<ថេយ៍~~> អ្នកស្រីឆេគាត់មើលដឹងព្រោះគាត់ក៏ជាម្ដាយគេ គាត់មើលដឹងថាចិត្តរបស់ថេយ៍កំពុងគិតអ្វីព្រោះកែវភ្នែករបស់គេបង្ហាញចេញមកពីអារម្មណ៍ទុកព្រួយយ៉ាងច្បាស់។
<អ្ន-អ្នកមីង!~ ខ្ញុំ-អ្ហឹក-ខ្ញុំមានកូនហេ៌?> ថេយ៉ុងសម្លឹងគាត់មុននឹងហូរទឹកភ្នែកមកពេញទី។
<កុំយំអីណា៌! មិនអីទេ..កុំបារម្ភអី មីងនឹងមើលថែរកូន> គាត់ចូលទៅអោបរាងតូចមុននឹងអង្អែលក្បាលតិចៗ។
<ហ្ហឹកៗ-ប៉ា..ប៉ារបស់គេ?..អ្ហឹកៗ-ខ្ញុំអាណិតកូន~> គេមិនមែនយំដោយសារតែមិនចង់មានកូននោះទេ ប៉ុន្តែគេយំខ្លាចថាកូនគេកើតមកនឹងកំព្រាឪពុក មានអតីតកាលចាស់ដូចជាខ្លួនគេ។
<មិនអីទេ-កុំយំអីណា៌..កូនរបស់កូនពួកយើងនឹងមើលថែឲល្អបំផុត~> គាត់លែងចេញពីការអោបលើកដៃមកជូតទឹកភ្នែកឲថេយ៍, បើអ៊ុនអ៊ុនវិញនាងអាណិតថេយ៍ឈរយំឡើងអណ្ដឺតអណ្ដក់ នាងនៅក្មេងស្រាប់ទើបបែបនឹង។
<អ្នកមីង-ហៅខ្លួនឯងថាមិច?>
<ម៉ាក់-គឺម៉ាក់នឹងមើលថែរកូន ហើយក៏កូនរបស់កូន..ទោះបីជាថេយ៍មិនមែនជាកូនដែលកើតចេញពីឈាមម៉ាក់ ប៉ុន្តែម៉ាក់សូមខ្លួនធ្វើជាម្ដាយរបស់កូនតើបានទេ?> ដូចដែលថាគ្រួសារអ៊ុនអ៊ុនចាត់ទុកថេយ៍ដូចជាសមាជិកគ្រួសារម្នាក់ នេះបើថាមនុស្សគេមាននិស្ស័យគ្មានអ្វីគួរឆ្ងល់នោះទេ។
<ហ្ហឹកៗ-បាទ~> ថេយ៉ុងងក់ក្បាលយ៉ាងរហ័សទទួលនាមពីម្ដាយពីគាត់, បន្ទាប់ពីអ្នកស្រីចនដែលស្រឡាញ់អាណិតគឺជាអ្នកស្រីឆេនេះហើយដែលមេត្តាគេ។
<ហឹស~ ឆ្លាតណាស់~>
<ហ្ហឹក-ម៉ាក់~ សូមអោបដែរ> កំពុងតែចូលតួសុខៗនាងច្រម៉ក់យំលឺសម្លេងសឹងបែកក្រដាសត្រចៀក។
<ហឹស~ ចូលមក~> បន្ទាប់ពីទទួលបានការលួងលោមក៏ធ្វើឲអារម្មណ៍របស់រាងតូចស្ងប់ ត្រូវហើយមិនបាច់មាននាយក៏បាន គេនេះហើយនឹងដើរតួធ្វើទាំងពីរ ធ្វើម្ដេចបើកូនកើតមកចំពេលដែលappaជួបរឿងបែបនេះទៅហើយ។
......
@ 4ឆ្នាំកន្លងផុតទៅ~~
តើវាឆ្លងអស់រយៈពេល4ឆ្នាំហើយមែនទេ? លឿនណាស់! ពេលវេលាដើរលឿនដូចជាកុហកមនុស្សគ្រប់គ្នាយ៉ាងដូច្នោះ។
<ហិហិ~mommy~> តើជាសម្លេងរបស់នរណាដែលសើចឡើងកខិករត់ត្រុយមកអោបជើងរបស់រាងតូច? ពិតណាស់..កូន! គឺកូនរបស់គេ ហើយក៏ចេញពីឈាមគេផ្ទាល់..ទើបតែនៅក្នុងពោះម្សិលនោះសោះ ព្រិចៗភ្នែកដើរព្រៀតពេញផ្ទះ។
<ហុឺ?..gukkie កើតអីហា៌ដូចសប្បាយចិត្តម្ល៉េះកូន?> រាងតូចបន្ទន់ជង្គង់ចុះឲស្មើរអ្នកជាកូន លើកដៃទាញថ្ពាល់អាល្អិតបន្តិច ត្បិតថាញញឹមឡើងចេញធ្មេញទន្សាយ, និយាយកេងសើចអ្វីមុខរបស់គេកាត់ទៅរកប៉ាគេណាស់ សម្ដីសម្ដៅគឺដូចមួយចប់ ឆ្លាតក៏ឆ្លាតរពិសក៏រពិស។
<ហិហិ~ បាទ! គឺលោកពូWooyoonមកហើយ> វ៉ូយ៉ុនគឺជាបងប្អូនជីដូនមួយរបស់អ៊ុនអ៊ុនគាត់គឺជាដុកទ័រនៅសេអ៊ូល ហេតុដែលឲក្មេងក្បាលខូចម្នាក់នេះសប្បាយចិត្តថ្នាក់នេះ ព្រោះឲតែនាយមកម្ដងៗតែងតែនាំទៅដើរលេងនឹងទិញរបស់លេងហើយ។
<ចឹងទេ ចុះឯណាលោកពូ?> គេដឹងចរឹកកូនគេ តែមកអោបៗជើងនឹងចង់យកចិត្ត។
<លោកពូនៅយាយមួយម៉ាក់យាយនៅក្រៅ> និយាយមិនឲផុតពីមាត់ទាន់វត្តមានមនុស្សចាស់ទាំងពីរក៏ដើរចូលមក។
<ថេយ៍!> វ៉ូយ៉ុនដើរមកឈរពីមុខរាងតូច មុននឹងមានស្នាមញញឹមតិចៗលើមុខ នាយក្មេងខ្ពស់សង្ហារ និយាយទៅបានមួយចប់។
<បងសុខសប្បាយទេ? ការងាររវល់ច្រើនរឺអត់?>
<បាទ ក៏រាងច្រើនណាស់ដែរ ប៉ុន្តែពេលនេះទំនេរហើយ អាចនាំgukkieទៅដើរលេងបាន> នាយថាហើយក៏ចោលភ្នែកទៅមើលgukkieដែលឈរក្បែររាងតូច។
<ហឹស~ បងដូចជាធ្វើឲគេធ្លាប់អស់ហើយ ឲតែឃើញបងមកដឹងតែត្រៀមខ្លួនចេញក្រៅហើយស្រេច> ថេយ៍សើចបន្តិចដាក់នាយតាមចរឹកគួរឲស្រឡាញ់របស់គេ, សម្ដីអ្នកទាំងពីរទន់ភ្លន់ដាក់គ្នាទៅវិញទៅមកធ្វើឲអ្នកស្រីឆេដែលអង្គុយនៅសាឡុងនោះ សម្លឹងមកដោយកែវភ្នែកពេញចិត្ត។
<ពិតមែនហេ៌Gukkie? ដូចmommyកូននិយាយទេ?> នាយកម្លោះបន្ទន់ជង្គង់ចុះលើកដៃទៅអង្អែលក្បាលតិចៗ ចំពោះសព្វនាមថាកូននេះមិនចម្លែកឡើយព្រោះនាយស្និតនឹងពួកគេតាំងពីអាល្អិតកើតមកម្ល៉េះ, បើអ្នកមិនដឹងអីនឹងគិតថាគេពីរនាក់ជាអ្វីនឹងគ្នាហើយ។
<អត់ទេ mommyចេះតែយាយ អូននឹកពូតើ> គេក្រវីក្បាលឡើងតតាត់ធ្វើជាយកចិត្តចូលទៅអោបនាយកម្លោះ, រួចហើយវ៉ូយ៉ុនក៏ពោរgukkieឡើងលើដៃ។
<ហឹសបានហើយ បងទៅអង្គុយសិនទៅ ចាំខ្ញុំរៀបចំបាយ> បាយថ្ងៃត្រង់!
<ចាំបងជួយ~>
<Gukkieមកយាយមកចៅ> អ្នកស្រីឆេហេតុតែចង់ឲពួកគេនៅក្បែរគ្នា បក់ដៃហៅGukkie រួចហើយនាយក្រាស់ក៏ដាច់អាល្អិតចុះពីដៃវិញ។
<ដំបូងបងត្រូវធ្វើអី?> វ៉ូយ៉ុន។
|កាត់|
កាត់មកសេអ៊ូលនៅក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យTK ម្ចាស់CEOរាល់តែថ្ងៃធ្វើការមិនដែលស្រណុកក្នុងចិត្តយ៉ាងមិច ហាក់ដូចជាមានអីមករាំងស្ទះមិនស្រណុករាល់ថ្ងៃ។
ប្រាវ~
<ចង្រៃយ៍អឺយ~> សម្លេងបោកប្រាស់ឯកសារធ្លាក់រប៉ាត់រប៉ាយលើឥត នាយលើកដៃទៅជ្រោងសក់របស់ខ្លួនឯងខ្លាំងៗ ផ្ទៃមុខហាក់ជ្រួញចិញ្ចើមជាប់, រាល់ថ្ងៃនេះរកអារម្មណ៍ធ្វើការគ្មានទេ ហេងហាងចំហរៗខ្លួនរាល់ថ្ងៃ ត្បិតអីក្នុងទ្រូងនឹកប្រពន្ធស្ទើរតែកើតឆ្កួតទៅហើយ។
<ថេយ៍អឺយថេយ៍~ អូនទៅសំងំនៅឯណា? ឲបងបានឃើញមុខអូនបន្តិចមិនបានទេរឺ? បងនឹកអូនណាស់ប្រពន្ធសម្លាញ់~> នាយងើបមុខឡើងសម្លឹងមើលរូបថតរបស់រាងតូចដែលតាំងលើតុ, ចរឹកគេប្ដូរហើយ ប្ដូរទាំងស្រុង ពីមនុស្សដែលធ្លាប់តែច្រលើម ពេលនេះនាយហាក់នឹងធឹង លែងចេះនិយាយច្រើន ពីមុនគេមានស្នាមញញឹមមួយជាប់ខ្លួន ប៉ុន្តែវាត្រូវបានរលាយនាពេលដែលមនុស្សម្នាក់បានចាកចេញពីជីវិតគេ, ទំព័រជីវិតរបស់គេបើកទៅសន្លឹកមួយណាក៏ខ្មៅ រកទិសដៅពុំឃើញ។
<សឺត~ អូនស្អប់បងណាស់មែនទេ? បងតាមរកអូនអស់រយៈពេល4ឆ្នាំហើយថេយ៍ អូនអាចឲបងបានឃើញមុខអូនម្ដងទៀតតើបានទេ?..អ្ហឹក~ បងនឹកប្រពន្ធ!..នឹកប្រពន្ធម្នាក់ដែលធ្លាប់តែហៅបងថាលោកប្ដី! នឹកប្រពន្ធម្នាក់ដែលតែងតែងក់ងរដាក់បង បងនឹកសម្លេងអូននឹកស្នាមញញឹមអូននឹកក្លិនកាយរបស់អូន នឹកអ្វីៗដែលទាក់ទងនឹងអូន..ហ្ហឹក..អូនទៅនៅឯណា? តើអាចឲប្ដីចោរម្សៀតម្នាក់នេះជួបមុខផងបានទេ តែមួយនាទីក៏បងអស់ចិត្តដែរ> សម្លឹងរូបថតយូរៗស្រាប់តែអួលដើម.ក ហាក់ក្រហាយភ្នែក មិនយូរទឹកសន្សើមក៏ស្រក់មកម៉ាត់ៗ, គេនឹកប្រពន្ធគេណាស់, ធ្លាប់តែនៅជាមួយគ្មាបាត់គ្នាមិនបាន ប៉ុន្តែពេលនេះ..អនុស្សាវរីយ៍របស់គេជាមួយរាងតូចមានច្រើនរាប់មិនអស់ តើឲគេធ្វើម្ដេចទើបមិនអាចនឹករលឹកនោះ? អ្នកខាងក្រៅមើលមកគេហាក់រឹងមាំ មិនខ្វល់ខ្វាយ ប៉ុន្តែធាតុពិតវាស្ទើរតែកើតឆ្កួតម្ដងៗទៅហើយ។
______
តាមផ្លូវ~
<mommyអូនចង់បានស្ករគ្រាប់ យកអាធំហើយចង់បានមនុស្សយន្តទៀត> Gukkieដែលអង្គុយលើភ្លៅរបស់រាងតូច តាមឡានចេញពីផ្ទះមកនិយាយមិនឈប់ បើកាយវិការអមមកជាមួយគ្នាមិនដាច់។ ដូចនិយាយចឹងតែវ៉ូយ៉ុនទៅលេងកាលណាដឹងតែញុាំបាយហើយនាំចេញក្រៅហើយ។
<ថ្លង់ណាស់~ mommyថ្លង់អូនសឹងបែក
ក្រដាសត្រចៀកហើយ និយាយរហូត>រាងតូចលើកដៃទៅខ្ទប់ត្រចៀករបស់ខ្លួនឯងធ្វើដូចជាថ្លង់ណាស់តាមដែលធាតុពិតគេចង់ញ៉ោះ។
<mommyថ្លង់អី? ចុះមិចពូយ៉ុនអត់ថ្លង់ចុះ?..សម្លេងអូនឡើងពិរោះពិតទេពូយ៉ុន?> អាល្អិតធ្វើមុខឆ្ងីឆ្ងល់មុននឹងងាកទៅសួរវ៉ូយ៉ុនដែលកំពុងបើក។
<មែនហើយមិនថ្លង់ទេ..> នាយជិះមកតាមឡានមុខញញឹមរហូតអត់ដាច់ព្រោះអស់សំណើចនឹងអាល្អិត ម្យ៉ាងក៏សប្បាយចិត្តព្រោះថេយ៍ព្រមចេញក្រៅជាមួយ, ប្រាប់ផងដែរពួកគេទៅសេអ៊ូល។
<ហក៌!~~> គេងាកមកជឿជាក់គេនឹងហា៌!
<តែស្រគៀត្រចៀក> -,-
<អូនអត់ខ្វល់សំខាន់សម្លេងអូនពិរោះ អត់ខ្វល់~> ជាកូនក្មេងទេតែចរឹកជឿជាក់នឹងដូចដុងពីកំណើត លេងសុតតែអោបដៃជាប់ទ្រូងងាកមុខចេញកុំចង់ហក់។
<ជឿជាក់~> ថេយ៍ ក៏នឹកអស់សំណើច ដឹងច្បាស់ណាស់អាចរឹកជឿជាក់ចឹងៗ កាត់តាមលោកឪពុក។
@ 1ម៉ោងក្រោយ~
នៅផ្សារទំនើបមួយកន្លែងចំកណ្ដាលក្រុង!
<ចៅហ្វាយចាំបាច់មកផ្ទាល់ដែរហេ៌> zen ជាជំនិតរបស់ជុងហ្គុក ដែលដើរពីក្រោយកើតឆ្ងល់ព្រោះរាល់ដងនាយមិនមកទេផ្សារទំនើបនេះ ឲតែគេមកមើល(គេមានហាងប្រេនមួយនៅក្នុងផ្សារទំនើបនឹង)
<....> នាយត្រឹមមើលមុខមិនបានឆ្លើយតបព្រោះខ្ចិលចង់ហើបមាត់និយាយ ម្យ៉ាងមិនដឹងដែរគ្រាន់តែចង់មក ព្រោះតាំងពីបើកមកមិនដែលមកជាន់ម្ដងទេ។ នាយzenយល់ច្បាស់ថាចៅហ្វាយខ្លួនធ្មឹងៗបែបមិចទើបមិនឆ្ងល់។
<mommyអូនចង់ញុាំការ៉េម>
<មនុស្សច្រើនណាស់ កន្លែងលក់ការ៉េមអីមនុស្សច្រើនម្លឺងៗ?>
<គេមានលេងហ្គេម ថេយ៍ទៅលេងទេ?> វ៉ូយ៉ុន
<ហ្គេមអី? ដូចជាអត់ទេ មនុស្សច្រើនណាស់>
<អត់ទេ តែអូនចង់លេងmommyទៅលេងទៅ> អ្នកជាកូនអង្រួនដៃតិចៗលេងទឹកមុខកូនឆ្កែអង្វរថេយ៍។
<ក៏បានៗ> គេមិនដែលជំទាស់gukkieទេ ដូច្នេះក៏ទៅនឹងឯង។
នៅក្នុងហ្គេមនឹងគេលេងបែបទាយប្រាស្នា!
<អីឡូវនេះខ្ញុំត្រូវការមួយគូដើម្បីឲតទល់នឹងមួយគូទៀត> MC (គេលេងមានពីរៗគូ)
<mommyលើកដៃmommy> ថេយ៍ឃើញកូនរំអុកក៏មិនជំទាស់ក៏លើកដៃតាម ម្យ៉ាងត្រឹមដោះស្រាយប្រាស្នាចំពោះគេសុីភុយ><។
<ពូយ៉ុនទៅជួយmommyអូនទៅ~>
<អៅ! ចុះកូននៅជាមួយអ្នកណា?> ថេយ៍
<អូននៅម្នាក់ឯង អូនឈរចាំmommyនៅនឹង ចង់ដឹងថាmommyអូនពូកែប៉ុនណា?>
<អត់ទេ បែបនេះមិនកើតទេ ចុះបើវង្វេង?>
<..ហ្ហឹក~> ត្បិតចរឹកក្មេងទៅគិតអី ចង់បានអីគឺត្រូវតែបាននឹង គេចាប់ផ្ដើមពេបមាត់ចង់យំដាក់ថេយ៍។
<ក៏បានៗ នៅឈរត្រង់នឹងលឺទេ?>
<ហិ!បាទ~>
<រកឃើញហើយ សូមអញ្ចើញអ្នកទាំងពីរ> MC ថារួចរាងតូចនឹងវ៉ូយ៉ុនក៏ដើរចូលទៅ។
....
<មានដំណឹងរបស់ថេយ៍ទេ?> ជុងហ្គុកដែលឈរមើលនៅមុខហាង ទំនេរៗក៏ចេះតែសួរជំនិត, ហាងនាយធំមនុស្សច្រើនឡើងកគោកសុតតែអភិជន។
<នៅទេចៅហ្វាយ ខ្ញុំបានឲគេរកនៅប៊ូសានបន្ទាប់> zen
<D-DADDY?~>
វឹប~~
<ហិហិ~ daddy~..អូននឹកdaddyណាស់~> Gukkieដែលវង្វេហដើរចេញពីកន្លែងគេលេងហ្គេម ត្រុកៗស្រាប់តែប្រទះភ្នែកនឹងDaddyរបស់គេ រត់ត្រុយទៅអោបជើងរបស់ជុងហ្គុក! ហាក៌! នេះគេស្គាល់ជុងហ្គុក? អញ្ចឹងថេយ៍ក៏បានប្រាប់ថាអ្នកណាជាប៉ារបស់គេហេ៌?
<អាល្អិតធ្វើស្អីនឹង?> Zen
<...> ចំពោះជុងហ្គុកនាយភាំងហើយព្រោះនៅសុខៗក្មេងក៏មករត់អោបជើងហៅនាយDaddyពេញៗមាត់។
<ហ្ហឹកៗ~ DaddyអូននឹកDaddyណាស់..អ្ហឹកៗ..Daddyនឹកអូនអត់?> អាល្អិតលែងចេញពីការអោបងើយមុខសម្លឹងមើលមនុស្សចាស់ទាំងយំអណ្ដឺតអណ្ដក់ លើកដៃត្រដាងឡើងបំណងឲនាយអោប។
<ឯ-ឯងហៅយើងថាមិច?> ជុងហ្គុកហាក់មាអារម្មណ៍ចម្លែកសម្លឹងមើលមុខក្មេងម្នាក់នេះមិនដាក់ តែនាយក៏សុខចិត្តបន្ទន់ជង្គង់ចុះដើម្បីឲស្មើរGukkie!
<Daddy~..អ្ហឹកៗ..Daddyអត់ស្គាល់អូនទេ?..ហុឺៗ..អូនចង់អោបDaddyបានអត់?> មូលហេតុដែលគេស្គាល់ជុងហ្គុកថាជាប៉ាព្រោះ មានម្ដងដែលគេយំរំអុកថេយ៍ខ្លាំងថាចង់ជួបប៉ា រាងតូចដោយអស់ជម្រើសក៏បានត្រឹមតែឲមើលរូបថត ដោយកុហកថានាយជាប់ការងាររវល់នៅស្រុកក្រៅ។
<ហឹម!~> នាយមិនដឹងដូចគ្នាចំពោះចិត្តខ្លួនឯង តែអ្វីដែលដឹងគឺព្រមឲក្មេងម្នាក់នេះដែលខ្លួនមិនស្គាល់អោប។
<ហុឺៗ~ Daddyមកពីទេស(ប្រទេស)គេវិញមិចក៏អត់មករកGukkieមួយmommyចឹង?
Daddyឈប់ស្លាញ់អូនមួយmommyហើយមែន?..ហ្ហឹកៗ~> អាល្អិតលែងចេញពីការអោបរៀបរាប់អ្វីដែលថេយ៍បានកុហក គេយំរហូតមិនដាច់..សាកគិតមើលទៅគ្នាតាំងពីកើតមកមិនដែលបានជួបមុខឪពុកសោះ ទើបតែពេលនេះមិននឹកយ៉ាងមិច?
ជុងហ្គុកស្ដាប់ក្មេងនេះយូរគឺរឹតតែមិនយល់! មិនដឹងគេចង់និយាយពីអី តែក៏សុខចិត្តលើកដៃទៅវាសទឹកភ្មែកចេញ។
<ហ្ហឹក! កូនខ្ញុំ?> រាងតូចកំពុងតែឆ្លេឆ្លាដូចមាន់រកពងនាពេលដែលបាត់Gukkie គេភ័យឡើងស្លេកមុខចង់យំទៅហើយ។
<ថេយ៍តាំងអារម្មណ៍សិនទៅ ទៅកន្លែងឲគេប្រកាសរកក៏បានដែរ>
<ហ្ហឹក! ខ្ញុំមិនគួរ*..Gukkie?~>
វឹប~~
<Gukkie! ហ្ហឹកៗ~មិចកូនមកចោលmommyហា៌?> ថេយ៍ដែលរត់ផងដើរផង ស្រាប់តែប្រទាក់ភ្នែកនឹងអាល្អិតដែលឈរនិយាយជាមួយបុរសម្នាក់ គេរហ័សចូលទៅអោបកូនយ៉ាងលឿន(ជុងហ្គុកបែរខ្នង)
សម្លេងនេះ? សម្លេងនេះគេចាំច្បាស់ណាស់ ហើយនឹងក្លិនខ្លួនមួយនេះគឺ..
<ថេយ៍?~> ត្រូវហើយគឺប្រពន្ធនាយ! គេកំពុងតែនៅក្បែរខ្លួនរបស់នាយ នៅកៀកខ្លាំងណាស់ គេអាចមើលឃើញមុខបានយ៉ាងច្បាស់ នាយរហ័សពោលសព្វនាមយ៉ាងលឿន សឹងមិនជឿនឹងភ្នែក។ ចំណែកឯរាងតូចក៏ស្រាប់តែចាប់ភ្លឹកមកវិញ..
<mommy~ Daddyមករកយើងវិញហើយ~> Gukkie, សម្ដីនេះហាក់ដូចជាឲរាងក្រាស់យល់បានភ្លាមៗ ក្មេងម្នាក់នេះហៅថេយ៍ថាmommy? អញ្ចឹងកូននេះ?
<សឺត~តោះទៅវិញ~> គេមិនអាចប្រឈមមុខនឹងនាយឡើយ ក៏រហ័សពោរGukkieឡើង មុននឹងរកចាកចេញទៅតែ..
<ថេយ៍~> ជុងហ្គុករហ័សចាប់.កដៃបញ្ឈប់ គេនឹកប្រពន្ធគេណាស់ បានឃើញហើយហេតុអ្វីក៏មិនមើលមុខគ្នាបែបនេះ!
<លែងដៃខ្ញុំ~>
<ថេយ៍~កូ-កូនរបស់បងមែនទេ?> នាយភាំងផងអរផងស្ទើរតែនិយាយលែងចេញ សួរទៅកាន់ថេយ៍ឡើងរដាក់រដុប។
<ខ្ញុំប្រាប់ថាឲលោកលែងដៃខ្ញុំ>
<អូនប្រាប់បងសិនមក>
<ឆាប់លែងដៃថេយ៍ទៅ> វ៉ូយ៉ុនដោយឃើញតានតឹងខ្លាំងពេកក៏ចូលខ្លួនមកស្រាយ ប៉ុន្តែជុងហ្គុកនាយមិនខ្វល់ដែរ។
<mommyអូនចង់នៅមួយDaddy~>
<អឺស~ តោះវ៉ូយ៉ុន~> ឃើញកូនគេដូចជាមិនស្រួលក៏រហ័សក្រលាស់ដៃនាយចេញ។
<ហ្ហឹកៗ~ Daddy~..អ្ហឹកៗDaddyមកមួយអូនមក~> Gukkieដែលនៅលើដៃថេយ៍ងាកមើលក្រោយបក់ដៃហៅរាងក្រាស់ទាំងទឹកភ្នែក មើលទៅគួរឲក្ដុកក្កួលចិត្តប៉ុណ្ណា?
<Gukkie~ជាកូនរបស់ខ្ញុំ?> ច្បាស់ហើយក្មេងម្នាក់នេះជាកូនរបស់នាយ, គេជ្រើសមិនតាមព្រោះដឹងថាគ្មានបានផល ដូច្នេះហើយច្បាស់ជា..
<ចាំខ្ញុំឲកូនចៅតាមចៅហ្វាយ>
TO BE CONTINUED
BY: Ju jinny 🧸