အခ်စ္ေတြနဲ႔ မိုးထားတဲ့ အိမ္
အခန္း (၂၆) [Mature 21++🚨🚨🚨]
မိုင္းမိုင္
နံနက္ (၆) နာရီအတိတြင္ ပုံရိပ္ မ်က္လုံးမ်ားပြင့္ကာ ႏိုးထလာခဲ့သည္။ လက္မ်ားဆန႔္ကာ အေၾကာဆန႔္လိုက္ေတာ့မွ ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနမွန္း သတိထားမိသည္။ ထို႔ေနာက္ တုတ္ခိုင္သန္မာသည့္ ေမာင့္လက္ေမာင္းေပၚ ေခါင္းအုံးရင္းကေန ေမာင့္မ်က္ႏွာေလးကို မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
ပိတ္မွိတ္ထားသည့္ အညိဳေရာင္မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ေနရသည့္တိုင္ ဆြဲေဆာင္မႈရွိလွ၏။ ေမာင့္ ပါးျပင္ေလးကို လက္နဲ႔အသာအယာ ထိၾကည့္လိုက္မိသည့္အခါတြင္ ေခ်ာမြတ္မေနသည့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေမာင့္ပါးျပင္ေလးသည္ ေနေလာင္ကြက္မ်ားျဖင့္ ညိဳရင့္ေနသည္။ မ်က္ခုံးမ်ားသည္ေတာ့ တစ္ေၾကာင္းတည္း တိပလ်က္။
ေမာင့္မ်က္ႏွာတြင္ အထင္အရွားရွိသည့္ ႏွာတံစင္းစင္းေလးသည္ ပုံရိပ္သေဘာက်မိသည့္ အစိတ္အပိုင္းေလးတစ္ခုသာျဖစ္သည္။ ထိုႏွာတံေလးေပၚတြင္ တစ္ခါတစ္ရံေပ်ာ္ဝင္အိပ္စက္ခ်င္မိသည့္ အေတြးတို႔ လူးလြန႔္လာခ်ိန္တြင္ ရွက္ၿပဳံးေလးတစ္ခုကို အားပါးတရ ၿပဳံးလိုက္မိေတာ့သည္။ ခိကနဲ အသံေလးေတာင္ တိုးလ်လ်ျဖင့္။
ႏွာတံကေန ေအာက္ကိုဆင္းလိုက္ေတာ့ ေဆးလိပ္ေသာက္ထားသည့္ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းေလးသည္ အညိဳေရာင္သမ္းေနသည့္တိုင္ ေကာ့ၫြတ္စြာ လွလွပပေလး ျဖစ္တည္လ်က္ရွိပါ၏။ ထိုအညိဳေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းအတြင္းမွ အိစက္ေႏြးေထြးလွသည့္ လွ်ာ၏ အထိအေတြ႕တြင္ ပုံရိပ္ ၿပိဳလဲရသည္မွာ အခါခါပင္။ ေမာင့္အနမ္းေတြနဲ႔ ထိေတြ႕လိုက္တိုင္း ပုံရိပ္သည္ အလိုဆႏၵ ျပည့္ဝျခင္းမရွိ တမ္းတမက္ေမာရပါ၏။ ေရဆာလာသည့္အခ်ိန္တိုင္း ေမာင့္အနမ္းမ်ားရလိုက္လွ်င္ပင္ ေရငတ္ေျပေစသည္အထိ ေမာင္၏အနမ္းေငြ႕ေငြ႕မ်ားသည္ အစြမ္းရွိလွပါသည္။ တစ္လႊာခ်င္း အရစ္လိုက္ ေခြပတ္စြမ္းေဆာင္လြန္းႏိုင္သည့္ ထိုခံစားခ်က္သည္ ပုံရိပ္၏ မက္ေမာဖြယ္ရာ အရႈိက္တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါ၏။
ေမး႐ိုးကားကားႀကီးမ်ားႏွင့္ ၿခဳံငုံဝန္းရံထားသည့္ ေမာင့္မ်က္ႏွာက်ပုံစံသည္ ညႇိဳအားျပင္းလြန္းကာ ဆြဲေဆာင္သိမ္းပိုက္ႏိုင္လြန္းလွသည္။ ေယာက်ၤားပီသမႈကို အတိအပ ေဖာ္ၫႊန္းပုံေဆာင္လ်က္ရွိလွ၏။
ထိုမွတစ္ဆင့္ မို႔ေမာက္ေနသည့္ ေမာင့္ရင္အုပ္ျပင္က်ယ္ႀကီးဆီသို႔ လက္ေရာက္သြားသည့္အခါတြင္ ပုံရိပ္ စိတ္တို႔ ဆထက္တိုး လႈိက္ဖိုခုန္လႈပ္ရပါ၏။ ရင္အုံတစ္ခု တစ္ခုသည္ အေလးခန္းမတြင္ ေလ့က်င့္မထားသည့္တိုင္ေအာင္ အ႐ြယ္အစားတူညီစြာ ျပန႔္ကားလ်က္ရွိပါ၏။ ထိုရင္အုံဆီ လက္နဲ႔ထိမိသည့္အခ်ိန္တိုင္း ပုံရိပ္ စိတ္လႈပ္ရွားရသည္မွာ ယခုထိတိုင္ေအာင္ပင္။ စိတ္လိုလက္ရ ရွိသည့္အခါတိုင္း ေမာင့္ရင္ခြင္ႀကီးထဲမွာ နစ္ေနေအာင္ ခိုဝင္ခ်င္မိသည့္စိတ္တို႔သည္ ေမာင္ႏွင့္ ပထမဦးဆုံး ေဂဟာမွာ အိပ္ခဲ့ရသည့္ ညကတည္းပင္ျဖစ္ခဲ့ပါ၏။ ထိုရင္ခြင္မွာ ေမွးစက္ခိုဝင္ရသည့္အခ်ိန္တိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာ ေအာင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္လို ျဖစ္မိရပါ၏။
ေမာင္ ခဏတိုင္း ေျပာဖူးသည့္ ထိုစကားေလးေတာင္ သတိရမိပါေသးသည္။ * ပုံရိပ္ကို ေမာင္က ရင္အုပ္ႏွစ္ခုၾကားထဲ ဘယ္သူမွ မျမင္ေအာင္ ဖြက္ထားခ်င္တာ * ဆိုသည့္ စကားေလးပင္။ ေႏြးေထြးစြာ စိမ့္ဝင္လာသည့္ ထိုစကားစုေလးသည္ ျပန္ေတြးလိုက္မိသည့္အခ်ိန္တိုင္း ၾကည္ႏူးလႈိက္ဖိုစြာ။
အခ်ိန္မည္မွ်ၾကာေအာင္ ထိုရင္အုံဆီမွာ ပုံရိပ္ လက္အစုံသည္ ကိုင္ထားမိလဲ မသိေတာ့ပါ။ သတိရသည့္အခ်ိန္မွ သူ၏လက္တို႔ တုန္ရီေနသည္ကို သတိထားမိေတာ့သည္။ ေခြၽးသီးဥေလးမ်ားပင္ လက္ဖမိုးေပၚတြင္ ခိုသီလ်က္။
ထို႔ေနာက္ ရင္အုပ္ႏွင့္တစ္ဆက္တည္း အေျမႇာင္းလိုက္ ပုံစံအတိအက် ရွိေနသည့္ ႂကြက္သားေျခာက္ခုကို လက္ေရာက္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္ ပုံရိပ္၏စိတ္တို႔သည္ ၫႊတ္ေခြယိုင္က်ကာ ပိတ္ေမွာင္က်သြားရေတာ့သည္။ အသည္းမ်ား တရိပ္ရိပ္ ယားက်ိလာကာ ၾကက္သီးမ်ားပင္ ျဖန္းကနဲ ထားရသည္။ ဖုထစ္ေနသည့္ ႂကြက္သားစိုင္မ်ားကို ထိကိုင္ရသည္မွာပင္ အစားမစားရဘဲ ဗိုက္ျပည့္သြားသေယာင္ပင္။ ရင္တလွပ္လွပ္ျဖင့္ ခုန္လႈပ္ လႈိက္ေမာရပါ၏။
" အို... "
စိတ္ေတာင့္တမိသည့္အခါတိုင္းတြင္ ထိုႂကြက္သားမ်ားကို အားပါးတရ ကိုင္ေလ့ရွိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ထမင္းစားေနရင္းပင္ ေမာင္၏ အက်ႌကို ခြၽတ္၍ ႂကြက္သားမ်ားကိုင္ၾကည့္ခ်င္မိသည့္စိတ္တို႔သည္ ေမာင္ႏွင့္ တိုက္ခန္းေျပာင္းလာကတည္းကပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ေမာင္သည္ ပုံရိပ္ကို ထမင္းခြံ႕ကာ အက်ႌခြၽတ္၍ သူ၏ ႂကြက္သားမ်ားေပၚသို႔ လက္ႏွစ္ဖက္ကို အလိုက္တသိ တင္ထားေပးေလ့ရွိပါ၏။ ထိုသို႔ေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ အစားအမ်ားဆုံးစားသူသည္ ပုံရိပ္သာ ျဖစ္သြားတတ္ပါ၏။ ထိုအဖုလိုက္ အထစ္လိုက္ ပုံသ႑ာန္က်နစြာ ျဖစ္တည္ေနသည့္ အညိဳရင့္ေရာင္ ႂကြက္သားမွ်င္မ်ားသည္ ပုံရိပ္တစ္ဦးတည္း အပိုင္သာ ျဖစ္ပါ၏။
တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနေသာ စိတ္အစဥ္သည္ ထိန္းခ်ဳပ္မရေအာင္ပင္ ယိမ္းထိုးခုန္ေပါက္ေနခဲ့ပါ၏။ ထိုစဥ္ ႐ုတ္တရတ္ ပုံရိပ္လက္ကို ဖမ္းဆုပ္ကာ ေမာင္သည္ တစ္စုံတစ္ခုေပၚသို႔ အုပ္မိုးေပးထားလိုက္သည္။
" ဟာ...ေမာင့္၊ အမေလး ဘာႀကီးလဲ "
႐ုတ္တရတ္ ၾကက္သီးမ်ားပင္ တျဖန္းျဖန္းထကာ ႏွလုံးသည္းစိုင္သည္ အူလႈိက္သည္းလႈိက္ ယားက်ိက်ိျဖင့္ ရီေဝေမာဟိုက္လ်က္ရွိသည္။
ႏႈတ္က မႀကိဳက္ဘူး ျငင္းေနလ်က္ႏွင့္ အၿငိမ္မေနသည့္ လက္အစုံသည္ ထိုအရာကိုပင္ တခုတ္တရ စူးစမ္းခ်င္ေတာ့သည္မို႔ ဆုပ္ကိုင္ထားလ်က္ရွိသည္။
ပူေႏြးေႏြး ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ျဖစ္ရာမွ တျဖည္းျဖည္း ခပ္မာမာျဖစ္လာကာ ရွည္လ်ားစြာျဖင့္။
" ဟ့...မာမာႀကီး။ သံေခ်ာင္းႀကီးက်ေနတာပဲ။ အမေလး...ရွည္ရွည္ႀကီးနဲ႔ တုတ္တုတ္ႀကီး "
" ႀကိဳက္တယ္မလား "
" ေမာင့္ လႊတ္ကြာ...မႀကိဳက္ဘူး ဖယ္ ဖယ္ "
" ပုံရိပ္ ႀကိဳက္တာ ေမာင္ သိပါတယ္။ ဘယ္လိုလဲ ေႏြးေႏြးေလးနဲ႔ မာမာေလးမလား "
" ဟာ အဲ့ဒါႀကီးက ဆိုးတယ္။ ေႁမြဆိုးႀကီး... ေၾကာက္တယ္၊ ပုံရိပ္ ေၾကာက္တယ္၊ ဖယ္ေတာ့ ေမာင့္ "
" ေမာင့္ပုံရိပ္က လုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္ၿပီးမွ ထြက္ေျပးလို႔ရႏိုင္႐ိုးလား။ ေမာင့္ ညီေလး စိတ္ဆိုးသြားမွာေပါ့ကြ "
လက္ႏွစ္ဖက္ကို အတင္း႐ုန္းေတာ့ သက္ဦးဇင္ကလည္း အညံ့မခံ။ သူ၏ လက္တစ္ဖက္အားႏွင့္ ပုံရိပ္လက္ႏွစ္ဖက္ကို ခ်ဳပ္တည္းကာ ေဘာင္းဘီထဲတြင္သာ မလႊတ္တမ္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။
" ပုံရိပ္ ေမာင့္ပါးကို ကိုင္ေနကတည္းက ေမာင္က ႏိုးေနတာ။ ဘာဆက္လုပ္မလဲဆိုတာ သိခ်င္တာနဲ႔ ေမာင္လည္း အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ။ တကယ္ေတာ့ ေမာင့္ပုံရိပ္က တစ္ခုခုလိုခ်င္ေနသလိုပဲ "
" ဟာ ေမာင့္။ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ။ ဘာမွ မလိုခ်င္ပါဘူး "
" ေသခ်ာရဲ႕လား။ အခု စကားေျပာေနတာေတာင္ တုန္ေနသလိုပဲ။ ဘာေတြ စိတ္ကူးယဥ္ေနတာလဲ ေမာင့္ကိုေျပာ။ ပုံရိပ္အတြက္ဆို ေမာင္က အနစ္နာခံၿပီး ေပးဆပ္ဦးမွာ "
" ေမာင့္...ရွက္စရာႀကီးကြာ "
" လင္မယားေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီပဲကို ပုံရိပ္က ရွက္ေနေသးတာလား ဟမ္...လူဆိုးေလး။ ေမာင့္ ရင္အုပ္ေတြကိုင္လိုက္၊ six pack ေတြကိုင္လိုက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ေနမွေတာ့ ေမာင့္စိတ္က ၿငိမ္ေနႏိုင္႐ိုးလား။ ထႂကြေနတဲ့ ေမာင့္စိတ္ေတြကို ေဟာဒီက လူဆိုးေလးက အဆုံးထိ တာဝန္ယူေစဗ်ာ။ ဟိုမယ္...အငယ္ေကာင္ကလည္း မတ္ေထာင္ေနတာ တာဝါတိုင္ႀကီးလိုပဲ "
" ေမာင့္...ဟင့္ "
ထို႔ေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာသည္ ေပါင္းစည္းကာ ယွက္ႏြယ္ဆုံဆည္းၾကေတာ့သည္။ သက္ဦးဇင္၏ လက္အစုံသည္ ပုံရိပ္ေယာင္၏ ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို ေမႊ႕ရမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္ကို အေပၚစီးက အုပ္မိုးလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အသက္မရႉတမ္း အနမ္းၾကမ္းၾကမ္းမ်ားသည္ ျပင္းျပစြာ လႈိက္ေမာလ်က္ရွိသည္။
" ပုံရိပ္.. "
" ဟင္...ေမာင္ "
" ေမာင့္ရဲ႕ အနမ္းေတြကို ႀကိဳက္ရဲ႕လား "
" အရမ္းႀကိဳက္တာပဲ ေမာင္ရယ္။ ေမာင့္ရဲ႕ ၫႊတ္ကြင္းေတြၾကားမွာ ပုံရိပ္ေတာ့ ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ေတာ့မယ္ မထင္ဘူး "
" ဒါဆို ေမာင္တို႔ စလိုက္ေတာ့မလား "
" ေမာင္ မစခင္ကတည္းက ပုံရိပ္က စႏွင့္ေနၿပီးသား "
" ဟဟား ႏွာဗူးေလးပဲကြ "
" ဘယ္သူ႔ေကာင္ေလးမို႔လဲ "
" ဟုတ္ၿပီဗ်ာ။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေမာင္ မညႇာေတာ့ဘူးေနာ္။ စိတ္ကို အဆုံးထိ ဖြင့္ၿပီး ေမာင္တို႔အခ်စ္ခရီးေလးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အဆုံးသတ္လိုက္ရေအာင္ "
" ေမာင့္စိတ္ႀကိဳက္...ေမာင့္သေဘာ "
" ပုံရိပ္ရာ...ေမာင့္စိတ္ေတြကို မင္း စိုးမိုးႏိုင္လြန္းတယ္။ သိပ္ခ်စ္တာပဲ ေမာင့္ပုံရိပ္ကို "
အဝတ္စားကင္းမဲ့ေနေသာ ခႏၶာႏွစ္ခုသည္ တစ္ခုတည္းအျဖစ္ ပူးကပ္ကာ ေပါင္းဆုံမိသြားသည့္အခါတြင္ ၾကက္သီးမ်ားပင္ တျဖန္းျဖန္းထသြားရသည္။ အသိစိတ္တို႔သည္ အေမွာင္ႏြံထဲသို႔ ပိတ္ဖုံးက်ေရာက္သြားသည့္အခါတြင္ စိတ္ခံစားခ်က္တို႔သည္ လႈိက္ဖိုရႈိက္ေမာကာ အျမင့္ဆုံး အေျခအေနထိ ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။
လည္တိုင္ဆီသို႔ အနမ္းၾကမ္းၾကမ္းမ်ားေရာက္ရွိလာသည့္အခါတြင္ ပုံရိပ္ေယာင္၏ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းအားသည္ သက္ဦးဇင္၏ ၫႊတ္ကြင္းထဲသို႔ ကိုယ္တိုင္ လိုလားစြာပင္ဆင္းသက္သြားေတာ့သည္။ အၾကည့္ခ်က္မ်ားႏွင့္ပင္ ရစ္ေခြႏိုင္လြန္းသည့္ ေမာင္သည္ အနမ္းညႇိဳ႕ခ်က္မ်ားျဖင့္ပါ ပုံရိပ္ကို ေပ်ာ့ေခြယိုင္နဲ႔ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါ၏။ အနမ္းၾကမ္းၾကမ္းမ်ားသည္ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ပုံရိပ္၏ လည္တိုင္တစ္ေလွ်ာက္ က်ေရာက္လာသည့္အခါတြင္ အနီကြက္ရာမ်ားပင္ ရဲကနဲ တက္လာကာ ရဲရဲနီေနေတာ့သည္။
ပန္းႏုေရာင္ လႈိင္းထေနသည့္ ပုံရိပ္၏ ပြင့္ခ်ပ္ေလးေပၚ သက္ဦးဇင္၏ လက္ၾကမ္းႀကီးမ်ားသည္ တစ္ရစ္ခ်င္း ေျခမြေနေတာ့သည္။ ပြင့္ခ်ပ္ ပတ္ပတ္လည္ေလးကို မခို႔တ႐ို႕ေလး အသာအယာ ထိေတြ႕လိုက္သည့္အခါ ပုံရိပ္ဆီက ၿငီးသံသဲ့သဲ့ေလးသည္ လႈိင္ခနဲ ထလာေလသည္။
" ဟင္...ဟင့္ ေမာင္.... ဟင္းးးး ေမာင္ရယ္ "
ပုံရိပ္သည္ သက္ဦးဇင္ ေခါင္းေလးကို အားမလိုအားမရစြာပင္ ပြင့္ခ်ပ္ေလးႏွင့္ နီးကပ္ႏိုင္သမွ် ထိကပ္လိုက္သည္။
" ဟင့္ ေမာင္...စို႔ေတာ့ကြာ။ ပုံရိပ္ ေနရတာ ယားက်ိက်ိနဲ႔ သိပ္ကို အသည္းယားလိုက္တာပဲ။ ေမာင့္ရဲ႕ လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔တင္ ပုံရိပ္ အထြဋ္ထိပ္ကို ေရာက္ေနၿပီ...အင့္း ဟင္းးး "
" ေမာင့္ရဲ႕ အနမ္းေတြကို ပုံရိပ္ ႀကိဳက္ရဲ႕လား "
" ေမးေနစရာလား ေမာင္ရယ္။ ပုံရိပ္ အသံနဲ႔တင္ ေမာင္ သိဖို႔ေကာင္းပါရဲ႕။ လုပ္စမ္းပါ...စို႔ ေမာင္....ပုံရိပ္ ေစာင့္ေနရတာ တစ္ကမာၻေလာက္ ၾကာေနၿပီ "
ထို႔ေနာက္ သက္ဦးဇင္သည္ ပြင့္ခ်ပ္ထိပ္ပိုင္းေလးကို ခပ္ဆဆေလး ကိုက္ကာ လွ်ာတစ္ခုလုံးျဖင့္ ေမႊ႕ရမ္းလိုက္ေတာ့သည္။
" အား...ေမာင္ရယ္...အား ဟင့္ ၊ ေသပါၿပီ ႀကိဳက္လိုက္တာ...မလႊတ္နဲ႔ေနာ္ ေမာင္၊ ဟင္းးးး "
ပြင့္ခ်ပ္ထိပ္ကေလးကို ခပ္နာနာေလးကိုက္လိုက္၊ ပတ္ပတ္လည္ကို ေမႊ႕ရမ္းလိုက္ႏွင့္ သက္ဦးဇင္သည္ အလြန္တရာမွ လွ်ာေကြၽးႏိုင္လြန္းသည့္ ပုထုဇဥ္ ေယာက်ၤားတစ္ဦးသာ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခိုက္အတန႔္မွာပင္ ပုံရိပ္သည္ မီတာ(၁၀၀၀) အကြာအေဝးကို ေျပးေနရသည့္ လူတစ္ဦးလိုပင္ ေမာဟိုက္ပင္ပန္းကာ ႏြမ္းလ်ၫႊတ္ေခြလ်က္ ရွိေတာ့သည္။
"ေမာင့္ပုံရိပ္...ေကာင္းရဲ႕လားဟင္ "
" ေမာင္...ပုံရိပ္ ဟာေလးကိုသာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ အခ်စ္ရည္ေတြ ႐ႊမ္း႐ႊမ္းထေနတာ ေရတစ္ခါခ်ိဳးလို႔ေတာင္ ရေနၿပီ။ ဟင့္...ေမာင္ လူဆိုးကြာ...သိပ္ဆိုးတာပဲ၊ ပုံရိပ္ကို ပင္ပန္းေအာင္ ျပဳစားႏိုင္လြန္းတဲ့ ရမၼက္ကေဝ ေလး "
ပြင့္ခ်ပ္တစ္ခုလုံးကို ငုံကာ လွ်ာျဖင့္ ထိပ္ေခါင္းေလးကို ခပ္ဆဆေလး ေမႊ႕ရမ္းလိုက္ေတာ့ ပုံရိပ္မွာ မေနႏိုင္စြာပင္ ေကာ့တက္သြားရသည္။
" စို႔စမ္းပါ ေမာင္ရယ္...ပုံရိပ္ ႏို႔ေတြ ျပတ္ထြက္သြားတဲ့အထိ ကိုက္ပလိုက္စမ္းပါ၊ အားမရလိုက္တာ...ရင္ထဲမွာ ယားက်ိက်ိနဲ႔၊ အို...ေသေတာ့မွာပဲ "
ထိုအေျခအေနကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ သက္ဦးဇင္လည္း မညႇာတမ္း မေမာတမ္း အားပါးတရ ေမႊ႕ရမ္းလိုက္ေတာ့သည္။ ပုံရိပ္မွာေတာ့ မ်က္ျဖဴမ်ားပင္ လန္က်ကာ ကမာၻ႔အျပင္ဘက္သို႔တိုင္ေအာင္ ခံစားခ်က္တို႔ လြင့္ေမ်ာလ်က္ရွိသည္။
ထိုမွတစ္ဆင့္ ခ်က္တြင္းေပါက္ေလးဆီ အနမ္းေငြ႕ေငြ႕မ်ား တရႈိက္မက္မက္ က်ေရာက္လာသည့္ခံစားခ်က္သည္ ပုံရိပ္ စိတ္အာ႐ုံတို႔ကို ႐ူးသြားေစႏိုင္သည္အထိ လုံေလာက္လြန္းခဲ့ပါသည္။ သက္ဦးဇင္၏ အာေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးသည္ ပုံရိပ္၏ ခ်က္တြင္းေပါက္ေလးမွတစ္ဆင့္ ခါးတစ္ဝိုက္ထိ တစ္ဆက္တည္း ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕လိုက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ပုံရိပ္ ကမာၻႀကီးသည္ မည္းမည္းေမွာင္ ပိတ္မွိတ္သြားေတာ့သည္။
" ဟင္...အင္းး ေမာင္ ႐ူးေအာင္လုပ္ေနတာလား၊ ႐ူးေတာ့မွာပဲ ေမာင္ရယ္။ ပုံရိပ္ ေမာင့္ရဲ႕ အနမ္းညႇိဳ႕ခ်က္ေတြနဲ႔တင္ ႐ူးခါေနၿပီ ေမာင္။ ပုံရိပ္ မရေတာ့ဘူး ေမာင္။ အဆုံးထိ သြားခ်င္ၿပီ။ အင့္ဟင့္...ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ရယ္... "
ရီေဝေဝ အၾကည့္ခ်က္မ်ားႏွင့္ သက္ဦးဇင္သည္ ပုံရိပ္၏ စြတ္စိုေနသည့္ မ်က္ဝန္းစိုမ်ားကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည့္အခ်ိန္တြင္ ေက်နပ္အားရစြာ ၿပဳံးလိုက္ပါ၏။ ထို႔ေနာက္ ပုံရိပ္ ႏႈတ္ခမ္းေလးဆီ လက္ညႇိဳးေလးတင္ကာ...
" အစမွာတင္ အရႈံးေပးေနၿပီလား ေမာင့္ရဲ႕ပုံရိပ္က။ ေမာင့္ရဲ႕ ပညာေတြ မထုတ္ရေသးဘူးေလ။ ပုံရိပ္ ထပ္ၿပီး ႐ူးခါဖို႔ ေမာင္က အစြမ္းကုန္ ပညာထုတ္သုံးမွာမို႔ စိတ္ကိုအဆုံးထိ လႊတ္သာထားေတာ့ "
" ဟင္...ဒီေလာက္နဲ႔တင္ ပုံရိပ္ အသိစိတ္ကင္းေအာင္ ႐ူးခါေနၿပီ။ ထပ္ၿပီး က်န္ေသးတယ္ဆိုရင္ ပုံရိပ္ေတာ့ သြပ္သြပ္ခါေတာ့မယ္ "
" မႀကိဳက္လို႔လား ေမာင့္အခ်စ္က "
" ေမးစရာမွ မလိုဘဲ။ လုပ္စမ္းပါ ...အ႐ူးတစ္ပိုင္း ျဖစ္သြားေအာင္ထိ "
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ပင္ ပုံရိပ္ ကိုယ္လုံးေလးကို ေမွာက္လ်က္အေနအထားေလးသို႔ ေျပာင္းလိုက္ေတာ့သည္။ မနက္ခင္း ေနျခည္လႊာမွ်င္မွ်င္ေလးသည္ သက္ဦးဇင္၏ တိုက္ခန္းေလးထဲသို႔ ျဖန႔္က်က္လာခ်ိန္တြင္ ပုံရိပ္၏ ဝိုင္းစက္မို႔ေမာက္ေနသည့္ ရပ္ဝန္းျဖဴျဖဴေလးသည္ ေနျခည္ေဖြးေဖြးေလးႏွင့္ ပနံသင့္စြာ ျဖစ္တည္လ်က္ရွိသည္။ သက္ဦးဇင္ ျမင္ေနက်အရာတစ္ခုျဖစ္သည့္တိုင္ ထိုရပ္ဝန္းေလးကို အလႊာမျခားဘဲ ျမင္ေတြ႕ရသည့္အခ်ိန္တိုင္း စိတ္႐ိုင္းတို႔သည္ ျမင္း႐ိုင္းတစ္ေကာင္လို လႈပ္ရွားခုန္လႈပ္ေနၿမဲသာျဖစ္ပါ၏။
ထို႔ေနာက္ သူ၏ လက္ၾကမ္းၾကမ္းေအာက္တြင္ ထိုရပ္ဝန္းေလးတစ္ခုစာသည္ လက္တစ္ဖဝါးစာမွ် ျပည့္က်ပ္လ်က္ရွိသည္။ သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ အားပါးတရ ထိေတြ႕လိုက္ခ်ိန္တြင္ ပုံရိပ္ေယာင္၏ ခံစားခ်က္တို႔သည္ အျမင့္ဆုံးထိ ေရာက္ရွိသြားၿပီးေနာက္တြင္ ေပ်ာ့ေခြယိုင္နဲ႔သြားေတာ့သည္။
ထိုမွတစ္ဆင့္ သက္ဦးဇင္၏ လွ်ာၾကမ္းၾကမ္းႀကီးသည္ ပုံရိပ္ေယာင္၏ တြင္းေပါက္ေလးထဲသို႔ ရမၼက္ထန္စြာ ေမႊေႏွာက္ဝင္ေရာက္လာသည္။ လွ်ာကို စုသိမ္းကာ တြင္းေပါက္အတြင္းဆုံးထိ ထိုးသြင္းလိုက္ခ်ိန္တြင္ ပုံရိပ္ဆီက ရမၼက္သံမ်ားသည္ နဂိုထက္ပင္ ပို၍ က်ယ္လာေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ လွ်ာအျပားလိုက္ကပ္ကာ တြင္းေပါက္ အထက္ေအာက္ဆီ စကၠန႔္အေတာ္ၾကာ ကူးလူးလႈပ္ရွားလိုက္သည့္အခါတြင္ ပုံရိပ္သည္ မေနႏိုင္စြာပင္ ထထိုင္လိုက္မိေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ သက္ဦးဇင္ လည္တိုင္ကို ဖက္ကာ သူ၏ ေပါင္ေပၚသို႔ တက္ထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ ႏႈတ္ခမ္းဆီသို႔ ျပင္းထန္သည့္ အနမ္းၾကမ္းၾကမ္းမ်ားႏွင့္ ေမႊ႕လာသည္။ သက္ဦးဇင္လည္း ထိုအေျခအေနကို ေကာင္းစြာ ရိပ္စားမိကာ အလိုက္သင့္ နမ္းေနလိုက္ပါ၏။
အေပၚႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္း တလွည့္စီ ဆြဲစုပ္လိုက္ၿပီးေနာက္ လွ်ာႏွစ္ခုသည္ လိမ္ပတ္ကာ ေမႊေႏွာက္ေနၾကေတာ့သည္။ လြတ္ထြက္သြားေသာ စိတ္မ်ားႏွင့္အတူ ခံစားမႈတို႔သည္လည္း အထြဋ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ေနၾကၿပီ ျဖစ္ပါ၏။
" ေမာင္ရယ္...ပုံရိပ္ေတာ့ အသိစိတ္ေတြကင္းမဲ့ေနၿပီ။ ေမာင္ စိတ္ရွိတိုင္းသာ ခရီးႏွင္ပါ။ ပုံရိပ္က ေမာင္နဲ႔အတူတူ တစ္သားတည္းျဖစ္ေနၿပီ ေမာင္။ ပုံရိပ္ကို မညႇာနဲ႔ေတာ့။ ေမာင္ စိတ္တိုင္းက်သာ စိတ္ရွိတဲ့အတိုင္း လုပ္ပါေတာ့။ ပုံရိပ္ မရေတာ့ဘူး၊ မရေတာ့ဘူး ေမာင္ "
ထို႔ေနာက္ ပုံရိပ္ လည္တိုင္ ေဖြးေဖြးေလးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း မာကင္ရာထင္သည္အထိ ဖိကိုက္လိုက္သည္။ လည္တိုင္တစ္ေလွ်ာက္ဆီ အနမ္းၾကမ္းၾကမ္းမ်ား ေရာက္လာသည့္အခါတြင္ ပုံရိပ္သည္ တြင္းေပါက္နားတြင္ ပူေႏြးစြာ ထိကပ္ထားသည့္ အညိဳေရာင္ အသားစိုင္ႀကီးကို အထက္ေအာက္ ပြတ္ဆြဲလိုက္ေတာ့သည္။ ပူေႏြးစြတ္စိုစြာျဖင့္ ထိုအသားစိုင္ႀကီးသည္ ၾကက္သီးထစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရင္ခုန္ဖြယ္ရာအတိပင္။
" အား အား ဟင့္ ေမာင္...အားး ေမာင္ရယ္။ ဟ့ အား "
" အား...ရွီး၊ ေကာင္းလိုက္တာ ႀကိဳက္တယ္ ေမာင္ "
လႈိက္ဖိုသံမ်ား ေရာေႏွာေနသည့္ ပုံရိပ္၏ စကားသံမ်ားသည္ သက္ဦးဇင္၏ ခံစားခ်က္တို႔ကို အျမင့္ဆုံးထိေရာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါ၏။
" ပုံရိပ္...ေမာင့္ညီေလးက မင္းရဲ႕ အာေငြ႕ေလး ေတာင့္တေနၿပီ။ အနမ္းေလး ေပးလိုက္ဦး "
ပုံရိပ္လည္း ေမာင့္ေပါင္ေပၚကေန ဆင္းကာ ေပါင္ႏွစ္ခုၾကား ေနရာယူလိုက္သည္။ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနသည့္ ထိုအသားစိုင္ႀကီးသည္ ၾကည့္ေနရင္းပင္ ၾကက္သီးထဖြယ္စရာ။ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တုတ္ခိုင္သန္စြမ္းကာ ႀကီးမားလြန္းေတာ့ ပုံရိပ္ပင္ မ်က္ျဖဴစိုက္ခ်င္စရာ။ ထိုအညိဳေရာင္ အသားစိုင္ႀကီးသည္ ပုံရိပ္၏ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ပင္ မဆံ့။
" အား ဟ့...တျဖည္းျဖည္း ႀကီးလာၿပီ ေမာင္။ အမေလး...ေျပာေနရင္း ထပ္ႀကီးလာျပန္ၿပီ။ အား...ေမာင္ရယ္၊ ႀကိဳက္လိုက္တာ "
" ႀကိဳက္လား ပုံရိပ္ "
" ႀကိဳက္တယ္ ေမာင္...ပုံရိပ္ သိပ္ႀကိဳက္တယ္။ ကမာၻမွာ ရွိသမွ်အေခ်ာင္းေတြထဲက ပုံရိပ္ အႀကိဳက္ဆုံးပဲ "
" ႀကိဳက္ရင္ တစ္ဆုံး ငုံစမ္းကြာ "
ရင္တုန္ ရင္ဖိုစြာ တံေတြးတို႔ကို မ်ိဳခ်လိုက္မိသည္။ထို႔ေနာက္ အေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနသည့္ ထိုအညိဳေရာင္ အသားစိုင္ႀကီးကို အားပါးတရ အာခံတြင္းအဆုံးထိ ငုံလိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ပင္ လက္တစ္ဆုပ္စာ က်န္ေနပါေသးသည္။
" အြတ္ "
" ေမာင့္ဟာႀကီးက မ်ိဳးသန္လြန္းလိုက္တာ၊ ပုံရိပ္ ဘဝ ေတာ့ မေတြးရဲေအာင္ပဲ "
ေမးသိုင္းႀကိဳးေလးကို လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ မ႐ိုးမ႐ြေလး ကလိလိုက္ခ်ိန္တြင္ ေမာင္သည္ ထြန႔္ထြန႔္လူး တြန႔္တက္လာေတာ့သည္။ အေပါက္ဝေလးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္မႊာၾကားတြင္ အထက္ေအာက္ ကူးလူးလႈပ္ရွားလိုက္ပါ၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ အဖ်ားရင္းပိုင္းေလးကို လွ်ာဖ်ားေလးေပၚတင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားတြင္ အျမတ္တႏိုး ယုယကာ စုပ္ေနလိုက္မိသည္။
" ရွီး... "
" ပုံရိပ္...တစ္ေခ်ာင္းလုံးသာ အျပည့္ငုံေတာ့ကြာ။ ေမာင့္စိတ္ေတြ မ႐ိုးမ႐ြနဲ႔ "
ဩရွရွ ေမာင့္အသံႀကီးသည္ ရမၼက္မ်ားျဖင့္ျပည့္ႏွက္စြာ။ ပုံရိပ္လည္း ေက်နပ္သြားဟန္ျဖင့္ ရွက္ၿပဳံးေလး တစ္ခု ၿပဳံးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အရင္းပိုင္းကေန အဖ်ားထိ လွ်ာအျပားလိုက္ အထက္ေအာက္ စုန္ဆန္ကာ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ လႈပ္ရွားလိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ ေမာင္သည္ မေနႏိုင္စြာပင္ ပုံရိပ္ ေခါင္းေလးကို တည့္မတ္ကာ အာခံတြင္း အဆုံးထိ အေခ်ာင္းတစ္ခုလုံး ထည့္လိုက္ေတာ့သည္။
အြတ္...အြတ္
ႀကီးမားလြန္းသည့္ ပစၥည္းရွည္ႀကီးေၾကာင့္ ပုံရိပ္ မ်က္ရည္ဥမ်ားပင္ ေဝ့သီကာ ရစ္သိုင္းသြားရသည္။ လည္ေခ်ာင္း အတြင္းဆုံးထိ ေရာက္သြားၿပီးေနာက္ ရင္ၫႊန႔္နားထိပင္ ေမာင့္ အညိဳေရာင္ အသားစိုင္ႀကီးသည္ ပါးစပ္ထဲတြင္ က်ပ္ညႇပ္လ်က္။ အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာတြင္ ခံတြင္းထဲမွ ထုတ္လိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ပုံရိပ္သည္ ေခ်ာင္းမ်ားပင္ ဆိုးေလေတာ့သည္။
" ရွီး အား...တံေတြးေတြစိုၿပီး အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနတာ ဝင္းမြတ္ေနတာပဲ။ စုပ္ရတာ သိပ္အရသာ ရွိတာပဲ။ ေမာင့္ဟာထက္ ႀကီးတဲ့အရာ ဘယ္ဟာမွ ပါးစပ္ထဲ မစုတ္ဖူးဘူး။ ေမာင့္ဟာႀကီးက စံခ်ိန္လြန္ ဒုတ္ထြားႀကီး။ ဟြန႔္ ဆိုးလိုက္တာ...ကဲဟယ္ "
ပုံရိပ္သည္ ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ထိုအသားစိုင္ႀကီးကို ပုတ္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
" အ့ ပုံရိပ္...အငယ္ေကာင္ နာသြားရင္ မင္း အစာငတ္မယ္ေနာ္ "
" အ့...အဲ့လိုေတာ့ အျဖစ္ခံစရာလား "
ထို႔ေနာက္ အေရျပားကို အဆုံးထိ ဆြဲလွန္ကာ တံေတြးမ်ားျဖင့္ စို႐ႊဲေနသည့္ ထိုအသားစိုင္ႀကီးကို အေပၚေအာက္ စုန္ဆန္ကာ လႈပ္ရွားေပးေနေတာ့သည္။ ဖြဖြ႐ြ႐ြေလးႏွင့္ မခို႔တ႐ို႕ေလး လႈပ္ရွားမႈမ်ားၾကားတြင္ ေမာင္သည္ ၿငီးသံလႈိင္လႈိင္ထကာ မ်က္ျဖဴစိုက္လ်က္ရွိသည္။ ခပ္သြက္သြက္ေလး မညႇာတမ္း စုန္ဆန္လိုက္ေတာ့ အရည္ၾကည္ေလးမ်ားပင္ စို႔တက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ပုံရိပ္ လက္ကို တန႔္ကာ...
" ေတာ္ေတာ့...ေတာ္ပါေတာ့ ေမာင့္အခ်စ္ရယ္။ ဒီတိုင္းသြားရင္ မၾကာခင္ ၿပီးသြားလိမ့္မယ္။ ေမာင္...ေမာင္ အရမ္းေကာင္းေနၿပီ "
" ၿပီးပါေစေပါ့ ေမာင္ကလည္း "
" ဒီတိုင္း ၿပီးစရာလား။ ေမာင့္အခ်စ္ကို ေပးဆပ္ရဦးမယ္ေလ "
" ဟြန႔္...ေမာင္ ေမာင္သိပ္ဆိုး။ ထည့္ေတာ့ကြာ...ပုံရိပ္ တြင္းေပါက္ေလး ဟစိဟစိ ျဖစ္ေနၿပီ "
ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ အမူအရာေလးႏွင့္ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူသည္ ပုံရိပ္ကို အိပ္ရာေပၚသို႔ ခ်ီေပြ႕ကာ ေမွာက္ခ်လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေခ်ာဆီထုတ္ကာ တြင္းေပါက္နားေလးတဝိုက္သို႔ ႐ႊဲနစ္ေအာင္ လိမ္းလိုက္ပါ၏။ စေတာ္ဘယ္ရီ အနံ႔ XL size ကြန္ဒုံးကိုေဖာက္ကာ သူ၏ အသားစိုင္ႀကီးေပၚသို႔ တစ္ခ်က္တည္းႏွင့္ပင္ စြတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဂ်ယ္မ်ား သုတ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ အေနာက္ဘက္နားက ခ်ိဳင့္ဝွမ္းေလးထဲသို႔ သက္ဦးဇင္၏ ညီေတာ္ေမာင္ တရစ္ခ်င္း တိုးဝင္လိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ပုံရိပ္၏ ခႏၶာကိုယ္ေလး တြန႔္ခနဲ ဓာတ္လိုက္သြားရသည္။ ေရလႊာျပင္မွာ စကိတ္စီးသလို သက္ဦးဇင္၏ လႈပ္ရွားမႈသည္ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ေလးႏွင့္ ခရီးႏွင္လ်က္ရွိပါ၏။
" ေမာင္ နည္းနည္းျမန္ေပးကြာ။ စိတ္ေတြမ႐ိုးမ႐ြနဲ႔...အတြင္းထဲမွာ လႈိက္ကနဲ ယားက်ိေနတာပဲ "
မိနစ္အနည္းငယ္မွ် ခပ္မွန္မွန္ လႈပ္ရွားၿပီးခ်ိန္တြင္ အေနအထားတစ္ခုသို႔ ေျပာင္းလိုက္ေတာ့သည္။ ပုံရိပ္ကို မတ္တပ္ရပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး အေနာက္ဘက္တြင္ ေနရာယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးခြဲလိုက္ေလသည္။
" အား...ရွီး အ့ ဟင့္ ေမာင္...အား ေမာင္ရယ္...ေဆာင့္လိုက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသာ ေဆာင့္လိုက္ ေမာင္ "
သိမ္ဝင္ေနသည့္ ခါးသြယ္သြယ္ေလးကို လက္တစ္ဖက္စီ ေသခ်ာ ေနရာယူၿပီးေနာက္တြင္....
" ပုံရိပ္...ေမာင့္ ေဆာင့္ၿပီေနာ္။ မညႇာေတာ့ဘူး "
ပုံရိပ္လည္း မည္သည့္စကားမွ မေျပာႏိုင္ဘဲ ေခါင္းသာၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေရာက္လာသည့္ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကိုသာ တမက္တေမာ မက္စက္မိေလေတာ့သည္။
အခန္းေလးထဲတြင္ တေျဖာင္းေျဖာင္းႏွင့္ ႐ိုက္သံအက်ယ္ႀကီး ဟီထလ်က္ရွိသည္။ ဆီးခုံဆီက အေမႊးအမွ်င္မ်ားႏွင့္ ပုံရိပ္၏ တြင္းေပါက္ေလး ထိကပ္မိခ်ိန္ကို မလြတ္တမ္း မက္ေမာစြာ ခံစားမိေနသည္။
" အား...ေကာင္းလိုက္တာ။ ေမာင္ ဆက္တိုက္ေလးၾကမ္းေပး...ေဆာင့္လိုက္စမ္းပါ ေမာင္ရယ္။ ပုံရိပ္ ေသရင္ေသသြားပါေစ -ိုးၿပီးသာ သတ္လိုက္ပါေတာ့ "
" ေမာင္ကလည္း ဒီလို အၾကမ္းခံႏိုင္တာကို သိပ္ႀကိဳက္တာ။ ေဆာင့္ၿပီ ေမာင့္အခ်စ္ေလး "
ထို႔ေနာက္ ေမႊ႕ရာေပၚ Doggy ပုံစံမ်ိဳးျဖင့္ ဒူးေထာက္ေစလိုက္သည္။ လုံးဝန္းေကာက္ခ်ိတ္စြာ ျပဴထြက္လာသည့္ ပုံရိပ္၏ အေနာက္ရပ္ဝန္းေဖြးေဖြးျဖဴ ေလးသည္ သက္ဦးဇင္၏ ကာမအဟုန္ကို အထြဋ္အထိပ္သို႔ေရာက္ေအာင္ အျမင့္ဆုံး ပို႔ေပးလိုက္ပါ၏။
ပုံရိပ္လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ျပန္ဆြဲယူကာ မညႇာတမ္း အျပင္းထန္ဆုံး ေဆာင့္ေနမိေတာ့သည္။ ကုတင္လက္ရန္းမ်ားပင္ တဒုန္းဒုန္းလႈပ္ရမ္းကာ အသံမ်ားဆူညံလ်က္ရွိသည္။
ပုံရိပ္မွာေတာ့ ေမာင္၏ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားၾကားတြင္
ၿငီးျငဴသံပင္ ေပ်ာက္မတတ္ မ်က္ျဖဴလန္ကာ ခ်ာခ်ာလည္ေနေတာ့သည္။
ေျဖာင္း...ေျဖာင္း...ေျဖာင္း...
" အေမ့....အား ရွီး "
က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚေနသည့္ အသံကိုပင္ ဂ႐ုမစိုက္အားပါ။ သက္ဦးဇင္၏ လည္တိုင္ဆီမွ ေခြၽးမ်ား တေပါက္ေပါက္က်ကာ စို႐ႊဲစျပဳေန၏။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးသည္ ရမၼက္ခိုးမ်ားျဖင့္ ရီေဝလ်က္။
ပုံရိပ္မွာေတာ့ ေမႊ႕ရာေပၚ ေခါင္းစိုက္ကာ ထိုအဝင္အထြက္ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားၾကားတြင္ တေမ့တေမာ နစ္ေမ်ာကာ။
အခ်ိန္ၾကာၾကာ ေဆာင့္ၿပီးေနာက္ တြင္းေပါက္ အနက္ဆုံးထိ အသားစိုင္ ေရာက္ရွိသြားခ်ိန္တြင္ သက္ဦးဇင္၏ စိတ္အစုံသည္လည္း ေပါက္ထြက္မတက္ ရင္ေမာလာရသည္။ သူ၏ ခံစားခ်က္အတိုင္း စိတ္႐ိုင္းတို႔ လႊတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကႀကိဳး႐ုပ္ေပၚက ႐ုပ္ေသးတစ္႐ုပ္လို ပုံရိပ္ေယာင္သည္ ျပဳသမွ်ႏုရသည့္ လူ႐ုပ္ေလးသာျဖစ္သြားေတာ့သည္။
ခံစားခ်က္ အျမင့္ဆုံးထိ က်ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ လႈပ္ရွားမႈ သိသိသာသာ ျပင္းထန္လာၿပီးေနာက္ သက္ဦးဇင္၏ ခႏၶာကိုယ္ေလး ယိုင္နဲ႔သြားကာ ခရီးပန္းတိုင္ဆီသို႔ စိတ္လိုလက္ရ ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။ ပုံရိပ္သည္လည္း ဘယ္ႏွစ္ခါေျမာက္မွန္းပင္ မသိေအာင္ ၿပီးဆုံးျခင္းမ်ားအထိ ေရာက္ရွိသြားရ၏။
ပုံရိပ္ေယာင္သည္ ထိုအခါမွ ကႀကိဳးကေန လႊတ္ခ်လိုက္သည့္ အ႐ုပ္ေလးသဖြယ္ ေပ်ာ့ေခြယိုင္နဲ႔သြားေတာ့သည္။ အင္အား လုံးဝ မက်န္ေတာ့သည္အထိ သူသည္ ႏြမ္းလ်သြားရေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ သက္ဦးဇင္သည္ ပုံရိပ္အေပၚမွ အုပ္မိုးကာ ေခတၱခဏ ၿငိမ္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
" ေမာင္...ေခြၽးေတြ႐ႊဲေနတာပဲ "
" ေမာင့္ပုံရိပ္အတြက္ ေမာင္ႀကိဳးစားထားတာပဲ။ ႐ႊဲပါေစ။ ေခြၽးမ်ားမ်ားထြက္ေတာ့ က်န္းမာေရးေတာင္ ပိုေကာင္းေသး မဟုတ္လား "
ပုံရိပ္ေခါင္းေလးေအာက္တြင္ လက္ကေလးခံကာ နဖူးေလးကို ႏွာေခါင္းျမႇဳပ္သြားသည္အထိ နမ္းရႈံ႕လိုက္သည္။
" ေမာင့္ ဖယ္ကြာ။ ေမာင့္ကိုယ္လုံးႀကီးက ေလးတယ္ "
" ခုနကက် မေလးဘူးေပါ့ "
" ဟာ...ၿပီးၿပီးသားကိစၥေတြ မေျပာနဲ႔ေတာ့ကြာ။ ခုနကလည္း ေမာင္စိတ္တိုင္းက်ေရာက္သြားၿပီးၿပီပဲ။ ပုံရိပ္ ရွက္တယ္ ေမာင္ "
" အရွက္သည္းတဲ့မ်က္ႏွာေလး ျပပါဦး ဒီကို "
" ေမာင့္ ေတာ္ၿပီကြာ စိတ္ဆိုးလာၿပီ "
" ကဲပါ ေမာင္က ခ်စ္လို႔စတာ "
ေခြၽးသီးေလးမ်ားခိုေအာင္းေနသည့္ ပုံရိပ္ပါးျပင္ေလးကို ႐ႊတ္ခနဲ နမ္းရႈံ႕ၿပီးေနာက္ သူ၏ လက္ေမာင္ေပၚသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕လိုက္သည္။
" ေနာက္တစ္ခ်ီ ရေသးလား ... ေမာင့္အခ်စ္ "
" ေမာင့္ ... "
ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ေစာင္းလးသည္ လွပလြန္းစြာ။
" ေမာင္ ပုံရိပ္တို႔ ဒီေန႔အလုပ္ပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ ေဈးခ်ိဳထဲသြားၿပီး အိမ္အတြက္ လိုတာေလးေတြ ဝယ္ရေအာင္ "
" ေကာင္းသားပဲ။ ေမာင္တို႔မွာလည္း ဘာမွျပည့္စုံေသးတာမဟုတ္ဘူး။ ပုံရိပ္သေဘာေလ "
" ဒါဆို မနက္စာကိုလည္း ေဈးမွာပဲစားမယ္ "
" ပုံရိပ္သေဘာ "
" အာ့ဆိုလည္း ေရခ်ိဳးၾကမယ္ေလ။ ၿပီးရင္ ေမာင္နဲ႔အတူတူ ေဈးခ်ိဳသြားၾကမယ္။ ကဲ...ထေတာ့ "
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ေရခ်ိဳးေလးထဲသို႔ ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ဝင္သြားလိုက္ေတာ့သည္။
အခ်စ္မနက္ခင္းေလးသည္ လွလွပပေလး ခ်ိဳၿမိန္စြာ အဆုံးသတ္သြားေတာ့သည္။
💙💙💙
သေဘာက်ရဲ႕လားဗ်။ 🤭
ၾကယ္ေလး ေတြ ေပးခဲ့ၿပီးမန႔္ေလးေတြ ထားခဲ့ပါဦးဗ်ာ။ စာဖတ္သူေလးေတြရဲ႕ မန႔္ဖတ္ရတာ သေဘာက်လို႔ပါဗ်။ 💙
ခ်စ္တယ္ဗ် 💙