# Unicode #
" အာ့! မ..မပြီးသေး..အာ့! ဘူးလားးး သေ..သေတော့မယ်...အ့! "
အခုဆိုရင် သူတို့ ဆက်ဆံနေတာ တစ်ပတ်ပြည့်ပြီ..အခုထိ rut ဝင်နေတဲ့ သခင်ကြီးကြောင့် ဂျောင်ဂု ကုတင်ပေါ်က မဆင်းရပေ...ပုံစံ အမျိုးမျိုးနဲ့ ဆက်ဆံနေတာကြောင့် လူတစ်ကိုယ်လုံး နုန်းချိနေပြီ...နောက်ပေါက်ကလည်း စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့ ကွဲသွားပုံရ၏။သူ့အပေါ်က သခင်ကြီးကဝောာ့ နွားသိုးကြိုးပျက်သလို ကြမ်းရမ်းနေတာကြောင့် တစ်ခါတစလေ..သခင်ကြီးရဲ့ ဆံပင်ကို အားပါပါနဲ့ ဆွဲတတ်ပေမဲ့ သခင်ကြီးက သိပုံမပေါ်..သူ့ကိုသာ အရိုးကျေကျေ အရည်ခမ်းခမ်း စားသောက်နေတဲ့ ကျားရိုင်းကြီးလိုပင်...
" ဟာ့! sh*t ..ပြီး...ပြီးဝောာ့မယ်...ကိုယ့် နာမည် ခေါ်ငြီးပေး baby အာ့ "
" မပေး..ဟာ့! မပေး ဘူးးး "
" ရတယ်လေ...အမ်းးးး ကိုယ် တို့ ထပ်ပြီး လုပ်ကြတာပေါ့ ဟာ့! "
ခါးနှစ်ဖက်ကို ကျစ်နေအောင်ကိုင်ထားပြီး အောက်ပိုင်းကို အရှိန်တင်ကာ ပြောလာတဲ့ သခင်ကြီးကြောင့် ပိတ်ကျလုဆဲဆဲ မျက်လုံးတွေက ပွင့်လာ၏။
" ဟင်!! အာ့! ထပ်..ထပ်မလုပ်ဘူးးး အမ်းးး "
" အဲ့ဆို ညီးပေး...ဟာ့!!! ရှီးးးးး "
" အွန်းးး"
ဂျောင်ဂုလည်း ထပ်ပြီး အလုပ်မခံနိုင်တော့တာကြောင့် ညီးပေးဖို့သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ဘာခက်တာမှတ်လို့ ပါးစပ် ကလေးသုံးလိုက်ရင် အဆင်ပြေပြီကို..
" အာ့! သ..သခင်ကြီးးး အာ့! အမ်းးးး သ..သခင်~...ဟာ့! "
ဂျောင်ဂုရဲ့ ညီးသံတွေကြောင့် ပိုပြီး မြန်လာကာ သူ့ကိုယ်တွင်းက သခင်ကြီး အရာက သိသိသာသာ တုန်ယင်လာ၏။
ခဏနေတော့ အချက် လေးဆယ်လောက်ဆောင့်ပြီး သူ့ကိုယ်တွင်းထဲမှာပြီးဆုံးသွားတဲ့ သခင်ကြီးအရာ ...ပြီးဆုံးတာတောင် မာန်မျကသေးတာကို အတိုင်းသား ခံစားနေရ၏။
ပြင်းရှရှ သစ်မွှေးရနံ့လည်း ပျက်ပြယ်ကာ မွှေးပျံ့ပြီး စိတ်ကြည်စေတဲ့ သစ်မွှေး ရနံ့က လွှမ်းခြုံလာတာကြောင့် rut ပြီးသွားပြီမှန်းသိလိုက်ရသည်။
" အင့်! ထုတ်! ခင်ဗျား ဟာကို အခုထုတ်!! "
သူ့ကိုယ်တွင်းမှာရှိနေတဲ့ အရာကိုပြန်ထုတ်ခိုင်းလိုက်၏။
" ခဏလေးပါကွာ..ခဏလောက်စိမ်နေချင်လို့!! "
" မရဘူးးး အခုထုတ်~..အာ့! "
မျက်နှာကြီးနီရဲကာ အသံကုန်အော်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို လှုပ်လိုက်တော့...နာကျင်လွန်းတာကြောင့် မျက်ရည်လေးဝဲကာ အသံထွက်သွားသည်။
" ခဏကွာ..ကိုယ်အခုမှ ပြီးထားတာ မင်းငြိမ်ငြိမ်မနေရင် နောက် နှစ် ချီသွားလိုက်မယ်.."
ဂျောင်ဂု အိပ်ရာခင်းကို တင်းတင်းဆုပ်ကာ သခင်ကြီးကို ဘာမှ မပြောဘဲ ငြိမ်နေလိုက်သည်။
ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ သူ့တွင်းထဲက အရာကို ပြန်ထုတ်လိုက်တဲါ သခင်ကြီးး
" အာ့! ဖြေးဖြေထုတ်ပါ ခွေးကြီးးရဲ့ ."
" ဟက် အဲ့ခွေး ဖင်ချတာခံတဲ့ baby ကရော~. "
ထယ်ယောင်းက စပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာနဲ့ မေးလာတာကြောင့် ဂျောင်ဂု အံကို တင်းတင်းကြိတ်လိုက်သည်။
" Heat ဝင်နေတဲ့ လူကို pheromones တွေနဲ့ ဆွဲဆောင်ပြီး မုဒိန်းကျင့်တာကရော ဘယ်ခွေးကြီးလဲ!! "
ခန္ဓာကိုယ်က နာနေတာတောင် စွာနိုင်သေးတဲ့ ဂျောင်ဂု...
" ဟက်! ဟုတ်ပါပြီ..ကိုယ်ဘဲ အရှုံးပေးပါဆယ် အခူ ထပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမယ်.."
ထယ်ယောင်းက ပြောတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ အားမရှိသလို လဲကျနေတဲ့ ဂျောင်ဂုက မကျေနပ်သလိုကြည့်လာ၏ ။
" ခင်ဗျားး rut ပြီးသွားပြီဆိုတော့ ကျွန်တော့် ဆီ ခဏလာခဲ့.."
ထယ်ယောင်းလည်း ဂျောင်ဂုစကားကြောင့် အနားကို သွားလိုက်သည်။
" ထူပေး! "
တစ်ပတ်လုံးအော်ထားရလို့ အသံတွေက ဝင်ချင်သလိုဖြစ်နေပေမဲ့ အနီးကပ်မှာရှိနေတာကြောင့် ကြားရသည်။
ထယ်ယောင်းလည်း အချိန်မဆွဲဘဲ ကိုယ်လူံလေးကို ဂျိုင်းကနေ မကာ ကျောနောက်ခေါင်းအုံယူပြီး ခံပေးလိုက်သည်။
" ဟက်! ကျေးဇူးဘဲ...ကျေးဇူး တင်လွန်းလို့ ဆုတောင် ပေးချင်တာ~~ "
သူ့မျက်နှာကို ခပ်ပြုံး ပြူံးကြည့်ပြီး ဆိုလာတဲ့ ဂျောင်ဂုကြောင့် ထယ်ယောင်း မျက်နှာပြုံးဖီးသွားသည်။တဖြေးဖြေး အပြုံးကြီးက ကြက်သီးထ စရာကောင်းလာ၏။
" ခွပ်! "
" အာ့!! "
" ဘုန်းးး "
" Baby...!! "
အဖြစ်ပျက်တွေက မြန်ဆန်လွန်းတာကြောင့် ထယ်ယောင်း အံဩသွားသည်
ပူထူသွားတဲ့ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းနဲ့ ငန်ကျိကျိ အရသာကြောက့် အထိုးခံလိုက်ရမှန်းသိသလို ထိုးတဲ့သူက သူ့မျက်နှာကိုအားအကုန်သုံးပြီး ထိုး ပြီးတာနဲ့ အိပ်ရာပေါ် လဲကျသွားတဲ့ အိုမီဂါလေး ကြောင့် ထယ်ယောင်း ကိုယ်ငယ်လေးကို ပွေ့ပြီး အတည့်ပြန်ပြင်ပေးရသည်။
" ဟက်! စွာလွန်းတဲ့ အိုမီဂါ အလှလေး ဒီလောက် အားမရှိတာတောင် ထိုးဖြစ်အောင်ထိုးလိုက်သေးတယ်.."
ရယ်ပြီး ပြောရာမှ သူ့အကြည့်တွေက baby ရဲ့ အောက်ပိုင်းကို ရောက်သွားတော့ စိုးရိမ်သွားသည်။
အနောက်ဘက် ရပ်ဝန်းကနေ သွေးတွေ စီးကျနေတာကြောင့်ပင်..
" ဟာ! Baby... baby...သတိထားအုံးလေ~.."
ထယ်ယောင်း ဂျောင်ဂု မျက်နှာလေးကို ပုတ်ပြီး နိုးသော်လည်း နိုးမလာ..
" ကျစ်! အားမရှိလို့ အိပ်နေတာမဟုတ်ဘဲ..သတိလစ်သွားတာဘဲ.."
အမြန်ပင် ဖုန်းကို ရှာပြီး နမ်ဂျွန်းကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။
" ဟယ်လို~သခင်~.."
" ဟယ်လို! နမ်ဂျွန်း အခုချက်ချင်း family doctor ကိုခေါ်ပြီး ငါ့ရဲ့ ကွန်ဒိုကိုလာခဲ့ ချက်ချင်းနော်! ဒီမှာ baby သတိလစ်သွားလို့...မြန်မြန်လာ!!! "
" ဟုတ်ကဲ့..သ~.."
" တီ! "
နမ်ဂျွန်း ဖုန်းကိုင်တာနဲ့ တရစပ်ပြောပြီး ဖုန်းကို ချပစ်ကာ အိုမီဂါလေးကို ညင်ညင်သာသာလေးပွေ့ပြီး ရေချိုးခန်းထဲမှာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်သည်။
ပြီးမှ ဆိုဖာရှည်ပေါ်မှာ ခဏ တင်ထားပြီး အိပ်ရာခင်းတွေကိူ လှဲပြီး သေချာထုပ်ပိုးကာ သိမ်းထားလိုက်၏။
သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ပထမအဆုံးအကြိမ်ကို ဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့ အမှတ်တရအရည်လေးတွေပေနေတာမို့ မလွင့်ပစ်ရက်နိုင်ပေ...ရူးတယ်ဘဲ ပြောပြော မူးတယ်ဘဲဆိုဆို သူ့အတွက်တော့ တန်ဖိုးရှိသည်။
ပြီးမှ ခရမ်းနုရောင် အိပ်ရာခင်း အသစ်လေးကို ထုတ်ပြီး လဲလိုက်၏။လဲလို့ပြီးတော့ baby ကို သေချာ အိပ်ရာပေါ် ချပေးလိုက်ပြီး အပြာရောင် pajamas ကို သေချာဝတ်ပေးလိုက်သည်။
ပြီးတာနဲ့ သူလည်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ bathrobe ဝတ်ပြီး နမ်ဂျွန်းတို့ အလာကို စောင့်နေလိုက်၏ ။
" ကျစ်! ဆယ်ငါး မိနစ်တောင်ရှိနေပြီ ဘာကြောင့် မရောက်ကျသေးတာလဲ ခွေးကောင်တွေ..သေမဲ့လူဆို သေနေတာကြာပြီ.."
ထယ်ယောင်း အခန်းထဲမှာခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် လျှောက်ပြီး နမ်ဂျွန်းတို့ကို စောင့်နေမိသည်။
~
~
ဆရာဝန်ကို ကားပေါ်မှာထဲက ဖုန်းကြိုဆက်ပြီး သူတို့ လာခေါ်မှာမို့ ဆေးအိတ်နဲ့ စောင့်နေပါလို့ ပြောပြီး ဒုံးပျံထက်မြန်တဲ့ အလျင်နဲ့ မြို့ထဲက ဆရာဝန် နေတဲ့ အိမ်ကို သွားခေါ်ကာ..မြို့ပြင်နားက သခင်ကြီးရဲ့ ကွန်ဒိုကို အမြန်မောင်းရတော့သည်။
ဆော့ဂျင်တို့ကတော့ ဂျောင်ဂု အတွက် စိတ်ပူရာကနေ သူတို့အတွက် စိတ်ပူလာ၏။ဘာကြောင့်ဆို ယွန်ဂီက ကားကို လေယာဉ်နဲ့ အမှတ်မှားပြီး မောင်းနေသလား မှတ်ရအောင် မြန်နေတာကြောင့် ခါးပတ်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ပတ်ထားပြီး မျက်လုံးတွေမှိတ်ကာ သခင်ကြီး ကွန်ဒိုအထိ အသက်ပါဖို့ ဆုတောင်းနေရ၏။
" ရောက်ပြီ..မြန်မြန်ဆင်းကြ! "
ယွန်ဂီက ပြောပြီးတာနဲ့ လူကလည်း ကားပေါ်က ဆင်းပြီးဖြစ်နေပြီ..ဒီတော့မှ သူတို့လည်း သက်ပြင်းချနိုင်ကာ ကားပေါ်ကနေဆင်းလိုက်ရသည်။
" အာ့! "
" ဂျီ..ဂျီမင်..ရရဲ့လား.."
ကားပေါ်ကဆင်းတော့ ဂျီမင်က ခြေထောက်တွေ တုန်ကာ လဲကျမလိုဖြစ်တော့ ဆော့ဂျင်နဲ့ ဂွန်းဟူက လှမ်းထိန်းပေးပြီး မေးလိုက်သည်။
ဂျီမင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက ဖြူဖျော့နေပြီး လက်တွေကလည်း အေးစက်နေကာ မျက်နှာက သွေးမရှိသလို ဖြူစုတ်စုတ်ဖြစ်နေ၏။
" ရ...ရတယ်...ဂျောင်ဂုဆီ သွားရအောင်!! "
သူအဆင်ပြေကြောင်းပြောမှ ဂျောင်ဂုတို့ဆီသွားလိုက်ကြသည်။တကယ်ဆို ကားက စီးနေကြပေမဲ့ မြို့ထဲနဲ့ မြို့ပြင်ကို ဆယ့်ငါးမိနစ်နဲ့ အမြန်ရောက်အောင်မောင်းလာတဲ့ ဦးရဲ့ driving skills ကြမ်းကြောင့် ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်နေတာပင်...တော်သေးတာပေါ့ ဦးရဲ့ အဖြေ မရသေးဘဲ အသက်မပျောက်လို့..
* အားတဲ့ တစ်နေ့တော့ နတ်ဆရာမဆီသွားပြီး ကံအညံ့ရှိမရှိ မေးပြီး ကံကောင်းစေတဲ့ အဆောင်ဝယ်အုံးမှပါ..တစ်ရက်တည်းနဲ့ သေတော့မလိုဖြစ်တာ နှစ်ခါရှိပြီ..*
ဂျီမင်က ယွန်ဂီတို့သွားတဲ့နောက်ကို လိုက်ရင်း တစ်ယောက်တည်း ခေါင်းငြိမ့်ခေါင်းခါနဲ့ တွေးနေ၏။
~
~
~
" တီးတောင်လ်!! "
သူတို့ဘဲလ်တီးလိုက်တော့ ချက်ချက်တံခါးပွင့်လာ၏။ကြည့်ရတာ သခင်ကြီးက တံခါးကို system change ထားတာထင်တယ် ခါတိုင်းဆို အထဲဝင်ရဖို့ စကားဝှက်တွေ လက်ဗွေ့ရာတွေ အထပ်ထပ်အစစ်ခံနေရတာ အခုတော့ ဘဲလ်တီးရုံနဲ့ တံခါးက ပွင့်လာသည်။
သူတို့လည်း အချိန်မဆွဲဘဲ အထဲကို ဝင်သွားလိုက်၏။
" ဘယ်မလဲ!! ဆရာဝန်!!! "
အထဲရောက်ရောက်ချင်း အော်မေးလာတဲ့ သခင်ကြီး အသံကြောင့် အားလုံးလန့်သွား၏။
" ဒီ .ဒီမှာပါ...ဟေ့လူ သွားလေ!! "
ဂွန်းဟူက အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ သူ့ဘေးက ဆရာဝန်ကို လက်ညိုးထိုးပြပြီး ရှေ့ကို သွားခိုင်းလိုက်သည်။မဟုတ်ရင် ဒီနေ့အဖို့ သူတို့ နှလုံးရောဂါရပြီး သေမှာ..အထိတ်တလန့်တွေနဲ့ဘဲတွေ့နေရတာ...
" ဆရာဝန်ဆိုတဲ့ ကောင်!! "
" ဗျာ! ခင်ဗျာ!! "
သခင်ကြီးက အသံမာမာနဲ့ ခေါ်လိုက်တော့ ဆရာဝန့်မျက်နှာမှာ ဇီးရွက်လောက်သာရှိတော့ပြီး အထစ်ထစ်နဲ့ ထူးလာသည်။
" ကျစ်! မင်းကို ထူးခိုင်းတာမဟုတ်ဘူးး ရုပ်ကိုက အူကြောင်ကြားရုပ်နဲ့..လာ အခန်းထဲလိုက်ခဲ့!!! "
" ဗျာ! "
သခင်ကြီးက ဂျောင်ဂုကို ဆေးကုခိုင်းဖို့ အခန်းထဲခေါ်တာကို ဆရာဝန်ကောင်က အူကြောင်ကြားနဲ့လာလုပ်နေ၏။
ဒေါသထွက်လာတော့ သစ်မွှေး pheromones တွေက စူးစူးရှရှထွက်လာသဖြင့် အိုမီဂါတွေဖြစ်တဲ့ ဂျီမင်တို့မှာနေရကြပ်လာ၏။ဆရာဝန်ကတော့ beta ဖြစ်ပုံရသည်။သခင်ကြီးရဲ့ pheromones ထွက်နေတာတောင်ဘာမှမဖြစ်တာ...
" တောက်စ်! ငါလုပ်ရင် သေတော့မယ်!! အခန်းထဲမှာ ငါ့လင် မင်းပထွေး နေမကောင်းလို့ လာကြည့်ပေး!! "
သခင်ကြီးက ဒေါသသံနဲ့ အော်လိုက်မှ ပြာပြာသလဲနဲ့ ဆေးအိတ်ယူကာ အခန်းထဲဝင်သွားတဲ့ ဆရာဝန်...
ထွက်သွားတဲ့ ဆရာဝန်ကျောပြင်ကို ကြည့်ပြီး သခင်ကြီးက သူတို့ကို ပြန်ကြည့်လာသည်။
" ကင်မ်နမ်ဂျွန်းး ဘယ်က ဒေါက်တာခေါ်လာတာလဲ!! အူတူတူ အတတနဲ့ စိတ်ရှိတိုင်း သတ်မယ်ဆိုရင် အသားတောင်ကျန်မှာမဟုတ်ဘူး... family doctor က ဘယ်သွားသေနေလို့လဲ.."
သခင်ကြီးရဲ့ အမေးစကားကြောင့် ဆော့ဂျင်တို့ မျက်နှာရှုံ့မဲ့သွား၏။သခင်ကြီးတို့ စကားပြောယဉ်သာချက်က ဓမ္မကထိကလိုပင်...
" ဟို..ကျွန်တော် ဖုန်းဆက်ခေါ်တာ family doctor ပါဘဲ ဒါပေမဲ့ အဲ့ဆရာဝန်က သခင်ကြီးက မြန်မြန်လာခဲ့ဖို့မှာလို့ ပြင်ဆင်ထားဖို့ပြောတာ ကပြာကယာလုပ်ရင်း လှေကားကနေ ခြေချော်ကျလို့ ဆေးရုံရောက်နေတာနဲ့ သူ့လက်ထောက်ကို ထည့်ပေးလိုက်တာ..သခင်ကြီးကလည်း အလျင်လိုနေတာဆိုတော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ဘဲ ခေါ်လာလိုက်တော့တာ.."
နမ်ဂျွန်းရဲ့ ရှင်းပြမှုရှည်ကြီးအောက်မှာ ထယ်ယောင်း ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ အခန်းထဲသာဝင်သွားလိုက်သည်။
အခန်းထဲရောက်တော့ ဟိုအူကြောင်ကြားဆရာဝန်က ဂျောင်ဂုကို ဆေးစစ်ပေးနေ၏။
ဂျီမင်တို့ အခန်းထဲရောက်တော့ မြင်လိုက်ရတဲ့ ဂျောင်ဂုပုံစံကြောင့် ဘုရားတမိသွားသည်။
တစ်ကိုယ်လုံး ခရမ်းပုတ်ရောင် အကွက်တွေ ထကာ နှုတ်ခမ်းတစ်ခုလုံးလည်း ဖူးယောင်ကာ ဖြူစုတ်စုတ်နဲ့ သွေးမရှိသလိုဖြစ်နေတာ ဖုတ်ကောင်အတိုင်း...
" သခင်ကြီးက သွေးစုပ်ဖုတ်ထင်တယ်..ငါတို့ဂျောင်ဂုလေး မြော့မြော့ဘဲ ကျန်တော့တယ်.."
" ဟုတ်ပါ့..တစ်ပတ်လုံး ခံထားရတာ...ငါတို့သာဆို အသက်တောင်ရှိတော့မှာမဟုတ်ဘူး..ဒါနဲ့ ဦးရော အဲ့လို ကြမ်းပါ့မလား "
ဂျီမင်ရဲ့ နောက်ဆက်တွဲ စကားကို မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ပြီး ဆော့ဂျင်က ...
" အမှန်ဘဲ အခုတော့ ငါတို့အဖွဲတည်းမှာ ဂျောင်ဂုလည်း မိတ်ရှိသွားပြီ ငါနဲ့ ဂျီမင်ဘဲ ကျန်တော့တယ်.."
" ငါ့မှာ ဦးရှိတယ်..မင်းသာ ရှာရမှာ..."
ဂျီမင်က ယွန်ဂီကို မျက်စပစ်ပြီး ပြောတော့ ဆော့ဂျင်က တီးတိုးလေးရေရွတ်လိုက်သည်က..
" ငါမှာလဲ ရှိတယ်.."
ဆိုပြီး မျက်လုံးတွေက သူ့ရှေ့က ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်မိသည်။
~
~
~
ဂျောင်ဂု သခင်ကြီးကြောင့် အိပ်ရာထဲ တစ်ပတ်လောက်လဲနေလိုက်ရ၏။
အခုမှ ထူထူထောင်ထောင်နဲ့ ပြန်သက်သာလာတာပင်..ဒါတောင် လမ်းလျှောက်ရင် ကွတတ ဖြစ်နေသေး၏။
သခင်ကြီးကတော့ အခုရက်တွေမှာ သူ့ကို ဂရုစိုက်ပေမဲ့ ချဉ်လို့ စကားပြောဖို့နေနေသာ အီးတောင်လှည့်မပေါက်ပေ...သူကို အခွင့်ကောင်းယူပြီးစားသွားတာ မကျေနပ်သေးဘူး...သူပြန်လုပ်နိုင်တာ လက်သီးတစ်ချက်ဘဲရှိတာမို့ မတင်းတိမ်နိုင်...နေကောင်းသွားရင် အဲ့ သခင်ကြီးရဲ့ ဗိုက်ကို သဲအိတ်လို သဘောထားပြီး တခွပ်ခွပ်နဲ့ ထိုးပစ်ဖို့ တွေးထား၏။
အခုလည်း ဧည့်ခန်းထဲမှာ လူစုဖို့ပြောထားတာကြောင့်..သူဖြေးဖြေးချင်း ဆင်းလာလိုက်သည်။အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကတော့ သူ့ရဲ့ လမ်းလျှောက်ပုံကို ကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိ ဖြစ်နေကြသည်။နေကောင်းမှ ဒင်းတို့ကိုလည်း လည်ပင်းတစ်ချက်ဆီ ညစ်အုံးမှ...
" လာ! Baby..ကိုယ့်ကို လက်ကိုကိုင် "
လှေကားကို ဆင်းလာတဲ့သူ့အနားကို လေအဟုန်လိုရောက်လာတဲ့ သခင်ကြီး ပြီးတော့ သွေးကြောတွေ ပေါ်ကာ ကျစ်လျစ်တဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို ဂျောင်ဂုကို ကမ်းပေးလာ၏။
" ဘောတဲ့မှ..မကိုင်ဘူးး "
" ကိုယ်ကလည်း ဘော ကို မကိုင်ခိုင်းပါဘူး...အခု လက်ကိုကိုင်ခိုင်းတာ.. baby ကိုင်ချင်ရင်တော့ အခန်းထဲသွားကြမယ်..ကိုယ်က ကိုင်တဲ့ အဆင့်နဲ့တင် မပြီးဘူးနော်.."
ပြီတီတီ မျက်နှာဘေးနဲ့ ပြောလာတဲ့ သခင်ကြီးရဲ့ မျက်နှာက ကုတ်ဆွဲချင်စရာ.....
ဂျောင်ဂု သူ့ရှေ့က သခင်ကြီးကို အံကြိတ်ပြီး ကြည့်ကာ လက်ခလယ်ထောင်ပြလိုက်ပြီး...
" ချီးးးဘဲ!!! "
သခင်ကြီးရဲ့ ရင်ဘတ်ကို အားပြင်းပြင်နဲ့တိုက်ကာမျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲသွားလိုက်သည်။
ကျန်ခဲ့တဲ့ သခင်ကြီးကတော့ သူ့ baby ရဲ့ အပြုမူကြောင့် အကြီးအကျယ်ကြီးကို အသည်းယားနေကာ နောက်တစ်ခေါက် စားခွင့်ရဖို့ အကြံထုတ်နေတော့သည်။ယုန်သားလေးက ချိုပြီး စားကောင်းတာကို..ဒါပေမဲ့ သခင်ကြီးရဲ့ ယုန်လေးက တစ်ကောင်ဘဲ ချိုပြီး စားကောင်းတာ...
" နမ်ဂျွန်း..ကဲ! မင်းပြောတော့...မင်းဘာကြောင့် baby ကို ဘာကြောင့် ညာပြီး ငါ့ အနားခေါ်လာတာလဲ..."
" ကျွန်တော်တို့ အသတ်ခံရမှာကို ဘယ်လိုသိတာလဲ.."
ဂျီမင်ကလည်း သိချင်တဲ့ မေးခွန်းကို မေးလိုက်၏။
" ကျွန်တော်တို့ ကိုယ်က ဘာကြောင့် အရောင်တွေ ထွက်လာတာလဲ.."
" ဂွန်းဟူမေးတာကို ကျွန်တော်လည်း သိချင်တယ် ပြီးတော့ သူတို့က ကျွန်တော်တို့ကို ဘာကြောင့် သတ်ချင်တာလဲ.."
ဆော့ဂျင်ကလည်း ဝင်မေးလိုက်သည်။ဟိုဆော့ ၊ ယွန်ဂီနဲ့ ဂျောင်ဂုကတော့ ပွဲကြည့်ပရိသတ်ပမာ ငြိမ်နေကြ၏။နမ်ဂျွန်းကတော့ မေးခွန်းတွေကို အကုန်ဖြေဖို့ အဆင်သင့်ပြင်လိုက်သည်။
" ဂျီမင် မေးတာကနေ စဖြေပေးမယ် ..ညီတို့ လုပ်ကြံခံရမှာကို အစ်ကို မသိဘူး .အဲ့တာ ဟိုဆော့ရဲ့ လူတွေ သတင်းပေးလို့ အစ်ကိုတို့ လာတာ.."
နမ်ဂျွန်းကပြောတော့ ဂွန်းဟူက ဟိုဆော့ကို ဟုတ်လား ဆိုတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။
" ဟုတ်တယ် ဇီဇဝါငယ်..မောင် စိတ်မချလို့ ငယ်တို့နောက်ကို လူသုံးယောက်လွှတ်ပြီး စောင့်ကြည့်ခိုင်းတာ..သူတို့က ငယ်ရှိတဲ့ ဆော့ဂျင်တို့ အိမ်ထဲ အနက်ရောင်လူတွေ အများကြီး ဝင်သွားတယ်လို့ သတင်းပေးလာလို့ နမ်ဂျွန်းတို့ကို အသိပေးပြီး ခေါ်လာတာ.."
" အဲ့ဆို ကိုယ်က အရောင်တွေ ထွက်တာကြတော့ရော..ပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့ကို ဘာကြောင့် သတ်ဖို့လုပ်တာကိုရောဘဲ.."
ဆော့ဂျင်က ဝင်ပြီး ထပ်မေးလိုက်တော့ နမ်ဂျွန်းက စာအုပ်တစ်အုပ်ကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ရွှေအိုရောင် အဖုံးနဲ့ သေသပ်စွာ ရှိနေတဲ့ စာအုပ်က ရှေးဟောင်းစာအုပ်မှန်း မြင်လိုက်တာနဲ့ ထယ်ယောင်းတို့ သိလိုက်ပြီ...
" အားလုံး ကျွန်တော်ပြောတာကို သေချာ နားထောင်ပေးကြပါ.."
နမ်ဂျွန်းကပြောတော့ အားလုံးခေါင်းငြိမ့်ပြလာ၏။
" စန္ဒကူး ဧကရီ အကြောင်း ကြားဖူးကြမယ်ထင်တယ်..လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တစ်ရာကျော်က ထူးဆန်းတဲ့ မှော်ကျောက် ပိုင်ရှင် လေ.."
" အွန်း! ကြားဖူးတယ်..ဧကရီ ဆုံးပါးသွားတော့ မှောက်ကျောက်လည်း ပျောက်ကွယ်သွားသလို..စန္ဒကူး မျိုးနွယ်လည်း ပျောက်သုဉ်းသွားတယ်မလား.."
ဂွန်းဟူက ဝင်ပြောတော့ နမ်ဂျွန်းက ခေါင်းငြိမ့်ပြ၏။
" ပြီးတော့ စန္ဒကူး မျိုးနွယ်က ပျောက်သုဉ်းသွားတာ မဟုတ်ပါဘူး..သူတို့ ဧကရီ ဘေးကင်းကင်းနဲ့ ပြန်လည်မွေးဖွားလို့ရအောင် ခြေရာဖျောက်ခဲ့တာပါ.."
" ဘယ်လို!! "
" ကြားတဲ့ အတိုင်းဘဲ ယွန်ဂီ..စန္ဒကူးမျိုးနွယ်စုက အခုထိရှိတုန်းဘဲ..ပြီးဝောာ့ ဧကရီလည်း မွေးဖွားလာပြီ.."
" ဘယ်သူလဲ ...ဧကရီက ဘယ်သူလဲ!! "
ဂျောင်ဂုလည်း ဂျီမင် မေးတဲ့ မေးခွန်းကို သိချင်တာကြောင့် သေချာနားစွင့်လိုက်သည်။ဘာကြောင့်ဆို သူကိုယ်တိုင်က မိဘနှစ်ပါးရဲ့ ပြောပြချက်ကြောင့် စန္ဒကူးမျိုးနွယ်မှန်း သိခဲ့သလို သူတို့မျိုးနွယ်စုရဲ့ ဧကရီကိုလည်း သိချင်တာကြောင့်ပင်..
စန္ဒကူးမျိုနွယ်မှန်းသိရင် ဧကရီအတွက် အသက်အန္တရာယ်ရှိတာကြောင့် သူတို့ဖုံးကွယ်နေထိုင်ခဲ့တာ မိဘတွေပြောလို့သိခဲ့သလို သူ့ရဲ့ မိဘနှစ်ပါးလည်း စန္ဒကူးမျိုးနွယ်မှန်းသိလို့ အသတ်ခံကတာကြောင့် မိဘတွေရဲ့ မျိုးဆက်ဖြစ်တဲ့သူ့ကို လာပြီး သတ်နိုင်တာကြောင့် ကိုကြီးက သခင်ကြီး အရိပ်မှာ အလ်ယ်ဖာ အယောင်ဆောင်ပြီး နေခိုင်းတာပင်...
" ဧကရီက..အစ်ကိုတို့နဲ့ အတူရှိပါတယ်..ပြီးတော့ ဧကရီနဲ့ အတူ ဧကရာဇ်လည်း ရှိတယ် စောင့်ရှောက်သူ ခြောက်ယောက်လည်းရှိတယ်.."
" ဟမ်! သူ..သူတို့တွေက သေဆုံးပြီးသွားပြီမလားး "
ဆော့ဂျင်က စန္ဒကူးမျိုးနွယ်အကြောင်း နည်းနည်းလေ့လာထားတာကြောင့် ဧကရာဇ်၊ ဧကရီနဲ့ စောင့်ရှောက်သူတွေ အကြောင်းကို အနည်းငယ်သိသည်။
" ဟုတ်တယ် သေဆုံးသွားပြီ ဒါပေမဲ့ တာဝန်တွေက မပြီးဆုံးသေးတော့ ပြန်လည်မွေးဖွားလာကြတယ်..အရင်ကထက် သန်မာတဲ့ ပုံစံတွေနဲ့ပေါ့.."
နမ်ဂျွန်း စကားတွေက စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းသလို ရှုပ်ထွေးနေ၏။
~
~
~
နောက်တစ်ပိုင်းကြမှ တို့လူကြီး ရှင်းပြတာကို နားထောင်ကြတာပေါ့..😁
Good night ပါသဲငယ်လေးတို့😘💜💜💜💜💜💜💜
Thanks for votes, feedback and comment.
I Love my readers forever ❤️
I PURPLE YOUR 💜
______________________________________
# Zawgyi #
" အာ့! မ..မၿပီးေသး..အာ့! ဘူးလားးး ေသ..ေသေတာ့မယ္...အ့! "
အခုဆိုရင္ သူတို႔ ဆက္ဆံေနတာ တစ္ပတ္ျပည့္ၿပီ..အခုထိ rut ဝင္ေနတဲ့ သခင္ႀကီးေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂု ကုတင္ေပၚက မဆင္းရေပ...ပုံစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ဆက္ဆံေနတာေၾကာင့္ လူတစ္ကိုယ္လုံး ႏုန္းခ်ိေနၿပီ...ေနာက္ေပါက္ကလည္း စပ္ဖ်င္းဖ်င္းနဲ႕ ကြဲသြားပုံရ၏။သူ႕အေပၚက သခင္ႀကီးကေဝာာ့ ႏြားသိုးႀကိဳးပ်က္သလို ၾကမ္းရမ္းေနတာေၾကာင့္ တစ္ခါတစေလ..သခင္ႀကီးရဲ႕ ဆံပင္ကို အားပါပါနဲ႕ ဆြဲတတ္ေပမဲ့ သခင္ႀကီးက သိပုံမေပၚ..သူ႕ကိုသာ အရိုးေက်ေက် အရည္ခမ္းခမ္း စားေသာက္ေနတဲ့ က်ားရိုင္းႀကီးလိုပင္...
" ဟာ့! sh*t ..ၿပီး...ၿပီးေဝာာ့မယ္...ကိုယ့္ နာမည္ ေခၚၿငီးေပး baby အာ့ "
" မေပး..ဟာ့! မေပး ဘူးးး "
" ရတယ္ေလ...အမ္းးးး ကိုယ္ တို႔ ထပ္ၿပီး လုပ္ၾကတာေပါ့ ဟာ့! "
ခါးႏွစ္ဖက္ကို က်စ္ေနေအာင္ကိုင္ထားၿပီး ေအာက္ပိုင္းကို အရွိန္တင္ကာ ေျပာလာတဲ့ သခင္ႀကီးေၾကာင့္ ပိတ္က်လဳဆဲဆဲ မ်က္လုံးေတြက ပြင့္လာ၏။
" ဟင္!! အာ့! ထပ္..ထပ္မလုပ္ဘူးးး အမ္းးး "
" အဲ့ဆို ညီးေပး...ဟာ့!!! ရွီးးးးး "
" အြန္းးး"
ေဂ်ာင္ဂုလည္း ထပ္ၿပီး အလုပ္မခံနိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ ညီးေပးဖို႔သာ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ဘာခက္တာမွတ္လို႔ ပါးစပ္ ကေလးသုံးလိုက္ရင္ အဆင္ေျပၿပီကို..
" အာ့! သ..သခင္ႀကီးးး အာ့! အမ္းးးး သ..သခင္~...ဟာ့! "
ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ ညီးသံေတြေၾကာင့္ ပိုၿပီး ျမန္လာကာ သူ႕ကိုယ္တြင္းက သခင္ႀကီး အရာက သိသိသာသာ တုန္ယင္လာ၏။
ခဏေနေတာ့ အခ်က္ ေလးဆယ္ေလာက္ေဆာင့္ၿပီး သူ႕ကိုယ္တြင္းထဲမွာၿပီးဆုံးသြားတဲ့ သခင္ႀကီးအရာ ...ၿပီးဆုံးတာေတာင္ မာန္မ်ကေသးတာကို အတိုင္းသား ခံစားေနရ၏။
ျပင္းရွရွ သစ္ေမႊးရနံ႕လည္း ပ်က္ျပယ္ကာ ေမႊးပ်ံ့ၿပီး စိတ္ၾကည္ေစတဲ့ သစ္ေမႊး ရနံ႕က လႊမ္းၿခဳံလာတာေၾကာင့္ rut ၿပီးသြားၿပီမွန္းသိလိုက္ရသည္။
" အင့္! ထုတ္! ခင္ဗ်ား ဟာကို အခုထုတ္!! "
သူ႕ကိုယ္တြင္းမွာရွိေနတဲ့ အရာကိုျပန္ထုတ္ခိုင္းလိုက္၏။
" ခဏေလးပါကြာ..ခဏေလာက္စိမ္ေနခ်င္လို႔!! "
" မရဘူးးး အခုထုတ္~..အာ့! "
မ်က္ႏွာႀကီးနီရဲကာ အသံကုန္ေအာ္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကို လႈပ္လိုက္ေတာ့...နာက်င္လြန္းတာေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေလးဝဲကာ အသံထြက္သြားသည္။
" ခဏကြာ..ကိုယ္အခုမွ ၿပီးထားတာ မင္းၿငိမ္ၿငိမ္မေနရင္ ေနာက္ ႏွစ္ ခ်ီသြားလိုက္မယ္.."
ေဂ်ာင္ဂု အိပ္ရာခင္းကို တင္းတင္းဆုပ္ကာ သခင္ႀကီးကို ဘာမွ မေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။
ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူ႕တြင္းထဲက အရာကို ျပန္ထုတ္လိုက္တဲါ သခင္ႀကီးး
" အာ့! ေျဖးေျဖထုတ္ပါ ေခြးႀကီးးရဲ႕ ."
" ဟက္ အဲ့ေခြး ဖင္ခ်တာခံတဲ့ baby ကေရာ~. "
ထယ္ေယာင္းက စပ္ၿဖဲၿဖဲ မ်က္ႏွာနဲ႕ ေမးလာတာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂု အံကို တင္းတင္းႀကိတ္လိုက္သည္။
" Heat ဝင္ေနတဲ့ လူကို pheromones ေတြနဲ႕ ဆြဲေဆာင္ၿပီး မုဒိန္းက်င့္တာကေရာ ဘယ္ေခြးႀကီးလဲ!! "
ခႏၶာကိုယ္က နာေနတာေတာင္ စြာနိုင္ေသးတဲ့ ေဂ်ာင္ဂု...
" ဟက္! ဟုတ္ပါၿပီ..ကိုယ္ဘဲ အရႈံးေပးပါဆယ္ အခူ ထၿပီးသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေပးမယ္.."
ထယ္ေယာင္းက ေျပာေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ အားမရွိသလို လဲက်ေနတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုက မေက်နပ္သလိုၾကည့္လာ၏ ။
" ခင္ဗ်ားး rut ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ဆီ ခဏလာခဲ့.."
ထယ္ေယာင္းလည္း ေဂ်ာင္ဂုစကားေၾကာင့္ အနားကို သြားလိုက္သည္။
" ထူေပး! "
တစ္ပတ္လုံးေအာ္ထားရလို႔ အသံေတြက ဝင္ခ်င္သလိုျဖစ္ေနေပမဲ့ အနီးကပ္မွာရွိေနတာေၾကာင့္ ၾကားရသည္။
ထယ္ေယာင္းလည္း အခ်ိန္မဆြဲဘဲ ကိုယ္လူံေလးကို ဂ်ိဳင္းကေန မကာ ေက်ာေနာက္ေခါင္းအုံယူၿပီး ခံေပးလိုက္သည္။
" ဟက္! ေက်းဇူးဘဲ...ေက်းဇူး တင္လြန္းလို႔ ဆုေတာင္ ေပးခ်င္တာ~~ "
သူ႕မ်က္ႏွာကို ခပ္ၿပဳံး ၿပဴံးၾကည့္ၿပီး ဆိုလာတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း မ်က္ႏွာၿပဳံးဖီးသြားသည္။တေျဖးေျဖး အၿပဳံးႀကီးက ၾကက္သီးထ စရာေကာင္းလာ၏။
" ခြပ္! "
" အာ့!! "
" ဘုန္းးး "
" Baby...!! "
အျဖစ္ပ်က္ေတြက ျမန္ဆန္လြန္းတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း အံဩသြားသည္
ပူထူသြားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းနဲ႕ ငန္က်ိက်ိ အရသာေၾကာက့္ အထိုးခံလိုက္ရမွန္းသိသလို ထိုးတဲ့သူက သူ႕မ်က္ႏွာကိုအားအကုန္သုံးၿပီး ထိုး ၿပီးတာနဲ႕ အိပ္ရာေပၚ လဲက်သြားတဲ့ အိုမီဂါေလး ေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း ကိုယ္ငယ္ေလးကို ေပြ႕ၿပီး အတည့္ျပန္ျပင္ေပးရသည္။
" ဟက္! စြာလြန္းတဲ့ အိုမီဂါ အလွေလး ဒီေလာက္ အားမရွိတာေတာင္ ထိုးျဖစ္ေအာင္ထိုးလိုက္ေသးတယ္.."
ရယ္ၿပီး ေျပာရာမွ သူ႕အၾကည့္ေတြက baby ရဲ႕ ေအာက္ပိုင္းကို ေရာက္သြားေတာ့ စိုးရိမ္သြားသည္။
အေနာက္ဘက္ ရပ္ဝန္းကေန ေသြးေတြ စီးက်ေနတာေၾကာင့္ပင္..
" ဟာ! Baby... baby...သတိထားအုံးေလ~.."
ထယ္ေယာင္း ေဂ်ာင္ဂု မ်က္ႏွာေလးကို ပုတ္ၿပီး နိုးေသာ္လည္း နိုးမလာ..
" က်စ္! အားမရွိလို႔ အိပ္ေနတာမဟုတ္ဘဲ..သတိလစ္သြားတာဘဲ.."
အျမန္ပင္ ဖုန္းကို ရွာၿပီး နမ္ဂြၽန္းကို ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။
" ဟယ္လို~သခင္~.."
" ဟယ္လို! နမ္ဂြၽန္း အခုခ်က္ခ်င္း family doctor ကိုေခၚၿပီး ငါ့ရဲ႕ ကြန္ဒိုကိုလာခဲ့ ခ်က္ခ်င္းေနာ္! ဒီမွာ baby သတိလစ္သြားလို႔...ျမန္ျမန္လာ!!! "
" ဟုတ္ကဲ့..သ~.."
" တီ! "
နမ္ဂြၽန္း ဖုန္းကိုင္တာနဲ႕ တရစပ္ေျပာၿပီး ဖုန္းကို ခ်ပစ္ကာ အိုမီဂါေလးကို ညင္ညင္သာသာေလးေပြ႕ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေပးလိုက္သည္။
ၿပီးမွ ဆိုဖာရွည္ေပၚမွာ ခဏ တင္ထားၿပီး အိပ္ရာခင္းေတြကိူ လွဲၿပီး ေသခ်ာထုပ္ပိုးကာ သိမ္းထားလိုက္၏။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပထမအဆုံးအႀကိမ္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အမွတ္တရအရည္ေလးေတြေပေနတာမို႔ မလြင့္ပစ္ရက္နိုင္ေပ...႐ူးတယ္ဘဲ ေျပာေျပာ မူးတယ္ဘဲဆိုဆို သူ႕အတြက္ေတာ့ တန္ဖိုးရွိသည္။
ၿပီးမွ ခရမ္းႏုေရာင္ အိပ္ရာခင္း အသစ္ေလးကို ထုတ္ၿပီး လဲလိုက္၏။လဲလို႔ၿပီးေတာ့ baby ကို ေသခ်ာ အိပ္ရာေပၚ ခ်ေပးလိုက္ၿပီး အျပာေရာင္ pajamas ကို ေသခ်ာဝတ္ေပးလိုက္သည္။
ၿပီးတာနဲ႕ သူလည္း သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ကာ bathrobe ဝတ္ၿပီး နမ္ဂြၽန္းတို႔ အလာကို ေစာင့္ေနလိုက္၏ ။
" က်စ္! ဆယ္ငါး မိနစ္ေတာင္ရွိေနၿပီ ဘာေၾကာင့္ မေရာက္က်ေသးတာလဲ ေခြးေကာင္ေတြ..ေသမဲ့လူဆို ေသေနတာၾကာၿပီ.."
ထယ္ေယာင္း အခန္းထဲမွာေခါက္တုံ႕ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္ၿပီး နမ္ဂြၽန္းတို႔ကို ေစာင့္ေနမိသည္။
~
~
ဆရာဝန္ကို ကားေပၚမွာထဲက ဖုန္းႀကိဳဆက္ၿပီး သူတို႔ လာေခၚမွာမို႔ ေဆးအိတ္နဲ႕ ေစာင့္ေနပါလို႔ ေျပာၿပီး ဒုံးပ်ံထက္ျမန္တဲ့ အလ်င္နဲ႕ ၿမိဳ႕ထဲက ဆရာဝန္ ေနတဲ့ အိမ္ကို သြားေခၚကာ..ၿမိဳ႕ျပင္နားက သခင္ႀကီးရဲ႕ ကြန္ဒိုကို အျမန္ေမာင္းရေတာ့သည္။
ေဆာ့ဂ်င္တို႔ကေတာ့ ေဂ်ာင္ဂု အတြက္ စိတ္ပူရာကေန သူတို႔အတြက္ စိတ္ပူလာ၏။ဘာေၾကာင့္ဆို ယြန္ဂီက ကားကို ေလယာဥ္နဲ႕ အမွတ္မွားၿပီး ေမာင္းေနသလား မွတ္ရေအာင္ ျမန္ေနတာေၾကာင့္ ခါးပတ္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ပတ္ထားၿပီး မ်က္လုံးေတြမွိတ္ကာ သခင္ႀကီး ကြန္ဒိုအထိ အသက္ပါဖို႔ ဆုေတာင္းေနရ၏။
" ေရာက္ၿပီ..ျမန္ျမန္ဆင္းၾက! "
ယြန္ဂီက ေျပာၿပီးတာနဲ႕ လူကလည္း ကားေပၚက ဆင္းၿပီးျဖစ္ေနၿပီ..ဒီေတာ့မွ သူတို႔လည္း သက္ျပင္းခ်နိဳင္ကာ ကားေပၚကေနဆင္းလိုက္ရသည္။
" အာ့! "
" ဂ်ီ..ဂ်ီမင္..ရရဲ႕လား.."
ကားေပၚကဆင္းေတာ့ ဂ်ီမင္က ေျခေထာက္ေတြ တုန္ကာ လဲက်မလိုျဖစ္ေတာ့ ေဆာ့ဂ်င္နဲ႕ ဂြန္းဟူက လွမ္းထိန္းေပးၿပီး ေမးလိုက္သည္။
ဂ်ီမင္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ျဖဴေဖ်ာ့ေနၿပီး လက္ေတြကလည္း ေအးစက္ေနကာ မ်က္ႏွာက ေသြးမရွိသလို ျဖဴစုတ္စုတ္ျဖစ္ေန၏။
" ရ...ရတယ္...ေဂ်ာင္ဂုဆီ သြားရေအာင္!! "
သူအဆင္ေျပေၾကာင္းေျပာမွ ေဂ်ာင္ဂုတို႔ဆီသြားလိုက္ၾကသည္။တကယ္ဆို ကားက စီးေနၾကေပမဲ့ ၿမိဳ႕ထဲနဲ႕ ၿမိဳ႕ျပင္ကို ဆယ့္ငါးမိနစ္နဲ႕ အျမန္ေရာက္ေအာင္ေမာင္းလာတဲ့ ဦးရဲ႕ driving skills ၾကမ္းေၾကာင့္ ရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္ေနတာပင္...ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဦးရဲ႕ အေျဖ မရေသးဘဲ အသက္မေပ်ာက္လို႔..
* အားတဲ့ တစ္ေန႕ေတာ့ နတ္ဆရာမဆီသြားၿပီး ကံအညံ့ရွိမရွိ ေမးၿပီး ကံေကာင္းေစတဲ့ အေဆာင္ဝယ္အုံးမွပါ..တစ္ရက္တည္းနဲ႕ ေသေတာ့မလိုျဖစ္တာ ႏွစ္ခါရွိၿပီ..*
ဂ်ီမင္က ယြန္ဂီတို႔သြားတဲ့ေနာက္ကို လိုက္ရင္း တစ္ေယာက္တည္း ေခါင္းၿငိမ့္ေခါင္းခါနဲ႕ ေတြးေန၏။
~
~
~
" တီးေတာင္လ္!! "
သူတို႔ဘဲလ္တီးလိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်က္တံခါးပြင့္လာ၏။ၾကည့္ရတာ သခင္ႀကီးက တံခါးကို system change ထားတာထင္တယ္ ခါတိုင္းဆို အထဲဝင္ရဖို႔ စကားဝွက္ေတြ လက္ေဗြ႕ရာေတြ အထပ္ထပ္အစစ္ခံေနရတာ အခုေတာ့ ဘဲလ္တီး႐ုံနဲ႕ တံခါးက ပြင့္လာသည္။
သူတို႔လည္း အခ်ိန္မဆြဲဘဲ အထဲကို ဝင္သြားလိုက္၏။
" ဘယ္မလဲ!! ဆရာဝန္!!! "
အထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေအာ္ေမးလာတဲ့ သခင္ႀကီး အသံေၾကာင့္ အားလုံးလန႔္သြား၏။
" ဒီ .ဒီမွာပါ...ေဟ့လူ သြားေလ!! "
ဂြန္းဟူက အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့နဲ႕ သူ႕ေဘးက ဆရာဝန္ကို လက္ညိုးထိုးျပၿပီး ေရွ႕ကို သြားခိုင္းလိုက္သည္။မဟုတ္ရင္ ဒီေန႕အဖို႔ သူတို႔ ႏွလုံးေရာဂါရၿပီး ေသမွာ..အထိတ္တလန႔္ေတြနဲ႕ဘဲေတြ႕ေနရတာ...
" ဆရာဝန္ဆိုတဲ့ ေကာင္!! "
" ဗ်ာ! ခင္ဗ်ာ!! "
သခင္ႀကီးက အသံမာမာနဲ႕ ေခၚလိုက္ေတာ့ ဆရာဝန႔္မ်က္ႏွာမွာ ဇီး႐ြက္ေလာက္သာရွိေတာ့ၿပီး အထစ္ထစ္နဲ႕ ထူးလာသည္။
" က်စ္! မင္းကို ထူးခိုင္းတာမဟုတ္ဘူးး ႐ုပ္ကိုက အူေၾကာင္ၾကား႐ုပ္နဲ႕..လာ အခန္းထဲလိုက္ခဲ့!!! "
" ဗ်ာ! "
သခင္ႀကီးက ေဂ်ာင္ဂုကို ေဆးကုခိုင္းဖို႔ အခန္းထဲေခၚတာကို ဆရာဝန္ေကာင္က အူေၾကာင္ၾကားနဲ႕လာလုပ္ေန၏။
ေဒါသထြက္လာေတာ့ သစ္ေမႊး pheromones ေတြက စူးစူးရွရွထြက္လာသျဖင့္ အိုမီဂါေတြျဖစ္တဲ့ ဂ်ီမင္တို႔မွာေနရၾကပ္လာ၏။ဆရာဝန္ကေတာ့ beta ျဖစ္ပုံရသည္။သခင္ႀကီးရဲ႕ pheromones ထြက္ေနတာေတာင္ဘာမွမျဖစ္တာ...
" ေတာက္စ္! ငါလုပ္ရင္ ေသေတာ့မယ္!! အခန္းထဲမွာ ငါ့လင္ မင္းပေထြး ေနမေကာင္းလို႔ လာၾကည့္ေပး!! "
သခင္ႀကီးက ေဒါသသံနဲ႕ ေအာ္လိုက္မွ ျပာျပာသလဲနဲ႕ ေဆးအိတ္ယူကာ အခန္းထဲဝင္သြားတဲ့ ဆရာဝန္...
ထြက္သြားတဲ့ ဆရာဝန္ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ၿပီး သခင္ႀကီးက သူတို႔ကို ျပန္ၾကည့္လာသည္။
" ကင္မ္နမ္ဂြၽန္းး ဘယ္က ေဒါက္တာေခၚလာတာလဲ!! အူတူတူ အတတနဲ႕ စိတ္ရွိတိုင္း သတ္မယ္ဆိုရင္ အသားေတာင္က်န္မွာမဟုတ္ဘူး... family doctor က ဘယ္သြားေသေနလို႔လဲ.."
သခင္ႀကီးရဲ႕ အေမးစကားေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္တို႔ မ်က္ႏွာရႈံ႕မဲ့သြား၏။သခင္ႀကီးတို႔ စကားေျပာယဥ္သာခ်က္က ဓမၼကထိကလိုပင္...
" ဟို..ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းဆက္ေခၚတာ family doctor ပါဘဲ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဆရာဝန္က သခင္ႀကီးက ျမန္ျမန္လာခဲ့ဖို႔မွာလို႔ ျပင္ဆင္ထားဖို႔ေျပာတာ ကျပာကယာလုပ္ရင္း ေလွကားကေန ေျခေခ်ာ္က်လိဳ႕ ေဆး႐ုံေရာက္ေနတာနဲ႕ သူ႕လက္ေထာက္ကို ထည့္ေပးလိုက္တာ..သခင္ႀကီးကလည္း အလ်င္လိုေနတာဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႕ဘဲ ေခၚလာလိုက္ေတာ့တာ.."
နမ္ဂြၽန္းရဲ႕ ရွင္းျပမႈရွည္ႀကီးေအာက္မွာ ထယ္ေယာင္း ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘဲ အခန္းထဲသာဝင္သြားလိုက္သည္။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဟိုအူေၾကာင္ၾကားဆရာဝန္က ေဂ်ာင္ဂုကို ေဆးစစ္ေပးေန၏။
ဂ်ီမင္တို႔ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုပုံစံေၾကာင့္ ဘုရားတမိသြားသည္။
တစ္ကိုယ္လုံး ခရမ္းပုတ္ေရာင္ အကြက္ေတြ ထကာ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုလုံးလည္း ဖူးေယာင္ကာ ျဖဴစုတ္စုတ္နဲ႕ ေသြးမရွိသလိုျဖစ္ေနတာ ဖုတ္ေကာင္အတိုင္း...
" သခင္ႀကီးက ေသြးစုပ္ဖုတ္ထင္တယ္..ငါတို႔ေဂ်ာင္ဂုေလး ေျမာ့ေျမာ့ဘဲ က်န္ေတာ့တယ္.."
" ဟုတ္ပါ့..တစ္ပတ္လုံး ခံထားရတာ...ငါတို႔သာဆို အသက္ေတာင္ရွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး..ဒါနဲ႕ ဦးေရာ အဲ့လို ၾကမ္းပါ့မလား "
ဂ်ီမင္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ စကားကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ၿပီး ေဆာ့ဂ်င္က ...
" အမွန္ဘဲ အခုေတာ့ ငါတို႔အဖြဲတည္းမွာ ေဂ်ာင္ဂုလည္း မိတ္ရွိသြားၿပီ ငါနဲ႕ ဂ်ီမင္ဘဲ က်န္ေတာ့တယ္.."
" ငါ့မွာ ဦးရွိတယ္..မင္းသာ ရွာရမွာ..."
ဂ်ီမင္က ယြန္ဂီကို မ်က္စပစ္ၿပီး ေျပာေတာ့ ေဆာ့ဂ်င္က တီးတိုးေလးေရ႐ြတ္လိုက္သည္က..
" ငါမွာလဲ ရွိတယ္.."
ဆိုၿပီး မ်က္လုံးေတြက သူ႕ေရွ႕က ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးလိုက္မိသည္။
~
~
~
ေဂ်ာင္ဂု သခင္ႀကီးေၾကာင့္ အိပ္ရာထဲ တစ္ပတ္ေလာက္လဲေနလိုက္ရ၏။
အခုမွ ထူထူေထာင္ေထာင္နဲ႕ ျပန္သက္သာလာတာပင္..ဒါေတာင္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ကြတတ ျဖစ္ေနေသး၏။
သခင္ႀကီးကေတာ့ အခုရက္ေတြမွာ သူ႕ကို ဂ႐ုစိုက္ေပမဲ့ ခ်ဥ္လို႔ စကားေျပာဖို႔ေနေနသာ အီးေတာင္လွည့္မေပါက္ေပ...သူကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီးစားသြားတာ မေက်နပ္ေသးဘူး...သူျပန္လုပ္နိုင္တာ လက္သီးတစ္ခ်က္ဘဲရွိတာမို႔ မတင္းတိမ္နိုင္...ေနေကာင္းသြားရင္ အဲ့ သခင္ႀကီးရဲ႕ ဗိုက္ကို သဲအိတ္လို သေဘာထားၿပီး တခြပ္ခြပ္နဲ႕ ထိုးပစ္ဖို႔ ေတြးထား၏။
အခုလည္း ဧည့္ခန္းထဲမွာ လူစုဖို႔ေျပာထားတာေၾကာင့္..သူေျဖးေျဖးခ်င္း ဆင္းလာလိုက္သည္။အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ပုံကို ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးစိစိ ျဖစ္ေနၾကသည္။ေနေကာင္းမွ ဒင္းတို႔ကိုလည္း လည္ပင္းတစ္ခ်က္ဆီ ညစ္အုံးမွ...
" လာ! Baby..ကိုယ့္ကို လက္ကိုကိုင္ "
ေလွကားကို ဆင္းလာတဲ့သူ႕အနားကို ေလအဟုန္လိုေရာက္လာတဲ့ သခင္ႀကီး ၿပီးေတာ့ ေသြးေၾကာေတြ ေပၚကာ က်စ္လ်စ္တဲ့ လက္တစ္ဖက္ကို ေဂ်ာင္ဂုကို ကမ္းေပးလာ၏။
" ေဘာတဲ့မွ..မကိုင္ဘူးး "
" ကိုယ္ကလည္း ေဘာ ကို မကိုင္ခိုင္းပါဘူး...အခု လက္ကိုကိုင္ခိုင္းတာ.. baby ကိုင္ခ်င္ရင္ေတာ့ အခန္းထဲသြားၾကမယ္..ကိုယ္က ကိုင္တဲ့ အဆင့္နဲ႕တင္ မၿပီးဘူးေနာ္.."
ၿပီတီတီ မ်က္ႏွာေဘးနဲ႕ ေျပာလာတဲ့ သခင္ႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာက ကုတ္ဆြဲခ်င္စရာ.....
ေဂ်ာင္ဂု သူ႕ေရွ႕က သခင္ႀကီးကို အံႀကိတ္ၿပီး ၾကည့္ကာ လက္ခလယ္ေထာင္ျပလိုက္ၿပီး...
" ခ်ီးးးဘဲ!!! "
သခင္ႀကီးရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို အားျပင္းျပင္နဲ႕တိုက္ကာမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ၿပီး ဧည့္ခန္းထဲသြားလိုက္သည္။
က်န္ခဲ့တဲ့ သခင္ႀကီးကေတာ့ သူ႕ baby ရဲ႕ အျပဳမူေၾကာင့္ အႀကီးအက်ယ္ႀကီးကို အသည္းယားေနကာ ေနာက္တစ္ေခါက္ စားခြင့္ရဖို႔ အႀကံထုတ္ေနေတာ့သည္။ယုန္သားေလးက ခ်ိဳၿပီး စားေကာင္းတာကို..ဒါေပမဲ့ သခင္ႀကီးရဲ႕ ယုန္ေလးက တစ္ေကာင္ဘဲ ခ်ိဳၿပီး စားေကာင္းတာ...
" နမ္ဂြၽန္း..ကဲ! မင္းေျပာေတာ့...မင္းဘာေၾကာင့္ baby ကို ဘာေၾကာင့္ ညာၿပီး ငါ့ အနားေခၚလာတာလဲ..."
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသတ္ခံရမွာကို ဘယ္လိုသိတာလဲ.."
ဂ်ီမင္ကလည္း သိခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းကို ေမးလိုက္၏။
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္က ဘာေၾကာင့္ အေရာင္ေတြ ထြက္လာတာလဲ.."
" ဂြန္းဟူေမးတာကို ကြၽန္ေတာ္လည္း သိခ်င္တယ္ ၿပီးေတာ့ သူတို႔က ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဘာေၾကာင့္ သတ္ခ်င္တာလဲ.."
ေဆာ့ဂ်င္ကလည္း ဝင္ေမးလိုက္သည္။ဟိုေဆာ့ ၊ ယြန္ဂီနဲ႕ ေဂ်ာင္ဂုကေတာ့ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ပမာ ၿငိမ္ေနၾက၏။နမ္ဂြၽန္းကေတာ့ ေမးခြန္းေတြကို အကုန္ေျဖဖို႔ အဆင္သင့္ျပင္လိုက္သည္။
" ဂ်ီမင္ ေမးတာကေန စေျဖေပးမယ္ ..ညီတို႔ လုပ္ႀကံခံရမွာကို အစ္ကို မသိဘူး .အဲ့တာ ဟိုေဆာ့ရဲ႕ လူေတြ သတင္းေပးလို႔ အစ္ကိုတို႔ လာတာ.."
နမ္ဂြၽန္းကေျပာေတာ့ ဂြန္းဟူက ဟိုေဆာ့ကို ဟုတ္လား ဆိုတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႕ ၾကည့္လိုက္သည္။
" ဟုတ္တယ္ ဇီဇဝါငယ္..ေမာင္ စိတ္မခ်လိဳ႕ ငယ္တို႔ေနာက္ကို လူသုံးေယာက္လႊတ္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းတာ..သူတို႔က ငယ္ရွိတဲ့ ေဆာ့ဂ်င္တို႔ အိမ္ထဲ အနက္ေရာင္လူေတြ အမ်ားႀကီး ဝင္သြားတယ္လို႔ သတင္းေပးလာလို႔ နမ္ဂြၽန္းတို႔ကို အသိေပးၿပီး ေခၚလာတာ.."
" အဲ့ဆို ကိုယ္က အေရာင္ေတြ ထြက္တာၾကေတာ့ေရာ..ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဘာေၾကာင့္ သတ္ဖို႔လုပ္တာကိုေရာဘဲ.."
ေဆာ့ဂ်င္က ဝင္ၿပီး ထပ္ေမးလိုက္ေတာ့ နမ္ဂြၽန္းက စာအုပ္တစ္အုပ္ကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ေ႐ႊအိုေရာင္ အဖုံးနဲ႕ ေသသပ္စြာ ရွိေနတဲ့ စာအုပ္က ေရွးေဟာင္းစာအုပ္မွန္း ျမင္လိုက္တာနဲ႕ ထယ္ေယာင္းတို႔ သိလိုက္ၿပီ...
" အားလုံး ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာကို ေသခ်ာ နားေထာင္ေပးၾကပါ.."
နမ္ဂြၽန္းကေျပာေတာ့ အားလုံးေခါင္းၿငိမ့္ျပလာ၏။
" စႏၵကူး ဧကရီ အေၾကာင္း ၾကားဖူးၾကမယ္ထင္တယ္..လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္က ထူးဆန္းတဲ့ ေမွာ္ေက်ာက္ ပိုင္ရွင္ ေလ.."
" အြန္း! ၾကားဖူးတယ္..ဧကရီ ဆုံးပါးသြားေတာ့ ေမွာက္ေက်ာက္လည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားသလို..စႏၵကူး မ်ိဳးႏြယ္လည္း ေပ်ာက္သုဥ္းသြားတယ္မလား.."
ဂြန္းဟူက ဝင္ေျပာေတာ့ နမ္ဂြၽန္းက ေခါင္းၿငိမ့္ျပ၏။
" ၿပီးေတာ့ စႏၵကူး မ်ိဳးႏြယ္က ေပ်ာက္သုဥ္းသြားတာ မဟုတ္ပါဘူး..သူတို႔ ဧကရီ ေဘးကင္းကင္းနဲ႕ ျပန္လည္ေမြးဖြားလို႔ရေအာင္ ေျခရာေဖ်ာက္ခဲ့တာပါ.."
" ဘယ္လို!! "
" ၾကားတဲ့ အတိုင္းဘဲ ယြန္ဂီ..စႏၵကူးမ်ိဳးႏြယ္စုက အခုထိရွိတုန္းဘဲ..ၿပီးေဝာာ့ ဧကရီလည္း ေမြးဖြားလာၿပီ.."
" ဘယ္သူလဲ ...ဧကရီက ဘယ္သူလဲ!! "
ေဂ်ာင္ဂုလည္း ဂ်ီမင္ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းကို သိခ်င္တာေၾကာင့္ ေသခ်ာနားစြင့္လိုက္သည္။ဘာေၾကာင့္ဆို သူကိုယ္တိုင္က မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ေျပာျပခ်က္ေၾကာင့္ စႏၵကူးမ်ိဳးႏြယ္မွန္း သိခဲ့သလို သူတို႔မ်ိဳးႏြယ္စုရဲ႕ ဧကရီကိုလည္း သိခ်င္တာေၾကာင့္ပင္..
စႏၵကူးမ်ိဳႏြယ္မွန္းသိရင္ ဧကရီအတြက္ အသက္အႏၱရာယ္ရွိတာေၾကာင့္ သူတို႔ဖုံးကြယ္ေနထိုင္ခဲ့တာ မိဘေတြေျပာလို႔သိခဲ့သလို သူ႕ရဲ႕ မိဘႏွစ္ပါးလည္း စႏၵကူးမ်ိဳးႏြယ္မွန္းသိလို႔ အသတ္ခံကတာေၾကာင့္ မိဘေတြရဲ႕ မ်ိဳးဆက္ျဖစ္တဲ့သူ႕ကို လာၿပီး သတ္နိုင္တာေၾကာင့္ ကိုႀကီးက သခင္ႀကီး အရိပ္မွာ အလ္ယ္ဖာ အေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေနခိုင္းတာပင္...
" ဧကရီက..အစ္ကိုတို႔နဲ႕ အတူရွိပါတယ္..ၿပီးေတာ့ ဧကရီနဲ႕ အတူ ဧကရာဇ္လည္း ရွိတယ္ ေစာင့္ေရွာက္သူ ေျခာက္ေယာက္လည္းရွိတယ္.."
" ဟမ္! သူ..သူတို႔ေတြက ေသဆုံးၿပီးသြားၿပီမလားး "
ေဆာ့ဂ်င္က စႏၵကူးမ်ိဳးႏြယ္အေၾကာင္း နည္းနည္းေလ့လာထားတာေၾကာင့္ ဧကရာဇ္၊ ဧကရီနဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္သူေတြ အေၾကာင္းကို အနည္းငယ္သိသည္။
" ဟုတ္တယ္ ေသဆုံးသြားၿပီ ဒါေပမဲ့ တာဝန္ေတြက မၿပီးဆုံးေသးေတာ့ ျပန္လည္ေမြးဖြားလာၾကတယ္..အရင္ကထက္ သန္မာတဲ့ ပုံစံေတြနဲ႕ေပါ့.."
နမ္ဂြၽန္း စကားေတြက စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းသလို ရႈပ္ေထြးေန၏။
~
~
~
ေနာက္တစ္ပိုင္းၾကမွ တို႔လူႀကီး ရွင္းျပတာကို နားေထာင္ၾကတာေပါ့..😁
Good night ပါသဲငယ္ေလးတို႔😘💜💜💜💜💜💜💜
Thanks for votes, feedback and comment.
I Love my readers forever ❤️
I PURPLE YOUR 💜