គ្រប់បែបគ្រប់យ៉ាង បញ្ហាជាច្រើនក្នុងលោកសុទ្ធតែអាចកើតមានឡើងគ្រប់ពេលគ្រប់វេលាហើយវាក៏មិនអាចកំណត់ប្រាប់យើងអោយដឹងទុកមុនដូចគ្នា។ ប៉ុន្តែអីដែលយើងអាចដឹងមុនបាននោះគឺរឿងដែលកើតមាន វាតែងតែមានហេតុហើយនឹងផល បញ្ហាតែងតែមានអ្នកចងក៏តែងតែមានអ្នកស្រាយ។
មិនថាយ៉ូនហ្គីឬក៏មិត្តភក្ដិគេទេពេលនេះដូចតោចូលក្នុងខ្លួនយ៉ាងអញ្ចឹងសម្លឹងមើលនាយសង្ហារថ្ពាល់ខួចញញឹមឌឺដងដាក់ពួកគេនោះឥតព្រិច។
ពេលនេះកុំថាឡើយតែខាំមាត់គ្រឺតជើងធ្មេញនឹងនាយមុខឌឺចំពោះមុខសូម្បីតែចង់ហក់ទៅដាល់ក៏ក្រុមយ៉ូនហ្គីចង់ណាស់ដែរ។ ឌឺប្រាំបួនបែបនេះសមតែបានស៉ីកណ្ដាប់ដៃអីនឹងបានត្រូវ គ្រាន់តែនឹកគិតស្រមៃរូបភាពពេលនោះមិនដឹងមុខអាគាត់នឹងល្អមើលយ៉ាងណាទេណ៎? អួយអំភើបចង់ឃើញឆាប់ៗដល់ហើយ។
ទាស់តែម៉្យាងទីនេះក៏មានមនុស្សចាស់នៅជាមួយដែរ ម្ល៉េះខំអីនាយមុខសង្ហារម្នាក់នេះបានខ្ចប់នៅនឹងកន្លែងរបស់ក្រុមនាយក្រាស់យ៉ូនហ្គីបាត់ទៅហើយមិនចេះទុកចាំយូរឡើយកំពុងគុំរកមុខស្រាប់ផង។
"តាមពិតគឺជាឯង...អាស៊ុងវ៉ុន!" នាយជុងគុកដែលអង្គុយនៅម្ខាងនោះហើបមាត់និយាយដោយភាពនឹកស្មានមិនដល់ថាអ្នកដែលកំពុងឈរនៅទីនេះគឺជាសត្រូវរបស់ពួកនាយកាលពីនៅរៀនសោះ។
"ឯងមកធ្វើអីនៅទីនេះហើយចូលមកក្នុងផ្ទះលោកពូយើងបានយ៉ាងមិចហាស់?" ហូស៊ុក អាចថាជាមនុស្សឆាប់ឆេឆាវដល់ពេលមកជួបអ្នកមិនចង់ជួបទៀតគេចោទសួរទៅកាន់ដៃគូម្ខាងទាំងកម្រោលចូលក្នុងខ្លួនអោយតែបានឃើញមុខអាម្នាក់នេះម្ដងៗរាល់លើក។
ប្រាប់រឿងមួយទៅចុះទោះបីជានាយស៊ុងវ៉ុនម្នាក់នេះមិនបានចូលរួមផែនការក្នុងការព្រួតគ្នាមកធ្វើបាបក្រុមពួកនាយឬក៏បានរួមដៃធ្វើបាបប្អូនប្រុសរបស់គេយ៉ាងណាក៏ដោយ តែនាយគឺនៅតែជាប់ឈ្មោះពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងនេះដដែល ព្រោះអីពួកនាយហ្សុនហាក៏ជាសមាជិកក្នុងក្រុមរបស់ស៊ុងវ៉ុន។ ដូច្នេះការមិនសងសឹកដោយការសម្លាប់យកជីវិតនាយស៊ុងវ៉ុនចាត់ទុកថាពួកនាយមានចិត្តពេកណាស់ទៅហើយ។
ប៉ុន្តែអីដែលក្រុមយ៉ូនហ្គីឆ្ងល់នោះ ហេតុអីនាយស៊ុងវ៉ុនមកជាន់ទីនេះទាំងដែលគេគ្មានសូម្បីសាច់ញាតិម្នាក់ដែលមករស់នៅក្នុងតំបន់មួយនេះឡើយ?
"តាមទ្វារ! ហើយថីយើងចូលមកផ្ទះប៉ាម៉ាក់របស់យើងមិនបាន?" ស៊ុងវ៉ុន និយាយសួរទាំងលើកចិញ្ចើមម្ខាងរបៀបផ្ចាញ់ផ្ចាលទៅអ្នកខាងនោះ។ ត្រូវហើយនាយមកផ្ទះលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់របស់នាយមិនបានឬ? ណាមួយទ្វារមិនបានបិទឯណារឿងអីចូលមកមិនបាន។
"ឯងចង់បានន័យថា..!" ហូស៊ុក សួរបែបបង្អូសសម្លេងចាំស្ដាប់ចម្លើយមួយមកបញ្ជាក់អោយបានច្បាស់។ ស្អីគេផ្ទះប៉ាម៉ាក់? អាម្នាក់នេះជាកូនប្រុសលោកពូអ្នកមីងមែនទេ? វាយកអីមកគិតនឹង? កូនប្រុសពូមីងរបស់នាយឯណាមុខដូចបង្គួយឆ្លងថ្នល់អញ្ចឹងនោះ ទៅជឿស្លាប់ហើយអាមនុស្សពូកែភូត។
"ផាក ស៊ុងវ៉ុន! នេះជាឈ្មោះរបស់គេហើយក៏ត្រូវជាកូនប្រុសតែម្នាក់គត់របស់ពូ!" ចម្លើយត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ៗចេញពីក្រអូមមាត់លោកម្ចាស់កាងជុងទៅកាន់ក្មួយប្រុសទាំងពីរ។ ចំណែកឯអ្នកដែលទើបនឹងបានដឹងច្បាស់ក្នុងពេលនេះរួមទាំងមិត្តភក្ដិនាំគ្នាឈរបើកភ្នែកធំៗស្ទើរមិនជឿនឹងត្រចៀករបស់ខ្លួនឯង។
ជាកូនប្រុសលោកពូអ្នកមីងអញ្ចឹងឬ? លោកអើយពួកនាយកំពុងយល់សប្ដិទេដឹងនេះ?
"ក្រែងអាម្នាក់នេះត្រកូលអាដូរ៉ាស៍?" ណាមជូន ហេតុតែឆ្ងល់នាយក៏បន្លឺជាសំណួរទាំងលើកដៃចង្អុលស៊ុងវ៉ុនចំៗមិនខ្លាចរអែងនឹងឪពុកម្ដាយរបស់នាយស៊ុងវ៉ុនកំពុងអង្គុយនឹងសាឡុងនោះអីបន្ដិច។ សំខាន់អ្វីដែលនាយឆ្ងល់នាយចង់ដឹងនាយត្រូវការសួរ។
"ហ្ហឹម.! អាដូរាស៍និងឃូរ៉ាសាគិ! ពួកកូនចាំឈ្មោះត្រកូលមួយនេះបានដែរឬទេ?" ហានគូ ក្រហឹមនៅដើមកបន្ដិចមុនស្រដីសួរទៅកាន់កូនប្រុសចង់ដឹងថាពួកគេនៅចាំនាមត្រកូលទាំងពីរនេះបានឬក៏អត់?
"គឺជាឈ្មោះនាមត្រកូលនៃអ្នកមានអំណាចខ្លាំងជាងគេក្នុងចំណោមអ្នកខ្លាំងទាំងអស់នៅប្រទេសជប៉ុន! ប៉ុន្តែ..! នេះដូចជានាមត្រកូលរបស់លោកតានិងលោកយាយទេតើ!" ណាមជូន ឆ្លើយដោយគ្មានភាពទាក់ទើរមួយម៉ាត់ ពេលនិយាយមកដល់ឃ្លាចុងក្រោយនាយរាំងបង្អាក់បន្ដិចដោយនាយបានចាំថានេះជានាមត្រកូលអ្នកណាម្នាក់។
"ត្រកូលផាកជាឈ្មោះក្រៅដែលពូក្មួយប្រើសព្វថ្ងៃនេះសូម្បីតែលោកពូគីមរបស់កូននិងប៉ាក៏ប្រើត្រកូលក្រៅដូចគ្នា! តែក្មួយស៊ុងវ៉ុនលោកយាយកូនបានសុំអោយពូក្មួយដាក់នាមត្រកូលរបស់គាត់មកប្រើ" ហានគូ ងក់ក្បាលរបៀបបានដឹងបន្ដិចទើបចាប់និយាយពន្យល់គ្រប់យ៉ាងនៅពីក្រោយទៅដល់កូនប្រុសភ្លេម។
ត្រូវហើយតាមពិតមិនថាលោកម្ចាស់ហានគូឬក៏លោកម្ចាស់កាងជុងនិងលោកម្ចាស់គីមស៊ុកទេ ពួកគាត់សុទ្ធតែត្រូវបានដាក់នាមត្រកូលក្រៅទាំងអស់ជាក់ស្ដែងចាប់តាំងពីពួកគាត់បានមករស់នៅលើទឹកដីកំណើតខាងភរិយាមកម្ល៉េះ។
"បែបនេះ! ការពិតអាម្នាក់នេះជាកូនប្រុសរបស់លោកពូនិងអ្នកមីង! អ៊ីចឹងបានន័យថាអាឯងក៏ស្គាល់ពីប្រវត្តិពួកយើងច្បាស់តាំងពីថ្ងៃដំបូងដែរ! ហេតុអីឯងមិនប្រាប់យើងអោយដឹង?" ហូស៊ុក លាន់មាត់បែបអ្នកមានភាពភ្ញាក់ផ្អើលបន្ដិចទើបនឹកឃើញសួរពាក្យមួយប្រយោគទៅកាន់នាយស៊ុងវ៉ុនដោយការមានចម្ងល់។
"អោយប្រាប់ថាយើងនេះជាបងប្អូនជាដូនមួយនឹងឯងអ៊ីចឹងឬ? ឯងមានចាំទេថ្ងៃដែលយើងបានជួបក្រុមអ្នកលេងបាល់ទះដំបូងឯងបានធ្វើស្អីខ្លះដាក់យើង?" ស៊ុងវ៉ុន មិនត្រឹមតែត្បកសំណួរទេនាយថែមទាំងចោទសួរបែបលក្ខណៈគ្រឺតនឹងចរិតក្រុមនាយហូស៊ុកនឹងតែម្ដង។ និយាយពីថាជួបពួកគេដំបូងទាន់នឹងដឹងស្អីផងចេះមកព្រួតគ្នាធ្វើបាបនាយទៅកើត នឹកឃើញពេលណាក្ដៅចិត្តពេលនោះ។
ផាក ស៊ុងវ៉ុន អាយុ២៨ឆ្នាំជាកូនប្រុសតែម្នាក់របស់លោកម្ចាស់កាងជុងនិងអ្នកស្រីអាន់យ៉ុល ហើយក៏ត្រូវជាបងប្អូនជីដូនមួយនិងណាមជូននិងហូស៊ុកដូចគ្នា។ បែបនេះខ្ញុំបានប្ដូរត្រកូលរបស់នាយស៊ុងវ៉ុនដែលបានដាក់កាលពីវគ្គ១មកជាត្រកូលផាកវិញដើម្បីទៅតាមលក្ខណៈសាច់រឿង សង្ឃឹមថាមិត្តអ្នកអាននិងមិនវ៉ល់ក្រឡាប់ចាក់ទៅចុះណា។
"មានស្អីណាស់ណា! គ្រាន់តែដាល់មាត់ឯងអោយបែកមានជាំមុខហើយនិងនិយាយគម្រាមឯងបន្ដិចបន្ដួចប៉ុណ្ណឹងសោះ!" និយាយមកលឹងហីគ្មានស្អីគួរអោយធំដុំ ធ្វើដូចគ្រាន់តែជាល្បែងកម្សាន្ដមួយពេលរបស់នាយ។ ណាមជូនអើយអត់ដឹងនាយស៊ុងវ៉ុននេះជាកូនប្រុសសំណព្វចិត្តពូមីងនាយទេអី។
"អើ..! នឹងហើយអ្នកណាទៅមានអារម្មណ៍ប្រាប់ឯង ណាមួយពួកឯងនេះវាឈ្លើយណាស់ជើងកាងប្រចាំសាលា!" អត់មិនបានទេខុសហើយនៅសម្ដីខ្លាំងដាក់នាយទៀត។
នាយសុំលាតត្រដាងរឿងមួយទៅចុះកាលនឹងនាយគ្មានបំណងចង់លេងបាល់ទះស្អីនោះឡើយ តែមកពីគុំនិងក្រុមជើងកាងដែលបានវាយនាយកាលពីថ្ងៃចូលរៀនដំបូងនឹងពេក។ នាយក៏ចង់សងសឹកដោយយកឈ្នះបែបកីឡាហើយនាយក៏បានចូលទៅក្នុងក្រុមហ្សុនហាពេលដែលពួកគេរើសអ្នកមានសមត្ថភាពធ្វើកូនក្រុមដោយកាលនិងនាយមិនបានគិតថាក្រុមហ្សុនហាជាមនុស្សបែបម៉េចនោះទេ ដឹងតែម៉្យាងគឺចង់យកឈ្នះ។
"ឯងថាអោយអ្នកណាឈ្លើយ?" ណាមជូន ក្ដៅដូចបាយពុះបន្ទាប់ពីលឺគេថាអោយនាយ។ ស៊ុងវ៉ុនថាអោយអ្នកណា? ណាមជូនគួរតែដឹងច្បាស់ខ្លួនឯងហើយណ៎។
"ថាចោល! បើរអៀសខ្លួនណាស់ក៏ទទួលយកដាក់ខ្លួនទៅ!" មួយឃ្លានេះស្រដីចប់នាយស៊ុងវ៉ុនក៏ទម្លាក់ខ្លួនទៅលើសាឡុងដ៏ទន់មួយទំហឹង។ ដោយមិនបានចាប់អារម្មណ៍ថាអ្នកខាងណោះកំពុងសម្លក់នាយបែបខ្លារខិនត្រៀមត្របាក់ចំណីនោះទេ កែវភ្នែកសត្វខ្លា។
"នេះឯង...អាស៊ុងវ៉ុន--!" បានតែកើនកំហឹងក្នុងចិត្តប៉ុណ្ណោះពាក្យដែលចង់និយាយក៏ត្រូវលេបទៅវិញដូចគ្នាបន្ទាប់ពីអ្នកស្រីអាន់យ៉ុលមានប្រសាសន៍ពាក្យដែលធ្លាប់សួរសារជាថ្មីទាំងចម្លែកក្នុងចិត្តជាពន់ពេក÷
"អា៎....! បានហើយៗ ពួកក្មួយនិងកូនធ្លាប់ជួបគ្នាពីមុនមកឬ? ទើបបានឃើញគ្នាភ្លេមឈ្លោះគ្នាយ៉ាងនេះ! មើលទៅដូចស្និតនិងគ្នាណាស់!" សម្លេងស្រទន់ប្រៀបបីដូចសារិកាកែវ តែស្ដាយណាស់ចម្លើយកូនប្រុសនិងក្មួយប្រុសបន្លឺឡើងព្រមគ្នាធ្វើអោយគាត់ភាំងមិនស្ទើរ។
"ធ្លាប់ / អត់" អ្នកទាំងពីរឆ្លើយព្រមគ្នាតែចម្លើយខុសគ្នា ណាមជូនបដិសេដ ស៊ុងវ៉ុនថាពិត។
"សម្រេចថាយ៉ាងមិចវិញ!" អាន់យ៉ុល ជ្រួញចិញ្ចើមបន្លឺសួរម្ដងទៀតព្រោះភាគីសងខាងផ្ដល់ចម្លើយអោយគាត់មិនប្រាកដមិនច្បាស់លាស់។
"ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់គេឡើយ / ពួកខ្ញុំធ្លាប់រៀនសាលាជុំគ្នា!" ម្ដងនេះស៊ុងវ៉ុនថាទេ ណាមជូនឆ្លើយផ្សឹង។ តើមួយណាអោយពិតប្រាកដទៅលោក? មនុស្សចាស់ដូចគាត់ចង់វ៉ល់ទៅតាមក្មេងៗអស់ហើយនេះ។
"យើងមិនចង់ឈ្លោះជាមួយឯងទេ យើងចង់ដឹងថានៅថ្ងៃនោះអ្នកណាជាអ្នកតាមសម្លាប់ឯងហើយពាក់ព័ន្ធអីជាមួយប្អូនរបស់យើង!" រញ៉េរញ៉ៃពេកហូស៊ុកក៏លូកមាត់មកនិយាយបំបែកតែម្ដងទៅ ខ្ជិលនៅស្ដាប់ពួកគេទាំងពីរប្រកែកគ្នាណាស់គួរអោយធុញមែន។
ម្យ៉ាងនាយមិនមែនអ្នកមកអង្គុយចាំស្ដាប់ការឈ្លោះប្រកែកគ្នាដ៏សែនឥតប្រយោជន៍ឯណា នាយចង់ដឹងរឿងមួយគត់ទៅវិញតើ មកឈ្លោះគ្នាអីនៅទីនេះចាប់បោះទៅក្រៅផ្ទះអស់ឥឡូវ។
"បានចាត់ទុកថាយើងប្រាប់ឯងអោយដឹងការពិតទៅចុះ! ថ្ងៃនោះយើងបានដើរជួបអាល្អិតជីមីនដែលកំពុងអង្គុយលេងពូនដីខ្សាច់នៅក្រោមដើមឈើមួយក្បែរមាត់សមុទ្រតែយើងមិនដឹងថាគេគឺជាជីមីនទេ យើងដឹងត្រឹមថាគេគឺជាគូមីនប៉ុណ្ណោះ" ខ្ជិលសាំញ៉ាំច្រើនស៊ុងវ៉ុនក៏ព្រមទម្លាយរឿងរ៉ាវដែលកើតឡើងក្នុងកំឡុងពេលនោះអោយគ្រប់គ្នាស្ដាប់÷
+ក្រោមដើមឈើ!!
"អ្អេ៎! ក្មេងតូចកំពុងធ្វើអីនៅទីនេះម្នាក់ឯងនឹង" បុរសម្នាក់មានមាឌធំកម្ពស់ខ្ពស់ស្រឡះដើរមកដល់ជីមីនគេក៏បន្ទន់ជង្គង់ចុះឱនមុខសួរទៅអ្នកអង្គុយឈ្ងោកមុខលេងដៃខ្សាច់នោះទាំងសម្លេងលឹងស្រទន់។
"បាទ! ខ្ញុំកំពុងលេងពូនដៃខ្សាច់ បងប្រុសចង់លេងដែលទេ?" ជីមីន ងើបមុខមើលអ្នកសួរមកខ្លួនបន្ដិចទើបគេញញឹមតបលឹងធម្មតាដោយគេមិនបានភិតភ័យឬក៏ខ្លាចនឹងមនុស្សប្លែកមុខដូចបុរសម្នាក់នោះអីបន្ដិច។
"អរ! គឺបង..បងមិនលេងទេ! ចុះប្អូនមកទីនេះតែម្នាក់ឯងទេឬ?"គេទាញស្មារតីពីការភ្លឹសក្មេងប្រុសចំពោះមុខបានមកវិញគេក៏សួរបន្ដ។
"អត់ទេស៎! ខ្ញុំមកជាមួយបងប្រុស! ជាមួយមិត្តភក្ដិបងប្រុស! ជាមួយបងថ្លៃនិងជាមួយមិត្តរបស់ខ្ញុំ" នាយតូចឆ្លើយទាំងរាប់ដៃលើកបង្ហាញថាគេគឺមកគ្នាច្រើនមិនមែនមកតែម្នាក់ឯងទេ។ រីឯបុរសម្នាក់នោះវិញឃើញកាយក្រម៉ិចក្រម៉ើមរបស់ក្មេងប្រុសនេះហើយគេបានត្រឹមខ្ជាប់មាត់ទប់សំណើចក្នុងមាត់ប៉ុណ្ណោះ តែក្នុងចិត្តកំពុងពោលពាក្យថា÷
ក្មេងម្នាក់នេះគួរស្រឡាញ់ណាស់!
++++
"ហើយយ៉ាងម៉េចទៀត?" ណាមជូន អង្គុយចំកោងខ្នងកែងដៃសងខាងដាក់លើក្បាលជង្គង់ទាំងម្រាមដៃកាន់ក្ដោមចូលគ្នាជាប់ ដោយភ្ជាប់នៅទឹកមុខស្មើធេងជាមួយកែវភ្នែកសត្វតោកំណាចមួយគូរកំពុងបាញ់ជំរិតសួរទៅស៊ុងវ៉ុនអោយនាយនិយាយបន្ដ តោកាច។
តែសូមបញ្ជាក់ពាក្យក្នុងចិត្តដែលស៊ុងវ៉ុននិយាយពេលនោះនាយគឺមិនបាននិយាយប្រាប់អោយពួកគេបានដឹងនោះទេដោយនាយគិតទុកមុនថា បើនាយហើបមាត់ធ្លោយពាក្យមួយឃ្លានឹងចេញមកតែបន្ដិចច្បាស់ណាស់នាយប្រាកដជាបានស៉ីកណ្ដាប់ដៃជំនួសបាយពេលល្ងាចមិនខាន។
"កាលនឹងយើងមិនបានចាប់ភ្លឹកអ្វីច្រើននោះទេទៅលើពាក្យសម្ដីរបស់គេដែលនិយាយមកកាន់យើង ពីព្រោះយើងគិតថាគេមិនដែលធ្លាប់ឃើញមុខរបស់យើងម្ដងណាឡើយណាមួយយើងក៏មិនដែលបានមករស់ជួបជុំជាមួយប៉ាម៉ាក់ដែរ ហើយដែលយើងស្គាល់គូមីននោះគឺដោយសារតែលោកប៉ាតែងតែផ្ញើររូបថតរបស់គេមកអោយយើងមើលជានិច្ច!" ស៊ុនវ៉ុន ក៏បន្ដរៀបរាប់ប្រាប់តាមដំណើរហើយអ្វីដែលនាយនិយាយសុទ្ធតែជាការពិតទាំងអស់។
ដើមឡើយលោកម្ចាស់កាងជុងរាល់ពេលខលវីដេអូនិយាយជាមួយនាយម្ដងៗគឺគាត់តែងតែបើកបង្ហាញមុខគូមីនអោយនាយមើលរហូត។ តែស្ដាយណាស់ខលវីដេអូលើកណាគូមីនគេងលង់លក់រាល់តែលើកទើបធ្វើអោយគូមីនមិនស្គាល់មុខរបស់នាយ។
"អ៊ឺ..! ហើយបន្ទាប់មកទៀត!" មើលសម្ដីរបស់លោកប្រុសណាមជូនចុះ ស្ដាប់ទៅគួរអោយចង់ដាល់បែកមាត់ដល់ក។
".....! យើងក៏បានបបួលគេទៅចាប់ក្ដាម ចាប់គ្រឿងសមុទ្រនៅមាត់ច្រាំងក្បែរៗនោះតែវានៅម្ខាងពីជើងភ្នំ! ស្របពេលនោះស្រាប់តែមានជនបិទមុខមួយក្រុមមានទាំងកាន់កាំភ្លើងក្នុងដៃបានចង់បាញ់សម្លាប់ពួកយើងទាំងពីរ យើងក៏បានអូសដៃគូមីនរត់គេចខ្លួនចូលទៅក្នុងព្រៃ!" ស៊ុនវ៉ុន ងាកមុខទៅសម្លក់ណាមជូនបន្ដិចមុនចាប់និយាយបន្ដ។ គ្រឺតណាស់ហាស្អីគ្រាន់តែស្ដាប់សោះបង្ខំនោះបង្ខំមើលតែនាយនោះជាម៉ាស៉ីនបន្លឺសម្លេងតាមចិត្តរាល់ពេលមនុស្សចង់ស្ដាប់យ៉ាងចឹង។
"គេជាជីមីន មិនមែនគូមីនទេនិយាយអោយត្រូវឈ្មោះបន្ដិចទៅ!" ដល់ត្រឹមនេះហូស៊ុកជាអ្នកបង្អាក់សម្ដីម្ដងដោយបង្គាប់បញ្ជាអោយនាយស៊ុងវ៉ុននិយាយឈ្មោះប្អូនប្រុសរបស់នាយអោយត្រូវបន្ដិច បងធំរឿងច្រើន។
"ហ្ហើយ..! នែ៎..? តែពេលនោះយើងបានប្រាប់ហើយតើថាយើងគិតគេថាជាគូមីនមិនមែនជាជីមីន ឯងស្ដាប់មិនបានឬយ៉ាងមិចឯង?" ស្អីណាស់ណាទៅលោកអើយផុតពីបងចូលប្អូន។ ពួកគេគិតអីក្នុងខ្លួននេះ មើលតែនាយនឹងគឺជាគ្រឿងម៉ាស៉ីនសម្រាប់បញ្ជាទៅហើយ អានាយខំនិយាយឮលឹងក្ដែងច្បាស់ៗហើយនឹងហាថានាយកាលនឹងស្មានជីមីនថាជាគូមីន។
"អើ..! ទៅនិយាយបន្ដមក!"
[ចប់អស់វាចារ>.<]
To be Continued ✍️💯