ថ្ងៃថ្មី!
<ថ្ងៃនេះអូនទៅក្រៅហេ៎ប្រពន្ធសម្លាញ់?> រាងក្រាស់ចេញពីបន្ទប់ទឹកដើរតម្រង់ទៅរកថេយ៍ដែលអង្គុយនៅមុខតុសម្អាង មុននឹងឱនទៅថើបថ្ពាល់គេមួយខ្សឺតយកកម្លាំង។
<អឹម!~ ថ្ងៃនេះអូនទៅក្រៅជាមួយឈូយីម ព្រោះខានជួបគ្នាយូរហើយ> រាងតូចងាកសម្លឹងមើលនាយពោលដោយសម្ដីទន់ភ្លន់ រួចក៏ក្រឡេកមើលកញ្ចក់វិញ។
<ទៅអីឡូវហេ៎?>
<អឹម!~>
<អញ្ចឹងអូនជួយចងក្រវ៉ាត់.កឲបងបន្តិចមក បងជូនអូនទៅ>
|កាត់|
ងុឺត!~ ឡានស្ព័រទំនើបពណ៍ខ្មៅសារីចុងក្រោយបង្អស់ឈប់ងក់នៅពីមុខហាងសៀវភៅមួយដែលវាគឺជាឡានរបស់ ចន ជុងហ្គុកនេះឯង។
<អូនណាត់មិត្តមកទីនេះ?> គេឆ្ងល់ព្រោះអ្នកផ្សេងៗដើរលេងជាមួយមិត្តច្បាស់ជាតម្រង់រកផ្សារទំនើបហើយ ចម្លែកអីតែប្រពន្ធនាយ!
<ហឹម! ពួកយើងអានសៀវភៅហើយក៏ទៅដើរលេងផ្សេងៗទៀត>
<អ៎រ!~~>
<លោកប្ដី!~> ដល់ទីតាំងហើយប៉ុន្តែគេមិនចុះឡើយ ព្រោះ..ព្រោះដូចជាភ្លេចរបប><
<បាទ!~ អូនកើតអីហេ៎?>
<ហឺយ!~ ពិតជាពិបាកនិយាយណាស់ ប្រពន្ធចេញមកដើរលេងមួយទាំងមូល បែរជាប្ដីមិនឲអ្វីបន្តិច ចុះបើចង់ញុាំអីឲទៅលួចគេរឺក៏សុំ? ពិបាកណាស់មិនធ្វើការខ្លួនឯងចឹង> ថេយ៉ុងដកដង្ហើមធំមួយឃូស ផ្អែកខ្នងនឹងកៅអីឡានឲត្រង់វិញ, គេចង់និយាយឲនាយលឺប៉ុន្តែមិនហា៎ឲត្រង់ ជំនួសការស្រដីចោលម្នាក់ឯង។
អ្នកដែលស្ដាប់លឺនេះចាប់យល់ក៏អស់សំណើចមួយរំពេច, មែនហើយនាងភ្លេចឲឆឹង អីឡូវឃើញទេ ប្រពន្ធកំហូចម្នាក់នេះរអ៊ូទៀតហើយ។
<ហឹសៗ!..បងភ្លេច ពូកែគិតវែងឆ្ងាយណាស់យើងនឹង> នាយសើចឡើងក្នុងបំពង់.កតិចៗ ស្របនឹងយកដៃទៅអង្អែលក្បាល ទើបដកកាបូបចេញហុចកាតខ្មៅរបស់ខ្លួនឲទៅរាងតូច><
<នេះ អូនចង់បានអីចង់ញុាំអីក៏ទិញទៅណាប្រពន្ធសម្លាញ់>
<ហិហិ!~ អគុណលោកប្ដី ចឹងអូនទៅហើយណា៎> សួរថាបានកាតខ្មៅប៉ុន្នេះទៅហើយអ្នកណាទៅនៅទៀតនោះ?
<ឈប់សិន អត់មានឲមួយខ្សឺតអីទេ?> ថេយ៉ុងមិនមាត់ត្រឹមញញឹមផ្អែម មុននឹងឈងទៅថើបមាត់របស់នាយមួយខ្សឺតហើយក៏បើកទ្វារឡានចុះចេញ។
<ដើរលេងឲសប្បាយណាប្រពន្ធសម្លាញ់>
____
ថ្ងៃត្រង់ឈានចូលមកដល់ ថេយ៉ុងជាមួយឈូយីម កំពុងអង្គុយញុាំខេកនៅហាងមួយកន្លែង។
<មើលមុខដូចមានក្ដីសុខដល់ហើយ ឃើញតែពីចុចរហូតទូរស័ព្ទនឹង> ដោយឃើញថាមិត្តខ្លួនមិនគិតញុាំគិតតែចុច ចុចហើយក៏ញញឹមខ្ជឹបធ្វើដូចអ្នកមានស្នេហាលើកដំបូង ស្មានតែឆាតជាមួយប្ដីសោះ។
<ហើយឯងមិនញុាំមកទើសអីយើង បើគាត់ឆាតមកមិនឲតប!>
<ចុះឯងមកដើរលេងជាមួយយើងក៏មកចុច? បើថាមកចុចទេ ទៅជួបប្ដីឯងនៅក្រុមហ៊ុនទៅកុំឲចុកដៃនឹងចុច យើងដូចហត់ជំនួស>
<និយាយច្រើនម្ល៉េះ ក៏បានៗឈប់ចុចក៏ឈប់> ដោយសារតែគេនិយាយមិនខុសទើបព្រមបិទទូរស័ព្ទទុកវិញ។
<Aliឯងដែលជួបគេទៀតទេ?> ស្រីៗ2-3នាក់ ដែលមិត្តជាមិត្តរបស់Alima កំពុងតែអង្គុយនៅក្រោយខ្នងរបស់ ថេយ៉ុងនឹងឈូយីម ពួកគេនៅក្នុងហាងនេះដែរ។
<មិនដែលទេ ស្គាល់កន្លែងគេនៅគ្រប់យ៉ាងតែមិនដឹងទៅរកបែបមិច!> បុរសម្នាក់ដែលពួកគេកំពុងតែនិយាយបើទាយមិនឲខុសប្រាកដជា..
<Jeon Jungkookចង់ជួបមានអីទៅពិបាក> ខេត ។ ដែលការស.ឈ្មោះមួយនេះធ្វើឲថេយ៉ុងនឹងឈូយីមដែលស្ដាប់លឺចាប់ផ្ដើមភាំងសម្លឹងមុខគ្នាភ្លឹសៗ!..ចង់ជួប? តើពួកនាងទាក់ទងអីនឹងរាងក្រាស់ទៅ?
អ្នកទាំងពីរជ្រើសស្ងាត់ចាំស្ដាប់បន្ត!
<យើងដឹងថាគ្មានអីពិបាកនឹងជួបទេ ប៉ុន្តែចង់សួរថាធ្វើមិចទើបទៅជិតខ្លួនគេបាន? មិនដែលនៅសុខៗរត់ទៅរកគេទេ>
<ឯងនេះឆោតម្ល៉េះ រូបរាងស្អាតប៉ុន្នឹងដែរស្មានតែគេមិនចាប់អារម្មណ៍ យើងទាយមិនខុសណា៎ បង្ហាញមុខចំពោះគេពីរបីដងទៅគេទាក់ចិត្តមិនខ*..> ស្ដាប់កាន់តែយូរកាន់តែច្បាស់ថានាងៗល្អឯកអស់នេះ មានបំណងចង់ទាក់ប្ដីរបស់គេ! ដោយទ្រាំមិនបានជំនួសមិត្តឈូយីមស្រាប់តែងើបឈរគ្រោស ឧទ្យានឡើងថា÷
<ថ្លង់ពួកកញ្ច្រោងចង់ទាក់ប្ដីគេនៅម្ដុំនេះណាស់ ថេយ៉ុងតោះ..កុំនៅបន្តអី> ការជេរមួយប្រយោគនេះធ្វើឲនាងៗទាំងប៉ុន្មាននាក់ចាប់ក្ដៅឆេវដូចបាយពុះ ពិសេសនោះអេលីម៉ានឹងខេត។
<នាងឯងថាអ្នកណាកញ្ច្រោងចង់ទាក់ប្ដីគេ?>Alima ងើបឡើងគ្រោស តម្កើងសម្លេងសួរទៅកាន់ឈូយីម។
<អ្នកណាជាកញ្ច្រោងចង់បានប្ដីគេញ័រខ្លួនជាអ្នកនឹងហើយ ភ្លើរសួរច្រើនម្ល៉េះ?> ការទាស់សម្ដីរបស់ពួកគេធ្វើឲអ្នកក្នុងហាងចាប់ក្រឡេកមកមើលព្រោងព្រៀត, វាក៏ជាអារម្មណ៍មិនល្អដែលថេយ៍ក៏ចាប់ឃាត់អ្នកជាមិត្តភ្លាមៗ!
<កុំអីឈូយីម គេមើលមកច្រើនណាស់> ថេយ៉ុងចូលទៅកាន់ប្រអប់ដៃអ្នកជាមិត្តពោលឡើងតិចៗ, ស្ដាប់លឺដំបូងគេក៏ខឹង ប៉ុន្តែគិតយូរៗវាគ្មានអ្វីនោះទេ ព្រោះគេជឿជាក់លើជុងហ្គុកថានាយលែងមានចរឹកចឹងទៀតហើយ ម្យ៉ាងចរឹកថ្លៃថ្នូររបស់គេក៏ពុំគួរទៅពាល់ជាមួយមនុស្សបែបនឹងដូចគ្នា។
<នាងឯងទុកមាត់សុីបាយឲត្រង់ទៅបើមិនចង់ឲយើងទះបែក>Alima ធម្មតាទេគេជេរគ្នាដែរនិយាយពាក្យល្អៗទេ?
<ហិសៗ!..យើងខ្លាចស្លាប់ហើយ ខ្លាចឡើងញ័រខ្លួន បើខ្លាំងចូលមកទះអីឡូវមក> ជាមួយឈូយីមស្មោះទះឆ្លងឆ្ទៀតក៏ស្វាគមន៍បាន មិត្តគេអាចថាស្លូត ប៉ុន្តែគេ មិនចឹងឡើយ។
<ឈូយីម បានហើយ>
<ថេយ៍!~ នេះឯងគិតអី មិនខឹងពួកវាទេហេ៎? វាចង់ទាក់ប្ដីឯងណា> ដោយឃើញថារាងតូចដូចជាចិត្តត្រចៀក នាងក៏មិនយល់! នេះប្ដីរបស់ខ្លួនឯងទាំងមូលណា ធ្វើស្លូតៗចឹង? ចរឹកគេរាល់ដងមិនមែនចឹងឡើយ អីក៏ស្លូតម្ល៉េះ?
<មកពីបែបនឹងហើយទើបយើងឲឯងស្ងាត់>
<ហឹស! ប្រពន្ធគេមិនខ្វល់ផង ចុះនាងឯងអីក៏ខ្វល់ច្រើនម្ល៉េះ?..យីស! នាងនេះចេះដឹងខុសទំនង> ឃើញសម្ដីរបស់រាងតូចពោលតិចៗដូចមនុស្សស្លូតៗស្មឺកៗចឹងរឹតតែធ្វើឲខេតនឹងអេលីបានចិត្តគុណនឹងដប់គុណនឹងម្ភៃ។
<ត្រូវហើយខ្ញុំមិនខ្វល់ទេ ពួកនាងនិយាយត្រូវ ដឹងថីបានជាខ្ញុំមិនខ្វល់ទេ?> បន្ទាប់ពីនិយាយដាក់អ្នកជាមិត្តដូចជាស្ងាត់ បណ្ដាលថេយ៍បែរមកនិយាយជាមួយពួកនាងៗនោះម្ដង ទាំងទឹកមុខស្មើរធេង។
<ព្រោះមនុស្សមក់ៗដូចឯងស៊ូប្រជែងជាមួយមិត្តយើងមិនបាននោះអី!..ហឹសៗ!> ខេត
<ហឹស!..អត់ទេពួកនាងប្រហែលជាគិតបែបនឹងហើយមានមោទនភាព ប៉ុន្តែវាត្រឹមជាការរវើរវាយ ព្រោះ..ព្រោះធាតុពិតស្វាមីរបស់ខ្ញុំតែងតែដើររំលងសត្វក្អែក!~> ចុក! ចុកដប់ជាតិ..មិនមាត់ៗមិនមែនគេខ្លាច ប៉ុន្តែគេមិនចង់មានរឿង ជួនខ្លះសម្ដីមិនចាំបាច់ស្រែករឡូរឡា ក្ដែងៗខ្លាចគេមិនដឹងថាខ្លាំងរឺក៏អស្ចារ្យនោះទេ។
សម្ដីដែលមានប្រៀបហើយមានសក្តានុពលបំផុតនោះ គឺជាសម្ដីដែលបាញ់ចំៗត្រង់ចំណុចរសើបរបស់សត្រូវ..ដូចពេលនេះចឹង, ពួកនាងខឹងឡើងញ័រសាច់និយាយលែងចេញដូចគេយកស្នុកចុកមាត់។
<តោះឈូយីម ពួកយើងទៅ បើសិនជាស្វាមីរបស់ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំនៅជិតសត្វក្អែក គាត់ប្រាកដជាពុលរកក្អួតមិនខាន> ថេយ៉ុងស្រដីចប់ក៏ដើរចាកចេញទៅបាត់, សម្ដីគេមានប្រៀបណាស់ព្រោះមិនបានបង្ហាញប្រតិកម្ម គេស្មើរៗដូចគ្មានរឿងអ្វីកើតឡើង។
<ហឹសៗ!.. bye bye!~> ឈូយីម មុននឹងទៅឆ្លៀតពេបមាត់ឌឺដងសិន, ថាហើយថា មិត្តរបស់គេមិនមែនស្មើកៗទេកុំឃើញមិនមាត់ៗចឹងគិតថាមក់។
<អាយយ៌!~~..ចង្រៃយ៍~> ធម្មតាឈ្លោះចាញ់គេមានតែស្រែក!
<អត់ទោស អ្នកនាងសូមបន្ថយសម្លេងបន្តិចបាទ> បុគ្គលិក ព្រោះមួយហាងជំទាលតែឯងមួយយ៉ាងមិច?
<អាឆ្កួតនេះ..កុំមកចេះ!~> Alima
<បានហើយឯង> cat
< ចាំមើលទៅ ក្អែកដូចជាយើងអាចទាក់ប្ដីឯងបានរឺអត់?>
TO BE CONTINUED
BY: Ju jinny 🧸