<ហុឹស! ដំណើរការហើយ> គ្រាន់តែវិដេអូដំណើរការភ្លាម រហ័សឲរាងតូចផ្ចង់អារម្មណ៍ដាក់យ៉ាងរហ័ស! វិនាទីរបស់វិដេអូចាប់ផ្ដើមចាក់ សន្សឹមៗលោតទៅមុខបន្តិចម្ដងៗ ហាក់ដូចជាគេចាប់ថតពីទីងងឹតហើយវាក៏..
<ហ្ហឹក!~~> ថេយ៉ុងផ្ដើមយកដៃមកខ្ទប់មាត់របស់ខ្លួនឯងមួយរំពេចសឹងមិនជឿអ្វីចំពោះមុខ..តើភ្នែកទាំងគូរបស់គេបានឃើញអ្វីទៅ?
<ហ្ហឹកៗ~..មិនពិតទេ!..ជានារីម្នាក់នោះ!> សាច់ក្នុងប្រអប់ទ្រូងខាងឆ្វេងចាប់ផ្ដើមជ្រួលជ្រាបអារម្មណ៍ឈឺចាប់ បណ្ដាលឲទឹកសន្សើមថ្លាឆ្វង់ហូរស្រក់មកម៉ាត់ៗមួយរំពេច!..វាច្បាស់ពេកហើយ ច្បាស់ដូចជាទៅឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែកទាំងគូ..ស្វាមីរបស់គេកំពុងតែអោបថើបនារីម្នាក់ដែលខ្លួនបានជួបនៅហាងកាហ្វេកាលពីថ្ងៃនោះ។
រាងតូចដៃចាប់ផ្ដើមញ័រអារម្មណ៍ហេងហាងគិតចេញតែមួយមុខគត់គឺយំ!
វិដេអូនេះវាច្បាស់ណាស់ មិនព្រិលរូបសូម្បីតែប៉ុនចុងក្រចក ប្រដូចបានមានមនុស្សម្នាក់ទៀតថតមកពីជ្រុងម្ខាង ផ្នែកខាងឆ្វេង។
<ថេ--ថេយ៍អូនកើតអី?> ជុងហ្គុកបើកទ្វារចេញពីបន្ទប់ទឹកភ្លាម ប្រទាក់ភ្នែកនឹងប្រពន្ធកំពុងឈរក្បែរបង្អួច កាន់ទូរស័ព្ទក្ដាប់នឹងដៃយំយ៉ាងខ្សឹបខ្សួល រហ័សឲនាយចូលទៅសួរនាំយ៉ាងលឿន។
<ហ្ហឹកៗ! ចេញទៅ!~..កុំប៉ះអូន> រាងតូចផ្ដើមស្រែកមួយវ៉ាស់នៅពេលដែលដឹងដល់ជុងហ្គុកចូលមកចាប់ដៃ ,គេច្រាននាយចេញមួយទំហឹងមិនបានគិតខ្វល់ពីអារម្មណ៍អ្នកម្ខាងទៀតដែលបារម្ភ។
<អូ-អូនកើតអី?..អ្នកណាធ្វើអីអូន កុំយំអី បងមិនទៅជិតក៏បាន> នាយជ្រួញចិញ្ចើមចូលគ្នាសម្លឹងមើលមុខថេយ៍ភ្លឹសៗពោរពេញដោយក្ដីមិនយល់ សុខចិត្តឈរថយក្រោយពីជំហាន ស្រដីទន់ភ្លន់បែបស្ដាប់បង្គាប់។
<ហ្ហឹក-អ្ហឹក..បងឯងអាក្រក់ណាស់ ថ្ងៃឈ្លោះគ្នាជាមួយអូនបងទៅណា៎? ថ្ងៃអូនចេញពីផ្ទះយប់នោះបងទៅណា៎?..ហ្ហឹកៗ! បងទៅមានស្អីៗជាមួយស្រីណា៎?~ ឆ្លើយនឹងអូនភ្លាមមក>
<ថេយ៍!..បង បងមិនយល់ទេ អូនចង់បានន័យ*..> ផូស!~
<អូយ៌!..shit*!~> និយាយមិនទាន់ផុតពាក្យថេយ៉ុងស្រាប់តែគប់ទូរស័ព្ទមកត្រូវក្បាលរបស់នាយបណ្ដាលឲគេអោនមុខចុះយកដៃទៅទប់កន្លែងគេគប់យ៉ាងរហ័ស! ម្ដេចក៏ចឹងទៀតហើយ? លើកនោះគប់ត្រូវទ្រូងតែពេលនេះត្រូវក្បាល ទូរស័ព្ទនឹងវាបែកខ្ទេចហើយលើកនេះ។
<ហ្ហឹក-អ្ហឹក! ឈឺមែនទេ?..អ្ហឹកៗ!..បងឈឺមិនស្មើរអូនទេជុងហ្គុក> ឃើញនាយបែបនេះកូនចិត្តមួយក៏ហាក់មានអារម្មណ៍ថាខុសដែរ ម្យ៉ាងគេគប់មិនមែនចង់សម្ដៅមកនាយនោះទេ ចង់គប់ដើម្បីបញ្ជេញកំហឹង បើវាត្រូវក្បាលចឹងឲគេធ្វើមិច? ទ្រាំទៅ!
<..ត្រូវហើយបងឈឺមិនស្មើរថេយ៍ទេ ប៉ុន្នឹងអាចឲអូនសមចិត្តបានរឺនៅ?> រាងក្រាស់សន្សឹមងើបមុខឡើង កែងភ្នែកទាំងគូរឡើងក្រហមងាំងសម្លឹងទៅមើលរាងតូចពោលដោយសម្ដីស្មើរធេង គេមិនបានខឹងនោះឡើយគ្រាន់តែអន់ចិត្ត លើកណាក៏គប់ក៏បោះ ស្ដាប់ហេតុផលបន្តិចក៏អត់ យូរៗទៅគេធ្វើអីតែតាមអារម្មណ៍ខឹងមួយឆាវអស់ហើយ។
នាយក៏ស្ងាត់ថេយ៍ក៏ស្ងាត់ បានបន្តិចគេក៏បែរខ្នងប្រុងចាកចេញពីបន្ទប់!
<បងឯងទៅណា?..អ្ហឹក!..អ្នកណាឲទៅ? មកនិយាយគ្នាឲដឹងរឿងសិន> ហេតុថាឃើញនាយប្រុងចាកចេញ គេមិនចង់ឡើយទើបពោលពាក្យឃាត់។
<ទោះនិយាយពេលនេះក៏មិនចូលគ្នាដែរ> ក្រឹប!
<អ្ហឹកៗ!..ចង្រៃយ៍អឺយ! តើខ្ញុំខុសមែនទេដែលគ្រាន់តែចង់ឲគាត់លួង ចង់ឲគាត់បកស្រាយ តើខ្ញុំគ្មានសិទ្ធិខឹងទេហេ៌?> ដឹងនាយចេញផុតគេទន់ជង្គង់អង្គុយចុះភ្លែត។ សួរមិនឲគេខឹងយ៉ាងមិច? គេឈឺស្ទើរតែអួលស្លាប់ទៅហើយ ដៃរបស់នាយដែលធ្លាប់តែមកថ្នាក់ថ្នមបំបោះអង្អែលគេ បែរជាទៅធ្វើដាក់ស្រីម្នាក់ណាក៏មិនដឹង? សួរទៅឲគេខឹងកើតទេ? ក្រែងជាប្ដីប្រពន្ធហេ៎?
ក្រឡេកមកមើលអ្នកខាងនេះ ក៏គ្មានទៅណាក្រៅពីមកអង្គុយសំគុកនៅលើសាឡុងម្នាក់ឯងដែរ នាយតូចចិត្តនឹងថេយ៍ដែលយកទូរស័ព្ទមកគប់ក្បាល។
<..លែងចេះនិយាយហេតុផលស្អីអស់ហើយ ខឹងយំស្អីបន្តិចក៏បោកបោះ ចរឹកពីមុនមិនមែនចឹងទេ!> គេអង្គុយរអ៊ូង៉ូវៗម្នាក់ឯង ភ្នែកសម្លឹងមើលទៅថូផ្កាលើតុជំនួសឲអារម្មណ៍ស្មឹងស្មាធទៅប៉ុន្មាននាទីមុន។ គិតចុះគិតឡើងក៏...
<សឺត!~ មិនមែនក្បាលម៉ារ៉ាកាំងឯណា! ក្បាលមនុស្ស> ក៏គ្មានអ្វីក្រៅពីខ្សឺតខ្សតចង់យំបន្តិចអីបន្តិចនឹងឯង-,-
.....
//ម៉ោង1:30នាទីរំលងអាទ្រាត ថេយ៉ុងគេងមិនលក់រើចុះរើឡើងពេញពូក ចិត្តបារម្ភពីស្វាមីដែលរត់ទៅដេញនៅក្រៅបន្ទប់ខឹងនឹងខ្លួន, បើវាគ្មានអ្វីគេមិនគិតឡើយ តែមកពីគេយកទូរស័ព្ទគប់នាយ។ ដោយអត់ទ្រាំមិនបានក៏ងើបគ្រោស ទាញប្រេងក្រឡាក្នុងកិតុ នឹងភួយបើកទ្វារចុះមកក្រោម! សួរឲគេដាច់ចិត្តត្រង់ណា៎កើត?
<ឲអូនសូមទោស!> មកដល់ភ្លាមគេបត់ជើងអង្គុយចុះប៉ុក ក្បែរនាយផ្ទាល់នឹងការ៉ូផ្ទះ ពោលពាក្យសូមទោស មុននឹងលោកទៅវែកសក់របស់នាយដែលបាំងថ្ងាស ចំកន្លែងគេគប់ត្រូវ ឃើញថាវាឡើងក្រហមងុាំង ពកបាត់ទៅហើយគ្រាន់មិនធំណាស់ណា៎។
<លោកប្ដីប្រហែលឈឺខ្លាំងហើយ ឲអូនសូមទោស ថ្ងៃក្រោយអូនមិនធ្វើចឹងទៀតទេ> គេនិយាយតែឯងអឺអើតែឯង ព្រោះនាយគេងលក់បាត់ទៅហើយ មុននឹងយកប្រេងក្រឡាទៅលាបកន្លែងនោះតិចៗ ភ្លំខ្យល់គួបផ្សំខ្លាចថានាយផ្សា។
<អូនស្រឡាញ់បងណាស់ជុងហ្គុក..ភ្ញាក់ឡើងកុំខឹងអូនអីណា៎!..ជុប៌!~> គេពោលឡើងចប់ឱនទៅផ្ដិតស្នាមថើបលើមាត់នាយបន្តិច មុននឹងយកភួយដណ្ដប់ឲ ហើយក៏ឡើងទៅលើវិញដូចគ្នា។ គេគិតហើយថាគេខុសមែន! មិនគួរធ្វើចឹងដាក់នាយឡើយ! ម្យ៉ាងប្រហែលជាមានមនុស្សមិនល្អចង់ឲគេឈ្លោះគ្នាទើបប្រឌិតវាឡើងបែបនេះ ត្បិតវិដេអូនឹងវាស្ដែងពេកក៏ដោយចុះ, ថ្ងៃដែលគេជឿគឺជាថ្ងៃដែលឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែកទាំងសងខាងចំពោះមុខខ្លួនឯង។
#ថ្ងៃថ្មី!
ថេយ៉ុងគេងើបតាំងពីព្រលឹម ចុះមកចម្អិនអាហារពេលព្រឹកឲនាយផ្ទាល់ ហើយក៏ត្រៀមឯកសណ្ឋានការងារ ទឹកក្ដៅទឹកត្រជាក់ទុករួចស្រេច!
<លោកប្ដី!..លោកប្ដីក្រោកឡើង ថ្ងៃនេះបងមិនទៅធ្វើការទេហេ៎?> ថេយ៉ុងដាក់អង្គុយក្បែរនាយ លើកដៃគោះគៀនស្មាតិចៗ។
<ហឹម?~..ម៉ោងប៉ុន្មានហើយ?> នាយចាប់ផ្ដើមក្រហឹមសួរឡើងយ៉ាងគ្រងួរទាំងភ្នែកមិនទាន់នឹងបើករួចផង។
<6ជិត7ហើយ>
<ហឹម!~> គេក្រហឹមបន្តិច បើកភ្នែកសម្លឹងមុខរាងតូចហើយក៏ងើបគ្រោស ដើរទាំងមុីងមុាំងឡើងទៅលើ, ដែលខុសពីរាល់ដងសម្លឹងមុខហើយដឹងតែថើបហើយ..សួរថាខឹងហេ៎? រាងតូចក៏មិនបានខ្វល់ គេដើរតាមពីក្រោយនាយ ដើម្បីរងចាំរៀបចំចងក្រវ៉ាត់.កឲសមជាតួនាទីប្រពន្ធបន្តិច។
20នាទីក្រោយ!
<ចាំអូនចងឲលោកប្ដី> ឃើញនាយចេញពីបន្ទប់ទឹកទាំងដៃកំពុងចងក្រវ៉ាត់.ក អ្នកអង្គុយចាំលើគ្រែនេះរហ័សចូលខ្លួនទៅធ្វើពោលឡើងយ៉ាងទន់ភ្លន់។
<មិនអីទេ!> នាយញញឹមដាក់ថេយ៍បន្តិចទាំងមិនសមក៏ងាកទៅឆ្លុះកញ្ចក់ចងខ្លួនឯង។
<ចាំអូនចងឲ~> អ្នកណាថាគេឈប់? គេមិនឈប់ឡើយ ដើរទៅឈរពីមុខនាយ លើកដៃចងឲអ្នកម្ខាងទៀត! ជុងហ្គុកកាលបើបែបនេះនាយក៏មិនថា ប៉ុន្តែសុខចិត្តមិនសម្លឹងមុខងាកមុខចេញទៅណាទៅណីឯណោះ ត្បិតថាមើលយូរទប់ចិត្តមិនបានឱនទៅថើបគេធ្លាក់ក្រេឌីតខំធ្វើចរឹកតួឯងមួយព្រឹកហើយ។
<ហិ!..លោកប្ដីថ្ងៃនេះសង្ហារណាស់>
<បាទ!> គេត្រឹមបាទមួយម៉ាត់យ៉ាងអត់ជាតិគ្មានទន់ភ្លន់ស្អីបន្តិច រួចហើយក៏ងាកចេញបាត់។
<លោកប្ដីខឹងនឹងអូនហេ៎?> គេដឹងប៉ុន្តែគេគ្រាន់តែសួរ រាងតូចឈរអោបដៃចូលគ្នាឆ្កិះក្រចកសងខាងពោលតិចៗទាំងឱនមុខចុះជូហួញ។
<អត់ទេ!>
<មិនជឿទេ> ប្រុងឲជឿយ៉ាងមិចបើមុខតាំងពីព្រឹកមកស្មើររហូត នេះមិនមែនជានាយឡើយ។
<បើថេយ៍មិនជឿបងក៏មិនដឹងធ្វើមិចដែរ>
<លោកប្ដីខឹងអូនមែនហើយ! បើលោកប្ដីមិនខឹងអូនច្បាស់ជាថើបអូនពេលភ្ញាក់ឡើង ហើយក៏ថើបអូនពេលអូនចងក្រវ៉ាត់.កឲ ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះលោកប្ដីមិនមាត់.ក ថែមទាំងងាកមុខចេញពេលអូនឈរក្បែរទៀត>
<...> ស្ងាត់!
<លោកប្ដីឈប់ស្រឡាញ់អូនហើយមែន?> Styleនឹងទៀតហើយ-,-
TO BE CONTINUED
BY: Ju jinny 🧸