သံသယလွန်ကဲတဲ့ ​ဘောစ့်​​​တွေအားလုံးက ငါ့ရည်း​စား​​တွေ

အပိုင်း-၁ [​ကျောင်းလူသတ်မှု့]

အပိုင်း-၁ [​ကျောင်းလူသတ်မှု့]

"စီနီယာ၊ စီနီယာ နား​ထောင်​နေလား?"​ကောင်မ​လေးသည် သူ့မပါးပြင်​တွေက အနည်းငယ် ရှက်​သွေးဖြာ​နေကာ သူ့မလက်​တွေကို ​အနောက်မှာ ဂရုတစိုက်ထားလိုက်ပြီး သူ့မလက်သည်းများကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာထိုးဆိတ်​နေလျှက် သူမအ​ရှေ့က ​တွေ​ဝေ​နေ​သော လူငယ်​လေးကို ​မျှော်လင့်တကြီး ကြည့်​နေသည်။

ဒီ​​ကောင်လေး၏ အသွင်အပြင်သည် ထင်ရှား​ပေါ်လွင်ပြီး သူ့မှာဆန်းပြားတဲ့ဆံပင်ပုံစံမရှိ​ပေမယ့် မျက်လုံးများက ကြယ်ပွင့်များကဲ့သို့ ​တောက်ပ​နေပြီး စိတ်ရှုပ်​နေတဲ့အချိန်မှာပင် လူ​တွေကို ကြည်လင်ပြတ်သား​သော စိတ်ခံစားမှု့ကို ​ပေးစွမ်းနိုင်သည်။

အထူးသဖြင့် ​ကောင်​လေး၏ ညာဘက်မျက်လုံး​အောက်က မျက်ရည်ခံမှဲ့သည် မူလက ကြည်လင်​သောမျက်လုံးများကို အနည်းငယ် ဆွဲ​​ဆောင်မှု့ထပ်ပြီး ထည့်လိုက်သည်။

စုကျင်းယန်သည် သူရုတ်တရက် အသိပြန်ဝင်မလာခင် ​ကောင်မ​လေးမှ အကြိမ်​ပေါင်းများစွာ ​ခေါ်ခံလိုက်ရသည်။သူ့စိတ်သည် အနည်းငယ် ရှုပ်​ထွေး​နေဆဲဖြစ်သည်။ထိုအခိုက်တန့်တွင် သူ့နှလုံးက စက္ကန့်အနည်းငယ်​လောက်ရပ်တန့်သွားပြီး သူ့ဦး​နှောက်က ဗလာဖြစ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး အခုပဲ ထူးဆန်းတဲ့ စိတ်ခံစားမှု့ကို ကြုံ​တွေ့လိုက်ရသည်။

"အာ? ​​တောင်းပန်ပါတယ် ငါအခုပဲ စိတ်ရှုပ်သွားလို့ ထပ်ပြီး​ပြော​နိုင်မလား?"

​ကောင်မ​လေးက သူမမျက်လုံးများကိုလိမ့်ရင်း ပြုံးလိုက်သည်။သူ့​မေ့​လျော့တတ်ခြင်း​ကြောင့် သူမက​ဒေါသမထွက်​ပေ "ညီမ​ပြောတာက ညီမ​မွေး​နေ့က ဒီပိတ်ရက်​လေ။ညီမရဲ့ ​မွေး​နေ့ပါတီကို လာနိုင်မလားလို့?"

စကား​ပြောပြီး​နောက် ​ကောင်မ​လေးက သူမမျက်နှာ​ပေါ်မှာ ရှက်​နေတဲ့အမူရာနဲ့ သူ့မ​ခေါင်းကို ထပ်ပြီးငုံ့လိုက်သည်။

စုကျင်းယန်သည် ​ကျောင်း၏ ဂရင်းအော့လစ်စိုက်ပျိုး​ရေး ကလပ်၏ ဒုဥက္ကဠဖြစ်သည်။ဂရင်း​အော့လစ်သည် ​ကျောင်းမှာ အလွန်နာမည်မကြီး​သော ကလပ်ကိုယ်စားလှယ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ဒီကလပ်ကို ပါဝင်​သော​ကျောင်းသားများသည် နှစ်ဝက်တစ်ခု​တောင် မရှင်သန်နိုင်ခင် ထွက်သွားကြသည်။

ဒါ​ပေမယ့် ​ချော​မောလှပ​သောလူ စုကျင်းယန် အထက်​တန်း​ကျောင်း သူ့ပထမနှစ်မှာ ဂရင်း​အော့လစ်ကို လာပြီးကတည်းက မိန်းက​လေးများသာမက ​​​​ကျောင်းက ယောကျာ်း​လေးများကလည်း သူတို့ကိုယ်သူတို့ စုစည်းပြီး ဒီကလပ်တွင် ပါဝင်လာချင်ခဲ့ကြသည်။အခု​​တော့ စုကျင်းယန်က အထက်တန်း တတိယနှစ်မှာဖြစ်ပြီး​တော့ သူ့ပါဝင်ဆင်နွဲမှု့​ကြောင့် ဂရင်း​အော့လစ်သည် ​ကျောင်းမှာ ​ရေပန်းအစားဆုံးကလပ်ဖြစ်လာခဲ့သည်။

ဒါ​ပေမယ့် စုကျင်းယန်သည် လူမှု့ဆက်ဆံ​ရေးကို မကြိုက်​ပေ။အရင်နှစ်က သူ့ကိုဆွဲ​​ဆောင်ဖို့ လာ​ခေါ်တဲ့ စီနီယာ အကိုနှင့် အစ်မ​တွေ​ကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် သူလက်ရှိတွင် ဒုဥက္ကဌဖြစ်​နေမှာမဟုတ်​ပေ။သူဘာမှမဖြစ်ချင်​ပေ အထက်တန်း ဒုတိယနှစ်မှာ ဂုဏ်​သ​ရေရှိစွာ အနားယူချင်တာဖြစ်သည်။

သို့​သော် ဂရင်း​အော့လစ်က သူ့တည်ရှိမှု့သည် သင့်​လျော်ပြီး အထူးလာဘ်​ကောင်ဖြစ်သည်: ဥက္ကဌ​တွေ သုံးကြိမ်​ပြောလဲသွားစဥ် သူက ပထမနှစ်မှ စီနီယာနှစ်အထိ ဒုဥက္ကဌဖြစ်ခဲ့သည်။

သူမ​ရှေ့က​ကောင်မ​လေးသည့် စုန့်ခဲယင်ဖြစ်ပြီး သူမသည် ဂရင်း​အော့လစ်ကလပ်၏ ဥက္ကဌအသစ်ဖြစ်သည်။

စုကျင်းယန်သည် သူမ၏ပုံရိပ်ကို ထိခိုက်​စေမည်ကို အနည်းငယ်ရှက်ရွံခဲ့သည်။​နောက်ဆုံးမှာ​တော့ သူမသည် သူ့တိုက်ရိုက်ဂျူနီယာဖြစ်ပြီး ကလပ်တစ်ခုထဲတွင်ဖြစ်တဲ့အတွက်​ကြောင့် သူ့​နောက်ဆုံး​ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် "အို​ခေ။"

စုန့်ခဲယင်မျက်နှာသည် ​ရွှင်လန်းမှု့အပြည့်ရှိနေပြီး ​​ပျော်ရွှင်မှု့​ကြောင့် ခုန်​ပေါက်လုနီးပါးဖြစ်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ​ပြောလိုက်သည် "ဒါဆို အဲ့ဒါအတည်ပဲ ​နောက်မှ​တွေ့မယ် စီနီယာ။"

စကား​ပြောပြီး​နောက် စုကျင်းယန်က ​နောင်တရပြီး သူ့အ​ဖြေကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်မှာကို ​ကြောက်​နေသလိုမျိုး စုကျင်းယန်ရန်မြင်ကွင်းမှ ခုန်ထွက်သွားပြီး ​ကောင်မ​လေးက ​အရမ်းပျော်ရွှင်​နေတဲ့မုရှိတယ်ဆိုတာကို အ​ဝေးက​နေ​တောင် လှမ်းမြင်နိုင်သည်။

စုကျင်းယန် သူ့လက်ထဲမှာ အတန်းအတွက် ဖတ်စာအုပ်များကို ကိုင်ထားပြီး ​နေရာတွင်ရပ်​နေကာ သူ့​ခေါင်းကိုပုတ်ရင်း သူအလွန်အ​ရေးကြီးတဲ့ တစ်စုံတစ်ခုကို​မေ့​နေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

သို့သော် သူအချိန်အကြာကြီးဆွဲမ​နေဘဲ သင်ကြား​ရေးအ​ဆောက်ဦးစီသို့ ဆက်​လျှောက်သွားလိုက်သည်။

သူ့အ​နောက်ဘက်မှာ ​ထောင့်နားမှာ ​ဝှက်နေပြီး သစ်ရွက်များ ​ကြေမွခံ​နေရသည့် အသံရှိနေသည်။

အချိန်အ​တော်ကြာပြီး​နောက် တစ်စုံတစ်​ယောက်က သူ့​ခေါင်းကိုထွက်လိုက်ပြီး နံရံ​ထောင့်နားကို သူ့လက်​​ချောင်းများဖြင့်တူးရင်း စုကျင်းယန်ထွက်သွားတဲ့ဘက်ကို ​မှောင်မည်း​နေတဲ့ အမူရာနဲ့ ကြည့်​နေသည်။

အခု စကားဝိုင်းက​နေ သူဘယ်​လောက်ကြားခဲ့ရလဲ ​နေ​နေသာသာ ထိုအ​နေအထားအတိုင်း သူဘယ်​လောက်ကြာ​အောင်ရပ်​နေလဲ မသိ​​ပေ။

​ကောင်လေးက ​လှောင်​ပြောင်လိုက်သည်။

တချို့လူ​တွေက ထပ်ပြီးမပြုမှု့ကြဘူးပဲ။

"ဟမ့်။"

မင်းမပိုင်ဆိုင်တဲ့အရာ​တွေကို စိတ်ကူးမယဥ်သင့်ဘူး။

​​​​​ကောင်​လေးသည် ​ထောင့်နားမှထွက်လာပြီး စုကျင်းယန်ထွက်ခွာသွားသည့် ​ခြေလှမ်း​များ​နောက်လိုက်ကာ စုကျင်းယန်​နောက်​ကျောကို ဆက်တိုက် စိုက်ကြည့်ရင်း သူ့အကြည့်များက အနည်းငယ် ထင်​ယောင်ထင်မှားဖြစ်မှု့နှင့် ရူးသွပ်မှု့တို့ဖြင့် ပြည့်နှက်​နေသည်။

ကျ​နော့်ရဲ့ စီနီယာ။

ဒီ​နေ့လဲ လှမြဲလှ​နေဆဲပဲ။

​​ကောင်​လေး တင်းကျပ်စွာ ဆုတ်ကိုင်ခဲ့​သော​ နံရံ​ထောင့်နေရာတွင် အ​ပေါက်ငါး​ပေါက်ပေါ်လာပြီး သူခွန်အားဘယ်​လောက်သုံးခဲ့တယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှမသိနိုင်​ပေ။

​လေညင်းကတိုက်ခတ်သွားပြီး ​မြေပြင်​ပေါ်က သစ်ရွက်များက လွင့်သွားသည်။

စုကျင်းယန် သင်ကြား​ရေးအ​ဆောက်အုံထဲကို ​လျှောက်သွားသည်နှင့် အကြည့်​ပေါင်းများစွာသည် သူ့ပုံသဏ္ဍာန်ဆီသို့ ချက်ချင်း စုပြုံလာသည်။ထို​တောက်ပ​နေ​သောအကြည့်များသည် သူ့ကိုရပ်တန့်သွား​စေပြီး သူမ​ဖော်ပြနိုင်တဲ့ အထိအ​တွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။

ထူးဆန်းလိုက်တာ။

စုကျင်းယန် မ​နေနိုင်ပဲ ​လှောင်​ပြောင်လိုက်သည်။

အဲ့ဒါက ​နေတိုင်းလိုမျိုး တူတူပဲဆိုတာ သိသာပင်မယ့် သူဘာလို့ ဒီ​နေ့ နည်းနည်း ထူးဆန်းတယ်လို့ ခံစား​နေရတာလဲ?ဒါ​ပေမယ့် သူဘာထူးဆန်း​နေလဲဆိုတာကို အတိအကျ မညွှန်ပြနိုင်​ပေ။

"စီနီယာ ကျင်းယန်၊ စီနီယာအတွက် ညီမကိုယ်တိုင်လုပ်ထားတဲ့ ကိတ်​လေးပါ။"​ကောင်မ​လေးသည် ​ပြေးထွက်လာပြီး လက်ရာ​မြောက်​သော ဘူး​လေးကို သူမလက်ထဲတွင်ကိုင်ထားပြီး စုကျင်းယန်ကို ကမ်း​ပေးလိုက်သည်။

စုကျင်းယန် ရှက်ရွံစွာဖြင့် ရပ်တန့်သွားသည်။

တစ်​ယောက်ဦး​ဆောင်လိုက်လို့ ဖြစ်နိုင်သည် ကြိုးစားကြည့်ဖို့ စိတ်အားထက်သန်​နေ​သော ကျန်တဲ့တခြားလူများကလည်း တစ်​ယောက်ပြီးတစ်​ယောက် ထွက်လာသည်။

"စီနီယာ၊ စီနီယာ၊ ဒါကလဲ ငါမင်းအတွက်လုပ်​ထားတဲ့ အချစ်ထမင်းဘူးပါ။"

"စီနီယာ ကျင်းယန် ငါမင်းကိုကြိုက်တယ်။ဒါ ငါ​ရေးခဲ့တဲ့ ရည်းစားစာပါ။"

"စီနီယာစု ငါကိုယ်တိုင် မင်းအတွက်ထိုးထားတဲ့ အ​ဆောင်ကိုလက်ခံ​ပေးနိုင်မလား?"

စုကျင်းယန် သု့​ရှေ့မြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရ​တော့ အနည်းငယ် အသက်ရှုကြပ်သလိုခံစားလိုက်ရပြီး ထွက်​ပြေးလုနီးပါးဖြစ်သွားသည်။သူ တုန့်ဆိုင်းမှု့မရှိဘဲ အ​ဝေးကို​လျှောက်သွားရင်း ​တောင်းပန်လိုက်သည်။

စုကျင်းယန် သတိမထားမိတာက ဒီမြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း တံခါးနားမှာ တိတ်တဆိတ် မတ်တပ်ရပ်​နေတဲ့ လူတစ်​ယောက်ဖြစ်သည်။

သူ့အမူရာက ဖုန်းကွယ်လို့မရနိုင်သည့် အမုန်းတရား​တွေ ​​ဒေါသ​တွေနဲ့ ပြည့်နှက်​နေသည်။

​​​သေစမ်း!ဒီညစ်​ပေတဲ့လူ​တွေက​​တော့ ငါ့စီနီယာကို ဘာလို့လာ​နှောက်ယှက်တာလဲ!

ငါသူတို့ကို မမြင်​စေချင်ဘူး။

ဒါငါပိုင်တာ။

စီနီယာက ငါ့ကိုပဲကြည့်​နေရင် ​ကောင်းလိမ့်မယ်။

အဲ့ဒါကို စဥ်းစားရင်း ​ကောင်လေးက သူ့မျက်လုံးများကို အနည်းငယ် ကျဥ်း​မြောင်းရင်း သူ့ဘာ​တွေး​နေလဲဆိုတာကို ဘယ်သူမှမ​ပြောနိုင်​ဘဲ ရုတ်တရက် ​လှောင်ရီသံထွက်လာခဲ့သည်။

ဟုတ်တယ် သူ့ကိုငါတစ်​ယောက်ပဲပိုင်ဆိုင်ရင် အဆင်​ပြေသွားလိမ့်မယ်!

စီနီယာကို ငါ့စီက​နေ အ​ဝေးကို​ယူသွားမဲ့ လူ​တွေအများကြီးရှိ​တော့မှာ မဟုတ်ဘူး!

စီနီယာက သူ့အားနည်းတဲ့ဘက်ခြမ်းကို ငါ့​ရှေ့မှာပြရင် လှပ​နေမှာပဲ။

​​နောက်ဆုံးတွင် သူအတန်းကို ​ပြေးသွားပြီး​နောက် စုကျင်းယန် ​နေရာတွင် ထပ်ပြီး​အေးခဲသွားပြန်ပြီး သူတို့၏မျက်လုံးများတွင် အရူးအမှုးအလင်း​ရောင်နဲ့ သူ့အတန်း​ဖော်များ၏ တညီတညာထဲ အာရုံစိုက်မှု့ကို ရရှိလိုက်ပြန်သည်။

သို့သော် သူ့ကို အရမ်းနီးကပ်လာတာ မလိုချင်ဘူးနှင့် လက်​ဆောင်များကို လက်မခံချင်လို့ ​အရင်က ပြောထားလို့ဖြစ်နိုင်သည် အတန်းထဲရှိ​ ကျောင်းသားများသည် ​တောက်​​လောင်​နေ​သော မျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်ရုံသာဖြစ်ပြီး တခြားအလွန်အကြူးအမူရာများ မပြုလုပ်ခဲ့​ပေ။

စုကျင်းယန် သူ့ထိုင်ခုံမှာ ​ချော့​မွေ့စွာ ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။

ဝတ္ထုထဲတွင်​ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း သူ့ထိုင်ခုံတွင် လက်​​ဆောင်များ အပုံလိုက်ရှိ​​မ​နေပေ၊ သူတို့အတန်း၏ အနှစ်သက်ဆုံးဖြစ်​သော​ကြောင့် သူတို့၏မျက်လုံးထဲတွင် စုကျင်းယန်နှင့် ဘယ်သူမှ မထိုက်တန်​ပေ။

လက်​ဆောင်များနှင့် အဲ့လိုမျိုး​တွေကို ​သေချာ​ပေါက် ရှင်းထုတ်ပစ်ရမည်။

အတန်း​ခေါင်း​လောင်းမြည်သည်နှင့် အတန်းပိုင် မစ္စ​ချောင်သည် အလွန်အကြူးစားခြင်းက​နေ ပူ​နေ​သောဗိုက်​နှင့် ဝင်​လာခဲ့သည်။

သူမက ​ကျောက်သင်ပုန်းကိုကြည့်ရင်း သူမမျက်လုံးများက မျဥ်းတစ်​ကြောင်းလို ကျဥ်း​မြောင်းသွားပြီး ​မျက်​မှောင်ကြုံလိုက်သည်။

သူမစပြီးမဆူပူခင် ​အတန်းစောင့်ကြည့်​​နေရာမှ ​ကျောင်းသားသုံး​ယောက်က ချက်ချင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး တညီတညွတ်ထဲ​ ​ပြောလိုက်သည် "ကျ​နော်​တောင်းပန်ပါတယ်ဆရာမ ဒီ​နေ့ကျ​နော့်ဂျူတီပါ။"

စကား​ပြောပြီးသည်နှင့် သူတို့သုံး​ယောက်သည် တစ်​ယောက်ကို တစ်​ယောက် တုန်လှုပ်​ချောက်ချားစွာ ကြည့်​နေပြီး သူတို့​နောက်မှာလည်း မတ်တပ်ရပ်ပြီး အပြစ်ဝန်ခံလို​သော ​ကျောင်းသားအချို့ရှိပင်မဲ့ ရှက်ရွံစွာပဲ တုန့်ဆိုင်းစွာ ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။

ဒီမြင်ကွင်းကိုမြင်​တော့ စုကျင်းယန် မျက်ခုံးများက ကျုံ့သွားပြီး သူမ​နေနိုင်ဘဲ တိတ်တဆိတ် သူ့စိတ်ထဲမှာ သူ့ဂျူတီရက်ကို တွက်ချက်လိုက်သည်။

သူ့​ခေါင်းကို ရှက်ရွံစွာငုံ့လိုက်သည်။

ဒီ​နေ့ သူက အမှန်တကယ် ဂျူတီကျတဲ့သူဖြစ်သည်။

မစ္စ​ချောင်က ဒီတိုက်ပွဲကိုမြင်​တော့ သူမချက်ချင်း ဘာဖြစ်​နေလဲဆိုတာ နားလည်သွားသည်။

သူမကိုယ်တိုင်လဲ စုကျင်းယန်ကို မျက်နှာသာ​ပေးသည်၊ တခြား​သူများ​ရှေ့တွင် သူမသည် ခက်ထန်​သောအမျိုးသမီးဖြစ်​သော်လည်း သူမသည် စုကျင်းယန်ကို နည်းနည်း​လေး​တောင် အပြစ်တင်ဖို့ တုန့်ဆိုင်း​နေသည်။

ဘာလို့လဲဆိုတာ ဘယ်သူမှမသိပင်မဲ့ လူ​တွေက စုကျင်းယန်ကို မြင်​သောအခါ သူတို့၏စိတ်ခံစားချက်သည် အထူးသဖြင့် ​ကောင်းမွန်လာပြီး သူတို့သည် သက်​တောင့်သက်သာရှိသလို ခံစားရလိမ့်သည်။သူတို့သည် စိတ်တို​ဒေါသထွက်ပြီး စိတ်ဓါတ်ကျ​နေရင်​တောင် သူတို့သည် ရုတ်တရက် ​ပျော်ရွှင်လာသလို စတင်ခံစားရလိမ့်မည်။

စုကျင်းယန် မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူ့အမှားကို ဝန်ခံ​တော့မည်ဖြစ်သည်။

​မစ္စ​ချောင်သည် ​နှစ်ကြိမ်​လောက် ​ချောင်းဆိုးသလို ဟန်​ဆောင်လိုက်ပြီး "အဲ့ဒါဆိုလဲ ​ကောင်းပြီး အခု​တော့ မင်းကိုလွတ်​ပေးလိုက်မယ်။"

စကား​ပြောပြီး​နောက် အတန်းထဲမှ ကျန်သည့်​ကျောင်းသားများသည် စိတ်သက်သာရသလို သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

ထို့​နောက် ချက်ချင်း သူမက​ပြောလိုက်သည်  "ဒါ​ပေမယ့် မင်းတို့​တွေ ​နောက်တစ်ကြိမ် အဲ့လိုထပ်လုပ်ရဲရင်....ဟမ့် ငါ့​အ​ကြောင်း မင်းတို့သိပါတယ်။"

​ကျောင်းသားများသည် သူတို့​ခေါင်းကို ရှက်ရွံစွာ ငုံ့လုက်သည်။

​နောက်​ဆုံး​တော့ ​နတ်ဆိုးက နတ်ဆိုးပါပဲ။

စုကျင်းယန် ထိုင်ခုံက ပြတင်း​ပေါက်​ဘေးမှာဖြစ်ပြီး ထိုင်ခုံ​ဖော်မရှိ​သော တစ်​ယောက်ထဲ​သောသူဖြစ်သည်။

အမည်မသိ အ​ကြောင်းရင်းတချို့​ကြောင့် သူ့စာအုပ်ထဲတွက် မူလက မြှပ်ထားသော သူ့​ခေါင်းကို​မော့လိုက်ပြီး မ​ထင်မှတ်ဘဲ ပြတင်း​ပေါက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

သင်ကြား​ရေး အ​ဆောက်အုံအောက်ပိုင်းသည် ​​သေးငယ်သော ပန်း​မွေ့ယာအဖြစ် အထူးပုံ​ဖော်ထားပြီး နည်းနည်း ​ဝေး​သော​နေရာတွင် ကစားကွင်းရှိသည်။သတို့အတန်းသည် ​လေးလွှာတွင်ရှိပြီး ပြတင်း​ပေါက်အပြင်ဘက်ကို ​ခေါင်းမထုတ်ဘူးဆိုရင် သူ့အ​နေအထားက​နေ သိပ်မ​​ဝေးတဲ့​​နေရာက ကစားကွင်းကိုသာမြင်နိုင်သည်။

မနက်ပိုင်းတွင် ပထမအတန်းဖြစ်တဲ့အတွက်​ကြောင့် ဘယ်သူ့ကာယအတန်းမှာ ဒီအချိန်မှာ အချိန်မဆွဲဘဲ ကစားကွင်းတွင် လူမရှိလုနီးပါးဖြစ်​သည်။

သို့​သော် ချွင်းချက်ရှိသည်။

စုကျင်းယန် သူ့​ခေါင်းကို​​မြှောက်လိုက်သည်နှင့် ကစားကွင်းအလယ်မှာ မတ်တပ်ရပ်​နေတဲ့ လူတစ်​ယောက်ကို သတိထားမိလိုက်ပြီး သင်ကြား​ရေး အ​ဆောက်အဦးကို မျက်နှာမူလျှက် အမူမယှက်နှင့် ​သူ့ကိုယ်သူ နေဆီသို့ အမြဲတမ်း လှည့်​နေ​သော ​နေကြားပန်​လေးကဲ့သို့ တစ်​စုံတစ်ခုကို ကြည့်​နေသည်။

သို့​သော်လည်း အကွာအ​​ဝေးက ​ဝေးလွန်းပြီး စုကျင်းယန် ထိုလူ၏မျက်နှာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်နိုင်​သော်လည်း ​နေကြာပန်း၏ တင်စားမှု့ကို ​တွေးမိတာ​ကြောင့်ဖြစ်နိုင်သည် ၎င်းသည် အနည်းငယ် ချစ်စရာ​ကောင်းတယ်လို့ အ​ကြောင်းတစ်ခုခု​ကြောင့် ခံစားလိုက်မိပြီး သူ့မျက်လုံးများကို ​ကွေးညွှန့်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်း​ထောင့် ​မြင့်သွားကာ ပြုံးလိုက်သည်။

လုရီချန် တစ်​နေရာထဲရပ်​နေပြီး သင်ကြား​ရေး အ​တောက်အဦးဘက်ကို စွဲလမ်းစွာ စိုက်ကြည့်​နေသည်။ဒီ​လောက် အကွာ​ဝေးက​နေ အရာဝတ္ထု​တွေကို သာမန်မျက်စိဖြင့် ​တွေ့မြင်ရန် သဘာဝအားဖြင့် မဖြစ်နိုင်​သော်လည်း ​သေချာ​ပေါက် သူကချွင်းချက်တစ်ခုဖြစ်သည်။သူက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နိုင်ရုံသာမက သူက အလွန်ပြင်းထန်စွာ စိုက်ကြည့်​နေသည်။

စုကျင်းယန် သူ့​ခေါင်းကို​မြှောက်လိုက်သည့် အခိုက်တန့်တွင် သူ့အမူရာက ချက်ချင်း ​ရေခဲမြစ်က​နေ မီး​တောင်အဖြစ်​ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီး သူမျက်လုံးများက ပြုးကျယ်သွားပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးက စိတ်လှုပ်ရှား​​သော မက်​​ဆေ့များထွက်​ပေါ်လာသည်။

စီနီယာက ငါ့ကြည့်လိုက်တယ်။

ဟီးဟီး။

စီနီယာ ပြုံးလိုက်တဲ့ပုံ​လေးက အရမ်းလှတာပဲ။

အထူးသဖြင့် သူ့ညာဘက်မျက်လုံး​ထောင့်​အောက်က မျက်ရည်ခံက ငါတကယ်ပဲ လျှက်လိုက်ချင်တယ်။

အဲ့ဒါကို စဥ်းစားရင်း လုရီချန် လျှာထိပ်သည် သူ့အ​ပေါ်​ရှေ့သွားကိုထိလိုက်ပြီး ​လျှောဆင်းလာသည်။

ရုတ်တရက် အမျိုးသားဆရာက အ​ဝေးက ကစားကွင်းမှ ပုံသဏ္ဍာန်ကို သတိထားမိပြီး ​အော်ဟစ်ရင်း ​​လျှောက်သွားလိုက်သည်။

"​ဟေး! အဲ့မှာရပ်​နေတာ ဘယ်သူလဲ!အတန်းထဲ သွား​တော့!"

လုရီချန် သူကိုလှည့်လိုက်ပြီး လာ​နေတဲ့လူကိုကြည့်လိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးများကို အန္တရာယ်ရှိစွာ ကျဥ်း​မြောင်းလိုက်သည်။

စိတ်ပျက်စရာ​ကောင်းလိုက်တာ။

​သေစမ်း။

ဆရာက ကစားကွင်းကို ​ပြေးလာပြီး ​အေးခဲသွားကာ သူ့​ခေါင်း​နောက်ကို စိတ်ရှုပ်​ထွေးစွာ ကုတ်လိုက်သည်။

သူ့​ရှေ့က အဆုံးမရှိ မြက်ခင်းပြင်တစ်​လျှောက် ဗလာဖြစ်​နေ​သော ကစားကွင်းကိုကြည့်ရင်း ထို​နေရာမှာဘယ်သူမှမရှိ​ပေ။

ထွက်​ပြေးဖို့ကြိုးစားရင်​တောင် အရမ်းမြန်​အောင်​ပြေးရန် မဖြစ်နိုင်​ပေ။

ငါမှားမြင်တာများ ဖြစ်နိုင်မလား?

ဆရာက သုန်မှုန်စွာ ပြန်​လျှောက်သွား​ပေမယ့် ဒီကိစ္စကို ​အရမ်းလေး​လေးနက်နက် သ​ဘောမထားခဲ့​ပေ။

ကြည့်ရတာ ငါအရမ်းအသက်ကြီး​နေပြီထင်ပါတယ်၊ ဒါကို​တောင် မှားမြင်ရတယ်လို့။

အမျိုးသားထွက်သွားသည်နှင့် ကစားကွင်းအလယ်မှာ ရပ်​နေသည့် ​ကောင်​လေးသည် ထပ်ပြီး​​ပေါ်လာခဲ့ပြီး သင်ကြား​ရေး အ​ဆောက်အအုံကို စွဲလမ်းစွာ ဆက်ကြည့်​နေပြန်သည်။

​နောက်တစ်စက္ကန့်တွင် သူ့လည်ပင်းတစ်ဝိုက်မှာ ဝတ်ထားတဲ့ကင်မရာကို ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပစ်မှတ်ကိုချိန်လိုက်ရင်း ဆုံချက်နဲ့ အလင်းကို ချိန်ညှိလိုက်သည်။

"ကလစ်"အသံနှင့် ဓါတ်ပုံကို ရိုက်ယူလိုက်သည်။

မူလက အလင်းကိုသတိမထားမိပင်မယ့် တစ်စုံတစ်ခုကို ခံစားမိတာ​​ကြောင့်ဖြစ်နိုင်သည် စုကျင်းယန်သည် သူ့​​ခေါင်းကို ထပ်​​မော့လိုက်ပြီး ပြတင်း​ပေါက်အပြင်ဘက်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

ထိုအခါမှသာ ကစားကွင်းအလယ်မှာရပ်​နေတဲ့ လူသည် ထိုအချိန်တွင် ထွက်ခွာသည်ကို သူသတိပြုမိလိုက်သည်။

ရှင်းမပြနိုင်​အောင် သူ နည်းနည်းဆုံးရှုံးသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

သူသက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ဆက်ပြီးစာ​လေ့လာလိုက်သည်။