32 01
အပိုင်း (၃၂)
ကျန်းကျိရင်၏ ကိရိယာများအားလုံးသည် Item Store မှ ရထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဤအချိန်တွင် ဂိမ်းထဲမှကဲ့သို့ပင် အားလုံ သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် ရှိသေးသော်လည်း ကြောင်အသွင်ပြောင်းသွားသည်နှင့် မမြင်ရအောင် ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ သို့သော် သူဝတ်ဆင်ထားသော အဝတ်အစားများမှာ အခြေစိုက်စခန်းမှ ဖြစ်ပြီး အသွင်ပြောင်းခန်းထဲတွင် ကျန်ခဲ့ကာ စခန်းမှ ပေးထားသော ဆက်သွယ်ရေးစက်နှင့် သေနတ်တို့သည်လည်း ထိုအထဲတွင် ကျန်ခဲ့သည်။
ကျန်းကျိရင် သူ့ကို ရှာမတွေ့၍ အဖွဲ့သားများ စိုးရိမ်နေမည်ကို တွေးမိသွားသည်။ ပထမဆုံးသူသည် အထိတ်ထိတ်အလန့်လန့်ဖြင့် သူ၏ ကြောင်လက်သည်းလေးများကို သုံးကာ မက်ဆေ့ချ်တစ်စောင်ရိုက်၍ လောင်ကျူနှင့် အားမုတို့ထံသို့ ဆက်သွယ်ရေးစက်မှ တစ်ဆင့်ပို့လိုက်သည်။
မက်ဆေ့ထဲတွင် ရေးထားသည်မှာ
"ကျွန်တော် အဆင်ပြေတယ် လွတ်လည်းလွတ်လာတယ် အခုတော့ ကျွန်တော် တစ်နေရာမှာ နေရဦးမယ် ယိုးခွင်ကို သတိထားပါ"
သူလွတ်လာသည့်သတင်းမှသာ အဖွဲ့သားများ စိတ်အေးမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူသည် လွတ်လာလည်း ဤအခြေအနေဖြင့် ပြန်မသွားနိုင်သေးပေ။
မက်ဆေ့ချ်ပို့ပြီးနောက် ဇွန်ဘီဘော့စ်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ယင်ရှောက်ရှန်းကဲ့သို ကလေးဆန်ဆန်အပြုအမူလေး လုပ်လိုက်လေသည်။ တရွတ်ဆွဲ၍ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ခုန်ချလိုက်ပြီးမှ သေအောင်လန့်သွားသည်။
ကြောင်တစ်ကောင်အနေဖြင့် ဤအခန်းမှ ဓာတ်ခွဲခန်းပေါက်ထိ သွားရမည့် လမ်းမှာ တကမ္ဘာလောက်ဝေးသည်ဟု ခံစားလိုက်မိသည်။ ကျန်းကျိရင်မှာ ဒူးများချောင်လာပြီး နှစ်ခါလောက် ဒူးထောက်ကျသွားခဲ့သေးသည်။
ကံကောင်းစွာဖြင့် ဤနေရာတွင် မည်သူမျှ မရှိသောကြောင့် သူ့ပုံရိပ်လေး ထိခိုက်မည်ကို စိတ်မပူရပေ။ သူသည် ထမရပ်ခင် ရှေ့သို့ နည်းနည်းရောက်ရောက် လှိမ့်သွားလိုက်သေးသည်။ ဆက်၍ လျှောက်သွားချိန်တွင် ဝမ်းနည်းလွန်း၍ စိတ်မထိန်းနိုင်စွာ "အောင်းဝ်" ဟု အော်မိသည်မှာ အခါခါပင်။
မလိုအပ်သော ပြဿနာများကို မဖိတ်ခေါ်မိစေရန် ကျန်းကျိရင်သည် ချက်ချင်းပြန်မပြောင်းမိဖို့ သူ့ကိုယ်သူ ဆုံးမနေရသည်။ ထို့ကြောင့် ထွက်ပေါက်ကို မြင်သည်နှင့် အပျော်လွန်ပြီး ထခုန်မိလေတော့သည်။
ကျန်းကျိရင် သူ၏ ခြေပုတိုလေးများဖြင့် ထွက်ပေါက်ဆီသို့ အတင်းမြန်မြန်ပြေးသွားသော်လည်း သူ၏ ခြေလှမ်းများက သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထက် ရှည်လျားနေသည်ကို စိတ်မကောင်းစွာ သိလိုက်ရသည်။ အာရုံဦးက သူ့ရှေ့မှာပင်။ ထို့အပြင် ကျန်းကျိရင်သည် မည်သည့်အကြောင်းနှင့်မှ ဇွန်ဘီဘော့စ် သူ့နောက်လိုက်မလာနိုင်တော့ကြောင်း တွေးလိုက်ပြီး ဆက်၍ တွန့်ဆုတ်မနေတော့ဘဲ Item Store ကို ပထမဆုံး အနေနှင့် ဖွင့်လိုက်သည်။ သို့သော်
"Found"
ကျန်းကျိရင် "........."
သူဤနေရာတွင် လဝက်လောက်နေခဲ့သည်။ သို့သော် အမှန်မှာ တကယ့်အစစ်အမှန်ကမ္ဘာတွင် တစ်ညသာ ကုန်သွားသေးသည်။ ဤ item store ကို သုံးရက်အတွင်း ပြင်ဆင်၍ ပြီးမည် မပြီးမည် မည်သူက သိပါမည်နည်း။
'ငါ အခု သုံးရက်လုံး ကြောင်ဖြစ်နေတော့မှာလား'
'ကမ္ဘာပျက်ကပ်မှာ လူသားချင်းစာနာစိတ်တောင် မရှိကြတော့တာ ဘယ်သူက တစ်ချိန်လုံး ပိုးမွေးသလို မွေးနေရမဲ့ ကြောင်ကို အသက်ရှင်အောင် မွေးမှာတုန်း'
ကျန်းကျိရင် စိတ်ဆိုးစွာဖြင့် နောက်လှည့်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ကလည်း ဆက်တိုက် စကားတွေ ပြောနေသည်။
"အောင်းဝ်"
ထို့နောက်တွင် သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ အရိပ်တစ်ခု ကျလာသည်။ ကျန်းကျိရင် လန့်သွားသည်။ သူ၏ ခေါင်းသေးသေးလေးကို သံသယရှိသည့် ငမိုက်သားလေးပုံပေါက်စွာ မော့ကြည့်လိုက်သော်လည်း အနက်ရောင်ရှူးဖိနပ်များနှင့် ဘောင်းဘီရှည်နက်နက်များကိုသာ မြင်နိုင်သည်က ခက်သည်။
'.... ရှည်လိုက်တာ'
ထိုလူသည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့ထံသို့ လက်ကို ဆန့်လိုက်သည်။
"အသေးလေး ဒီမှာ ဘာလို့ တစ်ယောက်ထဲ နေနေတာလဲ"
32 02
အသံသည် အလွန်ကို နားထောင်၍ ကောင်းသော်လည်း မည်သည့် ခံစားချက်မှ မပါပေ။ သူသည် ကြောင်ကလေးကို သူ၏ လက်ဖဝါးများနှင့် ပွေ့ယူလိုက်ပြီး သူ့ရှေ့သို့ လှည့်ပေးလိုက်ကာ ကြောင်ကလေး၏ မျက်လုံး ဝိုင်းဝိုင်း နက်နက်များနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံအောင် လိုက်ကြည့်သည်။
ကျန်းကျိရင် ရုတ်တရက် အမြင့်ကြီးရောက်အောင် အမြှောက်ခံလိုက်ရပြီး မိုးပေါ်သို့ ပျံလိုက်ရသလို ခံစားရသည်။ ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် "အောင်းဝ်" ဟု အော်လိုက်မိတော့သည်။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူ၏ ခြေလက်သေးသေးလေး လေးဖက်ဖြင့် ထိုလူ၏ လက်ကို ဖိချလိုက်ပြီး ခေါင်းဝပ်၍ ထိုလူ၏ လက်ဖဝါးထက်တွင် ကြုံ့ကြုံ့လေး ဝပ်နေတော့သည်။
'ရှက်စရာကောင်းလိုက်တာဟေး'
အရာအားလုံး တည်ငြိမ်သွားချိန်တွင် ကျန်းကျိရင် ရှက်ရှက်ဖြင့် တိတ်တိတ်လေး ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ထို့အပြင် ထိုသူ မည်သူဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်တွင် ထိုသူနှင့် ဘယ်သောအခါမှ မတွေ့တော့ဟု ကျိတ်၍ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ထို့နောက်တွ် လိပ်ပြာလွင့်လုမတတ် ထိတ်လန့်သွားတော့သည်။
မျက်နှာသည် အစက်အပြောက်ကင်းစင်ကာ အလွန်လှပပြီး လုံးဝကို အတုအယောင် ဖန်တီးထားသော မျက်နှာမျိုးကဲ့သို့ပင်။ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်နှင့် အတုကြီးမှန်း သိသာသည်ဟု ပြောရမည့် မျက်နှာမျိုးဖြစ်သည်။
ဤမျက်နှာသည် သူအလွန်ကိုမှ သိပါသော အကြိမ်ထောင်ပေါင်းများစွာ မြင်ဖူးခဲ့ပါသော မျက်နှာဖြစ်သည်။
'ဝိုင်'
'ဒီတော့ ငါ ခုနလေးက ပြောခဲ့တဲ့ စကားတွေ ပြန်ယူလို့ရသေးတယ်မလား'
'မဟုတ်ဘူး ပြန်ယူလိုက်ပြီ'
ဤသည်မှာ လက်ရှိတွင် ကျန်းကျိရင် တွေးနိုင်သော တစ်ခုတည်းသော အတွေးပါလေ။
-------------------------
တာ့တောက်နှင့် တစ်ခြားသူများသည် ကပ္ပတိန်၏ အမိန့်ကို နာခံစွာဖြင့် လုံးဝ လှည့်မကြည့်ဘဲ ပြေးထွက်လာကြသည်။ သို့သော် နောက်တွင် သူတို့စောင့်စားနေသော ကပ္ပတိန်အစား အဖွဲ့နှစ်ကိုသာ တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ရှောင်ကျင်းကတော့ ယိုးခွင် တစ်ခုခု လုပ်လိုက်သည်ဟုသာ တစ်ထစ်ချ သတ်မှတ်လိုက်ပြီး ရန်ဖြစ်လုနီးနီးပင်။
အဖွဲ့နှစ်ကတော့ သူတို့ကို လစ်လျူရှုထားသည်။ ယိုးခွင်၏ အမြင်တွင် ဤအဖွဲ့ထဲ ကျန်းကျိရင်တစ်ယောက်သာ အထူးစွမ်းရည်ရှိပြီး အဆင့်လေး အဆင့်ရှိသူဖြစ်သည်။ တစ်ခြားသူများအားလုံးမှာ သာမန်ပျမ်းမျှ အရည်အချင်းများသာ ဖြစ်သ်ည။ ကျန်းကျိရင် မရှိသ၍ ကျန်သူများအားလံဒးူ ကြောက်ပြီး မကြာခင်တွင် ငြိမ်သက်သွားမည်ဟု ထင်ထားသည်။ အဖွဲ့လည်း ပျက်သွားမည်ဟု တွေးလိုက်မိချိန်တွင် အလွန်ကို ကျေနပ်သွားမိတော့သည်။
ယခုအချိန်တွင် သူတို့နှင့် ရန်လာဖြစ်ခြင်းက ကိုယ့်ဒုက္ခကိုယ်ရှာသည့် လုပ်ရပ်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ယိုးခွင်မှာ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ အလွန်တရာကို အထင်အမြင်သေးစွာဖြင့် ပြောလိုက်မိသည်။
"မင်းတို့ကပ္ပတိန် ဘယ်မှာရှိလဲ ငါက ဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ"
လောင်ကျူနှင့် အားခုန်းတို့ နှစ်ယောက်သည် စိတ်ခံစားမှုပြင်းထန်နေပြီး ဒေါသကြီးနေသော ရှောင်ကျင်းကို တားလိုက်ကြသည်။ ယခုအချိန်တွင် အရေးအကြီးဆုံးအရာမှာ ကပ္ပတိန်ကျန်းကို ရှာရန်ဖြစ်သည်။
သို့သော် သူတို့သည် ယိုးခွင်တွင် ပြဿနတာရှိသည်ဟု ထင်မိကြသည်။ အနည်းဆုံးတော့ တစ်ချို့က သိနေကြပြီးဖြစ်သည်။ လိကျွင်းနှင့် တာ့တောက်တို့က နောက်တစ်ကြိမ် အောက်ဆင်း၍ ရှာရန် လုပ်နေချိန်တွင် အားမုနှင့် လောင်ကျူတို့က ယိုးခွင်တို့အဖွဲ့ကို ထွက်မသွားနိုင်စေရန် လမ်းပိတ်ထားသည်။
နှစ်ဖွဲ့လုံး မတိုးသာမဆုတ်သာ ဖြစ်နေကြချိန်တွင် လောင်ကျူသည် သူ၏ ဆက်သွယ်ရေးစက်က မီးနှစ်ကြိမ်လောက် လင်းလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
'ဒါ ကပ္ပတိန်ဆီကပဲ'
"ကျွန်တော် အဆင်ပြေတယ် လွတ်လည်းလွတ်လာတယ် အခုတော့ ကျွန်တော် တစ်နေရာမှာ နေရဦးမယ် ယိုးခွင်ကို သတိထားပါ"
ယိုးခွင်၏ နာမည်သည် စာလုံးပေါင်းမှားနေခဲ့သည်။
'ထူးဆန်းလိုက်တာ ကပ္ပတိန်က ဘယ်တုန်းကမှ စာလုံးပေါင်းမမှားတတ်ပါဘူး'
32 03
အားမုသည်လည်း တစ်ချိန်တည်းကြည့်မိခဲ့ပြီး. သူတို့နှစ်ယောက် အကြည့်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြသည်။ သူတို့အချင်းချင်း နှစ်ယောက်စလုံး မက်ဆေ့ချ်ရခဲ့ကြောင်း နားလည်ကြသည်။
ကျန်းကျိရင်နှင့်ပတ်သတ်၍ များစွာသော ဒဏ္ဍာရီဆန်ဆန် ဖြစ်ရပ်များ ရှိခဲ့ဖူးသည်။ ဥပမာပေးရလျှင် သူတို့ပထမဆုံး အတူလုပ်သော မစ်ရှင်တွင် ကျန်းကျိရင်သည် အလွန်အားနည်းလှသော ကြက်ပေါက်ကလေးများကဲ့သို့ သူတို့ကို ဦးဆောင်၍ စိတ်စွမ်းအားဇွန်ဘီကို သတ်ခဲ့သည်။ နောက်တစ်ခုသည် သေသွားပြီး အသက်ပြန်ရှင်လာကာ သူတို့အားလုံးကို ဘေးကင်းစေခဲ့သည်။ ................
ယနေ့အချိန်များတွင် အဖွဲ့သားများအားလုံးသည် ကျန်းကျိရင်ကို လုံးဝ ဥသုံ မျက်စိမှိတ် ယုံကြည်ကြသူများ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူတို့၏ မသိစိတ်ထဲတွင် သူတို့ကပ္ပတိန်က အဆင်ပြေကို ပြေလိမ့်မည်။ သူတို့၏ ကပ္ပတိန်တွင် အမြဲတမ်း လွတ်လမ်းတစ်ခု ရှိမည်သေချာသည်။ သူတို့၏ ကပ္ပတိန် သေဆုံးသွားလျှင်ပင် သေချာပေါက် အသက်ပြန်ရှင်လာပြီး သူတို့ဆီ ပြန်လာလိမ့်မည်။
ထိုလူနှစ်ယောက် လမ်းပိတ်ထားသည်ကို ဖယ်ပေးလိုက်သည်နှင့် အဖွဲ့နှစ်က ချက်ချင်း ထွက်သွားတော့သည်။ လောင်ကျူကတော့ သူတို့ကို တစ်စက်မှ ဂရုမစိုက်နေတော့ဘဲ တာ့တောက်ကို ခေါ်၍ ကျန်းကျိရင်ပို့လိုက်သော မက်ဆေ့ချ် အဓိပ္ပာယ်ကို ဖော်ကြည့်သည်။
အတန်ကြာအောင် ညှိနှိုင်းကြပြီးနောက် အားလုံး ကပ္ပတိန်မှာခဲ့သည့်အတိုင်း ဘာမှမဖြစ်သလို နေနေဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။ သူတို့သည် ကပ္ပတိန် မည်သည့်နေရာတွင် ရှိနေမည်ကို စိုးရိမ်နေကြရင်း စခန်းဆီသို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။
ထို့နောက် သူတို့ထွက်သွားပြီးနောက် လူတစ်ယောက် ပေါ်လာပြီး မြေအောက်ဓာတ်ခွဲခန်းထဲသို့ ဝင်သွားခဲ့သည်ကို မသလိုက်ကြတော့ပေ။ ထိုလူသည် မြေအောက်ထပ်သို့ တိတ်ဆိတ်အေးဆေးစွာ လျှောက်ဝင်သွားသည်။ ငါးမိနစ်ကြာကြီးနောက် ကြောင်တစ်ကောင်သယ်ပြီး ပြန်ထွက်လာသည်။
----------------------------
ယင်ညန်သည် ကျန်းကျိရင်ကို သူ၏ နှလုံးသားနှင့် အနီးဆုံးနေရာဖြစ်သော လေကာအင်္ကျီဘယ်ဘက်ရင်ဖက်ရှိ အိတ်ကပ်ထဲကို ထည့်ထားသည်။ သူ၏ လက်တစ်ဖက်က အိတ်ကပ်ကို စိတ်ချရချင်သည့်အလား အပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ထားသေးသည်။
ကျန်းကျိရင်ကတော့ သူအသက်ရှူလိုက်တိုင်း ယင်ညန်၏ ကိုယ်သင်းနံ့တို့ကသာ နှာခေါင်းထဲ ပြည့်နေကြောင်း ခံစားမိလေတော့သည်။ ထို့နောက် ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် နာနာခံခံလေး ယင်ညန်၏ အိတ်ကပ်ထဲ ငြိမ်သက်နေတော့သည်။
ကမ္ဘာကြီးကို မျက်နှာပြရန် အဆင်သင့်မဖြစ်သေးသလို ခံစားရသည်။
ယင်ညန်သည် အာကာသစွမ်းရည်ကို အသုံးပြု၍ ကျန်းကျိရင်အား သူ၏ စခန်းသို့ ခေါ်သွားသည်။ ထို့နောက် ကြောင်ကလေးကို အိတ်ထဲမှ ထုတ်၍ သူ့ခုတင်ပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်သည်။ သူသည် ကြောင်ကလေးကို ညင်သာစွာ ပုတ်ပေးလိုက်ပြီး
"လိမ္မာနော် ဒီမှာခနနေဲ့ ကိုယ် မင်းစားဖို့ တစ်ခုခု သွားယူလိုက်ဦးမယ်"
ကျန်းကျိရင် ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် အခန်းကို လိုက်ကြည့်ပြီး စပ်စုသည်။ ဤအျိန်တွင် ကပ္ပတိန်ကျန်း၏ စိတ်ထဲတွင် ချန်ထားခဲ့ရသော သူ၏ အဖွဲ့သားများနှင့် ယင်ရှောက်ရှန်းတို့ကို တွေးကို မတွေးမိတော့သည်။
ဤသို့ဖြင့် ဝိုင် ခေါ်ရာသို့ လိုက်ခဲ့ခြင်းသည် ချစ်ရသူ၏ စခန်းသို့ လိုက်၍ အနားတွင် နေရမည့် အခွင့်အရေးသည် ဤတစ်ကြိမ်သာ ရနိုင်မည့် အခွင့်အရေးဖြစ်သည်။
'ဘယ်သူကများ ဒေါက်တာဝိုင်က "ထုံထိုင်းနေတဲ့ သွေးအေးသတ္တဝါ"တို့ "နှလုံးသားမရှိတဲ့ အေးစက်တဲ့လူ" တို့ဆိုပြီး ပြောခဲ့ကြတာလဲ မသိဘူး။ သူက ကြောင်လေးတစ်ကောင်အပေါ်တောင် ဒီလောက်ကြင်နာတတ်တာ....'
ကျန်းကျိရင် ရလာသည့် အခွင့်အရေးကို အပြည့်အဝ အသုံးချပြီး ဘော့စ်၏ အိပ်ရာပေါ်တွင် လူးလိမ့်တော့သည်။ ခေါင်းအုံးနားသို့ ရောက်သွားသောအခါ ရုတ်တရက် သူ့ဘက်သို့ လှည့်ထားသည့် စားပွဲပေါ်မှ မှန်တစ်ချပ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
သူ ယခု မည်သို့ဖြစ်နေသည်ကို သေချာ ဂရုတစိုက် ကြည့်လိုက်သည်။
ဖြူဖွေးနေသော ဘောလုံးတစ်လုံးကဲ့သို့ ကွေးနေသည့် လှပသည့် ကြောင်ဖြူလေးသည် မှန်ကို မမှိတ်မသုန် နာနာခံခံ ပုံစံလေးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်။ အလုံးစုံ သေချာကြည့်ပြီးနောက် ကျန်းကျိရင်သည် သူက ယင်ရှောက်ရှန်းနှင့် တစ်ပုံစံတည်းဖြစ်သည်ကို သိလိုက်သည်။ သို့သော် သူသည် ယင်ရှောက်ရှန်းထက် နည်းနည်းလေး ပိုကြီးလေသည်။
ယင်ရှောက်ရှန်းမှာ သူ၏ လက်ဖဝါးလောက်သာ ကြီးပြီး သူကတော့ မီနီအိုင်ပတ်ဒ် လောက် ရှိသည်။ သူ၏ မျက်လုံးများကလည်း မူလက မျက်လုံးများကဲ့သို့အနက်ရောင်သာ ဖြစ်သည်။ သူ၏ နဖူးထက်တွင် ကျနေသော
32 04
ဦးစမုတ်လို ဆံပင်လေးသည်လည်း အရောင်မတူပေ။ ရေခဲပြာရောင်နှင့် ဆင်သော်လည်း ယင်ရှောက်ရှန်းနှင့် အတိအကျ မတူပေ။
ကျန်းကျိရင် သူ့ခေါင်းပေါ်ရှိ ဆံပင်အရောင်ကို သေချာမြင်ရရန် ကြိုးစားပြီး အိပ်ရာဘေးသို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးလာသည်။ သို့သော် သူ့မှာ ယခုထိ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်ရသေး။ သူ့ရှေ့ခြေသည်းလေးများဖြင့် အိပ်ရာခင်းကို ဆွဲကုတ်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။
ရလဒ်ကတော့ အလွန်အကျွံ ဆန့်လိုက်ခြင်းကြောင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လှိမ့်ကျသွားခြင်းပါလေ။ ကျန်းကျိရင် ပြုတ်ကျပြီဆိုသည့် အသိတစ်ခုသာ ရှိတော့ပြီး လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် မျက်လုံးကို အုပ်ထားမိသွားသည်။
'ငါလေး အရမ်းသနားစရာကောင်းလိုက်တာ'
'ဒီလို သေးသေးကွေးကွေးဖြစ်နေတာ သနားစရာကောင်းလိုက်တာ'
အိပ်ရာပေါ်မှ ပြုတ်ကျခြင်းသည်ပင်လျှင် သူ့အတွက် ကြီးမားသည့် ဒုက္ခတစ်ခု ဖြစ်လာသည်။
'ငါ့ရဲ့ ရှောက်ရှန်းလေး ဒီလိုဘဝမျိုးနဲ့ ဘယ်လိုများ ရှင်သန်နေတာပါလိမ့်'
'မဟုတ်ဘူး ယင်ရှောက်ရှန်းက တအား ဆော့တာ တစ်မီတာကျော်မြင့်တဲ့ ပြတင်းပေါက်ကနေတောင် ခုန်ချရဲတာ ငါ့လောက် အသုံးမကျ မဖြစ်ဘူး'
အဆုံးတွင် ကျန်းကျိရင် ကုတင်ပေါ်မှ ပြုတ်မကျလိုက်ပေ။
အခန်းထဲသို့ ဝင်ဝင်လာခြင်း ယင်ညန်မှာ ပြုတ်ကျလုလု ကျန်းကျိရင်ကို တွေ့သွားပြီး အသည်းအသန် ပြေးဖမ်းပါတော့သည်။ ညာဖက်လက်ကို ဆန့်လိုက်ပြီး ကြောင်ကလေးကို ဖမ်း၍ ရင်ဘက်နားကပ်ကာ ပွေ့ထားလိုက်၏။ သူ၏ ဘယ်ဖက်လက်ထဲမှာ စားစရာပန်းကန်ကို အောက်ချထားလိုက်ပြီး ကြောင်ကလေးကို ပွတ်သပ်ပေးသည်။
ကျန်းကျိရင်မှာ ထိတ်လန့်သွားပြီး သူ့ကို ဖမ်းလိုက်သည့် လူအား မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းကြီးများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ သူသည် အမေပျောက်နေသော ကလေးလေး မိခင်ကို ပြန်ရှာတွေ့သွားသကဲ့သို့ ကြည့်နေမိမှန်း သူ့ကိုယ်သူ သတိမထားမိသေးပါချေ။ သူ့ပုံရိပ်သူ လုံးဝ ဂရုမစိုက်တော့ပေ။ သူသည် ကြောင်ကလေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ပြုမူတော့ပြီး ယင်ညန်ကို မျက်နှာငယ်လေးနှင့် ကြည့်၍ ဝမ်းနည်းနေကြောင်း ပြောတော့သည်။ သို့သော် သူ့ပါးစပ်က ထွက်သမျှမှာ "အောင်းဝ်" ဟူသော အသံလေးသာ ဖြစ်နေသည်က စိတ်မကောင်းစရာပင်။
ဘာအတွက်နဲ့များ အမြင်ကောင်းအောင် ပုံရိပ်ကို ဂရုစိုက်နေရပါမည်နည်း။
ယခုအချိန်တွင် သူဘယ်သူဆိုတာ မည်သူကမျှ မသိသည်လေ။
ဤသို့သော အထူးကုသမှုပေးနေသည်ကို အခွင့်ကောင်းမဘူလိုက်လျှင် နှမြောစရာဖြစ်သွားနိုင်သည်။
ကျန်းကျိရင် တွေးလိုက်ပြီး ယင်ညန်ကို သေချာလေ့လာရန် ဤအခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံနိုင်ဟု တိတ်တိတ်လေး ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
သူ၏ မှီခိုလိုစိတ်အပြည့်နှင့် အသံကို နားထောင်ပြီး ယင်ညန်သည် ရုတ်တရက် ခေါင်းငုံ့လာပြီး သူ့လည်ပင်းနောက်ဖက်ကို ညင်သာစွာ နမ်းလိုက်လေသည်။
ကျန်းကျိရင် ရုတ်တရက် အေးခဲသွားသည်။ သို့သော် ယင်ညန် တိုးတိုးလေး ပြောသည်ကို ကြားလိုက်ရသည်။
"မီမီ အဆင်ပြေပါတယ် မင်းကို ဆိုးတယ်ဆိုပြီး ကိုယ်က ဆူမှာ မဟုတ်ပါဘူး နော်"
ကျန်းကျိရင် တောင့်ခနဲဖြစ်သွားပြန်သည်။
"......."
'အခု သူ ဘယ်သူ့ကို မီမီလို့ ပြောလိုက်တာလဲ ဘယ်သူ့ကို ဒီလိုခေါ်လိုက်တာလဲ ခုနှစ်နှစ်အောက် ကလေးမလေးတွေဘဲ သူတို့ကြောင်ကို ဒီလိုနာမည်မျိုးပေးတာ ဟုတ်ပြီလား ဘယ်သူက ဘော့စ်ကို ကြောင်တစ်ကောင် ကောက်ရရင် မီမီ လို့ နာမည်ပေးရမယ်လို့ သင်ပေးလိုက်တာလဲ'
သူ့ကြောင်ကလေးကိုဆိုလျှင် သူ မည်မျှ စွမ်းအားကြီးပြီး ပြိုင်ဘက်ကင်းသော နာမည်မျိုးဖြစ်သည့် "ဒေါက်တာဝိုင်နှင့် ကျန်းကျိရင်တို့ရဲ့ သားသားလေး" လို့ နာမည်ပေးခဲ့သည်လေ။
အလွန်ကို အဆင့်မြင့်ပြီး ကြည့်လိုက်သည်နှင့် အင်အားကြီးမှန်း သိသာလှသော ဘော့စ်ကြီးက အဘယ့်ကြောင့် ကြောင်တစ်ကောင်ကို "မီမီ" ဟု နာမည်ပေးရသနည်း။
32 05
ဝမ်းနည်းနေသော မျက်နှာလေးနှင့် ကြောင်ကလေးကို ကြည့်လိုက်ပြီး စိတ်ထဲတွင် မျက်မှောင်ကုတ်သွားသည်။ အကြောင်းအရင်းကို တွေးကြည့်ပြီးနောက် ကျန်းကျိရင်၏ နားရွက်ကလေးကို ထိ၍ နှစ်သိမ့်သလို ပြောလိုက်သည်။
"မီမီက လိမ္မာပါတယ်"
ကျန်းကျိရင် ခုနလေးက ဘာလုပ်ချင်နေခဲ့သည်ကို တွေးကြည့်ဖို့ အချိန်ခနယူလိုက်ရသည်။ တွေးမိသွားပြီးသည်နှင့် ထရပ်၍ စားပွဲပေါ်မှ မှန်ကိုယူပြီး ကျန်းကျိရင် ရှေ့တွင် ထောင်ပေးလိုက်သည်။
"ဒါလိုချင်တာမလား"
ကျန်းကျိရင် ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် အမြှီးလေး တယမ်းယမ်းဖြစ်သွားသည်။ ယင်ညန်ကို တိတ်တိတ်လေး ခိုးကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းက ဆံပင်ကလေးကို စိတ်တိုင်းကျကြည့်တော့သည်။
ခေါင်းပေါ်တွင် ဦးစမုတ်သေးသေးလေး နှစ်ခုရှိသည်။ တစ်ခုမှာ ရေခဲပြာရောင်ဖြစ်ပြီး တစ်ခုမှာ ခဲရောင်ဖြစ်သည်။ ဤနှစ်ခုက သူ၏ စွမ်းရည်ကို ကိုယ်စားပြုပုံရသည်။ သူ့နောက်တွင် ရပ်နေသော ယင်ညန်သည် သူ၏ အမွှေးလေးများကို ညင်သာစွာပွတ်ပေးပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။
"မီမီက ကြည့်လို့အကောင်းဆုံးပဲ"
ကျန်းကျိရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို မထိန်းချုပ်နိုင်လိုက်ဘဲ နူးနူးညံ့ညံ့လေး အသံပေးလိုကု်မိသည်။ လူတစ်ယောက်နှင့် ကြောင်တစ်ကောင်၏ ပုံရိပ်သည် မှန်ထဲတွင် ရောင်ပြန်ဟပ်နေပြီး တစ်နည်းတစ်ဖုံ လိုက်ဖက်ညီနေသလို ခံစားရစေသည်။
ဘော့စ်ယင်က ဒါလေးက သူ၏ ကျိရင် ဆိုသည်ကိုသိနေပါသလား။
Telegram မှာ အပြီးအထိ တင်ပြီးပါပြီနော်။
Zawgyi
32 01
အပိုင္း (၃၂)
က်န္းက်ိရင္၏ ကိရိယာမ်ားအားလုံးသည္ Item Store မွ ရထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ ဂိမ္းထဲမွကဲ့သို႔ပင္ အားလုံ သူ႔ကိုယ္ေပၚတြင္ ရွိေသးေသာ္လည္း ေၾကာင္အသြင္ေျပာင္းသြားသည္ႏွင့္ မျမင္ရေအာင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ သူဝတ္ဆင္ထားေသာ အဝတ္အစားမ်ားမွာ အေျခစိုက္စခန္းမွ ျဖစ္ၿပီး အသြင္ေျပာင္းခန္းထဲတြင္ က်န္ခဲ့ကာ စခန္းမွ ေပးထားေသာ ဆက္သြယ္ေရးစက္ႏွင့္ ေသနတ္တို႔သည္လည္း ထိုအထဲတြင္ က်န္ခဲ့သည္။
က်န္းက်ိရင္ သူ႔ကို ရွာမေတြ႕၍ အဖြဲ႕သားမ်ား စိုးရိမ္ေနမည္ကို ေတြးမိသြားသည္။ ပထမဆုံးသူသည္ အထိတ္ထိတ္အလန႔္လန႔္ျဖင့္ သူ၏ ေၾကာင္လက္သည္းေလးမ်ားကို သုံးကာ မက္ေဆ့ခ်္တစ္ေစာင္႐ိုက္၍ ေလာင္က်ဴႏွင့္ အားမုတို႔ထံသို႔ ဆက္သြယ္ေရးစက္မွ တစ္ဆင့္ပို႔လိုက္သည္။
မက္ေဆ့ထဲတြင္ ေရးထားသည္မွာ
"ကြၽန္ေတာ္ အဆင္ေျပတယ္ လြတ္လည္းလြတ္လာတယ္ အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေနရာမွာ ေနရဦးမယ္ ယိုးခြင္ကို သတိထားပါ"
သူလြတ္လာသည့္သတင္းမွသာ အဖြဲ႕သားမ်ား စိတ္ေအးမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ လြတ္လာလည္း ဤအေျခအေနျဖင့္ ျပန္မသြားႏိုင္ေသးေပ။
မက္ေဆ့ခ်္ပို႔ၿပီးေနာက္ ဇြန္ဘီေဘာ့စ္ကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး ယင္ေရွာက္ရွန္းကဲ့သို ကေလးဆန္ဆန္အျပဳအမူေလး လုပ္လိုက္ေလသည္။ တ႐ြတ္ဆြဲ၍ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ခုန္ခ်လိုက္ၿပီးမွ ေသေအာင္လန႔္သြားသည္။
ေၾကာင္တစ္ေကာင္အေနျဖင့္ ဤအခန္းမွ ဓာတ္ခြဲခန္းေပါက္ထိ သြားရမည့္ လမ္းမွာ တကမာၻေလာက္ေဝးသည္ဟု ခံစားလိုက္မိသည္။ က်န္းက်ိရင္မွာ ဒူးမ်ားေခ်ာင္လာၿပီး ႏွစ္ခါေလာက္ ဒူးေထာက္က်သြားခဲ့ေသးသည္။
ကံေကာင္းစြာျဖင့္ ဤေနရာတြင္ မည္သူမွ် မရွိေသာေၾကာင့္ သူ႔ပုံရိပ္ေလး ထိခိုက္မည္ကို စိတ္မပူရေပ။ သူသည္ ထမရပ္ခင္ ေရွ႕သို႔ နည္းနည္းေရာက္ေရာက္ လွိမ့္သြားလိုက္ေသးသည္။ ဆက္၍ ေလွ်ာက္သြားခ်ိန္တြင္ ဝမ္းနည္းလြန္း၍ စိတ္မထိန္းႏိုင္စြာ "ေအာင္းဝ္" ဟု ေအာ္မိသည္မွာ အခါခါပင္။
မလိုအပ္ေသာ ျပႆနာမ်ားကို မဖိတ္ေခၚမိေစရန္ က်န္းက်ိရင္သည္ ခ်က္ခ်င္းျပန္မေျပာင္းမိဖို႔ သူ႔ကိုယ္သူ ဆုံးမေနရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထြက္ေပါက္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ထခုန္မိေလေတာ့သည္။
က်န္းက်ိရင္ သူ၏ ေျခပုတိုေလးမ်ားျဖင့္ ထြက္ေပါက္ဆီသို႔ အတင္းျမန္ျမန္ေျပးသြားေသာ္လည္း သူ၏ ေျခလွမ္းမ်ားက သူ႔ခႏၶာကိုယ္ထက္ ရွည္လ်ားေနသည္ကို စိတ္မေကာင္းစြာ သိလိုက္ရသည္။ အာ႐ုံဦးက သူ႔ေရွ႕မွာပင္။ ထို႔အျပင္ က်န္းက်ိရင္သည္ မည္သည့္အေၾကာင္းႏွင့္မွ ဇြန္ဘီေဘာ့စ္ သူ႔ေနာက္လိုက္မလာႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း ေတြးလိုက္ၿပီး ဆက္၍ တြန႔္ဆုတ္မေနေတာ့ဘဲ Item Store ကို ပထမဆုံး အေနႏွင့္ ဖြင့္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္
"Found"
က်န္းက်ိရင္ "........."
သူဤေနရာတြင္ လဝက္ေလာက္ေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အမွန္မွာ တကယ့္အစစ္အမွန္ကမာၻတြင္ တစ္ညသာ ကုန္သြားေသးသည္။ ဤ item store ကို သုံးရက္အတြင္း ျပင္ဆင္၍ ၿပီးမည္ မၿပီးမည္ မည္သူက သိပါမည္နည္း။
'ငါ အခု သုံးရက္လုံး ေၾကာင္ျဖစ္ေနေတာ့မွာလား'
'ကမာၻပ်က္ကပ္မွာ လူသားခ်င္းစာနာစိတ္ေတာင္ မရွိၾကေတာ့တာ ဘယ္သူက တစ္ခ်ိန္လုံး ပိုးေမြးသလို ေမြးေနရမဲ့ ေၾကာင္ကို အသက္ရွင္ေအာင္ ေမြးမွာတုန္း'
က်န္းက်ိရင္ စိတ္ဆိုးစြာျဖင့္ ေနာက္လွည့္လိုက္ၿပီး ပါးစပ္ကလည္း ဆက္တိုက္ စကားေတြ ေျပာေနသည္။
"ေအာင္းဝ္"
ထို႔ေနာက္တြင္ သူ႔ကိုယ္ေပၚသို႔ အရိပ္တစ္ခု က်လာသည္။ က်န္းက်ိရင္ လန႔္သြားသည္။ သူ၏ ေခါင္းေသးေသးေလးကို သံသယရွိသည့္ ငမိုက္သားေလးပုံေပါက္စြာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း အနက္ေရာင္ရႉးဖိနပ္မ်ားႏွင့္ ေဘာင္းဘီရွည္နက္နက္မ်ားကိုသာ ျမင္ႏိုင္သည္က ခက္သည္။
'.... ရွည္လိုက္တာ'
ထိုလူသည္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ထံသို႔ လက္ကို ဆန႔္လိုက္သည္။
"အေသးေလး ဒီမွာ ဘာလို႔ တစ္ေယာက္ထဲ ေနေနတာလဲ"
32 02
အသံသည္ အလြန္ကို နားေထာင္၍ ေကာင္းေသာ္လည္း မည္သည့္ ခံစားခ်က္မွ မပါေပ။ သူသည္ ေၾကာင္ကေလးကို သူ၏ လက္ဖဝါးမ်ားႏွင့္ ေပြ႕ယူလိုက္ၿပီး သူ႔ေရွ႕သို႔ လွည့္ေပးလိုက္ကာ ေၾကာင္ကေလး၏ မ်က္လုံး ဝိုင္းဝိုင္း နက္နက္မ်ားႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံေအာင္ လိုက္ၾကည့္သည္။
က်န္းက်ိရင္ ႐ုတ္တရက္ အျမင့္ႀကီးေရာက္ေအာင္ အေျမႇာက္ခံလိုက္ရၿပီး မိုးေပၚသို႔ ပ်ံလိုက္ရသလို ခံစားရသည္။ ကူကယ္ရာမဲ့စြာျဖင့္ "ေအာင္းဝ္" ဟု ေအာ္လိုက္မိေတာ့သည္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ သူ၏ ေျခလက္ေသးေသးေလး ေလးဖက္ျဖင့္ ထိုလူ၏ လက္ကို ဖိခ်လိုက္ၿပီး ေခါင္းဝပ္၍ ထိုလူ၏ လက္ဖဝါးထက္တြင္ ႀကဳံ႕ႀကဳံ႕ေလး ဝပ္ေနေတာ့သည္။
'ရွက္စရာေကာင္းလိုက္တာေဟး'
အရာအားလုံး တည္ၿငိမ္သြားခ်ိန္တြင္ က်န္းက်ိရင္ ရွက္ရွက္ျဖင့္ တိတ္တိတ္ေလး ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ ထို႔အျပင္ ထိုသူ မည္သူျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္တြင္ ထိုသူႏွင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ မေတြ႕ေတာ့ဟု က်ိတ္၍ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္တြ္ လိပ္ျပာလြင့္လုမတတ္ ထိတ္လန႔္သြားေတာ့သည္။
မ်က္ႏွာသည္ အစက္အေျပာက္ကင္းစင္ကာ အလြန္လွပၿပီး လုံးဝကို အတုအေယာင္ ဖန္တီးထားေသာ မ်က္ႏွာမ်ိဳးကဲ့သို႔ပင္။ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္ အတုႀကီးမွန္း သိသာသည္ဟု ေျပာရမည့္ မ်က္ႏွာမ်ိဳးျဖစ္သည္။
ဤမ်က္ႏွာသည္ သူအလြန္ကိုမွ သိပါေသာ အႀကိမ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ျမင္ဖူးခဲ့ပါေသာ မ်က္ႏွာျဖစ္သည္။
'ဝိုင္'
'ဒီေတာ့ ငါ ခုနေလးက ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြ ျပန္ယူလို႔ရေသးတယ္မလား'
'မဟုတ္ဘူး ျပန္ယူလိုက္ၿပီ'
ဤသည္မွာ လက္ရွိတြင္ က်န္းက်ိရင္ ေတြးႏိုင္ေသာ တစ္ခုတည္းေသာ အေတြးပါေလ။
-------------------------
တာ့ေတာက္ႏွင့္ တစ္ျခားသူမ်ားသည္ ကပၸတိန္၏ အမိန႔္ကို နာခံစြာျဖင့္ လုံးဝ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ေျပးထြက္လာၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္တြင္ သူတို႔ေစာင့္စားေနေသာ ကပၸတိန္အစား အဖြဲ႕ႏွစ္ကိုသာ ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ေရွာင္က်င္းကေတာ့ ယိုးခြင္ တစ္ခုခု လုပ္လိုက္သည္ဟုသာ တစ္ထစ္ခ် သတ္မွတ္လိုက္ၿပီး ရန္ျဖစ္လုနီးနီးပင္။
အဖြဲ႕ႏွစ္ကေတာ့ သူတို႔ကို လစ္လ်ဴရႈထားသည္။ ယိုးခြင္၏ အျမင္တြင္ ဤအဖြဲ႕ထဲ က်န္းက်ိရင္တစ္ေယာက္သာ အထူးစြမ္းရည္ရွိၿပီး အဆင့္ေလး အဆင့္ရွိသူျဖစ္သည္။ တစ္ျခားသူမ်ားအားလုံးမွာ သာမန္ပ်မ္းမွ် အရည္အခ်င္းမ်ားသာ ျဖစ္သ္ည။ က်န္းက်ိရင္ မရွိသ၍ က်န္သူမ်ားအားလံဒးူ ေၾကာက္ၿပီး မၾကာခင္တြင္ ၿငိမ္သက္သြားမည္ဟု ထင္ထားသည္။ အဖြဲ႕လည္း ပ်က္သြားမည္ဟု ေတြးလိုက္မိခ်ိန္တြင္ အလြန္ကို ေက်နပ္သြားမိေတာ့သည္။
ယခုအခ်ိန္တြင္ သူတို႔ႏွင့္ ရန္လာျဖစ္ျခင္းက ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ရွာသည့္ လုပ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယိုးခြင္မွာ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ အလြန္တရာကို အထင္အျမင္ေသးစြာျဖင့္ ေျပာလိုက္မိသည္။
"မင္းတို႔ကပၸတိန္ ဘယ္မွာရွိလဲ ငါက ဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ"
ေလာင္က်ဴႏွင့္ အားခုန္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္သည္ စိတ္ခံစားမႈျပင္းထန္ေနၿပီး ေဒါသႀကီးေနေသာ ေရွာင္က်င္းကို တားလိုက္ၾကသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ အေရးအႀကီးဆုံးအရာမွာ ကပၸတိန္က်န္းကို ရွာရန္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ ယိုးခြင္တြင္ ျပႆနတာရွိသည္ဟု ထင္မိၾကသည္။ အနည္းဆုံးေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕က သိေနၾကၿပီးျဖစ္သည္။ လိကြၽင္းႏွင့္ တာ့ေတာက္တို႔က ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေအာက္ဆင္း၍ ရွာရန္ လုပ္ေနခ်ိန္တြင္ အားမုႏွင့္ ေလာင္က်ဴတို႔က ယိုးခြင္တို႔အဖြဲ႕ကို ထြက္မသြားႏိုင္ေစရန္ လမ္းပိတ္ထားသည္။
ႏွစ္ဖြဲ႕လုံး မတိုးသာမဆုတ္သာ ျဖစ္ေနၾကခ်ိန္တြင္ ေလာင္က်ဴသည္ သူ၏ ဆက္သြယ္ေရးစက္က မီးႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ လင္းလာသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။
'ဒါ ကပၸတိန္ဆီကပဲ'
"ကြၽန္ေတာ္ အဆင္ေျပတယ္ လြတ္လည္းလြတ္လာတယ္ အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေနရာမွာ ေနရဦးမယ္ ယိုးခြင္ကို သတိထားပါ"
ယိုးခြင္၏ နာမည္သည္ စာလုံးေပါင္းမွားေနခဲ့သည္။
'ထူးဆန္းလိုက္တာ ကပၸတိန္က ဘယ္တုန္းကမွ စာလုံးေပါင္းမမွားတတ္ပါဘူး'
32 03
အားမုသည္လည္း တစ္ခ်ိန္တည္းၾကည့္မိခဲ့ၿပီး. သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အၾကည့္ခ်င္း ဖလွယ္လိုက္ၾကသည္။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ႏွစ္ေယာက္စလုံး မက္ေဆ့ခ်္ရခဲ့ေၾကာင္း နားလည္ၾကသည္။
က်န္းက်ိရင္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ မ်ားစြာေသာ ဒ႑ာရီဆန္ဆန္ ျဖစ္ရပ္မ်ား ရွိခဲ့ဖူးသည္။ ဥပမာေပးရလွ်င္ သူတို႔ပထမဆုံး အတူလုပ္ေသာ မစ္ရွင္တြင္ က်န္းက်ိရင္သည္ အလြန္အားနည္းလွေသာ ၾကက္ေပါက္ကေလးမ်ားကဲ့သို႔ သူတို႔ကို ဦးေဆာင္၍ စိတ္စြမ္းအားဇြန္ဘီကို သတ္ခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ခုသည္ ေသသြားၿပီး အသက္ျပန္ရွင္လာကာ သူတို႔အားလုံးကို ေဘးကင္းေစခဲ့သည္။ ................
ယေန႔အခ်ိန္မ်ားတြင္ အဖြဲ႕သားမ်ားအားလုံးသည္ က်န္းက်ိရင္ကို လုံးဝ ဥသုံ မ်က္စိမွိတ္ ယုံၾကည္ၾကသူမ်ား ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူတို႔၏ မသိစိတ္ထဲတြင္ သူတို႔ကပၸတိန္က အဆင္ေျပကို ေျပလိမ့္မည္။ သူတို႔၏ ကပၸတိန္တြင္ အၿမဲတမ္း လြတ္လမ္းတစ္ခု ရွိမည္ေသခ်ာသည္။ သူတို႔၏ ကပၸတိန္ ေသဆုံးသြားလွ်င္ပင္ ေသခ်ာေပါက္ အသက္ျပန္ရွင္လာၿပီး သူတို႔ဆီ ျပန္လာလိမ့္မည္။
ထိုလူႏွစ္ေယာက္ လမ္းပိတ္ထားသည္ကို ဖယ္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ အဖြဲ႕ႏွစ္က ခ်က္ခ်င္း ထြက္သြားေတာ့သည္။ ေလာင္က်ဴကေတာ့ သူတို႔ကို တစ္စက္မွ ဂ႐ုမစိုက္ေနေတာ့ဘဲ တာ့ေတာက္ကို ေခၚ၍ က်န္းက်ိရင္ပို႔လိုက္ေသာ မက္ေဆ့ခ်္ အဓိပၸာယ္ကို ေဖာ္ၾကည့္သည္။
အတန္ၾကာေအာင္ ညႇိႏႈိင္းၾကၿပီးေနာက္ အားလုံး ကပၸတိန္မွာခဲ့သည့္အတိုင္း ဘာမွမျဖစ္သလို ေနေနဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ သူတို႔သည္ ကပၸတိန္ မည္သည့္ေနရာတြင္ ရွိေနမည္ကို စိုးရိမ္ေနၾကရင္း စခန္းဆီသို႔ ျပန္သြားခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ သူတို႔ထြက္သြားၿပီးေနာက္ လူတစ္ေယာက္ ေပၚလာၿပီး ေျမေအာက္ဓာတ္ခြဲခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားခဲ့သည္ကို မသလိုက္ၾကေတာ့ေပ။ ထိုလူသည္ ေျမေအာက္ထပ္သို႔ တိတ္ဆိတ္ေအးေဆးစြာ ေလွ်ာက္ဝင္သြားသည္။ ငါးမိနစ္ၾကာႀကီးေနာက္ ေၾကာင္တစ္ေကာင္သယ္ၿပီး ျပန္ထြက္လာသည္။
----------------------------
ယင္ညန္သည္ က်န္းက်ိရင္ကို သူ၏ ႏွလုံးသားႏွင့္ အနီးဆုံးေနရာျဖစ္ေသာ ေလကာအက်ႌဘယ္ဘက္ရင္ဖက္ရွိ အိတ္ကပ္ထဲကို ထည့္ထားသည္။ သူ၏ လက္တစ္ဖက္က အိတ္ကပ္ကို စိတ္ခ်ရခ်င္သည့္အလား အေပၚမွ အုပ္ကိုင္ထားေသးသည္။
က်န္းက်ိရင္ကေတာ့ သူအသက္ရႉလိုက္တိုင္း ယင္ညန္၏ ကိုယ္သင္းနံ႔တို႔ကသာ ႏွာေခါင္းထဲ ျပည့္ေနေၾကာင္း ခံစားမိေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင့္ နာနာခံခံေလး ယင္ညန္၏ အိတ္ကပ္ထဲ ၿငိမ္သက္ေနေတာ့သည္။
ကမာၻႀကီးကို မ်က္ႏွာျပရန္ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးသလို ခံစားရသည္။
ယင္ညန္သည္ အာကာသစြမ္းရည္ကို အသုံးျပဳ၍ က်န္းက်ိရင္အား သူ၏ စခန္းသို႔ ေခၚသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ေၾကာင္ကေလးကို အိတ္ထဲမွ ထုတ္၍ သူ႔ခုတင္ေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္သည္။ သူသည္ ေၾကာင္ကေလးကို ညင္သာစြာ ပုတ္ေပးလိုက္ၿပီး
"လိမၼာေနာ္ ဒီမွာခနေနဲ႔ ကိုယ္ မင္းစားဖို႔ တစ္ခုခု သြားယူလိုက္ဦးမယ္"
က်န္းက်ိရင္ ရွက္႐ြံ႕စြာျဖင့္ အခန္းကို လိုက္ၾကည့္ၿပီး စပ္စုသည္။ ဤအ်ိန္တြင္ ကပၸတိန္က်န္း၏ စိတ္ထဲတြင္ ခ်န္ထားခဲ့ရေသာ သူ၏ အဖြဲ႕သားမ်ားႏွင့္ ယင္ေရွာက္ရွန္းတို႔ကို ေတြးကို မေတြးမိေတာ့သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ဝိုင္ ေခၚရာသို႔ လိုက္ခဲ့ျခင္းသည္ ခ်စ္ရသူ၏ စခန္းသို႔ လိုက္၍ အနားတြင္ ေနရမည့္ အခြင့္အေရးသည္ ဤတစ္ႀကိမ္သာ ရႏိုင္မည့္ အခြင့္အေရးျဖစ္သည္။
'ဘယ္သူကမ်ား ေဒါက္တာဝိုင္က "ထုံထိုင္းေနတဲ့ ေသြးေအးသတၱဝါ"တို႔ "ႏွလုံးသားမရွိတဲ့ ေအးစက္တဲ့လူ" တို႔ဆိုၿပီး ေျပာခဲ့ၾကတာလဲ မသိဘူး။ သူက ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္အေပၚေတာင္ ဒီေလာက္ၾကင္နာတတ္တာ....'
က်န္းက်ိရင္ ရလာသည့္ အခြင့္အေရးကို အျပည့္အဝ အသုံးခ်ၿပီး ေဘာ့စ္၏ အိပ္ရာေပၚတြင္ လူးလိမ့္ေတာ့သည္။ ေခါင္းအုံးနားသို႔ ေရာက္သြားေသာအခါ ႐ုတ္တရက္ သူ႔ဘက္သို႔ လွည့္ထားသည့္ စားပြဲေပၚမွ မွန္တစ္ခ်ပ္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
သူ ယခု မည္သို႔ျဖစ္ေနသည္ကို ေသခ်ာ ဂ႐ုတစိုက္ ၾကည့္လိုက္သည္။
ျဖဴေဖြးေနေသာ ေဘာလုံးတစ္လုံးကဲ့သို႔ ေကြးေနသည့္ လွပသည့္ ေၾကာင္ျဖဴေလးသည္ မွန္ကို မမွိတ္မသုန္ နာနာခံခံ ပုံစံေလးျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ အလုံးစုံ ေသခ်ာၾကည့္ၿပီးေနာက္ က်န္းက်ိရင္သည္ သူက ယင္ေရွာက္ရွန္းႏွင့္ တစ္ပုံစံတည္းျဖစ္သည္ကို သိလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ယင္ေရွာက္ရွန္းထက္ နည္းနည္းေလး ပိုႀကီးေလသည္။
ယင္ေရွာက္ရွန္းမွာ သူ၏ လက္ဖဝါးေလာက္သာ ႀကီးၿပီး သူကေတာ့ မီနီအိုင္ပတ္ဒ္ ေလာက္ ရွိသည္။ သူ၏ မ်က္လုံးမ်ားကလည္း မူလက မ်က္လုံးမ်ားကဲ့သို႔အနက္ေရာင္သာ ျဖစ္သည္။ သူ၏ နဖူးထက္တြင္ က်ေနေသာ
32 04
ဦးစမုတ္လို ဆံပင္ေလးသည္လည္း အေရာင္မတူေပ။ ေရခဲျပာေရာင္ႏွင့္ ဆင္ေသာ္လည္း ယင္ေရွာက္ရွန္းႏွင့္ အတိအက် မတူေပ။
က်န္းက်ိရင္ သူ႔ေခါင္းေပၚရွိ ဆံပင္အေရာင္ကို ေသခ်ာျမင္ရရန္ ႀကိဳးစားၿပီး အိပ္ရာေဘးသို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း တိုးလာသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔မွာ ယခုထိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ရေသး။ သူ႔ေရွ႕ေျခသည္းေလးမ်ားျဖင့္ အိပ္ရာခင္းကို ဆြဲကုတ္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကို ဆန႔္ထုတ္လိုက္သည္။
ရလဒ္ကေတာ့ အလြန္အကြၽံ ဆန႔္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ လွိမ့္က်သြားျခင္းပါေလ။ က်န္းက်ိရင္ ျပဳတ္က်ၿပီဆိုသည့္ အသိတစ္ခုသာ ရွိေတာ့ၿပီး လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မ်က္လုံးကို အုပ္ထားမိသြားသည္။
'ငါေလး အရမ္းသနားစရာေကာင္းလိုက္တာ'
'ဒီလို ေသးေသးေကြးေကြးျဖစ္ေနတာ သနားစရာေကာင္းလိုက္တာ'
အိပ္ရာေပၚမွ ျပဳတ္က်ျခင္းသည္ပင္လွ်င္ သူ႔အတြက္ ႀကီးမားသည့္ ဒုကၡတစ္ခု ျဖစ္လာသည္။
'ငါ့ရဲ႕ ေရွာက္ရွန္းေလး ဒီလိုဘဝမ်ိဳးနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ရွင္သန္ေနတာပါလိမ့္'
'မဟုတ္ဘူး ယင္ေရွာက္ရွန္းက တအား ေဆာ့တာ တစ္မီတာေက်ာ္ျမင့္တဲ့ ျပတင္းေပါက္ကေနေတာင္ ခုန္ခ်ရဲတာ ငါ့ေလာက္ အသုံးမက် မျဖစ္ဘူး'
အဆုံးတြင္ က်န္းက်ိရင္ ကုတင္ေပၚမွ ျပဳတ္မက်လိုက္ေပ။
အခန္းထဲသို႔ ဝင္ဝင္လာျခင္း ယင္ညန္မွာ ျပဳတ္က်လုလု က်န္းက်ိရင္ကို ေတြ႕သြားၿပီး အသည္းအသန္ ေျပးဖမ္းပါေတာ့သည္။ ညာဖက္လက္ကို ဆန႔္လိုက္ၿပီး ေၾကာင္ကေလးကို ဖမ္း၍ ရင္ဘက္နားကပ္ကာ ေပြ႕ထားလိုက္၏။ သူ၏ ဘယ္ဖက္လက္ထဲမွာ စားစရာပန္းကန္ကို ေအာက္ခ်ထားလိုက္ၿပီး ေၾကာင္ကေလးကို ပြတ္သပ္ေပးသည္။
က်န္းက်ိရင္မွာ ထိတ္လန႔္သြားၿပီး သူ႔ကို ဖမ္းလိုက္သည့္ လူအား မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းႀကီးမ်ားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ သူသည္ အေမေပ်ာက္ေနေသာ ကေလးေလး မိခင္ကို ျပန္ရွာေတြ႕သြားသကဲ့သို႔ ၾကည့္ေနမိမွန္း သူ႔ကိုယ္သူ သတိမထားမိေသးပါေခ်။ သူ႔ပုံရိပ္သူ လုံးဝ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ေပ။ သူသည္ ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ျပဳမူေတာ့ၿပီး ယင္ညန္ကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ၾကည့္၍ ဝမ္းနည္းေနေၾကာင္း ေျပာေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ပါးစပ္က ထြက္သမွ်မွာ "ေအာင္းဝ္" ဟူေသာ အသံေလးသာ ျဖစ္ေနသည္က စိတ္မေကာင္းစရာပင္။
ဘာအတြက္နဲ႔မ်ား အျမင္ေကာင္းေအာင္ ပုံရိပ္ကို ဂ႐ုစိုက္ေနရပါမည္နည္း။
ယခုအခ်ိန္တြင္ သူဘယ္သူဆိုတာ မည္သူကမွ် မသိသည္ေလ။
ဤသို႔ေသာ အထူးကုသမႈေပးေနသည္ကို အခြင့္ေကာင္းမဘူလိုက္လွ်င္ ႏွေျမာစရာျဖစ္သြားႏိုင္သည္။
က်န္းက်ိရင္ ေတြးလိုက္ၿပီး ယင္ညန္ကို ေသခ်ာေလ့လာရန္ ဤအခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံႏိုင္ဟု တိတ္တိတ္ေလး ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
သူ၏ မွီခိုလိုစိတ္အျပည့္ႏွင့္ အသံကို နားေထာင္ၿပီး ယင္ညန္သည္ ႐ုတ္တရက္ ေခါင္းငုံ႔လာၿပီး သူ႔လည္ပင္းေနာက္ဖက္ကို ညင္သာစြာ နမ္းလိုက္ေလသည္။
က်န္းက်ိရင္ ႐ုတ္တရက္ ေအးခဲသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္ညန္ တိုးတိုးေလး ေျပာသည္ကို ၾကားလိုက္ရသည္။
"မီမီ အဆင္ေျပပါတယ္ မင္းကို ဆိုးတယ္ဆိုၿပီး ကိုယ္က ဆူမွာ မဟုတ္ပါဘူး ေနာ္"
က်န္းက်ိရင္ ေတာင့္ခနဲျဖစ္သြားျပန္သည္။
"......."
'အခု သူ ဘယ္သူ႔ကို မီမီလို႔ ေျပာလိုက္တာလဲ ဘယ္သူ႔ကို ဒီလိုေခၚလိုက္တာလဲ ခုႏွစ္ႏွစ္ေအာက္ ကေလးမေလးေတြဘဲ သူတို႔ေၾကာင္ကို ဒီလိုနာမည္မ်ိဳးေပးတာ ဟုတ္ၿပီလား ဘယ္သူက ေဘာ့စ္ကို ေၾကာင္တစ္ေကာင္ ေကာက္ရရင္ မီမီ လို႔ နာမည္ေပးရမယ္လို႔ သင္ေပးလိုက္တာလဲ'
သူ႔ေၾကာင္ကေလးကိုဆိုလွ်င္ သူ မည္မွ် စြမ္းအားႀကီးၿပီး ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေသာ နာမည္မ်ိဳးျဖစ္သည့္ "ေဒါက္တာဝိုင္ႏွင့္ က်န္းက်ိရင္တို႔ရဲ႕ သားသားေလး" လို႔ နာမည္ေပးခဲ့သည္ေလ။
အလြန္ကို အဆင့္ျမင့္ၿပီး ၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္ အင္အားႀကီးမွန္း သိသာလွေသာ ေဘာ့စ္ႀကီးက အဘယ့္ေၾကာင့္ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ကို "မီမီ" ဟု နာမည္ေပးရသနည္း။
32 05
ဝမ္းနည္းေနေသာ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ေၾကာင္ကေလးကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး စိတ္ထဲတြင္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္သြားသည္။ အေၾကာင္းအရင္းကို ေတြးၾကည့္ၿပီးေနာက္ က်န္းက်ိရင္၏ နား႐ြက္ကေလးကို ထိ၍ ႏွစ္သိမ့္သလို ေျပာလိုက္သည္။
"မီမီက လိမၼာပါတယ္"
က်န္းက်ိရင္ ခုနေလးက ဘာလုပ္ခ်င္ေနခဲ့သည္ကို ေတြးၾကည့္ဖို႔ အခ်ိန္ခနယူလိုက္ရသည္။ ေတြးမိသြားၿပီးသည္ႏွင့္ ထရပ္၍ စားပြဲေပၚမွ မွန္ကိုယူၿပီး က်န္းက်ိရင္ ေရွ႕တြင္ ေထာင္ေပးလိုက္သည္။
"ဒါလိုခ်င္တာမလား"
က်န္းက်ိရင္ ရွက္႐ြံ႕စြာျဖင့္ အျမႇီးေလး တယမ္းယမ္းျဖစ္သြားသည္။ ယင္ညန္ကို တိတ္တိတ္ေလး ခိုးၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ႔ေခါင္းက ဆံပင္ကေလးကို စိတ္တိုင္းက်ၾကည့္ေတာ့သည္။
ေခါင္းေပၚတြင္ ဦးစမုတ္ေသးေသးေလး ႏွစ္ခုရွိသည္။ တစ္ခုမွာ ေရခဲျပာေရာင္ျဖစ္ၿပီး တစ္ခုမွာ ခဲေရာင္ျဖစ္သည္။ ဤႏွစ္ခုက သူ၏ စြမ္းရည္ကို ကိုယ္စားျပဳပုံရသည္။ သူ႔ေနာက္တြင္ ရပ္ေနေသာ ယင္ညန္သည္ သူ၏ အေမႊးေလးမ်ားကို ညင္သာစြာပြတ္ေပးၿပီး တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္သည္။
"မီမီက ၾကည့္လို႔အေကာင္းဆုံးပဲ"
က်န္းက်ိရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္လိုက္ဘဲ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလး အသံေပးလိုကု္မိသည္။ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေၾကာင္တစ္ေကာင္၏ ပုံရိပ္သည္ မွန္ထဲတြင္ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနၿပီး တစ္နည္းတစ္ဖုံ လိုက္ဖက္ညီေနသလို ခံစားရေစသည္။
ေဘာ့စ္ယင္က ဒါေလးက သူ၏ က်ိရင္ ဆိုသည္ကိုသိေနပါသလား။
Telegram မွာ အၿပီးအထိ တင္ၿပီးပါၿပီေနာ္။