បន្ទាប់ពីនិយាយសម្រុះសម្រួលគ្នារួច ពួកគេក៏អង្គុយញុាំបាយជាមួយគ្នា ត្បិតថាវាយប់ជ្រៅក៏ពិត ប៉ុន្តែថេយ៍បានរងចាំនាយ ដូច្នេះគួរតែញុាំ។
<ហ៊ឹម! ប្រពន្ធបងធ្វើម្ហូបឆ្ញាញ់ណាស់ ឆ្ញាញ់គ្រប់មុខ> ជុងហ្គុកញ៉ាត់បាយបណ្ដើរលើកសរសើរស្នាដៃប្រពន្ធបណ្ដើរ ទាំងស្នាមញញឹមណែនណាប់ផ្ទៃមុខ, គេមិនបានបញ្ជោរតែវាឆ្ញាញ់មែន ម្យ៉ាងនាយគ្រាន់តែចង់ឃើញរាងតូចញញឹមឲបានច្រើន។
<ហិហិ!~ ចឹងបងញុាំឲច្រើនៗទៅ> ថេយ៉ុងញញឹមខ្ជឹបទទួលយកពាក្យពីស្វាមីទាំងការពេញចិត្ត, ស្របនឹងដួសសាច់ដាក់ចាននាយបន្ថែមទៀត។
<បាទ!~ អឹម..ថេយ៍ហា៎>
<អ្ហ៎រ??>
<អ្នកណាផ្ញើររូបនោះឲអូន?> សម្ដៅដល់រូបនាំភ្លើងដែលឲថេយ៍ខឹងនាយគិតថាគេលួចមានស្រី។
<អូនអត់ដឹងផង វាលោតចូលខ្លួនឯងacc IGនោះអូនអត់ដែលស្គាល់ទេ> ពិតណាស់រូបនោះគ្មានប្រភពអ្នកសេនមកច្បាស់លាស់ទេ ដូច្នេះហើយវាពិបាកដែរ។ហើយចុះអ្នកណាស្អីក៏ចង្រៃម្ល៉េះ ចង់មកភ្លើងឲ្យប្ដីប្រពន្ធគេឈ្លោះគ្នា?
<ថ្ងៃក្រោយកុំចេះតែឆាប់ជឿអ្នកណាផ្ដេសផ្ដាស ត្រូវចេះសួរបងសិនមុននឹងខឹងបងដូចមុននោះចឹង> សម្ដីរបស់នាយនិយាយប្រាប់ធម្មតា ប៉ុន្តែរាងតូចដែលទទួលបានប្រែជាមុខជូរហួញ! ចង់ស្ដីឲ្យគេត្រចៀកសរ?
ផែស!~
<បងឯងចង់ជេរអូនថាត្រចៀកសរ?> ថេយ៉ុងទម្លាក់ស្លាបព្រាចេញពីដៃបុកនឹងចានលឺសូរផែស ព័តដៃចូលគ្នាធ្វើមាត់ស្រួចសម្លក់ជុងហ្គុកថ្លែរ។
<ហឹសៗ!..អីទៀតហើយទេលោក? បងឯណាទៅហ៊ានជេរអូននោះ?> តតែឃើញគេឆាប់ស្រូបយកបែបនឹងធ្វើឲនាយហួសចិត្តអស់សំណើចឡើងភ្លាមៗ, ដូចនិយាយអីតិចអត់បានតែម្ដងហេ៎?
<គ្មានហេ៎! បើចង់ជេរអូនថាត្រចៀកសរឆាប់ជឿគេក៏ជេរមក មិនបាច់កាច់កុងទេ..ឈប់ញុាំហើយនៅញុាំម្នាក់ឯងនឹងទៅ> ស្រដីចប់គេងើបឈរគ្រោសដើរចេញតាំងៗឡើងច្រង៉ាប់ច្រងិល, មុខនឹងគ្មានទៅខឹងស្អីទេចង់ឲគេតាមលួងសោះស្មានមិនដឹង?-,-
<ម៉ែប្រពន្ធហា៎!~~> ប្រពន្ធចេញបាត់ហើយសួរឲនាយនៅអង្គុយធ្វើអីទៀត? ច្បាស់ជារត់តាមត្រុកៗនឹងហើយ។
ក្រាក!~
<អូនចាស់ពេកមែនទេទើបបងហៅអូនថាម៉ែ?..អូខេ អូនយល់ហើយ យល់គ្រប់យ៉ាង..ប្រហែលសម្រស់របស់អូននៅក្នុងភ្នែករបស់បងកើតជាជ្រីជ្រួញហើយ ធ្វើយ៉ាងមិចទេអូនមិនស្អាតដូចមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលលោកប្ដីជួបរាល់ថ្ងៃនៅក្រុមហ៊ុន>
<កាន់តែវែងឆ្ងាយទៀតហើយ> គេដឹង! ដឹងច្បាស់ណាស់ថាប្រពន្ធក្បាលខូចម្នាក់នេះក៏ពុងរករឿងឲគេតាមលួង ព្រោះតែងតែបែបនេះទៅហើយ ត្បិតថាថ្ងៃនេះយូរជាងរាល់ដង ប្រហែលមកពីនាយខុសផង។
<បងចង់ថាអូនតាប៉ែ?..អរ៎ហ៎!~ អីឡូវអូននិយាយតិចតួចបងថាអូនតាប៉ែ? ក៏បានៗអូនឈប់និយាយហើយ ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅអូនបិទមាត់ឈប់និយាយអីទាំងអស់ បងសួរមួយម៉ាត់អូនឆ្លើយមួយម៉ាត់ បើបងមិនសួរអូនស្ងាត់>
<..មកនេះ!~> នាយឈរស្ងាត់សម្លឹងមុខថេយ៍ ព្រោះនិយាយអត់ឈ្នះ, សឹមបក់ដៃហៅថេយ៍ឲមកជិត។
<ទៅធ្វើអី? បងមិនខ្លាចឆ្លងជាតិតាប៉ែពីអូនទេ?>
<ប្រាប់ថាឲមកៗ!> នាយឈរបក់ដៃដូចហៅក្មេងឲលុយចាយ។
<អត់> មួយម៉ាត់ចប់ងាកមុខចេញមិនខ្ជីពាល់ទៀត, តាមថាចម្ងាយនៅមិនប៉ុន្មានពីគ្នាទេ នាយឈរជិតមាត់ទ្វារ តតែប្រពន្ធក្បាលខូច ឈរព័តដៃនៅក្បែរគ្នា។ កោតចេះរកគ្នាឃើញណេ៎?
<មកៗ..ថើបមួយខ្សឺត> លឺសម្ដីរបស់នាយធ្វើឲថេយ៉ុងសរសៀរជើងដើរទៅរកតាំងៗ ឈប់ងក់នៅពីមុខអ្នកជាស្វាមី។
ភ្លូស!~
<ក្បាលខូចណាស់> មួយខ្សឺតជំនួសឲផ្ទាត់ដៃចំថ្ងាស់។
<អា៎!~..ហ្ហឹកៗ!..លោកប្ដីប្រើអំពើហិង្សាលើអូន!..អ្ហឹក! ចាំមើលអូននឹងប្ដឹងម៉ាក់..ហុឺ! ឈឺណាស់> តាមថាគ្មានទៅឈឺអីទេ គេបុិនមិនណយដែរ យំទួញសោកអង្អែលក្បាលធ្វើមើលតែបែក។ ធ្វើឲអ្នកដែលឃើញហើយនេះកោតសរសើរ នាយញញឹមអស់សំណើចសឹងហែកមាត់ដល់កុម្ពត្រចៀកទៅហើយ><
<មើលបើឈឺថ្នាក់នឹងបែករឺនៅ?> ឃើញគេកំពុងចរឹកក្មេងចូល នាយចូលរួមសម្ដែងដែរ ចាប់ក្រសោបផ្ទៃមុខមកមើល។
<ហ្ហឹកៗ! វាមិនបែកទេ តែវាឡើងក្រហមហើយទេដឹង មិនស្រួលពកផង> -,-
<ខ្សឺត!~ បាត់រឺនៅ? នៅឈឺទៀតអត់?> មួយខ្សឺតរបស់នាយត្រចៀកដល់បេះដូងថេយ៉ុង។
<ឈ--ឈឺថ្ពាល់ម្ដង> ថេយ៉ុងលើកដៃចង្អុលមកកាន់ថ្ពាល់ប៉ោងៗរបស់ខ្លួន បំណងឲនាយថើប។
<សឺត!~ ត្រង់ណាទៀត?>
<...> គ្មានការឆ្លើយតបត្រឹមធ្វើមាត់ស្រួចជំនួស! អ្នកខាងនោះយល់ការអោនទៅថើបមាត់ប្រហែលជា2ម៉ោងទើបដកចេញវិញមុនស្រដីថា÷
<ហាច់ណាស់អីឡូវ!~> ប្រុងមិនឲគេថាយ៉ាងមិចបើធ្វើចរឹកចឹងៗអី! ពីមុនមិនចេះទេ ផ្អែមល្ហែមជាមួយថេយ៉ុងស្មោះរឹតតែមិនអាច ប៉ុន្តែកុំមើលអីឡូវ!
<អូនស្រឡាញ់លោកប្ដីជាងគេ> ថេយ៉ុងមិនមាត់តបជំនួសឲការចូលទៅអោបនាយមុននឹងស្រដីញិកញ៉ក់។
<ចរឹកអូនប្រួលប្រែច្រើនណាស់ ពីមុនមិនចេះបែប នឹងទេតែអីឡូវដូចក្នេងបៀមដៃចឹង> គេនិយាយបណ្ដើរលើកដៃអង្អែលសក់ថេយ៉ុងបណ្ដើរ។
<ចុះលោកប្ដីចូលចិត្តមួយណាជាង?>
<ចូលចិត្តទាំងពីរ គ្រាន់តែថាស្រឡាញ់ពេលនេះជាង> ត្រូវហើយចរឹកញិកញ៉ក់របស់ថេយ៍មិនបានធ្វើឲនាយខឹងឡើយ ដោយជំនួសមកវិញនៅការស្រឡាញ់ថ្វេរដង។
<ចឹង!..អញ្ចឹងចាំអូនងរដាក់បងរាល់ថ្ងៃ ខឹងបងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីឲបងលួងអូនឲច្រើនៗ>
<នេះដឹងថាខ្លួនឯងក្បាលខូចដែរ?>
<ក្បាលខូចតែគួរឲស្រឡាញ់មែនទេលោកប្ដី?~> ថេយ៉ុងសម្លឹងនាយដោយញញឹមចេញធ្មេញឡើងលឹបភ្នែក, មើលចុះដៃអោបនាយស្អិតដូចកូនស្វាតោងមេ។
<ត្រូវហើយគួរឲស្រឡាញ់ណាស់ ចង់តែចាប់ក្រញិចឲណាណីទេ>
<ហិហិ!..អូនឈឺ!~> ជីវិតរបស់ពួកគេទាំងពីរសុំតែបែបនេះរាល់ថ្ងៃម្នាក់ៗមានក្ដីសុខស្លាប់ហើយ។
_____
TO BE CONTINUED
BY: Ju jinny 🧸