"អូនកុំបារម្ភ... បងមិនមែនជាបងកាលពីមុនទេ... អូនជានារីតែម្នាក់គត់ដែលអាចឲ្យបងផ្លាស់ប្ដូរទម្លាប់នោះចេញបាន... បងដឹងថានៅលើផ្ទៃមុខរបស់អូនមានបញ្ហាអី... បងគ្រាន់តែចង់ឃើញវាប៉ុណ្ណោះ" ជីមីននិយាយចប់ក៏យកដៃទៅដោះម៉ាស់ដែលភរិយាខ្លួនកំពុងតែពាក់នោះចេញស្រាប់តែបានឃើញស្នាមសន្លាកយ៉ាងវែងមួយនៅលើផ្ទៃមុខផ្នែកខាងឆ្វេងដែលធ្វើឲ្យលីលីស្រក់ទឹកភ្នែកមកជាបន្តបន្ទាប់រួចក៏បិទភ្នែកជិតទៅ.... ជីមីនឃើញបែបនេះក៏បន្តសំណួរមួយទៅកាន់ភរិយារបស់ខ្លួនទាំងអារម្មណ៍ឈឺចាប់ជាខ្លាំង
"អ្នកណាបន្សល់ស្នាមនេះឲ្យអូន??? ឬវាជាស្នាមបន្សល់ពីគ្រោះថ្នាក់នោះ???" សំណួរនេះបានបញ្ចប់បាត់ទៅហើយតែចម្លើយបែរជាមិនមានទៅវិញ... អ្នកកម្លោះស្វាមីផាកក៏បន្តប្រយោគមួយដើម្បីលួងលោមទៅកាន់ភរិយាសំណព្វចិត្តខ្លួនទៀតថា
"កុំបារម្ភ... ចាំបងជូនអូនទៅកែសម្ផស្សបំបាត់ស្នាកស្នាមមួយនេះ... ឈប់យំទៅ... បើអូននៅតែយំទៀតបេះដូងបងនឹងប្រេះស្រាំស្លាប់ហើយ..." លោកប្រុសសកវាមីក៏បានទាញក្បាលភរិយារបស់ខ្លួនមកផ្អឹបនិងដើមទ្រូងដ៏សែនកក់ក្ដៅមួយរួចលីលីក៏បានបន្លឺសម្លេងមកថា
"ទីនេះនៅតែធំទូលា... ហើយទីនេះនៅតែកក់ក្ដៅដូចជាកាលពីមុនដដែល... វាមិនមែនជាសុបិន្តរបស់អូនទៀតទេមែនទេ???" សម្ដីប៉ុន្មានម៉ាត់នេះធ្វើឲ្យលោកប្រុសស្វាមីដែលកំពុងអង្អែលក្បាលភរិយាខ្លួនញញឹមបិទមាត់មិនជិតរួចបន្លឺសម្លេងយ៉ាងស្រទន់មកកាន់លីលី
"នេះមិនមែនជាសុបិន្តនោះទេព្រះនាងម្ចាស់របស់បង... ឆាប់ទៅងូតទឹកចេញទៅអាងទៅញុាំអាហារជាមួយបង..."
---------------
ព្រឹកថ្ងៃថ្មីក៏បានមកដល់... លោកប្រុសស្វាមីផាកកំពុងគេងសម្លឹងទៅមើលមុខភរិយាជាទីស្រលាញ់របស់ខ្លួនដែលបានបាត់អស់រយៈពេលជាយូរបន្ទាប់មកក៏យកដៃទៅអង្អែលលើស្នាមផ្លែលើមុខរបស់ភរិយាខ្លួនទាំងឈឺចាប់...
"នេះបងកើតអី??? មិចក៏មានទឹកមុខបែបនេះ???" លីលី
"អូនឈឺទេ???" ជីមីន
"វាកន្លងផុតទៅយូរហើយ... ដូច្នេះបងកុំរំលឹកអី" លីលីនិយាយចប់ក៏រំកិលខ្លួនទៅរកលោកប្រុសស្វាមីរួចក៏អោបដោយផ្អឹបក្បាលទៅនិងទ្រូងដ៏សែនកក់ក្ដៅមួយនោះ
----------
#Living room
"ថ្ងៃនេះខ្ញុំមិនបានទៅក្រុមហ៊ុនទេ" ជីមីនដើរចូលមកបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវទាំងទឹកមុខស្រស់បោះអមជាមួយលីលីដែលកំពុងដើរទទឹមខ្លួន
"បងថ្លៃ... " ជុងគុក
"សួស្តី... បងប្រុស..." លីលី
"ថ្ងៃនេះឯងជូនលីលីទៅពេទ្យមែនទេ???" ជីន
"បាទ... ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យភរិយារបស់ខ្ញុំមានការឈឺចាប់ជាមួយស្នាមនេះទៀតទេ... សូម្បីតែខ្ញុំមើលឃើញស្នាមនេះក៏ខ្ញុំឈឺចាប់ណាស់ដែរ" ជីមីន
"នេះបងចង់បានន័យថាបងលែងស្រលាញ់អូនហើយមែនទេ???" លីលីនិយាយទាំងទឹកមុខស្រពោនបន្តិច
"បងមិនមែនបានន័យបែបនោះទេ... បង..." ជីមីន
"អូនយល់... តែ..." លីលី
"តោះផាកជីមីន... មែនហើយលីលី... អូនឯងកុំបារម្ភ, បងស្គាល់ពេទ្យកែសម្ភស្សល្អៗច្រើនណាស់ដូច្នេះកុំបារម្ភអី... អូនឯងនិងអាចជាដូចដើមវិញ" ថេយ៉ុង
"មែនហើយរឿងសម្រស់ទុកចិត្តលើគេចុះ" ជីន
"ពេលខ្លះគាត់មកពីថតម៉ោង ២-៣ភ្លឺទៅហើយក៏គាត់បិទម៉ាស់ដែរ" ជុងគុក
"ន៎ែ!!!! យើងជាតារាណា... តារាត្រូវតែមានសម្រស់និងសមត្ថភាពមិនមែនមានតែសមត្ថភាពតែមួយមុខបានទេ!" ថេយ៉ុង
"បានហើយៗ... ពួកយើងប្រញាប់ផងកុំរវល់តែឈ្លោះគ្នានោះ" ជីមីន
------------
#ពេទ្យកែសម្ភស្ស
"សួស្ដីលោកគ្រូពេទ្យគីម" ថេយ៉ុងដើរចូលមកទាំងមានបិទបាំងមុខជិតដែលជាទម្លាប់របស់តារា
"បាទសួស្ដីលោកគីម លោកផាកនិងអ្នកស្រី... សូមអញ្ជើញអង្គុយចុះមក" លោកគ្រូពេទ្យកែសម្ភស្សគីម
"ពួកយើងមកគឺដើម្បីចង់ព្យាបាលមុខរបស់បងថ្លៃខ្ញុំនេះ... នាងមានស្នាកស្នាមនៅលើផ្ទៃមុខ" ថេយ៉ុង
"អរ... អញ្ចឹងសូមលោកស្រីអញ្ជើញចូលទៅក្នុងបន្ទប់នោះជាមួយខ្ញុំបន្តិចទៅដើម្បីខ្ញុំពិនិត្យមើលពីសភាពស្បែកមុខរបស់អ្នកស្រីបន្តិច..." លោកគ្រូពេទ្យកែសម្ភស្សគីម
"តើខ្ញុំអាចទៅជាមួយភរិយារបស់ខ្ញុំដែរបានទេ" ជីមីន
"ឯងទៅធ្វើអី???? នេះគ្រូពេទ្យគ្រាន់តែពិនិត្យមើលស្បែកមុខទេមិនមែនចាប់ជំរិតលីលីរបស់ឯងទេ..." ថេយ៉ុង
"បងកុំបារម្ភអី... អូនចូលទៅតែមួយភ្លែតទេ" លីលីនិយាយរួចក៏ដើរចូលទៅបន្ទប់នោះជាមួយគ្រូពេទ្យបាត់ទៅ
~~~~To be continued ~~~~