ်ထင်ပါတယ်
အရင်fic အပ်တုန်းကလည်း သူရဲ့ မျက်လုံးအခြေနေမကောင်းကြောင်း ထည့်သွင်းရေးပြခဲ့တာလေးတွေကို သတိရမယ်ထင်ပါတယ်..
အခုနောက်ပိုင်း ငယ့်ရဲ့ မျက်လုံးက ဆရာဝန်တွေနဲ့ ပြနေတာတောင်မသက်သာလို့ ဖုန်းသုံးဝာာကို ရပ်ထားရတယ်လို့ သဲကို ပြောပြပါတယ်..စာရိုက်ဖို့နေနေသာသာ ဖုန်းခဏကြည့်တာတောင်အဆင်မပြေဖြစ်နေပါတယ်လို့ မနေ့က ပြောတာပါ...
သဲလည်း ငယ် fic မအပ်တာကြာလို့ရော fb မှာပါ မတွေ့ဖြစ်တာ ကြာလို့ စိုးရိမ် cb မှာ သွားမေးတော့ ငယ်က အသံဖိုင်နဲ့ ဖြေပေးသွားတာပါ..
ကုကုလေးရဲ့ MV ခဏလာကြည့်ရင်း သဲမေးထားတာတွေ့လို့ ဖြေပေးသွားတာပါ..ငယ်က ပြောပါတယ် သူ့ရဲ့ မေမေကို wattpad ထဲ ဝင်ကြည့်ခိုင်းတိုင်း သူ့ကို စိုးရိမ်ပြီ လာမေးတဲ့ အသဲတို့ကို တွေ့ရတော့ အားနာမိပါတယ်တဲ့..
ပြီးတော့ နောက် ၁၅ ရက်..ဒါမှမဟုတ် ရက် ၂၀ လောက်ဆို ငယ် fic တွေ ပြန်အပ်နိုင်လောက်မှာပါတဲ့..သဲကို wattpad က စာဖတ်သူလေးတွေ စိုးရိမ်နေမှာဆိုးလို့ ပြောပြခိုင်းတာကို ပြောပြပေးတာပါ..
ငယ် မကြာခင် fic လေးတွေနဲ့ အတူ ပြန်လာမှာမလို့ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ စောင့်ပေးကြပါနော်..ငယ့်ရဲ့ စာဖတ်သူလေးတွေထဲမှာ သိတဲ့သူရှိရင်လည်း ငယ့်မျက်လုံး မသက်သာသေးလို့ နားနေတဲ့ အကြောင်းနဲ့ မကြာခင် update တွေနဲ့အတူ ပြန်လာတော့မယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်း ပြောပေးကြပါအုံးနော်
ငယ်လည်း မျက်လုံးမြန်မြန်သက်သာပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးပါတယ်..
Good night ပါသဲငယ်လေးတို့ 😘💜💜💜💜💜💜💜
Thanks for votes, feedback and comment.
I Love my readers forever ❤️
I PURPLE YOUR 💜
______________________________________
# Zawgyi #
" ႁပြတ္စ္! ႁပြတ္စ္! အြန္းးးး အင့္! ႁပြတ္စ္! ႁပြတ္စ္!.."
"ယႊတ္! အြန္းးး ႁပြတ္စ္! ႁပြတ္စ္! "
" ဘုန္းးး ဘုန္းးး "
အသက္ရႈ မဝသည့္အဆုံး သခင္ႀကီးရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို တဘုန္းဘုန္းထုမွ လႊတ္ေပးလာ၏။သူတို႔ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကကား ေငြမွ်င္လာေတြက ခ်ိတ္တြဲကာ သူ႕အေပၚက သခင္ႀကီးက မဖယ္ေသးဘဲ ရီေဝေဝ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
ေဂ်ာင္ဂုကေတာ့ အသက္ကို အလုအယက္ရႈေနရသျဖင့္ ရန္မေတြ႕အားေသး...ကုန္းေပၚေရာက္တဲ့ ငါးေလးလို ဟစိဟစိနဲ႕ အသက္ရႈေနပုံက အရမ္း Hot လြန္း၏။ထယ္ေယာင္းက ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ အဲ့ပုံစံေလးကို ၾကည့္ၿပီး Hard လာသည္။
စိတ္မထိန္းနိုင္ဘဲ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့နိုင္ေခါင္းတိုးဝင္ကာ Mark ထားသည့္ အရာကို လွ်ာျဖင့္ယက္လိုက္ေတာ့ တြန႔္သြားသည့္ကိုယ္ေလး...ထယ္ေယာင္းက သူ႕ရဲ႕ သစ္ေမႊး pheromones ကို ေျပေျပေလး ထုတ္လိုက္ေတာ့ ေအာက္က အိုမီဂါေလးကလည္း pheromones ေတြ တုံ႕ျပန္လာ၏။
" ဟင့္! မ..မလုပ္ဘူးေနာ္..သခင္ႀကီး..အင့္! "
လည္တိုင္ကို လွ်ာျဖင့္ယက္လိုက္ ကိုက္လိုက္ လုပ္ေနသည့္ သခင္ႀကီးေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂု ၿငီးသံေလးေတြျဖင့္တားမိသည္။သူအခုထိ ေအာက္ပိုင္းက နာေနတုန္းပင္...
" ႁပြတ္စ္! သိတယ္..မင္းထဲကို ကိုယ့္အေကာင္ မဝင္ဘူး..ႁပြတ္စ္! "
ထယ္ေယာင္းက လည္တိုင္ေတြကို တႁပြတ္စ္ႁပြတ္စ္ နမ္းၿပီး ေျပာလာတာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂုမွာ စိတ္ေအးသြားရ၏။
" ၿပီးေရာ ! ဖယ္! ကြၽန္ေတာ့္ေပၚက ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အနံ႕ေတြလည္းသိမ္း! "
သူ႕ဆီက စကားၾကားရတာနဲ႕ အတင္းတြန္းၿပီး ဖယ္ကာ pheromones ေတြ သိမ္းခိုင္းေနတဲ့ ေဂ်ာင္ဂု...
ထယ္ေယာင္းက ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ ေဘးတစ္ဖက္စီးကို လက္ေထာက္ၿပီး အုပ္မိုးၾကည့္လိုက္၏။
" ခင္...ခင္ဗ်ား ဘာေတြ လာၾကည့္ေနတာလဲ!..ဖယ္ေလ!! "
စကားေတြ ထစ္ခ်င္ေနတာကို ထိန္းၿပီး ေျပာလာတဲ့ အိုမီဂါေလး...
" ကိုယ္က မင္းအထဲ မဝင္ဘူးလို႔ဘဲ ေျပာတာေလ မလုပ္ဖူးလို႔ ေျပာတာမွ မဟုတ္တာ.."
" ဒါျဖင့္! လုပ္မွာေပါ့!!! "
ထယ္ေယာင္းကို မ်က္လုံးအျပဴးသားနဲ႕ ျပန္ေအာ္ေမးလာတဲ့ အိုမီဂါေလးေၾကာင့္ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို ထိန္းထားရသည္။
" မရဘူး အခုထ!! ဖယ္!! "
ထယ္ေယာင္းကို ေနရာက တြန္းဖယ္ၿပီး ထြက္သြားဖို႔ျပင္လိုက္တဲ့ အိုမီဂါေလး...
" ေဟ့! ဒီမွာ မင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ ထန္ေနတာေနာ္ တာဝန္ယူသြား "
ထယ္ေယာင္းက ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ လက္ကို ဆြဲထားၿပီး ေျပာလိုက္၏။စခ်င္လို႔မဟုတ္ သူတကယ္ထန္ေနလို႔သာ..
ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ အၾကည့္ေတြက သခင္ႀကီး ေအာက္ပိုင္းကို ေရာက္သြားေတာ့ ပိုၿပီး မ်က္လုံးျပဴးသြား၏။ေဘာင္းဘီ ေအာက္ကေန ဖုေဖာင္းထြက္ေနတဲ့ အရာက အႀကီးႀကီးပင္..ေဘာင္းဘီေတာင္ ေပါက္ကြဲလု နီးပါးးးး
ၾကည့္ေနရင္း တံေတြးေတြ မ်ိဳခ်မိသြား၏။သခင္ႀကီး ငယ္ပါက လူရဲ႕ဟာမွ မဟုတ္တာ.
" ခင္ဗ်ားဘာသာ လုပ္! က်ဳပ္မလုပ္ေပးဘူး...ခင္ဗ်ားဟာက လူ႕ဆိုဒ္မဟုတ္ဘူး..ဆင္ေဝွးေစ့ အတိုင္းဘဲ..လႊတ္အခု! "
မ်က္ႏွာႀကီး နီရဲကာ ျငင္းလာတဲ့ ေဂ်ာင္ဂု..မျငင္းလို႔လည္း မရ သခင္ႀကီးက အထိန္းအကြပ္ရွိတာမွ မဟုတ္တာ...ေတာ္ၾကာ အသက္ ဖင္ကေနထြက္သြားမွ..
" Baby ရာ ကိုယ့္ကို မသနားဘူးလား.. baby မွ မလုပ္ေပးရင္ ကိုယ္ ေအာင့္ေသလိမ့္မယ္.."
" ေသပါေစေပါ့.."
အသံတိုးတိုးေလးနဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဆူၿပီး ေျပာလာတဲ့ ေဂ်ာင္ဂု လက္ေတြက ေတာ့ အေျပာနဲ႕ တျခားဆီ ..
သခင္ႀကီးကို ကုတင္ေပၚ ခုနကလို မွီၿပီး ထိုင္ေစကာ လက္ေတြက ေဘာင္းဘီခါးပတ္ကို ခြၽတ္ေပးၿပီး ဇစ္ျဖဳတ္ကာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီႏွင့္အတူ တစ္ခါတည္း ခြၽတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ေငါက္ခနဲ ထြက္လာတဲ့ အရာက အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းႏွင့္ပင္...
သခင္ႀကီးက အလိုက္တသိနဲ႕ တင္ပါးႂကြေပးသျဖင့္ ေဂ်ာင္ဂုမွာ ခြၽတ္ရအဆင္ေျပၿပီး ေဘာင္းဘီကို ကုတင္ေအာက္ခ်လိဳက္သည္။
" လက္..လက္နဲ႕ဘဲ လူပ္ေပးမွာေနာ္..မေက်နပ္ရင္ ထြက္သြား!! "
" ရတယ္.. baby..."
ဟုတ္တယ္ေလ တြင္းထဲ မဝင္ရရင္ေတာင္ ႏူးညံ့တဲ့ လက္ကေလးနဲ႕ ထိေတြ႕ခံရမွာ ျငင္းစရာလား..
ေဂ်ာင္ဂုလည္း မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး သခင္ႀကီးရဲ႕ အရာကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆုပ္ကိုင္ကာ အေပၚေအာက္ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္၏။
" ဟာ့! sh*t လက္ေလးေတြက ႏူးညံ့ေနတာဘဲ! အာ့! "
သခင္ႀကီးက ပထမဆုံး အထိေတြ႕နဲ႕တင္ ေဂ်ာင္ဂုလက္ထဲက သူ႕အရာက ပူႏြေးကာ ႀကီးလာ၏။
" အမ္းးး f**k ဟုတ္တယ္ baby..အဲ့လိုေလး..ဟာ့! မိုက္တာ!! "
မ်က္လုံးေတြက သူ႕ေရွ႕က မ်က္လုံးမွိတ္ထားတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုကို ရီေဝေဝစိုက္ၾကည့္ၿပီး ၿငီးေနမိသည္။
" ကိုယ့္ကို ရဲရဲၾကည့္လို႔ရပါတယ္ baby ရဲ႕..အခန္းထဲမွာ မင္းနဲ႕ ကိုယ္ဘဲရွိတာ..ၿပီးေတာ့ အသံလုံတယ္.."
ထယ္ေယာင္းက ရီေဝေဝအၾကည့္ေတြနဲ႕ စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလာတာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ လက္ေတြက ရပ္တန႔္သြားၿပီး ေၾကာင္အသြားသည္။
" ဆက္လုပ္ေလ baby..babyလက္ထဲမွာ မာန္မက်ရင္ ကိုယ္က baby ထဲ ဝင္မွာေနာ္.."
ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ ၾကည့္ေနတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုကိုေျပာလိုက္ေတာ့ လန႔္သြားသည္ထင္..ကိုယ္ေလးက တစ္ခ်က္တုန္သြားၿပီး ဆက္ၿပီး ပြတ္ဆြဲေပးေနသည္။
" ဟက္! "
အထဲဝင္မွာ ေၾကာက္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး ထယ္ေယာင္း ရယ္လိုက္မိေတာ့ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးလာ၏။
ေဂ်ာင္ဂုခမ်ာ အထဲဝင္မွာေၾကာက္တာနဲ႕ လက္အံေတြ ေသတဲ့ အထိ ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္ရ၏ ။ ဒါေတာင္ မာန္မက်လိဳ႕ ေဂ်ာင္ဂုက ျဖတ္ပစ္မယ္ေျပာမွ ေနာက္တစ္ခ်ီၿပီးေအာင္ပြတ္ဆြဲၿပီး ၿပီးခိုင္းလိုက္ရ၏။
ေနာက္ဆို သခင္ႀကီးကို ဘယ္ေတာ့မွေဆး ထည့္ေပးမယ္ မဟုတ္ေတာ့ေပ..
~
~
~
ေဆာ့ဂ်င္ မိဘေတြကို သခင္ႀကီးက ဂြၽန္ေလးနဲ႕အတူ စာလာသင္ရင္း အေဖာ္ရေအာင္ အတူေနခိုင္းေပးဖို႔ ေျပာခိုင္းတာလို႔ ခြင့္ေတာင္းလိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေယာကၡမႀကီးတို႔က ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။သခင္ႀကီး အစြမ္း အံ့မခန္းပါဘဲ...
" ခ်ာတိတ္! ေစာေသးတယ္ တစ္ခုခု ဝင္စားမလား.."
စံအိမ္ကို အျပန္မွာ ေစာေနေသးတာေၾကာင့္ေရာ ပထမေျခလွမ္း အေနနဲ႕ ခ်ာတိတ္နဲ႕ အခ်ိန္ၾကာရွိဖို႔ ႀကံလိုက္သည္။
" အြန္း သြားစားၾကမယ္..ဗိုက္ဆာေနတာနဲ႕ အေတာ္ဘဲ သိလား.."
အစားအေၾကာင္း ေျပာလိုက္တာနဲ႕ မ်က္လုံးေတြ အေရာင္ေတာက္လာကာ ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး လက္ခံလာတဲ့ေဆာ့ဂ်င္..
သူတို႔လည္း သခင္ႀကီး ပိုင္တဲ့ ဟိုတယ္က စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာ ဝင္ၿပီး ေန႕လည္စာစားဖို႔ ျပင္လိုက္သည္။
" ခ်ာတိတ္ ဒီဆိုင္က စားေသာက္စရာေတြက နာမည္ႀကီးဘဲ ျပင္သစ္က နာမည္ႀကီး စားဖိုမႈးေတြကို ငွားၿပီး ခ်က္တာေလ.."
ဟင္းပြဲေတြ ခ်ေနတုန္း နမ္ဂြၽန္းက ရွင္းျပလိုက္၏။ေဆာ့ဂ်င္ကေတာ့ နာမည္ႀကီးဆိုင္မွန္း ျမင္တာနဲ႕ သိတာမို႔ လွ်ာ အရသာခံဖို႔သာ အာ႐ုံေရာက္ေနၿပီ...
* ဒီေန႕ကေတာ့ ဗိုက္ေခြးနမ္းတဲ့ေန႕ဘဲ..ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္တို႔ အဝက်ိတ္ရမယ္..*
" ခ်ာတိတ္..ကိုယ္ေျပာတာၾကားလား..ခ်ာတိတ္! "
" ဗိုက္ေခြးနမ္းးး...နမ္းးး အဲ~.."
နမ္ဂြၽန္းက စားစရာေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဗိုက္ေလး တပြတ္ပြတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေဆာ့ဂ်င္ကို ေခၚလိုက္ေတာ့ ေဆာ့ဂ်င္က ေယာင္ၿပီး နမ္ဂြၽန္းကို လက္ညိုးထိုးကာ ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္း လည္း မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။
ေဆာ့ဂ်င္က သူ႕လက္ညိုးကို သတိထားမိသြားတာေၾကာင့္ ျပန္႐ုပ္သိမ္းၿပီး မခ်ိဳမခ်ဥ္ေလး ၿပဳံးျပလာ၏။
" ဘာေျပာတာလဲ ခ်ာတိတ္~.."
" ဟီးးး ဘာမွေျပာပါဘူး..စားစရာေတြ အမ်ားႀကီးလို႔..သူတို႔ခ်လိဳ႕ ၿပီးၿပီလား..ၿပီးရင္ စားရေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ ဗိုက္ဆာေနၿပီ အနံ႕က အရမ္းေမႊးတာ.."
ေဆာ့ဂ်င္က တူကို ပါးစပ္နဲ႕ကိုက္ၿပီး ေျပာလာတာက ေခြးေပါက္ကေလးေတြ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေအာင္လုပ္ေနသလိုပင္....
နမ္ဂြၽန္း ပါးခ်ိဳင့္ေတြ ေပၚလြင္ေအာင္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ခ်ာတိတ္ရဲ႕ ဆံပင္နက္ေတြၾကား ဆြဲဖြလိုက္သည္။
" စားလို႔ရပါၿပီ ဗ်ာ..ခဏေနမွ အခ်ိဳပြဲေတြ လာခ်မွာ..စား..."
နမ္ဂြၽန္း စကားေတာင္မဆုံးေသး..ေဆာ့ဂ်င္ ပါးစပ္ထဲ စားစရာေတြ ပလုတ္ပေလာင္း ျဖစ္ေနၿပီ..နမ္ဂြၽန္းကေတာ့ အစားသရဲေလးကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္သာ ရယ္မိေတာ့၏။
" ခ်ာတိတ္..ခ်စ္သူမထားဘူးလား ခ်ာတိတ္သူငယ္ခ်င္းေတြေနာင္ခ်စ္ရနဲ႕ ခ်စ္သူ..ရွိေနၿပီ..ဂြန္းဟူဆို အိမ္ေထာင္ေတာင္က်ေနၿပီ...ခ်ာတိတ္ေရာ ခ်စ္သူထားဖို႔ စိတ္ကူးမရွိဘူးလား.."
သူ႕စကားအဆူံး စားေနရင္းေမာ့ၾကည့္ကာ ပါးစပ္ထဲက စားစရာေတြကို အျမန္ၿမိဳခ်ၿပီး ေရေသာက္ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္..
" အဟမ္း! စိတ္ကူးလား..ရွိတာေပါ့..ဒါေပမဲ့..သူငယ္ခ်င္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး အဲ့စိတ္ကူးက ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္.."
" ခ်ာတိတ္က ခ်ာတိတ္ သူတို႔က သူတို႔ေလ..မတူတာကို..အသက္ဆယ့္ရွစ္ေက်ာ္ၿပီမလား..မိတ္ရွာလို႔ရၿပီေလ.."
" အင္းးး ေတြ႕ခ်ိန္တန္ရင္ မိတ္က သူ႕အလိုလို ေရာက္လာမွာပါ.."
" အဟမ္း! ေရာက္လာၿပီေလ! အဟမ္း!"
အကၤ်ီ ေကာ္လံစကို ေထာင္ၿပီစ ေခ်ာင္းဟန႔္ကာ ေျပာေဝာာ့ ျပဴးၿပီး ၾကည့္လာတဲ့ ေဆာ့ဂ်င္..
" ဘယ္မွာလဲ! "
" အဟမ္း! ဒီမွာေလ..အဟမ္း ! "
" ဟားးး ဟားးး အစ္ကိုက အရမ္းေနာက္တတ္တာဘဲေနာ္ ..ဟားး ဟားးး ေခ်ာင္းဆိုးေနတာလား အစ္ကို ေရာ့ေရေသာက္! "
ေဆာ့ဂ်င္က အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႕ ေအာ္ရယ္ကာ နမ္ဂြၽန္းကိုး ေရခြက္ေပးတာေၾကာင့္ အင္တင္တင္ ႐ုပ္နဲ႕ဘဲ လက္ခံလိုက္ရ၏။
" အစ္ကို ေနာက္ေနတာမဟုတ္ဘူး..ခ်ာတိတ္ စားခ်င္တာေတြကို အၿမဲတမ္းဝယ္ေကြၽးမဲ့ဘဲႀကီး မလိုခ်င္ဘူးလာ..ကိုယ္ျဖစ္ေပးနိုင္တယ္ေနာ္..ခ်ာတိတ္လိုခ်င္တာ ဝယ္ေပးနိုင္တယ္ စားခ်င္တာမွန္သမွ်ေကြၽးနိူင္တဲ့ ဘဲႀကီး "
နမ္ဂြၽန္းက ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ခ်ာတိတ္ေပးတဲ့ ေရကိုေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။
" sugar Duck လားး အစ္ကိုက.. "
" ဖြီးးးး "
ေဆာ့ဂ်င္စကားေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္း ေသာက္ေနတဲ့ ေရေတြ ရွိသမွ် အေပါက္ကေန အကုန္ျပန္ထြက္ကုန္သည္။
" ကလိ..ကလိ ..နားသီးး ဘာျဖစ္သြားတာလဲ အစ္ကို ."
ေဆာ့ဂ်င္က နမ္ဂြၽန္းရဲ႕ နား႐ြက္ကို ေရွ႕နည္းနည္း တိုးၿပီး ဆြဲေပးကာ ေျပာလိုက္၏။
" အဟြတ္! အဟြတ္! sugar Daddy မဟုတ္ဘူးလာ...ခ်ာတိတ္ရာ.."
" ခင္ဗ်ားဘဲ.. ဘဲႀကီးဆို..အဲ့ေတာ့ sugar Duck ေပါ့.."
လက္ညိုးတထိုးထိုးနဲ႕ ေျပာလာတဲ့ ခ်ာတိတ္ေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္းေျပာမိတဲ့ ပါးစပ္သာ ထိုင္ၿပီ ရိုက္ခ်င္မိေဝာာ့သည္။
" ဟုတ္ပါၿပီ sugar Duck ..ထားပါေလ...အခုေတာ့ ကိုယ္ မင္းကိုခ်စ္တယ္ ကိုယ့္ကို ျပန္ခ်စ္ပါ.."
နမ္ဂြၽန္းက ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ လက္ကေလးကို စားပြဲေပၚကေန အုပ္ကိုင္ၿပီး ေျပာေတာ့ ေဆာ့ဂ်င္က မ်က္လုံးေထာင့္ကပ္ၿပီး စဥ္းစာသလိုလုပ္ေန၏။
" ကြၽန္ေတာ္က ျပန္မခ်စ္ဘူးဆိုရင္ေရာ.."
" ဘာခက္တာက်လိဳ႕..သခင္ႀကီး ဂြၽန္ေလးကို Heat ဝင္ေအာင္လုပ္ၿပီး အပိုင္သိမ္းသလို..ကိုယ္ကလည္း ခ်ာတိတ္ကို ဟိုဟြာ ျပဳၿပီး အပိုင္သိမ္းမွာေပါ့.."
နမ္ဂြၽန္းက ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးေလး ေျပာလာတာေပမဲ့ အၿပဳံးႀကီးက ႐ုပ္ရွင္ထဲက လူယုတ္မာေတြ အတိုင္းပင္...ေဆာ့ဂ်င္ခမ်ာ ေမးမိတဲ့ ပါးစပ္ကိုသာ မုန႔္ေတြ ဆို႔ထားခ်င္ေတာ့၏။တစ္ဆက္တည္း စပ်စ္ pheromones ရလာတာေၾကာင့္ ေက်ာေတြစိမ့္ကာ ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္းထလာသည္။
" အဟားး ေနာက္တယ္ေနာ္ ...အေနာက္သန္တယ္ေနာ္..ဟားး ဟားးး "
" ဟုတ္တယ္ ကိုယ္က အေနာက္သန္တယ္..ဒါေပမဲ့ အေရွ႕လည္း ရပါတယ္.."
ေအာက္ပိုင္းကို မ်က္စပစ္ၿပီး ေျပာလာတဲ့ နမ္ဂြၽန္းေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္ခမ်ာ ပါးစပ္ထဲ ၾကက္ေပါင္ ထည့္လိုက္ၿပီး မသိခ်င္ေယာင္သာ ေဆာင္လိုက္မိသည္။
* ၿမိဳ! အဲ့ပါးစပ္..လွ်ာရွည္အုံးး စကားမေျပာနိုင္ေအာင္ ၿမိဳ! *
ပါးစပ္ထဲ စားစရာေတြ ထိုးထည့္ၿပီး ဝါးေနလိုက္ကာ စိတ္ထဲကေန ကိုယ့္ကိုယ္ကို မုန႔္ေတြ ေကြၽးၿပီး အျပစ္ေပးေနလိုက္၏။
" ခ်ာတိတ္! ခုနက ျပန္မခ်စ္ဘူးဆိုတာ တကယ္လား.."
" ဟမ္! ဘုတ္! "
" အဟြတ္! အဟြတ္! "
နမ္ဂြၽန္းက ႐ုတ္တရပ္ေမးလာတာေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္ ကိုက္လက္စ ၾကက္ေပါင္ႀကီးက စားပြဲေပၚျပဳတ္ၾကသြားသလို စူးစူးရဲရဲ အၾကည့္ေတြနဲ႕ ျပင္းရွရွ pheromones အနံ႕ေတြေၾကာင့္ စားေနရင္း ထသီးမိသည္အထိ...
" ေနာက္..ေနာက္တာ....တကယ္မဟုတ္ဘူး...စဥ္းစားေပးမယ္ေလေနာ္... pheromones ေတြ သိမ္းလိုက္ပါ..ကြၽန္ေတာ္ ေနရခက္လာၿပီ..မသနားဘူးလားဟင္.."
မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ေလသံေလးေဖ်ာ့ကာ ေျပာလာတဲ့ ေဆာ့ဂ်င္ေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္း ရယ္ခ်င္စိတ္ကို ေအာင့္ထားရၿပီး pheromones ေတြကို သိမ္းလိုက္ရသည္။
ခ်ာတိတ္က စလို႔ စေနမွန္းမသိ။ဒါေပမဲ့လည္း ေခ်ာ္လဲ ေရာထိုင္လုပ္ၿပီး အေျဖရဖို႔ ႀကိဳးစားရမည္။
" ခ်ာတိတ္စကားနဲ႕ ခ်ာတိတ္ေနာ္ ၿပီးမွ တစ္မ်ိဳးလုပ္ရင္ ကိုယ္က သခင္ႀကီး တပည့္ဆိုတာ မေမ့နဲ႕ေနာ္.."
" ဟုတ္ကဲ့..ကြၽန္ေတာ္ တစ္ပတ္အတြင္း စဥ္းစားေပးပါ့မယ္ စိတ္ေက်နပ္တဲ့ အေျဖလည္း ျဖစ္ေစရပါမယ္..အခုေတာ့ Toilet. ခဏသြားမယ္ေနာ္ "
ေဆာ့ဂ်င္စကားေျပာၿပီးတာနဲ႕ ေနာက္ေတာင္လွည့္မၾကည့္ဘဲ Toilet ကို တန္းေနေအာင္ေျပးေတာ့သည္။
အေနာက္ဘက္က က်န္ခဲ့တဲ့ နမ္ဂြၽန္းကေတာ့ ေနရာကေန ထရပ္ကာ လက္သီးဆုပ္ၿပီး ခုန္ဆြခုန္ဆြ ျဖစ္ေန၏။VIP အခန္းယူထားလို႔သာ ဘယ္သူမွ မျမင္နိုင္တာ ..
" ဟက္! သခင္ႀကီးရဲ႕ တဇြတ္ထိုးဆန္ဆန္ၾကမ္းတာေတြက အလုပ္ျဖစ္သား အခု ငါေတာင္ဘာမွ မေျပာရေသးဘူး တစ္ပတ္အတြင္း စိတ္ေက်နပ္ေစတဲ့ အေျဖ ေပးမယ္တဲ့ ဟားး ဟားးး ေပ်ာ္လိုက္တာကြာ...ေရးးးး "
ခုန္ဆြ ခုန္ဆြနဲ႕ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကင္မ္နမ္ဂြၽန္းပါေလ..
Toilet ထဲက ေဆာ့ဂ်င္ကလည္း မွန္မွာ ေပၚေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕ ပုံရိပ္ကို ၾကည့္ကာ မ်က္ႏွာေတြ နီရဲေနသည္။
" ဟြန္းး ဘဲႀကီးကလည္း တျခားနည္းနဲ႕ အေျဖေတာင္းလည္းရတာကို လာၿပီး ေျခာက္ေနေသးတယ္..အဲ့ေတာ့ ဒီက အိုမီဂါ ေခ်ာေခ်ာေလးကလည္း ေၾကာက္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အေျဖေပးဖို႔ လုပ္ရတာေပါ့.."
မ်က္ႏွာကို မွန္ထဲမွာ ေသခ်ာဟိုဘက္ဒီဘက္လွည့္ၾကည့္ရင္း..
" ဟြန႔္! ၾကည့္ေန ရည္းစားျဖစ္မွ အိမ္က ေမေမရဲ႕ ဒယ္ျပား အၿမဲေဆာင္ၿပီး ခ်စ္လည္း ရိုက္မယ္ စိတ္ဆိုးလည္း ရိုက္ပစ္မယ္..အသည္ယားလည္းရိုက္မယ္"
~
~
~
" ၿပီးခဲ့တဲ့ အေခါက္က ေစာင့္ေရွာက္သူ သုံးေယာက္ကို သတ္ခိုင္းတာ မေအာင္ျမင္ဘူး..အဲ့ေတာ့ သူတို႔ေတြ အေၾကာင္းစုံကို သိသြားေလာက္ၿပီ..ငါတို႔ေတြ အရင္ကလို လြယ္လြယ္ကူကူ လႈပ္ရွားနိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ေခါင္းေဆာင္.."
ဂ်ိတ္ခ္ ေျပာသမွ်ကို ၿငိမ္ၿပီး နားေထာင္ေနတဲ့ ရိုင္လီက တစ္ခုခုကို ေတြးေတာေနဟန္..
" ဂ်ိတ္ခ္ သူတို႔ေတြ သိသြားေလာက္ၿပီဆိုေတာ့ ငါတို႔ အခြင္ေရးေကာင္းကို ေခ်ာင္းေနမွရမယ္..အခုတေလာ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ထားၾကမယ္...ဒါေပမဲ့ အင္းလူေတြကိုေတာ့ ဧကရီနဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္သူေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထား.. V တို႔ လစ္တာနဲ႕ သူတို႔ကို သတ္နိုင္ေအာင္လုပ္ရမယ္..သူတို႔က အခုမွ သိတာဆိုေတာ့ စြမ္းအားေတြက နည္းေနအုံးမွာဘဲ...အငိုက္မိတဲ့ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနၾက..ၿပီးေတာ့ ငါခရီးထြက္စရာရွိတယ္..အဲ့ေၾကာင့္ ငါ မရွိတဲ့ အေတာအတြင္စ ဂိုဏ္းရဲ႕ ကိစၥအဝဝကို မင္းဘဲ တာဝန္ယူထားေပး.."
" ဟုတ္ကဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ...ဒါနဲ႕ ခရီး ထြက္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ လူေတြ ထည့္ေပးရအုံးမလား.."
" မလိုဘူး ဂ်ိတ္ခ္..ငါက အစြမ္းေတြ ျပန္ရေအာင္သြားမွာ..အျပန္ၾကရင္ သူမတူတဲ့ အစြမ္းေတြနဲ႕ ငါျပန္လာခဲ့မယ္.."
" ဟုတ္ကဲ့ ေခါင္းေဆာင္.."
" ဒါနဲ႕ ေက်ာက္ရတနာအေၾကာင္း ဆက္ၿပီး စုံစမ္းရအုံးမွာလား ေခါင္းေဆာင္ .."
" မလိုဘူး ဂ်ိတ္ခ္..ဘယ္မွာလဲ ငါသိၿပီ..အခ်ိန္တန္ရင္ေျပာျပမယ္.."
ရိုင္လီက နတ္ဆိုးဆန္တဲ့ အၿပဳံးေတြနဲ႕ သူ႕လက္ထဲက ဧကရီ႕အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလာ၏။
* ကိုယ္ျပန္လာၿပီ ဧကရီ..ဒီဘဝမွာ မင္းကိုေရာ ေက်ာက္ရတနာကိုေရာ သိမ္းခ်င္ေပမဲ့ ေက်ာက္ရတနာက မင္းကိုယ္ထဲမွာ ဆိုေတာ့ မင္းကို သတ္ကေတာ့မွာေပါ့ .ဟို အေကာင္နဲ႕ေတာ့ ကေလးေပးမေမြးနိုင္ဘူး..ငါက ငါလိုခ်င္တာ မရရင္..သူမ်ားလည္း မရေစရဘူး..*
စာအုပ္ထဲမွာ ေဖာ္မျပထားတဲ့ ေက်ာက္ရတနာအေၾကာင္းကို သူဘယ္လိုသိလဲဆိုတာ ဂ်ိတ္ခ္တို႔ကိုေတာင္မေျပာျပရေသးေပ...
ဘာေၾကာင့္ဆို သူကိုယ္တိုင္လည္း သိတာမၾကာေသးေပ..ထူးဆန္တဲ့ အိပ္မက္မက္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူက ဝံပုေလြနက္ဘုရင္မွန္းသိခဲ့ရသလို ဧကရီရဲ႕ ေက်ာက္ရတနာကို အမိန႔္ေပးခဲ့တာေတြကိုလည္း သိခဲ့ရသည္။
* ဧကရီ..ဟက္! ကိုယ္ထင္ထားတာ မင္းေတာင္းခဲ့တဲ့ ဆုေတြေၾကာင့္ ငါက ပိုၿပီး အင္အားႀကီးတဲ့ သူအျဖစ္ေမြးလာမယ္ထင္ေနတာ..အခုေတာ့..ဟက္! ကေလးသာသာအ႐ြယ္ေလးဘဲရွိေသးတာကို..ဒါေပမဲ့ မင္းက အရင္တုန္းကလိုဘဲ အရမ္းလွတုန္းဘဲ..*
~
~
~
" ဦးေရ..ခဏထိုင္ေနာ္ .ေဖေဖတို႔ ေမေမတို႔ကို သြားေခၚလိုက္အုံးမယ္.."
ဂ်ီမင္ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ယြန္ဂီကို ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ေစၿပီး သူက အေပၚထပ္တက္ကာ မိဘေတြကို သြားေခၚလိုက္သည္။
" ဟင္..မင္ယြန္ဂီ!! "
ဧည့္ခန္းထဲ ဂ်ီမင္နဲ႕ အတူ ဝင္လာတဲ့ သူ႕ရဲ႕ မိဘေတြက ယြန္ဂီကို ျမင္ေတာ့ ထိတ္လန႔္သြားၾက၏။ဘာေၾကာင့္ဆို သူတို႔လည္း အေမွာင္ေလာကနဲ႕ မကင္းတဲ့သူေတြမို႔ GT GAIN ရဲ႕ ဘယ္လက္႐ုံး Suga တနည္းအားျဖင့္ မင္ယြန္ဂီကို သိေနျခင္းပင္..
"ေဖေဖက ဦးကို သိေနတာလား.."
ဂ်ီမင္က ယြန္ဂီထိုင္တဲ့ေဘးဝင္ထိုင္ကာ ေမးလိုက္ေတာ့ ပတ္ေမာင္ႏွံ က မ်က္ေမွာင္ကုပ္ၾကည့္ၿပီးမွ သူတို႔ေရွ႕ ဆိုဖာမွာဝင္ထိုင္ၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္၏။
" ဘယ္ခ်ိန္တည္းက သိတာလဲ ေဖေဖ...ဦးကေရာ ေဖေဖ့ကို သိလား.."
" သိတာေတာ့ၾကာပါၿပီ..အရမ္းႀကီးေတာ့ မရင္းႏွီးပါဘူး.."
ဂ်ီမင္အေဖက ေျပာလာသလို ယြန္ဂီကလည္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
" အဲ့ဆို အခုတည္းက ရင္းႏွီးေအာင္ ေနၾက..ေနာက္ဆို သမက္နဲ႕ ေယာကၡမ ဆက္ဆံေရးျဖစ္ေတာ့မွာ သူစိမ္းဆန္ေနတာ မေကာင္းဘူး ဟုတ္တယ္ေနာ္ ေမေမ..."
ဂ်ီမင္က တစ္ခ်ိန္လုံးၿငိမ္ေနတဲ့ သူ႕ေမေမကို ေမးလိုက္တာေၾကာင့္ မိဘေတြ ခမ်ာ ေသြးတိုးခ်င္သြား၏။ယြန္ဂီမွာလည္း ေနရခက္သြားသည္။
" ပတ္ဂ်ီမင္!! မင္း အိုမီဂါေနာ္ ဘာေၾကာင့္အဲ့ေလာက္ယြေနရတာလဲ!! "
" ေမေမကလည္း သားက ဦးမလို႔ ယြတာပါ က်န္တဲ့သူဆို အီးလွည့္ေပါက္ဖို႔ေနေနသာသာ
အရိပ္ေလးေတာင္မနင္းဘူး.."
ႏႈတ္ခမ္းတေထာ္ေထာ္နဲ႕ မိခင္ကို ျပန္ေျပာေနတဲ့ သားအလိမၼာေလး ေၾကာင့္ ပတ္ေမာင္ႏွံ ခမ်ာ မ်က္ႏွာႀကီးေတြ မဲသြားရ၏။
~
~
~
မေက်ာ္သြားၾကပါနဲ႕ ေသခ်ာေလးဖတ္ေပးၾကပါေနာ္...သဲအခုေျပာ့မဲ့ဟာေလးကို
သဲငယ္ေလးတို႔ေရ သဲ ေျပာစရာရွိပါတယ္
Bottom kook author မဟူရာခြန္းသိုက္.." ေလႏွင္ရာ "ေရးတဲ့ စာေရးသူေလးကို သိၾကမယ္ထင္ပါတယ္..
ၿပီးေတာ့ သဲက မဟူရာခြန္းသိုက္ ကို " ငယ္ " လို႔ ေခၚတာမလို႔ ငယ္လို႔ သုံးပါမယ္ေနာ္
အခုေနာက္ပိုင္း ငယ္ ( မဟူရာခြန္းသိုက္ ) fic ေတြ မအပ္ျဖစ္ေတာ့တာ သဲငယ္ေလးတို႔ သတိထားမိမယ္ထင္ပါတယ္
အရင္fic အပ္တုန္းကလည္း သူရဲ႕ မ်က္လုံးအေျခေနမေကာင္းေၾကာင္း ထည့္သြင္းေရးျပခဲ့တာေလးေတြကို သတိရမယ္ထင္ပါတယ္..
အခုေနာက္ပိုင္း ငယ့္ရဲ႕ မ်က္လုံးက ဆရာဝန္ေတြနဲ႕ ျပေနတာေတာင္မသက္သာလို႔ ဖုန္းသုံးဝာာကို ရပ္ထားရတယ္လို႔ သဲကို ေျပာျပပါတယ္..စာရိုက္ဖို႔ေနေနသာသာ ဖုန္းခဏၾကည့္တာေတာင္အဆင္မေျပျဖစ္ေနပါတယ္လို႔ မေန႕က ေျပာတာပါ...
သဲလည္း ငယ္ fic မအပ္တာၾကာလို႔ေရာ fb မွာပါ မေတြ႕ျဖစ္တာ ၾကာလို႔ စိုးရိမ္ cb မွာ သြားေမးေတာ့ ငယ္က အသံဖိုင္နဲ႕ ေျဖေပးသြားတာပါ..
ကုကုေလးရဲ႕ MV ခဏလာၾကည့္ရင္း သဲေမးထားတာေတြ႕လို႔ ေျဖေပးသြားတာပါ..ငယ္က ေျပာပါတယ္ သူ႕ရဲ႕ ေမေမကို wattpad ထဲ ဝင္ၾကည့္ခိုင္းတိုင္း သူ႕ကို စိုးရိမ္ၿပီ လာေမးတဲ့ အသဲတို႔ကို ေတြ႕ရေတာ့ အားနာမိပါတယ္တဲ့..
ၿပီးေတာ့ ေနာက္ ၁၅ ရက္..ဒါမွမဟုတ္ ရက္ ၂၀ ေလာက္ဆို ငယ္ fic ေတြ ျပန္အပ္နိုင္ေလာက္မွာပါတဲ့..သဲကို wattpad က စာဖတ္သူေလးေတြ စိုးရိမ္ေနမွာဆိုးလို႔ ေျပာျပခိုင္းတာကို ေျပာျပေပးတာပါ..
ငယ္ မၾကာခင္ fic ေလးေတြနဲ႕ အတူ ျပန္လာမွာမလို႔ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ေစာင့္ေပးၾကပါေနာ္..ငယ့္ရဲ႕ စာဖတ္သူေလးေတြထဲမွာ သိတဲ့သူရွိရင္လည္း ငယ့္မ်က္လုံး မသက္သာေသးလို႔ နားေနတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႕ မၾကာခင္ update ေတြနဲ႕အတူ ျပန္လာေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာေပးၾကပါအုံးေနာ္
ငယ္လည္း မ်က္လုံးျမန္ျမန္သက္သာပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္..
Good night ပါသဲငယ္ေလးတို႔ 😘💜💜💜💜💜💜💜
Thanks for votes, feedback and comment.
I Love my readers forever ❤️
I PURPLE YOUR 💜