1សប្ដាហ៍ក្រោយ!
ពិធីមង្គលត្រូវបានប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងរលូន នឹងពោរពេញដោយក្ដីរីករាយជានិច្ច ដោយកម្មវិធីហាក់ធំគ្រាន់ មិនគគ្រឹកគគ្រេងណាស់ណា៎ត្រឹមឲអ្នកមានមុខមាត់ធំៗនឹងជិតស្និតមកចូលរួមប៉ុណ្ណោះ។
<កូនលោកជំទាវញញឹមបិទមាត់មិនជិតទេ>
<មែនហើយមើលចុះសមគ្នានោះសម>
អ្នកស្រីសូ នឹងអ្នកស្រីរ៉ាហ៍ ពោលឡើងទៅកាន់អ្នកស្រីចនដែលអង្គុយក្បែរខ្លួន។ ពួកគាត់មើលទៅថេយ៍ស្រស់ស្អាតណាស់ រាងឲឡើងតូចច្រលឹង ល្អិតត្រឹមស្មារបស់ជុងហ្គុក គោតទៅគេបុិនរកកូនប្រសារណាស់។
<ហឹស!..ធម្មតាការដោយពេញចិត្តតែប៉ុន្នឹង ទម្រាំមកដល់ថ្ងៃនឹងគេរំអុកឲលើកថ្ងៃរាល់ពេល> អ្នកស្រីចន សម្លឹងទៅមើលកូនប្រុសនឹងកូនប្រសារពោរពេញដោយកែវភ្នែកស្ងប់សុខ តែប៉ុណ្ណោះកូនគាត់មានជីវិតគូដ៏ពិតប្រាកដមួយហើយ។
<ថ្ងៃនេះអូនស្អាតណាស់ដឹងខ្លួនទេ?> ជុងហ្គុក ដែលកម្មវិធីពេលនេះដល់កន្លែងពាក្យសម្បថហើយ។
<ហឹស! អគុណ>
<តើកូនកម្លោះនឹងកូនក្រមុំព្រមទទួលស្គាល់គ្នាជាប្ដីប្រពន្ធទេ?> លោកអាចារ្យ
<ខ្ញុំព្រម/ខ្ញុំព្រមទទួល!>
//កាត់!
ម៉ោង10:00នាទីយប់ កម្មវិធីមង្គលការចប់សព្វគ្រប់ ដែលពេលនេះភ្ញៀវគេអញ្ជើញទៅវិញអស់ហើយ។
<ជូនពរឲមានក្ដីសុខណាថេយ៍!> ឈូយីម
<អឹម!~ អគុណឯងហើយសម្រាប់ថ្ងៃនេះដែលមកចូលរួម>
<ហឹម!~ មើលថែទាំមិត្តខ្ញុំឲល្អ មិនចឹងទេលោកមានរឿងនឹងខ្ញុំមិខាន> នាងក្រមុំញញឹមទៅកាន់អ្នកជាមិត្តបន្តិចមុននឹងងាកមកស្រសប់នឹងរាងក្រាស់, តែហ៊ានធ្វើឲមិត្តបណ្ដូលចិត្តនាងយំដឹងតែផ្ទុះសង្គ្រាមហើយ។
<ហឹស បាទ!~~> នាយត្រឹមញញឹមគែមមាត់ឆ្លើយបាទយ៉ាងរម្យទុំ។
<យើងទៅហើយណា bye bye!> ថារួចសន្ធឹកកង់ឡានក៏បើកចេញទៅ បន្សល់ទុកត្រឹមគូរស្វាមីភរិយាថ្មីថ្មោងមួយគូសម្លឹងកន្ទុយឡានបរផុតចាកចេញពីភូមិគ្រឹះ។
<តោះ! ទៅក្រេបទឹកឃ្មុំប្រពន្ធសម្លាញ់>
<យប់នេះហេ៎?> ថេយ៉ុងសួរនាយដោយទឹកមុខជូរហួញ គេហត់មួយព្រឹកនឹងកម្មវិធីចំណែកនាយដូចធម្មតា។
<ត្រូវហើយ ចុះអូនប្រុងចាំដល់ពេលណា?>
<យប់នេះមិនបានទេអូនអស់កម្លាំងណាស់ ល្វើយចង់គេងឲបានស្រួលខ្លួន> រាងតូចស្រដីតិចៗបណ្ដើរខណៈដែលជើងកំពុងសម្ដៅចូលផ្ទះ។ ចំណែកអ្នកឯលឺនោះមុខស្អុយប៉ែរ ការថ្មីថ្មោងគេត្រូវតែបានហើយ មានលើកថ្ងៃចឹងទៀត?
<តែតិចមិនបានទេហេ៎? មួយតឹកក៏បានដែរ> ទឹកមុខកូនឆ្កែគួបផ្សំនឹងកាយវិការលើកមេដៃចុចលើចុងដៃចង្អុលរបស់ខ្លួនបង្ហាញរាងតូច, តែតិចសោះកំណាញ់ម្ល៉េះ។
<អត់ទេ!~>
<ដាច់ចិត្តណាស់ អូនអត់អាណិតបងទេ តែតិចក៏បានណា៎ៗ!~> នាយដើរតាមពីក្រោយរាងតូចត្រុកៗ ខណៈដៃលើកទៅទាញជាយអាវគេតិចៗលក្ខណៈអង្វរ.ក, នេះសុំរងូ៉តៗដូចកូនទះបៅ។
ក្រាក!~
<ចុះបងអត់អាណិតអូនទេ?> ចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់ភ្លាម គេក៏ទៅអង្គុយមុខសម្អាងដើម្បីធ្វើការលុប Make upខ្លះៗចេញពីមុខ សឹមចូលសម្អាតខ្លួនតាមក្រោយ។
<បង!..អូនហ៎!~~> ជុងហ្គុកមាត់ស្រួចស្លេមរកនឹកពាក្យនិយាយមិនចេញ បានត្រឹមបន្ទន់ជុងហ្គុកឲស្មើររាងតូច ដៃនៅអង្អែលភ្លៅគេចុះឡើងទាំងចិត្តអាល័យ។
<...> ថេយ៉ុងស្ងាត់មាត់លែងនិយាយ ក៏ចាប់ផ្ដើមប្រឡេសឡេវអាវរបស់ខ្លួនដើម្បីងូតទឹក ប៉ុន្តែវាបែរជាធ្វើឲមនុស្សម្នាក់គិតខុស ខំអង្គុយរីកថ្លើម។
<ហឹស! បងដឹងថាអូនច្បាស់ជាមិនដាច់ចិត្ត>
<ហឹម?..នេះយកអាវអូនទៅទុកផង អូនងូតទឹកចូលគេងតើ> ទឹកមុខដែលញញឹមស្រស់របស់រាងក្រាស់ ត្រូវប្ដូរមកជាពពកខ្មៅរកកលចង់ភ្លៀងមួយរំពេច។
<ថេយ៍!!~> ជុងហ្គុករបស់ងើបឡើង ឲទាន់ដំណើរអ្នកជាប្រពន្ធ គេកាន់ដៃបញ្ឈប់ខណៈដែលរាងតូចប្រុងចូលបន្ទប់ទឹកទៅហើយ។ ជាមួយនាយស្មោះតែចង់បានគឺត្រូវតែបាន!
<ហឺយ!..បងឯងនេះចំមែន!..មិនអាចធ្វើបានទេព្រោះអូនគ្មានកម្លាំង នៅសុំង៉ូតៗដូចក្មេងអាយុបីឆ្នាំ>
<ចុះបើឃើញក្មេងអាយុបីឆ្នាំសូមហើយ មនុស្សចាស់នឹងឲមានសធាជ្រះថ្លាតិចទៅ?>
<..ទៅប្ដូរអាវទៅងូតទឹកជាមួយគ្នា> ថេយ៉ុងភ្នែកសម្លក់នាយបន្តិច មុននឹងអនុញ្ញាតឲគេងូតទឹកជាមួយខ្លួន, បើនៅតែចឹងច្បាស់ជាយប់នឹងមិនបានដេក។
<អូននិយាយពិតមែនហេ៎?..ហឹស! ចាំតិច> បានលឺតែប៉ុន្នឹងគេអរឡើងកខេបកខុប រត់ទៅដោះអាវចេញសឹងមិនចង់ទាន់ក្លាយថា រាងតូចគេប្ដូរចិត្តវិញ។
[....]
<ចាំបងជាអ្នកដុះខ្នងឲអូនរាល់ថ្ងៃណាប្រពន្ធសម្លាញ់> មនុស្សពីរអ្នកអង្គុយក្នុងអាងទឹក ដែលរាងក្រាស់កំពុងតែដុះសាប៊ូទៅកាន់ថេយ៉ុង, នាយបំបោះអង្អែលទៅមកតិចៗមិនហ៊ានធ្ងន់ដៃទេខ្លាចប្រពន្ធឈឺ! ម្យ៉ាងអាណិតស្បែកដ៏សរខ្ចីនេះផង។
<មិនបាច់ទេ យូរៗម្ដងបានហើយ ទម្រាំតែបងដុះខ្នងឲអូនហើយមេឃចង់ភ្លឺវិញទៅហើយ> រាងតូចស្រដីរួចក៏ស្រវេស្រវាងើបចេញពីអាងត្រាំខ្លួន ដើរសម្ដៅទៅរកទឹកផ្កាឈូក។ រាងកាយននលគោករបស់គេ គ្មានសម្លៀកបំពាក់បិទបាំងវាពិតជាទាក់ភ្នែកខ្លាំង, បណ្ដាលឲចិត្តអ្នកដែលអង្គុយសម្លឹងពីអាងមក ក្ដៅមុខភាយៗ ទប់អារម្មណ៍លែងជាប់ រហ័សងើបដើរតាមពីក្រោយ។
ឈូ!~~
ទឹកផ្កាឈូកចាប់ផ្ដើមបើកប៉ះនឹងកាយតូចច្រលឹង ស្របនឹងមានដៃមាំក្រាស់កំពុងតែសរសៀរលូកចូលមកក្រសោបកាយពីក្រោយ។
<មានដឹងទេថារាងកាយអូនគួរឲទាក់ទាញប៉ុណ្ណា?> នាយសួរដោយខ្យល់ដង្ហើមក្ដៅៗ បន្លឺតិចៗក្បែរត្រចៀករបស់រាងតូច ស្ដាប់លឺហើយចង់ព្រឺសម្បុរ។ រាងតូចលូកដៃបិទទឹកផ្កាឈូកងាកមុខមកប្រសប់នឹងនាយ មុនឧទ្យានថា÷
<មិនដឹងទេ?~> រាងតូចដៃទាំងពីរស្រាក.កនាយជាប់ លេងទឹកមុខក្រមិចក្រមើមទាក់ចិត្ត ស្របដែលការពិតគេប្រាកដណាស់។ ជុងហ្គុកកាលបើបានឃើញបែបនេះក្នុងចិត្តហាក់ខ្នួកខ្នាញ់នឹងចរឹកផ្អៀងផ្អង់នេះប៉ុនពេក។
<កាយអូនល្អស្អាត វាគួរឲចង់ថ្នាក់ថ្នមណាស់ ពេលខ្លះមិនមែនបងល្មោភទេមកពីអូនខ្លួនឯង> នាយស្រដីបណ្ដើរទាំងដែលដៃកំពុងតែលូកទៅច្របាច់ផ្លែប៉េសរបស់អ្នកជាប្រពន្ធលេងតិចៗ។
<ហឹម!..អូនគិតថាលោកប្ដីកំពុងបញ្ឆេះអារម្មណ៍អូនហើយ> រាងតូចពោលភាសាពាក្យសម្ដីយ៉ាងផ្អែមល្ហែម ដែលអ្នកខ្លះស្ដាប់ហើយគេពេញចិត្តជាមួយពាក្យថា លោកប្ដី នេះណាស់។ មិនស្រដីតែមាត់នៅឆ្លៀតយកដៃទៅអង្អែលលើអា6កង់គេនោះទៀត។
<..ពិរោះណាស់! សូមហៅបងបែបនេះរហូតណា៎ ប្រពន្ធសម្លាញ់>
<លោកប្ដី*..អុប៎!~> លោកប្ដីមិនទាន់ចប់ចុងដង្ហើមស្រួលបួលផង នាយឱនមកបង្គ្រប់បបូរមាត់ស្ដើងដោយអារម្មណ៍ពុះកញ្ជ្រោលឥតគណនា។ ចំណែកឯអ្នកម្ខាងទៀតក៏បើកដៃ តបស្នងការថើបដ៏ផ្អែមល្ហែមប្រដូចជាទឹកឃ្មុំឲយ៉ាងជក់ចិត្ត។
TO BE CONTINUED 🔞
BY: Ju jinny 🧸