@ ពេលយប់!
ជុងហ្គុកបាននាំថេយ៉ុងចេញមកដើរលេងនៅខាងក្រៅតាមសន្យា ដែលនាយនាំរាងតូចមកកន្លែងកម្មវិធីតាំងពិរព័រណ៍នៅកណ្ដាលក្រុងសេអ៊ូល នឹងមានរបស់កម្សាន្តជាច្រើនទៀតផងដែរ។
<ហឹម!~ ជុងហ្គុក!..អូនស្រេកទឹកណាស់ ការ៉េមនេះវាផ្អែមពេកហើយ> រាងតូចកាន់ដៃនាយបណ្ដើរគ្នា ឈប់ងក់នៅក្បែរបង់ និយាយត្អូញត្អែរដោយទឹកមុខជូរហួញពីការ៉េមដែលមានក្នុងដៃ ប្រាប់អ្នកជាស្វាមីឲបានដឹង។
<ចង់ឲបងទៅទិញទឹកឲអូនហេ៎?>
<អឹម!~ បើអូនស្រេកទៅហើយបងចង់ធ្វើមកនខ្វល់ពីប្រពន្ធ?>
<ហៅបងឲស្រួលបួលមិនមែនហៅឈ្មោះរបស់បងទេ បងធ្លាប់ប្រាប់អូនថាមិច? បងពេញចិត្តឲអូនហៅបែបណាភ្លេចហើយរឺ?>
<ហឹម?~ បងចង់ឲអូនហៅបែបណា៎?> រាងតូចលើកចិញ្ចើមម្ខាងឆ្ងល់ទៅកាន់នាយ តើគ្រាន់តែហៅសព្វនាមត្រូវឲគេស្ដាប់ហើយពេញចិត្ត? ត្រឹមពាក្យបងមិនទាន់គ្រប់ទេរឺ?
<លោកប្ដី!~ ថេយ៍ធ្លាប់ហៅបងបែបនោះ បងពេញចិត្តបែបនេះអូនគួរតែផ្លាស់ប្ដូរហើយ> នាយទម្លាក់ទឹកមុខមកជាស្មើរនៅពេលទទួលដឹងថារាងតូចឆាប់ភ្លេចពាក្យសម្ដីដែលនិយាយជាមួយគេ។
<អ៎រ!..លោកប្ដី ពេលនេះអូនស្រេកទឹកណាស់តើលោកប្ដីអាចទៅទិញទឹកឲអូនបន្តិចបានទេ?> រាងតូចច្រលឹងស្ដាប់តាមសម្ដីពោលឡើងដោយសម្លេងផ្អែមល្ហែម ធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាប់លឺនេះពេញចិត្តជាប៉ុនពេក។
<ជុប៎!~ គួរស្រឡាញ់ណាស់..អង្គុយចាំបងទីនឹង បងនឹងទៅទិញឲអូនភ្លាម> រាងក្រាស់ញញឹមស្រស់ទប់ចិត្តខ្នួកខ្នាញ់នឹងអ្នកជាប្រពន្ធមិនបានលោមុខទៅថើបបបូរមាត់សុីជម្ពូរបន្តិចមុននឹងដើរចេញទៅ, បានសម្ដីផ្អែមៗបែបនេះប្រើបានមួយសេរី><
....
<ប៉ុន្មាន?>
<លោក!..គឺជាលោកមែនទេ?> រាងក្រាស់កំពុងឈរទិញទឹកសុខៗសម្លេងមនុស្សស្រីម្នាក់ក៏បន្លឺឡើងឧទ្យានមកកាន់នាយ, បណ្ដាលឲគេរហ័សងាកមកមើលម្ខាស់សម្លេងយ៉ាងលឿន មុនស្រដីថា÷
<អ្នកនាងមានការអ្វីរឺ?>
<លោកភ្លេចខ្ញុំហើយ?> Alima នាងចាំជុងហ្គុកច្បាស់ដូចថ្ងៃចឹង គ្រាន់តែឃើញផែនខ្នងគេភ្លាមប្រាកដណាស់ គឺជាបុរសម្នាក់ដែលបានក្រសោបប្រាណនាយទប់លំនឹងមិនឲដួល នាងនៅតែចាំក្លិនបុរសម្នាក់នេះបាន។
<ពួលយើងធ្លាប់ស្គាល់គ្នាហេ៎?> សំនួនពាក្យរបស់រាងក្រាស់ធ្វើឲនាងក្រមុំអន់ចង់បន្តិច ហេតុថានាងចាំគេច្បាស់ដូចថ្ងៃ ចម្លែកអីតែគេមិនបានចាំនាង អាសូរតែឆ្លងចូលខែមិនថាទេ ជួបគ្នាល្ងាចមិញ បើរាប់ម៉ោងទៅប្រហែល3-4ម៉ោង។
<គឺ..ពួកយើងធ្លាប់ជួបគ្នានៅចំណតឡាននោះអី! លោកមិនចាំខ្ញុំទេរឺ?> រាងក្រាស់លឺសម្ដីនេះហើយនាយគិតបន្តិចមុនស្រដីថា÷
<អ៎រ!..តាមពិតជាអ្នកនាង ខ្ញុំចាំហើយ!~> Alimaមិនមាត់ត្រឹមញញឹមស្រស់ទៅកាន់នាយ, ក្នុងចិត្តរបស់នាងហាក់ឈ្លួកវង្វេងនឹងភាពសង្ហារឥតខ្ចោះរបស់ជុងហ្គុកណាស់ ត្បិតនាងឃើញគេភ្លាមអារម្មណ៍រុញច្រានឲហៅភ្លែតទោះមិនដឹងសន្ទនាពីអ្វីក៏ដោយចុះ។
<នៅចំណតឡាននោះ អ្នកនាងពាក់វ៉ែនតាខ្មៅមើលមុខមិនសូវច្បាស់..ពេលមើលចំបែបនេះអ្នកនាងស្អាតណាស់!~> ធម្មតាទេសញ្ជាតិមនុស្សធ្លាប់តែព្រាននារី រឿងសម្ដីផ្អែមសរសើរបែបនេះសរសើរបែបនោះ វាជារឿងសាមញ្ញទៅហើយ ម្យ៉ាងចរឹកនាយមនុស្សមាត់រអិលស្រាប់ផង ឃើញគេស្អាតៗចឹងអត់សរសើរមិនកើត។
<ហឹស!~ អគុណណាស់~> Alima អោនមុខចុះសើចក្នុងបំពង់.កបន្តិចពេលលឺពាក្យសរសើររបស់រាងក្រាស់ នាយសរសើរតែប៉ុន្នឹងខ្លួននាងផ្ទាល់អៀនស្ទើរតែរឹងខ្លួនទៅហើយ។
<តើអ្នកនាងឈ្មោះអ្វីទៅ?>
<អ៎រ!ខ្ញុំគឺ Alimaលោកអាចហៅអេលីបាន! ចុះលោកនោះ?>
<Jungkook jeon>
<ខ្ញុំហៅលោកថាចនបាន*..អួយ៎!> វឹប!~
//កាត់!~
<តើគាត់ប្រុងប្រមូលទឹកគេអស់ពីកន្លែងលក់មែនទេទើបទៅយូរថ្នាក់នេះ?..មូសខាំឡើងក្រហមសាច់អស់ទៅហើយ> រាងតូចអង្គុយរអ៊ូតិចៗម្នាក់ឯង ទាំងជ្រួញចិញ្ចើមចូលគ្នាជាប់, ភ្នែកគេងាកឆ្វេងងាកស្ដាំចុះឡើងចាំវត្តមាននាយមកវិញ ដូចចាំម៉ែមកពីផ្សារ។
<បងមកវិញហើយប្រពន្ធសម្លាញ់ នេះទឹករបស់អូន!~> ជុងហ្គុករត់មករកអ្នកជាប្រពន្ធដែលអង្គុយចាំនៅនឹងបង់ លើកទឹកសុតមួយដបបង្ហាញឡើង មួលគម្របឲស្រាប់ទៀត។
<លែងស្រេកហើយ> រាងតូចស្រដីបែបកំបុតងក់ងរឡើងមក ព័តដៃគងលើគ្នាងាកចេញមិនខ្ចីសម្លឹង, នេះគេស្រេកធម្មតាទេណា៎ បើថាឆ្លាក់ឆ្អឹងត្រីប្រើឲនាយទៅទិញទឹក ប្រហែលមកវិញគេធ្វើបុណ្យហើយៗមើលទៅ-,-
<ក្រែងអូនស្រេកទឹកហេ៎? មិចថាលែងស្រេកទៅវិញ?> ជុងហ្គុកដាក់ខ្លួនអង្គុយប៉ុកក្បែរថេយ៉ុង, ប៉ុន្តែត្រូវអ្នកម្ខាងទៀតរំគិលគូទគេចចេញឲឃ្លាត មិនចង់ឲប៉ះ។
<ទឹក1ដបទៅទិញបាត់សឹងមួយស.វ ប្រហែលជិះយានអវកាសហោះទៅទិញដល់ភពក្រៅមើលទៅ?> គេមិនបាននិយាយជាមួយនាយតែគេរអ៊ូចោលឲនាយបានដឹង។
<ខឹងបងទៅទិញទឹកយូរហេ៎?..កុំខឹងបងអីណាពៅមាស បងសូមទោសៗ!~> ផ្អែមហា៎ ផ្អែមឡើងអាលួយ-,-
<មិនចង់ស្ដាប់ មិនចង់លឺ!~> ថេយ៉ុងលើកដៃខ្ទប់ត្រចៀកខ្លួនឯង នៅពេលលឺសម្ដីផ្អែមល្ហែមនាយមកលួងលោម, បុិនធ្វើឲគេខឹងតែនាយក៏បុិនលួង។
<ញុាំបន្តិចទៅ បងខំរត់ទៅទិញឲហើយ..ណា៎ៗ! ចាំបងបញ្ចុកអូនក៏បានដែរប្រពន្ធសម្លាញ់>
<មិនបាច់ទេ ឲមកអូនញុាំខ្លួនឯងបាន> រាងតូចថាហើយក៏កញ្ឆក់យកទឹកពីនាយ ចង់ងក់ឲបានយូរដែរតែទៅមិនរួច។
<ប្រពន្ធបងពេលងក់ងរបែបនេះគួរឲស្រឡាញ់ណាស់..សឺត!~> បន្ទាប់ពីរាងតូចផឹករួច នាយចូលទៅថើបថ្ពាល់គេមួយដង្ហើមមុននឹងយកគេមកអោបក្រសោបជាប់ទ្រូង, ស្រឡាញ់ណាស់! ហើយក៏លែងភ័យខ្លាចមានអ្នកណាមកប្រជែងទៀតដែរ។
<ក្ល--ក្លិនទឹកអប់?~> រាងតូចញញឹមជាប់ពេលនាយអោប ប៉ុន្តែច្រមុះគេហាក់ចាប់ក្លិនបាន ថាក្លិនដែលជាប់នឹងខ្លួនរបស់នាយ មិនមែនជាក្លិនរបស់នាយឡើយ វាជាប់ជារបស់អ្នកថ្មី..ហើយក្លិននេះគឺក្លិនរបស់..មនុស្សស្រី!!!
<ក្លិនរបស់អ្នកណាជាប់ខ្លួនបង?> ថេយ៉ុងច្រាននាយចេញងើបឈរឡើងអស់កម្ពស់ តម្លើងសម្លេងចោទសួរដោយអារម្មណ៍ហេងហាង, វាមិនមែនជាក្លិនគេទេ ហើយក៏មិនមែនជាក្លិនប្រចាំកាយនាយដែរ, វាផ្អែម..ផ្អែមហើយក៏ឆ្ងុយឆ្ងប់ដូចជាកុលាបក្រហមយ៉ាងដូច្នោះ។
<ក្លិន?..ក្លិនអីគេ?~> ជុងហ្គុកចាប់ង៉េងង៉ាងលីឡឺមួយរំពេច នៅពេលដែលអ្នកជាប្រពន្ធចោទសួរបែបនេះ! ក្លិនអី? នាយមិនដឹងនោះទេ!
<អូនសួរថាក្លិនអ្នកណាជាប់ខ្លួនបង?~> ម្ដងនេះគេមិនអាចរក្សារថេរសម្លេងបានទៀតឡើយ វាជំនួសដោយសំនៀងដែលញ័រប្រៀបដូចមនុស្សរកកលចង់យំ, ព្រោះក្នុងចិត្តគេប្រាកដថានេះគឺជាក្លិនទឹកអប់របស់មនុស្សស្រី។
<ថេយ៍!..អូនកើតអី?..កុំចឹងបានទេ?~> ជុងហ្គុកចូលទៅចាប់ស្មាអ្នកជាប្រពន្ធឲសម្លឹងមកនាយ ប៉ុន្តែថេយ៍មិនស្ដាប់គេលើកដៃវាយទ្រូងនាយខ្លាំងៗក៏ប្រទាក់នឹង..
<ស្នាមក្រេម?..ហ្ហឹកៗ!~~>
TO BE CONTINUED
BY: Ju jinny 🧸