İyi okumalar.
Nefes almayı unutmayın!
Telefonuma düşen bildirimler ile ekrana baktım. Asaf'ın son iki gündür yaptığı gibi benim hakkımda attığı postlar ile ilgili şeylerdi.
Atakana ulaşamıyordum ve daha fazla dayanamıyorum.
Siz: yemin ederim yalan.
Siz: ben sana böyle bir şey yapmam
Siz: Geçmişte kalan bir şey hata
Siz: Yanlış.
Siz: seni seviyorum Atakan ne olur inan bana.
Siz: Ne olur inan.
Göz yaşları eşliğinde aynaya baktım. Atakan bana inanmaz ise kendimi nasıl bir halde bulurum bilmiyorum.
Tuna amcalara gelmiştik neden burada ve onların lavabosunda böyle bir şey yaşadığı mı düşündüm.
Geçmişte ki en saçma hatam şimdi hayatımın en büyük hatası olacaktı.
Poyrazı kıskandırmak için yaptığım şey Atakan da son buluyordu.
Ah Asaf bunu bana nasıl yaparsın.
Atakanı aradım yüzlerce defa ama asla geri dönüş ve bir cevap alamadım.
Sabahtan beri nefesim kesiliyordu.
Kapım tıklatıldı.
"Sera iyi misin?" Poyrazın derinden gelen sesi ile kiliti çevirip kapıyı açtım.
Gördüğü ben ile dehşete düştü. "Abim sen iyi misin?" Dedi abim başımı iki yanıma salladım.
"Abi Atakan bana cevap vermiyor." Dedim hıçkırarak. "Tamam halledilir yavrum sen sorun yapma." Göz yaşımı silip.
"Nasıl yapmıyım abi. Atakan benden giderse ben ne yaparım. Saçma sapan insanlar yüzünden yeterince sorun yaşadı söz duydu. Atakanı kaybedemem." Oturma odasına ilerleyip çantamı aldım ve aklıma gelen şey ile evden çıkmadan Tuna amcanın odasına girdim kimse görmeden.
Çekmeceden aldığım silah ile yutkundum. Çantama attığım gibi evden çıkmak için adımladım. Bu olaylar nasıl gelişti bilmiyorum ama sanki almam için herkes bir köşeye geçmiş ve susuyordu.
Elbette bu silah patalamayacaktı ki nefret ederdim sesinden bile. Tehtit edecektim Asaf'ı.
***
Oturduğum taşın üstünden gelem ayak sesleri ile kalktım. Karşımda duran kişiler de göz gezdirdim. Atakan ile göz göze gelince içim titredi.
Sarılmak için ona doğru ilerlediğimde geriye adım attı. Gözümden düşen yaş ile geriye adım attım.
Nefesim kesildi.
Bana artık inanmıyordu.
Israrlı aramalarıma dayanmıştı ve cevap verdiği ilk anda buraya gelmesini söyledim.
Ben artık çektiğim acıların yükünü taşımak istemiyordum. Bunca yaptığım hatanın şımarıklık değilde unutmak olduğunu herkese ispatlamak istiyorum.
Nefes verdim uzunca.
Abimin arabası ile artık başlamam gerektiğini fark ettim.
"Herkes geldiğine göre." Dedim hepsi gelenlere baktı. Bu hikaye bilindiği gibi değildi, bu hikaye kan kokan bir hikayeydi ve yeni başlıyordu.
"Asaf anlat!" Dedim haykırarak. "Ne anlatayım?" Dedi ifadesizde.
"Yalan olduğunu. Bana karşı nefret duyduğun ve mutlu olmamı istemediğin için yaptığını." Güldü.
"Koynumda soluklandığından başlıyım." Dedi gülerek. "Atakan yemin ederim yok öyle bir şey." Dedim bana baktı sakin olmamı ister gibi bir hali vardı.
Belimde olan silahı aldım tetiği çektim ve Asaf'a yönelttim. "Sera saçmalama." Dedi anında.
"Açıkla o zaman." Dedim silahı elime almayalı epey olmuştu ama ilk defa tetiğe basmayacaktım.
Bıraktık biz o işleri.
Evet.
Neden o zaman yine elinde o uğursuz.
Atakan için.
Asaftan başla.
"Tamam her şeyi ayrılın diye yaptım planlıydı. En başından beri Poyraz ve onu ayırmaktı amacım ama sen çıktın geldim yıllar sonra. Ve yine aşık ettin Sera'yı kendine." Yine?
Benim bilmediğim çok şey dönüyordu. Oysaki ben daha bir hafta önce hangi konsere yetişecek korkusu yaşıyordum.
Taki babamın telefon konuşmasını dayana kadar.
Bir hafta önce
Ekranda gördüğüm tarihler ile mırıldanarak küfür ettim. Atakanın anne ve babasının ölüm yıl dönümünde şarkı mı söyleyecektim.
Yapımcıyı aramak için telefona baktığımda odada bulamadım. Oflayarak odadan çıkıp en son olduduğum yere mutfağa adımladım.
Duyduğum sesler ile duraksadım adım geçiyordu sürekli olarak.
Yine annem ve babam benim hakkımda konuşuyordu illaki.
"Olmaz Ertan Sera kendini suçlu hisseder." Ne için?
Kısa bir sessizlik ardından. "Sera o kazaya sebep olduğunu öğrenirse sence neler olur biliyor musun? Onların oğlu ile evlenecek yakında birde. Sus sakin.... Kes sesini vermeden önce düşünmedin....... Sera benim kızım....... Sen ve o para göz kadın tek kuruş alamaz daha....... Seranın canı yanarsa sizi ölüden farksız yapmam.....Atakan biliyor zaten...... Sera'ya böyle bir nedenden dolayı yaklaştı ise zaten ilk onu öldürür cesedini köpeklere atarım...... Sen kes sesini ve otur bir daha sakin seranın karşına çıkma." Duyduğum şeyler ile nefesim kesildi.
Hayır bu böyle olamaz.
Ben birilerini öldürmüş olamam.
Sevdiğim adam benimle intikam için mi?
Hayır Atakan ne olur olmasın.
***
Şimdiki Zaman
"Sakin ol Sera kendinde değilsin." Gözlerimi yumdum. Kendi geçmişini sonradan öğrenen biri nasıl olurdu ki.
Her şeyi adım adım hatırlamak aslında bok çukurundan beter hayata sahip olmak nasıl bir histi ki.
Aile dediğim insanların bana birer yabancı olması. Ertan adında kaçak bir adamın kızı olmak nasıl bir histi ki. 16 yaşında yeni bir aileye sahip olmak ama bütün geçmişi silip atmak nasıl bir histi ki.
Ben hataydım.
Annemin hatası.
Her şeyden vazgeçip silahı kendi kafama çevirdim. Karşımda her şeyi ile yalan olan insanlara baktım. Hepsi biliyordu benim bir katil olduğumu.
"Senin bütün yanlışlarını silip atamam ama senin yanlışlarını severim Sera'm" dedi Atakan Tarlacı yoksa Kaan Arsal mı desem.
****
Sonunda o muhteşem bölüme geldik.
Size bunun öyle mizah kitabı olduğunu söyledim sürekli ama değildi. Bu hep aslında arada da olsa yansıttığım bir ters köşeydi.
Öptüm.