@ ពេលយប់!
<តែងខ្លួនរួចរឺនៅ?> ជុងហ្គុក ឈរចាំនៅមុខបន្ទប់របស់រាងតូច! ដែលពួកគេទាំងពីរចេញទៅហូបអាហារពេលល្ងាចនៅក្រៅ ។
<រួចហើយ តឿននោះតឿន!~> ថេយ៍
<ធ្វើខ្លួនយូរនោះយូរ ប្រុងស្អាតទៅណា៎?> គ្រាន់តែចេញមកភ្លាមក៏ទទួលបានពាក្យថាឲ ព្រោះរាងតូចត្រឹមតែចេញទៅក្រៅញុាំអីសោះ ធ្វើខ្លួនដូចទៅកម្មវិធី! មើលចុះពាក់អាវឡើងស្ដើង! ដឹងលោកប្រធានមួយនេះប្រចណ្ឌទេ?><
<យូរអីគ្រាន់តែប៉ុន្នឹងសោះ!~>
<មើលពាក់អាវ! អាវស្ដើងឃើញដល់សាច់ក្នុង! ឆាប់ទៅដូរចេញទៅ!> រាងក្រាស់ចងចិញ្ចើមឡើងក្នុងចិត្តនឹងខឹងដែលឃើញរាងតូចពាក់អាវបែបនេះ! ឃើញតែឯងមានអី តែបន្តិចទៀតនឹងឃើញជាសាធារណៈ!
<..អត់!~> គេស្ងាត់បន្តិចមុននឹងតមាត់! ឆ្ងល់ដែរខ្លួនប្រាណគេសោះ ធ្វើដូចទ្រង់ទើសទាល់ម្ល៉េះ?
<ឆាប់ទៅដូរចេញភ្លាមទៅ!~> ជុងហ្គុកសង្កត់សម្លេងដាក់គំនាបជាងមុន។ ទ្រាំមិនបានចាប់មួល.កអីឡូវនឹង ផ្គើននោះផ្គើន!
<លោកប្រធាន!~~ វាជាខ្លួនខ្ញុំ! ទោះពាក់យ៉ាងមិចក៏ខ្លួនខ្ញុំដែរ! ស្ដើងឃើញសាច់ឯណា មិនឃើញមានត្រង់ថាផងឡើងងងឹតស្លប់នឹង! ភ្នែករបស់លោកប្រធានក៏បុិនម្ល៉េះ?> ថេយ៍ហៅនាយដោយបង្អូសសម្លេងលក្ខណៈមនុស្សមិនយល់ ហើយក៏មិនចង់ធ្វើតាម! ម្យ៉ាងអាវនេះសាច់សារ៉ូពណ៍ខ្មៅ វាគ្មានឃើញស្អីទេ! នាយនោះចេះតែថា។
<..តាមចិត្ត!~> សម្ដីរបស់ថេយ៍ដូចជាធ្វើឲនាយខឹង, ត្រូវហើយគេមិនត្រូវជាអ្វីនឹងថេយ៍នោះទេ ចង់គេពាក់យ៉ាងមិចក៏ជាខ្លួនរបស់គេ! ដូច្នេះហើយនាយពោលតែប៉ុន្នេះបែបដាច់ក្បាលដាច់កន្ទុយ ដើរទៅមុនបាត់! មុខកុំបាច់មើលជាងគេចាប់ធាក់ទៀត។
<មិនឃើញស្ដើងកន្លែងណា៎ផង!> ថេយ៍រង៉ូបតិចៗម្នាក់ឯង ទន្ទឹមនឹងដើរទៅតាមក្រោយ! អត់ទាន់ដឹងខ្លួនទេថាលោកប្រធានកំហូចម្នាក់នោះហួងហែងចង់លើសឈាមហើយ។
//ហាងអាហារមួយកន្លែង
ពួកគេជិះឡានមកញុាំហាងរាងឆ្ងាយពីផ្ទះកម្សាន្ត ហេតុថាវានៅជាយក្រុង គ្មានភោជនីយដ្ឋានលំដាប់ផ្កាយប្រាំអ្វីនោះទេ, នៅតាមផ្លូវលោកចន ជុងហ្គុកនេះមួយ ស្ងាត់មាត់ដូចគេចុក! ខុសពីរាល់ដងដែលនិយាយឥតល្ហែរ!
<លោកប្រធាន! ព្រឹកស្អែកជួបភ្ញៀវម៉ោងប៉ុន្មាន!> ពេលនាយមិននិយាយរកបែបនេះហាក់ដូចជាប្លែក, ហេតុដូច្នេះហើយទើបរាងតូចចេះតែរកនឹកសួរ។ រីឯជុងហ្គុកមិនឆ្លើយតបគិតតែពីញ៉ាត់ ភ្នែកសម្លឹងមើលក្មេងជំទង់2-3នាក់ដែលអង្គុយជិតនោះ សម្លឹងមកថេយ៍មិនដាច់!
<ញុាំឲលឿនៗទៅ កុំសួរច្រើន!~> បើឲនៅយូរខ្លាចថាទ្រាំមិនបានត្រូវខ្ទៀតឈាមកន្លែងហាងបាយគេ, ថេយ៍ងក់ក្បាលតិចៗធ្វើតាមអ្វីដែលនាយប្រាប់។
<ស្អាតណាស់ពួកឯង!>
<គិតដូចយើង មើលសាច់សរដូចកូនក្មេង!>
<ជាក្មេងប្រុស ម្ដេចស្អាតថ្នាក់នេះវើយ!?~> អ្នកកំលោះទាំងបីខ្សឹបខ្សៀវគ្នាតិចៗទៅមក ដោយភ្នែកម្នាក់ៗបាញ់មករករាងតូចមិនដាច់, ដែលសំនៀងទាំងនេះវាគេចមិនផុតពីត្រចៀករបស់រាងក្រាស់ដែលអង្គុយផ្ទៀងស្ដាប់នោះទេ។
<Wae!!~~, អាក្អូន!> រាងក្រាស់យកអណ្ដាតទល់ថ្ពាល់នឹកគ្រឺតក្នុងចិត្ត ទម្លាក់ស្លាបព្រាចុះ ងាកមុខទៅហៅជំទង់បីនាក់នោះ, មើលទៅដូចជាក្មេងៗប្អូននាយនោះទេ។
<បាទ!..បងបាទ!~> ឃើញមុខរបស់ជុងហ្គុកដែលសម្លឹងមកម្នាក់ៗចង់ព្រឺរោម, មុខនាយនេះឃូវណាស់ មើលទៅដូចពួកម៉ាហ្វៀចឹងស្នាមសាក់ដៃមួយចំហៀងរបស់នាយ ពិតជាcool។ ដែលសន្ទនាទាំងនេះក៏ធ្វើឲរាងតូចគេឈប់ញុាំអង្គុយចាំមើលដែរ។
<ស្អាតខ្លាំងហេ៎?~> ជុងហ្គុកចង្អុលមកកាន់រាងតូច សួរទៅកាន់កម្លោះទាំងបី។
<ស្អ--ស្អាតបង!~> ឆ្លើយលក្ខណៈរដាក់រដុប! មើលស្ថានការដូចមិនស្រួល ម្នាក់ៗចង់ងើបរត់ម្ដងៗ។
<ជាសង្សារយើងវើយ!~> សម្ដីរបស់នាយធ្វើឲគេទាំងបីបើកភ្នែកធំៗ! សង្សារ?..ម្នាក់ចាប់បែកញើសបុិនៗគ្រាប់ពោត។ រីឯអ្នកដែលភ្ញាក់ផ្អើលពីនោះទៀតនោះច្បាស់ណាស់គឺជា÷
<មិ--មិនមែនទេ..អ្នកណាជាសង្សាររបស់លោកប្រធាន?~> ថេយ៍រហ័សប្រកែកឡើងញ៉ាប់មាត់ ប៉ុន្តែគ្មានអ្នកស្ដាប់សូម្បីម្នាក់។
<សង្សារបងហេ៎?..អូ៎រ! សមគ្នាណាស់បងសង្ហារ សង្សារបងស្អាត..ហឹសៗ..សមគ្មាពិតៗ មែនទេពួកឯង?>
<មែនហើយសមណាស់!>
<មានអារម្មណ៍ថាញុាំឆ្អែតហើយ តោះពួកយើងរកទៅវិញ!> ក្មេងប្រុសទាំងបីក្នុងចំណោមម្នាក់ក៏បន្លឺឡើង បំណងចង់រំដោះខ្លួន។
<បងប្រុសពួកខ្ញុំរកលាសិនហើយ..bye bye!~> និយាយចប់លុយដកដាក់លើតុ រហ័សញ៉ាប់ជើងដើរចេញបាត់, ចំណែកឯអ្នកខាងនេះ បែរមកវិញជឿជាក់គេគិតថាសម?
<អ្នកណាសង្សារលោកប្រធាន?~>
<ឃើញរឺអត់? មកពីរឹងមិនព្រមទៅដូរអាវចេញនឹងហើយ ទើបបានជាពួកវាអង្គុយសម្លឹងចង់ជ្រុះគ្រាប់ភ្នែកនោះ!> កំពុងតែងក់មិនទាន់បាត់ផង ចង់មកខឹងនាយវិញ? ដេកចាំដាំចេកទៅ។
<..នៅទើសដដែលៗនឹង!~> រាងតូចចាប់ក្ដាប់មាត់សម្លក់នាយ ធ្វើចរឹកដូចជាក្មេងអាយុ3ឆ្នាំ។
<ញុាំឆ្អែតរឺនៅ?>
<ឆ្អែតហើយ!~> ថេយ៉ុងឧទ្យារួច ចាប់ងើបចេញពីតុដើរចេញមុននាយ, ព្រោះតាប៉ែរជាមួយរាងក្រាស់ ហួងហែងក៏ហួងហែង! បុិនស្ដីឲក៏បុិន! ធ្វើចរឹកដូចជាម៉ាក់គេទៅហើយ។
.....
<ចង់ទៅដើរលេងរឺអត់?>
<ដើរលេងនៅឯណា? យប់ហើយនឹង!> ថេយ៍
<បងសួរម្ចាស់ហាងបាយ គេថានៅមុខនេះបន្តិចមានតាំងពិពណ៌!~> មើលសម្ដីដែលនិយាយមកចុះ! ផ្អែមៗ! ស្រទន់ៗ! បងៗពេញៗមាត់ , អ្នកមិនដឹងច្បាស់ជាគិតថាគេទាំងពីរត្រូវជាសង្សារនឹងគ្នា។
<ប្រាប់ហើយមិនឲហៅខ្លួនឯងថាបងទេ!> រាងតូចសែនគ្រឺតខ្នាញ់ឲតែលឺពាក្យបង! ចូលចិត្តម្ល៉េះនិយាយជាមួយគេហៅតែបង!
<បង!..បង!~> ធម្មតាមនុស្សនាយចូលចិត្តផ្គើន ចាប់ក្ដោបមុខរាងតូចជាប់ហា៎បងៗញ៉ាប់មាត់។
<មើរលែងទៅ!..មិនចេះខ្មាស់គេ!>
<ទៅបានរឺនៅអូនលេខា!~>
<កុំហៅ*..អេស៎!!> គ្រាន់តែហា៎មាត់គេដឹងដល់ពោះវៀន មុខនឹងចង់ហាមទៀតហើយ ដូច្នេះទុកឲនាយអ្នកបញ្ឈប់អូសដៃគេដើរទៅមុន។
<ពួកយើងមកDating មិនមែនមកជួបភ្ញៀវទេ!> ដើរបណ្ដើរនាយនិយាយប្រាប់ថេយ៍ការពិតបណ្ដើរខ្ចិលកុហក។
<Da.. dating?~>
<ត្រូវហើយ! ដូច្នេះហើយថេយ៍ចង់បានអីប្រាប់បងមក ចង់ទៅដើរលេងកន្លែងប្លែកៗ ញុាំរបស់ឆ្ញាញ់ៗបងឲថេយ៍បានគ្រប់រឿង!~> នាយនិយាយរៀបរាប់បែកអូហូរស្ទឹងកាត់ប្រឡាយ មិនបានមើលមុខរាងតូចដែលកំពុងតែសម្លក់មក។
<ចង់ចេញពីលោកប្រធានឲបានឆាប់ៗធ្វើឲបានទេ?>
<អត់!~> មួយម៉ាត់ចប់!
<លោកប្រធានជាមនុស្សពូកែបោកជាងគេលើលោក!~ ឆាប់់លែងដៃខ្ញុំទៅ!> មិនគួរសោះ! មិនគួរថាខ្លួនឆាប់ជឿនាយពេកទេ។ នៅសុខៗគេចាប់មកឲ Dating!-,- ហេតុតែគេក្មេងតូច ចង់រំលោភបំពានសិទ្ធ?
<ចុះប្រាប់ហើយតើថាបងកំពុងញ៉ែថេយ៍! ធម្មតាថេយ៍គ្មានសិទ្ធហាមអ្នកដទៃមិនឲញ៉ែទេ! បងក៏មិនបានទៅបោកអីណាស់ណា៎! ថេយ៍ស្លង់ជឿខ្លួនឯង>
<ហើយប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់លោកប្រធានញ៉ែគេដោយចាប់មក Datingចឹងមែន?>
<អត់ផង!~ ធម្មតាមិនចាំបាច់ចំណាយពេលមកបែបនឹងផង ឃ្ទាត់តែម្រាមដៃមួយគេមករកឯង!>
<ចឹងទៅធ្វើដូចពីមុនវិញទៅ កុំឲមកពិបាកយកចិត្តខ្ញុំ!> ថេយ៍ស្រាប់តែឈប់ងក់និយាយបែបស្រែកៗដាក់នាយ។
<ខ្ចិល! មិនចង់!>
<មុខក្រាស់!~>
<បើមុខស្ដើងស្មានតែញ៉ែថេយ៍បាន?> -,-
<មុខក្រាស់កម្រាស់រាប់តោន ជេរមិនចេះឈឺ!~> រាងតូចសង្រឺតជើងធ្មេញជេរនាយ ក្នុងចិត្តសឹងតែហក់កាប់ចានម្ដងៗនោះទេ! គេនេះក្ដៅដូចបាយពុះ រីឯនាយធ្វើធម្មតាហីៗ។
<ជេរ ស្មើរ ឲស្រឡាញ់ស្ទើរលេប!..បងដឹងថាថេយ៍ស្រឡាញ់បងស្ទើរលេបទើបខ្ចិលឈឺ!> អាហុី! ស្អីក៏បុិនម្ល៉េះ លោកប្រធានហា៎?
<ឆ្កួតណាស់! ឆ្កួតបំផុតមិនដែលឃើញអ្នកណាឆ្កួតចឹងទេ!~> សម្ដីរបស់នាយធ្វើឲថេយ៍គេក្ដៅសឹងក្រញ៉ាញ់ខួរ ស្អីក៏ម្ល៉េះៗ! ខំជេរបុិននឹងហើយដូចចាក់អត់ចូលបន្តិចម៉ង?
<បងឆ្កួតព្រោះស្រឡាញ់អូន!~>
<អា៎!--ហ្ហឹកៗ!..ខឹងណាស់ៗ!~> ធម្មតាទេមនុស្សខំជេរឲគេខឹង ប៉ុន្តែគេមិនខឹងបែរជាខ្លួនឯងជាអ្នកខឹង មានអារម្មណ៍បែបមិច?
TO BE CONTINUED
BY: Ju jinny 🧸