@ ពេលយប់!
ថ្លែងពីរាងតូចឯនេះ ប្រៀបបានដូចជីវិតមួយត្រូវនៅលើទូកដាច់ខ្សែរកណ្ដាលទន្លេម្នាក់ឯងអញ្ចឹង ទៅមុខក៏មិនកើតថយក្រោយរឹតតែមិនអាច!
ក្នុងផ្ទះឈើតូចមួយសម្លឹងមើលសភាពក្បែរផ្ទះឡើងងងឹតស្លុងស្លប់ មានតែភ្លើងភ្លឺស្លុងៗដែលចេញមកពីក្នុងប៉ុណ្ណោះ!
<សឺត~~> សម្លេងខ្សឺតខ្សត់ខ្សឹបខ្សួលចេញពីក្នុងបន្ទប់ ត្បិតអីមានមនុស្សម្នាក់កំពុងគេយំនៅលើគ្រែ! មានដឹងទេថាវាពិតជាមិនប្លែកឡើយ ព្រោះវាស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃ គេតែងតែយំបែបនេះឲតែពេលយប់, រយៈពេល2ខែគ្មានថ្ងៃណាមួយដែលក្នុងទ្រូងគេសប្បាយម្ដងណាទេ វាប្រៀបដូចជាត្រូខ្ទេចខ្ទីទៅហើយ,
<អូនស្អប់បងណាស់ជុងហ្គុក~> មាត់ថាស្អប់គេប៉ុន្តែគ្រប់ដង្ហើមចេញចូលមានវត្តមានគេគ្រប់យ៉ាង, ចិត្តចង់បំភ្លេចមនុស្សម្នាក់នេះចោលណាស់ ប៉ុន្តែខួរក្បាលរបស់គេហាក់មិនស្ដាប់ កាន់តែចង់បំភ្លេចកាន់តែឈឺលើសដើម។
_____
@ ថ្ងៃថ្មី~
តុកៗ~
<បងថេយ៍~ បងភ្ញាក់រឺនៅ?> ព្រឹកឡើងស្រាងៗវត្តមានក្មេងស្រីម្នាក់វ័យប្រហែល17ឆ្នាំ ឈរគោះទ្វារមុខផ្ទះដែលរាងតូចនៅ។
ក្រាក~
<ភ្ញាក់ហើយៗ~> ទ្វារបើកឡើងរហ័សឲថេយ៍ញញឹមទៅកាន់អ៊ីអ៊ី, គេគឺបែបនេះពេលថ្ងៃញញឹមសប្បាយចិត្តដូចគេឯងធម្មតាៗ មនុស្សគ្មានទុក្ខកង្វល់ ប៉ុន្តែឲតែយប់ឡើងទឹកភ្នែករាល់យប់។
<បងយំទៀតហើយមែនទេ?> នាងមើលដឹងព្រោះភ្នែកគេក្រហម។
<មានឯណា~ បងគ្រាន់តែឈឺភ្នែកធម្មតាប៉ុណ្ណោះ>
<ប្រុសម្នាក់នឹងជាអ្នកណាអីក៏មានឥទ្ធិពលលើបងម្ល៉េះ ឲបងស្អាតរបស់ខ្ញុំយំរាល់ថ្ងៃ> នាងច្រម៉ក់ចាប់ជ្រួញចិញ្ចើមក្រញ៉ូវឡើង ត្បិតចង់ដឹងណាស់ថាគេម្នាក់នោះជាអ្នកណា ព្រោះថេយ៍មិនបានប្រាប់នាងច្រើនឡើយពីរឿងរបស់គេ។
<ឈប់គិតទៅៗ..តែទៅមិនទាន់ប្រយ័ត្នឡានចេញចោលណា៌~> រាងតូចញញឹមហួសចិត្តបន្តិចមុននឹងលើកដៃទៅញីសក់នាងតិចៗ បន្ទាប់មកអ្នកទាំងពីរក៏ដើរចេញទៅ។
រឿងរបស់ថេយ៉ុងគឺបែបនេះ នៅពេលដែលជិះរថភ្លើងនោះពីសេអ៊ូលមកនោះ គេរួមដំណើរនឹងអ៊ីអ៊ីដែលនាងត្រឡប់ពីសេអ៊ូលមកលេងអ្នកផ្ទះព្រោះវិសមកាលសាលា! ត្បិតនាងមានបញ្ហាសុខភាពក៏បានរាងតូចជួយ បន្ទាប់មកគ្រួសាររបស់អ៊ីអ៊ីក៏ជួយគេវិញទៅ។
ម៉ាក់ប៉ាគេឲមកនៅជាមួយប៉ុន្តែថេយ៍មិនព្រម ត្រឹមគេជួយមានការងារឲធ្វើប៉ុន្នេះសំណាងណាស់ទៅហើយ, ត្បិតផ្ទះមិនឆ្ងាយពីគ្នាប៉ុន្មានទេ ដើរតែ15នាទីអីនឹងដល់ហើយ។
<បងថេយ៍ ល្ងាចនេះម៉ាក់ខ្ញុំទៅលេងសេអ៊ូលបងទៅទេ ទៅដើរលេងជាមួយគ្នា> ឈប់មកដល់ចំណតឡានក៏ចេះតែនិយាយពីនេះពីនោះ។ ពួកគេគឺទៅម៉ាតដែលជាម៉ាតរបស់គ្រួសារអ៊ីអ៊ីបើកខ្លួនឯង ថេយ៍ក៏ធ្វើការនៅទីនោះដូចគ្នា។
<អត់ទេ អ៊ីអ៊ីទៅចុះ> រំលឹកដល់សេអ៊ូលដូចរំលឹកឲគេនឹកដល់បុរសម្នាក់នោះចឹង គេខំគេចមកឆ្ងាយហេតុអ្វីត្រូវទៅវិញ? មិនហ៊ានចូលធ្វើការកន្លែងក្រុមហ៊ុននោះទេ ត្បិតខ្សែរបណ្ដាញលោកប្ដីព្រាននារីច្រើន ហ៊ានតែដាក់CV ទាយមិនឲខុសទេបើមិនឃើញមុខនៅមុខផ្ទះអីឡូវនឹង។
<បងថេយ៍មិនទៅខ្ញុំក៏មិនទៅដែរ នៅជាមួយបងវិញ> នាងស្រដីហើយក៏សូកដៃទៅអោបដៃរបស់រាងតូច ត្បិតនាងចូលចិត្តថេយ៍ណាស់ ព្រោះគេស្អាតស្លូតបូត ម្យ៉ាងនាងជាកូនទោលផងទើបចង់មានបង ក៏ចាត់ទុកថេយ៍ជាបងតែម្ដងទៅ។ គ្រួសាររបស់អ៊ីអ៊ីក៏ចូលចិត្តអាណិតស្រឡាញ់ថេយ៍ដូចគ្នា។
<ហឹស~ ឯងនេះ>
|កាត់|
@ សេអ៊ូល
<ជុងហ្គុកនៅតែបែបនឹងហេ៌?~> អ្នកស្រីចនគាត់មកផ្ទះរបស់កូនប្រុសម្ដងទៀតហើយ ហេតុថាអ្នកបម្រើខលមកប្រាប់ថានាយផឹករាល់តែថ្ងៃ សង្ងំតែក្នុងបន្ទប់មិនចេញក្រៅសូម្បីមួយជំហាន។
<ចា៌លោកជំទាវ~ សូម្បីតែបាយក៏មិនចង់ហូបដែរ បីពេលគាត់យកតែមួយពេលប៉ុណ្ណោះ>
<កាន់តែផ្ដាសទៅហើយ> ស្រដីចប់រហ័សឡើងទៅលើបន្ទប់យ៉ាងលឿន។
តុកៗ~
<ជេខេ បើកទ្វារឲម៉ាក់~>
<ម៉ាក់មករកអី? ម៉ាក់មកជេរខ្ញុំទៀតហើយមែនទេ?> នាយឆ្លើយតបចេញមកពីបន្ទប់ កាលបើរាល់ដងគាត់មកស្ដីឲនាយមែននឹង។
<បើឯងមិនបើកម៉ាក់ឈរជេឯងមុខបន្ទប់នឹងហេ៌ក~>
ក្រាក~
<ពុទ្ធោ!..តើជាចន ជុងហ្គុកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំមែនទេ?~> គ្រាន់តែបើកទ្វារមកភ្លាម គាត់ត្រូវភ្ញាក់លើកដៃគួសទ្រូង ត្បិតនាយធ្លាក់ខ្លួនដុះពុកមាត់ដូចចោរសមុទ្រ-,-
<ម៉ាក់មករកអី? កូនប្រសារម៉ាក់មិននៅទេ>
<ម៉ាក់សួរឯងធ្វើចរឹកបណ្ដែតបណ្ដោយខ្លួនអញ្ចឹងគិតថាកូនថេយ៍គេមកវិញហេ៌? កុំថាឡើយកូនថេយ៍បើសិនជាម៉ាក់វិញ ឃើញមុខឯងយប់ព្រលប់រត់ប្រាស់អាយុចោល> ត្បិតអ្នកម៉ាក់បុិនដៀលហា៎><
<...> ស្ងាត់!~ ព្រោះបើចង់ឲនាយមានប្រតិកម្មតតែប្រពន្ធគេត្រឡប់មកឈរចំពោះមុខវិញ។
<ជាកូនប្រុស ធ្វើខ្លួនឲរឹងបន្តិចទៅថី? ប្រុងផ្ដេកផ្ដួលអញ្ចឹងហេ៌?>
<ម៉ាក់មិនយល់ទេ>
<ត្រូវហើយម៉ាក់មិនយល់ទេ តែម៉ាក់យល់ពីអារម្មណ៍កូនថេយ៍ឯណោះ>
<ម៉ាក់~ ខ្ញុំដឹងខុសហើយ>
<មកប្រាប់ម៉ាក់ធ្វើអី? ដឹងខុសក៏ទៅប្រាប់ប្រពន្ធហើយប្រាប់គេ>
<ខ្ញុំមិនដឹងថាគេនៅឯណាទេពេលនេះ> សម្ដីបែបអស់សង្ឃឹម នឹកសព្វថ្ងៃនឹងរកមុខប្រពន្ធមកវិញមិនឃើញទេ សម្លឹងតែមើលរូបថតរៀបការ។
<មានខ្លួនមានប្រាណដែរមិនចេះដើររកទេហេ៌?>
<ថេយ៍ប្រហែលជាស្អប់ខ្ញុំណាស់ហើយ~>
<អឺ! នៅគិតអញ្ចឹងទៅ តែគេមានថ្មីចោលបាត់តិចយំឡាំប៉ា ម៉ាក់លែងរវល់ដាស់តឿនទៀតហើយ> ឃើញនាយនិយាយប្រាប់ហើយដូចមិនប្រសើរ ខ្ចិលហត់មាត់តទៅទៀតគាត់ដើរចេញទៅវិញបាត់។
<មានថ្មី? ម៉ាក់និយាយអី? ថេយ៍ជាប្រពន្ធខ្ញុំ ពួកយើងមិនទាន់លែងលះដាច់ស្រេចឯណា ខ្ញុំមិនឲគេទៅអ្នកណាទេ> គ្រាន់តែលឺសម្ដីម៉ែបន្លាយ នាយរហ័សទៅតវ៉ានឹងគាត់និយាយឡើងលះ មិនដូចមុននោះមឺកៗ! ស្គាល់ចរឹកគេហើយតាំងពីដើមមកហួងហែងប្រពន្ធប៉ុណ្ណា តែនិយាយនឹងក៏មិនបានដែរ។
<ឯងខ្លាំងអីជាងខ្លួនគេ? មើលសភាពខ្លួនឯងពេលនេះទៅបើកូនថេយ៍ឃើញក៏មិនយកវិញដែរ មិនស្រួលគ្នាបិទច្រមុះរត់គេចផងមើលទៅ> ចុក-,-
<បិទច្រមុះរត់?~> ឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់ នេះប៉ានស្មានអីក៏សាហាវម្ល៉េះ? នាយសម្លឹងមកមើលសភាពខ្លួនឯង រួចក៏ហិតអាវ ស្អុយស្រាឲហួង សក់ចុះឡើងចង់បិទភ្នែកជិតអស់ទៅហើយ, អ្នកម្ដាយនាយបុិនរកទំនុកនិយាយដែរ។
មិនអាចឲប្រពន្ធនាយទៅយកអ្នកផ្សេងបានឡើយ គេរហ័សរត់ចូលទៅក្នុងបន្ទប់វិញសម្អាតខ្លួន ដើម្បីចេញស្វែងរកប្រពន្ធមកផ្ទះវិញ។
TO BE CONTINUED
BY: Ju jinny 🧸
{Adminអត់សូវមានពេលដូចមុន យូរៗបានមកលេងម្ដង🤓}