Yine ve yeniden sabah ve erken uyanmam gerekiyor evet erken uyanmaktan nefrettt ediyorum.
Bence yeni bir düzen olmalı ve herkes uykusunu aldığı anda mesai saatleri başlamalı. Her neyse ben ne kadar söylenirsem söyleneyim bu düzen değişmeyecek. O yüzden susup hazırlanmalıyım.
Hazırlanırken aklıma iki gündür merti durakta gördüğüm geldi acaba bu mahallede mi oturuyordu. Bu sabah yine görürüm belki o yüzden üzerime güzel bir şeyler giyip biraz da makyaj yapsam hiç fena olmaz.
Makyaj malzemelerimi alıp aynanın karşısına oturduğumda telefonum çaldı arayan senaydı.
"Efendim canım komşum."
Bir öksürme sesi ve kısık bir sesle sena konuşmaya başladı. "Ben üşütmüşüm ya gelemicem bugün."
"Çok geçmiş olsun yat dinlen zaten yarın tatil iyice dinlenmiş olursun."
"Tamam haber vereyim dedim görüşürüz."
"İyi yapmışsın aklım sende kalırdı yoksa kendine dikkat et görüşürüz."
Dedim ve telefonu kapayıp yanımdaki yatağın üzerine attım. Havalar iyice soğumaya başladığı için üşütmüş olmaydı sena. Elimdeki malzemelerle hafif bir makyaj yapıp evden çıkabilmiştim sonunda evin kapısını kapatırken üst komşununda kapı kapatma sesini duydum sonuçta buraya yeni taşınmıştı bir selam verip tanışmalıydım belkide.
Üst komşunun merdivenden inmesini beklemeye başladım. Yok artık bu kadarıda fazlaydı.
Karşımdaki adam mertti. Beni takip mi ediyordu bu adam. Doğrusu hatırlamadığı birini neden takip etsin. Mert karşısında beni görünce hafif durakladı ve boğazını temizleyip" günaydın."dedi
Sanırım bende ona günaydın diye karşılık vermeliydim. Evet tabikide öyle yapmalısın ece saçma saçma konuşma. İç muhaseben bittiyse adama cevap ver. Ben uzun süre cevap vermeyince mert konuşmaya başladı.
"Şey dün fakültede görmüştüm sizi burda mı oturuyorsunuz."
Yuh beni gerçekten unutmuş. Ne yani sadece fakültede mi gördün. Her neysee...
"Ş-şey evet sizde yukarı yeni taşındınız değilmi." Ne diye kekeliyorsun be kızım herifin dünyadan haberi yok.
"Evet daha dün taşındım ev eşyalı olduğu için kolay oldu taşınmam."bunu söylerken ensesini kaşımıştı. O günde öyle yapmıştı. Onu kaybettim sanıp sarıldığımda da aynı böyle yapmıştı hiç değişmemiş ama beni unutmuş. Hem banane kolay mı taşındın zor mu taşındın onu mu sordum sanki.
"Hmm anladım." Sanırım gereksiz bi tripli ses tonuyla söylemiştim bunu. Mertte bir anda ne diyeceğini bilememiş sağa sola baktıktan sonra bir çırpıda. " gidelim o zamn, şey yani dışarı yada nereye gidecekseniz, yani siz ayrı ben ayrı."
O anki hali komiğime gitmişti tamam bende şapşal duruyordum ama o şuan benden daha şapşaldı gülmemi tutarak cevap verdim. " evet gidelim."
Ben önden iniyordum o da peşimden evden çıktıktan sonra bir kaç adımla hemen durağa gelmiştik zaten. O da benimle birlikte otobüs bekliyordu sahi bu adam mühendis değil miydi bi araba alacak parası yok mu da burda otobüs bekliyor benimle.
Doğrusu evi bile yeni tutmuş belliki ingiltereden yeni gelmiş doğrusu 3 yıl oldu daha önceden gelmiş olmalı ama neyse. Kafamdaki düşünceleri dağıtmak için yine hızla kafamı sağa sola sallamıştım. Mertte aynı sena gibi şaşkın gözlerle bana baktığı için açıklama yapmak zorunda hissettim kendimi.
"Uykum açılsın diye."
Anlamışçasına kafasını aşağı yukarı salladı. "Anlıyorum."
"İyi oluyor sizde uykunuz gelince deneyin mutlaka."
En son 3 yıl önce gördüğüm o güzel gülüşü görmeme vesile olan o güzel tebessümünü kondurdu yüzüne. " denerim mutlaka."
Ne kadar garipti sanki iki yabancı konuşuyor gibiydik. Doğrusu iki yabancıydık beni alt tarafı bir gün görmüş yardım etmiş ve sonra hiç görmemişti o yüzden iki yabancıydık.
Otobüsün gelmesiyle ikimizde sırayla bindik yine her zamanki gibi aşırı kalabalıktı malesef. Ve camlarıda açmamışlardı. Gerçekten nefessizlikten ölebilirdim ikimiz aynı anda bindiğimiz için mertlede aşırı yakındık.
Kokusu hala aynıydı.Bu yakınlıktan istifade biraz sapıklık yapıp onu koklamış olabilirim ama bu pekte benim suçum sayılmaz ne yapsaydım diğer yanımdaki sigara kokan dayıyı mı koklasaydım. Doğrusu onu koklamama gerek yok heryeri almış zaten kokusu.
Dayı içimden onun hakkında böyle kötü konuştuğumu hissetmiş olacakki ." Kızım sende şöyle ilerlesene biraz ." Diye bana kızmıştı. İyide nereye ilerleyeyim mertin üstüne çıkmadığım müddetçe gidecek başka biryerim yoktu malesef.
Mert benden önce davranıp dayıya cevabını verdi saolsun." Arkası halısaha değilki amca bu kadar yer var kız nereye gitsin." Mert adama çıkışınca adam söylenerek öbür tarafa döndü. Ama malesef beni itmesi hiç durmuyordu ön taraftan itildikçe bende ister istemez merte yapışıyordum.
Mert bir anda kolumdan çekip beni camın önündeki boş yere çekti ve kendide önüme geldi.
Ay bi dakika bi dakika ben bu sahneyi bir yerden hatırlıyorum şuan dejavu mu oluyorduk. O kalabalık ortamdan kurtulmanın verdiği ferahlıkla önümde kollarıyla bana kalkan olmuş adama diktim gözlerimi.
"Teşekkür ederim."
Mert gözlerini gözlerime dikmişti. Beni tanımıyorsa bana böyle bakması hiç adil değildi. "Önemli değil adam seni sıkıştırıp duruyordu daha fazla rahatsız olma istedim."
"Neden ki." Bir anda bunu sormuştum sanırım o da benden bu soruyu beklemiyordu önce bi durdu düşündü sonra tekrar o güzel kahverengi gözlerini bana çevirdi. " şey komşuluk hakları komşu olduğumuz için ben ondan dolayı yani yani başka komşum olsa onada yaparım."
Tabi canım komşuluk hakları. Benim aptal kafam sanki ne olacaktı başka. Ben hayal kırıklığından dolayı birşey diyemediğim için o da benden kurtulmak için zaman saydığından okula geldiğimizi hemen farketmişti.
"Bak üniversiteye geldik sen burda ineceksin galiba."
Yok yatıya kalıcam ben.
"Evet teşekkür ederim bu arada." Diyip hızla kollarının arasından çıktım ve otobüsten indim.
En yakında bulduğum bir bankın üzerine oturdum az önceki olayları sindirmek için.
"Komşuluk hakkıymış. Bak sen ya . Her komşusuna aynısını yaparmış. Allahın manyağı."
"Kime söyleniyorsun be." Yusuf söylenme sesimi duyup yanıma gelmişti.
"Hiçç manyağın birine."
"Senaya mı."
"Yok ya niye ona söyleneyim."
"Komşu felan diyordun da senin tek komşun sena diye biliyorum."
"Yok bu başka komşu balık hafızalı bi komşu."
Bu seferde konuşmamıza can eklenmişti.
"Balık hafızalı diyince mert geldi aklıma ama komşu ne alaka onu anlayamadım."
Derin bir nefes aldım. "Biz senle küs değil miydik."
Can elini omzuma attı. " yoo ne münasebet kim demiş onu."
"Ne bileyim dün sen bana çemkirince."
Kafamı göğsüne iyice yaslayıp. "Birincisi ben sana değil sen bana çemkirdin ikincisi sen bana küssende ben sana küsmem ve bırakmam küçük hanım."
Can gerçkten bana iyi katlanıyordu onun sarılmasına karşılık bende ellerimi beline doladım. "Siz gerçekten benim öz kardeşlerimden daha çok kardeşimsiniz hepinizi çok seviyorum."
Can imalı bir şekilde demişti. " tabii kardeşiz kardeş." Kardeş kelimesinin üstüne bastırarak tekrar etmişti.
"Ne öyle imalı diyorsun kardeşim olmak istemiyorsan söyle yani bilelim." Dedim tripli bir şekilde.
Can ufak bir kahkaha atıp. "Yok estağfurullah hiç öyle bir şey der miyim ya ben."
Canlada aramı düzelmiştim bugün gerçekten iyi birgündü. Yani mertin beni hatırlamaması üzücüydü belki ama üst komşumdu bana bu kadar yakındı. Belkide bu bi işarettir. Hergün beni gördükçe hatırlar hatta belki bana karşı birşeyler hisseder. Belkide hikayemiz yeni başlıyordur. Bekleyip görmek lazım.
Bölümü beğendiyseniz lütfen oylamayı unutmayın. Keyifli okumalar:)