Έχουν περάσει τρεις εβδομάδες από την κρουαζιέρα και την ανάμιξη της Αθηνάς στην υπόθεση. Οι έρευνές μου προχωρούν παρασκηνιακά αλλά κανονικά. Όσο χώνομαι στον βόθρο της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών, αντιλαμβάνομαι ότι θα περάσει πολύς καιρός μετά το κλείσιμο της ιστορίας πριν πετάξω από πάνω μου την βρομιά. Μικρό το τίμημα, αν αναλογιστεί κανείς το όφελος. Δυο κορίτσια θα δικαιωθούν, πολλά άλλα δεν θα πέσουν στα χέρια του Βαλιώτη. Όσο και αν είναι κάτι περισσότερο από σίγουρο πως αυτή η έρευνα θα μου αφήσει σημάδια που θα αργήσουν να επουλωθούν, δεν μπορώ να κάνω πίσω.
Προχωρώ με βαρύ βήμα. Οι προθήκες των καταστημάτων είναι στολισμένες, περιμένοντας να υποδεχθούν τα Χριστούγεννα ή, με μια πιο κυνική ανάγνωση, να προσελκύσουν περισσότερους πελάτες. Πηγαίνω σε μια ακόμα συνάντηση με την Ραΐσα, στην μπουτίκ Λαμπαδάκη. Η Βαλιώτη θέλει να ανανεώσει την γκαρνταρόμπα της -πότε πρόλαβε να παλιώσει, δεν καταλαβαίνω! - κι έτσι έχω την ευκαιρία να δω την κοπέλα, αν μπορέσει να ξεγλιστρήσει. Η δειλή πλευρά του εαυτού μου εύχεται να μην τα καταφέρει. Έχω άσχημα νέα να της πω.
Παράλληλα με την έρευνα για την εκμετάλλευση, κανόνιζα να πάω Ουκρανία, προκειμένου να βρω πληροφορίες για τον πατέρα της κοπέλας. Πριν μια εβδομάδα, όμως, έσκασε μια περίεργη ιστορία με την υποτιθέμενη δολοφονία ενός δημοσιογράφου, την οποία σκηνοθέτησαν οι ουκρανικές αρχές ώστε να μπορέσουν να ξετρυπώσουν τους επίδοξους δολοφόνους του. Οι ρωσικές αρχές, ωστόσο, υπενόησαν ότι αυτή η ιστορία είναι προπαγανδιστικό κόλπο των Ουκρανών που στοχεύει να πλήξει την Ρωσία και ότι πίσω από όλα βρίσκονται κατασκοπικά παιχνίδια. Συνηθισμένες καταστάσεις για την ευρύτερη περιοχή, οι οποίες, όμως, δυσχεραίνουν τις συνθήκες για κάποιον που επιθυμεί να ταξιδέψει στην χώρα. Κατέφυγα, λοιπόν, στην δεύτερη καλύτερη λύση. Έχω κάποιον φίλο συνάδερφο Ρώσο. Του ζήτησα να μάθει ό,τι μπορεί και να με ενημερώσει. Σήμερα το πρωί, είχα νέα του.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του συναδέρφου, ο πατέρας της Ραΐσα πέθανε από κίρρωση ύπατος μόλις τρεις μήνες μετά την απομάκρυνση της κοπέλας από κοντά του. Το νέο θα προκαλέσει θλίψη στο κορίτσι. Τον αγαπούσε και, με μια ωριμότητα αξιοθαύμαστη για την ηλικία της, όσο έζησε μαζί του μετά τον θάνατο της μητέρας της, μπόρεσε να διακρίνει τον πόνο του γονιού της και να αναγνωρίσει την διαφορά ανάμεσα στην αδυναμία να αποδεχτεί την απώλεια της αγαπημένης του συζύγου και την παραμέλησή της από εκείνον. Ποτέ δεν του χρέωσε την αδιαφορία. Αντιλαμβανόταν ότι ο πατέρας της την αγαπούσε βαθιά, μα πως μετά τον θάνατο της γυναίκας του είχε χάσει την θέληση για ζωή. Η θύμηση αυτού του πατέρα συντροφεύει τόσα επώδυνα χρόνια την Ραΐσα. Πώς θα της στερήσω τώρα ακόμα και την ελπίδα να τον ξαναδεί; Είμαι βέβαιη ότι ποτέ δεν τον κατηγόρησε για την απόφασή του να την διώξει ουσιαστικά από κοντά του. Όπως, άλλωστε, μου είπε κι η ίδια, καταλάβαινε την πραγματική αιτία αυτής της απόφασής του. Δεν αμφέβαλε ούτε στιγμή πως ο πατέρας της θεωρούσε ότι έτσι εξασφάλιζε την ευτυχία της.
Με αυτή την ψευδαίσθηση πέθανε κιόλας. Σύμφωνα με τον συνάδερφό μου, ο πατέρας της Ραΐσα έλαβε ένα γράμμα από την κόρη του, στο οποίο η μικρή του τον διαβεβαίωνε για την πριγκιπική ζωή που απολάμβανε και του υποσχόταν ότι σύντομα θα του έστελνε χρήματα και θα τον επισκεπτόταν. Ένα γράμμα, το οποίο μόνο ως κακόγουστη φάρσα εκ μέρους του Βαλιώτη μπορώ να ερμηνεύσω. Ήταν παραπάνω από σίγουρο ότι ο πατέρας της κοπέλας δεν θα του προκαλούσε προβλήματα. Δεν είχε καν πραγματικά στοιχεία του ανθρώπου στον οποίο είχε εμπιστευτεί την μονάκριβη κόρη του. Σκεπτόμενη την ψυχολογική πίεση που ασκούσε πάνω στην Μάσα βασιζόμενος στην οικογένειά της, πιθανολογώ πως ήθελε να χρησιμοποιήσει τον πατέρα της Ραΐσα ως επιπλέον βάρος στην κατάσταση της αιχμάλωτής του. Δεν ξέρω, δεν μπορώ να φανταστώ - και χαίρομαι που η φαντασία μου δεν έχει φτάσει ακόμα σε τέτοια επίπεδα - γιατί έστειλε το γράμμα και τους λόγους που τον απέτρεψαν από την περεταίρω χρήση του μοναδικού προσώπου που είχε απομείνει στην Ραΐσα προκειμένου να την πληγώσει.
Συνειδητοποιώ ότι έχω φτάσει στο σημείο συνάντησης. Όπως και τις προηγούμενες φορές, κάθισα στο καφέ, παρήγγειλα το συνηθισμένο τσάι με κόκκινα φρούτα και περιμένω ειδοποίηση από την κοπέλα. Δεν αργεί να φτάσει το μήνυμα. Πάλι κατευθύνομαι στις τουαλέτες, πάλι βρίσκω εκεί την Ραΐσα. Κλεινόμαστε σε έναν θάλαμο και πριν προλάβω να της μιλήσω, αρχίζει εκείνη. Είναι προφανές ότι θέλει να μου πει κάτι σημαντικό. Το πρόσωπό της λάμπει.
- Έχω νέα, Χριστίνα! Θυμάσαι που με είχες ρωτήσει αν γνωρίζω κάποιο όνομα συνεργάτη εκείνου;
Προσέχω ότι ποτέ δεν αναφέρεται στο τέρας με το όνομά του. Είναι πάντα «εκείνος»...
- Ναι, φυσικά. Έμαθες κάτι;
- Συνήθως, τα κορίτσια που παύουν να τραβούν το ενδιαφέρον του, τα στέλνει μακριά. Δεν ξαναμαθαίνουμε νέα τους. Έτσι έχουμε καταλάβει ότι λειτουργεί. Μόνο εμένα κρατάει κοντά του, για λόγους που μόνο εκείνος ξέρει. Η Μάσα, πάντως, θα είναι μάλλον η επόμενη που θα διώξουν. Χθες, την κάλεσαν μέσα στο γραφείο εκείνου. Εκεί είδε τον άντρα που την είχε μεταφέρει αρχικά σε εκείνον. Προφανώς, πρόκειται για τον ίδιο τύπο που παρουσιάστηκε στον πατέρα μου ως κυνηγός ταλέντων.
Στην αναφορά στον πατέρα της μουδιάζω. Δεν έχει φύγει στιγμή από τον νου μου η σημερινή δύσκολη αποστολή μου. Φοβάμαι ότι τα νέα θα την αποτρέψουν από τον αγώνα που δίνουμε. Αν δεν έχει τίποτα πλέον να ελπίζει, γιατί να μην ενδώσει στο αρχικό σχέδιο της Μάσα; Το μόνο που ελπίζω είναι να πεισμώσει περισσότερο και να μην τινάξει το μέλλον της, που για πρώτη φορά δεν είναι τόσο σκοτεινό, στον αέρα.
- Τι την ήθελαν; ρωτάω.
- Δεν της είπαν, φυσικά. Την διέταξε, απλώς, να σταθεί όρθια και να κάνει ένα γύρο, ενόσω ο άντρας που την είχε πάρει από το χωριό της την έλεγχε εξονυχιστικά. «Δεν είναι πολύ ταλαιπωρημένη. Φοβάμαι ότι την βαρέθηκα γρήγορα αυτή εδώ», είπε εκείνος απαξιωτικά, σαν να μην είναι μπροστά η Μάσα. «Ναι, πράγματι. Θα εξυπηρετήσει το καινούριο της αφεντικό για αρκετό χρονικό διάστημα, κύριε Βαλιώτη. Θα κανονίσω την μεταφορά σύντομα». Μαζί τους, βρισκόταν στο γραφείο κι ένας τρίτος άντρας, κάποιος που δεν τον είχε ξαναδεί η Μάσα.
- Τι ρόλο έπαιζε αυτός; Δεν μίλησε καθόλου;
- Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο βρισκόταν στο γραφείο. Δεν ασχολήθηκε καθόλου με την Μάσα. Κάποια στιγμή, εκείνος γύρισε προς το μέρος του και του είπε να συνεννοηθεί με τον κύριο Βάντο σχετικά με τις λεπτομέρειες. Ο μέχρι τότε σιωπηλός άντρας απάντησε καταφατικά. Εκείνος του πρότεινε κατόπιν να δοκιμάσει την Μάσα, πειράζοντάς τον να μην είναι τόσο στημένος, αλλά εκείνος δικαιολογήθηκε ότι έχει ένα επείγον ραντεβού και έφυγε. Το σημαντικό, όμως, Χριστίνα, είναι ότι έχουμε ένα όνομα, σωστά; Βάντο... Μπορείς να ψάξεις πιο συγκεκριμένα τώρα, έτσι δεν είναι; με ρώτησε με ικετευτικό ύφος.
- Ναι, Ραΐσα μου, είναι ένα στοιχείο που μπορεί να μας φανεί χρήσιμο...
Η κοπέλα διαισθάνεται τον δισταγμό στην φωνή μου.
- Κάτι τρέχει, λέει θορυβημένη.
- Καλή μου, δυστυχώς έχω ένα άσχημο νέο να σου ανακοινώσω.
- Κάνεις πίσω; Η φίλη σου δεν θα βοηθήσει;
- Όχι, τίποτα τέτοιο, σπεύδω να την ηρεμήσω και να την σταματήσω από το να κάνει άσκοπες εικασίες. Πρόκειται για τον πατέρα σου.
- Είναι νεκρός, έτσι;
- Λυπάμαι.
Η Ραΐσα γυρίζει το πρόσωπό της αλλού. Νιώθω την ανάσα της να επιταχύνει ρυθμό. Διακρίνω την προσπάθειά της να επιβληθεί του εαυτού της.
- Το ήξερα. Ο πατέρας μου δεν είχε πολλή ζωή μπροστά του. Εγώ φταίω που τον εγκατέλειψα και έφυγα.
- Ραΐσα μου, τι λες; Δεν ήταν δική σου απόφαση. Κανείς δεν φταίει. Όπως είπες, ο πατέρας σου είχε χάσει την θέληση να ζήσει μετά τον θάνατο της μητέρας σου.
- Γι' αυτό με έδιωξε από κοντά του. Έμεινε ήσυχος ότι είχε εξασφαλίσει το μέλλον μου και μετά αφέθηκε να πεθάνει. Πώς έγινε; Πότε;
- Τρεις μήνες μετά που έφυγες. Από το ποτό.
Η Ραΐσα δεν μιλάει. Νοερά, προσεύχεται για την ψυχή του πατέρα της.
- Πρέπει να προχωρήσουμε με το σχέδιο σας το γρηγορότερο δυνατό. Η Μάσα κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή. Θα πενθήσω μετά για τον θάνατό του. Έχω τόσα πολλά να πενθήσω...
Δεν έχουμε πολύ χρόνο στην διάθεσή μας. Της εξηγώ το σχέδιο που σκέφτηκε η Αθηνά και, αφού βεβαιώνομαι ότι έχει καταλάβει απολύτως τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν, χωρίζουμε με ανάμικτα συναισθήματα. Η θλίψη του πρόσφατου νέου, το αναπάντεχο καινούριο στοιχείο. Μπερδεμένα συναισθήματα. Κυρίως, όμως, αγωνία για την επικείμενη εκτέλεση του σχεδίου μας. Μια εβδομάδα μένει πια μέχρι την επόμενη συνάντηση. Γνωρίζουμε ότι η επόμενη φορά που θα βρεθούμε θα είναι η αρχή μιας νέας ζωής για τα δύο κορίτσια ή η τελευταία μέρα της παλιάς τους...