//ពេលល្ងាច!
<លោកអ៊ុំ ធ្វើដំណើរដោយសុវត្ថិភាពណា៎!~> ថេយ៍នឹងជុងហ្គុកបានត្រឡប់មកពីរាវខ្យងវិញ គេលាលោកវ៉ូដូចតែរាល់ដង។
<យើងមិនទាន់ទៅវិញអីឡូវទេ!> គាត់ស្រដីចប់ក៏ឡើងពីកាណូតទៅលើផ្ទះ ធ្វើឲថេយ៍រាងឆ្ងល់ខ្លះដែរ។
<លោកអ៊ុំមានអ្វីរឺ?> ថេយ៍!
<យកឯកសារមកយើងព្រមជាមួយពួកឯងទាំងពីរហើយ!> គាត់ស្រដីធ្វើដូចនឿយហត់ជាមួយពួកគេទាំងពីររួចដើរទៅអង្គុយខាងក្នុង ប៉ុន្តែមិនមែនក្នុងផ្ទះទេ។ លឺសម្ដីគាត់បែបនេះធ្វើឲពួកគេទាំងពីរបើកភ្នែកអស់សម្លឹងមើលគ្នាទៅមក។
<ពិតមែនហេ៎លោកអ៊ុំ?> ជុងហ្គុក/ថេយ៍
<ឲឆាប់ឡើងទៅយើងប្រញ៉ាប់ផង!~> ថារួចរាងតូចមិនចាំយូររត់ចូលក្នុងផ្ទះប្រមូលយកឯកសារមកឲចុះហត្ថលេខាយ៉ាងលឿន។
<ខ្ញុំមើលឃើញការតាំងចិត្តរបស់ពួកឯងទាំងពីរថាមុតមាំកម្រិតណា៎ បើក្រុមហ៊ុនផ្សេងមកមិនដល់មួយថ្ងៃរត់ទៅវិញអស់ហើយ!~> គាត់និយាយបណ្ដើរចុះហត្ថលេខាបណ្ដើរ។ ចំណែកឯអ្នកទាំង2នេះឈរអរ ឡើងកាខេបកាខុប។
<នេះរួចរាល់ហើយ! មិនចាំបាច់បណ្ដាក់50%ទេ យើងដាក់70%តែម្ដង មើលថែររក្សាលុយរបស់យើងឲល្អណា៎! បាត់មួយវ៉ុនក៏មិនបានដែរ!> ថាចប់គាត់ក៏ចុះកាណូតបើកចេញទៅទាំងសប្បាយចិត្ត។ ព្រោះដូចសម្ដីចឹង មានតែក្រុមហ៊ុននាយមួយទេដែលនៅបានយូរ។
<ហិហិ!!..70%លោកប្រធាន!~> វឹប!~~ ថេយ៍សប្បាយអរជាងច្បាស់ក្រុមហ៊ុនទៅទៀត ទប់មិនជាប់គេហក់ទៅអោបនាយមុន លោតយកៗ! ប្រហែលជាភ្លេចខ្លួនហើយ។
<ហឹស!..ត្រូវហើយ!> បានថេយ៍មកអោបមុនបែបនេះច្បាស់ជាកម្រហើយ នាយតបស្នងការអោបមកវិញយ៉ាងពេញចិត្ត។
<អុ៎!!~> ថេយ៍ហាក់ដឹងខ្លួនមកវិញ ក៏ប្រទាក់ភ្នែករវាងអ្នកទាំងពីរ។ ក្រសែរភ្នែករបស់ជុងហ្គុកសម្លឹងមករករាងតូចយ៉ាងស្រទន់ ហើយក៏ស្ងាត់មាត់បំផុត! ប៉ុន្តែមនុស្សចរឹកព្រាននារីការសម្លឹងក៏វាទៅតាមនឹង គ្មានភាពប្រាកដប្រជានោះទេ។ មុខរបស់នាយសន្សឹមៗអោនមករកបបូរមាត់តូចច្រមិចបំណងចង់ណែបណិត ឯនេះក៏ចេះតែសសៀរទៅរក ផ្លែប៉េះ ទន់ៗរបស់រាងតូចនោះតែ..
<ខ្ញុំទៅរៀបចំអីវ៉ាន់សិន!~> ថេយ៍ដឹងខ្លួនមកវិញច្រាននាយចេញ រួចហើយក៏ដើរចូលក្នុងយ៉ាងរហ័ស! ជាមួយនាយមិនបានឡើយប្រហែសតែបន្តិចនឹងចប់ហើយ។ ចំណែកឯរាងក្រាស់ក៏បានត្រឹមដកដង្ហើមធំទាំងហេងហាង! គេមិនចង់ណាស់ណា៎ទេ ប៉ុន្តែឲតែបាននៅជិតមនុស្សម្នាក់នេះ ចេះតែចង់ប៉ះពាល់ ពិសេសក្លិនខ្លួនក្រអូបប្រហើរចេញពីសាច់របស់គេ ធ្វើឲនាយទទួលស្គាល់ថាចូលចិត្ត។
|កាត់|
1ខែក្រោយ!
រយៈពេលមួយខែដូចជាធ្វើឲមនុស្សម្នាក់ប្រែប្រួល ជុងហ្គុកអីឡូវមិនដូចជុងហ្គុកកាលពីមុន។ ពីមុននាយចូលចិត្តលេងស្រី មួយថ្ងៃដូរមួយ..មួយថ្ងៃដូរមួយ..ប្រៀបដូចដូរខោអាវចឹង ប៉ុន្តែពេល1ខែមកនេះ មិនដែលឃើញនាយនាំស្រីណា៎ មកបន្ទប់ធ្វើការហើយ ដេញថេយ៍ឲចេញក្រៅនោះទេ។ មិនមែនគេតាំងចិត្តថាឈប់ ប៉ុន្តែគ្រាន់តែមិនចង់ធ្វើចឹងទៀត ដូចជាលេងសប្បាយ។
//ម៉ោង5:00នាទីល្ងាច!
<ថេយ៍ចេញពីធ្វើការចង់ទៅណាបន្ត?> ជុងហ្គុក រាល់ថ្ងៃនេះដូចជាយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយលេខានេះណាស់។ ខុសកាលពីមុនដែលចូលចិត្តលោលេង! រឺកេងចំណេញប៉ះខ្លួនប្រាណគេ! ដោយពេលនេះធ្វើចរឹកដូចសុភាពបុរសចឹង! ស្រីក៏មិនលេង! ថេយ៍ក៏នាយធ្វើដូចពីមុន! ផ្ដាច់មិនបានណាស់ណា៎ទេ ពេលខ្លះអត់មិនបានខ្លះដែរ! ធម្មតាកាត់ម្ដេចនឹងបានងាយៗ?
<ទៅផ្ទះ!~ លោកប្រធានមានអ្វីហេ៎?>
<អឹម!! ចង់បបួលថេយ៍ទៅមើលគុន!> នាយឆ្លើយលក្ខណៈអឹមអៀន មានអារម្មណ៍ដូចជារអៀសៗ តែថាពីមុនមិនចេះចឹងឡើយ ត្រូវនិយាយអ្វីដាក់មុាំងៗហើយ។
<ហា៎??~~>
<គឺបែបនេះ!..គុនដែលទៅមើលគឺរឿងខ្មោច ដូច្នេះហើយ..!>
<លោកប្រធានខ្លាចខ្មោចហេ៎?> គេសួរបញ្ជាក់ព្រោះមិននឹកស្មានថានាយខ្លាចខ្មោច។
<..ហឹម!!~> គេធ្វើរឹកអឹមអៀនមិនហ៊ាននិយាយត្រឹមក្រហឹមបញ្ជាក់។ ទាំងដែលក្នុងចិត្តកំពុងផ្ញោចស្នាមញញឹមចេញមក គេមិនខ្លាចអ្វីនោះទេ ធ្វើបែបនេះគឺដើម្បីបានថេយ៍ទៅមើលគុនពីអ្នក បែបកំដរ>< styleនឹងជនជាតិកូរ៉េចូលចិត្តធ្វើណាស់។
<ហឹសៗ!..ក៏បានទៅក៏ទៅដែរ..ព្រោះខ្ញុំមិនខ្លាចខ្មោចដូចលោកប្រធានទេ!> ថេយ៍សើចឡើងតិចៗយ៉ាងគួរឲស្រឡាញ់ បាត់ភ្នែកអស់ តាមពិតនៅមិនដឹងខ្លួនទៀតថាចាញ់បោក! គេ datingបែប ម្នាក់ទៀតមិនដឹងខ្លួន!
<តស់!!~~>
//ក្នុងរងគុន ជុងហ្គុកនាយជះលុយជួលដាច់មើលតែពីរនាក់។ ថេយ៍កាន់របស់ញុាំដើរចូលរងគុនឃើញថា គ្មានមនុស្សសោះ សំខាន់គេទាំងពីរមកយឺតឡើងកន្លះម៉ោង។
<លោកប្រធានមិចគ្មានមនុស្សចឹង? មានតែពីរនាក់យើងនឹង?>
<ប្រហែលគេខ្ចិលមកទេដឹង!> នាយក៏ចេះតែសម្ដែងធ្វើមិនដឹងដែរទៅ តាមដែលការពិតជះលុយជួលដាច់ដើម្បីមើលតែពីរនាក់ថេយ៍។
<អីក៏ចៃដន្យម្លេះ ខ្ចិលមកឡើងមួយរងចឹង?>
<កុំខ្វល់អី មើលតែពីរនាក់បែបនេះក៏ល្អ!> ខ្ចិលឲថេយ៍សួរច្រើននាយដឹកដៃគេទៅកន្លែងអង្គុយតែម្ដង។ បន្ទាប់មកគុនខ្មោចក៏ចាប់ផ្ដើមចាក់។
....
ម៉ោង7:00នាទីយប់! បន្ទាប់ពីចេញពីមើលគុនពួកគេទាំងពីរបន្តដើរលេងសួនកម្សាន្តបន្ថែមទៀត។
<ថេយ៍ចង់ញុាំអីរឺអត់?>
<ញុាំអីទៀត? ខ្ញុំញុាំស្ទើរតែបែកពោះហល់ដើរលែងរួចទៅហើយ!> ត្រូវហើយ! ដើរជួបគេលក់អ្វីតាមផ្លូវនាយទិញឲថេយ៍រហូត កាន់ឡើងសំពីងសំពោងពេញនឹងទៅហើយ។
<ហឹស!!~~> នាយត្រឹមតែសើចបន្តិចក្នុងបំពង់.ក មានអារម្មណ៍ដូចជាកក់ក្ដៅពេលនៅជិតថេយ៉ុង វាខុសពីមនុស្សស្រីកន្លងមកដែលនាយបាននៅក្បែរ។
<អីឡូវមិនសូវដែលឃើញលោកប្រធាននាំសង្សារមកក្រុមហ៊ុនដូចពីមុន!>ពួកគេដើរបណ្ដើរនិយាយគ្នាលេងបណ្ដើរ។
<សង្សារហេ៎? ខ្ញុំមានសង្សារពីពេលណា៎ទៅ?> និយាយថាសង្សារដូចចង់ឆ្ងល់ នាយខ្លួនឯងធ្លាប់មានសង្សារពីពេលណា៎? តាមពិតទៅសង្សារនោះគឺសម្ដៅដល់ស្រីៗកន្លងមកដែលនាយទាក់ទងនេះឯង។
<ចុះស្រីៗកន្លងមកនោះមិនមែនជាសង្សារលោកប្រធានទេ?> ថេយ៉ុងឈប់ងក់ ដាក់សំណួនសួរនាយសម្លឹងមុខជាប់ចាំការបកស្រាយ។
<ពួកគេមិនមែនជាសង្សារខ្ញុំទេ! យើងម្នាក់ៗគ្រាន់តែចង់បានរបស់រាងៗខ្លួនប៉ុណ្ណោះ!>
<ចុះលោកប្រធានគិតថាវាជារឿងធម្មតា?>
<ពីមុនមែន ប៉ុន្តែអីឡូវមិនមែននោះទេ!> និយាយដល់ចំណុចនេះ ហាក់ដូចជាដាក់ះអារម្មណ៍ក្នុងការនិយាយខ្លាំង ព្រោះនាយដូចជាចង់បញ្ជាក់ឲគេជឿចិត្ត។
<បែបណាទៅ?>
<ពីមុនអាចថាសុីនំហើយក៏ឲលុយ ប៉ុន្តែអីឡូវអ្វីដែលគិតទាំងអស់នោះគឺអត់ប្រយោជន៍ខ្លាំងណាស់!>
<ខ្ញុំឃើញលោកប្រធានចូលចិត្តសឹងអី! ហេតុអ្វីពេលនេះថាអត់ប្រយោជន៍ទៅវិញ?>
<ព្រោះការគិតមានភាពផ្លាស់ប្ដូរ ហើយកត្តាដែលធ្វើឲផ្លាស់ប្ដូរនោះ ដូចជាបណ្ដាលមកពីមនុស្សម្នាក់!~> មនុស្សម្នាក់ គឺម្នាក់ដែលកំពុងឈរចំពោះមុខនាយនេះហើយ។
<ម្នាក់ណាទៅ? លោកប្រធានអាចប្រាប់បានទេ?>
<...គឺជាថេយ៍! ជាថេយ៍ដែលធ្វើឲខ្ញុំផ្លាស់ប្ដូរផ្នត់ទាំងនោះ!> សម្ដីរបស់នាយធ្វើឲថេយ៍បើកភ្នែកអស់ ឈរសម្លឹងមុខដោយស្ងាត់មាត់លក្ខណៈភាំង ប្រសីភ្នែកចាប់បើកធំ! អារម្មណ៍ទទួលបានភាពច្របូកច្របល់ ។ មិនយល់ហេតុអ្វីលឺសំនួននាយហើយ ចាប់បុកកន្រ្តាក់បេះដូង ដូចជាភ័យប្រហោងពោះ ប៉ុន្តែម្ខាងទៀតទៅជាអរ ហាក់អាកាត់មិនដាច់!
<ពួ--ពួកយើងទៅវិញទ*..>វឹប!!~ គេដាស់ស្មារតីមកវិញ ចង់គេចពីនាយ ប៉ុន្តែងាកខ្លួនប្រុងដើរចេញរាងក្រាស់ក៏ចាប់ទាញដៃយកគេមកផ្អឹបនឹងដើមទ្រូងរបស់នាយ ដើម្បីបញ្ជាក់ពីអារម្មណ៍ដែលមានឲកាន់តែច្បាស់ថា÷
<ថេយ៍ស្ដាប់វាមើលទៅថាវាលោតធម្មតារឺក៏ញ៉ាប់ខ្លាំងពេកដែលបាននៅក្បែរថេយ៍?> ដុកដាក់!!~ ស្ទូរបេះដូងកន្រ្តាក់ផឹបៗ ដែលរាងតូចហាក់បានលឺយ៉ាងច្បាស់ ថាវាកំពុងតែលោតញ៉ាប់! វាដូចញ៉ាប់ដូចជារបស់គេដែរ! អារម្មណ៍ពុះកញ្រ្ជោលជ្រៀតចូលសព្វប្រាណ។ ម្នាក់ៗថ្មឹងរាងខ្លួន ព្រោះគេបែងចែកមិនដាច់!
តែថាអ្នកដែលបែងចែកមិនដាច់ឲពិតប្រាកដនោះគឺជាថេយ៉ុង! តើពេលនេះនាយកំពុងសារភាពអារម្មណ៍មកកាន់គេមែនទេ?
<ខ្ញុំស្រឡាញ់ថេយ៍!~>
TO BE CONTINUED
BY: Ju jinny 🧸